Sonja van den Ende vindt Nederland een politiestaat. Feiten volgen uit haar pro-Poetin activisme

Vandaag stuitte ik op deze video. Het kanaal noch de geïnterviewde Sonja van den Ende kende ik. Zij presenteert zich als een Nederlandse journaliste. De media waarvoor ze zegt te werken zijn niet erg bekend en waaruit haar professionalisme bestaat is onduidelijk. Wel blijkt ze voor de Tehran Times artikelen te schrijven. Wikipedia noemt dat een nieuwsmedium met ‘nauwe banden met het [Iraanse] ministerie van Buitenlandse Zaken’.

Uit haar uitingen op Facebook en Twitter blijkt een duidelijke pro-Poetin en pro-Loekasjenko houding en een anti-EU en anti-Nederlandse houding. Van den Ende lijkt een niche gevonden te hebben in het politieke activisme dat haar profijt biedt. De opoffering om te kunnen functioneren is dat ze de feiten ondergeschikt maakt aan haar mening. Of liever gezegd, de mening waarvan ze denkt dat anderen vinden dat die ze moet verkondigen om bij de alternatieve media aan de bak te komen. Het is ook een carrière en een manier om geld te verdienen.

Mijn reactie bij de video ‘Hybrid War Against Russia, Chaos in Europe, Nord Stream II’ van 16 april 2021 op het YouTube-kanaal van Regis Tremblay die net als Van den Ende een pro-Poetin en anti-EU houding aanneemt:

Sonja van den Ende doesn’t have the facts straight. She lets the facts follow from her opinion. What she does has nothing to do with journalism. She embarrasses journalism.

Dutch PM Mark Rutte survived a motion of no confidence against him in parliament (Tweede Kamer/ Lower House) because the coalition parties VVD-CDA-D66-CU supported him. They are the majority. So what Van den Ende says is not only contrary to the facts, but also to an elementary understanding of politics. It would not be possible for a Dutch prime minister to sit if a vote of no confidence has been passed against him in parliament. Rutte did receive a less severe vote of censure, which was passed by a majority. Whether Van den Ende confuses this or consciously sows untruth is unclear.

Her assessment that the Netherlands is a police state and that critics of the COVID-19 measures end up in jail is also contrary to the facts. Calling the Netherlands a police state is unworldly because almost all countries are then called a police state. The Netherlands scores high in international comparisons between countries in the field of the rule of law. The World Justice Project Rule of Law Index® 2020 places the Netherlands in 5th place, Germany in 6th place and the Russian Federation in 94th place (out of 128 countries). Those are the real facts.

The measures regarding COVID-19 play in the field of public health and have nothing to do with restrictions on freedom. Dutch parliament has passed a law that allows these temporary measures. As befits a workable democracy.

Sonja van den Ende is not a ‘reporter’ and certainly not an ‘independent reporter’ as her interviewer puts it. What she is remains to be seen. Someone who so demonstrably juggles with the facts does not deserve to be associated with journalism in any way. 

Van den Ende seems mainly a political activist from the pro-Putin school who, out of the idea of ​​weakening the EU and strengthening the Russian Federation, simply follows the talking points of the Kremlin. Without really realizing how trivial she is with her curious English.

Oproerpolitie en demonstranten botsen in Armenië. Onrust en patstelling

Het is in de mode: de politiestaat. Kijk naar Venezuela, de Russische Federatie, Egypte, Bahrein of Turkije. Met de oproerpolitie in de hoofdrol als toegevoegde realiteit uit een game. Pokémon stapt in de werkelijkheid om die te veroveren. Soms krijgshaftig, soms onervaren. Een oppositiegroep bezet in de Armeense hoofdstad Yerevan al twee weken een politiebureau. Dit om de vrijlating van de in juni gevangen genomen politicus Jirair Sefilian af te dwingen. Al Jazeera geeft details. De achtergrond is dat de oppositie de verkiezingen van 2013 die Serzh Sargsyan een tweede termijn bezorgde niet erkent omdat ze vervalst zouden zijn. Die beschuldiging wordt alom betwijfeld. Maar geen enkele partij lijkt sterk genoeg om de ander definitief te verslaan.

Er is gelijkenis met de situatie in Oekraïne toen de zittende president Viktor Janoekovitsj in 2013 onder druk werd gezet door het Kremlin om de associatie-overeenkomst met de EU niet te tekenen. Een meerderheid van de bevolking was daar voor. Serzh Sargsyan overkwam in september 2013 iets overeenkomstig en moest onder Russische druk zijn land laten toetreden tot de door Moskou gecontroleerde tegenhanger van de EU, de Euroaziatische Economische Unie. Armenië houdt formeel de deur naar de EU open. Een andere overeenkomst is het verzet van nationalisten die zich verzetten tegen de politiek van Sargsyan inzake Nagorno-Karabakh die te defensief zou zijn. Op de achtergrond speelt de druk van Moskou op zowel Armenië als Azerbeidzjan om dat conflict binnen de perken te houden. Het Westen zoekt toenadering tot Azerbeidzjan vanwege gas en olie.

