Brother Nathanael’s Global Showdown

De in de bergen van Colorado wonende Russisch-orthodoxe priester en ‘straatevangelist’ Brother Nathanael timmert met z’n christelijke winkel aan de weg. De concurrentie in Amerikaans christelijk-rechts is moordend. Om op te vallen en fondsen te werven loont verstand en gematigdheid geenszins. Hij roept op samen de schouders te zetten onder het opbouwen van een christelijk Amerika. Nathanael Kapner is een voormalig Jood.

Nathanael portretteert Putin als de verdediger van traditionele waarden tegenover het decadente Westen. Om dat te ‘bewijzen’ ziet de priester overal de invloed van Joden. Hij beantwoordt religiekritiek van anderen met kritiek op personen. Daarmee verlaat-ie het publieke debat over de vermenging van kerk en staat in Rusland. En betreedt het gebied van roddel en kwaadsprekerij. Hij omschrijft Madonna als een oude tang en een hoer.

Brother Nathanael doet precies wat-ie de anderen verwijt, namelijk het inruilen van traditionele waarden voor moreel verval. Nathanael onderstreept hiermee zijn eigen tegenstrijdigheid. Hij is een vertegenwoordiger van religieus extremisme die middelen aanroept die erger dan de kwaal lijken. Maar in z’n retoriek blijft-ie binnen de wet, roept niet op tot geweld en maakt effectief gebruik van het First Amendment. Beledigen van alles mag.

Bizar aan de preek is dat het zowel uitnodigt tot lachen als huilen. Jiskefet meets Adolf Hitler meets Lenny Bruce. Nathanael is een geweldige humorist. De grootste verdienste is echter dat de preek inzicht geeft in het denken van christelijk-rechts. Dat schuwt de nuance en slaat wild om zich heen. De cultuurhistorische beschouwingen geven weinig inzicht in Pussy Riot. Net voldoende om een emotie van haat over te brengen.

Kritiek op NRC en Peter Vandermeersch over bewieroking Obama

Lezers van de NRC hebben het niet altijd makkelijk. De krant pretendeert een slijpsteen voor de geest te zijn, maar oogt soms behoorlijk bot. Krantenlezers kunnen het ook niet met alles eens zijn. Zeker niet als een krant naar pluriformiteit streeft. Maar conformisme, naïviteit en eenzijdigheid beledigen de intelligentie van de lezer die uitgedaagd wil worden. Afgelopen week verbaasde ik me over een stuk over de toespraak van president Obama voor de VN van buitenlandredacteur Juurd Eijsvoogel. Om meerdere redenen vond ik het ondermaats. In een reactie spreek ik de hoofdredacteur erop aan omdat ik het exemplarisch vind voor het gebrek aan begrip bij de NRC voor nieuwe ontwikkelingen. Nog voor sluiting werd mijn reactie niet geplaatst. 

Het is me een raadsel waarom Juurd Eijsvoogel in z’n stukken zo kritiekloos is over de claims van president Obama. Deze roept van alles en Eijsvoogel gaat daar grotendeels in mee zonder ze in de kern te toetsen. Hij zet alleen wat kanttekeningen dat het campagnetaal is. Zijn kritiekloze stuk ‘Ovatie in VN voor Obama’s vrije woord’ van 26 september doet me afvragen op welke planeet Eijsvoogel en de hoofdredactie van de NRC leven. Dat was meer een hagiografie dan kritische journalistiek. Als lezer kan ik daar niks mee.

Peter Vandermeersch, ik acht u hoog en vind dat onder uw leiding de NRC een goede ontwikkeling heeft doorgemaakt. Proficiat! U hebt de ramen opengezet zodat de krant weer wat lucht krijgt. Maar nu hapert het naar mijn idee. Nog te weinig laat u maatschappelijke tegengeluiden in de kolommen toe. Ik begrijp dat Keulen en Aken niet op een dag gebouwd zijn en u het moet doen met een overwegend oudere generatie journalisten. Ze missen de urgentie van de nieuwe tijd.

