Rutger Castricum, Andreas Kinneging en Naema Tahir bekvechten over persvrijheid

Het ruwe materiaal dat PowNews naar buiten brengt is om drie redenen interessant. Het toont aan dat Andreas Kinneging niet heeft geprobeerd reporter Rutger Castricum te wurgen. Verder laat het zien dat de omroep in een eerdere uitzending argumenten van Kinneging had weggesneden, veelvuldig had geknipt en alles was gemonteerd. Tenslotte blijkt dat Castricum graag intimideert maar zelf bang is als anderen hem intimideren.

Naema Tahir deed in Buitenhof afgelopen zondag een oproep om onfatsoenlijke journalistiek van het Binnenhof te weren. Haar echtgenoot, de conservatieve rechtsfilosoof Andreas Kinneging gaat nog een stap verder door in P&W voor te stellen alle televisie van het Binnenhof te weren. Hij meent dat dit de inhoud dient.

De retorica van Aristoteles leert dat dit een onzinnige opvatting is omdat overtuigen samengaat met emotie. Immers een onderdeel van de politiek. Kinneging suggereert dat rede losgekoppeld kan worden van context en hartstocht. Hij maakt de politiek academisch. Daarnaast is de vraag wie het onderscheid tussen fatsoenlijk en onfatsoenlijke journalistiek moet maken. Hoewel Tahir en Kinneging terecht een lastig maatschappelijk probleem aankaarten begeven zich met hun oplossing op een hellend vlak richting persbreidel.

Rutger Castricum van PowNews is een van de ‘onfatsoenlijke journalisten’ op wie Tahir doelt. Hij bezocht haar op haar thuisadres. Om verhaal te halen over de Buitenhof-column. Onaangekondigd belde hij met draaiende camera aan. Kinneging deed open en een worsteling ontstond waarbij Castricum bijna gewurgd zou zijn wat Kinneging ontkent. Castricum zegt aangifte te doen en ‘overdonderd‘ te zijn. Hetzelfde verwijt dat Tahir en Kinneging hem maken. Castricum had zich niet overdonderd hoeven voelen als-ie een afspraak had gemaakt.

Nederland kan haatimam Al-Haddad vol trots en zelfvertrouwen ontvangen

Martijn geeft op zijn blog een uitgebreid verslag van het bezoek van Haitham Al-Haddad aan Nederland. Hij vraagt wat we er van hebben geleerd. Ik denk dat de winst is dat het besef is gegroeid dat een open debat met gelijke wapens moet worden gevoerd en dat religiekritiek nodig is om religie op weg naar de moderniteit te helpen. In dit geval weg van de fundamentalistische variant van de islam. Ofwel, Al-Haddad mag eisen vooraf stellen, maar die hoeven niet gehonoreerd te worden als ze anderen schaden. Zo lijkt het me ondenkbaar dat Al-Haddad bij een volgend bezoek nog vrouwen van tafel kan weren. De organisator zal hoon treffen.

Opvallend is dat Haitham Al-Haddad zegt de ware islam te verkondigen en daarbij steun bij ISA-studenten vindt. Wie het curriculum van de islamstudie aan de VU leest krijgt een beeld van pluriformiteit. De steun roept de vraag op of die islamstudie wel zo modern is als de VU beweert. Het lijkt er niet op. Wellicht schreeuwen fundamentalisten het hardst, maar waarom hebben we geen gematigde studenten gehoord?

Positief opgevat kunnen we zeggen dat Nederland een sterke rechtsstaat is waar democratische instellingen optimaal functioneren. We hoeven niet bang te zijn voor een fundamentalist als Al-Haddad. Nederland kan tegen een stootje en dit type contestanten vol zelfvertrouwen ontvangen. Hij mag zijn opinie geven, maar zijn uitspraken moeten in een open debat nog harder en beter bestreden worden dan nu al gebeurde.

Prikkelend vond ik de uitspraak in De Halve Maan van Fouad el Haji dat de meerderheid van de Marokkaanse-Nederlanders vrijzinnig is. Is dat zo? De volgende slag die gemaakt moet worden is om ze in het publieke debat aan het woord te laten. Zodat ze Al-Haddad in een intra-islam debat massaal lik op stuk kunnen geven.

