Vrouw mishandeld om Israëlische vlag. Wat doet het gezag?

Een Nederlands-Joodse vrouw die in Amsterdam een Israëlische vlag aan haar balkon hing werd door twee mannen zwaar mishandeld. Dit is onacceptabel. Het openbaar bestuur moet middelen vrijmaken om zulk geweld te bestrijden. En de aanvallers hard straffen. Ons land heeft hierbij niks te winnen. De Nederlandse rechtsstaat, de manier van samenleven en het sociaal contract worden erdoor bedreigd. Nederland heeft niks te winnen als emoties, frustraties en waanvoorstellingen uit het Midden-Oosten geïmporteerd worden door inwoners van Nederland. Deze verzetshelden na de oorlog. Jihadisten die zelf de wapens oppakken en naar het Midden-Oosten gaan verdienen meer respect dan deze mannen die met z’n tweeën een vrouw aanvallen. Ik ben voor een importverbod van gelijkhebberigheid en heetgebakerdheid. Zie hier AT5 voor de achtergrond.

Dmitry Tymchuk ziet een militaire coup tegen Putin. Oorlogsmist?

In de oorlog valt moeilijk uit te maken wat waar is. Het is de Oorlogsmist die in het Duits Kriegsnebel heet en in het Engels Fog of War. Informatie kent een mate van onzekerheid en onvolledigheid. Militairen verbergen per definitie feiten en verschaffen degenen die feiten kunnen achterhalen -zoals journalisten- mondjesmaat toegang. Zoals nu de onduidelijkheid over de rampplek van de MH17 in Oost-Oekraïne. In Nederland en de internationale diplomatie nog steeds bovenaan de agenda, op de plek van het theater -die afgesloten biotoop van een militaire handeling- allang weer ondergeschikt gemaakt aan de oorlog ter plekke. De omsingeling van Donetsk. Als er dagelijks tientallen doden vallen, dan dringt dat vanzelf eerdere doden naar de achtergrond.

Dmitry Tymchuk is een militair analist die vanuit pro-Oekraïens perspectief verslag doet. In februari 2014 zette hij het ‘Center of Military and Political Research’ in Kiev op om naar hij zegt de Russische propaganda te counteren. Elke dag geeft-ie een verslag met slechte en goede ontwikkelingen. Ook in Engelse vertaling. Zijn taalgebruik -Putin is per definitie een ‘thug’ (gangster)- en de motivatie van de strijd tekenen zijn kleuring. Maar hij laakte in de eerste fase van het conflict ook het gebrek aan professionaliteit van het Oekraïense leger. Tymchuk is doorgaans goed geïnformeerd, geeft dus weliswaar kleuring, maar gaat wel altijd uit van de feiten.

Meestal is z’n dagverslag te lezen zonder verrassing. De verovering van dorp A, de aanvoer van een nieuwe colonne wapens uit Rusland richting Donetsk, de dood van 20 bewoners in een huizenblok van stad C of een uitspraak van generaal B in het Kremlin of de Russische artillerie die voor de zoveelste dag vanuit Rusland Oekraïense troepen beschiet zijn wetenswaardigheden die iets abstracts hebben. De gegevens kloppen, maar zijn tegelijk ver weg in dat afgesloten militaire theater waar het lijkt alsof er een oorlogspel wordt gespeeld.

In het dagverslag van 30 juli is iets te lezen dat opvalt door de kracht van de suggestie en de dwarsverbinding tussen militairen en politici. Het roept de vraag op hoe echt een blik achter de schermen is. Vallen de glimp door het sleutelgat en een diepere waarheid samen? Of lopen ze uit de pas? Die onzekerheid maakt dit bericht fascinerend. Betovert het door onthulling of verhulling? Hoe dan ook oorlogsmist. Zo functioneel als de pest.

‘The Kremlin ordered to stop the supply of weapons to terrorists in eastern Ukraine. This was stated by a Russian State Duma parliamentarian, Ilya Ponomarev, who, by the way, is the only one [official] in Russian Parliament that voted against the annexation of Crimea by Russia.

The message is reassuring, but then Ponomarev made a trailblazing clarification, saying that “there are plenty of militaries in Russia, who feel compelled to help the “rebels,” that they can continue to supply them [terrorists] with weapons” even after Putin’s ban.

