Geruchten nemen toe dat Julian Assange door Ecuador uit Londense ambassade wordt gezet. Hoe is het zover gekomen?

Update 11 april 2019: Julian Assange is door de politie gearresteerd in de Ecuadoraanse ambassade in Londen nadat Ecuador het asiel voor de oprichter van Wikileaks had beëindigd. Hij is naar een politiebureau in het centrum van Londen gebracht en wordt zo spoedig mogelijk voorgeleid aan de rechtbank van Westminster. 

De geruchten worden sterker dat de Australiër Julian Assange op korte termijn de Ecuadoraanse ambassade in Londen wordt uitgezet. Hij is vanwege zijn vrees om naar de VS uitgezet te worden (om daar in het geheim door een grand jury wegens spionage berecht te worden) in 2012 heengevlucht en heeft er asiel gekregen. Als hij op straat wordt gezet valt te verwachten dat hij rechtstreeks in een Amerikaanse gevangenis verdwijnt.

Wat is er sinds 2012 veranderd? Het lijkt erop dat Assange is geradicaliseerd. Wie hem hartstochtelijk verdedigen zijn daar een aanwijzing voor: complotdenker Alex Jones van Infowars, Sean Hannity van Fox News, UKIP-voorman en Brexiteer Nigel Farage en de Russische propagandazender RT. Dat is niet een gezelschap dat zweert bij democratie en rechtsstaat, maar juist het standpunt ondersteunt dat ‘media de vijand van de staat’ zijn. Dat roept de vraag op of Assange zelf wel een journalist is zoals hij claimt.

Over Assange bestaat sinds midden 2013 de controverse of hij een agent van Russische inlichtingendiensten is. Op zijn minst bestaat de verdenking dat hij er nauw mee heeft samengewerkt in de presidentscampagne van 2016 die Trump het presidentschap bracht. Roger Stone zou de tussenpersoon tussen het Kremlin en Trumps campagneteam zijn geweest. Nieuw is ook dat Lenin Moreno de nieuwe Ecuadoraanse president is die Assange niet langer in bescherming lijkt te nemen zoals zijn voorganger Rafael Correa. Assange hield zich niet aan de afspraak om zich te onthouden van politieke uitspraken en bleef in de ambassade via sociale media zijn gastheer in verlegenheid brengen. En het belang van Ecuador schaden. Enkele maanden terug werd Assange afgekoppeld van internet door Ecuador.

Noam Chomsky gelooft in een gesprek met BBC’s Newsnight van mei 2017 niet dat aanklachten tegen Assange wegens een Zweedse verkrachtingszaak hout snijden. Daar heeft hij vermoedelijk gelijk in. In vele commentaren is in de jaren 2012-2014 op dit blog een lans gebroken voor Assange, zoals hier. Mijn opstelling resulteerde in 2012 zelfs in kamervragen. Maar toen moest de Trump campagne en de Russische beïnvloeding via sociale media nog komen. Daarom is het perspectief van die Zweedse zaak niet actueel.

De vraag is hoe Assange beoordeeld moet worden. Is hij nou eigenlijk een journalist, een politiek activist of een ingelijfde medewerker van een ‘buitenlandse’ inlichtingendienst? En wat betekent dat dan voor zijn juridische positie in de ambassade? John Schindler wees er in 2013 in een analyse op dat WikiLeaks via Israel Shamir waarschijnlijk geïnfiltreerd was door de Russische inlichtendienst. Dat verklaarde de opstelling van Wikileaks in de campagne van 2016 die volledig in lijn was met de opstelling van het Kremlin. De ‘progressieve’ Assange kwalificeerde tijdens de campagne de Democratische Hillary Clinton als kwalijker dan de Republikeinse Donald Trump. Daarmee probeerde Assange progressieve Democratische, pro-Bernie Sanders kiezers te ontmoedigen om te gaan stemmen. Achteraf kan dat alleen maar begrepen worden in de georkestreerde campagne om verschillende doelgroepen in de richting van Trump te laten bewegen.

