Petitie ‘Vrijspraak voor Julian Assange’ is gedateerd en onvolledig

Schermafbeelding van deel petitie ‘Vrijspraak voor Julian Assange‘ van Robert Bos op Petities.nl.

Ik ben het oneens met de petitie Vrijspraak voor Julian Assange. Ik vind dat de onderbouwing niet klopt en het uitgangspunt van de petitie fout is dat Assange een journalist is.

Wat de petitie vergeet is dat Julian Assange een ontwikkeling heeft doorgemaakt. Wat is er sinds 2012 veranderd? Het lijkt er sterk op dat Assange is geradicaliseerd. Wie hem op en gegeven moment hartstochtelijk verdedigden zijn daar een aanwijzing voor: complotdenker Alex Jones van Infowars, Sean Hannity van Fox News, UKIP-voorman en Brexiteer Nigel Farage en de Russische propagandazender RT. Dat is niet een gezelschap dat zweert bij democratie en rechtsstaat, maar juist het standpunt ondersteunt dat ‘media de vijand van de staat’ zijn. Dat roept de vraag op of Assange zelf wel een journalist is zoals hij claimt.

Over Assange bestaat sinds midden 2013 de controverse of hij een agent van Russische inlichtingendiensten is. Op zijn minst bestaat de verdenking dat hij er nauw mee heeft samengewerkt in de presidentscampagne van 2016 die Trump het presidentschap bracht. Roger Stone zou de tussenpersoon tussen het Kremlin en Trumps campagneteam zijn geweest.

Noam Chomsky geloofde in een gesprek met BBC’s Newsnight van mei 2017 niet dat aanklachten tegen Assange wegens een Zweedse verkrachtingszaak hout sneden. Daar heeft hij vermoedelijk gelijk in. In vele commentaren is in de jaren 2012-2014 op dit blog een lans gebroken voor Assange, zoals hier. Mijn toenmalige pro-Assange opstelling resulteerde in 2012 zelfs in kamervragen. Maar toen moest de Trump campagne en de Russische beïnvloeding via sociale media nog komen. Daarom is het perspectief van die Zweedse zaak niet actueel.

De vraag is hoe Assange beoordeeld moet worden. Is hij een journalist, een politieke activist of een ingelijfde medewerker van een ‘buitenlandse’ inlichtingendienst? En wat betekent dat dan voor zijn juridische positie?

Het heeft ermee te maken waar men de grens van de weerbare democratie legt. Bij gebleken of dreigende ondermijning is het aanvaardbaar dat counterintelligence diensten actie ondernemen om dat te beëindigen. Ze zijn immers bezig hun eigen democratie te beschermen. Dus als Assange deel van een operatie is om de Amerikaanse democratie en het electorale systeem te ondermijnen, dan kan hij verwachten dat er tegen hem wordt opgetreden door de zich aangevallen voelende instituties. 

Wat als achteraf blijkt dat hij eerst (zeg van 2010 – 2013) binnen de democratische spelregels een rol speelde die toentertijd in de Amerikaanse propaganda verkeerd werd voorgesteld als ondermijnend? De financieel-economische blokkade van WikiLeaks via druk van de regering Obama op PayPal en andere bedrijven maakte Assange afhankelijk van externe steun. Terwijl zijn steun daarvoor van kleine donoren kwam.

Wat als Assange uiteindelijk daadwerkelijk de ondemocratische, ondermijnende rol ging spelen die hem daarvoor abusievelijk door de Amerikaanse regering was toegekend? Waarbij zijn psyche door de omstandigheden pathologische trekjes ging vertonen en de self fulfilling prophecy uitkwam. Kan die omslag nog gereconstrueerd worden? 

Wie is er dan het meest schuldig, Assange, de Amerikaanse regering of de Russen die hem tegen de VS hebben opgezet? Of is dat gedeelde schuld?

John Schindler wees er in 2013 in een analyse op dat WikiLeaks via Israel Shamir waarschijnlijk geïnfiltreerd was door de Russische inlichtendienst. Dat verklaarde de opstelling van Wikileaks in de campagne van 2016 die volledig in lijn was met de opstelling van het Kremlin. De ‘progressieve’ Assange kwalificeerde tijdens de campagne de Democratische Hillary Clinton als kwalijker dan de Republikeinse Donald Trump. Daarmee probeerde Assange progressieve Democratische, pro-Bernie Sanders kiezers te ontmoedigen om te gaan stemmen. Achteraf kan dat alleen maar begrepen worden vanuit het idee van een georkestreerde campagne om verschillende doelgroepen in de richting van Trump en weg van de Democraten te laten bewegen.