Google Translate: ‘Op 29 juli, om 22:00 uur begon de politie de aanval op de Sari buurt en een protest van de burgers‘.

Met stellingen van De Hond op weg naar de politiestaat. Weg met onze cultuur en de rechtsstaat

Maurice de Hond peilt de stemming van Nederland in reactie op de recente aanslagen in Brussel. Het zegt in een toelichting bij de peiling van 27 maart 2016: ‘Bij de keuze tussen maatregelen nemen om terrorisme te bestrijden en daarbij veel vrijheden inleveren of onze huidige verworvenheden handhaven met mogelijke consequentie dat we meer risico lopen op terroristische aanslagen, zijn de Nederlanders behoorlijk verdeeld.’

Femke Halsema constateert in een tweet dat een meerderheid van de Nederlanders af wil van onze cultuur en rechtsstatelijke tradities. Hoe dat zover is gekomen na de bevrijding van de jaren ’60 is de vraag. Zijn het de (sociale) media die een angstcultuur hebben helpen creëren en mensen bang maken? Of is het een generatie politici die bij gebrek aan een solide aanpak Nederland schijnzekerheid biedt? En de burgers onvoldoende uitlegt wat de achtergrond van onze cultuur en tradities is? Of is het een verwend en in zichzelf gekeerd Nederland dat in luxe leeft en weinig ontberingen kent? Of is het gewoon de aloude angst voor de ander?

Deze peiling is ontluisterend voor Nederland. Om je rot te schamen. Tolerantie, begrip en koelbloedigheid zijn ver te zoeken. Verschil tussen gedrag en een mening wordt door een meerderheid niet gemaakt. Met name het antwoord op de stelling over ‘heropvoedingskampen voor leerlingen die juichen als ze horen van terroristische aanslagen’ geeft te denken. De stellingen zelf staan trouwens evenmin boven verdenking. Want 100% veiligheidscontroles ‘op alle plekken waar veel mensen samenkomen‘ zijn zelfs in een politiestaat praktisch onmogelijk. Dus wat heeft het voor zin om zo’n stelling voor te leggen? Vraag is of deze stellingen de vinger aan de pols van Nederland houden of dat ze de opzet hebben om Nederland rijp te helpen maken voor politieke meningen die tot nu toe taboe waren. De peiling is een teken aan de wand van de politiestaat.

Foto: Schermafbeelding van deel van een opiniepeiling ‘Na de aanslagen in Brussel, maart 2016’ van Peil.nl.

Humor van John Oliver over Rusland, Putin en Nemtsov

Humor schept afstand en is het beste medicijn tegen fatalisme, verbittering of overgave. Schouderophalen en lachen is een beter antwoord dan fanatisme omdat de beschouwer zich niet met z’n hele hebben en houwen in de strijd gooit. Dus voor zichzelf een marge inbouwt en toch een standpunt inneemt. De Brits-Amerikaanse John Oliver vermengt op HBO in Last Week Tonight op een slimme manier serieuze en niet-serieuze kritiek. Alles wat hij zegt over het Rusland van Putin klopt. Maar hij dikt aan. Wat nu gebeurt met een land dat afglijdt naar despotisme is vanwege de historische voorbeelden hoe dat eindigt welbeschouwd te erg om te beseffen.

Humor grenst aan absurdisme. De kijk op de wereld van de buitenstaander die de realiteit als een haperend, hikkend en nihilistisch horloge ziet. De conformist vult het vacuüm dat resteert als antwoord op de vraag wat de zin van het leven is met zingeving die volgt uit religie, kunst of maatschappelijke betrokkenheid. De non-conformist berust, aanvaardt of benadrukt zelfs de zinloosheid en probeert die niet kunstmatig op te vullen.

De ontmoeting van conformisme en non-conformisme zorgt voor de scherpste humor. Dan onthult zich een andere wereld achter de gebruikelijke die komisch en tragisch is. Met het perspectief van de buitenstaander.

Foto: Daniil Kharms in graffiti, Charkov 2008. Zie Wikipedia voor het leven van Kharms.