It is impossible to believe what Shoigu and his accomplices may disobey the godfather of all Russia. Although we do observe the following interesting picture. We have all the evidence that Russia is supplying weapons to terrorists and that it intensively shells the Ukrainian territory. But Moscow denies [doing this]. Taking into account Ponomarev’s statement, the conclusion suggests that this is all possible only if the Russian army… is not subordinate to the President and the Defense Minister.

Simply put, we are dealing with a military coup that is being extensively concealed by the Kremlin. The Russian army is waging war with Ukraine and supplies weapons to someone [terrorists], the FSB and the GRU conduct operations on the territory of Ukraine, and Moscow has no clue about this.’

Foto: Nieuw Oekraïens landschap, voorjaar en zomer 2014.

Turkse vice-premier: vrouwen moeten niet lachen in het openbaar

De Turkse vice-premier Bulent Arinc is niet wat je een lachebekje noemt. Hoewel hij echt blijkt te kunnen lachen. Deze gematigde zelfverklaarde islamist roept vrouwen op in het openbaar niet te lachen omdat dit volgens de islam onrein is. Je vraagt je je af waar Arinc deze interpretatie vandaan haalt. Of mannen in het openbaar volgens Arinc evenmin mogen lachen is de vraag. Morele corruptie kan immers niet alleen vrouwen aangewreven worden. Integendeel, mannen hebben het in Turkije voor het zeggen. Eh, voor het lachen. Dus zij moeten het goede voorbeeld geven. Arinc die ooit verklaarde om toespraken van premier Erdogan te moeten huilen. Dus als Arinc zo recht in de leer is als het lijkt, dan mag straks in Turkije niemand meer in het openbaar lachen. Dat wordt een treurige boel. Het gezegde luidt ‘de humor ligt op straat’. In Turkije ligt de humor in de politiek. Turkse vrouwen reageren op sociale media lachend op Arinc. Groot gelijk hebben ze.

Foto 1: De Turkse vice-premier Bulent Arinc lacht in het openbaar.

Foto 2: Turkse vrouwen kunnen lachen.

Oekraïne: Informatie-oorlog als massavernietiging. Welk antwoord?

‘De kracht van de informatie-oorlog is zodanig dat we het bijna op een fysiek niveau voelen. Het veranderde een aantal massamedia in een massavernietigingswapen’, aldus de Oekraïense Kateryna Kotenko in een in het Engels vertaald artikel voor Euromaidanpress over de propaganda in de Russische-Oekraïense oorlog. Zij constateert dat de oorlog op verschillende fronten en niveau’s wordt uitgevochten: militair, diplomatiek en op internet. Allen onder de noemer van informatie en psychologische oorlogsvoering.

Kateryna Kotenko merkt op dat informatie-oorlog als verschijnsel niet nieuw is, maar dat het een nieuwe dimensie heeft gekregen: ‘We hebben te maken met een nieuwe informatieve matrix, die niet alleen een hatelijk wereldbeeld produceert, maar een nieuwe werkelijkheid creëert.’ Ze geeft als voorbeeld dat het binnen een half jaar ‘de basis van het bewustzijn‘ van de Russen en een deel van de Oekraïense bevolking veranderde. ‘Het is moeilijk voor te stellen, maar tussen twee derde en drie vierde van de Russen steunt de agressie en oorlog tegen Oekraïne, de moord op Oekraïners en de inlijving van Oekraïens grondgebied.’

Deze informatie-oorlog kan een land dwingen om deze nieuwe vorm van massavernietiging door propaganda te stoppen door het sluiten van buitenlandse TV-kanalen die onderdeel uitmaken van deze informatie-oorlog. Dit is een lastige afweging omdat democratische principes als vrijheid van meningsuiting en persvrijheid ermee -tijdelijk- opzij moeten worden gezet.  Het pleidooi van Kotenko verdedigt het besluit van de Oekraïense overheid om de Russische propaganda de voet dwars te zetten. Vooral in die regio’s waar de bevolking ervoor ontvankelijk is, zoals de Donbass in Oost-Oekraïne. Ze noemt het zelfs informatie genocide.

