Hof oordeelt dat Verschuur beledigde in informele sfeer. Tegen het OM in

De argumenten van advocaat-generaal P. van Zeben namens het Openbaar Ministerie heeft het gerechtshof Den Haag niet gevolgd. Een advocaat-generaal bij een gerechtshof is vergelijkbaar met een Officier van Justitie bij een rechtbank. Het OM pleitte ervoor dat de fractievoorzitter van Beter Alphen Wil Verschuur werd vrijgesproken van belediging van het Boskoopse collega-raadslid Pauline Heijkoop die in november 2014 uit de fractie van D66 werd gezet en nu een eenmansfractie vormt. Advocaat-generaal Van Zeben vindt dat raadsleden politiek onschendbaar zijn tijdens politieke vergaderingen. Maar in een uitspraak oordeelde het hof dat Verschuur geen immuniteit geniet en veroordeelde haar voor ‘eenvoudige belediging’ tot een boete van 150 euro met een strafblad van 5 jaar. In november 2014 veroordeelde de rechtbank Den Haag Verschuur tot dezelfde boete waartegen ze in beroep ging. Ook toen werd zij vrijgesproken van bedreiging. Mogelijk gaan Wil Verschuur en/of OM in cassatie. Het is te hopen, want dit gaat om een principiële kwestie.

De zaak draait om de context waarin de belediging gedaan werd. Gebeurde dat in een politieke of informele sfeer? Verschuur wordt ten laste gelegd dat zij ‘op of omstreeks 16 juli 2014 te Alphen aan den Rijn opzettelijk beledigend [slachtoffer], in diens/dier tegenwoordigheid mondeling heeft toegevoegd de woorden “vuile leugenaar en/of klerewijf en/of tyfuswijf”, althans woorden van gelijke beledigende aard en/of strekking.’ Het hof meent uit de getuigenverklaringen op te kunnen maken dat ‘het overleg van 16 juli 2014 een informeel karakter had’ en dat daarom ‘betreffende vergadering niet aan te merken [valt] als een vergadering van een bestuurscommissie’. Met de gevolgtrekking van de raadsheren L.A.J.M. van Dijk, M.C.R. Derkx en G.J.W. van Oven dat Verschuur tijdens betreffend overleg geen immuniteit had.

Houdt die afweging in cassatie stand? Het ging wel om een besloten vergadering op het stadskantoor met als onderwerp de werkwijze van een commissie, met raadsleden waarbij Heijkoop optrad als voorzitter van de werkgeverscommissie. Is dat echt geen vergadering van een bestuurscommissie volgens artikel 83, lid 1 van de Gemeentewet? Zie hier verdere overwegingen. Volgens sommigen speelt op de achtergrond ook de D66-achtige gezindheid van de rechterlijke macht en het netwerk van Heijkoop dat haar zou beschermen. Zij was van september 2010 tot februari 2015 ambtelijk secretaris van de Tweede Kamerfractie van D66.

Ter aanvulling: Marije van der Laan was in juli 2014 de Officier van Justitie van het Haagse parket die de aangifte van Heijkoop opnam. Zij is kaderlid en fractiemedewerker van D66 in Leidschendam-Voorburg.

Omroep Brabant veroordeelt op rechterstoel verdachte pedofiel

Omroep Brabant gaat er vanuit dat een opgepakte verdachte van seksueel misbruik van kinderen in Udenhout ook schuldig is. In de media hebben moslimradicalen, pedofielen, PvdA’ers, bankiers of Dikke Ikken niet op enige compassie te rekenen. Ze zijn in de media veroordeeld voordat de rechter gesproken heeft. Zoals dit voorbeeld leert worden ze zelfs door de media veroordeeld. Maar daar is de journalistiek niet voor bedoeld. Media moeten verslag doen door de feiten te geven en de achtergronden en omstandigheden te schetsen.

Verslaggeefster Marieke Boerefijn redeneert vanuit de emotie en de uitkomst: ‘En nu blijkt het allemaal waar te zijn, althans, hè, hij zit vast, hij is opgepakt, ze hebben allemaal gezien met hoeveel machtsvertoon dat ging, politie met getrokken wapens, heel zijn huis werd leeggehaald. USB sticks, computers, alles kwam d’r uit. Ja, mensen zijn ongelofelijk geschrokken.’ Suggereert ze hiermee dat het massaal optreden van de politie, het met getrokken wapen arresteren van iemand die verdacht wordt van seksueel misbruik, de schuld aantoont?