Verdient Assange juridische bescherming of heeft hij door vanaf 2013/2014 samen te spannen met het Kremlin zijn rechten verspeeld? Hoe dan ook is hij afgelopen 8 jaar door zijn activistische opstelling en handelswijze terechtgekomen in het kruisvuur tussen Kremlin en Witte Huis.

De internationale petitie ‘Defend press freedom, defend Julian Assange‘ uit 2019 heeft drie gebreken. 1) Niet alle steunverklaringen zijn recent en sommige ervan gaan terug tot voor 2013/2014 toen Assange nog opereerde als journalist. Dat gaat voorbij aan zijn latere politieke verandering en radicalisering. 2) De supporters eisen niet allen hetzelfde. De een vraagt erom om Assange niet uit te leveren aan de VS, de ander vraagt om vrijlating. 3) De toon van de meeste steunverklaringen is een anti-Trump sentiment dat een pro-Assange opstelling grotendeels lijkt te bepalen. Acht maanden presidentschap van Joe Biden heeft de opstelling van de VS niet veranderd.

Als Assange in een kerker in Virginia verdwijnt, waar het trouwens nog niet naar uitziet, dan kan op zijn minst worden gezegd dat hij door zijn pro-Kremlin opstelling de Amerikanen alle munitie heeft gegeven om hem in handen te krijgen. Assange verdient het om berecht te worden voor zijn daden, maar een eerlijk proces zit er vermoedelijk niet in. Wie hoog spel speelt en verliest, heeft blijkbaar dat recht verspeeld. Dat is de harde praktijk van de strijd tussen landen. Wie niet oppast wordt daarin vermalen. Assange heeft hoog spel gespeeld en verloren. Dat kan hij alleen zichzelf verwijten.

De petitie ‘Vrijspraak voor Julian Assange’ slaat de plank mis door uit te gaan van de aanname dat Julian Assange een journalist is. Of hij een goede journalist was wat de petitie claimt is een aanname binnen een aanname. Van Assange kan aan de hand van de feiten gezegd worden dat hij tot 2013/2014 functioneerde als journalist, maar daarna niet meer.

Het is ondanks alle bovenstaande overwegingen toch begrijpelijk dat organisaties op het gebied van journalistiek en mensenrechten het opnemen voor Assange. Zeker tegen de achtergrond van boeman Trump die in 2019 het grotere kwaad was. Maar onbegrijpelijk is dat ze daarbij de draai die Assange in 2013/2014 gemaakt heeft niet noemen en zich uitsluitend richten op de eerdere periode. Ze eisen een zorgvuldige en schappelijk behandeling van Assange, maar onderbouwen hun eis zelf niet zorgvuldig en schappelijk. Daarmee beschadigen ze vooral hun eigen geloofwaardigheid en uiteindelijk ook Assange’s zaak door zo aantoonbaar eenzijdig te zijn en niet zijn negatieve kanten te noemen.

Rechtlijnigheid tot in het graf is het beeld dat viruswaanzinnigen van zichzelf schetsen. Houden ze dat vol tot het bittere einde?

Er is wat voor te zeggen om de ernst van de COVID-19 pandemie te bagatelliseren. Het is weliswaar een onwetenschappelijke mening die anderen in gevaar brengt, maar tot het einde volgehouden kan daar nog enig respect voor opgebracht worden.

Dat komt overeen met het exotische buitenbeentje die zich doodhongert voor een hoger doel. Dan zit er een methode in de waanzin. Beredeneerd vanuit de realiteit van alledag is het onnozel, maar vanuit een parallelle werkelijkheid logisch in zichzelf. Ondanks de verstandsverbijstering roept het toch ook respect op vanwege de zelfopoffering tot het bittere einde.

Rechtlijnigheid tot in het graf is het beeld dat antivaxers, complotdenkers en viruswaanzinnigen van zichzelf schetsen. Ze zien zichzelf als frontsoldaten in de strijd tegen de leugenpers, de dominante overheid, belangengroepen achter de schermen  (George Soros, Bill Gates) en de manipulatie van de waarheid. Ze ontkennen de ernst van de COVID-19 pandemie en als die dan toch blijkt te bestaan en vele doden eist, dan kunnen ze op straffe van het verlies van hun geloofwaardigheid niet meer op hun schreden terugkeren. Als ze getroffen worden door het COVID-19 virus waarvan ze de mortaliteit schaamteloos hebben ontkend, dan verloochenen zichzelf door zich te laten vaccineren.

