Vandaag gaan de Oekraïeners naar de stembus om een president te kiezen. Als niemand meer dan 50% haalt, dan is er op 21 april een tweede ronde. De vooruitzichten zijn somber. Koplopers zijn de ‘oude’ kandidaten Julia Timosjenko en de huidige president Petro Porosjenko. Een ‘dark horse’ is acteur Volodymyr Zelensky die hoe dan ook lijkt door te gaan naar de tweede ronde. Is hij een stroman van oligarch Igor Kolomoyski?
Als het een tweestrijd Zelensky-Porosjenko wordt waar het op dit moment naar uitziet, zou het zo maar kunnen dat een kleine meerderheid met de pest in het lichaam toch voor de zittende president kiest omdat het de Rusland-agenda van Zelensky niet vertrouwt. Als velen in West-Oekraïne thuisblijven omdat ze de kandidaten tweemaal niks vinden, dan kan het dubbeltje de andere kant uitrollen. Kortom, super spannend. Maar hoe lastig is het kiezen tussen drie koplopers die niet aanspreken en elk specifieke nadelen vertonen?
Oekraïne worstelt met haar verleden. En met de oorlog met de Russische Federatie die nu al meer dan vijf jaar duurt en nog dagelijks slachtoffers vergt. Maar Oekraïne worstelt vooral met corruptie, een haperende economie en uitblijvende, krachtige hervormingen. Hoewel er wel wat beweging is in dat immense land.
Vraag is of Zelensky het in zich heeft om een vergelijkbare rol te spelen die president De Gaulle vanaf 1958 op zich kon nemen. Zelensky’s politieke kwaliteiten én onafhankelijkheid lijken niet erg ontwikkeld. De generaal werd met de steun van de kolonisten (colons) gekozen, maar begon vervolgens onderhandelingen met de rebellen die resulteerde in Algerijnse onafhankelijkheid in 1961. Hij werd door de hardliners als verrader bestempeld. Komt er ooit een deal waarin het Russische leger en de speciale troepen zich terugtrekken uit het oorlogsgebied Oost-Oekraïne en het Kremlin de territoriale integriteit en soevereiniteit van Oekraïne voortaan ondubbelzinnig erkent en van zijn kant Oekraïne de Krim met pijn in het hart aan de Russische Federatie laat? Ook in dat geval zullen hardliners moord en brand schreeuwen en Zelensky én Putin als verrader bestempelen.
Het vorige weekend van 23-24 maart kwam de Amerikaanse minister van Justitie William Barr met een samenvatting van 3,5 pagina uit het Mueller-rapport dat volgens diverse bronnen tussen de 300 en 400 pagina’s bedraagt, exclusief bijlagen. In de Amerikaanse pers werd deze samenvatting al snel de grootste zwendel van een Justitieminister genoemd in de recente Amerikaanse politieke geschiedenis. De voorgeschiedenis is bekend, Barr schreef een notitie die de marges voor obstructie door een president oprekte en Trump vrijpleitte. De notitie was een succesvolle sollicitatiebrief, en Barr mocht minister worden. De manipulatie door Barr was ingebakken in de voorgeschiedenis.
Op zondag 24 maart vielen me de schellen van de ogen toen ik de verslaggeving van de Nederlandse media over Barrs samenvatting van het Mueller-rapport onder ogen kreeg. Ik reageerde die zelfde dag over de berichtgeving van de NOS op de FB-pagina van de NOS en definieerde dat zo:Verdorie, NOS, wat een verkeerde kop. Het zijn de twee door Trump benoemde functionarissen op het ministerie van Justitie, namelijk William Barr en Rod Rosenstein die in hun samenvatting tot de conclusie komen dat er geen bewijs voor obstructie is dat Trump heeft samengezworen met het Kremlin. We kunnen echter niet weten wat Mueller zegt omdat het rapport niet openbaar is gemaakt of vertrouwelijk naar het congres is gestuurd. Zodat Democraten kunnen reageren in de publiciteit op de claims van de GOP dat Trump is vrijgepleit. Het is dus niet Robert Mueller die iets zegt omdat we niet weten wat er in het rapport staat, zodat de kop ‘Mueller-rapport …’ hoe dan ook verkeerd is. Het is een ongepast citaat. Het had moeten luiden: ‘William Barr: geen bewijs …’ Het zijn Barr en Rosenstein die iets beweren. Dat is een essentiële nuance die een NOS-redacteur in zijn of haar onzorgvuldigheid vergeet. Slechte beurt, NOS.’