Moslims in Nederland krijgen bovenmatige aandacht. Een islamindustrie met voor- en tegenstanders houdt dat in gang. Schattingen van het aantal variëren van 210.000 tot 825.000. Het ligt eraan of men belijdenis of herkomst vooropzet. Ik schat het aantal op 350.000. Al-Haddad veroorzaakte een mediastorm, maar het idee dat het een loze dreiging door weinigen aan weinigen betreft wordt nog steeds onvoldoende uitgelegd.

Foto: Haitham al-Haddad op Schiphol, 17 februari 2012

Tof Thissen bewaakt de kwaliteit in Utrecht en Nijmegen. Echt?

UPDATE 18 mei: De kandidatencommissie van GroenLinks onder leiding van Tof Thissen wil Tofik Dibi niet voordragen als kandidaat-lijsttrekker. Zo melden diverse bronnen. De commissie acht hem ongeschikt. Wie is Tof Thissen eigenlijk? 

De Nederlandse partijpolitiek doet alle moeite zich overbodig te maken. Dat lukt prima. De PVV komt met een meldingspunt voor Oost-Europeanen, de PvdA klapt uit de school over de steun die Cohen mist, het CDA heeft al geruime tijd geen leider meer en de SP neemt anderen de maat maar kent niet eens partijdemocratie.

En nu wil de PvdA de Nijmegenaren opzadelen met het talent van Sharon Dijksma. Zoals PvdA-kamerlid Aleid Wolfsen als burgemeester werd gedumpt in Utrecht. Zonder steun van de inwoners. Meer dan 90 procent zou tegen de komst van Dijksma zijn, ongeveer dezelfde score haalde Wolfsen in 2007. Maar er is een alternatief, Tof Thissen van GroenLinks. Hoewel-ie niet op de Nijmeegse lijst van de vertrouwenscommissie is gezet.

Thissen dus. Da’s nog de vraag, want Thissen speelt een rol in een rel in wording. Als formateur in Utrecht timmerde hij in 2010 een college in elkaar dat bestond uit GroenLinks, D66 en PvdA. Hij deed dat onbezoldigd, maar op zijn voorstel werd een bekende ingehuurd als ‘adviseur’. Liny Bruijnzeel declareerde 10.000 euro. Daarover zijn raadsvragen gesteld door VVD en Leefbaar. Raadselachtig is dat onder de meer dan 100 communicatiemedewerkers die Utrecht in dienst heeft geen geschikte ondersteuning te vinden was.

Markant is dat Thissen directeur is van KING. Het Kwaliteits Instituut Nederlandse Gemeenten. Op Thissens blog wijst P. Verhagen op het anti-democratische karakter ervan. Burgers zijn immers geen consument, maar klant, dus waarom moet met geld van de VNG een consumentenorganisatie als KING opgetuigd worden dat de overheid als bedrijf ziet? Nu komt naar buiten dat met medeweten van Thissen in Utrecht voor 10.000 euro een bekende ingehuurd werd. Tof Thissen die de kwaliteit van gemeenten bewaakt. In alle overbodigheid.

Foto: Het college van Utrecht en formateur Tof Thissen, april 2010. Foto: RTV Utrecht

Bezetters Occupy Londen voelen zich verraden door de kerk

Vannacht is het kamp van Occupy London bij de Anglicaanse St. Paul Cathedral door de politie ontruimd. Demonstranten beschuldigen St. Paul van verraad. Een criticus zegt: ‘De tragedie is dat terwijl christenen aan het bidden waren op de trappen van St. Paul’s Cathedral, de kathedraal toestemming gaf om hen met geweld te verwijderen. De kathedraal heeft actief meegewerkt aan deze uitzetting‘. Er lag een uitspraak van de hoge rechter die ontruiming toestond, dat in hoger beroep was bevestigd. Maar het idee dat de kerk een vrijplaats is die niet per definitie de kant van de macht kiest is door de ontruiming verder besmet geraakt.

Het zat er aan te komen, wereldwijd wordt geprobeerd Occupy een kopje kleiner te maken. In november 2011 werd Zuccotti-park ontruimd. Morgen dient voor de Haagse rechtbank een kort geding dat Occupy Den Haag heeft aangespannen omdat het niet eens is met het besluit  van burgemeester Van Aartsen haar tentenkamp op het Malieveld te moeten sluiten. Zelfs een demonstratie voor het demonstratierecht wilde deze VVD-burgemeester verbieden. Ook in Amsterdam nam de VVD het voortouw in een verbod van Occupy Beursplein.

