Juridische verwikkelingen kwestie Joost Klein

Joost Klein in De Stentor, 11 mei 2024.

Het gedoe met Joost Klein die door de EBU en Eurovision op het strafbankje is gezet en wellicht niet mag optreden in de finale van het Eurovisiesongfestival in Malmö legt de kwetsbaarheid bloot van de besluitvorming bij incidenten waar deelnemers bij betrokken zijn. Het toont amateuristisch. Dat verklaart mogelijk waarom het zolang duurt voordat EBU en Eurovision duidelijkheid geven over de kwestie. 

Hoe verhouden de interne regels van de EBU en Eurovision zich met de Zweedse aanklager die een klacht over Klein in behandeling kan nemen? Of in het algemeen tot de nationale rechtspraak van de EBU-landen? Hoe is de procedure? Daarover communiceren EBU en Eurovision niet. Zo voeden ze onduidelijkheid.

Vraag is of EBU en Eurovision voor hun beurt hebben gesproken toen ze Klein op vrijdag verhinderden voor de vakjury op te treden. Dat bracht hem in een kwetsbare positie. Want hoe kan Klein bestraft worden voordat hij veroordeeld is? Zo werkt het recht niet. 

De zogenaamde onschuldpresumptie zegt dat iedereen die verdacht wordt van een strafbaar feit onschuldig is tot het tegendeel is bewezen. Dat zou ook moeten gelden voor de regelgeving van private organisaties als EBU en Eurovision.

De EBU en Eurovision lijken juridisch niet op hun taak voorbereid. Of ze hadden met openbaarmaking van de motivatie en onder verwijzing naar de voor Kleins overtreding relevante artikel(en) in het reglement hem moeten uitsluiten van deelname aan de finale of ze hadden moeten zwijgen. Ze deden het een noch het ander.

Nu zaaien EBU en Eurovision onduidelijkheid en lijkt hun handelen op een rechtsdwaling. Als er hoe dan ook al juridische handvaten zijn om de kwestie Klein passend aan te pakken. Het kan ook dat die handvaten aanwezig zijn, maar de verantwoordelijke bestuurders van EBU en Eurovision de juridische kennis en ervaring missen om die naar behoren toe te passen.

Complicatie is dat Klein publiekelijk duidelijk maakt dat hij zich stoorde aan de organisatie. Het is denkbaar dat deze kritische houding hem werd terugbetaald door de organisatie toen zich een incident aandiende waarbij hij betrokken was. In elk geval is de aanleiding aanwezig om hem te straffen. Een reconstructie zal duidelijk moeten maken wat de argumentatie van de verantwoordelijke bestuurders was en of ze met de kennis van toen juist gehandeld hebben.

Het beeld van de gang van zaken aangaande Joost Klein getuigt van amateurisme, onduidelijkheid en een gebrekkige besluitvorming en wellicht problematische regelgeving bij EBU en Eurovision. De organisatie heeft door haar handelen niet alleen Joost Klein, maar ook zichzelf beschadigd.

Tinkebell, Wilders’ ijskast en de slapende journalistiek

Schermafbeelding van deel opinie-artikel van Tinkebell op Joop, 26 april 2024.

Het is weer eens iets anders, maar ik ben het grotendeels eens met de opinie van Tinkebell van 26 april 2024 op Joop. Ofwel Katinka Simonse. Op twee punten na: (1) en (2).

Tinkebell behandelt het optreden van Geert Wilders op het radicaal-rechtse CPAC congres in Boedapest. En de reactie daarop van de Nederlandse journalistiek. Het congres in Hongarije is een afgeleide van de Amerikaanse CPAC.

Tinkebell trapt zoals velen in de valkuil van misleiding door de aanwezigen ‘ultraconservatieve politici‘ te noemen. (1). Dat zijn ze niet. Dat is de mantel waarachter ze zich maar al te graag verbergen. 

