Uitreiking aan grens van Noorse vredesprijs aan Edward Snowden is blamage voor Noorwegen

De affaires Assange en Snowden hebben het idee van neutraliteit en onafhankelijkheid van respectievelijk Zweden en Noorwegen beschadigd. Beide landen zijn niet in staat om zich te ontworstelen aan de druk van de VS dat Assange -notabene een Australisch staatsburger- en Snowden graag in een Amerikaanse gevangenis wil opsluiten om ze tot zwijgen te brengen. De regeringen van beide landen verschuilen zich achter de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht die het een regering niet zou toestaan om klokkenluiders op bezoek vooraf de garantie te geven dat ze niet uitgeleverd worden aan de VS. Maar dat voorrecht hebben de Zweedse en Noorse regering wel degelijk. Onder druk van de VS die om uitlevering van de klokkenluider vraagt durven ze er geen gebruik van te maken. Snowden heeft sinds 2013 asiel in de Russische Federatie omdat op doorvlucht naar Latijns-Amerika zijn paspoort door de Amerikaanse regering werd ingetrokken.

Edward Snowden heeft de Bjørnson prijs gekregen voor zijn onthullingen over onder meer de NSA die vanaf 2013 in The Guardian en andere media wereldwijd verschenen. De procedure is dat de Bjørnson Academie tijdens the Bjørnson Seminar in Molde op 5 september Edward Snowden de prijs overhandigt. Maar dat wordt onmogelijk gemaakt door de Amerikaanse druk. Dat is ontluisterend voor Noorwegen dat zo vaak kritiek heeft op landen die de mensenrechten schenden. Bijvoorbeeld bij de uitreiking van de Nobelprijs voor de Vrede in 2010 aan de Chinese Liu Xiaobo die toen gevangen zat in China en de prijs in Oslo niet in ontvangst kon nemen. Deze dubbele standaard beschadigt ook de geloofwaardigheid van het Noorse Nobelcomité.

Wat nu? Er zijn drie opties om Snowden de prijs uit te reiken: in Noorwegen, in Rusland of aan de Noors-Russische grens. De symboliek is groot. Noorwegen lijkt de grote publicitaire verliezer te worden en voorgoed haar geloofwaardigheid van klein, neutraal land te verliezen. De Amerikaanse druk op Noorwegen verklaart ook waarom Snowden in Europese landen nooit een poot aan de grond kreeg, en van geen enkel Europees land asiel kreeg. Snowden kreeg van de Nederlandse regering niet eens antwoord op zijn asielverzoek.

In 2014 concludeerde ik bij kamervragen van Ronald van Raak: ‘Het wachten is op een omslag in het denken van de VS. Als het daar tot de gangen van de macht doordringt dat het in het Amerikaans belang is dat Snowden in Nederland of een ander Europees land en niet in de Rusland verblijft kan Snowden asiel krijgen. Dan pas, niet eerder. De vragen van Ronald van Raak gaan feitelijk over het gebrek aan autonomie en de onderhorigheid van de Nederlandse politiek aan de VS.’ Europese landen lopen nog steeds achter de VS aan.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Snowden may get freedom prize at border’ van Local.no op 28 augustus 2015.

Advertentie

Interventie, een woord zonder eigenschappen

Interventie, kent u dat begrip? Toepasbaar op disciplines zoals de zorg, de museumsector, de hulpdiensten of de krijgsmacht. Zonder vastomlijnde betekenis. Bemiddeling, bemoeienis, ingrijpen, tussenkomst, inmenging.

Interventie klinkt van deze tijd, zonder op een fantasiewoord uit de koker van een marketingbureau te lijken. Het komt overeen met de aloude verteltechniek ‘deus ex machina’, ofwel een ‘goddelijke’ ingreep die uit de lucht komt vallen. Met het verschil dat het woord interventie nog onbelast is met het bezwaar niet logisch uit het voorafgaande te volgen. De brandweerauto, de kunstpresentatie, de verslavingstherapeut of de speciale troepen voegen zich in de bestaande orde met als doel deze een wending te geven. Streven is om een conflict te beheersen of juist op te werpen. Deze dubbelzinnigheid maakt interventie tot een bastaardbegrip. Het klinkt belangrijk en zwaarwegend, zelfs wat chic, maar mist scherpte omdat het in doelstelling vele kanten opschiet. Interventie is de allemansvriend voor regelaars die willen sturen zonder richting aan te geven.

