Het Vlaamse GROEN vernietigt kunst en denkt dat dat succesvolle marketing is

Schermafbeelding van deel artikel ‘Groen wil onmiddellijk kapverbod op waardevol bos en 30% beschermde natuur tegen 2030‘ op GROEN, 15 mei 2024.

GROEN is een Vlaamse politieke partij. Een van de covoorzitters is Jeremie Vaneeckhout. In een publiciteitsactie kapte hij in enkele pogingen met een bijl een kopie van de Mona Lisa uit de lijst op de markt in Aalter.

Schermafbeelding van deel artikel ‘Groen wil onmiddellijk kapverbod op waardevol bos en 30% beschermde natuur tegen 2030‘ op GROEN, 15 mei 2024.

Vaneeckhout verklaart zijn actie als volgt op de website van GROEN: ‘Kunst is oud en waardevol. Met deze misschien wat confronterende actie willen we voorbijgangers tonen dat oude en waardevolle dingen vernietigen compleet idioot is. Ik denk dat ze daar wel mee akkoord zullen zijn, als ze deze taferelen zien‘.

Bijzonder, álle overblijvende @groen-kiezers daagden op om de mentale implosie van hun co-voorzitter @JeremieVaneeckh te bewonderen.👇 https://t.co/Ogrnfx7qOD

— Dirk Gerard (@DirkGerard) May 15, 2024

X van Dirk Gerard, 15 mei 2024.

Hoezo is kunst volgens Vaneeckhout oud en waardevol? Kunst kan ook hedendaags en waardeloos zijn. De foute aanname slaat de bodem weg onder deze actie. Er is door GROEN slecht doordacht wat kunst is en wat kunst en bos met elkaar te maken hebben.

GROEN kiest voor onbegrijpelijke marketing met deze actie. Wat blijft hangen is dat een kopie van een schilderij wordt vernietigd door een politieke partij. Is dat nodig om aan te tonen dat de Vlaamse bossen beschermd moeten worden? Had dat niet op een andere manier aangetoond kunnen worden?

GROEN maakt met de actie de fout twee signalen tegelijk uit te zenden. Het zal voor velen onbegrijpelijk zijn om met het een het ander aan te willen tonen. Het is te vergezocht, Zo indirect moet marketing niet zijn. Goede marketing richt zich op de emotionele betekenis van een product. De emotie die nu blijft hangen is dat GROEN kunst kapotmaakt. Al is het een kopie.

Dat GROEN met de actie negatieve kritiek uitlokt is onvermijdelijk zoals onderstaande X van de rnaar rechts leunende Dirk Gerard aantoont. Hij deelt een X hierover van de rechts-radicale pro-Poetin Europarlementariër Marcel de Graaff die zegt: ‘linkse politici die onze cultuur vernietigen met de botte bijl‘.

X van Dirk Gerard, 15 mei 2024.

Als links zo slecht nadenkt over (het effect van) de eigen marketing, dan zal het het de publiek opinie nooit winnen van rechts dat makkelijke oplossingen voor moeilijke problemen biedt wat door een breed publiek gevroten wordt. Dat zijn schijnoplossingen die losstaan van de werkelijkheid en alleen maar bedoeld zijn voor de beeldvorming. Wat GROEN ertegenover stelt is nog slechtere beeldvorming en speelt rechts in de kaart.

Verwijzingen naar cultuur en kunst in Hoofdlijnenakkoord 2024 van PVV, VVD, NSC en BBB. Voortbestaan visserij wordt cruciaal geacht voor Nederland

Still met Gregory Peck in Spellbound (1945)

De term kunst komt niet voor in het Hoofdlijnenakkoord (26 pagina’s) noch in de Budgettaire bijlage van het kabinet in wording onder leiding van de PVV. Met de brede term cultuur wordt in het Hoofdlijnenakkoord verwezen naar boeren, tuinders en vissers ‘omdat ze belangrijk zijn voor onze voedselvoorziening en het Nederlandse cultuurlandschap‘. Inclusief windmolens op de Noordzee?

