Yosra Aajir betrapt op winkeldiefstal. De leugen ontmaskerd

Iedereen vertelt een eigen waarheid. En verwijt de ander onwaarheid. De waarheid bestaat niet. Een getuigenis in de media valt niet op voorhand te geloven. Zelfs niet met meerdere bronnen. De zaak van de 17-jarige diabetespatiënte Yosra Aajir maakt de leugen inzichtelijk. Zij is niet wie ze beweert te zijn. Geen slachtoffer, maar dader. Begin januari belandde ze na een bezoek aan de HEMA in Den Haag in de cel. Ze is nu voor de tweede maal binnen korte tijd opgepakt door beveiligers. Dat heeft burgemeester Van Aartsen gezegd, nadat hem in een commissievergadering naar deze zaak werd gevraagd. Hij omschreef het zo neutraal mogelijk. Bij H&M moest het meisje met de politie mee op verdenking van winkeldiefstal, nadat beveiligers haar betrapten.

Bij de HEMA speelde hetzelfde feit, maar dat werd toen niet door het gezag naar buiten gebracht. Aldus Omroep West. Yosra Aajir stelt mensen teleur die het voor haar opnamen. Een zaak met louter verliezers.

Advertenties

Wat is de rol van de Russische maffia bij de keuze voor Sochi?

Dat Sochi een verkeerde keuze was voor de Olympische Winterspelen is onderhand op vele manieren duidelijk. Da’s hoogst schadelijk voor de Olympische beweging. Nu zijn er weer geruchten over betrokkenheid van de Russische maffia bij de uitverkiezing. Naast de haperende democratisering in Rusland en de anti-homowetten die ook de Olympische sporters treffen. En de extreem hoge kosten, de corruptie die met de bouw van accomodaties samengaan, de vernietiging van sociale infrastructuur en natuur en een onlogisch subtropisch klimaat als locatie. Daar bovenop de dreiging van terrorisme. De Britse oud-ambassadeur in Oezbekistan en mensenrechtenactivist Craig Murray noemt de Oezbeekse Gafur Rakhimov een gevaarlijke gangster. Bizar.

Opstelten weigerde met Krol over Demmink te spreken

Henk Krol was voorlichter van de VVD-fractie in de Tweede Kamer, hoofdredacteur van de Gay Krant en fractievoorzitter in de Tweede Kamer van 50Plus. Deze laatste functie wil-ie graag terug. Zo’n tien jaar geleden deed Krol bij de Gay Krant samen met Panorama onderzoek naar Joris Demmink. De hoogste ambtenaar van Justitie die homoseksueel is en ook van misbruik van minderjarigen wordt beschuldigd. Naar Demmink aan Krol suggereerde is de beschuldiging van dat laatste de straf voor het eerste. Krol dacht een afspraak met Demmink over publicatie te hebben. Maar dat was niet zo. Demmink zette hem onder juridische druk om niet te publiceren. Krol bond in. Hij verklaart nu zich toen voorgenomen hebben om te zwijgen totdat zich nieuwe feiten voordeden. Die zijn er nu volgens hem. De rechter gaat de zaak onderzoeken. 

Dat beschouwt Krol als het moment om te spreken. Dat deed-ie vanavond in Eén op Eén (KRO-NCRV) met Eva Jinek. Krol komt niet met direct bewijs over de schuld van Demmink, maar wel met ondersteunend bewijs voor een doofpot. En met de inschatting dat Demmink van diverse kanten door serieuze mensen is beschuldigd. Onder meer vanuit de top van het ministerie van Justitie. Ook vertelt Krol dat-ie het afgelopen jaar tot drie keer toe in een overleg van fractievoorzitters met minister Ivo Opstelten probeerde de kwestie ter sprake te brengen. Maar Opstelten hield de boot af. Krol werd voor het tweede gesprek zelfs beschuldigd van het hacken van medische gegevens zodat Opstelten niet meer met hem in gesprek wilde gaan. Krol neemt de minister deze afhoudende reactie kwalijk. Werd Krol pootje gelicht om de druk op Demmink te verminderen?

Hoe dan ook is er in alle tien jaar nooit een diepgaand onderzoek naar Demmink gehouden. Wat opmerkelijk is. Krol hoopt dat zo’n onderzoek alsnog duidelijkheid geeft. Wat ook kan inhouden dat Demmink onschuldig is. Desgevraagd bevestigt-ie tegen Jinek dat mensen in zijn omgeving bang zijn voor de reactie van Demmink. Want je weet maar nooit hoe de macht achter de schermen werkt. Als Demmink schuldig zou zijn. Die lange arm suggereert Krol aanwezig. Hij acht de schuld van Demmink gezien alle omstandigheden niet onmogelijk.

