Coalitieakkoord Brabant: CDA moet hard en continu in de aanval gaan tegen FvD om die partij te splijten

Het CDA in Noord-Brabant stapt in een rechtse coalitie met FvD, VVD en de kleine regionale partij Lokaal Brabant. Een minderheid van de CDA-leden sprak zich in meerderheid (56%) uit voor die samenwerking. Hoeveel leden tegen stemden is onduidelijk. Het bestuursakkoord waar deze leden zich op moesten baseren was niet bekend en wordt dat pas op 7 mei. De conclusie dat de samenwerking met FvD de achterban van het CDA splijt is duidelijk. Maar dat is niet zo interessant.

Veel interessanter is de vraag of de samenwerking met CDA en VVD de achterban van FvD splijt. Chris Aalberts beredeneert dat in een artikel van 28 april 2020 op TPO met de veelzeggende titel ‘Brabantse samenwerking is een uitgelezen kans voor het CDA om tweespalt binnen FvD te zaaien’. Aalberts pleit ervoor om controversiële uitspraken van partijleider Thierry Baudet niet te negeren: ‘Als Baudet binnenkort weer roept dat het CDA Nederland vernietigt, is dat een spoeddebat in Den Bosch waard. Wat willen die provinciale FvD’ers eigenlijk? (…) Als het CDA in Brabant bereid is dat debat continu en op het scherpst van de snede te voeren, is er geen enkele reden deze coalitie af te wijzen. De provinciale FvD’ers gaan het er nog zwaar mee krijgen. De vraag is alleen of het CDA deze handschoen durft op te pakken.’

Het gaat er niet om dat het CDA Brabant in een coalitie met FvD stapt, maar hoe het dat doet. Of het tactisch vernuft dat Aalberts schetst in bestuur en statenfractie van het CDA Brabant aanwezig is valt te bezien. Een uitspraak van fractievoorzitter Ankie van Hoorn wijst er vooralsnog niet op: ‘De randvoorwaarden zijn helder en we zijn ons bewust van de zorgen die er leven bij een deel van onze achterban. Daar gaan we zorgvuldig mee om. Zo zullen we de afgesproken principes van samenwerking nauwgezet bewaken. Ik ben ervan overtuigd dat er een sterk coalitieakkoord ligt en we twee heel goede kandidaat-gedeputeerden hebben klaar staan.’ Het lijkt er sterk op dat zij de verkeerde accenten legt en zich op een te defensieve manier richt op de eenheid binnen het CDA. Daarmee schiet ze niks op. Daardoor komt het CDA er niet aan toe om FvD onder druk te zetten en uit elkaar te spelen door Brabantse FvD’ers voortdurend te vragen wat ze vinden van Baudets uitspraken. Het CDA moet hard en continu in de aanval gaan tegen FvD, niet in de verdediging voor zichzelf.

Krijgt u ook zo’n wee gevoel als machtigen het woord ‘verbinding’ gebruiken?

Het is in deze tijden van het coronavirus moeilijk om niet wee te worden van alle oproepen om te verbinden. Of alle oproepen met een samenstelling met ’samen’ of ‘elkaar’. Deze opwekking is om moedeloos van te worden. Wie ermee komt verraadt de opzet ervan. Het zijn de machtigen, de vertegenwoordigers van de overheid, de leidende politici, het koningshuis of de werkgevers die aansporen om te verbinden. In navolging daarvan sluiten gevestigde media en publieke figuren zich erbij aan. Zo vormt zich de gevestigde orde.

‘Laat verbinding het nieuwe toverwoord van deze tijd zijn’ zei de onlangs afgetreden topbestuurder van DSM Feike Sijbesma in het FD. Hij is door het kabinet benoemd tot speciaal gezant voor de overheid. Maar een ‘toverwoord’ is niet eenduidig positief, zoals de betekenis ervan op WikiWoordenboek verduidelijkt: ‘een (modieus) begrip dat de oplossing is voor alle vraagstukken in een bepaald vakgebied’. Het woord ‘toveren’ draagt de betekenis ‘verblinden’ in zich, evenals ‘meeslepen’ en ‘in beslag nemen’. Daar gaat het in dit geval om. Het is geen directe afleiding, maar een zijdelings meelokken. Het publiek wordt verleid met taal die door de macht gekaapt wordt. Want machtigen bedoelen met ‘verbinding’ niet wat machtelozen eronder verstaan.