Het Hoofdlijnenakkoord verwijst ook naar de Nederlandse natuur die ‘prachtig‘ zou zijn. Maatregelen om die natuur te beschermen of akkoorden die dat bewerkstelligen worden in het Hoofdlijnenakkoord afgewezen. Zo staat er over de stikstofproblematiek die Natura2000 gebieden bedreigt: ‘De kritische depositiewaarde gaat uit de wet en wordt vervangen door een juridisch houdbaar alternatief‘. Een probleem wordt opgelost met een raadsel.

Een openbaring is de volgende zin: ‘Het voortbestaan van de Nederlandse visserij is cruciaal voor Nederland.’ Dat is opzienbarend nieuws en zet de betekenis van Nederland in een nieuw perspectief. Houdt Nederland op te bestaan als de Nederlandse visserij het loodje legt? Hoe dat wordt onderbouwd? Zo: ‘Vissers horen bij de Nederlandse cultuur en er wordt alles aan gedaan om voor de vissers te vechten.‘ Een heerlijke cirkelredenering.

Economisch zorgt het Hoofdlijnenakkoord voor verwarring, om niet te zeggen beeldvorming die met de rug naar de toekomst staat. Het legt het accent op heimwee naar een Nederland dat niet meer bestaat. Het is bekend dat PVV en BBB nostalgisch denken en opteren voor een Nederland van ooit, maar dat de meer realistische VVD en NSC meegaan in die beeldvorming is opzienbarend.

Het CBS zegt in een overzicht over de Nederlandse economie 2023 in hoofdstuk 4: ‘De toegevoegde waarde van de bedrijfstak cultuur, sport, recreatie en overige diensten groeide in 2023 met 6 procent het hardst van alle bedrijfstakken‘. Uit figuur 4.1 valt op te maken dat de toegevoegde waarde van de bedrijfstak landbouw, bosbouw en visserij in 2023 met 2,2% is gedaald. Het perspectief voor de visserij is slecht.

In de Budgettaire bijlage wordt verwezen naar cultuur als het om het afschaffen van het verlaagd btw-tarief voor culturele goederen en diensten gaat. Dat betekent een verhoging van de kosten voor onder meer podia, festivals, kranten en boeken van 9 naar 21%.

Structurele lastenverzwaringen (inkomsten) van afschaffing verlaagd btw-tarief culturele goederen en diensten. In de Budgettaire bijlage bij het Hoofdlijnenakkoord 2024 van PVV, VVD, NSC en BBB op p.4.. De afschaffing van het verlaagd tarief als lastenverzwaring wordt ingeboekt voor 953 miljoen euro meer inkomsten.

Volgens VNPF-directeur Berend Schans in het AD zullen hierdoor de kaartjes en toegangsprijzen met 12% omhoog gaan. Omdat dagrecreatie wordt vrijgesteld van de btw-verhoging naar 21% zou de Museumvereniging zich geen zorgen maken. Als musea een meerdaags evenement zoals een symposium organiseren, dan zal echter het verlaagd tarief van 9% niet langer gelden.

De maatregel van het afschaffen van het verlaagd btw-tarief geeft een gemengd beeld. Commerciële culturele uitingen als bioscopen, attractieparken en recreatiegebieden worden ontzien, maar musea ook.

Is kabinet onder leiding van PVV het chagrijn waard?

Uit de collectie van het Marionette Museum – Fairy-Tale House in Český Krumlov

Moeten we chagrijnig zijn als er een kabinet komt onder leiding van de radicaal-rechtse PVV? Waar Wilders een door hem geselecteerde premier vanuit de coulissen als marionet bedient.

Vraag is waarom VVD en NSC achter de gek Wilders aanlopen. Tot nu toe. Zijn ze onbewust de fuik van de onderhandelingen ingezwommen of hebben ze bewust voor Wilders gekozen?

Die keuze van VVD en NSC is onvermijdelijk verbonden met hun leiders die niet uitblinken. VVD-leider Dilan Yesilgoz plaveide met een reeks blunders het pad voor Wilders. NSC-leider Pieter Omtzigt mist bravoure. Hij is zijn eigen schaduw.

Nederland draait goed in vergelijking met andere landen Er is geen echte reden om het beleid van Rutte IV af te wijzen. Centrum-links heeft geen macht of mojo, en centrum-rechts geen ideeën. Nu dreigt radicaal-rechts aan de macht te komen. Dat gaat afbreken wat nu redelijk marcheert.