CPAC noemt zich ‘the nation’s oldest conservative grassroots organization’. Dat was het wellicht ooit bij de oprichting in 1974 toen Ronald Reagan de leidende Republikein was. Maar dat is CPAC niet meer sinds 2019. Vanaf dan gijzelt Trump de organisatie met zijn rechts-radicalisme dat haaks staat op het conservatisme. Gematigde conservatieven van The Lincoln Project waren in de campagne van 2020 de effectiefse tegenstanders van Trump.

Hoe hecht Trump en CPAC verbonden zijn kan afgeleid worden uit CPAC-voorzitter Matt Schlapp die sterke banden met Trump heeft. Schlapp wordt trouwens beschuldigd van seksueel overschrijdend gedrag. Ook dat heeft hij gemeen met Trump.

Dat geeft aan hoe moeilijk het is om te ontsnappen aan de misleiding van radicaal-rechts die is doorgesijpeld naar de publieke opinie. Zelfs een criticus als Tinkebell die het goed bedoelt haalt begrippen door elkaar.

Tinkebell heeft kritiek op de Nederlandse journalistiek die volgens haar niet bij de les is en kritiekloos overneemt wat Wilders zegt. Dat is haar kritiek op de slapende Nederlandse journalistiek die niet alert zou zijn op wat Wilders is en waar hij voor staat. 

Schermafbeelding van deel opinie-artikel van Tinkebell op Joop, 26 april 2024.

De Nederlandse journalistiek verzaakt volgens haar de taak als poortwachter van de democratie als het om Wilders gaat. Een politicus die openlijk de bijl aan de rechtsstaat en de democratie zet, en dat tegelijk ontkent. Dat is de complicatie voor de journalistiek én het excuus om Wilders op zijn blauwe contactlenzen te geloven.

Vraag is of de journalistiek slaapt in sloomheid en gebrek aan alertheid of doet alsof het slaapt om onder de dekking van die vermeende onverschilligheid als doorgeefluik van Wilders‘ politiek te dienen. Tinkebell meent het eerste. Ik sluit de combinatie van misverstand en moedwil niet uit. Hoe dan ook is de journalistiek geworden tot doorgeefluik van Wilders‘ politiek. Dat is niet haar functie.

Volgens Tinkebell slaapt de journalistiek als het om Wilders gaat. Of dat nou voortkomt uit sloomheid of kwaadwilligheid. (2) Jammergenoeg heeft ze gelijk. Het is triest omdat het ook het failliet van de Nederlandse parlementaire journalistiek betekent. Of de journalistiek is niet alert genoeg of kijkt bewust weg.

Of Tinkebells oproep aan de Nederlandse journalistiek helpt om alert te worden en het gevaar dat Wilders vormt te benoemen lijkt eerder wensdenken dan politieke realiteit. Want de journalistiek laat Wilders al tijden wegkomen met zijn leugens en valse beloften.

Toch is het belangrijk dat in de journalistiek gezegd wordt wat Wilders echt van plan is met rechtsstaat en democratie. Dat zou in de journalistiek elke dag op een kritische manier moeten klinken zonder dat de journalistiek de quotes van Wilders zonder context als waarheid presenteert.

Onbezonnen oproep om burgemeesters op Koningsdag een oranje keppeltje te laten dragen tegen antisemitisme

De joodse sportjournaliste Barbara Barend steunt de oproep dat burgemeesters op Koningsdag een oranje keppeltje dragen. Om vier redenen een onbezonnen idee. Het is het verkeerde antwoord op antisemitisme.

1) Vanwege de Scheiding van Kerk en Staat. Een burgemeester die de staat vertegenwoordigt moet geen religieuze symbolen zoals een keppeltje dragen maar neutraliteit uitstralen.

Ook niet als het een symbolische actie voor een goed doel is. Zoals de bestrijding van antisemitisme die sinds de moord van Hamas op 7 oktober 2023 op Israëlische burgers en de reactie daarop van Israël tot escalatie hier en daar heeft geleid.

Joodse Nederlanders voelen zich door uitingen van geweld niet meer veilig op straat. Dat is een schande voor de Nederlandse rechtsstaat. Antisemitisme moet aangepakt worden. Maar niet met deze symbolische actie. Wel door inzet van de veiligheidsdiensten, voorlichting op scholen en mediacampagnes van de overheid.