Het ‘verbinden’ dat ‘aaneensluiten’ of ‘verenigen’ betekent is een modieus begrip dat niet serieus wordt gebruikt voor het overwinnen van inkomensongelijkheid of maatschappelijke ongelijkheid in het algemeen, maar het tegenovergestelde beoogt. Namelijk het sturen van de beeldvorming door de ongelijkheid aan het oog te onttrekken door er een nietszeggend, humanistisch, algemeen begrip als ‘verbinding’ voor te zetten.

Wellicht zijn niet alle oproepen om te verbinden vals bedoeld. Maar ze pakken wel zo uit. In de coronacrisis trekt niet iedereen samen op en heeft dezelfde problemen of uitgangspositie. We komen niet ‘samen’ met het toverwoord ‘verbinding’ door deze crisis omdat de belangen niet gelijk zijn. Dat suggereren het kabinet, de speciaal gezant, de werkgevers en allen die oproepen tot ‘verbinding’ wel. Het is een bedrieglijke oproep.

Foto: Schermafbeelding van artikel ‘Verbinding het nieuwe toverwoord’ op Friese Exportclub, zonder datum. Waarschijnlijk april 2020.

Kiezen voor kwaliteit boven kwantiteit is de enige route naar een veilige, gastvrij en rendabele horeca. Een repliek op Erik de Kock

Mijn reactie bij een opinie-artikel van horecaondernemer Erik de Kock op de FB-pagina van Misset Horeca:

Het duurt volgens de inschatting van deskundigen nog zeker 18 maanden voordat er een vaccin tegen het coronavirus is ontwikkeld en in gebruik kan worden genomen. Dat is nog de meest optimistische schatting. Dan praten we over september 2021. Het is zeer de vraag of de situatie in oktober 2021 al genormaliseerd is zoals het schema aangeeft.

Het artikel schetst een uitweg, maar het is de vraag hoe reëel dat is. Het lijkt eerder wensdenken dan realisme. Het betoog meent dat horeca-ondernemingen vanwege ‘smart distancing’ dat kan leiden tot een omzet van maximaal 50% en staatssteun het tot oktober 2021 financieel uit kunnen zingen. Het betoog stelt dat de branche de klap samen moet opvangen. Maar dat is de valkuil waar het betoog invalt.

Het is verstandiger voor de zwakkere ondernemingen in de branche om het verlies nu te nemen en hun zaak te sluiten omdat de vooruitzichten voor de komende 1,5 jaar slecht zijn. Dan kan de staat de sterkere horecazaken gerichter steunen met een combinatie van giften en leningen. Het is maatwerk om te bepalen wat het verschil tussen het kaf en het koren bepaalt. Maar een generieke maatregel die ook de zwakke ondernemingen steunt werkt tegen het belang van de horeca in.

Het begin van een oplossing voor de branche is het besef dat bij een reddingsprogramma niet de kwantiteit, maar de kwaliteit van de horeca uitgangspunt dient te zijn. In januari 2020 zei een woordvoerder van de Koninklijke Horeca Midden-Nederland over de situatie in Utrecht: ‘Onze leden geven aan dat er voldoende horeca in Utrecht is. Al die horeca leidt niet perse tot sterkere, maar juist tot zwakkere binnensteden. De totale omzet van een stad moet immers door méér horecaondernemers worden verdeeld’. Dat zal niet voor alle regio’s op dezelfde manier gelden, maar de tendens is duidelijk. Namelijk dat er eerder te veel dan te weinig horecaondernemingen in Nederland zijn. Daar leiden de goede zaken onder. De horeca zit op dit moment zichzelf in de weg.