Degelijkheid in een krant is goed, maar saaiheid en voorspelbaarheid dreigen. Met plichtmatige aandacht door een redacteur internet voor bijvoorbeeld WikiLeaks, Occupy of Anonymous redt u het niet. Of met stukken van Juurd Eijsvoogel die volledig in het ‘frame’ van de regering-Obama stapt. Zonder dat-ie het door lijkt te hebben, trots om met z’n neus bovenop het nieuws te zitten. Zodat z’n perspectief verdwijnt. Meneer Vandermeersch, dat kan anders. Dan kan beter. Dat kan spannender. Dat kan bijdetijdser. Het is de hoogste tijd voor verjonging.

Foto: Barack Obama, Can We Murder Civilians In Drone Strikes? Yes We Can.

Vrouwen en secularisme

Jacques Berlinerblau mijmert waarom Amerikaanse vrouwen zich zo slecht kunnen vinden in het secularisme. Dus de overtuiging dat religie geen invloed uitoefent op de maatschappij, maar in zichzelf bestaat. Zelfs in een ruim jasje. Hij vermoedt dat vrouwen secularisme en atheïsme door elkaar halen. En vrouwen hebben weinig op met atheïsme. Christelijke organisaties demoniseren het secularisme door het te presenteren als atheïsme. Een begrijpelijke strategie omdat secularisme hun maatschappelijke invloed inperkt. Secularisme zou religieuze vrouwengroepen beter moeten steunen in hun strijd tegen het conservatisme in eigen kring. Waarom laten meer vrouwen dan mannen zich op het verkeerde been zetten? Wordt het verschil verklaard doordat mannen een grotere neiging tot niet geloven en afwijzen van autoriteit hebben? Wie weet. In elk geval zou het secularisme beter op een lijn moeten kunnen komen met de goed georganiseerde vrouwenbeweging.

Verdeeldheid binnen Amnesty International over Assange: Zweden

Eindelijk sprak vandaag het Londense hoofdkwartier van Amnesty International over Julian Assange. De mensenrechtenorganisatie vroeg de Zweedse regering de garantie dat Julian Assange door Zweden niet uitgeleverd wordt aan de VS. Vier weken geleden verbaasde ik me er over waarom Amnesty zo angstvallig zweeg over Assange. Het antwoord werd vanmiddag gegeven: interne verdeeldheid binnen Amnesty. De Zweedse afdeling distantieert zich bij monde van landcoördinator Zweden Bobby Vellucci, aldus TheLocal.se.

Vellucci vindt het ongepast dat de Zweedse regering garanties moet geven opdat Assange niet uitgeleverd wordt aan de VS. Vellucci’s commentaar komt na de verklaring van Amnesty in Londen over Assange en gaat daar tegen in. Deze verdeeldheid tussen het hoofdkwartier en de Zweedse afdeling van Amnesty over een kwestie die Zweden raakt is opvallend. Het roept vragen op over de onafhankelijkheid van de Zweedse afdeling en de verbondenheid met de gevestigde politiek. Tevens gaat het in tegen het belang van de twee vermeende slachtoffers van sexueel misbruik door Assange om hun zaak in een rechtszaak te bepleiten. In feite werpt Vellucci dezelfde bezwaren op die zowel de aanklagers, de betrokkenen uit de sociaal-democratische partij als de regering-Reinfeldt hebben. In Zweden vormt zich een front tegen de buitenwereld.

Het blijft de vraag of de oplossing die het hoofdkwartier nastreeft realistisch is. Amnesty veronderstelt dat een garantie van de Zweden om Assange niet uit te leveren aan de VS voldoende is. Da’s echter onduidelijk. De Zweedse rechtsstaat is minder solide dan de beeldvorming doet vermoeden. Een garantie vraagt daarom op zijn minst een garantstelling van souvereine landen als Ecuador. Of Nederland als neutrale partij. Vandaar de oproep van SP-kamerlid Harry van Bommel in kamervragen aan minister Uri Rosenthal om te bemiddelen.