Op mijn blog George Knight voegde ik daar op 25 maart aan toe: ‘Wie de verslaggeving over de samenvatting van de top van het ministerie van Justitie over het Mueller-rapport ziet wordt wanhopig over de gebrekkige kwaliteit en zorgvuldigheid van de Nederlandse journalistiek. Is er op zondagavond geen redactie die begrijpt dat de spin van het Mueller-rapport door Barr een uiterst partijpolitieke dimensie heeft? Van NOS tot De Telegraaf en nu.nl maken ze dezelfde fout en informeren ze het Nederlandse publiek verkeerd. Namelijk dat ze de samenvatting door Barr (waarvan het niet op voorhand vaststaat dat die niet partijpolitiek gekleurd is) vereenzelvigen met het Mueller-rapport.’ Ze stonken er allemaal in.
Maar toen moest het ergste nog komen, namelijk de verslaggeving van de NRC, en dan vooral van Amerika-correspondent Bas Blokker. Door een week vakantie kreeg ik die stukken pas recent onder ogen. Zoals uit zijn verslaggeving blijkt doorziet Blokker niet dat de samenvatting van Barr gemanipuleerd is (of kan zijn) en dat een samenvatting uit een omvangrijk rapport per definitie gekleurd is. De eindredactie van NRC maakte het er nog erger op door op maandag 25 en dinsdag 26 maart dezelfde fout als de NOS te maken door in de koppen niet te spreken over ‘Barrs samenvatting’, maar over ‘Muellers rapport’. Maar zelfs nu is op 30 maart dat rapport nog niet gepubliceerd en kan geen enkele journalist weten wat er in dat rapport staat. Zelfs niet goed geïnformeerde journalisten als Maggie Haberman of Peter Baker van The New York Times of ‘judge’ Andrew Napolitano voor Fox News. Laat staan een Nederlandse correspondent die zich deels op deze Amerikaanse media baseert. Hoe kan een journalist uit bronnen citeren die hij of zij niet kent?
In zijn analyse gaat Blokker in verschillende artikelen nog verder door hele theorieën op te hangen die niet gebaseerd kunnen zijn op de feiten. Maar ook feitelijk zit Blokker er in zijn verslaggeving naast door te stellen dat uitgaande van Barrs samenvatting de beschuldiging van samenspanning, collusion, is verdampt. Dat is een verstrekkende, dubieuze politieke inschatting van een juridisch verkeerd weergegeven claim. Want er is wel degelijk sprake van collusion door naaste medewerkers van Trump die alleen de lat van een succesvolle gerechtelijke procedure niet haalt. Maar dat is heel wat anders. Dat zegt namelijk niet dat er in 2016 geen sprake was van collusion door Trump of zijn medewerkers. Blokkers politieke inschatting dat de beschuldiging van collusion is verdampt en de Democraten geen munitie geeft om Trump hierop aan te vallen lijkt erg voorbarig. Evengoed kan beweerd worden dat als de manipulatie van Barr en Trump wordt doorgeprikt dat onderwerp van collusion als een boemerang op Trump zal terugslaan. Ook omdat Mueller nog aanblijft en met aanklachten kan komen en regionale aanklagers op staatsniveau zoals het SDNY contraterroristisch en crimineel onderzoek blijven doen naar Trump en zijn organisatie in hun relatie tot de Russische maffia, Russische oligarchen en het Kremlin.