Foto: Yang Yi, Old Town of Kaichan: Stadium, from the series Uprooted, 2007.

Verzocht VS in 2010 Nederland om Assange aan te klagen?

Glenn Greenwald publiceert bovenstaand document in de marge van de publicatie van z’n boek ‘No Place to Hide’ dat gisteren verscheen. Ook in Nederlandse vertaling. Het gaat om een verzoek van 10 augustus 2010 van de VS  aan ‘andere landen met troepen in Afghanistan’ om strafvervolging tegen Julian Assange in te dienen. Australië, Groot-Brittannië en Duitsland worden met name genoemd. Het ‘met inbegrip‘ (including) laat ruimte voor de suggestie dat het Amerikaanse verzoek ook andere landen bereikte. Zoals Nederland.

In augustus 2010 was het kabinet Balkenende IV demissionair. Het werd nog gesteund door CDA en Christen-Unie. De bewindslieden van de PvdA waren in februari 2010 uit het kabinet gestapt. Notabene over Uruzgan. Eimert van Middelkoop (CU) was minister van Defensie en Ernst Hirsch Ballin (CDA) minister van Justitie.

Julian Assange is tot op de dag nooit formeel aangeklaagd en da’s rechtsstatelijk onaanvaardbaar. Men zou denken dat de profilering van Den Haag als stad van internationaal recht niet vrijblijvend is en verplichtingen met zich meebrengt. Maar de Nederlandse politiek bleef grotendeels doof. In april 2013 schreef ik: ‘De SP-fractie in de Tweede Kamer laat me weten dat het aanvullende kamervragen over de affaire Assange heeft ingediend. Met het oog op bemiddeling door Nederland. Mede naar aanleiding van stukken die hier en hier en hier en hier en hier verschenen. De vragen van woordvoerder buitenland Harry van Bommel geven minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken de mogelijkheid om voorbij te gaan aan de fouten van z’n voorganger Rosenthal.’ De zittende politiek hield opnieuw de boot af en verzon allerlei onwaarachtigheden om de asielaanvraag van Assange niet op de agenda te zetten. Het document verklaart mogelijk waarom. Julian Assange wordt nu al 1253 dagen zonder aanklacht gedetineerd. Hoogste tijd voor nieuwe kamervragen. 

De Task Force Uruzgan (TFU) was de Nederlandse operatie in Afghanistan. Deze duurde van maart 2006 tot augustus 2010. Pas in mei 2011 was al het militair materiaal teruggetrokken.  In naam was het een civiele actie, maar er waren op enig moment 1500 militairen bij betrokken. Nederland claimt dat het een succesvolle actie was, maar vraag is of dat meer dan wensdenken en het toedekken van een mislukking is. Uit de eindevaluatie van september 2011 blijkt dat er veel bereikt is, maar de omstandigheden moeilijk waren (p.100): ‘Vier jaar was echter niet genoeg om de lokale Afghaanse overheid in staat te stellen zelfstandig voor veiligheid, goed bestuur en ontwikkeling te zorgen. De geboekte vooruitgang is niet onomkeerbaar.’

PS: In een artikel van 18 februari 2014 voor The Intercept werd genoemd document voor het eerst -in fragmenten- gepubliceerd.

Foto: Schermafbeelding van document ‘Manhunting Timeline 2010’ (p.188), gepubliceerd door Glenn Greenwald.

Kans op een niet neutraal, maar wel zelfstandig Oekraïne?