Het is overigens incorrect dat de Zweedse politiek, te weten premier Reinfeldt en minister van Buitenlandse Zaken Bildt niet eigenstandig een garantie aan Assange kunnen geven om niet uitgeleverd te worden aan de VS. Volgens het Zweedse -en ook internationale- recht hebben ze ten alle tijde het laatste woord boven een rechtbank. Alleen als die beslist om Assange niet uit te leveren kunnen ze dat niet omdraaien. Andersom kunnen ze uitlevering tegenhouden. De bewering van de Zweedse regering is dan ook onjuist dat de VS hierover moet beslissen. De kwestie van de uitlevering kan volledig binnen en door Europa geregeld worden.

Foto: Montage met Time, Zweden en Assange

Van Bommel stelt kamervragen over bemiddeling in zaak Assange

Op 29 mei 2012 sprak ik in een stukje m’n verbazing uit over het gebrek aan initiatief van de politiek: ‘Welke politieke partij neemt het in Nederland op voor Julian Assange? Er is een Nederlands/Belgisch Bradley Manning Steuncomité waar SP’er Harry van Bommel tot is toegetreden. Over Assange zwijgt de Nederlandse politiek of laat het individuele vertegenwoordigers wat tegengas geven.’  Nu is Harry van Bommel tot actie overgegaan.

Kamerleden stuurde ik e-mails over een oplossing in de zaak Assange. Op 22 augustus onder verwijzing naar een posting over het voorstel Hewson en: ‘Graag wijs ik u op het voorstel van de Australische liberaal John Hewson om de impasse te doorbreken in de kwestie Julian Assange. Wellicht dat u via kamervragen een en ander kunt volgen. Kan Nederland als neutraal land van het internationaal recht niet bemiddelen? Andere landen zouden ons land dankbaar zijn om van dit probleem verlost te worden’. En op 30 augustus onder verwijzing naar een posting over een starre Zweedse regering: ‘Er zijn aanwijzingen dat de Zweedse regering een compromis in de kwestie Assange blokkeert. Want niet de Zweedse rechter, maar de Zweedse regering heeft het laatste woord. Ofwel, de oplossing kan vanuit de politiek komen. Met een compromis wordt de rechtsgang optimaal gediend. Dat geeft ruimte voor bemiddelaars als Nederland binnen de Europese Unie‘.

Vandaag stelde SP-kamerlid Harry van Bommel kamervragen over de zaak Assange aan minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal (VVD). De SP’er verwijst naar diens antwoorden op vragen van 17 augustus 2012 van het inmiddels terugtreden kamerlid Arjan El Fassed (GroenLinks) waarin de minister meent dat er voor Nederland geen rol weggelegd is om te bemiddelen. Van Bommel vraagt de minister na twee inleidende vragen die naar de bekende weg vragen om terug te komen op een formeel-defensieve houding.

Eerst vraagt Van Bommel: ‘Deelt u de mening dat, als de Zweedse regering niet bereid is tot bovengenoemde oplossingen, er een rol is weggelegd voor Nederland, als de bakermat van het internationaal recht, om een oplossing te bieden voor deze internationale impasse, bijvoorbeeld door Assange op Nederlands grondgebied te laten ondervragen?’ En hij sluit af: ‘Bent u bereid om Nederlandse hulp te bieden om naar deze of andere oplossingen te zoeken?‘. Ik ben benieuwd naar de antwoorden van minister Rosenthal. Harry van Bommel verdient een pluim omdat hij het debat over een bemiddelende rol van Nederland naar een hoger niveau tilt.