2) Een tweede reden is dat zo’n actie weer een reactie oproept en escalatie dichterbij brengt. Pro-Palestina activisten, antisemieten en anti-overheidsdenkers zullen zich gesterkt voelen in hun oordeel dat (de vertegenwoordigers van de) staat niet neutraal is. Dat staat haaks op het uitstralen van eenheid.

3) Een derde reden is dat het een religieus symbool onnodig centraal zet. En tot onderwerp van discussie maakt. Door escalatie wordt dan een godsdienst in een politiek debat getrokken waar het uiteindelijk alleen maar slechter uitkomt.

4) Het hoofd van burgemeesters wordt als reclamebord gebruikt en ondergeschikt gemaakt aan een politiek-maatschappelijk doel. Dat gaat voorbij aan de individualiteit van burgemeesters.

Kortom, in Nederland waar een minderheid van zo’n 43% van de bevolking verklaart een godsdienst te belijden is elke godsdienst een minderheidsreligie. We moeten voorzichtig zijn met het vermengen van religieuze symbolen (ook als dat een culturele component heeft) met de symbolen van de staat. Het dreigt de eenheid van de neutrale staat aan te tasten.

We mogen godsdiensten de ambitie nageven dat ze niet ophouden andersdenkenden -of ‘ongebondenen’- steeds weer in hun kamp te trekken. Te annexeren. Daar is de actie met het keppeltje een voorbeeld van. Godsdiensten voelen zich groter dan ze zijn.

Het biedt ook perspectief. Want als die actie van het oranje keppeltje doorgaat, dan is het hek van de dam bij nationale vieringen. Minderheden zullen zich aandienen en hun plek opeisen. Op het hoofd een oranje pastavergiet van de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster. Een oranje mijter van de katholieken. Alles wat sowieso oranje is van de hindoeïsten.

Een reclamebureau kan namens de overheid bij toekomstige nationale vieringen het hoofd van alle burgemeesters aanbesteden aan de meest biedende partij. Dit is onbekend gebied dat met het voorstel voor deze keppeltjes-actie verkend wordt.

Podiumkunstensector vraagt kabinet om steun veiligheidsprotocol wegens polarisatie

Schermafbeelding van verklaring van VSCD, NAPK en VNPF, 27 maart 2024.

Een concert van Kuhr in het Waalwijkse Theater De Leest werd op 24 maart 2024 door pro-Palestijnse activisten verstoord. Kuhr zegt te zijn uitgemaakt voor terrorist. De reacties hierop waren niet mals, de activisten zouden zich schuldig hebben gemaakt aan antisemitisme.

Drie culturele organisaties uit de podiumkunstensector vragen om een veiligheidsprotocol. Ze vinden dat de culturele sector ‘een veilige haven moet blijven voor makers, medewerkers en publiek‘

In een verklaring constateren de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties (VSCD), de Nederlandse Associatie voor Podiumkunsten (NAPK) en de Vereniging Nederlandse Poppodia en Festivals (VNPF)  dat er bij hen in ‘toenemende mate sprake is van incidenten die door polarisatie zijn ingegeven‘. Ze spreken nadrukkelijk ook over acties en intimidaties die zijn ingegeven door antisemitisme.

De staatssecretaris van Cultuur en Media is gesprekspartner van de drie organisaties. Samen met haar willen ze een veiligheidsprotocol samenstellen. Wat dat concreet betekent is nog onduidelijk. Hoe dan ook is het triest. De kwestie Lenny Kuhr staat niet op zichzelf. De kunsten zijn kwetsbaar. Vraag is of de politiek die bescherming wil en kan geven.

Het is een teken aan de wand dat de organisaties VSCD, NAPK en VNPF zich genoodzaakt voelen om het kabinet te vragen met hen een veiligheidsprotocol op te stellen.

