Duxit: Rutte leidt Nederland uit euro. Waarheen? Waarvoor?

Duxit, ofwel een Nederlandse (Dutch) exit uit de euro. Premier Rutte zou er in 2012 mee gedreigd hebben tegenover EU-president Herman Van Rompuy. Deze bevestigt dat vandaag in De Volkskrant. ‘Geen enkele andere premier zwaaide ooit met het eurolidmaatschap van zijn land‘ zo citeert deze krant Van Rompuy. Nederland is opnieuw gidsland en staat er gekleurd op. Premier Rutte ontkent zijn dreigement uit 2012. 

Al sinds 2011 klinken er in Nederland geluiden dat ons land de eurozone moet verlaten. Of dat deze in een sterke en zwakke zone gesplitst moet worden. In 2011 kregen Wilders en toenmalig DNB-president Wellink het met elkaar aan de stok over de steun aan Griekenland. Vanwege de oproep om Griekenland uit de eurozone te gooien verweet Wellink Wilders  een ‘valse profeet op economisch gebied’ te zijn. Het is een strijd over doel en middelen. Want ten koste van wat moet Nederland in de eurozone blijven? Waar ligt de grens? En gaat het om het belang van de banken en de grote bedrijven, die van de burgers of wat dan ook?

De vermeende uitspraak van premier Rutte is koren op de molen van de oppositie. Zo kort voor de Europese verkiezingen van 22 mei. GroenLinks wil opheldering in een brief. Het CDA sluit zich daar bij aan. De PVV en de SP willen nog deze week opheldering van Rutte in de Tweede Kamer. PVV-leider Wilders zegt over Rutte: ‘Eerder was hij nog tegen het PVV-voorstel de Eurozone te verlaten maar nu blijkt hij er zelf voorstander van te zijn geweest. Dat is een absolute doorbraak.‘ Harry van Bommel steunt het verzoek van de PVV voor een debat. Hij zegt: ‘Premier Mark Rutte ontkent het verhaal, en dat snap ik wel, maar dit raakt aan de geloofwaardigheid van het Nederlandse bezuinigingsbeleid.‘ In een tweet zegt Van Bommel dat Rutte de eurozone beter in 2012 had kunnen verlaten. Opgelegde bezuinigingen zouden Nederland kapotmaken. 

Foto 1: EU

Foto 2: Tweet van Harry van Bommel.

In Werkendam valt 4 mei op 3 mei. Uit respect voor christenen

In Werkendam valt dit jaar in een van de vijf kernen 4 mei op 3 mei. Het Nationaal Comité 4 en 5 mei herdenkt de doden op zondag 4 mei. De Nationale Herdenking op de Amsterdamse Dam is op zondag 4 mei om 20.00 uur. De koning legt daar een krans. Maar het lokale comité in Werkendam wijkt daar vanaf en kiest voor de zaterdag. De keuze voor zaterdag 3 mei komt voort uit respect voor mensen die het niet op zondag willen, zo merkt het CDA Werkendam op. Opmerkelijk gaat het lokale comité voorbij aan de in dit verband toch niet onbelangrijke joodse gemeenschap die problemen heeft met de sabbat. En gewoon voor zondag 4 mei gaat.

Respect is de dooddoener die orthodoxe-christenen met voorbijgaan van anderen en de claim op tolerantie door anderen voor zichzelf opeisen. Ze leggen hun omgekeerde wereld op. Over de doden niks dan goeds.

Kremlin: in een paleisrevolutie draait het om de zesde colonne

Verschillende kanten hinten op een paleisrevolutie in het Kremlin vanwege de Oekraïne-politiek van president Putin. Zoals in 1917 niet het volk, maar een kleine beroepsklasse van revolutionaren namens dat volk optrad. Hoogleraar inlichtingen- en veiligheidsstudies Bob de Graaff vergeleek gisteren in de NRC Putin met de voormalige Servische president Milosevic. Hij vindt de gelijkenissen opvallend. Volgens hem worden dat soort leiders door hun volk uiteindelijk terzijde geschoven. Of het reëel is of wensdenken als onderdeel van de informatieoorlog is de vraag, maar hoe dan ook lijkt Putin het meest kwetsbaar in eigen huis. Oekraïne is militair en economisch machteloos, tot op het bot verdeeld en ligt voor het grijpen voor de meest biedende.