Foto: Julian Assange en de VS. Olle Johansson / Sweden, 2010, Politicalcartoons.com

Topless globaliseert FEMEN met nieuw feminisme

De van oorsprong Oekraïense vrouwenbeweging FEMEN internationaliseert en heeft haar tenten opgeslagen in Parijs. Topvrouw Inna Shevchenko zaagde nog onlangs in Kiev topless voor de vrouwenzaak. Een Nederlandse Facebook-pagina komt aarzelend op gang. Met een Telegraaf-bericht dat Syrische meisjes slachtoffer van sexueel geweld zijn. In Parijs gingen vrouwen uit de bovenkleren om zich solidair te verklaren met hun islamitische zusters. Geen sharia, geen boerka. Eerder vierden ze met een optocht door immigrantenwijk La Goutte d’Or de opening van een centrum. Met op een ontbloot bovenlijf de tekst: Muslim, let’s get naked. FEMEN presenteert zich als nieuw feminisme. Tuinbroeken en korte kapsels zijn ingewisseld voor erotiek en wapperende haren. Met kleurige vrolijkheid vechten de vrouwen succesvol om een plek in de publiciteit.

Foto: Vrouwen van FEMEN demonstreren in Parijs, 18 september 2012. Credits Le Parisien

Mohammed: A Star Is Born

Mohammed wordt in de satirische pers steeds populairder. Het Franse Charlie Hebdo lanceerde de islamitische profeet een week geleden als filmster die met zijn billen pronkt als ooit Brigitte Bardot. Dat was uiteraard een verwijzing naar de film ‘Innocence of Muslims‘ toen Mohammed de filmwereld ingesleept werd.

Nu volgt het Spaanse satirische blad El Jueves dat deze week op haar omslag zet: ‘Maar weet iemand hoe Mohammed eruitziet? Dat weten we niet en volgens moslims mogen we dat niet weten. In The Huffington Post legt directeur Mayte Quílez van El Jueves uit dat het blad niet pretendeert Mohammed te tekenen. De omslag is een parodie op de situatie in islamitische landen, ‘Es una parodia de la situación que se está viviendo en los países islámicos‘. ‘Want als je Mohammed niet mag afbeelden, hoe weet je dan dat-ie op de cartoons staat?’

Mayte Quílez vindt dat El Jueves stelling moet nemen. Het blad gaat in tegen een onverdraagzame religie die druk uitoefent en doodt in naam van iets, ‘Vamos contra un sector intransigente, que presiona y mata en nombre de algo‘. Het is de functie van humor om dat met respect voor religie, maar minder respect voor onverdraagzaamheid aan de kaak te stellen. Het Duitse satirische blad Titanic heeft aangekondigd ook met een Mohammed-nummer te komen. De profeet moet de omslag delen met voormalig first lady Bettina Wulff. Hoofdredacteur Leo Fischer rekent op het begrip en de onverschilligheid van Europese moslims in hun reactie.

Zoals de oplossing voor religie niet minder maar meer religie is, zo is de oplossing voor religiekritiek meer satire. Daarbij kan de ventielfunctie van humor helpen. Van hoe meer kanten kritiek komt, hoe vrijer de meningsuiting geuit kan worden. En hoe beter de islam kan functioneren. En de nieuwe filmster Mohammed? Ach, Mohammed moet niet mopperen, want van alle religies worden karikaturen gemaakt. Al eeuwenlang. Dat het nu de islam overkomt is een verregaande, maar noodzakelijke stap in de emancipatie van deze godsdienst. In Nederland blijft het opvallend stil met satire. Kwestie van humor? Of angst na Theo van Gogh?

Foto 1: Omslag Spaans satirisch blad El Jueves met teksten: ‘Rellen afbeelding Mohammed’ en ‘Maar weet iemand hoe Mohammed eruitziet?’