Kortom, de verslaggeving over de presentatie van Barrs samenvatting van Muellers-rapport is in mijn ogen naïef en misleidend. Het is niet volgens journalistieke principes van respect voor bronnen en streven naar waarheidsgetrouwheid tot stand gekomen. Blokker is in een partijpolitieke, Republikeinse val getrapt die door Barr is gezet. Blokker en de eindredactie die de koppen maakt hebben zonder dat ze de feiten kennen de fout gemaakt dat ze de mening van Barr vereenzelvigen met de conclusies van Mueller. Ze hielden hierbij geen slag om de arm door de mening aan Barr toe te schrijven en Blokker heeft vanuit een verkeerde aanname theorieën gefabriceerd die niet anders dan als een kaartenhuis in elkaar konden storten. NRC heeft met deze verslaggeving aan haar lezers nepnieuws en desinformatie geleverd. Overigens boden andere stukken van de krant, zoals het hoofdredactioneel van 26 maart gelukkig meer kwaliteit en evenwicht. Maar een opening op de voorpagina springt meer in het oog.
Het is te hopen dat NRC een en ander corrigeert. En nog eens voor de eigen medewerkers opfrist wat de journalistieke valkuilen zijn in een door en door partijpolitiek verziekt landschap van de VS. En herinneren we ons nog hoe bijna de complete Amerikaanse pers zich in 2002-2003 op het verkeerde been liet zetten door de Bush-regering over Irak? Dat had een waarschuwing moeten zijn voor een Nederlandse journalist. De verslaggeving in NRC over de publicatie van het Mueller-rapport heeft tekortschoten. Dat is ongewenst, ongelukkig en was onnodig indien Blokker zijn gezond verstand had gebruikt.
Foto 1: Schermafbeelding van voorpagina NRC van maandag 25 maart 2019. Met artikel van correspondent Bas Blokker.
Foto 2: Schermafbeelding van voorpagina NRC van dinsdag 26 maart 2019. Met artikel van correspondent Bas Blokker.
De logica van de Brexit, of liever gezegd de onlogica ervan, zoals verwoord door UKIP. Mijn reactie bij bovenstaande video:
The 2016 referendum was non-binding and advisory. So it is not required by law that the result (51.9% for and 48.1% against) is followed.
In addition, there are two more considerations to skeptically look at the result from 2016 and to re-evaluate it now: 1) the many irregularities with funding from the Leave campaign encountered by the Commons committee of Damian Collins and the government’s refusal to seriously examine it; 2) the increasing insight among large parts of the British population who now realize better than in 2016 that the diffusion of information was misleading.
The 2016 referendum was the second referendum. The first took place in 1975 and agreed to continue membership of the then EC. The logic is that if a second referendum cannot be held, the 2016 referendum must be declared invalid afterwards. Why no third referendum can be held if no second referendum could be held is food for logic.
UKIP Leader Gerard Batten proposes that the UK leave the EU as a divorce that can be negotiated, but that is not its most important feature. The withdrawal could hardly be negotiated because the EU followed its own procedures and the UK as a departing and breaking party (and member of the EU) had barely any negotiating power and had to endorse the EU’s common rules and had to act accordingly. Both parties (EU and UK) are members of the same club and therefore subject to its rules.
Facebook zegt in een bericht van 27 maart 2019 voortaan uitingen van wit nationalisme, wit separatisme en witte overheersing (white supremacy) te verbannen. Ook op Instagram. Vanaf volgende week zal dit gehandhaafd worden. Het valt af te wachten hoe doelmatig en succesvol Facebook dit nieuwe beleid ten uitvoer gaat brengen. Want het gaat om miljoenen accounts die gemonitord en vervolgens afgesloten moeten worden. Ook moet verhinderd worden dat ze in een andere gedaante of onder een andere naam terugkomen.