Pedofilie roept terecht emoties op bij betrokkenen. Als verdachte Gijs N. straks door de rechter schuldig wordt bevonden, dan moet hij zijn straf uitzitten. Maar in Nederland is niemand schuldig voordat-ie veroordeeld is. Dat vergeten deze journalisten die in verontwaardiging niet achter willen blijven bij de stem van het volk. Dat is echter niet hun rol. Berichtgeving over pedofilie tekent als een lakmoestest de zorgvuldigheid van de media.

Rare raadszaak in Alphen van Wil Verschuur en Pauline Heijkoop

Joke Mizée (tankgirl) wees in een reactie op de veroordeling van een raadslid uit Alphen ‘omdat ze iemand uitschold, tijdens een vergadering nota bene, en dat gebeurde ook door de politierechter.’ Dat betreft dus een strafzaak voor de enkelvoudige kamer waarin de overheid zich mengt. Het raadslid werd afgelopen vrijdag 14 november door de politierechter in Den Haag wegens belediging (= scheldwoord) een geldboete van 150 euro opgelegd. Op basis van artikel 266 Sr. De eis van het OM was 400 euro. Da’s niet niks. Dan moet er iets aan de hand zijn dat onomstotelijk is bewezen, maatschappelijk belang heeft, binnen de reikwijdte van artikel 266 Sr valt en buiten de vrijheid van meningsuiting (EVRM artikel 10). Is dat aan de orde? Het lijkt er niet op.

Het gaat om Wil Verschuur die collega-raadslid Pauline Heijkoop (D66) bedreigd en beledigd zou hebben tijdens een overleg tussen vier fractievoorzitters op 16 juli 2014. Heijkoops aangifte werd opgepakt door het OM. De politierechter ziet geen bewijs voor bedreiging, maar wel voor belediging. Verschuur blijft de belediging echter ontkennen. Op FB schrijft ze: ‘Ik lees vandaag het AD. De scheldwoorden die daar genoemd worden, heb ik NOOIT gezegd. Dat heeft Heijkoop verzonnen om mij pootje te lichten. Het enige wat ik heb gezegd is “leugenachtig Rotwijf”. Ik ben veroordeeld op een feit wat door haar gepleegd is! Schande.

Volgens deze politierechter in Den Haag mag het ene het andere raadslid tijdens een besloten overleg dat als openbaar wordt beschouwd niet de kwalificatie ‘leugenachtig Rotwijf’ (of: ‘gemeen leugenachtig rotwijf’) toevoegen. Verschuur ontkent Heijkoop een ‘klerewijf’, ‘kutwijf’ of ‘teringwijf’ genoemd te hebben. De getuigen zijn volgens de uitspraak niet eensluidend in hun herinnering. Toch acht de politierechter bewezen dat Verschuur aangeefster Heijkoop heeft toegevoegd: ‘ “vuile leugenaar en/of klerewijf en/of tyfuswijf”, althans woorden van gelijke beledigende aard en/of strekking’. Wat is er eigenlijk onomstotelijk vastgesteld? 

De uitspraak wordt des te opmerkelijker als politierechter Elianne van Rens verwijst naar fatsoensnormen: ‘Ook binnen de setting van het politieke debat – en misschien juist wel daar – dienen door personen met een publieke functie zoals verdachte fatsoensnormen in acht genomen te worden. Door de wijze waarop verdachte zich in woord en gedrag tegenover aangeefster heeft opgesteld, heeft zij die normen overschreden.’ Maar artikel 266 Sr. verwijst niet naar fatsoensnormen. De politierechter concludeert door de strafoplegging dat de beledigingen van Verschuur ‘onnodig grievend zijn en Heijkoop aantasten in haar waardigheid’.

Onduidelijk aan de uitspraak blijft hoe belediging en beledigde bij elkaar komen. De politierechter meent van de ene kant dat Verschuur ‘het (?) opzet had om aangeefster te beledigen’, maar het tevens niet ging om een ‘kritische uiting als onderdeel van een politiek debat maar om iemand die woedend is en al scheldend op haar opponent wegloopt uit dat debat’. Daarom blijft het in het midden hangen of Verschuur zichzelf verloor en de opzet had om Heijkoop te beledigen en opzettelijk minachting toonde jegens Heijkoop. Maar bovenal is het onbegrijpelijk waarom bij oplopende capaciteitsproblemen het strafrecht voor een uit de hand gelopen woordenwisseling binnen een semi-gesloten overleg tussen lokale politici wordt ingezet. Daarmee geeft het OM aan Pauline Heijkoop een strafrechtelijke bescherming die door alle publiciteit uitpakt in haar nadeel.