Foto 2: Omslag Duits satirisch blad Titanic met Bettina Wulff en ‘Mohammed’ die een film gaan maken

Foto 3: Cartoon van Delize in de France Soir met de tekst: ‘Mopper niet, Mohammed, wij allen hier worden gekarikaturiseerd‘

Yoga is in Southampton onverenigbaar met katholicisme

Een pastoor verbiedt yoga in een ruimte van de St. Edmunds Church in het Engelse Southampton. De kerk zou van mening zijn dat yoga een hindoeïstische religieuze activiteit is. En de ruimte moet volgens pastoor John Chandler voor katholieke activiteiten gebruikt worden. Het verbod is echter geen algemene katholieke regel.

De 37-jarige yoga-lerares Cori Withell boekte twee maanden geleden de ruimte en betaalde 180 pond, zo’n 225 euro. Later werd haar verteld dat yoga bij een andere religie hoort en ze de ruimte niet kon gebruiken. ‘Ik had nog nooit eerder gehoord over een religieus verband met yoga, maar ik het het nadien onderzocht en vond dat sommige andere religies het gevoel hebben dat als mensen mediteren ze de duivel binnenlaten.’ Cori Withell zegt dat ze alleen oefeningen deed. Volgens haar is yoga niet religieus, maar wel spiritueel.

Pastoor Chandler beweert dat de kerk misleid is door mevrouw Mitchell omdat ze Pilates-fitness zou geven. Later vond-ie uit dat het ook om yoga ging. ‘Yoga is een hindoeïstische spirituele oefening. Omdat het om een katholieke kerk gaat moeten we het evangelie bevorderen en da’s waar we onze ruimtes voor gebruiken. We hebben gezegd dat yoga niet kon plaatsvinden. Het gaat erom dat het een andere religieuze praktijk in een katholieke kerk is,’ legt hij uit. Een woordvoerder van het bisdom Portsmouth zegt: ‘Het is niet mogelijk dat katholieke gebouwen worden gebruikt voor niet-christelijke activiteiten en er is een dilemma met yoga omdat het kan worden gezien als hindoeïstische meditatie en als ontspanning‘. Aldus The Telegraph.

Waarom pastoor John Chandler Pilates-fitness wel tolereerde is de vraag, want het bevordert het evangelie evenmin. Ook fitness is een niet-christelijke activiteit. Gelukkig zijn er in Southampton andere ruimtes waar mevrouw Withell haar yoga-klassen kan houden. Of de principiële opstelling van pastoor Chandler en het bisdom Portsmouth ook in Nederland voorkomt verdient onderzoek. Het zou voor parochianen onaardig zijn als de duivel via yoga de katholieke kerk binnenkomt. Dat dient uiteraard voorkomen te worden.

Foto: Yoga-klas

Woordenstrijd over islam gaat verder in metro New York

Een affiche in de New Yorkse metro ontmoet kritiek bij het Iraanse PressTV. De zender verbindt het in een reportage met de grenzen aan de meningsuiting en de dubbele standaard in de VS. In een bijschrift op YouTube zegt het: ‘An Israeli-sponsored billboard advertisement describing Middle Easterners as ‘savages‘ has appeared throughout New York’s subway system. This latest Zionist provocation comes in particularly timing with an insulting anti-Islam film, made by US/Israeli interests, that enraged the Muslim world, causing global protests and this followed by blasphemous cartoons out of France insulting Prophet Muhammad.’

PressTV noemt in de tekst allerlei uitingen die vallen onder de vrijheid van meningsuiting. PressTV maakt geen onderscheid tussen een affiche, een ranzige Amerikaanse film en een intellectualistische Franse cartoon. Het laat het geweld ongenoemd waartoe de Iraanse geestelijkheid opriep na de film ‘Innocence of Muslims‘.