Vanuit tegengesteld gedachtengoed komt de Russische ‘euroaziaticus’ en nationaal-bolsjewiek Aleksandr Dugin die nauwe banden met het Kremin onderhoudt tot dezelfde conclusie als De Graaff. Paul Goble vat het samen op z’n blog ‘Window on Euroasia‘. Leerzaam om de reconstructie van Dugins gedachtengang te volgen. Hij ziet naast een openlijk anti-Putin, pro-Westerse ‘vijfde colonne’ ook een ‘zesde colonne’ die vanuit de verborgenheid de politiek van Putin ondermijnt. Deze verborgen zesde colonne bestaat uit ‘oligarchen, politici en anderen die weliswaar niet minder radicale atlantici dan de anti-Putin radicalen zijn, maar ze bleven binnen het politieke regime ‘en zochten een compromis’ met Putin’. Hun loyaliteit wordt gestuurd uit eigenbelang.

In een paleisrevolutie schuilt dus het gevaar voor Putin waar Dugin voor waarschuwt. Het zijn niet de vijanden, maar de medestanders die Putin het meeste kwaad kunnen doen. Dugin spreekt Putin de moed in om hard op te treden tegen deze potentieel grootste vijanden. Dat advies kan opgevat worden als een voorafschaduwing van zuiveringen die doen denken aan die van Stalin in de late jaren ’30. Maar er zijn drie verschillen met toen. Moeilijk valt in te zien hoe Putin de oligarchen kan uitschakelen zonder de economie schade aan te doen. Die verbonden is met Europa. En de ideologie van toen is vervangen door een systeem van corruptie dat tot in de haarvaten van de Russische maatschappij is doorgedrongen. Vanuit bovenstaand scenario valt te beredeneren hoe westerse sancties doelmatig kunnen zijn. Door zich te richten op de zesde colonne die het verschil maakt.

Foto: LIFE Magazine, 1953. Met op omslag de tekst ‘Stalin’s sixth column; agents buy strategic material in West‘.

Europese verkiezingen in posters

Over zo’n drie weken zijn de Europese verkiezingen. Dus verschijnen er posters in de media en in de straten. Opzet is dat ze opzien baren. Dat er over gesproken wordt. Hoe dan ook. De BBC spreekt zelfs over een posteroorlog in heel Europa. Gaat Europa dan pas leven als politieke partijen de controverse zoeken?

De posters van de Britse UKIP (UK Independence Party) zoeken de grenzen van de goede smaak op. Evenals Forza Italia van Silvio Berlusconi die er met onderstaande poster (‘meer Italië, minder Duitsland‘) behoorlijk overheen is geschoten. De poster is trouwens niet meer terug te vinden op de site van Forza Italia.

Duitse Groenen zetten in op een actueel onderwerp dat een jaar geleden nog niet zo afgebeeld had kunnen worden: NSA, afluisteren en privacy. Een partij die goed beeldmateriaal heeft en een goede campagne voert dwingt de overwinning af. Het lijkt wel voetbal. Hoewel het geen landenwedstrijd is. Een troost voor alle Nederlandse partijen die hun grootste geld besteedden aan de recente gemeenteraadsverkiezingen en nu weinig opzien baren met hun campagne. Tot nu toe.  Het leeft niet, is dan het commentaar. Nog drie weken.

Pleidooi voor nieuw politiek machtsevenwicht. Via de flanken

Ralph Nader is duidelijk. De links-rechts tegenstelling over sociale kwesties wordt vanuit een verdeel en heers tactiek door het bedrijfsleven aangewakkerd. Zodat politieke partijen niet samen een front trekken tegen dat bedrijfsleven. Het te boven komen van die tegenstelling is een recente ontwikkeling. Het zijn rebellen van progressief links en libertarisch rechts tegenover het establishment. Hun meningsverschillen zetten ze per onderwerp voor een hoger doel opzij om een gelegenheidscoalitie te smeden. Als passing ships in the night.