Michael Weiss wijst in FP op het patroon van inmenging door Rusland in Oekraïne. Het grensland bij uitstek. Geen nieuwe methode maar een erfenis van de Sovjet-Unie die opnieuw wordt toegepast door de huidige machthebbers in het Kremlin. Grensstaten of limitrofe staten vormden na de Eerste Wereldoorlog een ring rond de toen nieuwe Sovjet-Unie. Zoals de Baltische staten Estland, Letland en Litouwen, Polen, Moldavië,  Oekraïne, Wit-Rusland en Finland. Deze historische werkelijkheid is een erfenis van het tsaristische Rusland.

Bufferstaten kennen de tragiek hun bestaan te ontlenen aan het belang van grootmachten die zich militair tegen elkaar willen verdedigen. In 1939 verklaarde Adolf Hitler dat ‘als de gebeurtenissen zich ontwikkelen kan de noodzaak ontstaan ​​om de limitrofe staten te bezetten en deze gebieden te annexeren.’ Zo konden de Baltische staten in de jaren ’30 en vroege jaren ’40 kiezen tussen twee kwaden: Duitsland en de Sovjet-Unie. Zonder enig zicht op neutraliteit. Inmenging van beide grootmachten leidde tot interne verdeeldheid en marginalisering van de middenpartijen door provocaties, gebruik van een vijfde colonne en militaire druk.

In Oekraïne wordt 75 jaar later exact hetzelfde scenario van inmenging gebruikt. Vraag is of Oekraïne net als Finland in 1939-1940 weerstand kan bieden aan de Sovjet-Unie en uit haar invloedssfeer kan blijven of net als de Baltische staten in die periode zich niet uit de greep van de Sovjets kan ontworstelen. Hoe liggen de kansen voor een zelfstandig en neutraal Oekraïne dat levensvatbaar is tussen Rusland, Europa en de VS?

Rusland opteert voor een neutraal en verzwakt Oekraïne dat geen lid is van Navo of EU. Samen met Zweden, Georgië en Finland moet het neutraal blijven volgens een analyse van journalist Jevgeni Krutikov. Trouwens een merkwaardig standpunt omdat Zweden nu al een van de meest trouwe Europese partners van de VS is. De Europeanen en de VS opteren voor een gebonden Oekraïne dat lid is van de EU binnen hun invloedssfeer.

De analogie tussen Oekraïne van nu en de Baltische staten in de jaren ’30 is opvallend en gaat verder dan de methode van inmenging. Probleem is dat echte neutraliteit voor Oekraïne nu niet bestaat zoals het kleine Finland dat wel kon bevechten op de Sovjets. Oekraïne is op dit moment te verdeeld en verzwakt om op eigen benen te staan. De ‘neutraliteit’ die Rusland voorstaat is dat niet en houdt praktisch afhankelijkheid van Rusland in. Maar de associatie die EU en VS voorstaan houdt feitelijk weer afhankelijkheid van het Westen in.

Er is perspectief voor een autonoom Oekraïne op de lange termijn. Ook daar geeft de geschiedenis aan wat de beste kans op overleving biedt. Het gaat de goede kant op met de marginalisering van de extremisten en de interne coherentie. De Rechtse Sektor en Svoboda worden door gematigde politici langzaam uit de kern van de macht geweerd. Een proces dat met de presidentsverkiezingen van 25 mei voltooid kan worden. Weliswaar bezetten strijdgroepen die door Rusland aangestuurd worden nu in Oost-Oekraïne overheidskantoren, maar enquêtes geven aan dat deze acties niet door een meerderheid van etnische Russische Oekraïners in Oost-Oekraïne gesteund wordt. De opbouw van de veiligheidstroepen en de infiltratie door de Russische geheime dienst verkleint weer de kans op krachtig ingrijpen en autonomie. Oekraïne dat bestaat als eigen entiteit kan niet neutraal zijn, maar heeft kans om als een economisch Europees en militair neutraal Finland te overleven.

Foto 1: Bewoners van Letland ‘vragen’ om toetreding tot de Sovjet-Unie, 1940.

Foto 2: Still uit ‘Alexander Nevski‘ van Sergei Eisenstein (1938).