Opvallend is dat de drie verenigingen uit de podiumkunstensector in hun verklaring verwijzen naar de ‘culturele sector‘, maar talloze instellingen uit de culturele sector ontbreken. VSCD, NAPK en VNPF wilden wellicht snel handelen om de polarisatie te benoemen zonder zich de tijd te nemen de hele cultuursector aan boord te krijgen. In een veiligheidsprotocol zouden die ander instellingen niet kunnen ontbreken. Evenmin in het overleg met de staatssecretaris.

Zoals de Museumverenging die al enkele jaren op zaal hinder ondervindt van klimaatactivisten die zich vastplakken aan schilderijen of soep tegen het veiligheidsglas van kunstwerken gooien. Of de NVBF (Nederlandse Vereniging van Bioscopen en Filmtheaters). Ook sectorale organisaties ontbreken in de verklaring.

De drie organisaties zeggen inclusiviteit na te streven. Dat betekent dat iedereen zich in de cultuursector welkom en gewaardeerd kan voelen. Hoe zich dat verhoudt tot ‘preventieve veiligheidsmaatregelen‘ om een plek te blijven die open en toegankelijk is voor iedereen valt af te wachten.

Een race tegen de klok. Worden Trumps plannen om een dictatuur te vestigen tijdig ontmanteld?

Wie vanuit Europa naar de uitspraken van Trump luistert valt van de ene in de andere verbazing. Hij zegt precies wat hij gaat doen als hij in november 2024 tot president verkozen wordt. Namelijk zich gedragen als een dictator en de rechtsstaat en democratie opzijzetten.

Historicus Michael Beschloss zegt dat zo iemand als Trump in de hele Amerikaanse geschiedenis nog nooit is voorgekomen. Gelukkig zegt Trump openlijk wat hij zal gaan doen, maar ongelukkig lijken vele kiezers dat best te vinden. Of ze beseffen niet dat Trump een einde wil maken aan de Amerikaanse republiek of ze zijn daar willens en wetens voorstander van.

Het is een race tegen de klok. Houdt Trump de schijn op tot november? Hoe snel treden de verschijnselen van dementie waar Trump aan lijdt en die resulteren in bizarre uitspraken naar buiten? Hoe snel wordt Trumps zakenimperium ontmanteld en het beeld van de succesvolle zakenman doorgeprikt? Hoe snel wordt Trump in een van de rechtszaken veroordeeld waardoor volgens onderzoek vele Republikeinse kiezers afstand van hem nemen?

Het valt moeilijk te zeggen hoe Trumps campagne de volgende acht maanden verloopt. Zijn basis steunt hem door dik en dun. Maar de steun van gematigde Republikeinen, en dan vooral vrouwen in de buitenwijken, en onafhankelijke kiezers is niet zeker. Trump doet ook geen enkele moeite om de kiezers terug te winnen die op Nikki Haley stemden.

Hoe dan ook zien we in de VS op dit moment iets bevreemdend. Namelijk een presidentskandidaat die openlijk zegt dat hij de rechtsstaat en de democratie wil afschaffen en op de eerste dag dat hij in functie is een dictatuur vestigt. De media signaleren dat tot nu toe onvoldoende en doen te lacherig en afwachtend over Trumps plannen om een dictatuur te vestigen.

Demonstratie ‘Geef Haat Geen Macht!’ zegt actie te voeren tegen kabinet met PVV, maar waaiert zonder focus alle kanten uit

Schermafbeelding van ANP-artikel ‘Zo’n 200 mensen voeren actie in Den Haag tegen kabinet met PVV‘ in het Voorburgs Dagblad, 17 maart 2024.

Zo’n 200 mensen demonstreerden tegen een kabinet met de PVV. Zo’n demonstratie is prima. Het is ook goed dat aan de framing in de gevestigde media dat een kabinet met de PVV centrum-rechts zou zijn wordt voorbijgegaan. Maar om het extreem-rechts te noemen is weer een stapje te veel omdat dit het gebruik van geweld suggereert. Radicaal-rechts dekt de lading beter.