Dus? Verdient Assange juridische bescherming of heeft hij door vanaf 2013/2014 samen te spannen met het Kremlin zijn rechten verspeeld? Hoe dan ook is hij afgelopen 5 jaar door zijn activistische opstelling en handelswijze terechtgekomen in het kruisvuur tussen Kremlin en Witte Huis. Als hij in een kerker in Virginia verdwijnt, dan kan op zijn minst worden gezegd dat hij door zijn pro-Kremlin opstelling de Amerikanen alle munitie heeft gegeven om hem in handen te krijgen. Assange verdient het om berecht te worden voor zijn daden, maar een eerlijk proces zit er vermoedelijk niet in. Wie hoog spel speelt en verliest, heeft blijkbaar dat recht verspeeld. Dat is de harde praktijk van de strijd tussen landen. Wie niet oppast wordt daarin vermalen.

Advertentie

Pussy Riot ontmoet Assange in Londen. Dissidenten onder elkaar

Vandaag slikten Julian Assange en zijn advocaten een bittere pil door de uitspraak van het Zweedse hof van beroep. The Guardian vat het samen. Het Europees arrestatiebevel dat op initiatief van aanklager Marianne Ny tegen hem is uitgegaan -ongebruikelijk omdat er geen aanklacht tegen hem loopt- wordt niet ingetrokken. Zodat Assange zich genoodzaakt ziet in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen te blijven waar hij nu al 885 dagen verschanst zit. Assange heeft vermoedens dat uitwijzing naar Zweden gevolgd zal worden door een uitleveringsverzoek van de VS. Een grand jury in Virginia heeft in het geheim in december 2010 een zaak wegens spionage tegen hem voorbereid. Hij wordt verdacht van seksuele intimidatie van twee vrouwen in Zweden, wat-ie ontkent. Er zijn vele tegenstrijdigheden. Het betreft dus een onderzoek in een mogelijke zaak.

De uitspraak biedt Assange ook perspectief, hoewel dat pas later speelt. De aanklagers krijgen een tik op de vingers van het hof omdat ze zich onvoldoende inspannen om te zaak tot een goed einde te brengen: ‘The Court of Appeal notes, however, that the investigation into the suspected crimes has come to a halt and considers that the failure of the prosecutors to examine alternative avenues is not in line with their obligation – in the interests of everyone concerned – to move the preliminary investigation forward.’ Aanklagers konden de zaak blijven vertragen vanwege de scheiding der machten die bemoeienis van de politiek verhindert. Door de uitspraak van het hof is dat veranderd omdat het een aanwijzing vanuit de rechterlijke macht zelf is.

Pussy Riot en Julian Assange zitten in het kamp van de tegenbeweging en zijn door hun marginale positie gedwongen elders bescherming te zoeken. Het chiasme van de dissident. Edward Snowden kan er nog aan toegevoegd worden. Hij verblijft gedwongen in de Russische Federatie omdat tijdens een overstap in Moskou zijn paspoort door de regering-Obama werd ingetrokken en hij strandde. Pussy Riot, Julian Assange en Edward Snowden zijn voorstanders van informatievrijheid en transparantie, een ruime interpretatie van de vrijheid van meningsuiting en tegenstanders van de inperking van burgerrechten door spionage van burgers. Maar Snowden geniet bescherming van president Putin, Assange maakte in 2012 een reeks praatprogramma’s met niet-Russische dissidenten die op de Russische propagandazender Russia Today werden uitgezonden terwijl Pussy Riot felle oppositie tegen het regime van Putin voert. Onmin hebben ze gemeenschappelijk.

