Gedachten bij de foto ‘National Gallery of Art (hours sign)’ van Warren K. Leffler (1965)

Het is 19 juli 1965. Warren K. Leffler maakt deze foto in de National Gallery of Art in Washington DC. Het valt op dat de openingstijden ruim zijn. Het museum is tot 10 uur ’s avonds open. Dat is wat anders dan de musea in Nederland die op een enkele uitzondering na 55 jaar later nog steeds oude kantooruren volgen. De vrouw die voor het schilderij Le Vieux Musicien (The Old Musician) van Édouard Manet (1862) staat kijkt om naar de fotograaf. Leffler is waarschijnlijk Afro-Amerikaans, hoewel er geen afbeeldingen van hem te vinden zijn. Hij maakte iconische foto’s van de leiders van de Burgerrechtenbeweging. Op de foto en het schilderij van Manet wordt gekeken en worden blikken gevolgd. Manet wordt vaak beschouwd als de eerste moderne schilder.

De onrust van de hete zomer van 1965, de rassenrellen en de sociale ongelijkheid houdt Leffler buiten beeld. Zo lijkt het. Neutraal pakt de opdracht niet uit om plichtmatig de tentoonstelling ‘Nineteenth- and Twentieth-Century European Drawings’ te fotograferen. Leffler spreekt zich uit en lijkt de beperkte ruimte te nemen om subtiel commentaar te geven. In elk geval weeft hij die notie in de betekenis. Of is dat nou te vergezocht?

Foto 1: Warren K. Leffler, National Gallery of Art (hours sign), 19 juli 1965. Collectie: Library of Congress.

Foto 2: Edouard Manet, The Old Musician (1862). Olieverf op doek. Collectie: National Gallery of Art, Washington DC (Deelcollectie: Chester Dale Collection).

Eerlijke Verkiezingen. Wat is daar voor nodig? Een voorstel

Via een petitie van de Vrouwenpartij kwam ik terecht bij de pressiegroep en ‘beweging ter bevordering van de radicale democratisering van Nederland’ Eerlijke Verkiezingen. Het is op juli 2014 opgericht en meent dat ‘er een machtssysteem is dat oneerlijk met haar stemgerechtigden omgaat’. Die kritiek klinkt aannemelijk. De Wet Financiering Politieke Partijen laat geen ruimte om beginnende partijen startsubsidie te geven. Zelfs niet op experimentele basis. Het verklaart waarom in Duitsland dat wel zo’n subsidie kent de Piratenpartie een vliegende start kon maken, terwijl de Nederlandse Piratenpartij rond de halve kamerzetel blijft hangen door onvoldoende middelen. Om mee te draaien in het systeem heeft in Nederland een politieke partij ten minste 1000 leden en een zetel in Eerste of Tweede Kamer nodig. Een hoge drempel die tot een stagnerend politiek stelsel zonder doorstroming leidt. Even opvallend is trouwens het feit dat partijen niet makkelijk verdwijnen.

Eerlijke Verkiezingen ziet oneerlijke aspecten in het politieke bestel dat niet beredeneerd wordt vanuit de volksvertegenwoordiging, maar vanuit de politieke partijen. Die ondanks alle maatschappelijke en technische veranderingen nog op dezelfde manier opereren als in de tijd dat ze opgericht werden. De meeste vlak na de Tweede Wereldoorlog, maar de voorlopers ervan al eind 19de eeuw. Politieke partijen opereren nog steeds door interne disciplinering, mandatering en interne organisatie binnen een papieren werkelijkheid die niet alleen vanwege de financiering, maar ook vanwege de wettelijke bepaling door de staat opgelegd wordt.

Kan het politieke bestel zonder dat het volledig overhoop gegooid wordt en de continuïteit in gevaar komt anders ingericht worden zodat er verse lucht in het systeem komt? Daartoe is een mentaliteitsverandering nodig die ten koste gaat van de macht van de politieke partijen. Een begin van verandering kan bestaan uit de volgende maatregelen, gevolgd door een evaluatie met als doel meer burgerparticipatie: 1) Aanpassing van de Wet Financiering Politieke Partijen door het mogelijk maken van startsubsidies zodat nieuwkomers makkelijker kunnen toetreden; 2) Vaststelling van een quotum (zeg: 10%) binnen het openbaar bestuur voor functies (wethouders, burgemeesters) die niet door de politieke partijen worden ingenomen en de aantrekkelijkheid van die partijen op termijn terugdringt; 3) Invoering op lokaal niveau van vormen van E-Democracy om te experimenteren met technische digitale middelen en directe aanspreekbaarheid van burgers; 4) Aanpassing van de wettelijke bepalingen om burgerbewegingen gelijk te stellen aan traditionele politieke partijen.