Het heeft weinig zin om humeurig te worden over een kabinet onder leiding van de PVV. Het doet er evenmin toe of het na korte tijd in chaos uiteenvalt. Hoe dan ook zal de grote prestatie van Wilders zijn dat zo’n kabinet er is gekomen. Dat zijn z’n 15 minuten beroemdheid.

De PVV is geen partij en is afhankelijk van anderen. Dat is Wilders’ zwakte die zich nu zal laten kennen. De partijen zullen elkaar blijven gijzelen op het misbare BBB na dat getalsmatig niet in het kabinet thuishoort.

Gedachten bij foto ‘Herbstmesse 1948 Bhf’

Roger en Renate Rössing, ‘Herbstmesse 1948 Bhf, 1948.08.29-1948.09.15‘. Leipzig Hauptbahnhof
Beschrijving: Leipzig. Hauptbahnhof. Wartende Reisende.Collectie: Deutsch Fotothek.

Oost-Duitsland wilde in 1948 graag laten zien waar de staatsgeleide economie toe in staat was. Dat gebeurde tweemaal per jaar in de tweede stad van het land: Leipzig. Met een voorjaars- en een najaarsmarkt. Ofwel de Herbstmesse. Die dat jaar blijkbaar van 29 augustus tot 15 september plaatsvond, zoals uit de titel blijkt.

Op de foto zijn drie individuen afgebeeld die worden omschreven als wachtende reizigers op het Centraal Station van Leipzig. Of ze bezoekers van de Herbstmesse zijn valt niet te zeggen. Ook is onzeker of ze reizigers zijn.

De foto beeldt het wachten uit. Hangerigheid. De vrouw rechts onttrekt zich daar enigszins aan. Ze kijkt de fotograaf recht in het gezicht. De man in het midden doet een dutje. Handelt hij in gabardine jassen? De man met hoed links lijkt weggelopen uit een Italiaanse neo-realistische film van dat jaar 1948. Het is een naoorlogs portret.

Zo ziet een kaal tafereel met drie zetstukken eruit. Kleurverdeling zwart, donkergrijs, lichtgrijs zwart. Is de toegang tot het station de vierde aanwezige? Hoe langer men naar de foto kijkt, hoe onduidelijker het wordt wat de drie individuen gemeen hebben. Nou ja, ze leunen tegen het Hauptbahnhof.

Wat is het nut voor de bevolking van Gaza van een gesloopte kantine bij de UvA? In welk luchtledige opereren radicale activisten?

Volgens een bewaker hebben de demonstranten het gebouw verlaten, een gesloopte kantine blijft achterhttps://t.co/U58g7yYrQM pic.twitter.com/3WguCE1hPv

— AT5 (@AT5) May 13, 2024

Wanneer komen sympathisanten van Palestina tot inzicht dat bezetting van universiteitsgebouwen door activisten niet de juiste manier is om aandacht te vragen voor de situatie in Gaza? Hoe kan het vernielen van een kantine van de UvA van invloed zijn op de strijd tussen Israël en Hamas?

Het lijkt er eerder op dat het buitensporig optreden van de activisten radicaal-rechts in de kaart speelt en de gerechtvaardigde kritiek op het Israëlisch optreden in Gaza verzwakt. Legitieme vreedzame demonstraties zullen door velen op een hoop geveegd worden met de vernielingen van het interieur van universiteitsgebouwen.

Of de activisten hebben hun emoties niet onder controle en gaan over de rooie of ze zaaien bewust chaos. Waar blijven de volwassen studenten en medewerkers om de onregelmatigheden een halt toe te roepen?

Laat duidelijk zijn, wat het Israëlische leger in Gaza doet kan niet door de beugel. Daar is protest tegen gerechtvaardigd. Het lijkt op racistisch vergelding die volledig is ontspoord. De regering Netanyahu is niet tot rede te brengen. Het gaat zijn eigen gang ondanks oplaaiende westerse kritiek om de Palestijnse bevolking tijdens de oorlog menswaardig te behandelen.