NOS begrijpt het na vier jaar nog steeds niet: de kwestie-Assange

Waarschijnlijk praat een NOS-journalist de BBC na. Die zegt dat er ‘charges’ (aanklachten) tegen Assange zijn en dat-ie vervolgd wordt. Onzin. Julian Assange wordt niet verdacht van seksueel geweld tegen vrouwen. Hij wordt verzocht naar Zweden te komen om mee te werken aan een politie-onderzoek. Wat hij, z’n advocaten of de Ecuadoriaanse regering al meermalen hebben voorgesteld. Om een uitweg te zoeken voor Assanges verblijf in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. Op voorwaarde dat de Zweedse regering de garantie geeft dat Assange niet uitgeleverd wordt aan de VS. De Zweedse regering heeft formeel de bevoegdheid voor deze garantie, maar verschuilt zich achter de Zweedse aanklager die zo’n garantie niet kan geven. In Zweden is politiek alleen onderhorig aan het recht als het de politiek uitkomt. Het is lastig voor de bureauredacteur van de NOS om het allemaal te begrijpen. De zaak speelt pas sinds augustus 2010. Assange gaan in hoger beroep.

Foto 1: Schermafbeelding van NOS-bericht ‘Arrestatiebevel Assange blijft’, 16 juli 2014.

Foto 2: Schermafbeelding van FREE ASSANGE NOW – FAQ, 16 juli 2014.

Julian Assange ‘framed’ door ‘honey-trap’ in Zweden

Wie er nog aan twijfelt dat Julian Assange er in 2010 door de Zweedse en Amerikaanse regering ingeluisd is met het doel deze oprichter van WikiLeaks te ‘immobiliseren’ en vleugellam te maken kan wellicht overtuigd worden door ondersteunend bewijs voor een ‘honey-trap‘. Een opzet met twee sociaal-democratische Zweedse vrouwen als stukje kaas en Assange als muis. Het gebruik van illegale middelen van Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten om maatschappelijke groeperingen (type Anonymous) uit te schakelen is niet tegen buitenlandse vijanden, maar naar binnen gericht. Dat maakt het explosief. Hoewel de veiligheidsindustrie op dit moment onaantastbaar is en niet valt in te zien hoe de staat in de staat een halt toegeroepen kan worden.

Merkwaardig past deze val binnen de uitleg dat de beide vrouwen Anna Ardin en Sofia Wilen zich in dat doorgereguleerde Zweden gedwee en inassertief opstelden. Waarbij ze tegelijk actief en passief zijn. Hoewel dat eerder voor Wilen dan voor het actieve kaderlid Ardin geldt die tot in Cuba contra-revolutionair actief was. Militant feminisme en blindelings vertrouwen op de Zweedse staat waren in 2010 de omgevingsfactoren voor de honey-trap die Assange en WikiLeaks nu al meer dan drie jaar in hun kernactiviteiten belemmert. Nog een wonder dat WikiLeaks ondanks de krachtige tegenwerking van de regering-Obama nog steeds functioneert en bijvoorbeeld Edward Snowden in Hong Kong uit handen van de Amerikaanse overheid wist te houden.

Op basis van de Snowden-documenten publiceert NBCNews het artikel “Snowden Docs: British Spies Used Sex and ‘Dirty Tricks‘” waar ook Glenn Greenwald aan meewerkte. Het zegt: ‘The target is lured “to go somewhere on the Internet, or a physical location” to be met by “a friendly face.”‘ Het bevat bovenstaande slide met de toevoeging dat de honey-trap ‘zeer succesvol is als het werkt’ en dat de Joint Intelligence Threat Research Group (JTRIG) van de Britse GCHQ ‘de mogelijkheid heeft om de omgeving bij gelegenheid te scheppen’.

Marcello Ferrada de Noli die de Zweedse episode van Assange al sinds 2010 volgt en daar verslag van doet op z’n blog Professors Blogg komt zoekend naar een oplossing voor deze kwestie tot een eindbalans mede naar aanleiding van de recente kritiek op het optreden van de Zweedse aanklager. Zijn verklaring sluit perfect aan op de slides van de JTRIG. Wat het niet een Zweeds-Amerikaanse, maar een Zweeds-Brits-Amerikaanse opzet maakt. Ferrada de Noli’s conclusie is dat de Zweedse aanklager zelf de wet niet heeft gevolgd omdat volgens de wet Assange niets onrechtmatig te verwijten viel, maar de onregelmatigheden nodig had om Assange in een duister rechteloosheid te laten ‘hangen’ omdat dit de enige manier was om hem vleugellam te maken.