Al enkele jaren ligt Facebook onder druk van de politiek en de publieke opinie en krijgt het een tweeledig verwijt. Het zou te weinig doen aan het aanpakken van racisme en haatspraak. Facebook zou ook te terughoudend hebben gehandeld in de aanpak van nepnieuws en de invloed daarvan op politieke campagnes te achteloos hebben ingeschat. Ook vanwege de kosten die monitoring vraagt. Maar op straffe om door de EU of het Amerikaanse congres stevig aangepakt te worden moet Facebook onder druk handelen. Of dat meer dan kosmetisch is zal moeten blijken in de uitvoering. Onderstaande account kan vrezen voor voortbestaan:
Het is niet alleen het racisme of de denkbeelden van witte overheersing die hiermee verbannen worden, maar ook de desinformatie die gebruikt wordt om tot conclusies te komen die in strijd zijn met de feiten en het gezonde verstand. Op z’n minst is dat misleiding. De verwijdering van deze ‘alternatieve feiten’ zal de waarheidsgetrouwheid van Facebook ten goede komen. Op z’n beurt zal dat de ondermijning van het begrip waarheid mogelijk een halt toeroepen. Neem onderstaande posting van @idnl.org die zegt dat Canada in 1970 ‘nog voor 97.5% Europees’ was. Eenvoudig grasduinen op internet toont aan dat de oorspronkelijk bewoners van Canada Inuit en Indianen zijn. Het is weliswaar een feit dat voor 1970 de meeste immigranten (78,3%) uit Europa kwamen (Brits, Italiaans, Duits en Nederlands), maar dat vergeet de oorspronkelijke bewoners die ooit 100% van Niet-Europese oorsprong waren en verwaarloost het feit dat talloze immigranten buiten hun oorspronkelijke nationaliteit trouwen, integreren en opgaan in een land dat bestaat uit allerlei minderheden.
Foto 1: Schermafbeelding van bericht ‘Standing Against Hate’ van Facebook, 27 maart 2019
De gedachtenpolitie van FvD is aan het woord. Ik had nooit gedacht dat de geschiedenis zich in Nederland zou herhalen. Met zogenaamde keurige burgers die zich miskend voelen en de samenleving gelijk willen schakelen en naar hun hand zetten. Internetondernemer en secretaris Rob Rooken van Forum is hier aan het woord. Volgens de gegevens op zijn LinkedIn-profiel heeft hij geen deskundigheid in wetenschap of onderwijs.
Wikipedia zegt bij het lemma ‘Indoctrinatie’: ‘In controverses spreken tegenstanders van de ‘gevestigde orde’ soms van indoctrinatie, omdat de overtuigingen en opvattingen van de gevestigde orde (per definitie) in het reguliere onderwijs worden onderwezen. Er moet echter onderscheid worden gemaakt tussen enerzijds een verantwoorde didactische benadering die de ontvanger kennis bijbrengt en zelfstandig en kritisch leert denken en anderzijds indoctrinerende leermethoden die gericht zijn op kritiekloze acceptatie van een bepaalde denkwijze. Dit is een subtiel onderscheid, dat zowel betrekking heeft op de didactische methode als op de intenties van de onderwijsgevende. De belangrijkste toets is: staat de onderwijzer open en is het onderwezene vatbaar voor kritiek?’ De vraag die Forum beter zou kunnen stellen is niet of er sprake is van ‘indoctrinatie’, maar of het onderwijs ‘de ontvanger kennis bijbrengt en zelfstandig en kritisch leert denken’.
Als ik docent was zou ik mezelf aangeven als progressief, seculier en religie-kritisch, groot liefhebber van hedendaagse kunst en voorvechter van een samenleving waarbij afkomst en herkomst niet de norm is en die gaat voor de fundamentele waarden en niet voor de ’Nederlandse cultuur’ à la PVV en FvD. Dat perspectief valt samen te vatten als geen Zwarte Piet, maar evenmin onderwijs in de Nederlandse taal, kunst of geschiedenis.