Het betoog zoomt in op een microniveau en verliest het macroniveau uit het oog. Dat is begrijpelijk omdat het wordt beredeneerd vanuit het belang van een horecaondernemer. Het betoog spreekt zichzelf tegen als het terecht opmerkt dat het verdienmodel van de horeca de afgelopen tijd onder druk stond door de smalle winstmarges. Maar vervolgens schetst het een reddingsplan dat uitgaat van het herstel van de oude situatie. Dat is niet alleen niet logisch, het mist ook de kans om de branche als geheel te versterken en toekomstgericht te maken.

Het is in het belang van de branche dat zwakke ondernemingen verdwijnen, zodat de spoeling minder dun wordt. Het is ook in het belang van de legitimiteit van de branche dat werknemers beter betaald worden, vaste contracten hebben en beter opgeleid zijn. Een reddingsplan voor de branche dat uitgaat van kwaliteit zou moeten kijken wat een formule-zaak die onderdeel is van een inwisselbare keten onderscheidt van een karakteristieke zaak die uniek is. Of hoe de verschillende subcategorieën (restaurant, snackbar, café, lunchroom) in een bepaalde regio zijn verdeeld en hoe die verdeling evenwichtiger kan worden gemaakt. Dat dient de branche als geheel. Om die kwaliteitsslag van de horeca te helpen realiseren kan de staat om financiële steun worden gevraagd. Dat biedt de kans om definitief afstand te nemen van de wildgroei van de afgelopen jaren.

Het zou dus moeten gaan om een weging van keuzes die niet als doel hebben om zoveel mogelijk horecaondernemingen te redden en zoveel mogelijk laag betaalde banen van werknemers te behouden (waar het betoog op aanstuurt), maar om een kwaliteitsslag te maken naar kwalitatief betere horecaondernemingen die in evenwicht met elkaar zijn én een betere salariëring van het personeel. Dat is de duurzaamheid die de horecabranche toekomstgerichter en weerbaarder maakt en voorbereidt op toekomstige calamiteiten. Het is vaak gezegd, een crisis biedt kansen. Het betoog van de horecaondernemer gaat daar volledig aan voorbij door te kiezen voor een defensieve aanpak.

Foto’s: Schermafbeeldingen van delen van artikel ‘Dit is de route naar veilige, gastvrije en rendabele horeca’ van Erik de Kock, 26 april 2020 op Misset Horeca.

Peking zet met diplomatieke druk en propaganda EU onder druk. Het wil geen onderzoek naar ontstaan van coronavirus in China

Het is opvallend hoe zwaar China propaganda en diplomatieke druk gebruikt om een zakelijk onderzoek naar het in China ontstane coronavirus te onderdrukken. Niet om China als schuldige aan te wijzen, maar om te leren voor de toekomst. Politico verwoordt de opstelling van China in een overzichtsartikel zo: ‘Beijing doubles down in EU propaganda battle’ ofwel Peking doet er een schepje bovenop in de propagandastrijd met de EU. De vrees bestaat dat de EU niet opgewassen is tegen de Chinese druk. Dat komt doordat de EU geen politieke eenheid is en voor beschermingsmiddelen tegen het coronavirus afhankelijk is van China. Het citaat dat in dit artikel blijft hangen is van Antoine Bondaz die werkt voor een in Parijs gevestigde denktank: ‘China considers Europe the soft belly of the West’ ofwel China beschouwt de EU als de zachte onderbuik van het Westen die niet terug kan slaan. Dat geeft vooral iets te denken over de positie van de EU in de wereld.

De les uit deze verharding van China dat propaganda inzet tegen de EU is dat de EU zelfvoorzienend moet worden. Dat kan door de afhankelijkheid van China te verkleinen of China op specifieke gebieden afhankelijk te houden van de EU of het Westen in het algemeen. Dat biedt de EU wisselgeld om China te weerstaan. Vooralsnog ontbreekt het de EU aan de wil en ambitie om zich te wapenen tegen indringers als China. Nog overheerst defaitisme. Opmerkelijk is de open zenuw van de Chinese regering. Het beseft dat het gefaald heeft in de aanpak van het coronavirus die volgens onderzoekers van onder meer de Universiteit van Cambridge al in september 2019 in Zuid-China ontstond. Pas na vier maanden kwam de regering in Peking in actie. Het laat zich als schuldig kennen door wild om zich heen te slaan. Maar het overspeelt de eigen hand.