Rusland, absurdisme, recht, Svetlana Davydova en Franz Kafka

In Rusland wordt een moeder van zeven kinderen van hoogverraad beschuldigd. Dat kan haar 20 jaar gevangenisstraf kosten. Ze wordt sinds 21 januari in detentie gehouden. Svetlana Davydova belde in april 2014 de Oekraïense ambassade in Moskou om troepenbewegingen van het Russische leger door te geven. Ze meent dat het openbare informatie was en geen gevaar voor de nationale veiligheid. Davydova zegt uit zorg voor escalatie van het conflict in Oost-Oekraïne te hebben gehandeld. Ze is tegen die oorlog. Ondanks bewijzen van het tegendeel is het officiële standpunt van het Kremlin dat het Russische leger niet in Oekraïne opereert. Zodat het absurd is dat Svetlana Davydova iets zou hebben verraden dat officieel wordt ontkend.

De irrationaliteit die deze moeder treft lijkt ontleend aan het werk van Franz Kafka. Het individu wordt vermalen door hogere machten –bureaucratie– die achter de schermen opereren zonder dat er een logica is. Weliswaar lijkt het zich af te spelen in een realistische setting, maar wie beter kijkt ziet dat het plaatsvindt in een nachtmerrieachtige, onheilspellende omgeving waar geen rationaliteit bestaat. En de mens lijdt. Recht wordt onbegrijpelijk zoals in de verfilming The Trial (1962) door Orson Welles van Kafka’s Der Process:

Ongekende vervroeging uitspraak vonnis Alexei Navalny. Waarom?

Aldus een bericht uit 2013 van Amnesty International over de Russische oppositieleider Alexei Navalny. Deze organisatie riep op tot onmiddellijke invrijheidstelling omdat de rechtsgang politiek gemotiveerd was en niet eerlijk verlopen zou zijn. Vandaag kwam er een nieuwe onregelmatigheid bij. De uitspraak in het proces van Navalny die met zijn broer Oleg terechtstaat voor fraude wordt vervroegd van 15 januari naar morgen, 30 december. Advocaat Olga Mikhailova zegt geen enkele zaak te kennen waarin dat ooit gebeurd is. De Franse firma Yves Rocher waarom het allemaal begonnen is ontkent overigens benadeeld te zijn door Navalny. Deze opponent van president Putin en zijn team zien in het op het laatste moment naar voren halen van de datum de opzet om het protest in de kiem te smoren. Door de verslechterende economische situatie werd voor 15 januari een grote opkomst bij een demonstratie tegen Putin verwacht. Navalny wacht mogelijk 10 jaar cel.

Foto: Schermafbeelding bericht ‘Russia: Political activist Aleksei Navalny must be released after ‘parody’ trial’ van Amnesty International, 18 juli 2013.

Putin is een eikel. Hekel verwoordt Oekraïense onmacht

‘Putin — khuylo!’ is een favoriet lied bij Oekraïense voetbalfans die de Russische bemoeienis met hun land niet zien zitten. En bij velen meer zoals Wikipedia op een rijtje zet. Uit de wedstrijd Wit-Rusland – Oekraïne bleek dat Wit-Russische voetbalfans de Oekraïners bijvielen. Acht Oekraïners belandden erdoor in de cel omdat het beledigend, en zelfs obsceen zou zijn. Tegen het fatsoen van autocraten valt niet op te boksen.

Het lied zegt dat Putin een eikel is: Pu-tin Khui-lo/ la-la-la-la-la-la-la-la/ la-la-la-la-la-la-la-la/ la-la-la-la-la-la-la-la. Meer is het niet, maar het verenigt wel de woede van een meerderheid aan Oekraïners tegen het Putin-regime. Waar Oekraïne het af moet leggen door verdeeldheid, corruptie en een Russisch spookleger op eigen bodem dat ontkent daar te zijn wacht het woede en satire. Meer wapens heeft het niet. Monty Python paste dit beeld van Putin afgelopen juli in de show Monty Python Live (mostly). En voorspelde: gecensureerd. 

Foto: Clip uit: Monty Python Live (mostly), 2014.

Culturele vrijheid Rusland verslechtert in snel tempo

Culturele vrijheid in Rusland verslechtert snel. Het ministerie van Cultuur verbiedt een film over de vervolging van Tsjetsjenen onder Stalin, zo’n 70 jaar geleden. Het excuus voor het verbod is het provoceren van etnische vijandschap. Dat spoort niet met de huidige tsunami van nationalisme en patriottisme die Rusland treft. Ook Andrei Zvyagintsev’s prijswinnende sociale satire Leviafan dat aan 50 landen is verkocht haalt de Russische bioscopen waarschijnlijk niet. Er zou in gevloekt worden en da’s het hedendaagse excuus om de film op de plank te leggen. Onder Putin wordt het Stalisme in ere hersteld. De volgende lakmoesproef is de Manifesta in St. Petersburg die uitdaagt en ter discussie stelt. Hoofdcurator Kasper König houdt de optie open dat deze manifestatie van hedendaagse beeldende kunst afgelast wordt vanwege de rechteloosheid in Rusland. De Manifesta lijkt achterhaald door de recente verslechtering van het politieke en culturele klimaat in Rusland.