Dwarsdenken of politiek opportunisme gaat over in schijnheiligheid als degenen die zich in de publiciteit hebben geprofileerd door te ageren tegen vaccinatie en die de ernst van de pandemie ontkennen zich zouden laten vaccineren. De keuze is aan Willem Engel, Lange Frans, Doutzen Kroes, Karel van Wolferen, Ab Gietelink, Geert Wilders, Thierry Baudet en al die complotdenkers die in 2020 op sociale media tegen de ernst van COVID-19 hebben geageerd. Kiezen ze als het erop aankomt voor hun geloofwaardigheid?

De macht die de ernst van de pandemie ontkent zorgt als eerste voor zichzelf als de dreiging dichtbij komt. In het geval van president Trump, juridisch adviseur Rudy Giuliani of andere naaste medewerkers van Trump die besmet waren met COVID-19 zorgden ze ervoor dat ze de beste behandeling kregen die gewone burgers ontzegd werd. Dat is niet alleen paradoxaal, dat is ethisch verwerpelijk gedrag.

Trump naaste medewerkers zullen als eersten gevaccineerd worden voor een pandemie waarvan ze de ernst in de openbaarheid al 10 maanden in twijfel trekken. Terwijl ze al sinds februari 2020 beseffen dat het ontkennen van de ernst van de pandemie een leugen is en uitsluitend een narratief dat om partijpolitieke redenen is opgetuigd. Nu staan ze vooraan voor een vaccin tegen een dreigende pandemie waarvan ze ontkend hebben dat die kwalijker is dan een griepje. Waar ze zich evenmin voor laten vaccineren. Deze mensen verdienen geen respect. Hoewel ook zij vermoedelijk gegijzeld werden door de waanzin van Trump en zijn handlangers. Ze hadden ontslag moeten nemen of nu het vaccin weigeren omdat ze verkondigen dat de dreiging van COVID-19 vaccinatie niet noodzaakt.

Trumps schijnheiligheid is immens. Voor wie het nog niet wist, zijn daden en woorden zijn in flagrante tegenspraak met elkaar. Zelden wordt de laakbaarheid van de macht zo duidelijk aangetoond in de reactie van Trump en zijn kornuiten die met de beste behandeling en een vroege vaccinatie eersteklas voor zichzelf zorgen tegen een pandemie waarvan ze de ernst ontkennen. Hun viruswaanzin wordt er warempel zowat menselijk van.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Members of White House staff to get early access to coronavirus vaccine’ van Felicia Sonmez enJosh Dawsey voor The Washington Post, 14 december 2020.

Wat te doen aan Trumps autoritaire beleid? Het wonder aan de VS is dat hij nog steeds goede kansen heeft op een tweede termijn

Verbazingwekkend aan alle verontwaardiging van progressieve media en ex-Republikeinse spijtoptanten over de autoritaire aard van de regering-Trump is dat het maar tot op zekere hoogte werkt. Terwijl de argumenten over het ongrondwettelijk en ondoelmatig gedrag van Trump overtuigend en overweldigend is. De president van meer dan 20.000 leugens komt ermee weg. Dat is het gevolg van de stammenstrijd van een verdeeld land. Weliswaar heeft Trump in alle peilingen een achterstand van tussen de 5 en 10% op Joe Biden, maar wat dat waard is valt te bezien. Ook in 2016 liep Hillary Clinton voor in de peilingen en wist ze uiteindelijk het hoogste percentage aan stemmen te behalen, maar won Trump met slechts 46,1% van de stemmen dankzij het archaïsche kiesstelsel dat conservatieve, rurale streken bevoordeelt. Herhaling ligt op de loer. Volgens een gezaghebbende voorspelling van Nate Silver maakt Trump 29% kans om te winnen. Maar dat gaat voorbij aan fraude en misleiding. Het valt af te wachten of het brede programma van kiezersonderdrukking en het bewust uitkleden door Trump van de postdienst USPS om het stemmen per post tegen te gaan opweegt tegen het enthousiasme van de kiezers om een eind te maken aan het chaotische, autoritaire, versplinterde beleid en gedrag van Trump. Het wonder aan de VS is dat hij nog steeds goede kansen heeft op een tweede termijn.

Trump duikt weg achter slecht presterende inlichtingendiensten in kwestie betaling Kremlin aan Taliban om Amerikanen te doden

Er zit ruis in de uitleg door de media van de zogenaamde Bounty-kwestie. Dat gaat over betalingen van het Kremlin via militaire inlichtingendienst GRU aan de Taliban in Afghanistan om coalitietroepen te doden. Onder wie Amerikanen en Britten. Drie elkaar aanvullende of tegensprekende lijnen worden in de uitleg verbonden.