De demonstratie ‘Geef Haat Geen Macht!’ symboliseert overdrijving, beperking en gebrek aan nuancering.

Uit berichtgeving van organisator Platform Stop Racisme & Fascisme blijkt dat op de demonstratie onder andere sprekers van FNV, Extinction Rebellion, MiGreat en de Haagse Stadspartij hun woordje deden.

Tot zover niets bijzonders aan de hand. Hoewel 200 deelnemers aan een demonstratie die door zo’n 50 organisaties wordt ondersteund opvallend weinig is. Er lijkt iets mis te zijn met de organisatie en publiciteit van het Platform. Of is er een andere reden voor de gebrekkige deelname?

Een reden voor de lage opkomst kan afgeleid worden uit het brede uitgangspunt van het Platform. Dat zegt: ‘Samen staan we op tegen racisme, antisemitisme, moslimhaat, lhbti+-haat en komen op voor iedereen die bedreigd wordt door extreemrechtse politiek‘.

Dat is veel. De opzet van de demonstratie was wijdlopig en wilde teveel tegelijk. Zodat het weinig bereikte en het Platform zichzelf in de weg zat. Het Platform is een links-radicale bureaucratische poldervariant waar kwantiteit boven kwaliteit gaat met als gevolg dat het geen focus heeft. Maar: less is more omdat het duidelijkheid geeft. Het is de vraag of duidelijkheid wordt beoogd.

Foto van demonstratie ”Geef Haat Geen Macht!’ op 17 maart 2024 in Den Haag. Via Bob van Keulen op X.

Wie de foto ziet begrijpt waarom de demonstratie een flop werd. Wat hebben Palestijnse vlagen en sjaals te maken met een afwijzing van kabinetsdeelname van Wilders en de PVV? Wat heeft het opkomen voor LHBT+ rechten met Wilders en de PVV te maken? Links-radicale discussiepunten leiden af van het beoogde doel van de demonstratie: de deelname van de PVV aan een kabinet.

De demonstratie lijkt eerder een krachtmeting tussen participerende en ondersteunende organisaties die elkaar de loef proberen af te steken om de beeldvorming te domineren.

Wie tegen Wilders demonstreert moet zich beperken om tegen Wilders en de PVV te demonstreren. Dat geeft een krachtig signaal waar velen die niet tot links of radicaal-links behoren zich ook mee kunnen identificeren. Zodat de opkomst een succes kan worden zoals de demonstraties in Duitsland tegen de AfD leren die een simpele boodschap hebben. Namelijk de AfD uit het openbaar bestuur houden.

Het is onduidelijk waar het het Platform om te doen is bij zo’n demonstratie. Wil het werkelijk Wilders de pas afsnijden naar een kabinet of wil het zichzelf profileren? In het eerste geval had het zich compleet anders moeten opstellen en andere partners moeten zoeken, zoals GroenLinks/PvdA, Volt en D66.

Met brede en daarom krachteloze uitgangspunten die alle kanten uitwaaieren wordt het in Nederland nooit iets met het protest om de PVV uit het kabinet te houden.

Deze demonstraties van het Platform werken zelfs averechts omdat links-radicale organisaties die claimen ‘eigenaar‘ te zijn van dit onderwerp en dat niet goed uitvoeren tot een patstelling leidt omdat het niet-linkse organisaties de gelegenheid biedt het er bij te laten zitten. Zo kachelt Nederland naar een kabinet met de PVV zonder dat tegenstanders die er wel degelijk zijn gemobiliseerd worden en massaal de straat opgaan.

Wilders is wrokzuchtig omdat hij geen premier wordt. En hij weet niet hoe het staatsrecht werkt

PVV-leider Geert Wilders mag een goed politicus zijn, maar hij is een beroerde kenner van het staatsrecht en een slechte rapporteur van wat er in de formatie aan de orde is.

Wilders zit ernaast dat het ondemocratisch is dat de leider van de grootste partij per definitie premier wordt. Dat is onjuist. Het gaat erom dat een kabinet steunt op een kamermeerderheid. Daar hoeft de grootste partij geen deel van te zijn.