Omgang met de lokale Occupy is de lakmoesproef voor de tolerantie van het bestuur. Sommige bestuurders zweren bij regels en willen controle houden door afspraken op te leggen, anderen interpreteren grondrechten ruimer en geven gelegenheid voor een alternatief geluid. Bestuurders denken in collegakkoorden en termijnen van 4 jaar. Iets onverwachts en vreemds als de Occupy moeten ze leren te plaatsen. In een volgend akkoord kunnen ze Occupy integreren, want de beweging zal niet verdwijnen en kan nooit meer onbezet worden.

Foto: Schermafbeelding van ‘Worship & Music‘ van St. Paul’s Cathedral: (..) In de 21e eeuw presenteren wij een plaats van verfrissing en ontmoeting, waarin kerk, stad en land samenkomen om een gemeenschappelijke geschiedenis te vieren en het koninkrijk van God te onderscheiden binnen de nieuwe horizonten van een internationale metropool. (..) Met waardering voor deze erfenis verplichten we ons aan culturele diversiteit, gelijke kansen en persoonlijke ontwikkeling van iedereen die hier werkt. Wij zijn blij met iedereen die in dit Huis van God verblijft.

Stratfor: WikiLeaks en Anonymous werken samen

Op 24 december 2011 liet Anonymous weten dat het had de servers van het Texaanse Stratfor had gekraakt. Volgens Forbes is het slechts een denktank op het gebied van informatie en defensie die wereldwijd onderzoekt en rapporteert over ‘hot spots’ en voorvallen. Maar critici zien een hechte samenwerking tussen Stratfor, de Amerikaanse regering, informanten en allerlei geheime diensten zoals de Israëlische Mossad.

Vanaf 27 februari publiceert WikiLeaks de ‘Global Intelligence Files‘. Dat zijn 5,5 miljoen gehackte e-mails die door Anonymous werden gehackt. Ze dateren van juli 2004 tot december 2011. ‘Ze onthullen de werking van een bedrijf dat een uitgever van informatie lijkt, maar vertrouwelijke inlichtingen aan grote bedrijven biedt, zoals Bhopal Dow Chemical Co, Lockheed Martin, Northrop Grumman, Raytheon en overheidsinstellingen, waaronder de US Department of Homeland Security , de US Marines en de US Defense Intelligence Agency.’

WikiLeaks werkt voor het eerst met Anonymous samen als partner. Voor het doorspitten van de miljoenen e-mails zocht WikiLeaks samenwerking met meer dan 25 media-partners waaronder de Indiase krant The Hindu, de Italiaanse krant L’Espresso, het Amerikaanse nieuwsbureau McClatchy en de Duitse omroepen NDR/ARD.

Vanwege zijn dreigende uitwijzing naar Zweden heeft Julian Assange er belang bij dat de samenwerking tussen de Amerikaanse regering en informanten in de openbaarheid komt. Kritiek op Stratfor is dat het in een schemergebied werkt zonder regeringscontrole. Reden voor regeringen om Stratfor voor klusjes in de arm te nemen. Maar e-mails moeten dat ondubbelzinnig duidelijk maken, want anders zijn het loze beschuldigingen.

Zo probeert WikiLeaks de Zweedse Minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt af te tekenen als informant van de VS. De vandaag gelekte e-mail over Bildt overtuigt echter niet. Wachten is op e-mails die de samenwerking tussen de Zweedse en Amerikaanse regering aantonen. Voor Nederland wordt het interessant om te zien welke politici of journalisten op de loonlijst van Stratford staan en welke informatie ze hebben doorgespeeld.

Foto: Julian Assange met Guy Fawkes-masker, symbool van Anonymous. Londen, 15 oktober 2011

Naema Tahir praat over fatsoen en grenzen aan de meningsuiting

Naema Tahir pleit in Buitenhof voor het weren van onfatsoenlijke televisiejournalisten van het Binnenhof. Want inhoudelijk sterke mensen kiezen niet voor de politiek als er types als Pownews’ Rutger Castricum rondlopen, zo stelt ze. Als gevolg gaan makkelijke babbelaars, acteurs, cabaretiers en demagogen de politiek domineren. Tahir is daarom voor een beperking van de persvrijheid. Ze wil alleen de beschaafde pers toelaten. Haar commentaar brengt Geen Stijl tot een stuk onder de titel ‘Buitenhof-columniste wil einde persvrijheid‘.