In een hoefijzermodel raken conservatieven en progressieven elkaar. Niet door het midden, maar over de flanken. In de VS waren het Julian Assange en Ron Paul die elkaar vonden. Of genoemde rebellen tegen het establishment van de politieke partijen. Zodat Amy Goodman van Democracy Now! en de conservatieve Glenn Beck van Fox ondanks zichzelf in hetzelfde kamp belandden. Voor even. Beslissend was dat hun afwijzing van president Obama met z’n inperking van privacy, de opbouw van de controlestaat en de vrije hand voor de veiligheidsindustrie, het bedrijfsleven en de bankensector groter was geworden dan hun onderlinge afkeer. In Nederland vinden SP en PVV elkaar soms op de flanken. Jagers trekken soms op met milieuactivisten.

Logica van politiek is het zoeken van macht door het maken van afspraken met partners. Per onderwerp of per kabinetsperiode. Nederland kent de middenpartijen VVD, PvdA, D66, CDA, CU en SGP die niet twijfelen aan het bestaande machtsevenwicht. Maatschappijcritici die een samenleving met andere machtsverhoudingen wensen hebben niks van deze partijen te verwachten. Namens de macht achter de schermen mogen ze op de winkel passen. De verandering moet over de flanken komen. Hoe lastig dat gaat toont de mislukte campagne van de SP voor de Tweede Kamer in 2012. Het is de sleutel voor het gegeven dat het establishment met inzet van de gevestigde media actief het machtsevenwicht bewaakt. SP, PVV, Piratenpartij, Libertarische partij, vrijzinnige D66’ers en conservatieve VVD’ers weten wat hun taak is. En wel elkaar opzoeken via de flanken en de sociale kwesties tijdelijk bevriezen om een ander stelsel van afspraken naar het centrum van de politiek te brengen.

Foto: Maurice Tillieux en Gos, (uit: stripreeks Gil Jourdan /Guus Slim) Trois Detectives, 1987.

Wethouder Van Rhee ziet homoseksualiteit als kwaal

In de gemeente Stichtse Vecht wordt Henk van Rhee wethouder namens de ChristenUnie en SGP. Met als portefeuille zorg, subsidiebeleid, natuur en landschap, en dierenwelzijn. Van Rhee was de afgelopen jaren voorzitter van de christelijke koepelorganisatie Tot Heil des Volks. De onder de koepel vallende stichting Different biedt al jaren een controversiële homotherapie aan. De zogenaamde homoconversie. Of zoals het zelf zegt: ‘psychopastorale begeleiding aan christenen die te maken hebben met homoseksuele gevoelens‘. Een afzwakking, eerder stond er ‘met ongewenste homoseksuele gevoelens‘. Zie hier en hier en hier.

Stichtse Vechter en homoseksueel Sip Markink maakt zich ongerust over de benoeming van de conservatieve Van Rhee. In het AD verklaarde hij het gek te vinden ‘dat iemand die zo in het leven staat wethouder kan worden‘. Een derde van de gemeenteraad stemde tegen het wethouderschap van Van Rhee ‘omdat de politicus zich niet wil uitspreken tegen het idee van homoseksualiteit als ‘ziekte’.’ Van Rhee is de eerste verantwoordelijke voor zorg en subsidies zodat het mogelijk is dat zijn uitspraak hierover gevraagd wordt.

Fractievoorzitter van de ChristenUnie Ike Roetman twitterde mee. Hij meent dat Markink de kwalificatie van een wethouder die homoseksualiteit als een kwaal beschouwt ‘misselijkmakend’ noemt niet op sociale media moet geven. Fractievoorzitter van GroenLinks Linda van Dort denkt daar anders over. Ze zei over Van Rhee: ‘Als iemand zo over een bepaalde groep denkt, hoort die niet een hele gemeenschap te vertegenwoordigen.’