1) De steun aan het anti-Westers terrorisme door het Kremlin gaat terug tot in de jaren 1960. De financiële en logistieke steun van de GRU aan de Taliban past in dat patroon en kan daarom geen verrassing zijn.

2) De samenwerking van de Amerikaanse inlichtingendiensten CIA en NSA en het ministerie van Defensie verloopt niet optimaal in de evaluatie van de steun aan dat anti-Westers terrorisme. Daarom ontbreekt ondersteunend bewijs (corroborating evidence) om de recente beschuldigingen van de GRU-operaties in Afghanistan ondubbelzinnig te bevestigen. Dat roept vragen op over de aansturing en het doelmatig opereren van de inlichtingendiensten en de briefing aan de president.

3) President Trump is slecht geïnformeerd en laat zich slecht informeren. Het feit dat hij zo opvallend lovend is over president Putin voedt de geruchten dat hij de Russen vanwege eigenbelang niet voor het hoofd stoot. Trump is al in 2019 gebriefed over de Bounty-kwestie en in februari 2020 nogmaals, maar hij ontkent dit nu.

De kwestie roept een beeld op van verregaande incompetentie, gebrek aan coördinatie en daadkracht van de president, zijn staf in het Witte Huis en de veiligheidsdiensten. Het wijst op een vacuüm waarin de nationale veiligheid van de VS niet goed verdedigd wordt. Hoewel Trump op voet van oorlog verkeert met zijn militairen en inlichtingendiensten en hij als opperbevelhebber en politiek leider als eerste verantwoordelijk is voor de gang van zaken lijkt er meer aan de hand dan een incompetente president alleen. De veiligheidsdiensten werken langs elkaar heen en geven Trump het niet onjuiste excuus dat de informatie in zijn briefing (die hij toch niet leest) niet optimaal is en hij daar niet op hoeft te reageren. Wie breder geïnformeerd is had echter geredeneerd vanuit het patroon van de steun van het Kremlin aan het anti-Westers terrorisme dat ook met onvolledige informatie tot aandacht en handelen oproept. Dus uiteindelijk valt dit via een omweg toch terug te voeren tot het gebrek aan kennis, interesse, betrokkenheid, discipline en handelingsbereidheid van Trump.

The Bolton and the Beautiful: vertelt John Bolton alles in boek over Trump?

De 24 uurs-nieuwscyclus van de VS wordt voor even gedomineerd door het boek ‘The Room Where It Happened: A White House Memoir’ van Trumps voormalige nationale veiligheidsadviseur John Bolton. Het verschijnt dinsdag 23 juni 2020. De publiciteitscampagne is gestart en nieuwsmedia publiceren nu al samenvattingen om het publiek op te warmen. Hoewel Bolton president Trump frontaal aanvalt en doorzaagt krijgt hij kritiek van Democraten. Want Bolton wilde voorjaar 2020 niet getuigen in de impeachment-hoorzittingen en maakt nu Democraten achteraf het verwijt dat hun aanklacht tegen Trump te beperkt was tot Oekraïne. Bolton wordt gezien als de opportunist met dollartekens in de ogen die alle ideeën over Trumps incompetentie en eigenbelang bevestigt. Nog niet alle details uit het boek zijn in de media besproken, maar een afweging voor Boltons weigering om te getuigen in genoemde hoorzitting zou wel eens eerder een juridische dan een commerciële reden kunnen zijn. Ook Bolton werd door Trump het moeras ingetrokken en medeplichtig gemaakt aan illegaal handelen. Geen aantrekkelijke uitgangspositie om daar in de Senaat onder ede over te worden gehoord. Aan ABC News geeft Bolton zijn enige televisieoptreden tot nu toe hierover. 

Trump: ‘When Lights Are Low’

Natuurlijk is 1936 niet 2020, en is bandleider en altsaxofonist Benny Carter niet president Donald Trump. Het liefdesliedje ‘When Lights Are Low’ gaat over dansen, sweet music, liefde en de overgave daaraan. Hoe meer gedempt licht, hoe beter dat in zicht komt. Het sentiment van de toenadering staat haaks op de 1,5 meter-samenleving. Maar toch moest ik aan dit nummer denken toen ik het bericht las dat Trump vanwege de rellen in Washington DC in de onderaardse bunker onder het Witte Huis schuilde en op zondagnacht de lichten van het Witte Huis waren gedoofd. Het is de symboliek die niemand kan ontgaan. Leiderschap geeft niet thuis.