Langzaam komt een oplossing voor de kwestie-Assange in zicht

De Portugees-Zweedse Marcello Ferrada de Noli prikt in een open brief door de argumenten van het Zweedse establishment in hun verdediging van de zaak Assange. Met de VS heeft de conservatieve regering Reinfeldt nauwe banden. Traditiegetrouw vooral met neoconservatieve Republikeinen. De oprichter van WikiLeaks is al 1155 dagen in z’n bewegingsvrijheid beperkt zonder aangeklaagd te zijn. Hij vreest doorverwijzing naar de VS als-ie naar Zweden uitgewezen wordt om ondervraagd te worden in een politie-onderzoek vanwege seksueel misbruik van twee vrouwen. Op deze justitiële dwaling waarvoor aanklager Marianne Ny verantwoordelijk is komt in Zweden steeds meer kritiek. Onder meer van parlementslid Johan Pehrson van de Liberale Volkspartij.

Ferrada de Noli verwijt de Zweedse procureur-generaal Anders Perklev hypocrisie. Onder verwijzing naar de scheiding der machten heeft Perklev de opmerkingen van Pehrson veroordeeld. Theoretisch heeft de procureur-generaal gelijk indien die scheiding der machten feitelijk zou bestaan en de rechterlijke macht onafhankelijk was. Maar da’s in Zweden niet het geval.  Juist in de zaak-Assange heeft de partijpolitiek vanaf het begin de vervolging van Assange gestuurd. In de aanklacht eerst door de sociaal-democratische partij die in 2010 aan de macht was en na een verloren verkiezing vooral door de conservatieve regering Reinfeldt.

Het is van tweeën een. Of alle politici onthouden zich van commentaar op de rechtsgang en de positie van personen die deel uitmaken van een onderzoek. Of alle politici mogen hun mening geven. De selectieve verontwaardiging van procureur-generaal Anders Perklev is krom. Hij meent niet alleen de liberale parlementariër Johan Pehrson die een oplossing uit de patstelling zoekt de les te kunnen lezen, maar doet alsof premier Reinfeldt, de huidige ministers Bildt of Haglund, of oud-minister Thomas Bodström zich nooit met de zaak-Assange hebben bemoeid. Er zijn voldoende feiten en citaten die dat weerspreken.

Het schaduwspel tussen Zweedse politiek en rechterlijke macht heeft lang genoeg geduurd. Het beschadigt het image van een land dat telkens een portie mensenrechten inzet om de eigen scheve schaatsen aan het gezicht te onttrekken. Zoals een wapendeal met Saoedi-Arabië. Om nog iets van de geloofwaardigheid in het buitenland te redden kan het niet langer vertragen. Of het nu de inmenging van de politiek is die de zaak compliceert of omdat de procureur geen rechtmatige zaak tegen Assange heeft is bijzaak. Zweden moet verantwoordelijkheid nemen om zo snel mogelijk een oplossing te vinden. Wie weet kan premier Rutte bemiddelen bij vice-premier en leider van de Liberalen Jan Björklund. In de EU ook deel van de ALDE-fractie.

Hoe draait het Zweedse establishment van partijpolitiek, rechterlijke macht en media een eind aan de zaak-Assange? Want de justitiële dwaling is nu al ruim drie jaar een steen in de maag van de Zweedse samenleving. Dat kan niet blijven duren en moet tot een einde worden gebracht. De oplossing is politiek. Met alle tegenstrijdigheden die het in zich heeft verschuilt de regering-Reinfeldt zich achter het primaat van de rechterlijke macht. De Zweedse opperrechter Stefan Lindskog maakte in april 2013 in een lezing in Australië duidelijk dat het echter de politiek is die het laatste woord heeft over de positie van Julian Assange.

Foto: Luchtschip de USS Akron onder constructie, 1930.

Zie hier voor het dossier Assange op dit blog.