Foto: Slide over cyberoperatie van de Joint Intelligence Threat Research Group (JTRIG) van de Britse GCHQ gepubliceerd door NBCNews, 7 februari 2014.

Langzaam komt een oplossing voor de kwestie-Assange in zicht

De Portugees-Zweedse Marcello Ferrada de Noli prikt in een open brief door de argumenten van het Zweedse establishment in hun verdediging van de zaak Assange. Met de VS heeft de conservatieve regering Reinfeldt nauwe banden. Traditiegetrouw vooral met neoconservatieve Republikeinen. De oprichter van WikiLeaks is al 1155 dagen in z’n bewegingsvrijheid beperkt zonder aangeklaagd te zijn. Hij vreest doorverwijzing naar de VS als-ie naar Zweden uitgewezen wordt om ondervraagd te worden in een politie-onderzoek vanwege seksueel misbruik van twee vrouwen. Op deze justitiële dwaling waarvoor aanklager Marianne Ny verantwoordelijk is komt in Zweden steeds meer kritiek. Onder meer van parlementslid Johan Pehrson van de Liberale Volkspartij.

Ferrada de Noli verwijt de Zweedse procureur-generaal Anders Perklev hypocrisie. Onder verwijzing naar de scheiding der machten heeft Perklev de opmerkingen van Pehrson veroordeeld. Theoretisch heeft de procureur-generaal gelijk indien die scheiding der machten feitelijk zou bestaan en de rechterlijke macht onafhankelijk was. Maar da’s in Zweden niet het geval.  Juist in de zaak-Assange heeft de partijpolitiek vanaf het begin de vervolging van Assange gestuurd. In de aanklacht eerst door de sociaal-democratische partij die in 2010 aan de macht was en na een verloren verkiezing vooral door de conservatieve regering Reinfeldt.

Het is van tweeën een. Of alle politici onthouden zich van commentaar op de rechtsgang en de positie van personen die deel uitmaken van een onderzoek. Of alle politici mogen hun mening geven. De selectieve verontwaardiging van procureur-generaal Anders Perklev is krom. Hij meent niet alleen de liberale parlementariër Johan Pehrson die een oplossing uit de patstelling zoekt de les te kunnen lezen, maar doet alsof premier Reinfeldt, de huidige ministers Bildt of Haglund, of oud-minister Thomas Bodström zich nooit met de zaak-Assange hebben bemoeid. Er zijn voldoende feiten en citaten die dat weerspreken.

Het schaduwspel tussen Zweedse politiek en rechterlijke macht heeft lang genoeg geduurd. Het beschadigt het image van een land dat telkens een portie mensenrechten inzet om de eigen scheve schaatsen aan het gezicht te onttrekken. Zoals een wapendeal met Saoedi-Arabië. Om nog iets van de geloofwaardigheid in het buitenland te redden kan het niet langer vertragen. Of het nu de inmenging van de politiek is die de zaak compliceert of omdat de procureur geen rechtmatige zaak tegen Assange heeft is bijzaak. Zweden moet verantwoordelijkheid nemen om zo snel mogelijk een oplossing te vinden. Wie weet kan premier Rutte bemiddelen bij vice-premier en leider van de Liberalen Jan Björklund. In de EU ook deel van de ALDE-fractie.

Hoe draait het Zweedse establishment van partijpolitiek, rechterlijke macht en media een eind aan de zaak-Assange? Want de justitiële dwaling is nu al ruim drie jaar een steen in de maag van de Zweedse samenleving. Dat kan niet blijven duren en moet tot een einde worden gebracht. De oplossing is politiek. Met alle tegenstrijdigheden die het in zich heeft verschuilt de regering-Reinfeldt zich achter het primaat van de rechterlijke macht. De Zweedse opperrechter Stefan Lindskog maakte in april 2013 in een lezing in Australië duidelijk dat het echter de politiek is die het laatste woord heeft over de positie van Julian Assange.