De zogenaamde pro-Palestina demonstraties lijken allang niet meer te gaan om Gaza. Absurd is dat activisten hun identiteit met gezichtsbedekking afschermen. Zelfs in gesprek met universiteitsbesturen, Waar zijn ze bang voor? Laat duidelijk zijn dat het studenten en geen activistische infiltranten zijn met hun eigen politiek agenda. Zoals het creëren van chaos.

In het commentaar ‘Gaza in de VS. Pepijn Brandon heeft selectieve kijk op protesten van studenten en activisten op Amerikaanse universiteiten‘ van 30 april 2024 schreef ik: ‘Het is niet de rol van een universiteitsbestuur om op de eigen instelling elk geopolitiek conflict volop de ruimte te geven. Dan is het einde zoek en komt een universiteit tot stilstand. Denk aan Soedan, Oekraïne, Oost-Congo, Xinjiang, Noord-Korea, de Russische Federatie, Iran, Irak en alle conflictgebieden waar sociale rechtvaardigheid ontbreekt.‘

Nogmaals, debat en vreedzaam protest aan universiteiten is goed. Zonder dat het een universiteit verlamt. Maar bezettingen met vernielingen gaan te ver. De politie met beperkte capaciteit heeft wel wat anders te doen.

Wat de geradicaliseerde studenten, activisten en medewerkers met de vernielingen hopen te bereiken is onduidelijk. Schrikken Wilders, Rutte of Netanyahu van een vernielde kantine bij de UvA? Kom nu, het zadelt de universiteit alleen maar op met een schadepost die niemand betaalt.

Het is een maatschappelijk gegeven dat radicalen met de grootste mond de aandacht opeisen. Dat is zo op sociale media, dat is ook zobij de demonstraties bij universiteiten. Een radicale minderheid bepaalt de gang van zaken en sleept de rest mee. Dat zou niet normaal moeten zijn, maar is het inmiddels geworden. Dat is de tragiek die elke rede voorbij is.

Gedachten bij foto ‘Minidoka Matinee Orchestra’ (1945)

Minidoka Matinee Orchestra. Minidoka concentration camp, Idaho, 1945. Collectie: Densho Digital Repository.

In de Tweede Wereldoorlog werden in de VS mensen van Japanse origine na de Japanse aanval op Pearl Harbor van 7 december 1941 geïnterneerd in kampen.

Wat de motivatie daarvoor was schreef ik in een commentaar van 2013 over de Japans-Amerikaanse mensenrechtenactivist Fred Korematsu: ‘Fred Korematsu gaat over de internering van Japanse-Amerikanen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een aan opperrechter Hugo Black toegeschreven uitspraak uit de video blijft resoneren: ‘the need to protect against espionage outweighed individual rights‘. Dus de noodzaak om tegen spionage te beschermen weegt zwaarder dan individuele rechten‘.

Op de foto zien we een orkest. Met drums, piano, klarinet, saxofoon en twee violen. Geen bas, geen gitaar. Welke muziek het speelt is onduidelijk. Waarschijnlijk country, zoals blijkt uit een verwijzing naar I Hang My Head and Cried van Ernest Tubb. Later ook gezongen door Johnny Cash.

Bijzonder aan de foto is dat die niet is genomen in het Minidoka Concentratiekamp waar de muzikanten geïnterneerd waren, maar in de radiostudio KTFI in het nabijgelegen Twin Falls, Idaho. Dat blijkt uit het artikel ‘“Minidoka Matinee” radio program, Minidoka Relocation Center, 1945, sound recordings, etc.’ (2023) van Roy Baugher.