Desondanks heeft Trump kansen op herverkiezing. Hoewel de peilingen op dit moment de andere kant opwijzen. Kiezers zijn niet in meerderheid krankjorum, het electorale systeem is dat. Een conservatieve minderheid op het platteland heeft meer te vertellen dan een progressieve meerderheid aan de kusten. Een programma van kiezersonderdrukking van de Republikeinse Partij drukt de progressieve stem nog verder weg. Districten worden opnieuw ingericht en rechtse rechters geven het onrecht een juridische basis. Maar door een patstelling kan een kapot, gedateerd politiek systeem niet gerepareerd worden. Daar ontspoort het al.

Denkbaar is dat er een constitutionele crisis ontstaat als Trump de verkiezingen van november 2020 uitstelt. De chaos wordt aangewakkerd door straatprotest van groeperingen als ‘the Boogaloo Bois’. Ze willen oorlog. Ze bundelen en bieden onderdak aan de ontevredenheid van vooral (maar niet uitsluitend) extreem-rechts.

Wat dan? Niemand die het weet. Tegenstanders van de VS lachen in hun vuistje. Als het een film was, dan zou het scenario van wat zich nu ontrolt als te vergezocht en ongeloofwaardig worden afgedaan. Wat een ellende.

Foto: Tweet van Alex Cole, 1 juni 2020.

China en VS hebben gefaald in aanpak van coronavirus. Wanneer is Rutte geïnformeerd over de uitbraak van een virus in China?

Het is tragisch dat de grootste economieën de coronacrisis slecht hebben aangepakt. Want ze zijn machtig en Europa is grotendeels van hen afhankelijk. Of heeft zich van deze landen afhankelijk laten maken. Is het de arrogantie die China en de VS heeft verblind voor de realiteit? China bracht de stemmen van kritische dokters tot zwijgen en liet kostbare tijd verloren gaan in de aanpak. Daarvoor had het al nagelaten de markten met wilde beesten te sluiten die een bron van besmetting zijn. Terwijl het communistische China een autoritair land met een autoritaire leider is, mocht van de democratische VS meer verwacht worden. Waar het in de VS aan ontbrak was kundig leiderschap. President Trump heeft het verziekt, zijn tegenstrever Joe Biden profiteert.

Op 16 april 2020 kwam The Times of Israel met het bericht dat de Amerikaanse inlichtingendiensten in de tweede week van november 2019 onder meer het Witte Huis, Israël en de NAVO hadden geïnformeerd over een virusuitbraak in China. Dit bericht is in de Nederlandse media onvolledig overgenomen. Zo kwam Zondag met Lubach in een overigens prima item over dit onderwerp in de uitzending van 19 april nog het dichtst in de buurt door het over eind november te hebben. NRC-columnist Zihni Özdil werd in zijn column van 18 april blijkbaar ingehaald door de onthulling in The Times of Israel toen hij de berichtgeving van de Amerikaanse inlichtingendiensten na 12 januari 2020 plaatste. Feitelijk gebeurde dat twee volle maanden eerder.

Een en ander is van belang voor Nederland omdat het via de NAVO al in de tweede week van november 2019 geïnformeerd kan zijn over de uitbraak van het virus in China. Onduidelijk is echter of de NAVO de lidstaten daadwerkelijk heeft geïnformeerd, en zo ja, wanneer dat dan was. De vraag is of de Nederlandse liaison op het hoofdkwartier van de NAVO geïnformeerd is over de informatie van de Amerikaanse inlichtingendiensten over het Chinese virus en of daarna de regering Rutte via het kabinet van minister-president Rutte of via minister van Defensie Bijleveld op de hoogte is gebracht. Wanneer wist Rutte wat over de uitbraak van een virus in China is onderwerp voor kamervragen. Voor een eerlijke afweging of een politiek leider goed gehandeld heeft moet bekeken worden wat men met de kennis van toen (november of december 2019, januari 2020) wist.