Het pro-Israelische AFDI (American Freedom Defense Initiative) is een organisatie van de rechtse Pamela Geller en Robert Spencer die graag provoceren. Ze zien de islam als bedreiging voor de vrijheid. Geller hielp Geert Wilders om in de VS voet aan de grond te krijgen. Op haar blog Atlas Shrugs spot Geller met de kritiek dat het gaat om de meest beledigende pro-Israël advertentie uit de geschiedenis. Anti-reclame dient als reclame voor fondsenwerving. Zo versterken flanken elkaar door kritiek die als aanbeveling werkt. Het midden verkruimelt.

De affiche krijgt richting door het onderschrift ‘Defeat Jihad‘. In de tekst: ‘In een oorlog tussen de beschaafde mens en de barbaar, steun de beschaafde mens‘ kan iedereen zich herkennen. Ieder die zich beschaafd acht. Dat ‘Defeat Jihad‘ en ‘Support Israel‘ maken het complex. Des te meer omdat de betekenis van het begrip ‘jihad‘ niet vastligt. Is het de realisatie van de islam, de strijd voor de islam of het streven om goed te leven? Wat moeten we van de affiche vinden? Niks. Het ene politiek-religieuze machtsblok neemt het op tegen het andere. Met woorden. Dat mag binnen de wet. Ze bekvechten het samen maar uit. Gevangen in hun strijd.

Foto: Billboard ‘In Any War Between The Civilized Man And The Savage, Support The Civilized Man‘ van het AFDI in New Yorkse metro

Vietnam krijgt kritiek voor hoge straffen tegen bloggers

EU’s vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken en veiligheid Catherine Ashton riep afgelopen maandag de Vietnamese regering op tot onmiddellijke vrijlating van drie bloggers. Wegens ‘propaganda tegen de staat’ zijn ze veroordeeld tot hoge gevangenisstraffen. Ashton spreekt haar bezorgdheid uit en is van mening dat de straffen bijzonder zwaar zijn. Frans Timmermans (PvdA) heeft vandaag kamervragen gesteld aan minister Rosenthal van Buitenlandse Zaken. Hij vraagt de EU de Vietnamese autoriteiten hierover aan te spreken.

Ook de Amerikaanse regering bij monde van woordvoerder van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland sprak afgelopen maandag zorgen uit: ‘We zijn zeer verontrust door de veroordeling van drie Vietnamese bloggers die niets anders lijken te hebben gedaan dan gebruik te maken van hun recht op vrijheid van meningsuiting‘. En: ‘Activisten straffen die gewoon gebruik maken van hun recht op vrijheid van meningsuiting is in strijd met het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, alsmede de Universele Verklaring Rechten van de Mens‘ zei Nuland. ‘De Vietnamese overheid moet deze drie bloggers vrijlaten, evenals alle gewetensgevangenen en zich onmiddellijk houden aan haar internationale verplichtingen‘, voegde ze toe.

Woordvoerder Lương Thanh Nghị van het Vietnamese ministerie van Buitenlandse Zaken zegt dat de straffen wettelijk tot stand kwamen. Vietnam zou zich aan internationale verplichtingen houden. Rechtbankpresident Nguyen Phi Long zegt dat de bloggers hoge straffen verdienen, omdat ze zich richten tegen de staat.

Nguyễn Văn Hai, bekend als Điếu Cày, werd door een rechtbank in Zuid-Vietnam veroordeeld tot 12 jaar, terwijl de oud-politieagente Tạ Phong Tần 10 jaar kreeg. Phan Thanh Hải die schuldig pleitte kreeg 4 jaar. Ze zijn lid van de door de regering verboden ‘Free Journalist Club‘ en stelden in hun postings corruptie, onrecht en de buitenlandse politiek van Hanoi aan de orde. Điếu Cày riep op tot hervormingen en democratisering. Reporters Without Borders omschrijft de Vietnamese regering als paranoia, repressief  en angstig voor een instorting van het regime. Op de 2011-2102 Press Freedom index staat Vietnam 172ste van 179 landen.

Foto: Affiche ‘Free Him Now’ voor de Vietnamese blogger Nguyễn Văn Hai, ofwel Điếu Cày