VVD kiest niet voor veiligheid van burger. Of voor liberalisme

Thomas von der Dunk verwoordt het treffend in z’n Volkskrant -column waarin-ie een standbeeld opricht voor Edward Snowden: ‘Van de VVD zal hij dat standbeeld niet krijgen. Het is opvallend hoe weinig de Nederlandse ‘liberalen’ met deze staatsal­macht blijken te zitten. Hun spreekbuis, het weekblad Elsevier, ziet totaal geen probleem: dat afluiste­ren is allemaal voor onze veiligheid, dus is het goed. Staatssecre­taris Teeven is de grootste veiligheidsfanatiekeling van allen.’ Voor het gemak vergeet Von der Dunk minister Opstelten.

Vorige maand schreef ik woorden van gelijke strekking: ‘Het standpunt over privacy oogt bizar voor iemand die de afgelopen jaren het nieuws heeft gevolgd. Precies het beleidsterrein van de VVD-bewindslieden Opstelten en Teeven. De Watt en Halfwattvan de harde opstelling die de burgerrechten steeds meer inperken. Dezelfde VVD pocht dat het opkomt voor de persoonlijke levenssfeer van burgers. Niets is minder waar. Het wordt hilarisch, maar pijnlijk als de VVD stelt: ‘Te vaak moeten we maar uitgaan van de goede bedoelingen van de overheid en grote bedrijven, zonder dat voldoende garanties en waarborgen tegen misbruik worden geboden.‘ Goede bedoelingen van welke overheid? Alsof de VVD-ers premier Rutte en minister Opstelten buitenstaanders zijn die geen enkele invloed op het overheidsbeleid hebben. Welke overheid bewaakt de vrijheid en beschermt de burger tegen willekeur?‘

In alle reacties op de onthullingen naar aanleiding van de documenten van Snowden valt steeds weer op dat de VVD niet kiest voor de veiligheid van de burger, maar voor de veiligheid van de nationale staat. Ofwel de veiligheidsindustrie. Wat voor burgervrijheid is dat? Bij m’n pogingen een jaar geleden om te bewerkstelligen dat Nederland bemiddelde in de kwestie Assange merkte ik een afwijzende reactie uit de VVD-fractie die in elk geval de burgerrechten niet centraal stelde. Een medewerker van kamerlid Mark Verheijen stelde me teleur door zonder kennis van zaken te proberen me allerlei onwaarheden op de mouw te willen spellen over Zweden, Assange en de rechtsstaat. Op dezelfde manier waarop de verdedigers van president Obama nu stellen dat Snowden zich had moeten aangeven. Richting levenslange opsluiting, doofpot en wegkijken.

De VVD van nu is de nieuwe PvdA die ooit wegkeek voor de fouten van de multiculturele samenleving. En daar na 2002 jarenlang kritiek mee oogstte. En aan prestige en zelfvertrouwen verloor. De VVD kijkt op dit moment weg voor de fouten van de controlestaat in opbouw. Het wil niet erkennen dat de veiligheidsstaat die de waarborgen voor de burgerrechten oprekt de Nederlandse burger totaal niet dient. Het is korte termijn denken van de VVD om zo te redeneren. Of het denken op vakantie te sturen. De wal zal straks het schip keren. De VVD zou er verstandiger aan doen om nu al afstand te nemen van haar huidige veiligheidsbeleid dat niet alleen niets met de individuele vrijheden van het liberalisme heeft, maar er zelfs haaks op staat.

Foto: Schermafbeelding van Privacy-paragraaf op VVD-site, 22 december 2013.

NSA werkt nauw samen met Zweden. Geheim: het is niet neutraal

Ook het grote publiek dat van puzzelen houdt wordt het beeld onderhand duidelijk. Nieuwe onthullingen door de Zweedse nationale omroep SVT over de hechte samenwerking tussen de Zweedse geheime dienst FRA (National Defence Radio Establishment) en de NSA bevestigen hoe nauw de Zweedse overheid samenwerkt met Amerikanen en Britten. Nieuwe onthullingen door Glenn Greenwald op basis van documenten van Edward Snowden bevestigen dat beeld. Indirect vertelt het iets over de Zweedse episode van Julian Assange.