Een zware strijd voor Trump-aanhangers om voor diens falende aanpak van het coronavirus geloofwaardige misleiding te vinden

Het is tekenend hoe radicaal-rechts zelfs op het moment dat president Trumps handelen in de aanpak van het coronavirus zo duidelijk faalt de eigen achterban nog probeert te misleiden. Dat is zo ver verwijderd van de realiteit dat zo’n poging zelfs de schijn van journalistiek niet meer heeft. De conclusie is dat de medestanders van Trump zo radeloos, maar ook zo verdwaasd zijn in hun aanbidding als leden van de Trump-sekte dat ze niet meer goed beseffen wat ze doen. Zelfs hun afleiding helpt niet meer. Mijn reactie op DDS bij het artikel ‘Democraten ruziën over corona-aanpak Donald Trump. Joe Biden vergeet de naam van het coronavirus’:

Trumps bestrijding van het coronavirus is een ramp. Dat is zelfs zijn aanhangers duidelijk. Tekenend was de chaos op het O’Hare vliegveld in Chicago. Door een maatregel van Trump om de vluchten uit Europa te blokkeren keerden afgelopen weekend tienduizenden Amerikanen overhaast naar huis terug. Het was de verantwoordelijkheid van de federale overheid om dat in goede banen te leiden. Maar Trump had niets laten regelen en mensen stonden urenlang dicht op elkaar gepakt. Tegen de adviezen van de deskundigen in.

Trump is met zijn onvoldoende antwoord op de coronacrisis duidelijk door het ijs gezakt. Trump is een gevaar voor de volksgezondheid. Hij heeft vooral de oudere Amerikanen nodeloos in gevaar gebracht. Trump heeft enkele maanden terug de tests van de WHO geweigerd met als gevolg dat Amerikanen niet getest konden worden en de overheden nu niet weten hoe wijd het virus verspreid is. Zodat het ook niet ingeperkt kan worden. Trump gaat elke keer weer voor de medische deskundigen staan en geeft het publiek slechte of onvolledige adviezen die in tegenspraak zijn met de adviezen van de medische experts.

Wellicht kan het disfunctioneren van Trump zijn achterban niet schelen. Die 42% van de Amerikaanse kiezers die Trump door dik en dun steunen. Wellicht totdat hun ouders of grootouders onnodig overlijden door het onbekwaam handelen van Trump. Maar het zijn de onafhankelijk geregistreerde kiezers die de grootste groep vormen die door dit geknoei afstand zullen nemen van de regering Trump. De president heeft de afgelopen weken voortdurend zijn incompetentie getoond. De paradox is dat de beurzen ondanks het pompen van extra geld in de economie negatief reageren op Trump en het vertrouwen in hem zijn verloren.

Wat Bart Reijmerink zegt over Sanders en Biden is onzin. Een verspreking acht Reijmerink belangrijker dan het onnodig in gevaar brengen van miljoenen Amerikanen zoals Trump doet. Dat zegt vooral iets over het slechte oordeel van Reijmerink. Het zij hem vergeven omdat hij een student is. Hij moet blijkbaar nog tot het inzicht komen wat belangrijk is in het leven en hoe feiten geduid moeten worden. Want Reijmerink laat de feiten uit zijn mening volgen. Als er een voorbeeld is waar dat genadeloos doorgeprikt wordt, dan is dat in het onbekwaam handelen van Trump inzake de bestrijding van het coronavirus.

Trump kan het coronavirus niet met een tweet of een ontslag intimideren. Het virus kost onnodige levens in een uitbraak die mogelijk zes maanden gaat duren en het maatschappelijke en economische leven van de VS totaal ontwricht. Bij goed beleid had dat voorkomen kunnen worden. Beide Democratische kandidaten vallen in het niet bij Trumps incompetentie en gebrek aan leiderschap.

Overigens is Trump niet te vertrouwen dat hij de grondwet respecteert. Er bevangt me steeds meer een onaangenaam gevoel dat Trump de chaos vergroot om het electorale proces te verstoren. Dat heeft hij niet bewust in gang gezet, maar hij ruikt nu zijn kansen en maakt er bewust gebruik van. Nu al zijn de voorverkiezingen in Louisiana en Georgia uitgesteld waar Biden naar verwachting hoog zou scoren. Als we virtueel doorspoelen naar de verkiezingen van november 2020, dan zal Trump alles aanwenden om de chaos van een land dat lijdt voor eigen politiek en economisch profijt verder te vergroten.

Als zijn partij hem niet terugfluit, dan moeten we niet vreemd opkijken dat Trump de verkiezingen verliest, maar in januari 2021 met verwijzing naar de noodsituatie geen afstand van zijn functie doet. Zodat op de gezondheidscrisis een grondwettelijke crisis volgt. Het Kremlin waar Trumps poppenspeler huist ziet de chaos, de implosie van het politieke bestel en het maatschappelijk leven goedkeurend aan.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Democraten ruziën over corona-aanpak Donald Trump. Joe Biden vergeet de naam van het coronavirus’ van Bert Reijmerink op DDS, 16 maart 2020.