Wilders verwijst selectief naar 1912 (of 1913) toen de partijloze Pieter Cort van der Linden premier werd van een extraparlementair kabinet. Maar hij vergeet omdat het hem niet uitkomt 1977 toen de PvdA met 53 zetels de grootste partij werd, maar premierskandidaat Joop den Uyl toch geen premier werd vanwege een bondje tussen het CDA en de VVD. Dat was balen voor de PvdA, maar volstrekt democratisch.

Het mag niet verwonderen dat Wilders niet weet hoe het hoort in een democratie. Hij toont zich in het interview rancuneus tegenover NSC, zonder die partij met name te noemen. Wilders suggereert dat Pieter Omtzigt hem het premierschap heeft ontstolen. Dat is een aantijging die staatsrechtelijk onjuist is.

Omtzigt op zijn beurt beweert dat hij een minderheidskabinet PVV-VVD-BBB met Wilders als premier had willen gedogen. Dat roept de vraag op waarom de drie partijen per se NSC aan boord willen hebben. De VVD zit in de positie om zich niet in de kaart te laten kijken, maar vanaf het begin van de onderhandelingen is onduidelijk geweest of de VVD Wilders als premier kan accepteren.

Dat belooft nog wat voor de komende formatiegesprekken over de inhoud. Wilders blijft Omtzigt van alles verwijten en De Telegraaf is als waterdrager voor het ultra-rechtse geluid maar al te bereid om dat in de publiciteit te brengen. Wat steeds weer zorgt voor een slecht humeur bij de partijen.

Wilders lijkt tegen zijn grenzen aangelopen te zijn. Dat is het gevolg van zijn radicalisering over migratie en de islam die de PVV weliswaar een verkiezingswinst heeft opgeleverd, maar die partij tegelijk niet salonfähig voor andere partijen heeft gemaakt. Wilders plukt de vruchten van zijn radicalisering.

Het is zelfs de vraag dat als er een ultra-rechts kabinet met de PVV komt, die partij een geschikte kandidaat heeft voor het premierschap. Zodat Wilders niet een, maar twee keer nat gaat. Hij weet de winst niet te verzilveren en zoekt vanwege gebrekkig zelfinzicht de schuld daarvoor niet bij zichzelf.

Paus Franciscus roept Oekraïne op de witte vlag te hijsen en te onderhandelen met de Russische Federatie

In gesprek met de Italiaans-Zwitserse publieke omroep RSI praat de Rooms-Katholieke paus Franciscus over ‘de moed van de witte vlag’ ofwel ‘de moed van de overgave’ als hij het over Oekraïne heeft. Dat land zou volgens deze paus de moed moeten vinden om te onderhandelen.

De paus houdt er een merkwaardige argumentatie op na. Niet een land dat zich verzet tegen de agressie van een binnenvallend buurland ziet hij als sterk, maar een land dat zich overgeeft. Vanuit Oekraïense hoek worden vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog gemaakt. Had Engeland zich in 1940 over moeten geven aan Hitler omdat het slecht ging? Onduidelijk is waar de inschatting van Franciscus op gebaseerd is dat Oekraïne verslagen is. De oorlog verkeert in een patstelling.

In het interview met RSI zegt Franciscus (vertaald):

Maar ik geloof dat degenen die de situatie zien, degenen die aan de mensen denken, degenen die de moed hebben om de witte vlag te hijsen en te onderhandelen sterker zijn. En vandaag de dag kan hierover worden onderhandeld met de hulp van internationale machten. Het woord onderhandelen is een moedig woord. Als je ziet dat je verslagen bent, dat het niet goed gaat, moet je de moed hebben om te onderhandelen. Je schaamt je, maar met hoeveel doden zal het eindigen? Onderhandel op tijd, zoek een land dat als bemiddelaar kan optreden. 

Er is veel kritiek op Donald Trump (77) en president Joe Biden (81) vanwege hun hoge leeftijd. Ze zouden niet meer geschikt zijn om het presidentschap van de VS uit te oefenen. Biden is fysiek en Trump geestelijk zwak. Er zijn steeds meer tekenen die erop wijzen dat Trump lijdt aan dementie.