Waar PVV en FvD tegen zijn maken ze graag bekend, want deze partijen willen vooral protesteren en afbreken, maar waar ze vóór zijn is minder bekend. Ze zijn sterk in de marketing van vergezichten, onrealistische oplossingen, ondergangsfantasieën en doemscenario’s. Daar komt nu de controle in het onderwijs bij door de gedachtenpolitie. Het gelijkgeschakelde onderwijs waarnaar deze partijen streven stemt triest. Ze zeggen voor Vrijheid en Democratie te gaan, maar handelen daar tegengesteld aan. Om de democratie hetzelfde te laten blijven moet de democratie veranderd worden. Met de kliklijn van Forum schiet Nederland niets op.
Afgelopen zondag kon ik mijn verbijstering niet inhouden over een bericht van de NOS over de publicatie van het Mueller-rapport. Ik vond het ondermaats en schreef het volgende commentaar bij dit artikel op de FB-pagina van de NOS: ‘Verdorie, NOS, wat een verkeerde kop. Het zijn de twee door Trump benoemde functionarissen op het ministerie van Justitie, namelijk William Barr en Rod Rosenstein die in hun samenvatting tot de conclusie komen dat er geen bewijs voor obstructie is dat Trump heeft samengezworen met het Kremlin. We kunnen echter niet weten wat Mueller zegt omdat het rapport niet openbaar is gemaakt of vertrouwelijk naar het congres is gestuurd. Zodat Democraten kunnen reageren in de publiciteit op de claims van de GOP dat Trump is vrijgepleit. Het is dus niet Robert Mueller die iets zegt omdat we niet weten wat er in het rapport staat, zodat de kop ‘Mueller-rapport …’ hoe dan ook verkeerd is. Het is een ongepast citaat. Het had moeten luiden: ‘William Barr: geen bewijs …’ Het zijn Barr en Rosenstein die iets beweren. Dat is een essentiële nuance die een NOS-redacteur in zijn of haar onzorgvuldigheid vergeet. Slechte beurt, NOS.’
Ik voegde er in een reactie op mijn blog aan toe: ‘Wie de verslaggeving over de samenvatting van de top van het ministerie van Justitie over het Mueller-rapport ziet wordt wanhopig over de gebrekkige kwaliteit en zorgvuldigheid van de Nederlandse journalistiek. Is er op zondagavond geen redactie die begrijpt dat de spin van het Mueller-rapport door Barr een uiterst partijpolitieke dimensie heeft? Van NOS tot De Telegraaf en Nu.nl maken ze dezelfde fout en informeren ze het Nederlandse publiek verkeerd. Namelijk dat ze de samenvatting door Barr (waarvan het niet op voorhand vaststaat dat die niet partijpolitiek gekleurd is) vereenzelvigen met het Mueller-rapport. Ik vond de NOS de plank misslaan en journalistiek dubieus handelen.
Het is de verbijstering dat een grote journalistieke organisatie met ruime financiële en logistieke middelen zich zo simpel in de luren laat leggen. Alsof de Irak-oorlog wordt herhaald en de media opnieuw niet in de gaten hebben dat ze worden gemanipuleerd. Waarschijnlijk had de verantwoordelijke redacteur van de NOS zich uitsluitend gebaseerd op media zoals The New York Times, The Washington Post,The Guardian, CNN, MSNBC, Reuters of AP. En omdat die voor het grootste deel de fout ingingen door ondanks kritische noten toch de aannames van de Barr-samenvatting over te nemen pende de NOS in commissie die fout grif over.
Iedereen met een professionele journalistieke bril had vooraf kunnen weten dat de pathologische leugenaar Trump en de conservatieve minister Barr (die pas werd benoemd nadat hij als sollicitatiebrief een notitie had geschreven waarin hij de positie van Trump onaantastbaar achtte en die eerder in 1992 president Bush door manipulatie uit de penarie redde in de BNL-kwestie) niet te vertrouwen waren. Wie kon een samenvatting van vier pagina’s uit een uitgebreid tweejarig onderzoek dat resulteerde in een gedegen rapport die in minder dan 48 uur na publicatie van het Mueller-rapport de media in werd geslingerd als basis nemen voor de waarheid? Wie, ja, onder andere de NOS dat de mening herkauwde dat er geen sprake was van ‘conspiracy’ door Trump.