Het bijschrift van de foto: ‘The residents of the Minidoka concentration camp formed numerous musical ensembles to pass the time. Orchestras, bands, and choirs frequently staged performances for entertainment‘ gaat voorbij aan de bijzondere rol van het Minidoka Matinee

Baugher zegt (vertaald): ‘“Minidoka Matinee” was een radioprogramma dat werd geproduceerd en uitgevoerd door Japans-Amerikaanse gevangenen van het Minidoka Relocation Center, Hunt, Idaho, tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Het wekelijkse programma van 15 minuten liep van januari tot april 1945 en duurde ongeveer 13 afleveringen. “Minidoka Matinee” werd live uitgezonden vanaf radiostation KTFI in het nabijgelegen Twin Falls, Idaho. Omdat het programma in de studio van KTFI werd uitgevoerd, hadden artiesten toestemming om Minidoka te verlaten om op uitzenddagen naar Twin Falls te reizen.‘

Hero Nishimoto die als tweede van links op de foto staat en als MC wordt voorgesteld (Master of Ceremonies) omschrijft Baugher zo: ‘Hero Nishimoto, een gevangene, lijkt de belangrijkste organisator van het programma te zijn. Ted Shimano, een andere gevangene van Minidoka, was de muziekdirecteur en dirigent van de band.’ Laatstgenoemde staat als vierde van links op de foto. Nishimoto en Shimano staan waarschijnlijk in het orkest opgepropt vanwege de foto.

De uitzendingen zijn spoorloos. Ook de opnames die begin 1945 voor het Japans-Amerikaanse infanterie 442nd Regimental Combat Team werden gemaakt dat waarschijnlijk in Europa was gestationeerd. De logica zal zijn dat Japanners niet tegen Japanners mochten vechten, maar wel tegen Duitsers.

De informatie maakt de foto beter leesbaar. De locatie is niet het kamp, maar een radiostudio. Het ‘Minidoka Matinee Orchestra‘ of ‘Hunt Orchestra‘ had relatieve vrijheid en werd ingezet door het Amerikaanse Bureau voor Oorlogsinformatie, ofwel de Amerikaanse propaganda. Over de vraag wat voor muziek het orkest speelde bestaat onduidelijkheid.

Juridische verwikkelingen kwestie Joost Klein

Joost Klein in De Stentor, 11 mei 2024.

Het gedoe met Joost Klein die door de EBU en Eurovision op het strafbankje is gezet en wellicht niet mag optreden in de finale van het Eurovisiesongfestival in Malmö legt de kwetsbaarheid bloot van de besluitvorming bij incidenten waar deelnemers bij betrokken zijn. Het toont amateuristisch. Dat verklaart mogelijk waarom het zolang duurt voordat EBU en Eurovision duidelijkheid geven over de kwestie. 

Hoe verhouden de interne regels van de EBU en Eurovision zich met de Zweedse aanklager die een klacht over Klein in behandeling kan nemen? Of in het algemeen tot de nationale rechtspraak van de EBU-landen? Hoe is de procedure? Daarover communiceren EBU en Eurovision niet. Zo voeden ze onduidelijkheid.

Vraag is of EBU en Eurovision voor hun beurt hebben gesproken toen ze Klein op vrijdag verhinderden voor de vakjury op te treden. Dat bracht hem in een kwetsbare positie. Want hoe kan Klein bestraft worden voordat hij veroordeeld is? Zo werkt het recht niet. 

De zogenaamde onschuldpresumptie zegt dat iedereen die verdacht wordt van een strafbaar feit onschuldig is tot het tegendeel is bewezen. Dat zou ook moeten gelden voor de regelgeving van private organisaties als EBU en Eurovision.

De EBU en Eurovision lijken juridisch niet op hun taak voorbereid. Of ze hadden met openbaarmaking van de motivatie en onder verwijzing naar de voor Kleins overtreding relevante artikel(en) in het reglement hem moeten uitsluiten van deelname aan de finale of ze hadden moeten zwijgen. Ze deden het een noch het ander.

Nu zaaien EBU en Eurovision onduidelijkheid en lijkt hun handelen op een rechtsdwaling. Als er hoe dan ook al juridische handvaten zijn om de kwestie Klein passend aan te pakken. Het kan ook dat die handvaten aanwezig zijn, maar de verantwoordelijke bestuurders van EBU en Eurovision de juridische kennis en ervaring missen om die naar behoren toe te passen.

Complicatie is dat Klein publiekelijk duidelijk maakt dat hij zich stoorde aan de organisatie. Het is denkbaar dat deze kritische houding hem werd terugbetaald door de organisatie toen zich een incident aandiende waarbij hij betrokken was. In elk geval is de aanleiding aanwezig om hem te straffen. Een reconstructie zal duidelijk moeten maken wat de argumentatie van de verantwoordelijke bestuurders was en of ze met de kennis van toen juist gehandeld hebben.