Kotenko schetst de valkuil van tegenpropaganda. Daarmee verliest ook het land dat de agressor met gelijke munt probeert terug te betalen. Het antwoord moet verder gaan dan actie-reactie dat een neerwaartse spiraal ook voor de beantwoorder betekent. Doel moeten democratie en open samenleving zijn. Kotenko geeft echter geen antwoord op de vraag hoe in de huidige oorlogssituatie objectieve journalistiek en op feiten gebaseerde berichtgeving zijn in te passen in dat antwoord. Oorlog laat die luxe niet toe. Het gaat om overleven in het nu.

Foto: ‘Een man op een scooter rijdt langs een billboard dat mensen aanspoort om komende zondag te stemmen in het referendum op de Krim referendum.’ 17 maart 2014. Credits: Baz Ratner / Reuters.

Rapport: Amerikaanse democratie bedreigd door massale spionage van journalisten en advocaten

Het gaat niet goed met de Amerikaanse politiek. En met de Amerikaanse democratie. Het gaat slecht met de Amerikaanse journalistiek. Human Rights Watch en American Civil Liberties Union (ACLU) verklaren in het rapport ‘With Liberty to Monitor All’ welke moeite journalisten die de nationale veiligheid ‘verslaan’ en juristen moeten doen om het staatstoezicht van de nek te houden. De persvrijheid en het recht op een advocaat zijn in gevaar. Wat weer inhoudt dat de Amerikaanse rechtsstaat in gevaar is. Amy Goodman van Democracy Now! praat met de auteur van het rapport Alex Sinha en kritische onderzoeksjournalist Jeremy Scahill.

Hier voor commentaar van Dan Froomkin en hier voor rapport ‘With Liberty to Monitor All’ van HRW en ACLU.

De parallelle wereld van Daan Samson

‘Ik ben nog nooit een politicus tegengekomen met belangstelling voor cultuur. Ze zijn er bang voor, dat is het enige.’ Aldus de Spaanse schrijver Juan Marsé in een interview met Arjen Fortuin dat op 18 januari 2013 in NRC verscheen. Hoe anders lijkt beeldend kunstenaar Daan Samson zich te verhouden tegenover politici. Vooral die van rechts-liberale snit, zoals Halbe Zijlstra of Frits Bolkestein. Hij omarmt ze en drukt ze aan z’n borst. Ze lijken niet bang of onwennig voor zijn kunst en Samson toont geen wantrouwen tegenover hen. Maar schijn bedriegt. Uit angst kunnen politici ook het podium opvluchten. Als een stotteraar die gaat zingen of toneelspelen om het praten te ontlopen. En wat beoogt Samsom met zijn artistieke mimicry?

Samsons project ‘Holiday Trouvé’ laat zien hoe de kunstenaar met Corendon naar een resort vliegt, het ‘Corendon Premier Solto Hotel‘ in Alaçatı, Turkije. Samen met een 52-jarige kunsttoeschouwer. Dat werd op 17 juni weer gepresenteerd in het Rotterdamse TENT: ‘TENT presenteert de videoregistratie van kunstenaar Daan Samson’s experiment voor een nieuwe manier van kunstbeleving: op vakantie gaan met een bezoeker van TENT naar de ‘Caraïben van Turkije’, Alaçati en dat volledig gesponsord door Correndon Vliegvakanties.’ Is een beschouwer van het consumentisme of het ‘moderne levensgevoel’ nou eerder een pleitbezorger of een criticus ervan? Die vraag blijft hangen bij alles wat Samson doet. Het antwoord hangt af van de toeschouwer.

Samson zoekt het ultieme Droste-effect als een spitse Orson Welles die verdwaalt in het spiegelpaleis op de kermis. Samson spiegelt en spiegelt. Om zich niet te laten vangen en zijn blik te verruimen. Zonder zich in z’n kaarten te laten kijken. Hij biedt ons een lege plek in het gras. De Daan Samson van vlees en bloed wil niet in de weg staan en maakt zich tot de constructie ‘Daan Samson’. Het nauwgezet vormgeven van de extreme relativering van waarden met inzet van zichzelf is zijn kunst. Zo wordt op twee manieren het idee van een parallelle wereld opgeroepen die naast de bestaande bestaat. Onhoudbaar, maar voldoende voor kunst die een podium zoekt. De kunstenaar verdwijnt in het kunstwerk en het kunstwerk verdwijnt in de kunstenaar.