Foto: Luchtschip de USS Akron onder constructie, 1930.

Zie hier voor het dossier Assange op dit blog.

Duncan Campbell over privacy, inmenging, spionage en Zweden

De Britse onderzoeksjournalist Duncan Campbell legt tegenstrijdigheden bloot die ontstaan door inmenging van nationale staten. Spionage en toezicht scheppen rechtsongelijkheid tussen burgers van afzonderlijke staten. Want waarom zouden Amerikaanse burgers meer rechtsbescherming genieten dan niet-Amerikanen? En waarom genieten Britten, Nieuw-Zeelanders, Canadezen en Australiërs weer meer rechtsbescherming dan burgers van andere staten? En hoe kan het dat Zweden, Denen of Israëliërs weer beter beschermd worden dan burgers van andere staten? Duncan Campbell is op zoek naar een logica die hij in het recht niet kan vinden.

Local.se komt met het bericht dat Duncan Campbell meent dat de VS en Zweden nauw samenwerken in het afluisteren van het internet. Zweden is de poort naar de Baltische staten en beheert internetknooppunten die interessant zijn voor de VS. Toegevoegd kan worden dat dit de verdenking tegen beide landen onderbouwt dat de sex-aanklacht tegen WikiLeaks-oprichter Julian Assange een puur verzinsel is dat dient om WikiLeaks onschadelijk te maken. In de drie jaar sinds het Zweedse  kabinet de aantijgingen tegen Assange in de pers lieten lekken heeft de Zweedse aanklager het nog steeds niet tot een formele aanklacht laten komen. Vreemd.

Duncan Campbell vergelijkt de positie van Zweden ten opzichte van de VS met die van Israël. Beide landen zouden door hun strategische positie gepriviligeerde partners zijn. Zeg maar, van de derde categorie-plus (na de VS (1) en Canada, VK, NZ en Australië (2)). In Nederland komen de strategisch belangrijke onderzeese kabels Atlantic Crossing (AC-1) en TransAtlantic Telephonecable (TAT-14) aan land. Interessant voor Nederlanders is om te weten of Nederland ook zo’n derde categorie-plus natie is. Het verklaart het stilzwijgen van de Nederlandse regering over de massale spionage en de samenwerking met Amerikanen en Britten.

Foto: Demonstranten protesteren tegen de Zweedse ‘FRA -wet‘, ofwel ‘Lex Orwell‘ naar George Orwells roman ‘1984’. Voor het Zweedse parlement, de Riksdagen, Stockholm, 2008. Volgens Duncan Campbell houdt de wet in dat Zweden informatie doorgeeft aan de VS.

Wenst VVD rol Timmermans als bemiddelaar in zaak-Assange?

De Tweede Kamer komt moeizaam in beweging om een bemiddelende rol te spelen in de zaak-Assange. Eerste aanleiding was het voorstel Hewson. SP-Kamerlid Harry van Bommel stelde kamervragen, maar werd door toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal met een kluitje in het riet gestuurd. Deze minister wilde geen initiatief nemen en sprak aantoonbaar niet de waarheid over garanties die de Zweedse regering zou kunnen geven om de zaak vlot te trekken. Moeilijkheid is dat zijn opvolger Frans Timmermans gebonden is aan deze antwoorden. Hoe dan ook ligt de sleutel bij de beide regeringspartijen VVD en PvdA. Minister Timmermans moet in staat worden geacht om Nederland een actieve, positieve rol te laten spelen.