Zweden is geen neutraal land, maar op veiligheidsgebied een van de trouwste partners van de VS. Qua belang komt het net na de samenwerking met andere Engelstalige partners van de VS (‘Five Eyes’). Het Zesde Oog is Zweden. Een document dat SVT publiceert zegt: ‘NSA’s cooperation with the FRA, an extraordinarily skilled, technically innovative and reliable partner, continues to grow. FRA gave the NSA access to their collected data cable 2011 and provided thus unique data on Russian high-priority targets.‘ Zweden zoekt al sinds de Tweede Wereldoorlog steun bij de VS tegen de dreiging van de Soviet-Unie, en nu van Rusland. Tegenover de eigen bevolking en andere landen werd de schijn opgehouden dat Zweden een neutraal land was. Dat was het niet.

Herfst 2010 en daarna liep Julian Assange tegen een reeks onwaarschijnlijke gebeurtenissen op. Ondanks de beschuldiging van een sexueel misdrijf werd-ie nooit ondervraagd door de politie, formeel nooit aangeklaagd, gaven aanklagers geen aannemelijke verklaringen voor hun handelen en blokkeren al ruim drie jaar Zweedse regeringen het vinden van een compromis. Ze logen zelfs niet het laatste woord te hebben om een compromis te vinden en verscholen zich valselijk achter de rechterlijke macht. Gevolg was dat Zweden Assange isoleerde en z’n bewegingsvrijheid inperkte, bezighield, op kosten joeg en zonder juridische onderbouwing op een Red Notice lijst van Interpol wist te plaatsen. Zweden zit klem tussen schijn en werkelijkheid. Het veinzen en de pretentie van neutraliteit maakt het onwaarachtig omdat het niet is wat het zegt te zijn. Iedereen kan het zien.

Foto 1: NSA-document van Edward Snowden over relatie NSA en FRA.

Foto 2: Tweet Glenn Greenwald, 8 december 2013.

Assange 1000 dagen zonder aanklacht opgesloten. Past dat een rechtsstaat?

Julian Assange viert vandaag een bedenkelijk jubileum. Hij zit 1000 dagen zonder aanklacht ‘opgesloten’. Wat betekent dat-ie niet vrij is in z’n bewegingen en voor 100% met de transparantie-organisatie WikiLeaks bezig kan zijn. De juridische strijd en z’n asiel in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen binden hem financieel, fysiek, organisatorisch en intellectueel. Het ondermijnen van z’n doelmatigheid is de opzet van de VS. Zoals de VS twee weken geleden de partner van Glenn Greenwald op Heathrow door de Britse veiligheidsdienst 9 uur liet vasthouden. Reden was niet een dreiging van terrorisme en evenmin intimidatie, maar het duidelijk maken aan kritische onderzoeksjournalisten dat ze zich bezig dienen te houden met hun eigen veiligheid en dat van hun bronnen. Dat kost tijd. Zodat ze afgeleid worden van hun onderzoek en minder doelmatig kunnen zijn.

Hoe triest is het dat iemand 1000 dagen zonder aanklacht opgesloten zit? Wat zegt dat over de rechtsstaten Zweden, VS en VK die dat in gang hebben gezet? Op 7 december 2010 werd Assange met eigen medewerking gearresteerd in Engeland. Aanleiding was een arrestatiebevel van Interpol dat niet om politionele redenen, maar onder politieke druk tot stand kwam. Dit leidde tot een Europees arrestatiebevel dat de Zweedse aanklaagster Marianne Ny deed uitgaan. Voor het onderzoek naar een overtreding die alleen Zweden kent en een maximale boete van 545 euro heeft. Als genadeklap blokkeerden Amerikaanse betaalmaatschappijen zonder juridische grond WikiLeaks zodat het 95% van haar inkomsten verloor. Beroep was niet mogelijk.