Drie dagen na zondag is het Mueller-rapport nog steeds niet gepubliceerd. Meerderheidsleider in de Senaat Mitch McConnell houdt publicatie tegen. De Democraten in het Huis sturen aan op openbaarmaking. De paradox is dat Trump door zijn beleid inzake gezondheidszorg en arbeidsmarkt zoveel vertrouwen bij de kiezers heeft verloren dat hij dat Rusland-onderzoek in de lucht houdt. Of liever gezegd de façade ervan die hij met Barr in elkaar heeft gefabriceerd. Vandaar wellicht de blokkade van McConnell. Een andere verklaring is dat de inhoud moet worden geblokkeerd voor volk en Congres vanwege de voor Trump vernietigende inhoud. Dat tekent ook een paradox voor de Democraten die het Rusland-onderzoek niet willen loslaten omdat het ongunstige informatie voor Trump bevat, maar tegelijk verder willen om Trump op de terreinen waar hij afgelopen twee jaar niets heeft gepresteerd, te weten gezondheidszorg en arbeidsmarkt aan te vallen.
Nu is er ‘judge’ Andrew Napolitano die juridisch commentaar geeft voor Fox News. De omroep die fungeert als propagandazender van Trump die afgelopen vrijdag ook met de scoop kwam dat er een samenvatting van het Mueller-rapport door Barr zat aan te komen. Napolitano vindt ook buiten rechtse kringen waardering voor zijn analyses. Een bericht van Fox kopt: ‘Mueller report ‘undoubtedly’ proves conspiracy, obstruction: Judge Napolitano’. Het Mueller-raport bewijst ongetwijfeld samenspanning en obstructie, zo meent Napolitano.
Maar evenmin als de NOS op zondag 24 maart kon weten dat er volgens het Mueller-rapport geen bewijs van samenspanning was, kan Napolitano op 27 maart met zekerheid weten dat er wel bewijs van samenspanning is. Napolitano lijkt toch meer te weten en over een bron in het Ministerie van Justitie te beschikken: ‘In the 700 page summary of the 2 million pages of raw evidence there is undoubtedly some evidence of a conspiracy and some evidence of obstruction of justice’. De redenering van Napolitano klinkt logisch, namelijk dat als Barr uit het Mueller-rapport had kunnen concluderen dat er noch sprake was samenspanning, noch van belemmering van de rechtsgang, hij dat in zijn samenvatting had gezet. Maar dat deed hij niet. Men kan zich afvragen waarom Napolitano nu naar buiten brengt dat er sprake is van conspiracy en obstructie door Trump en of hij daar een politiek doel mee dient. Het is te hopen dat de redacteuren van de NOS deze keer wel de nuances en valkuilen doorzien. De spin is niet langer alleen en heeft gezelschap van een tegenspin gekregen.
Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘Mueller report ‘undoubtedly’ proves conspiracy, obstruction: Judge Napolitano’ van Julia Limitone voor Fox Business, 27 maart 2019.
Foto 2: Schermafbeeelding van deel artikel ‘Mueller-rapport: geen bewijs samenspannen Trump-campagne en Rusland’ van Redactie Buitenland van de NOS, 24 maart 2019.