Paus Franciscus is met 87 jaar nog zes jaar ouder dan president Biden. Het is merkwaardig dat er geen kritiek is op de hoge leeftijd van Franciscus. Is hij nog wel geschikt voor zijn functie? Zijn voorganger Joseph Ratzinger trad in 2013 als paus terug op 85-jarige leeftijd.

Franciscus is naast geestelijk leider ook staatshoofd van Vaticaanstad. Is hij nog wel goed bij zinnen en heeft hij nog wel voeling met de realiteit en de actuele politiek? Weet hij wat internationale verdragen over territoriale integriteit en soevereiniteit van landen zeggen? Zijn benadering van Oekraïne dat volgens hem voor de Russische agressie de witte vlag moet hijsen lijkt op de abstracte benadering van de Jezuïet die hij is.

Omdat hij ermee verdeeldheid zaait is het triest wat Franciscus zegt. Hij begrijpt blijkbaar niet de volledige strekking van zijn woorden én waar velen voor waarschuwen. Zijn wereldbeeld gaat uit van het goede en miskent het kwade. Het recente verleden heeft namelijk uitgewezen dat er niet met het Kremlin van Poetin te onderhandelen valt omdat het zich niet aan afspraken houdt. Daarnaast heeft Poetin meermalen gezegd dat hij Oekraïne van de kaart wil vegen.

Spreekt Franciscus in het interview met RSI uit de losse pols en is hij overvallen door de vraag van de interviewer of heeft hij zijn uitspraak afgestemd met zijn staf? Hij zou als staatshoofd moeten beseffen dat als hij pleit voor het hijsen van de witte vlag door Oekraïne hij daarmee de agressor in de kaart speelt. Zijn uitweiding over vrede en onderhandelen klinkt wereldvreemd, vooral omdat Franciscus niets zegt over de agressor Russische Federatie.

Christelijke video ondermijnt rechtsstaat. Jezus koopt bankovervaller vrij

In deze video uit Amerikaans conservatief-christelijke hoek wordt een man opgevoerd die een bank overvalt en met 200 kilometer over de ringweg rijdt. De man wordt gepakt en door de rechter veroordeeld tot gevangenisstraf en de betaling van een behoorlijke boete.

Dan komt er iemand die de bankovervaller en snelheidsduivel niet kent die hem vrijkoopt door zijn boete en straf te betalen.

Er klopt weinig aan dit verhaal. Hoe kan men zich met geld vrijkopen van de veroordeling voor een bankoverval door een rechter? Dat zou een mooie boel zijn. Dan kunnen mensen met geld zich voor veroordelingen vrijkopen. Dat creëert rechtsongelijkheid omdat mensen zonder geld daartoe financieel niet in staat zijn.

Maar dan treedt de religieuze verbeelding pas goed in werking. De rechter wordt vergeleken met God en de man die de bankovervaller vrijkocht met Jezus. Laatstgenoemde draagt de straf van de bankovervaller.

De vergelijking is ongeloofwaardig. Het is een raar geconstrueerd verhaal dat in de kern niet klopt. Het begin alleen al: ‘Stel je voor je overvalt een bank‘. Jezus koopt een bankovervaller vrij en ondermijnt zo het rechtssysteem. De video eindigt met de volgende tekst: ‘Omdat Jezus in onze plaats werd gestraft, straft God gelovigen niet meer voor hun zonden‘.

De video plaatst een opvatting van het christendom tegenover de rechtsstaat. God is de opperste rechter die het laatste woord heeft en de wereldse rechter overruled. Dat suggereert dat gelovige christenen niet naar de overheid, maar naar God moeten luisteren. De video roept ze op om de overheid met een korreltje zout te nemen. De boodschap gaat in tegen de nationale rechtsstaat.