Petitie voor vrijheid Vietnamese bloggers. Tegen cybercensuur

vie

Het gaat niet goed met de vrijheid van Vietnamese bloggers. Nog in september 2012 verzocht Catherine Ashton, EU’s vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken de Vietnamese regering om drie bloggers vrij te laten. Hun misdaad was dat ze op internet corruptie en onrecht van de regering aan de kaak stelden. Reporters Without Borders (RWB) vraagt een halt aan de cybercensuur door de Vietnamese regering. Het vraagt om de vrijheid van 35 bloggers en roept iedereen op om hier een petitie voor hun vrijlating te tekenen.

RWB stelt dat Vietnam na China de grootste gevangenis ter wereld voor bloggers en cyber-dissidenten is: Vietnamese bloggers zijn een bron van onafhankelijk nieuws en informatie, als alternatief voor de door de regering gecontroleerde media. De bloggers schrijven over corruptie, milieuproblemen en politieke ontwikkelingen van het land.

De afgelopen jaren waren er verschillende golven van arrestaties van bloggers, netizens en journalisten. Gealarmeerd door de Arabische opstanden traden de Vietnamese autoriteiten harder op tegen afwijkende meningen om eventuele destabilisatie te voorkomen.

Onder de 35 bloggers die momenteel vastgehouden worden zijn onder meer de mensenrechtenactivist Dieu Cay en de advocaat Le Quoc Quan. Ze omvatten ook Paulus Le Son, Ta Phong Tan, Tran Huynh Duy Thuc en Nguyen Tien Trung. Ze zitten allemaal lange straffen uit op valse beschuldigingen als subversie, propaganda tegen de regering en pogingen om de regering omver te werpen.

Hun gezinnen worden onderworpen aan intimidatie en lastercampagnes. De moeder van de gevangen gezette blogger Ta Phong Tan pleegde in een daad van wanhoop over de manier waarop haar dochter werd behandeld in 2012 zelfmoord door zich in brand te steken.

Reporters Without Borders vraagt ​​de onmiddellijke vrijlating van de gevangengenomen bloggers en netizens, de opheffing van de censuur en de intrekking van de repressieve wetten die worden gebruikt tegen nieuwsbronnen, met name artikel 88 en lid 1 van artikel 79 van het wetboek van strafrecht.

Help ons om cyber-censuur te bestrijden in Vietnam! Verspreid deze petitie zo breed mogelijk!

Foto: Schermafbeelding van de petitie van Reporters Without Borders voor vrijlating Vietnamese bloggers, 22 augustus 2013.

Veroordeling Yves Desmet zet Belgische meningsuiting onder druk

Een opmerkelijke uitspraak van een Belgische rechter die op gespannen voet lijkt te staan met de vrijheid van meningsuiting. Hoofdredacteur Yves Desmet van De Morgen wordt veroordeeld tot het betalen van 1 euro boete aan iemand die hij nooit noemde. Namelijk Ingrid Schoeters, Antwerpse rechter en echtgenote van de Antwerpse procureur-generaal Yves Liégeois. Ze is tevreden met de uitspraak. Desmet en de Vlaamse journalistenbond VVJ zijn dat absoluut niet. Pol Detour van de VVJ verklaart in een reactie in De Morgen dat het verbijsterend is dat een journalist wordt afgerekend op een opiniebijdrage. Het zet meningsvorming en onafhankelijke  journalistiek onder druk en da’s verontrustend. Yves Desmet gaat in hoger beroep.

De veroordeling van Desmet lijkt dat aan te tonen waarvoor-ie vandaag veroordeeld werd: klassejustitie. Zonder dat dat gezegd mag worden. Het roept ook de vraag op wat voor aanwijzingen het OM en de rechters van de Belgische politiek krijgen. Want hoe valt deze opvallende inperking van de vrijheid van meningsuiting anders te verklaren? Toch niet uitsluitend uit de lange tenen van de individuen Schoeters en Liégeois?

media_xl_3985012

Foto: ‘Uit de derde Justitiebarometer van de Hoge Raad voor de Justitie blijkt dat de perceptie van klassejustitie nog niet dood is. Hoewel 72% meent dat rechters voldoende dossierkennis hebben, vindt maar 62% dat rechters hun beslissingen onafhankelijk nemen en amper 55% dat rechters alle burgers gelijk behandelen.’