Sinds herfst 2010 hebben Assange, zijn advocaten en de Ecuadoriaanse regering herhaaldelijk aangeboden om Assange via een videoverbinding te laten getuigen in het Zweedse politie-onderzoek of hem onder garantie van de Zweedse regering naar Zweden te laten reizen. Dat laatste werd op onjuiste gronden door de regering-Reinfeldt geweigerd en over het eerste logen Zweedse aanklagers dat het niet mogelijk was. Leden van de conservatieve Zweedse regering, zoals minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt, hebben nauwe banden met de neo-conservatieven en het militaire apparaat van de VS. President Obama is niet krachtig genoeg om over die schaduwen heen te springen. Zweden en de VS hebben er belang bij om de zaak tegen Assange aan te laten slepen. Ze hebben geen argumenten om ‘m te veroordelen. Hun doel is de effectiviteit van WikiLeaks verminderen. Nu al 1000 dagen lang. Nederland dat zou kunnen bemiddelen laat het gebeuren.

Assange en de WikiLeaks Party. Something New?

WikiLeaks heeft de laatste tijd de wind in de zeilen. Julian Assange ‘vierde’ onder veel publiciteit zijn eenjarig jubileum in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. Klokkenluider Edward Snowden haalde de publiciteit met zijn ‘onthulling’ dat de Amerikaanse overheid 300 miljoen burgers bespioneert. In het geheim en illegaal. Omdat dit al jaren bekend is was het niet echt een onthulling. Maar bijzonder was dat Snowden documenten had die het zwart op wit aantoonden. Met als gevolg dat de regering-Obama het niet meer kon afdoen als een spookverhaal en moest reageren. In haar antwoorden ontkende ze het bestaan van de spionage van haar burgers niet. Wikileaks werkte samen met Snowden in zijn vlucht uit Hong Kong. De IJslandse woordvoerder van WikiLeaks Kristinn Hrafnsson gaf talloze interviews in de gevestigde media over de zaak Snowden.

Voor Australiër Julian Assange zal het aftreden door een partijcoup binnen de Labor Party van de Australische premier Julia Gillard het best smaken. Assange verborg nooit zijn minachting voor haar. De nieuwe leider is de oude leider Kevin Rudd. Hij neemt trouwens de minister van Buitenlandse Zaken Bob Carr mee die overliep van Gillard naar Rudd. Voortdurend verweet Assange Gillard zijn consulaire belangen tegenover de Amerikaanse regering onvoldoende te vertegenwoordigen. Begrijpelijk wie de berichten over het Five Eyes netwerk tussen de VS, VK, Canada, Nieuw-Zeeland en Australië volgt. Veel verschil zal premier Rudd vermoedelijk niet maken.

In een verklaring feliciteert de WikiLeaks Party Kevin Rudd en spreekt het de hoop uit dat-ie voor de rechten van Assange zal opkomen. WikiLeaks verzoekt hem om in gesprek te gaan met Zweden zodat Assange in Londen ondervraagd kan worden. Want de rechtlijnige Rudd is een van de weinige leidende Australische politici die de afgelopen jaren opkwam voor Assange’s rechten: ‘The Wikileaks Party now calls on Prime Minister Rudd to put the interests of this Australian citizen before Australia’s interests with the United States.’

Da’s de omwenteling van het verhaal, van WikiLeaks naar WikiLeaks Party. Assange en zijn medestanders doen mee aan de Senaatsverkiezingen van 14 september met hun nieuw opgerichte partij. Assange gaat op in de Australische deelstaat Victoria waar-ie volgens de voorspelling een zetel kan bemachtigen. Het nieuwe eraan is niet zozeer de vermenging van journalistiek, activisme en politiek, met een regionale, nationale en internationale focus. Dat komt vaker voor. Nieuw is dat de WikiLeaks Party stelling neemt tegen de zittende macht. Wat gebeurt er straks als senator Assange gelekte geheime informatie inzet tegen premier Rudd of de conservatieve leider Tony Abbott? Dan horen we eindelijk het verhaal eens van een andere kant.

Foto: ‘Luritja man demonstrating method of attack with boomerang under cover of shield. An indigenous man with headdress and body paint is posing with a boomerang in his hand raised behind his head, and a shield and a second boomerang held in front of him (Central Australia).‘ 1920.