Drive-in kerkdienst op parkeerplaats als een scène die niet anders is dan de gemiddelde supermarkt op een gemiddelde zondag

Hoe je het uitspreekt geeft er betekenis aan. ‘Jezus of Jezus!’. Het beeld van een drive in church in Aylmer in Canada is typisch. Het geeft zowel de stand van zaken tijdens de coronacrisis van 2020 weer als dat het religie ontmythologiseert. Want het ziet er niet uit, die 70 auto’s op een parkeerplaats bij een kerk. Een en ander wordt er nog triester op door de wind in de microfoon. Hier lijkt wel een hogere macht aan het werk juist op het moment dat de voorganger zegt dat iedereen veilig was in de eigen auto. De weerstand tegen het wereldse gezag leidt tot weinig verheffends. Volgens een bericht in de National Post kan de politie voorganger Henry Hildebrandt van de Church of God aanklagen omdat hij de Covid-19 maatregelen trotseerde. De politie had hem gewaarschuwd om de dienst niet te houden. Veelzeggend, maar ook ontluisterend is het argument van Hildebrandt: ‘De voorganger was van mening dat het evenement een scène was die niet anders was dan de gemiddelde supermarkt op een gemiddelde zondag’. Zo ziet het er inderdaad uit. Tekent dat tegenwoordig de minimale ambitie van kerken dat ze zich legitimeren door zich gelijk te stellen met supermarkten?

Hoe noemen we een crisis met drinkende en zonnende mensen? De rechtse kerk reageert knorrig en kribbig

Zijn Nederlanders verwend en kunnen ze niks meer hebben? Het lijkt er sterk op. Laten ze zich opjutten door zogenaamde opinieleiders? Daar begrijp ik niks van. Hoewel volgens de volkswijsheid Nederlanders altijd wat te klagen moeten hebben. Nou, dat hebben we de laatste maanden gemerkt. Vanmiddag liep ik langs het Griftpark en de singel in Utrecht. Overal spelende en zonnende mensen, bootjes op het water. De winkels zijn gewoon open. Onder voorwaarden is familiebezoek toegestaan. Wie niet beter zou weten, zou denken dat er geen sprake is van een crisis- of oorlogssituatie. Maar op sociale media of op de televisie is het gekanker niet van de lucht. Zelfbenoemde deskundigen grijpen de kans om kritiek te spuien op de maatregelen van het kabinet ook als dat niet hun expertise is. Dat dient hun profilering. Ja, inderdaad, een crisis biedt kansen voor de Jort Kelders en Thierry Baudets van deze wereld. Klagen en afkeuren lijkt het nieuwe normaal voor wie de talkshows op televisie volgt. Dat valt af te raden vanwege de echoënde herhaling, de verbolgenheid en de zure toon. Opvallend is dat die van rechts komt en niet van links. De rechtse kerk is knorrig en kribbig. De rechtse kerk moet wat te zeuren hebben. Uiteraard zijn er ontslagen werknemers en gaan ondernemers failliet. Dat is geen pretje. Dat is triest. Maar het geeft te denken dat sommigen die goed verdiend hebben nu ook zonder geld zitten. Hebben ze nooit de fabel van de krekel en de mier van Jean de la Fontaine begrepen? In de singel hoor ik nu een boot met dreunende muziek en drinkende mensen. Dit is hun crisis. Laat me niet lachen.

Foto: Sloep Huren Utrecht op Facebook, 12 april 2020. 

Terugblik in het nabije verleden: racisme met ‘The Intruder’ (1962)

Een filmcultuur is een filmcultuur als een tamelijk onbekende film goed is. Dat is bij The Intruder uit 1962 van producent/regisseur Roger Corman het geval. In 1962 is John F. Kennedy president. De film speelt zich af in het zuiden van de VS aan de vooravond van de maatschappelijke veranderingen van de jaren 1960s. Integratie en het eind van de segregatie zijn onderwerpen die door president Lyndon B. Johnson in zijn Great Society na 1964 worden doorgevoerd. Dat ging niet vanzelf. Er bestond weerstand tegen. Hier is het nog niet zover.