De oorlog tussen de Russische Federatie en Oekraïne duurt al sinds 2014. De gevechtshandelingen halen nog nauwelijks de beeldschermen in de Europese en Amerikaanse huiskamers. De oorlog die ook wel een ‘conflict’ of ‘burgeroorlog’ wordt genoemd is zo goed als verdwenen uit de westerse nieuwscyclus. Naast de militaire component kent de oorlog ook een publicitaire, politieke en economische component. Omdat sinds 2014 het Oekraïense leger is versterkt door een betere commandostructuur, organisatie, training en materiaal kan de Russische Federatie niet meer rekenen op een gemakkelijke overwinning. Zo is een patstelling ontstaan met voor beide landen voor- en nadelen. Het Kremlin houdt Oekraïne verdeeld en zwak, maar is ook gebonden en moet tegen hoge kosten een zwak regime in Oost-Oekraïne op de been houden. Oekraïne kan geen nieuwe start maken naar EU of NAVO, maar kan door de oorlog de keuze voor Oost of West waarover in de bevolking verdeeldheid bestaat op de lange baan schuiven. Niet onmogelijk is dat president Putin door wegzakkende populariteitscijfers een succesje nodig heeft en een militaire operatie in Oekraïne begint. Republikeinse senatoren blijven echter in tegenstelling tot president Trump kritisch op de Oekraïne-politiek van het Kremlin.
Op 31 maart 2019 zijn er presidentsverkiezingen in Oekraïne. De zittende president Petro Porosjenko verdedigt zijn positie. Een succes was zijn presidentschap niet. In het begin kon hij het land verenigen tegen de agressie van de Russische Federatie, maar met het uitblijven van de bestrijding van de corruptie en het doorvoeren van hervormingen heeft hij zijn goedwil verspeeld. Zijn twee grootste tegenstanders zijn Julia Timosjenko en ‘tegenkandidaat’, acteur Vladimir Zelenski. Oekraïne blijft een oligarchie waarin de miljardairs achter de schermen aan de touwtjes trekken. Men zou kunnen zeggen dat de hoop voor Oekraïne is gelegen in een jonge generatie die cultureel meer gebonden is aan en gericht op Europa dan op de Russische Federatie. Maar dat is een kwestie van tientallen jaren, zoals ook het voorbeeld van Roemenië en Bulgarije uitwijst. Ze maken weliswaar deel uit van de EU, maar zijn daar nog steeds onvoldoende in geïntegreerd.
Het is zo simpel wat rechtsfilosoof Tamar de Waal zegt. De rechtstaat, de grondrechten, de fundamentele waarden behoren centraal te staan in het politieke debat van een volwassen democratie. Het gaat er niet om waar iemand vandaan komt, maar wat iemand op dit moment aan fundamentele waarden onderschrijft. Dit betoog is een begin, maar nog niet het einde. Want wat te doen met degenen die bewust en doelgericht de fundamentele waarden niet onderschrijven? Kunnen die getolereerd worden? Maar wat als dat oploopt tot 5, 15 of 50% van de inwoners? Dat zou het politieke debat pas echt op scherp zetten, terwijl het nu smoort in verdeeldheid, heethoofdigheid, verwarring, misverstand en schijntegenstellingen, en nooit goed van de grond komt. Eén politieke debat bestaat in Nederland feitelijk niet. Dat heeft voordelen die niet onderschat moeten worden. Maar de nadelen ervan worden door De Waal helder uiteengezet. En dat mag ook wel eens gebeuren.
Cenk Uygur is onrechtvaardig en voorbarig over speciale aanklager Robert Mueller die afgelopen vrijdag zijn eindrapport indiende bij minister van Justitie William Barr. Deze Republikeinse minister die volgens geruchten door Trump benoemd werd om dit rapport onschadelijk te maken kwam binnen 48 uur met een samenvatting die een stempel drukte op de nieuwscyclus. Dat gaf Trump en de Republikeinen de kans om het initiatief te nemen. Maar die samenvatting is gekleurd, onvolledig en vooral bedoeld om Trump (voorlopig) uit de wind te houden en een voorsprong in de publiciteit te geven. Het rapport dat de neerslag is van een onderzoek van bijna twee jaar is op dit moment nog steeds niet naar het congres gestuurd. Barr vertraagt bewust.