Foto 1: Still uit Holiday Trouvé’  van Daan Samson, 2014.

Foto 2: Still uit het slot van The Lady from Shanghai (1947) van regisseur Orson Welles.

Aruba: Waarom bemoeit Timmermans zich met Carvajal en recht?

Update 11 juli 2015: Zonder een bron te noemen komt het AD met het bericht dat de Nederlandse regering eind juli 2014 een ‘draai’ maakte en onder dreiging van Venezolaanse oorlogsschepen Carvajal op Aruba vrij liet. Er zou een bijna oorlog met Venezuela hebben gedreigd. Behalve de stelligheid van de bewering zitten er geen nieuwe elementen aan het bericht in het AD waarvan het dus niet duidelijk is of er een nieuwe bron is die met nieuwe informatie komt of een oud bericht van bijna een jaar terug wordt opgepoetst. 

De VS ‘betreuren‘ het besluit dat de Venezolaanse Hugo Carvajal die het van cocaïnehandel verdenkt op Aruba moest worden vrijgelaten. Dat besluit kwam op ongebruikelijke wijze tot stand en de uitkomst is nog verrassender. Hoe kan het dat iemand die vrijgelaten wordt tot persona non grata verklaard wordt en wordt uitgewezen? Da’s ongebruikelijk in de diplomatie en kan als een belediging van Venezuela opgevat worden. Wat is de achtergrond om dat te doen? Carvajal is naar verluidt inmiddels naar Venezuela teruggevlogen.

Het begon allemaal toen de Nederlandse rechter-commissaris Ivon van Wersch die op Aruba gedetacheerd is moest bepalen of de op Aruba sinds donderdag 24 juli gedetineerde Hugo Carvajal over immuniteit beschikte. Afgelopen vrijdag hield ze haar beslissing aan omdat ze onvoldoende duidelijkheid had over zijn diplomatieke status. Van Wersch: ‘De belangrijkste vraag is of betrokkene diplomatieke immuniteit geniet of niet. Als er sprake is van diplomatieke immuniteit, kan de detentie niet worden verlengd.’ Na bestudering van de haar ter beschikking gestelde documenten bepaalde de rechter-commissaris vrijdagavond dat Carvajal gedetineerd kon blijven omdat hij geen diplomatieke status had. Een andere uitkomst was geweest dat de rechter-commissaris bepaald had dat Carvajal wel diplomatieke status genoot en gewoon op Aruba mocht blijven.

Als een duiveltje uit een doosje kwam afgelopen zondag het bericht vanuit Nederland dat Carvajal toch over diplomatieke immuniteit beschikte. Dat kwam vanuit Den Haag waar minister Frans Timmermans dit met terugwerkende kracht in een brief verklaarde. Dit hield in dat de detentie alsnog als onrechtmatig aangemerkt werd. Hiermee werden procureur-generaal Peter Blanken en Van Wersch in hun hemd gezet. Blanken heeft gelijk dat het OM op Aruba correct gehandeld heeft aan de hand van de informatie die het ter beschikking had. Van een achteraf door Timmermans geschreven brief kon Van Wersch op vrijdag geen weet hebben.

Hoe het kon gebeuren dat pas zondag uit Den Haag het bericht kwam dat Carvajal diplomatieke immuniteit had, terwijl de kwestie al sinds donderdag speelde en Den Haag kon weten dat de rechter-commissaris hierover vrijdag een uitspraak zou doen is een raadsel. Het roept de vraag op of over deze kwestie tijdig contact is geweest tussen de ministeries van Justitie en Buitenlandse Zaken. En zo nee, waarom niet?

Hoe het mogelijk is dat Carvajal die wordt vrijgelaten op basis van diplomatiek immuniteit tegelijk tot persona non grata kan worden verklaard is een vraag waarover de Arubaanse minister van Justitie Arthur Dowers geen uitspraak kan doen. Zo verklaart hij tegen NoticiaCla. Minister Timmermans heeft het besluit genomen en dat valt buiten de bevoegdheid van Aruba. Deze hoogst opmerkelijk gang van zaken vraagt om nadere uitleg.