Onbegrijpelijk is niet zozeer dat Henk van Rhee wethouder zorg is geworden -er zijn meer wethouders met extreme meningen- maar dat blijkbaar in de raad van Stichtse Vecht onvoldoende kennis was van zijn voorgeschiedenis. Al in 2012 kwam Different landelijk in opspraak en speelde Van Rhee in de verdediging voor het recht op vergoeding een actieve rol. Hij was meer dan een afstandelijke directeur. Een en ander hangt samen met de vragen hoeveel schade homoconversie aanricht onder homoseksuelen, wat Different precies doet, hoeveel kritiek er in de Tweede Kamer al op is geweest en dat Van Rhee tot op de dag van vandaag geen afstand heeft genomen van de therapie. Wat het Amerikaanse Exodus in 2013 wel deed met een ‘I’m sorry‘. Minister Schippers gaf in 2012 zorgverzekeraars de ruimte gaf om de homoconversie niet te vergoeden.

Foto: Schermafbeelding van tweet van Sip Markink,

Lapavitsas over het tekortschieten van Europees links

Econoom Costas Lapavitsas laat voor The Real News z’n licht schijnen over de stand van de EU, de Europese economie, rechts-nationalistische partijen en Frankrijk. Hij laakt de gevestigde linkse partijen die geen gezonde eurosceptische houding hebben ontwikkeld. Rechts-nationalistische partijen als UKIP, PVV of het Front National vullen het gat dat links heeft laten ontstaan. Toegevoegd kan worden dat Lapavitsas al te makkelijk voorbijgaat aan het euroscepticisme van de SP, de Duitse Die Linke, het Britse Left Unity of het Franse Le Parti de gauche. Maar Lapavitsas toont aan dat de grotere sociaal-democratische partijen als Labour, PvdA, SPD of PS de belangen van de werknemers en de gewone mensen binnen Europa niet dienen.

De valkuil is volgens Lapavitsas dat links meent dat de EU een min of meer progressief project is. Daarmee is dan de kous af. Veel is retoriek: ‘Ze kunnen het kapitalisme bekritiseren en ze bekritiseren het kapitalisme. Ze bekritiseren de Franse werkgevers, de Franse bourgeoisie, en ga zo maar door. Ze zijn daar erg goed in. Maar als het gaat om de Europese Unie en de Europese Monetaire Unie, zijn ze niet erg goed. Ze hebben gewoon geen coherente kritiek, een euroscepsis die daadwerkelijk iets betekent voor de werknemers.’ Kortom, de bewustwording van de grotere partijen zoals de PvdA begint bij het besef dat de EU en de EMU de belangen van de werknemers en de gewone mensen niet dienen. Maar vooral wel de belangen van de grote bedrijven.

Europese verkiezingen gaan samen met stemwijzers. Een onvermijdelijke combinatie. De Stem van Europa is sinds vandaag online. Een initiatief van Necker en iVOX. Het verbaast me niet dat ik met 82% bij de SP uitkom. Maar ondanks deze uitslag stem ik op 22 mei toch Piratenpartij ondanks m’n bezwaren tegen deze partij.

Nederlandse monarchie heeft behoefte aan smoel met baard

Goede bedoelingen leiden niet altijd tot het goede. Van de andere kant leiden onbeduidende voorstellen niet altijd tot onzin. Er zit soms een diepere waarheid achter. Of in dit geval: onder. De Nederlandse koning heeft onmiskenbaar een blotebillengezicht zonder royale trekken. Ofwel een pudding face. De vorst kan dat met een baard verhullen. Het zou hem een slagvaardiger voorkomen geven. Koningschap is een rollenspel dat om waardigheid vraagt die bij de mythe past. Dat kan als herkenbaar en karaktervol attribuut toegevoegd worden zoals prinses Beatrix haar kapsel gebruikte. In z’n voorkomen moet Willem-Alexander nog zo’n signatuur ontwikkelen. Toch moet ervoor opgepast worden dat de baard geen vlag op een modderschuit wordt. De kort getrimde baard van tsaar Nicolaas II (links op foto) is een voorbeeld dat koning Pils kan doen vergeten.