Max von Kreyfelt heeft het mis. Niet de media, maar Assange is veranderd

Update 20 april 2022: Uitlevering van Julian Assange aan de VS is een stap dichterbij gekomen na de beslissing van de rechter die het ultieme besluit over uitlevering in handen van Binnenlandse Zaken legt. De zaak is daarom niet langer een juridische, maar wordt een politieke kwestie. Dat is niet in het voordeel van Assange.

Mijn reactie bij de video ‘Don’t extradite Julian Assange – demonstratie Amsterdam’ op Café Weltschmerz:

Max von Kreyfelt laat zich kennen als complotdenker. Hij is neerbuigend naar de gevestigde media als hij meent dat de jongeren hun geschiedenis niet kennen en zich laten sturen door Brussel. Hij laat in het midden of hij hier de EU of het Mediahuis mee bedoelt. De laatste heeft overigens het hoofdkantoor in Antwerpen.

De geïnterviewde gaat voorbij aan het feit dat Assange is veranderd en zich tot een meeloper van het Kremlin heeft ontwikkeld. Dat verklaart de desinteresse van de media. En wees nou eerlijk, om wat voor nieuwsfeit gaat het hier nou eigenlijk? Er lopen wat Piraten die sinds het Oekraïne-referendum in rechts vaarwater terecht zijn gekomen en in de media geen smoel en geloofwaardigheid meer hebben.

Van de Robin Hood die tegen het establishment vocht is Assange in de loop der jaren geëvolueerd tot een pion van het Kremlin. In tegenstelling tot iemand als Edward Snowden die in elk geval besefte dat hij in de media zijn onafhankelijkheid van de Russen moest blijven benadrukken. Die schijn hield Assange niet eens op.

De som is dan snel gemaakt. President Trump die Assange in het zadel heeft geholpen heeft de media tot vijand van het volk verklaard. Is het een wonder dat de gevestigde Nederlandse media daar niet echt warm voor lopen? Het is inderdaad wel opvallend dat de alternatieve media het ook af lieten weten.

Wat is er sinds 2012 veranderd? Het lijkt erop dat Assange is geradicaliseerd. Wie hem hartstochtelijk verdedigen zijn daar een aanwijzing voor: complotdenker Alex Jones van Infowars, Sean Hannity van Fox News, UKIP-voorman en Brexiteer Nigel Farage en de Russische propagandazender RT. Dat is niet een gezelschap dat zweert bij democratie en rechtsstaat, maar juist het standpunt ondersteunt dat ‘media de vijand van de staat’ zijn. Dat roept de vraag op of Assange zelf wel een journalist is zoals hij claimt.

Over Assange bestaat sinds midden 2013 de controverse of hij een agent van Russische inlichtingendiensten is. Op zijn minst bestaat de verdenking dat hij er nauw mee heeft samengewerkt in de presidentscampagne van 2016 die Trump het presidentschap bracht. Roger Stone was de tussenpersoon tussen het Kremlin en Trumps campagneteam.

De vraag is hoe Assange beoordeeld moet worden. Is hij een journalist, een politiek activist of een ingelijfde medewerker van een ‘buitenlandse’ inlichtingendienst? John Schindler wees er in 2013 in een analyse op dat WikiLeaks via Israel Shamir waarschijnlijk geïnfiltreerd was door de Russische inlichtendienst.

Dat verklaarde de opstelling van Wikileaks in de campagne van 2016 die volledig in lijn was met de opstelling van het Kremlin. De ‘progressieve’ Assange kwalificeerde tijdens de campagne de Democratische Hillary Clinton als kwalijker dan de Republikeinse Donald Trump. Daarmee probeerde Assange progressieve Democratische, pro-Bernie Sanders kiezers te ontmoedigen om te gaan stemmen. Achteraf kan dat alleen maar begrepen worden in de georkestreerde campagne om verschillende doelgroepen in de richting van Trump te laten bewegen.

Dus? Verdient Assange juridische bescherming of heeft hij door vanaf 2013/2014 samen te spannen met het Kremlin zijn rechten verspeeld? Hoe dan ook is hij afgelopen 7 jaar door zijn activistische opstelling en handelswijze terechtgekomen in het kruisvuur tussen Kremlin en Witte Huis. Als hij in een kerker in Virginia verdwijnt, dan kan op zijn minst worden gezegd dat hij door zijn pro-Kremlin opstelling de Amerikanen alle munitie heeft gegeven om hem in handen te krijgen.