Uygur heeft gelijk dat Trump niet is vrijgepleit van samenspanning (collusion) met de Russen doordat Mueller dat niet afdoende onderzocht heeft. Los van het feit of dat in het rapport staat dat we (nog) niet kennen. Maar Muellers opdracht was beperkt tot de campagne van 2016 en kende weliswaar de ruimte om in te gaan op financiële verwikkelingen binnen de Trump Organisatie, maar Trump trok rode lijnen die de Republikein Mueller onder druk en intimidatie blijkbaar niet heeft durven overtreden. Zo kondigt zich al een volgende fase in dit verhaal aan: kritiek van de Democraten op Mueller. Uygur zegt terecht zegt dat de samenspanning van Trump met de Russische regering, de Russische maffia en Russische oligarchen van voor 2016 niet door Mueller is onderzocht. Dat gebeurt overigens wel in andere lopende onderzoeken zoals van het SDNY, dat focust op financiële malversaties, witwaspraktijken en belastingfraude binnen de Trump Organisatie.
Mueller laat volgens de samenvatting van Barr wel de optie open dat Trump de rechtsgang belemmerd heeft (obstruction). Mueller heeft dat volgens geruchten niet expliciet in zijn rapport gezet, omdat hij vindt dat het trekken van die conclusie niet aan hem is en hij volstaat met het leveren van de feiten waarover het congres vervolgens moet oordelen. Mits het ooit een volledige, niet-gecensureerde versie van het rapport krijgt.
Uygur is als progressieve Democraat kritisch op het leiderschap van de Democratische partij dat hij te gematigd vindt. Die zou volgens hem te veel ingezet hebben op dat aspect van de samenspanning dat nu als een nachtkaars uitgaat. Maar opnieuw is dat onrechtvaardig naar met name de Democratische voorzitter van het Huis Nancy Pelosi. Zij probeert al sinds november 2018 de nieuwgekozen radicale afgevaardigden ervan te overtuigen dat afzetting (impeachment) van Trump een doodlopende weg is en zich tegen de Democratische partij kan keren. Zo beredeneerd wordt ze geholpen door de manipulatie van het Mueller-rapport door Barr om de radicale vleugel in toom te houden. Trump is door alle onderzoeken nog lang niet uit de gevarenzone.
Zelfs van het Mueller-rapport weten we niet hoeveel informatie het bevat dat Trump kan beschadigen. Ook Uygur kan dat niet weten. Gezien de terughoudende en puur staatsrechtelijke aard en opstelling van Mueller die met zijn aanklachten vaak indirect heeft gecommuniceerd om feiten naar buiten te brengen en in beton te gieten is het mogelijk dat hij in zijn opsomming van voorbeelden waarin Trump de rechtsgang belemmerd heeft ook voorbeelden van samenspanning met de Russen heeft bijgevoegd. Dan is de cirkel alsnog rond.
Verschillen tussen China en de Russische Federatie zijn groot. Eerstgenoemde lijkt vooruit en laatstgenoemde achteruit te kijken. China jaagt Europa door haar economische macht vrees aan. De Russische Federatie probeert door haar militaire macht te imponeren. Dat is een opvallend verschil in strategie. De AI van de 21ste eeuw tegenover de kanonneerboot-diplomatie van 19de eeuw. Het Kremlin handelt in het moment en voor de korte termijn. In Syrië, Oost-Oekraïne en Venezuela steunt het Kremlin met haar inmenging een regime dat zonder Russische steun allang gevallen zou zijn. In Oost-Oekraïne heeft het dat zelfs zelf geïnstalleerd. Het zit hiermee vooral aartsvijand de VS dwars. Zo handelen landen vaker tegenover elkaar, dit is niet uniek voorbehouden aan de Russische Federatie. Maar het is geen constructieve opstelling die de inwoners van de Russische Federatie verder helpt. En bijvoorbeeld hun welzijn of welvaart verhoogt. Of de Russische steun de inwoners van Syrië, Oost-Oekraïne of Venezuela verder helpt of vooral hun lijdensweg verlengd is de vraag. Ethische politiek kan niet afgedwongen worden. Dat is een trieste constatering. Een ideale wereld is anders.
George Knight 