Hoe kon het dat het ministerie van Buitenlandse Zaken in Den Haag niet tijdig rechter-commissaris Ivon van Wersch of haar baas Peter Blanken van de nodige informatie voorzag, maar die pas na de uitspraak van Van Wersch beschikbaar stelde? En hoe kan het dat Carvajal die over diplomatieke immuniteit bleek te beschikken niet op Aruba kon blijven, maar tot persona non grata werd verklaard door minister Timmermans? Hoe rijmt dat met de internationale rechtsorde en de diplomatieke regels zoals die vastgelegd zijn in het Verdrag van Wenen? Hoe kan het dat minister Timmermans met terugwerkende kracht een besluit van het OM overruled?

Uitleg in de Nederlandse media is dat Timmermans anders besloot dan z’n ambtenaren. Maar dat roept nog maar meer vragen op. Hoe konden Timmermans en z’n ambtenaren aan de hand van dezelfde documenten tot verschillende oordelen komen? Vooral, waarom moest Buitenlandse Zaken Carvajal tot persona non grata verklaren en uitwijzen terwijl dat ongebruikelijk is? Deze episode met een onverwachte gang van zaken voedt de speculaties dat minister Timmermans Hugo Carvajal als wisselgeld heeft gebruikt. Deze kwestie kent vooral verliezers: de scheiding der machten die door Timmermans werd genegeerd, het OM op Aruba, de geloofwaardigheid van Aruba en de relatie tussen Aruba en Nederland. Ernstig genoeg voor kamervragen.

Foto: Rechter-commissaris staat pers te woord over de zaak Hugo Carvajal. Aruba, juli 2014.

Spanning om te snijden: De dood of de gladiolen in Oost-Oekraïne

De strijd in Oost-Oekraïne nadert een climax. Het Oekraïense leger dat eindelijk op sterkte is lijkt een slotoffensief begonnen. Met een tweeledig tactisch doel, het omsingelen van Donetsk en het afsnijden van de hoofdwegen die vanuit Rusland lopen om de bevoorrading van die stad te blokkeren. Het strategisch einddoel is het over de grens terugdringen van de door Rusland geleide en bevoorrade separatisten. Wat het Kremlin niet alleen vanwege de militaire nederlaag ongaarne ziet, maar vooral vanwege de onrust die de verslagen separatisten in Moskou zullen stoken met hun dolkstoot-in-de-rug legende die naar president Putin wijst.

Een uit Rusland afkomstige colonne met geavanceerd materiaal rijdt westwaarts richting blokkades. De strijd om de omsingeling van Donetsk. De messen worden geslepen. Op het slagveld en in de hoofdsteden. In de stadjes vallen onschuldige doden, moeders met kinderen. Of in de lucht zoals bij de ramp met de MH17.

De geschiedenis leert dat machtige landen boevenstreken uithalen. En slachtoffers maken. Ze zetten alle middelen in. Onder het bewind van de aarzelende president Obama gebeuren de vreselijkste dingen in naam van de vrijheid. Zoals drones in het Verre Oosten of massale spionage van burgers. Voor velen voldoende om te beweren dat Obama een terrorist is. Onder het bewind van de zijn land steeds verder isolerende en xenofober makende president Putin gebeuren de vreselijkste dingen in naam van de continuïteit. De Putin-doctrine kent geen grenzen aan het geweld. Voor velen voldoende om te beweren dat Putin een terrorist is.

Er zijn al vele historische vergelijkingen gemaakt over wat er deze dagen in Oost-Oekraïne gebeurt. Dat is altijd lastig omdat er wat afstand in de tijd nodig is om het goed te begrijpen. Sudentenland en Adolf Hitler, Bosnië en Slobodan Milosevic of de moord op kroonprins Franz Ferdinand in Sarajevo en de Eerste Wereldoorlog. Wie kijkt naar doel en middelen ziet dat alleen de inname van het Sudentenland succesvol verliep voor de aanvaller. De Bosnische oorlog was een mislukking en de Eerste Wereldoorlog een ramp.