Assange verdient het om berecht te worden voor zijn daden, maar een eerlijk proces zit er vermoedelijk niet in. Wie hoog spel speelt en verliest, heeft blijkbaar dat recht verspeeld. Dat is de harde praktijk van de strijd tussen landen. Wie niet oppast wordt daarin vermalen. En Assange heeft niet goed opgepast. De Nederlandse media zullen daar verslag van doen. Als er iets te melden valt dat meer is dan een verregende, troosteloze gebeurtenis op het Museumplein.

Politiek van VS staat op kruispunt richting grondwet of doofpot. Openheid over Trump of wordt zijn obstructie opnieuw toegedekt?

Gisteren, 15 januari 2020 zond de Rachel Maddow Show een interview uit met Lev Parnas. Hij is een Oekraïens-Amerikaanse handlanger van Rudy Giuliani in Oekraïnegate. Het interview wordt als belangrijk gezien vanwege de onthullingen die laten zien dat medewerkers van Trump, zoals vice-president Pence en Justitieminister Barr in het complot zaten en onwettig en niet in het nationaal belang hebben gehandeld. Door de getuigenis van Parnas wordt bevestigd  wat al vermoed wordt. Hij verbindt alle bekende punten tot een beeld van bedrog, leugens, onwettig handelen, schaduwbeleid en obstructie van de democratische instituties.

De onderliggende zaak betreft het door president Trump en zijn medewerkers en handlangers op onwettige wijze graven naar belastende informatie in Oekraïne over Trumps belangrijkste Democratische mededinger voor het presidentschap in 2020 Joe Biden en zijn zoon Hunter én het om partijpolitieke redenen blokkeren door president Trump van hulp aan Oekraïne die alleen kon worden gedeblokkeerd op voorwaarde dat de Oekraïense regering zou meewerken aan het in een kwaad daglicht stellen van de Bidens. Deze kwestie is door de Democraten aangewezen als doorslaggevende reden voor de impeachment van Trump die deze week van het Huis naar de Senaat wordt gestuurd. In de Senaat begint volgende week het impeachment-proces.

De Republikeinse meerderheidsleider in de Senaat Mitch McConnell heeft echter aangekondigd een showproces te willen waar getuigen zoals de ontslagen nationale veiligheidsadviseur John Bolton of chefstaf van het Witte Huis Mick Mulvaney niet worden gehoord en de belastende informatie over Trump en zijn helpers niet wordt gewogen. De getuigenis van de overgelopen Parnas die uit veiligheidsredenen met deze informatie naar buiten komt maakt het er voor de Republikeinen lastiger op om het af te doen in een gericht waarvan de uitkomst vooraf wordt vastgesteld, ofwel een kangaroo court. Het is nog steeds onduidelijk of er in de Senaat een echt proces komt of niet. Het lijkt dat er nu drie of meer Republikeinse senatoren zijn die de 47 Democraten en Onafhankelijke senatoren aan 50 stemmen kunnen helpen voor een voorstel voor een eerlijk proces. Het is de voorzitter van het Hooggerechtshof John Roberts die bij deze gelegenheid het proces voorzit en de procedure bewaakt. De verwachting is dat hij de doorslag geeft richting een eerlijk, open proces.

Allerlei brisante ontwikkelingen komen deze en de volgende week samen: nieuwe onthullingen over het gemarchandeer in de Oekraïne-kwestie door de Trump getrouwen, nieuwe onthullingen over de vermenging van officiële en officieuze medewerkers dat onder meer leidde tot de bedreiging en het ontslag van de Amerikaanse ambassadeur in Kiev, nieuwe onthullingen over de obstructie van het onderzoek daarnaar en de onvermijdbare conclusie dat Trump en zijn naaste hoogste medewerkers als Pence, Barr en buitenlandminister Mike Pompeo er diep bij betrokken zijn. Nogmaals, dat tegen de achtergrond van een impeachment-proces in de Senaat waar de Republikeinse meerderheid dat op partijpolitieke redenen naast zich neer dreigt te leggen.

De referentie die presidentiële historici nu al gebruiken is hoe de geschiedenis over deze kwestie en de hoofdpersonen erin over 20 jaar zal oordelen. Zoals de geschiedenis 45 jaar later over Watergate en president Nixon oordeelt. Of het beroep op de hoofdpersonen over hun eigen rol in de geschiedschrijving helpt, hangt ervan af hoe autonoom ze nu kunnen opereren en of ze de vrijheid, durf en geestelijke souplesse in zich hebben om hun geweten te volgen en het belang van hun land te stellen boven de trouw aan een president die er ernstig van verdacht wordt te hebben gesjoemeld. De komende maanden zullen duidelijk maken of er voldoende Republikein zijn die die verantwoordelijkheid en hun trouw aan de grondwet serieus nemen.