Het beeld van de gang van zaken aangaande Joost Klein getuigt van amateurisme, onduidelijkheid en een gebrekkige besluitvorming en wellicht problematische regelgeving bij EBU en Eurovision. De organisatie heeft door haar handelen niet alleen Joost Klein, maar ook zichzelf beschadigd.

De Telegraaf ziet manipulatie bij Eurovisiesongfestival om Israël niet te laten winnen

Er was ooit een paus van Rome die zei dat van de onbelangrijke onderwerpen voetbal veruit het belangrijkste is. Bij de onbelangrijke onderwerpen heeft voetbal concurrentie gekregen van het Eurovisiesongfestival. In elk geval in de landen die bij de EBU zijn aangesloten.

Het gaat dus nergens over. Maar toch wel ergens over. Niets wordt tot iets gemaakt. Dat is het nieuws. Onbelangrijke onderwerpen worden tot hoofdzaak gemaakt.

‘Songfestival manipuleert om Israël niet te laten winnen‘, zo zegt deze video van De Telegraaf. Het bewijs voor de aantijging is mager. Israël heeft een lage startpositie. Vlak na Nederland en voor Litouwen die dus ook wel gemanipuleerd zullen zijn. En wat te denken van Oekraïne op startpositie 2? Dat zal ook wel manipulatie zijn.

Zou het de fans die Israël door dik en dun steunen trouwens iets uitmaken welke startpositie dit land heeft? Nee, natuurlijk niet.

De manipulatie in deze video lijkt vooral de kleuring door De Telegraaf. Hoe een onbelangrijk onderwerp wordt verknoopt met de wereldpolitiek om een onbelangrijk onderwerp op te waarderen tot belangrijk. De Telegraaf houdt van complotdenken. Tot op het onbelangrijke af.

Bij een commentaar in de Volkskrant. Gazadebat wordt gekaapt door flanken. Waarom zwijgt het centrum?

Schermafbeelding van deel commentaar ‘Radicale kampen kapen het Gazadebat en de politiek doet gretig mee‘ van Raoul du Pré in de Volkskrant, 9 mei 2024.

Het commentaar ‘Radicale kampen kapen het Gazadebat en de politiek doet gretig mee‘ van Raoul du Pré in de Volkskrant van 9 mei 2024 is me uit het hart gegrepen.

De pro-Palestina demonstraties van studenten en activisten op universiteiten is volgens Du Pré vergezocht en ‘roept de verdenking op dat het niet gaat om concrete resultaten voor de mensen in Gaza maar om maximaal effectbejag.’ Het commentaar klopt echter niet met de kop. De kern van de kritiek ervan is dat een deel van de politiek juist ontbreekt in het Gazadebat.

Ik moet bij het zien van de inzet van politie tegen studenten en activisten bij de bezetting van universiteitsgebouwen denken aan de Italiaanse film ‘La Meglio gioventù’ (2003) van Marco Tullio Giordana. 

Het gaat om twee broers van wie Matteo politieman wordt en Nicola student is die psychiater wordt. De studenten zijn bevoorrecht, terwijl de politie gerekruteerd wordt uit het volk. De laatsten hebben niet dezelfde kansen gehad als de studenten. Zij moeten de orde handhaven, terwijl de studenten en activisten vanuit hun positie de macht kunnen uitdagen. Het is werken voor brood tegenover spel.

De Nederlandse politiek laat zich wat het Hamas-Israël conflict betreft verdelen in twee radicale kampen. Het centrum is doodstil. Zoals de introductie van het commentaar zegt: ‘Waar zijn toch de politici gebleven die soms wat water op het vuur proberen te gooien in plaats van olie?‘

Waar zijn de politici gebleven die water op het vuur proberen te gooien? Waar zijn ze?

Radicaal-rechts veroordeelt de pro-Palestina demonstraties en neemt het op voor Israël. Radicaal-links neemt het op voor de pro-Palestina demonstraties, verdedigt terroristische organisaties als Hamas en Hezbollah en wil de banden met Israël doorsnijden of dat land zelfs van de kaart vegen. 