Uit antwoorden via e-mails van kamerleden of hun medewerkers blijkt dat de VVD moeite heeft om de finesses van de zaak-Assange goed weer te geven. Of het moet bewust haar mening verhullen, maar dat valt moeilijk te geloven. De PvdA houdt zich op de vlakte en de VVD lijkt eerlijk over haar beweegreden. Vandaag antwoordde ik de medewerker van VVD-kamerlid Mark Verheijen. Onder meer lid van de commissies Europese Zaken en Buitenlandse Zaken. Kern van het bezwaar van de VVD is niet makkelijk terug te vinden. Mij gaat het niet om de verdediging van Assange, maar de promotie van een liberaal Nederland dat open de wereld inkijkt. Dat niet afwacht, maar in zichzelf gelooft door ambitie en zelfvertrouwen te tonen. En zo zichzelf terugvindt:

“Van uw antwoord begrijp ik weinig. Julian Assange is in juridische zin geen verdachte in een verkrachtingszaak. Hij is noch in Zweden noch elders aangeklaagd. Julian Assange is een persoon die door diverse leden van de Zweedse sociaal-democratische partij tot onderdeel gemaakt is in een Zweeds onderzoek door de politie. Daarop is vervolgens een beeld gebouwd van iemand die verdachte zou zijn. Juist dat zou naar mijn idee de nieuwsgierigheid van de VVD naar de ware toedracht moeten prikkelen.

Het is correct dat er door WikiLeaks informatie uit Amerikaanse regeringsdocumenten (‘Cablegate’) is gepubliceerd. Andere journalistieke bronnen zoals de New York Times of The Guardian hebben dezelfde informatie geopenbaard. Als er dus al diplomaten of informanten in gevaar zijn gekomen door deze informatie, dan is dat in commissie gebeurd. Dit rechtvaardigt niet waarom alleen WikiLeaks met de publicatie geassocieerd wordt. Uw idee dat er ‘mogelijk’ diplomaten in gevaar zijn gekomen door publicatie is een aanname die tot nu toe niet aangetoond is.

Of Zweden een stabiele rechtsstaat is staat ter discussie. De reputatie van Zweden is niet zo brandschoon als u suggereert. Zoals u wellicht weet heeft The European Convention for the Prevention of Torture in rapportages herhaaldelijk kritiek geuit op de zogenaamde ‘pre-trial detentie’ (‘Häktning’) in Zweden. Precies het regime dat het mogelijk zou maken om Julian Assange zonder mogelijkheden tot communicatie weg te stoppen in detentie.

Zowel Julian Assange, vertegenwoordigers van de Ecuadoriaanse regering, advocaten en juridische adviseurs van Assange hebben sinds herfst 2010 de Zweedse overheid meermalen laten weten bereid te zijn mee te werken aan het Zweedse politie-onderzoek. Zij streven de transparantie na die u noemt. In de publiciteit valt na te gaan dat het de Zweedse aanklager Marianne Ny is die elke samenwerking en zoeken naar een oplossing blokkeert. Over die weigering heeft zij in het openbaar tot nu toe geen verantwoording afgelegd. De Zweedse regering-Reinfeldt die formeel het laatste woord heeft weigert Assange garanties over zijn komst naar Zweden te geven.

Gezien het bovenstaande vraag ik u daarom om uw antwoord te heroverwegen. En de zaak met dhr. Verheijen te bespreken. Assange en Zweden hebben zich ingegraven en zitten vast in hun loopgraven. Een geloofwaardige buitenstaander als Nederland kan behulpzaam zijn om de impasse te doorbreken. Ons land moet naar mijn idee in staat worden geacht om met beide partijen, en de VS, een voldoende verstandhouding hierover op te kunnen bouwen. Ik vermoed dat de regering Rutte-Asscher met een bemiddelingspoging veel te winnen heeft voor Nederland. En het profiel van minister Timmermans lijkt passend om een bemiddelende rol te spelen.

Als u meent dat een neutrale positie als bemiddelaar Nederland vanwege de betrekkingen met het Verenigd Koninkrijk en de VS niet uitkomt, dan begrijp ik dat. Dan moet Nederland om bondgenootschappelijke redenen passen. Maar dan kunt u dat beter zeggen dan de zaak-Assange anders voor te stellen dan deze is.”

Foto: L.M. Cordonnier en J.A.G. van der Steur ‘Centrale hal van het Vredespaleis Den Haag‘.