William Shatner is hoofdpersoon Adam Cramer. Een racist die zichzelf een sociale hervormer noemt. Hij zet de witte dorpsbewoners op tegen de zwarte bewoners en de integratie van de school. Met bijna fatale afloop. Een speerpunt van de burgerrechtenbeweging in die jaren. Eind goed al goed. Of woedt de veenbrand verder?

Zo’n 60 jaar later is er minder veranderd dan tegenstanders van segregatie hoopten en meer dan voorstanders ervan wensten. Het onderwerp racisme is nog actueel nu racisten zich onder president Trump hergroeperen.

De invalshoek van de film is duidelijk. William Shatner wordt de indringer genoemd. Binnen het verhaal van de film klopt dat niet helemaal, omdat hij in zijn vooroordelen niet alleen staat. Tot op een bepaald punt wel, en dat moet hoop geven. De illusie is dat redelijkheid het wint van blinde woede. Dat is geen uitgemaakte zaak.

Foto: Still uit The Intruder (1962).

Wensdenken achter een masker: ‘Covid-19 bewijst dat eenheid de enige remedie is tegen wereldwijde crises in de 21e eeuw’

Het valt moeilijk te geloven dat in de 21ste eeuw de keuze is tussen solidariteit of dood. De reflectie op de coronacrisis leidt tot allerlei overdenkingen, claims en wensdenken. Dat is op zichzelf best aardig, maar leidt niet vanzelfsprekend tot dwingende antwoorden of nieuwe inzichten. Het is ook te vroeg om dat te kunnen beoordelen. Deze video stelt vanuit een Amerikaans perspectief dat eenheid de enige oplossing op de crisis is.

Het tekent een omgekeerde dufheid die doet denken aan uitbundig gespeeld enthousiasme. Het lijkt er eerder op dat de coronacrisis in de praktijk tot minder solidariteit zal leiden. Bevolkingsgroepen en landen zonderen zich meer nog dan voorheen af van elkaar. Libertarisme noch nationalisme zou de oplossing zijn. Werkelijk? Zou zo’n abrupte koerswending van onderop moeten komen als een overweldigende vulkaanuitbarsting?

Covid-19 kan dan wel ‘bewijzen’ dat eenheid nodig is, maar het zegt niet dat die eenheid er ook komt. Zoals veel iets bewijst, maar daarmee nog niet gerealiseerd is. Covid-19 leidt niet tot inzicht bij een hele generatie.

De video stapelt alles op elkaar en suggereert daarmee een verband. Alsof regen, dakgoot, regenpijp en een natte straat onomkeerbaar leiden tot de religie van de Natte Verbinding. Het suggereren van een verband is misleidend. Ronkende, pretentieuze video’s helpen niets om ons de wereld te doen begrijpen. Integendeel.

Ab Gietelink foetert in petitie tegen maatregelen ter bestrijding van coronavirus en knoopt er z’n argwaan en politieke agenda aan vast

Mijn reactie bij een voordracht op Café Weltschmerz van theatermaker Ab Gietelink waarin hij de petitie ‘Hef coronamaatregelen op’ op petities.nl van hem als petitionaris en Café Weltschmerz als organisatie uitspreekt.

Ab Gietelink wil de coronamaatregelen snel opheffen. Ok. Maar wat dan? Hiermee gaat het virus niet weg. Het blijkt dodelijk.

Ab Gietelink verzoekt om een koerswijziging richting een snelle normalisering van de samenleving door het opheffen van de maatregelen, terwijl het coronavirus nog rondwaart onder de bevolking. Hoe kan de samenleving normaliseren als het virus nog besmettelijk is en mensen blijft besmetten?

Ab Gietelink probeert de bestrijding van het coronacrisis te framen als ‘repressie’. Dus als onderdrukking. Maar onderdrukking van wat? Juist onderdrukking van het coronavirus. Dat is het idee.

Ab Gietelink maakt duidelijk waar hij het niet mee eens is, maar biedt geen alternatief. Wat stelt hij concreet voor aan maatregelen? Dat zegt hij niet.