Politie overtreedt de wet bij bemiddeling islamitisch huwelijk

Update 15 mei: Leden van verschillende partijen stellen kamervragen. Keklik Yücel  van de PvdA, Joram van Klaveren van de PVV en Malik Azmani van de VVD. Ze richten hun vragen allen aan minister Asscher van Sociale Zaken. Yücel ook aan minister Bussemaker van Onderwijs en Van Klaveren aan minister Opstelten van Veiligheid en Justitie en Plasterk van Binnenlandse Zaken. De toon van alles is kritisch en afwijzend.

Politie Amsterdam Zuid-Oost en hulpverleningscentrum Fier Fryslân uit Leeuwarden hebben zichzelf klem gezet. De Volkskrant bericht over hun bemiddeling bij de sluiting van een islamitisch huwelijk tussen minderjarigen. Een meisje met een islamitische achtergrond was uitgehuwelijkt aan een neef in Pakistan en wilde daar vanaf. Als compromis besloot de familie toe te stemmen in een religieus huwelijk zonder voorafgaand burgerlijk huwelijk met een Pakistaans-Hindostaanse jongen. In Nederland is dit strafbaar. Maar de eer voor de familie was gered. De politie presenteerde in een workshop van 11 april trots het resultaat. Nu kritiek van burgerrechtenactivisten klinkt ontkennen politie en hulpverleners. Ze waren niet ‘actief‘ betrokken.

Femmes for Freedom vindt het onbegrijpelijk dat de politie zich niet aan de wet houdt: ‘Niemand staat boven de wet en mag de rechteloosheid van vrouwen en kinderen bevorderen, ook de politie en Fier Fryslan niet. Toen Femmes for Freedom de politie en Fier Fryslan tijdens de workshop wees op het feit dat het sluiten van een religieus huwelijk zonder voorafgaand burgerlijk huwelijk strafbaar is en dat een imam daarmee in overtreding is, werd gereageerd: “Het waren minderjarigen en alleen een religieus huwelijk was mogelijk. Zo gaat het nou eenmaal in die culturen.” Femmes for Freedom vindt de gang van zaken kwalijk: ‘De politie wordt geacht conform de wet te handelen en niet mee te werken aan het sluiten van religieuze huwelijken.’

Ook PvdA-Kamerlid Yücel hekelt de rol van politie en hulpverleners: ‘Het kan niet zo zijn dat sommige meisjes in een religieus huwelijk en dus rechteloosheid terechtkomen, vanwege een compromis tussen instanties en familie.‘ Ze twitterde: ‘Niemand staat boven de #wet en niemand mag de rechteloosheid van vrouwen bevorderen!‘ Keklik Yücel gaat minister Asscher van Sociale Zaken vragen uit te zoeken hoe instanties de culturele achtergrond meewegen: ‘Waar vrouwen onderdrukt worden of met eerkwesties te maken krijgen, moet de familie niet worden ontzien, maar de dader worden aangepakt en de vrouwen worden beschermd‘.

Vanwege hun verschillende rol kan nog enig begrip op worden gebracht voor de hulpverleners van Fier Fryslân die willen verbinden en sussen. Da’s hun blinde vlek waarbij de lieve vrede boven alles gaat. Maar de politie die de wet moet toepassen past geen enkel begrip. De houding ‘Zo gaat het nou eenmaal in die culturen‘ is neerbuigend. Ten koste van de ene boven de andere burger mag het nooit kiezen voor overtreding van de wet. Dat de politie nattigheid voelt blijkt er wel uit dat het zich nu onder haar verantwoordelijk probeert uit te draaien. De minister Asscher en Opstelten dienen de politie erop te wijzen dat een glijdende schaal die buiten de wet uitkomt voor de toekomst ontoelaatbaar is. Zoals gebeurde. Cultureel relativisme is van vroeger.

Foto: Islamitisch huwelijk (niet van de genoemde minderjarigen).