Op het kanaal ‘video’s met een boodschap‘ waar deze video werd gepost is na 3 jaar stilte vandaag een video geplaatst over genezing na christelijk gebed. Het gebed zou tot aanzienlijke verbetering van de tekenen en symptomen leiden. Dick Kruijthoff is de arts naar wie wordt verwezen. Hij is in 2023 gepromoveerd aan de VU. Op zijn Wikipedia-pagina worden de positieve effecten van gebedsgenezing bij ziekte belicht.

Dit is een onderwerp voor de Vereniging tegen de Kwakzalverij die aan Kruijthoff nog geen aandacht heeft besteed. Het is opmerkelijk dat dit soort video’s op YouTube kunnen worden verspreid zonder dat ze door een moderator blijkbaar worden getoetst op waarheid of misleiding.

Waarom treedt openbaar bestuur terughoudend op tegen radicale boeren die de openbare veiligheid in gevaar brengen?

Jarenlang werd gezegd, als radicale moslims geweld gebruikten, waarom zwijgen (gematigde) moslims en veroordelen ze niet publiekelijk de acties van hun geloofsgenoten? Die oproep vanuit rechtse hoek werd door moslims afgedaan als vals. Wat hadden zij meer met dat geweld te maken dan willekeurig welke andere Nederlander?

Nu zou je kunnen zeggen, als radicale boeren geweld gebruiken, waarom zwijgen (gematigde) boeren en veroordelen ze niet publiekelijk de acties van hun beroepsgenoten? De radicale boeren zijn in rechts vaarwater terechtgekomen en vormen een kleine, maar zeer luidruchtige minderheid van de boeren.

De tragiek is dat de Europese politiek bang is voor de boeren en met name de christen-democraten bevreesd zijn om fors te verliezen bij de Europese verkiezingen van juni 2024. Daarom doet de Europese Commissie de ene na de andere concessie aan de radicale boeren. Wat de natuur- en milieulobby veroordeelt. Want het is korte termijn politiek.

Het is geen Belgisch of Nederlands, maar een Europees verschijnsel. Ook Poolse boeren blokkeren grensovergangen, breken vrachtwagens met Oekraïens graan open en storten dat op straat.

In heel Europa gebruiken radicale boeren geweld. Ze inspireren elkaar. Dat gaat verder dan demonstreren waar ze recht op hebben. Verbranden van afval en asbest, het storten van mest op de openbare weg en het blokkeren van wegen en grensovergangen is wat anders dan demonstreren. Het is het in gevaar brengen van de openbare veiligheid. De politie treedt niet of nauwelijks op. Faciliteert zelfs de boeren in hun acties. De sloomheid van de politie is het grote raadsel.

Waarom treedt het openbaar bestuur niet op tegen radicale boeren die de openbare veiligheid verstoren? Dat zal de bezorgde burger zich onderhand afvragen als de volgende boerenactie weer harder is dan de vorige. Is het de angst voor radicaal-rechts die de acties van de radicale boeren gebruikt om vragen te zetten bij de legitimiteit van overheden? Met als gevolg dat het niet optreden van overheden die legitimiteit werkelijk aantast.

Juist dan zouden veiligheidsdiensten op moeten treden. Dat doen ze nauwelijks of niet. Wat is hier aan de hand? Het valt niet te begrijpen. Pak radicale boeren hard aan als ze met hun acties de openbare veiligheid in gevaar brengen. Neem tractors in beslag. Breng de onruststokers die over de schreef gaan voor de rechter. Pak boeren net zo hard aan als klimaatactivisten of andere demonstranten die te ver gaan. Maar dat gebeurt niet. Boeren hebben een streepje voor. Waarom?

Het zijn niet zozeer de radicale boeren die voor onzekerheid zorgen. Het is de Europese en landelijke centrumpolitiek die door angst in gebreke blijft door de radicale boeren teveel ruimte te geven en niet op te willen treden. Als de politiek niet duidelijk zegt, ‘tot hier en niet verder’, dan gaan de radicale boeren steeds verder in hun acties. En proberen opportunisten als Thierry Baudet dit protest van radicale boeren voor hun karretje te spannen.