Het gaat er maar net om hoe het doel van de Russische interventie in Oost-Oekraïne wordt omschreven. Als het gaat om het veroveren van land door inzet van militaire middelen, dan dreigt voor Rusland mislukking. Als het het verzwakken en ondermijnen van Oekraïne is dan wordt de afweging al lastiger. Da’s aardig gelukt, de opbouw van een sterk Oekraïne stokt, hoewel de Russische agressie Oekraïne ook in de armen van nieuwe of nieuw opgepoetste bondgenoten heeft gedreven. Dat president Putin nu alles op alles zet en daartoe zelfs westerse sancties trotseert die de Russische economie isoleren en in een recessie zullen drukken komt voort uit zijn zorgen over zijn positie in eigen huis. Het verlies van Oost-Oekraïne is niet de halszaak. Wel de verbittering en verbolgenheid die verslagen separatisten in Moskou zullen verspreiden. Met als risico een paleisrevolutie in het Kremlin. In die zin is een sterk Oekraïens leger dat alle separatisten de dood injaagt nog helemaal niet zo’n beroerd vooruitzicht voor Putin. Daarom zoekt-ie de confrontatie. De dood of de gladiolen.

Foto: Kaart van Oost-Oekraïne volgens Kiev die de situatie van vandaag 12.00 uur weergeeft.

Naakt protest van FEMEN tijdens Islamweek Berlijn

Een Duitse activiste van FEMEN zegt dat ze het goede wil. Wie wil dat nou niet? Dit roept de vraag op of goede bedoelingen niet een te magere legitimatie voor daden zijn. Want wat als de ander die bestreden wordt meent ook vanuit goede bedoelingen te opereren? Wie heeft er dan gelijk? Het lijkt op de elkaar bestrijdende troepen die beide de oorlog ingestuurd worden met de zegen van kerkdienaars in naam van onze God. Het verstand staat er bij stil hoe dat kan. De activistes verwijzen in de reportage van EinsPlus naar de sex-industrie, de staatsreligie en zijn tegen dictaturen. Het gebruik van deze terminologie –framing– komt in de plaats van de verantwoording. Bij FEMEN Duitsland regeert de emotie. Actie werkt bevrijdend voor de feministes.

Een activiste verklaart dat FEMEN niet tegen religie is, maar wel tegen religieuze instellingen die mensen onder de dekmantel van religie onder druk proberen te zetten. Deze opvatting gaat voorbij aan wat religie is. Want produkten van religie zoals zingeving en troost kunnen per definitie alleen bestaan, de eeuwen trotseren en grote groepen gelovigen bereiken als ze afgeschermd worden -tegen andere religies en wereldse machten- door een organisatie met politieke en maatschappelijke macht. Tijdens het protest tijden de ‘Islamwoche Berlin 2014’ met vertegenwoordigers van de conservatieve Turkse organisatie Milli Görüş -die de activistes als anti-democratisch en vrouwonderdrukkend zien- gaat het er redelijk rustig aan toe. Conferentiebezoekers houden zich in. De feministes maken hun punt, maar het raadsel is wie ze bereiken. Vooral zichzelf?

Foto: Drie activistes van FEMEN in Berlijn in actie tijdens de Islamwoche Berlin, juli 2014. Credits: EinsPlus.de.

Mana al Sharif: een Saoedische vrouw die durft te rijden

Het is in Saoedi-Arabië voor vrouwen niet tegen de wet een auto te besturen. Maar het is verboden. Mana al Sharif riep twee jaar geleden vrouwen op te gaan rijden. Hun eigen weg te gaan. Saoedi-Arabië is het enige land waar dit verboden is. Dus Saoedi-Arabië tegen de rest. Valt dat voor deze streng islamitische staat te winnen? In een TED-lezing uit 2013 in Edinburgh doet ze haar verhaal. Ze valt haar land niet af, maar probeert het juist slim mee te nemen in de vooruitgang. Deze moedige vrouw is niet bang en geeft inspiratie. Ook ons. 

Foto: Cartoon en logo WomenToDrive van Latuff, 2011. Op site manal-alsharif.com