Foto: Henk Krol, 2013. Credits ANP.

Malevich: Religion – Kunst – Lebensart

Is het zo simpel? De Russische kunstenaar Kasimir Malevich die rond 1927 vindt dat kunst de religie vervangt. In elk geval omvat en inlijft. Het spirituele zou al in de kunst zitten. Nu wordt zo’n 90 jaar later de kunst op haar beurt ook weer vervangen. Het wordt van haar voetstuk gestoten. Zie hoe politiek en bestuur limiteren.

De ‘Lebensart‘ of manier van leven vervangt nu kunst en religie. Zo simpel is het. Of Malevich dat zo’n eeuw geleden nou zo bedoeld heeft. Of onbedoeld toch anders. Dat valt niet meer tegen te spreken. De overgang van religie naar kunst en manier van leven valt in bovenstaand schema te lezen. Hoe onze kunsthistorici ook proberen iets anders aan te tonen. In hun gelijk dat het gelijk van Malevich is. Maar niet het gelijk van 2014.

Foto 1: Kasimir Malevich: Verklarende kaart uit 1927 (Duitse versie): Religion- Kunst- Lebensart. Te zien in het Stedelijk Museum. (eigen foto). 

Foto 2: Instagram foto (spiegel selfie) door Elfa Begic met tag Lebensart, januari 2014.

Rotterdamse klokkenluider ontslagen vanwege belang PvdA

Afgelopen dagen haalde Rotterdam volop het nieuws. Met als verbindende factor integratie en islam. Leerlingen van de islamitische Ibn Ghaldounschool stonden terecht voor diefstal van examenopgaven. En indirect raakt de voorlopige vrijlating van de moordenaar van Pim Fortuyn Volkert van der Graaf aan Rotterdam. Hij heeft er dan tweederde van z’n straf opzitten en wordt voorwaardelijk in vrijheid gesteld.

Het filmpje leert dat PvdA-Feijenoord worstelt met de Turks-Nederlandse PvdA’er Seyit Yeyden die de partij niet in de hand heeft. En in de hand wenst te krijgen. Een geval van cliëntelisme en intimidatie waar de PvdA de vinger niet achter krijgt.De PvdA die het volgens onderzoek van Joop Smits electoraal moet hebben van niet-westerse allochtonen. In de PvdA heerst spanning tussen de ethiek die partijvoorzitter Spekman en het disciplinerende Lokaal Bestuur voorstaan en het opportunisme van een goede uitslag om de machtsbasis, inclusief functies in het openbaar bestuur te behouden. Als compromis rest de beperking van de schade:

In Rotterdam zit de rot in het bestuur diep zoals de kwestie van de moskee-internaten en het ontslag door de gemeente van de ambtenaar duidelijk maakt. Deze klokkenluider probeerde eerst het onrecht intern aan te kaarten en stapte toen-ie niet gehoord werd naar de NRC. De krant meldt dat handhaven niet wenselijk was en de klokkenluider in een vergadering verteld werd dat ‘optreden tegen de moskee-internaten het PvdA-bestuur van de deelgemeente Feijenoord ‘stemmen’ zou kosten‘. De ontslagen ambtenaar heeft zich bekend gemaakt en is naar de bestuursrechter gestapt om in een kort geding z’n strafontslag terug te draaien. Dat deze bouwinspecteur van wie iedereen erkent dat zijn motieven oprecht zijn werd ontslagen door Rotterdam omdat-ie een gevaarlijke situatie aankaartte is een zware sanctie. Dat ingaat tegen het partijbelang van de PvdA Rotterdam. De PvdA geeft Rotterdammers ongewild een reden om niet op deze partij te stemmen.

Foto: Schermafbeelding verklaring Seyit Yeyden (PvdA Feijenoord), 30 januari 2014.

De Amerikaanse democratie is er nog nooit zo slecht aan toe geweest. En is zeker geen voorbeeld voor Nederland

Cenk Uygur is geen fan van Barack Obama. In z’n analyse is sinds 1978 de rot in de Amerikaanse democratie gekomen. Toen geld van bedrijven een rol kon gaan spelen. En het bedrijfsleven de politiek overnam. Door het kopen van invloed en het omploegen van overheidsgeld en -opdrachten naar zichzelf. Echt fout ging het in de laatste jaren van president Clinton die de deur voor het bedrijfsleven door liberalisering wijd openzette. En de corruptie van de media mogelijk maakte. President Bush en Obama zetten dat beleid voort en accepteren de ongelijkheid in de Amerikaanse democratie. Ze doen er niks tegen. Vergelijkenderwijze zijn de presidenten Johnson en Nixon sociaal, mede onder druk van progressieven die zich toen nog krachtig uitspraken. Conclusie is dat de Amerikaanse democratie er nog nog zo slecht aan toe is geweest. Dat geeft te denken.