Er schort het nodige aan de analyse van Tahir. Want Cohen is niet afgetreden omdat-ie niet kon omgaan met de media, maar omdat-ie strategisch en organisatorisch door de mand viel. Hij wist in twee jaar tijd de PvdA niet te verenigen en op koers te brengen. Daarbij komt dat Cohen niet scherp kan formuleren en niet met de media kan omgaan. Tahir stelt tevens dat Thorbecke in 2012 binnen een dag de politiek verlaten zou hebben. Alexander de Grote, Attila de Hun of Karel de Vijfde of Napoleon Bonaparte misschien ook. Wellicht ook niet.

Onduidelijk is op welke grond Tahir onfatsoenlijke journalisten wil weren. Alles wat ze zegt over Castricum klopt. Maar wie maakt uit wat beschaafde journalistiek is? Het fatsoen van de een is het onfatsoen van de ander. En omgekeerd. Tahir realiseert zich onvoldoende dat fatsoen een instrument is om opponenten uit te schakelen. Beroep op fatsoen en stigmatisering van onfatsoenlijken is een wapen in het publieke debat. Bezorgheid over fatsoen is terecht, maar minder onfatsoen is geen antwoord. Wel meer debat en openheid.

Tahir gaat voorbij aan de reden waarom werving en selectie van de politiek faalt. Media spelen ongetwijfeld een rol in de richting die ze aangeeft. Dat alleen leden van politieke partijen voor functies in het openbaar bestuur in aanmerking komen is echter doorslaggevender. Da’s slechts 2% van de bevolking dat ook nog eens de begrenzing van een politieke partij wacht. Als de vijver waarin gevist kan worden tien of twintig keer groter zou zijn, dan ontneemt de dynamiek van deze instromers vanzelf macht aan de onfatsoenlijke journalistiek. En aan types als Cohen of Balkenende die erover praten maar hun fatsoen politiek niet kunnen vertalen.

Foto: Naema Tahir in het tv-programma Buitenhof

YouTube bant religiekritiek en laat religie ongemoeid

Communityrichtlijnen van YouTube zeggen: Wij zijn voorstander van het recht op vrije meningsuiting en dus ook van ieders recht om onpopulaire zienswijzen te verkondigen. Wij verbieden echter haatdragende retoriek die erop is gericht om op basis van ras of etnische oorsprong, religie, handicap, geslacht, leeftijd, veteranenstatus en/of seksuele geaardheid een groep aan te vallen of te vernederen. Hoe is de toegepassing?

Waar ligt de grens van de meningsuiting en wie bewaakt de grens? Voldoet ‘hatespeech‘ als beschuldiging om een video te laten verwijderen door YouTube? Maar waarom wordt dan de video van Sjeik Nasser Al Omar waarin-ie vraagt om de executie van de twitterende Hamza Kashgari niet verwijderd? Het lijkt erop dat YouTube ferme religiekritiek eerder buiten de orde verklaart dan religieus extremistische standpunten.

Waarom laat Rosenthal de uitspraken van Santorum over euthanasie onweersproken?

Uri Rosenthal weet alles van crises. Hij creeërt ze aan de lopende band sinds-ie aan het roer van Buitenlandse Zaken staat. De man van de theorie heeft weinig met de praktijk. Velen beschouwen hem als de zwakste minister. Zo komt Rosenthal samen met Hillary Clinton op voor internetvrijheid, maar evenals zijn Amerikaanse collega is-ie selectief in de toepassing ervan. Het dient als politiek drukmiddel, maar niet om werkelijk de informatievrijheid te vergroten. Ambtenaren op zijn ministerie worden gemuilkorfd op internet.

PvdA’er Frans Timmermans stelt kamervragen over het uitblijven van een reactie op de uitspraken van Rick Santorum over euthanasie in Nederland. Volgens een bericht op een blog van de New York Times waarnaar Timmermans verwijst weigert de Nederlandse ambassade in Washington te reageren op ‘de leugenachtige aantijgingen‘ van Republikeins presidentskadidaat Santorum. Ze berokkenen Nederland reputatieschade.

Artsenorganisatie KNMG zet in een reactie de leugens van Rick Santorum recht. De KNMG stuurde tevens een brief naar de voorzitter van de American Medical Association (AMA) om deze organisatie van informatie te voorzien ‘om waar nodig onjuiste opvattingen te corrigeren‘. De Nederlandse ambassade laat dat alles na.