Vietnam krijgt kritiek voor hoge straffen tegen bloggers

EU’s vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken en veiligheid Catherine Ashton riep afgelopen maandag de Vietnamese regering op tot onmiddellijke vrijlating van drie bloggers. Wegens ‘propaganda tegen de staat’ zijn ze veroordeeld tot hoge gevangenisstraffen. Ashton spreekt haar bezorgdheid uit en is van mening dat de straffen bijzonder zwaar zijn. Frans Timmermans (PvdA) heeft vandaag kamervragen gesteld aan minister Rosenthal van Buitenlandse Zaken. Hij vraagt de EU de Vietnamese autoriteiten hierover aan te spreken.

Ook de Amerikaanse regering bij monde van woordvoerder van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland sprak afgelopen maandag zorgen uit: ‘We zijn zeer verontrust door de veroordeling van drie Vietnamese bloggers die niets anders lijken te hebben gedaan dan gebruik te maken van hun recht op vrijheid van meningsuiting‘. En: ‘Activisten straffen die gewoon gebruik maken van hun recht op vrijheid van meningsuiting is in strijd met het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, alsmede de Universele Verklaring Rechten van de Mens‘ zei Nuland. ‘De Vietnamese overheid moet deze drie bloggers vrijlaten, evenals alle gewetensgevangenen en zich onmiddellijk houden aan haar internationale verplichtingen‘, voegde ze toe.

Woordvoerder Lương Thanh Nghị van het Vietnamese ministerie van Buitenlandse Zaken zegt dat de straffen wettelijk tot stand kwamen. Vietnam zou zich aan internationale verplichtingen houden. Rechtbankpresident Nguyen Phi Long zegt dat de bloggers hoge straffen verdienen, omdat ze zich richten tegen de staat.

Nguyễn Văn Hai, bekend als Điếu Cày, werd door een rechtbank in Zuid-Vietnam veroordeeld tot 12 jaar, terwijl de oud-politieagente Tạ Phong Tần 10 jaar kreeg. Phan Thanh Hải die schuldig pleitte kreeg 4 jaar. Ze zijn lid van de door de regering verboden ‘Free Journalist Club‘ en stelden in hun postings corruptie, onrecht en de buitenlandse politiek van Hanoi aan de orde. Điếu Cày riep op tot hervormingen en democratisering. Reporters Without Borders omschrijft de Vietnamese regering als paranoia, repressief  en angstig voor een instorting van het regime. Op de 2011-2102 Press Freedom index staat Vietnam 172ste van 179 landen.

Foto: Affiche ‘Free Him Now’ voor de Vietnamese blogger Nguyễn Văn Hai, ofwel Điếu Cày

Veroordeling Egyptische acteur Adel Imam wegens belediging islam roept woede op

Acteur Adel Imam tegen wie een strafzaak liep wegens belediging van de islam is veroordeeld tot drie maanden gevangenisstraf met dwangarbeid. Plus een boete van 1000 pond. De grootste komiek van Egypte werd ervan beschuldigd in zijn films te spotten met autoriteiten en politici en de islam en haar symbolen te beledigen. De verwachting dat-ie zou worden vrijgesproken is niet bewaarheid. Conservatieve Moslimbroeders en radicaal-conservatieve salafisten hebben een meerderheid van 70% in het parlement. Imam gaat in beroep.

De veroordeling bevestigt de vrees van de culturele en liberale elite dat de islamisten de meningsuiting willen inperken. Afschaffing van de artistieke vrijheid bedreigt kunstenaars in hun bestaansrecht en het land in zijn vrijheid. Al Ahram Online citeert acteur Amr Waked dat men het niet eens hoeft te zijn met een kunstenaar, maar dat niemand het recht heeft hem of haar het werken onmogelijk te maken of zelfs in de gevangenis te gooien. Filmmaker Ahmad Abdalla ziet het vonnis als een ‘terroristische daad tegen kunstenaars‘ en ‘een klap in het gezicht van de serieuze cinema‘. Anderen menen dat Egypte hiermee terugkeert naar de Middeleeuwen.

Het onlangs opgerichte Egyptian Creativity Front houdt op 26 mei een demonstratie. Tevens is het een protest tegen het proces van regisseurs Sherif Arafa, Nader Galal en Mohamed Fadel en schrijvers Wahid Hamed en Lenin El-Ramly wegens ‘belastering van de islam‘. Niet valt in te zien hoe een minderheid van weldenkende burgers zich nog kan verzetten tegen het conservatisme van de Moslimbroeders en het Al-Nour blok.

Foto 1: Adel Imam in The Terrorist (Al-irhabi), 1994
Foto 2: Baarden op site Al-Nour