Zweedse Democraten verbinden zich aan het anti-islamisme

De Zweedse Democraten liggen onder vuur. Zoals er bij Zweden steeds meer vraagtekens zijn te plaatsen. In een schijnheilige omgeving komen racistische schandalen hard aan. Sinds eind 2010 is Zweden de gebeten hond naar aanleiding van de verwikkelingen rond Julian Assange. Hij is nog steeds niet officieel aangeklaagd door de Zweedse aanklager, maar werd in 2010 op verzoek van de Zweden wel op een Interpol-lijst gezet die hem in zijn bewegingsvrijheid beperkte. Volgens critici danst Zweden naar de pijpen van de Amerikanen. Kritiek ontbreekt. Zweden wordt gekarakteriseerd als de eendenvijver, de in zichzelf gekeerde duck pond.

Nu is er het bericht dat 6.000 leden van de rechtse Democratische partij deze maand een anti-islam krant ontvangen. Het gaat om Dispatch International waarin Sam Solomon geciteerd wordt met de uitspraak dat de oproep tot gebed aan de moslims als dreiging moet worden gezien. Ook de als getuige in het Wilders-proces bekende Nederlandse islamcriticus Hans Jansen wordt geciteerd. De Dispatch is gelieerd aan de Free Press Society waarvoor Geert Wilders vorige maand in Malmö nog een toespraak hield. Dispatch International is zelfs een petitie gestart tegen de oproep tot gebed voor moslims in Botkyrka. Al 5.465 mensen tekenden.

Leidt dit tot de conclusie dat de Zweedse Democraten in hetzelfde vaarwater als Geert Wilders, Hans Jansen en andere islamcritici terecht zijn gekomen? Hoofdredacteur Richard Jomshof van de partijkrant SD-Kuriren verklaart dat er vele persoonlijke en ideologische raakvlakken zijn tussen de Zweedse Democratische partij en de Free Press Society. Maar Jomshof ziet de verzending aan de 6.000 leden van de Dispatch International niet in tegenspraak met het zero tolerance beleid dat de Zweedse Democraten recent ingevoerd hebben. Juist om de schandalen in te dammen. En voegt Jomshof toe: ‘Niet alle moslims zijn van hetzelfde ras’. Mooi gesnaterd.

Foto: Stockholm in de winter.

Verdeeldheid binnen Amnesty International over Assange: Zweden

Eindelijk sprak vandaag het Londense hoofdkwartier van Amnesty International over Julian Assange. De mensenrechtenorganisatie vroeg de Zweedse regering de garantie dat Julian Assange door Zweden niet uitgeleverd wordt aan de VS. Vier weken geleden verbaasde ik me er over waarom Amnesty zo angstvallig zweeg over Assange. Het antwoord werd vanmiddag gegeven: interne verdeeldheid binnen Amnesty. De Zweedse afdeling distantieert zich bij monde van landcoördinator Zweden Bobby Vellucci, aldus TheLocal.se.

Vellucci vindt het ongepast dat de Zweedse regering garanties moet geven opdat Assange niet uitgeleverd wordt aan de VS. Vellucci’s commentaar komt na de verklaring van Amnesty in Londen over Assange en gaat daar tegen in. Deze verdeeldheid tussen het hoofdkwartier en de Zweedse afdeling van Amnesty over een kwestie die Zweden raakt is opvallend. Het roept vragen op over de onafhankelijkheid van de Zweedse afdeling en de verbondenheid met de gevestigde politiek. Tevens gaat het in tegen het belang van de twee vermeende slachtoffers van sexueel misbruik door Assange om hun zaak in een rechtszaak te bepleiten. In feite werpt Vellucci dezelfde bezwaren op die zowel de aanklagers, de betrokkenen uit de sociaal-democratische partij als de regering-Reinfeldt hebben. In Zweden vormt zich een front tegen de buitenwereld.