In de video komt een slechts in onderbroek geklede activist in actie in een Romeinse sarcofaag in Hermitage in St. Petersburg. De actie ‘Ongewassen Rusland’ is volgens het kunstenaarscollectief Blauwe Ruiter (‘Siniy Vsadnik’) een referentie naar een 19de eeuws gedicht van Michael Lermontov omdat ‘Rusland behoefte heeft om zichzelf te reinigen van de vuiligheid en het vuil van het verleden’. De activist symboliseert dat door het logo van de pro-Kremlin partij Verenigd Rusland weg te schrobben. De activist en twee betrokkenen die de actie op film vastlegden werden korte tijd door de politie vastgehouden. De twee vrouwen die schrikken van de actie zijn waarschijnlijk museummedewerkers. Na het bad ontspint zich een verwarrende discussie.

Foto: Logo pro-Kremlin partij Verenigd Rusland.

Sportdag in het Noord-Koreaanse leger: martial arts

Sportdag in het Noord-Koreaanse leger. Altijd een plezier om te zien hoe de manschappen druk bezig zijn. Alles onder de bezielende leiding van Kim Jong-un. Nu Rusland door het Oekraïne-conflict uitgesloten wordt door het Westen en naar het Oosten kijkt opent dit perspectief voor samenwerking. Wie weet is een sportdag van Russische, Chinese en Noord-Koreaanse militairen een goed begin. Om samen het ijs te breken door het breken van stenen. Martial arts is weer eens wat anders. Goed voor de teambuilding. Het geluid maakt het af.

Opslag kentekens: politiek verkoopt burger uit

De noodzaak voor een politieke partij die principieel en ondubbelzinnig opkomt voor de burgerrechten en die rechten niet ‘weggeeft’ in het politieke spel is deze week toegenomen. Onder vuur ligt de maatregel dat alle kentekengegevens van alle auto’s een maand lang worden bewaard. Via automatische nummerplaatherkenning worden ze opgeslagen. Zodat niet langer het principe geldt dat iedereen onschuldig is tot het tegendeel is bewezen. Volgens de nieuwe logica is iedereen verdacht. Dit ‘experiment’ is een sluipweg naar de politiestaat.

Onbegrijpelijk is dat partijen als D66 en GroenLinks die altijd van zichzelf zeggen dat ze opkomen voor de privacy en de vrijheden van burgers met deze maatregel akkoord lijken te gaan in Eerste en Tweede Kamer. Wat bezielt deze partijen die het een zeggen en het ander doen? Waarom wisselen ze principes in die ze zeggen te hebben?

Uiteraard zegt de regering dat de toegang tot de database met kentekens voor de veiligheids- en opsporingsdiensten met garanties omkleed is. Want dat zeggen overheden altijd. Maar wie na Edward Snowden regeringen op hun woord vertrouwt is lichtzinnig en wereldvreemd. Het afgeven van dit soort garanties kan in de praktijk helemaal niet nageleefd worden. Opnieuw zet de regering Rutte met minister Ivo Opstelten in de afweging tussen veiligheid en burgerrechten dat eerste voorop ten koste van dat laatste. Opsporing moet, maar kan niet onder het principe dat iedereen verdacht is zonder vermoeden van schuld.

Burgerrechtenbeweging Privacy First ageert tegen de centrale opslag van kentekens. Het heeft aangekondigd een proces te beginnen om de onrechtmatigheid aan te tonen. Mogelijk wint het zoals het dat ook deed bij de centrale opslag van vingerafdrukken bij paspoorten. Burgers moeten het zelf doen.

De les is niet een ontspoorde wet van een ontspoorde minister in een ontspoord kabinet en de vermenging van overheid en bedrijfsleven vanwege het economisch belang van de veiligheidsindustrie. Deze maatregel toont aan dat het systeem van politieke partijen faalt en zelfbewuste, betrokken en verontruste burgers voor de behartiging van hun belangen niet bij de gevestigde politieke partijen terecht kunnen.

Er is een Piratenpartij die wel ondubbelzinnig en principieel opkomt voor de burgerrechten en de internetvrijheid, maar deze partij lukt het maar niet om geloofwaardig te worden en door te breken om alle burgers die verontrust zijn over hun privacy te vertegenwoordigen. Zelfs niet in het jaar van Snowden. Deze burgers worden in Nederland politiek niet vertegenwoordigd. Ze zijn dakloos en overgeleverd aan het opportunisme en de gemakzucht van de politieke klasse die het af laat weten als deze burgers bescherming zoeken tegen de almacht van de staat.