Ab Gietelink is tegen en laat zijn ongenoegen gelijk opgaan met het gebruik van adjectieven: zware repressie, neerwaartse spiraal, destructieve beleid, astronomische kosten, diepe crisis, desastreuze gevolgen, onaanvaardbare inperking, enzovoort.

Ab Gietelink onderbouwt zijn stelling niet als hij suggereert dat er werkzame medicijnen zijn die onterecht worden verboden. Wat zou het belang van diverse overheden als de Chinese, Amerikaanse, Duitse, Japanse, Canadese, Franse of Nederlandse zijn om werkzame medicijnen tegen het coronavirus te verbieden?

Ab Gietelink gaat voorbij aan het feit dat er tot nu toe weinig bekend is over de werking en de bestrijding van het coronavirus. Op enkele landen na als Zuid-Korea en Taiwan die voorbereid waren vanwege eerdere virus-uitbraken varen wereldwijd alle overheden grotendeels blind bij het bestrijden van het virus. Het is vallen en opstaan.

Ab Gietelink overdrijft als hij suggereert dat het parlement akkoord is gegaan met de ontwrichting van maatschappij, rechtsstaat en economie, maar heeft gelijk dat het parlement het beleid van de regering Rutte inzake de bestrijding van het coronavirus beter moet controleren.

Ab Gietelink mist de kans om boven zichzelf uit te stijgen door zijn visie op de coronacrisis vergezeld te laten gaan met realisme en haalbaarheid. Met zijn overdrijving, wantrouwen en barokke taalgebruik maakt hij een parodie van een complotdenker die als een Don Quichot vanuit zijn studeerkamer de windmolens van de wereld bestrijdt. Ab Gietelink ziet de schimmen van zijn geest aan voor zijn vijanden. Ab Gietelink maakt fictie van de werkelijkheid.

Foto: Schermafbeelding van deel petitie ‘Hef coronamaatregelen op’ op petities.nl van Ab Gietelink (petitionaris) en Café Weltschmerz (organisatie), 23 april 2020.

Trump stelt voor om desinfectiemiddel in het lichaam te injecteren om coronavirus te behandelen

Het is levensgevaarlijk wat president Trump voor een breed publiek in een persconferentie verkondigt. In aansluiting op de uitleg van onderminister Wetenschap en Technologie van het ministerie van Binnenlandse Veiligheid Bill Bryan die geen wetenschapper is, beweert Trump dat het coronavirus behandeld kan worden door de injectie van een desinfectiemiddel. Trump is evenmin een wetenschapper. Het verstand staat niet alleen verbaasd stil bij zoveel aantoonbare onzin, het middel dat Trump voorstelt is erger dan de kwaal.

Honderden onderzoeksteams in vele landen zijn op dit moment bezig om een vaccin of bestrijdingsmiddel tegen het coronavirus te ontwikkelen. Dat betreft langlopende procedures. Het gaat nog jaren duren voordat er bruikbare medicijnen zijn. Maar Trump tovert het ene na het andere wondermiddel uit zijn hoge hoed.

Trump domineert met zijn persconferenties weliswaar de nieuwscyclus, maar verliest daarmee zoveel aan geloofwaardigheid buiten zijn vaste achterban van zo’n 40% dat ze op alle manieren averechts werken. Voor Trump zelf, voor de wetenschap, voor de bestrijding van het virus en voor het aanzien van de VS in de wereld.

Trump laat zich zonneklaar kennen als een charlatan die niet in de rol van president kan groeien. Integendeel, hij wordt er steeds ongeremder en krankzinniger op. Het schrijnende is dat er geen noodrem zit om de ontketende Trump uit zijn functie te zetten. Hij is nog op z’n minst tot januari 2021 in functie. Als Trump de verkiezingen afschaft wordt volgens de grondwet de voorzitter van het Huis Nancy Pelosi tijdelijk president.

Trumps tactiek van de verschroeide aarde brengt de Amerikaanse bevolking in gevaar. Wetenschappers zet hij bij de bestrijding van het coronavirus opzij door met zijn ongeremde beweringen voor hen te gaan staan. Impeachment van Trump wordt met de dag urgenter. Maar de Republikeinen in de senaat staan dat in de weg.