Het blijft de vraag of de oplossing die het hoofdkwartier nastreeft realistisch is. Amnesty veronderstelt dat een garantie van de Zweden om Assange niet uit te leveren aan de VS voldoende is. Da’s echter onduidelijk. De Zweedse rechtsstaat is minder solide dan de beeldvorming doet vermoeden. Een garantie vraagt daarom op zijn minst een garantstelling van souvereine landen als Ecuador. Of Nederland als neutrale partij. Vandaar de oproep van SP-kamerlid Harry van Bommel in kamervragen aan minister Uri Rosenthal om te bemiddelen.

Het is overigens incorrect dat de Zweedse politiek, te weten premier Reinfeldt en minister van Buitenlandse Zaken Bildt niet eigenstandig een garantie aan Assange kunnen geven om niet uitgeleverd te worden aan de VS. Volgens het Zweedse -en ook internationale- recht hebben ze ten alle tijde het laatste woord boven een rechtbank. Alleen als die beslist om Assange niet uit te leveren kunnen ze dat niet omdraaien. Andersom kunnen ze uitlevering tegenhouden. De bewering van de Zweedse regering is dan ook onjuist dat de VS hierover moet beslissen. De kwestie van de uitlevering kan volledig binnen en door Europa geregeld worden.

Foto: Montage met Time, Zweden en Assange

Van Bommel stelt kamervragen over bemiddeling in zaak Assange

Op 29 mei 2012 sprak ik in een stukje m’n verbazing uit over het gebrek aan initiatief van de politiek: ‘Welke politieke partij neemt het in Nederland op voor Julian Assange? Er is een Nederlands/Belgisch Bradley Manning Steuncomité waar SP’er Harry van Bommel tot is toegetreden. Over Assange zwijgt de Nederlandse politiek of laat het individuele vertegenwoordigers wat tegengas geven.’  Nu is Harry van Bommel tot actie overgegaan.

Kamerleden stuurde ik e-mails over een oplossing in de zaak Assange. Op 22 augustus onder verwijzing naar een posting over het voorstel Hewson en: ‘Graag wijs ik u op het voorstel van de Australische liberaal John Hewson om de impasse te doorbreken in de kwestie Julian Assange. Wellicht dat u via kamervragen een en ander kunt volgen. Kan Nederland als neutraal land van het internationaal recht niet bemiddelen? Andere landen zouden ons land dankbaar zijn om van dit probleem verlost te worden’. En op 30 augustus onder verwijzing naar een posting over een starre Zweedse regering: ‘Er zijn aanwijzingen dat de Zweedse regering een compromis in de kwestie Assange blokkeert. Want niet de Zweedse rechter, maar de Zweedse regering heeft het laatste woord. Ofwel, de oplossing kan vanuit de politiek komen. Met een compromis wordt de rechtsgang optimaal gediend. Dat geeft ruimte voor bemiddelaars als Nederland binnen de Europese Unie‘.

Vandaag stelde SP-kamerlid Harry van Bommel kamervragen over de zaak Assange aan minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal (VVD). De SP’er verwijst naar diens antwoorden op vragen van 17 augustus 2012 van het inmiddels terugtreden kamerlid Arjan El Fassed (GroenLinks) waarin de minister meent dat er voor Nederland geen rol weggelegd is om te bemiddelen. Van Bommel vraagt de minister na twee inleidende vragen die naar de bekende weg vragen om terug te komen op een formeel-defensieve houding.

Eerst vraagt Van Bommel: ‘Deelt u de mening dat, als de Zweedse regering niet bereid is tot bovengenoemde oplossingen, er een rol is weggelegd voor Nederland, als de bakermat van het internationaal recht, om een oplossing te bieden voor deze internationale impasse, bijvoorbeeld door Assange op Nederlands grondgebied te laten ondervragen?’ En hij sluit af: ‘Bent u bereid om Nederlandse hulp te bieden om naar deze of andere oplossingen te zoeken?‘. Ik ben benieuwd naar de antwoorden van minister Rosenthal. Harry van Bommel verdient een pluim omdat hij het debat over een bemiddelende rol van Nederland naar een hoger niveau tilt.

Foto: Julian Assange en de VS. Olle Johansson / Sweden, 2010, Politicalcartoons.com