Het onderneemt geen actie omdat volgens woordvoerster Carla Bundy  de Nederlandse regering liever niet in een Amerikaanse politieke campagne ingrijpt. Dat betekent dat Amerikaanse presidentskandidaten leugens over Nederland mogen verspreiden die door de Nederlandse regering niet worden rechtgezet. Dit standpunt is echter geen staande praktijk. Herhaaldelijk zoeken Nederlandse ambassades de publiciteit om iets toe te lichten, uit te leggen of recht te zetten. Minister Rosenthal heeft uit te leggen waarom-ie niets onderneemt.

Foto: Minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal

Carl Bildt als Amerikaanse spion verklaart Zweedse aanklacht Assange

De Zweedse politieke klasse heeft geprobeerd Wikileaks-voorman Julian Assange erin te luizen. Daarom werd een sexaanklacht tegen hem gefabriceerd. Reden is dat de Zweedse regering samenwerking bij anti-terreur operaties met de Amerikanen voor het Zweedse parlement verborgen hield. Dat dreigt WikiLeaks te openbaren. Daarom moet WikiLeaks economisch en organisatorisch zo snel mogelijk ontmanteld worden.

Ter verdediging zegt de Zweedse Minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt bezorgd te zijn over een smeercampagne van WikiLeaks. Bildt van wie gezegd wordt dat-ie informant en spion van de Amerikanen is. Hij keert de werkelijkheid om. Want Bildt is juist degene die een smeercampagne tegen WikiLeaks en Assange voert. Samen met de VS. De psychologische oorlogsvoering slaat op de Zweedse regering terug. Zo lijkt het.

Foto: Carl Bildt en Hillary Clinton

Sick Brother is watching you: VUmc als omstreden succes

Update 21 juni 2013: Het VUmc betaalt een boete van 30.000 euro, producent Eyeworks van 20.000 euro. Aldus het OM dat met beide partijen tot een schikking is gekomen. ‘Het OM vindt dat de twee partijen zich schuldig hebben gemaakt aan het heimelijk meeluisteren of opnemen van gesprekken in publieke ruimten’. In februari 2012 vroeg het VUmc in een verklaring omroep RTL en producent Eyeworks af te zien van verdere uitzending. Reden was dat ‘de eerder gemaakte afweging tussen de privacy van kwetsbare patiënten en het publiek belang niet houdbaar is gebleken’, aldus VUmc. De zaak is hiermee afgesloten. 

Iedere organisatie kiest een eigen invalshoek en verkeert in een werkelijkheid. In het maatschappelijke contact worden verschillen doorgaans eerder klein dan groot gemaakt. Zo niet bij de commerciële televisie. De kritiek van allerlei kanten op productie en uitzending van het programma ‘24 Uur: Tussen Leven En Dood‘ dat werd opgenomen op de spoedeisende hulp van het Amsterdamse VUmc wordt gepareerd met verwijzing naar de kijkcijfers. Het zoeken van de aanval en negeren van kritiek is typerend voor commerciële organisaties die het eigen succes afmeten aan het bereik. Zonder voldoende maatschappelijk besef wordt privacy tot handelswaar.

RTL zegt op haar site onder de kop ‘Bijna miljoen kijkers voor programma VUmc‘ dat het programma een succes is omdat er 937.000 mensen keken. Maar hoe kan men dat volhouden als er fundamentele kritiek op de opzet is? Zo is artsenorganisatie KNMG  ‘van mening dat het VUMC hiermee in strijd met de wet en de professionele norm heeft gehandeld’. Het stelt dat het VUmc de privacy van patiënten geschonden heeft. En: Dat betekent dat in spoedeisende situaties geen opnames kunnen worden gemaakt, omdat daar de gelegenheid voor het vragen van toestemming ontbreekt. Denk aan iemand die bewusteloos wordt binnengebracht. Hoe kan-ie ooit toestemming geven voor opnames ondanks een uitgeschreven protocol?

Toch zond RTL ondanks alle kritiek en een nog niet afgesloten inventarisatie van klachten en feiten het programma vervroegd uit. Vanwege een economisch belang. Het belang van de commerciële organisaties RTL en producent Eyeworks loopt niet gelijk op met dat van een medische instelling als het VUmc. Da’s bezig een goede naam te verliezen. Het lijkt er sterk op dat bestuur en directies van zowel VU als VUmc zich de gevolgen onvoldoende gerealiseerd hebben. RTL scoort ten koste en met medewerking van het VUmc.

Foto: Een demonstratie van een operatie in het VUmc. © ANP