Iedere Nederlandse politicus of analist die voortaan nog praat over de gewenste Amerikanisering van de Nederlandse politiek, zou op bijscholingscursus gestuurd moeten worden. En bij herhaling verplicht naar een omscholingscursus om een andere baan te zoeken. Het tegen de plinten klotsen van bedrijfsgeld en de uiterlijkheden van de Amerikaanse politiek kunnen wellicht Nederlandse politici imponeren die niet verder denken. De keerzijde van deze dominantie van het bedrijfsleven is de uitgeklede functie van de democratie waar de ‘basis’ tot zwijgen is gebracht. Politiek die niet iedereen laat spreken en allen probeert ‘mee te nemen’ is belangenbehartiging van een elite geworden die de politiek gijzelt en los van de werkelijkheid staat.

D66 is tegenwoordig voor burgerlijke elite en tegen gewone man

Bestuurslid Arnout Maat van de Jonge Democraten afdeling Amsterdam heeft een stuk geschreven dat gisteren ook in de NRC werd geplaatst. De titel dekt de lading: ‘D66’ers, doe niet zo elitair, word weer eens populistisch‘. Het is me uit het hart gegrepen omdat het misverstanden over D66 en het populisme rechtzet.

Van het D66 van Hans van Mierlo is volgens Maat onder Alexander Pechtold weinig overgebleven: ‘Bij de burgerlijke elite mag haar weloverwogen sociaal-liberale boodschap dan aanslaan, de ’gewone man’ heeft vooralsnog weinig op met de ondoordringbare zweem van elitairisme die al jaren om D66 heen hangt.’ D66 is een doelgroepenpartij zoals de anderen geworden die de belangen van een achterban behartigen. Pretentie van doorbraakpartij om het politieke bestel omver te werpen is verlaten. Daarmee ook de reden van bestaan.

Volgens Maat heeft het populisme de volgende kenmerken: ‘1) Populisten stellen het ‘goede volk’ tegenover een gecorrumpeerde en slechte elite, meestal het partijestablishment, en 2) politiek zou een voortdurende expressie moeten zijn van de ‘volkswil’ (definitie van Cas Mudde (2004)‘. Maat concludeert dat D66 in haar vroegere jaren ook een populistische partij was met bovenstaande kenmerken. Aangevuld met een charismatische leider. Het ‘inhoudelijke verhaal‘ van D66 van toen komt overeen met dat van de PVV nu.

Maar Maat gaat verder en stelt dat D66 haar eigen DNA verloochent. Want stelde Hans Van Mierlo in die beginjaren niet dat het moest ‘afgelopen zijn met de particratische elite – het partijenstelsel, als de 19e eeuwse uitvinding die zij is, vertegenwoordigde immers nog steeds verzuilde scheidslijnen die in de zestiger jaren reeds achterhaald waren’ en ‘de volkswil moest nu eens écht goed tot uiting komen, dit door middel van democratische vernieuwingen zoals het gekozen staatshoofd en burgemeester, herinvoering van het districtenstelsel en directe afschaffing van de monarchie’. 

Maat herwaardeert aan de hand van het praktijkvoorbeeld D66 het populisme. Vanwege PVV en SP wordt het door de gevestigde politiek en media in een kwaad daglicht gezet. Maat roept D66 op terug te keren naar haar beginjaren dat het populistisch opereerde. En zich richtte op de burgers, het afbreken van maatschappelijke verschillen en streefde naar democratische vernieuwing. Het D66 van nu is in haar tegendeel verkeerd. Het bedient een burgerlijke elite, steunt kabinetsmaatregelen die de verschillen doen toenemen en heeft de kroonjuwelen van de democratische vernieuwing dat het trots droeg afgelegd. Maat heeft z’n lidmaatschap van D66 opgezegd. Ik stem al sinds de jaren ’90 niet meer op deze partij die niet meer is wat het ooit was.

Foto: ‘Vrijdagmorgen zijn de fractievoorzitters van de 4 grote partijen door koningin Beatrix ontvangen op paleis Noordeinde‘. Hans van Mierlo bij aankomst, 1986.