Zie hier voor grappig bedoelde citaten over baarden.

Foto 1: Schermafbeelding van petitie van Niels Folmer op petities.nl ‘Koning Willem-Alexander moet zijn baard laten staan‘, 27 april 2014.

Foto 2: Tsaar Nicolaas (links) en King George V (rechts), 1913. Neven van elkaar.

Miriam Dragina was 10 uur in Sloviansk. En vertelt z’n verhaal

Journalist Miriam Dragina van de Wit-Russische oppositionele krant Novy Chas was 10 uur in Sloviansk. Het centrum van de pro-Russische separatisten in Oost-Oekraïne. Hij geeft z’n indrukken in ‘Ten Hours in Sloviansk‘ dat door het pro-Europese Voices of Ukraine is vertaald. Hij geeft bijzonderheden en nuanceringen.

Dragina bevestigt het vermoeden dat Russische militairen betrokken zijn bij de opstand. De zogenaamde ‘groene mannetjes’ van wie president Putin vorige week toegaf dat ze ook bij de Russische annexatie van de Krim betrokken waren. Ze zijn doorgereisd naar Oost-Oekraïne. Zoals vermeend kolonel Igor Strelkov van de Russische militaire inlichtingendienst. Hoewel het door hun anoniem opereren lastig is om dat direct aan te tonen. Indirect tellen talloze aanwijzingen op tot de slotsom dat niet-lokale, Russische militairen de kern van de opstand vormen. Aangevuld met en aan het zicht onttrokken door amateurs, Orthodoxe fundamentalisten en lokale strijders. Merkwaardig blijft dat de Oekraïense en Westerse inlichtingendiensten die de activiteiten van de Russische speciale troepen al weken in beeld hebben dat onvoldoende in de publiciteit brengen.

Gezien het economische, politieke en militaire belang van Oekraïne voor Rusland valt de betrokkenheid van reguliere Russische militairen in Oekraïne te verwachten. Het gaat met ondermijnende activiteiten alleen verder dan vergaren van inlichtingen en het aansturen van het Oekraïense leger. Die rol is sinds kort overgenomen door de Amerikanen en andere westerse landen die de Oekraïense geheime dienst SBU facilitair steunen en helpen bij de anti-terreur campagne in Oost-Oekraïne. Op dit moment voeren in Oekraïne Rusland en de VS een schemeroorlog die zich grotendeels aan het zicht onttrekt van het publiek. Met als inzet de invloed over Oekraïne. En financieel gewin. Het ware gezicht van deze strijd zal pas later duidelijker worden.

Een meerderheid van ‘gewone’ Oekraïners ter plekke lijkt geen boodschap te hebben aan de separatisten die met geweld anderen hun wil opleggen. Het heeft er niks bij te winnen. Dat soort krijgshaftigheid en beroep op nationalisme of onafhankelijkheid verhult allerlei doelstellingen die tegen de zin van de gewone Oekraïners afgedwongen worden. Ze willen geen conflict dat op de spits wordt gedreven door buitenlandse inmenging. Inclusief de tegenreacties van de Oekraïense regering en hun westerse bondgenoten. De meeste Oekraïners zijn verstandig genoeg om zich niet voor het karretje van anderen te laten spannen. Maar ze moeten zwijgen.

Logisch toch om een koninklijke onderscheiding te weigeren?

Het valt te respecteren dat iemand een koninklijke onderscheiding weigert, zegt de burgemeester van het Groningse Marum. Tja, nogal logisch. Het is het volste recht van beoogd decorandus en voormalig PvdA-raadslid Wobbe Mellema om een lintje te weigeren.  Het zou nogal vreemd zijn als een lintje verplicht moest worden aanvaard. Mellema vertelde vereerd te zijn maar te menen dat andere vrijwilligers er meer recht op zouden hebben. Hoe dan ook valt het te prijzen dat iemand voor zichzelf kiest. Ik zou het niet anders doen.

Foto: Egge Wieringa, Mijn jeugd in Marum.