Het zijn twee onhoudbare posities. Maar zoals gezegd, in Nederland ontbreekt een genuanceerd geluid van het politieke midden. Waar zijn NSC, CDA, D66, Volt en GroenLinks-PvdA? Welke oplossing dragen ze aan voor dit conflict? Waarom laten ze zich de kaas van het brood eten?

Complicatie is de verre van soepel lopende formatiebesprekingen die nog geen resultaten hebben opgeleverd, De leiders van de drie rechtse partijen PVV, VVD en BBB lijken dat te compenseren door zich in de publieke opinie scherp afwijzend uit te laten over de pro-Palestina demonstraties op universiteiten. Het is makkelijk scoren bij de achterban met ferme uitspraken om het gebrek aan resultaten in de formatie te verhullen. Tegelijk toont het hoe geradicaliseerd deze drie rechtse partijen zijn. Vooral voor de VVD is dat onbegrijpelijk.

Schermafbeelding van deel commentaar ‘Radicale kampen kapen het Gazadebat en de politiek doet gretig mee‘ van Raoul du Pré in de Volkskrant, 9 mei 2024.

De Nederlandse centrumpartijen doen er verstandig aan om zich publiekelijk over deze kwestie uit te spreken. Ze kunnen zorgen voor matiging van de retoriek waarmee beide flanken nu de publieke opinie tergen. Het is een raadsel waarom ze zo weinig van zich laten horen. Nu wordt de publieke opinie over Hamas en Israël overgelaten aan radicaal-links en radicaal-rechts. Dat is ongewenst en onevenwichtig. Dat toont het holle vat dat de Nederlandse politiek is geworden.

Formatie als amateurtoneel. Partijpolitiek is afgedaald tot kleuterniveau

In de media wordt gezegd dat in de nu lopende week beslissend is voor de formatie. Op 15 mei moeten de formateurs Van Zwol en Dijkgraaf hun eindverslag naar de Tweede Kamer sturen.

De formatie is om triest van te worden. Is dit Nederland? De truc van PVV’er Gidi Markuszower om zogenaamd toevallig een concept document aan de pers te tonen tekent het niveau. Ok, politiek is een spel, maar het is wel een spel dat op een belabberd laag niveau wordt gespeeld.

Je kunt terugredeneren over de oorzaak waarom de formatie zo is gelopen. Komt het door VVD-leider Dilan Yesilgöz die blunder op blunder heeft gestapeld? Door GroenLinks-PvdA op voorhand uit te sluiten heeft ze haar eigen manoeuvreerruimte beperkt. Komt het door de eeuwige twijfelaar Pieter Omtzigt die niet lijkt te weten wat hij wil? Komt het door Wilders die in de publieke opinie steeds twee gezichten toont die met elkaar in strijd zijn? Dat van de redelijkheid én de onredelijkheid. Als een autoritaire politicus laat hij alle opties open. Daar kunnen de anderen niet mee omgaan.

De formatie kan na de zogenaamde beslissende week nog weken verlengd worden. Vele Binnenhof-watchers trokken de laatste weken al de conclusie dat de formatie tussen radicaal- en centrum-rechts mislukt is. Nu zou het er alleen nog om gaan om de andere partijen de zwarte piet toe te spelen.

De verkiezingen waren op 22 november 2023. Bijna een half jaar later is er nog niks bekend over de onderhandelingen en het vervolg. Wie wordt er premier? Welke ministers nemen zitting in een radicaal-/centrum-rechts kabinet? Wat wordt er beslist over de hete hangijzers, zoals stikstof, Oekraïne, wonen, de financiële onderbouwing of immigratie? Geheimzinnigheid is een teken van het gebrek aan voortgang.

We weten niks. We worden afgescheept met amateurtoneel als afleiding, Of geklets van de onderhandelaars in talkshows of op X. De media happen en brengen voortdurend nieuws dat geen nieuws is als nieuws. Als commentatoren meedoen aan dat cabaret, dan is het Droste-effect van de nietszeggendheid compleet. De Nederlandse partijpolitiek is afgedaald tot kleuterniveau. Waar zijn de volwassenen gebleven?