Foto: Schermafbeelding van ‘Maakt dit eerlijke verkiezingen?’ van burgerbeweging ‘Eerlijke Verkiezingen’.

Russische burgers in Moskou komen op voor hun burgerrechten

Gewone Russische burgers komen nu al weken in Moskou bijeen met de hoop op een beter Rusland. Waar de mensenrechten tellen, de corruptie ontbreekt en de oorlog en het nationalisme niet zulke absurde vormen als nu aannemen. Betrokken burgers die het beste met hun land voorhebben. Opzet van de bijeenkomsten is het creëren van een niet-ideologische, onpartijdige massabeweging die de autoriteiten tot zinnen brengt en de repressieve wetten die het parlement in snel tempo aanneemt schrapt. Om weer uit te gaan van de grondwet.

Kan dit protest voor een doorbraak zorgen die reikt buiten de stedelijke elite? Onduidelijk is wat de werkelijke steun is voor het huidige bewind. De inschatting varieert van 15 tot 85%. Dus wie weet. Met de stagnerende economie met stijgende prijzen en steeds meer ontslagen geeft de regering extra voedsel aan het protest.

Rapport: Amerikaanse democratie bedreigd door massale spionage van journalisten en advocaten

Het gaat niet goed met de Amerikaanse politiek. En met de Amerikaanse democratie. Het gaat slecht met de Amerikaanse journalistiek. Human Rights Watch en American Civil Liberties Union (ACLU) verklaren in het rapport ‘With Liberty to Monitor All’ welke moeite journalisten die de nationale veiligheid ‘verslaan’ en juristen moeten doen om het staatstoezicht van de nek te houden. De persvrijheid en het recht op een advocaat zijn in gevaar. Wat weer inhoudt dat de Amerikaanse rechtsstaat in gevaar is. Amy Goodman van Democracy Now! praat met de auteur van het rapport Alex Sinha en kritische onderzoeksjournalist Jeremy Scahill.

Hier voor commentaar van Dan Froomkin en hier voor rapport ‘With Liberty to Monitor All’ van HRW en ACLU.

Eeuwige beweging in Gaza: Allah Akbar tegen Eretz Yisrael

In het conflict tussen Hamas en Israël in Gaza hebben beide partijen de handschoenen uitgetrokken. Alle middelen zijn geoorloofd. De ene straatvechter tegen de andere. De verbetenheid en de haat spoelen de laatste restjes redelijkheid weg. Van beide kanten aangewakkerd door een nationalistisch-religieuze component die de Realpolitik nog meer op afstand zet: Allah Akbar tegen Eretz Yisrael. Deze inzet van beide partijen is de echte verloren strijd die door niemand te winnen valt. Dat maakt het lastig om begrip te hebben voor de leiders van de strijdende partijen die als een dolle tekeer gaan. Wat niet voor de slachtoffers geldt, die verdienen alle compassie. Gevangen door die leiders met hun belangen die het verkeerde pad bewandelen.

De informatieoorlog woedt en beide kanten buigen de waarheid bij. De waarheid wordt gemanipuleerd om de publieke opinie te winnen. Voor uw of mijn sympathie. De verslaggeving van de partijen is gekleurd. Aan de beestachtigheid zijn geen grenzen. Het verstand staat stil bij het bombarderen van een ziekenhuis. Zelfs als er op het terrein een raket gelanceerd zou zijn. Bewijs wordt met plakken en knippen gefabriceerd als legitimatie voor een fatale druk op de knop. De teller van het dodental loopt weer even op. Wat te doen? Een opinie die tussenbeide wil komen zegt dat de driften van Hamas en Israël omgezet moeten worden tot aanvaardbare vorm. Maar da’s te veel gevraagd voor een conflict dat tot een wederzijds ritueel geworden is. No exit.

Piratenpartij moet meer aan de weg timmeren. Kei- en keihard

Wordt het ooit nog iets met de Piratenpartij? Ik twijfel. Zomer 2012 werd ik lid, maar ik hou m’n hart vast. De Nederlandse Piratenpartij wil maar niet doorbreken. Niet in de peilingen en niet in het publieke debat. Het blijft marginaal. Als het bij de volgende verkiezingen voor gemeenten en Europa niet lukt, dan lukt het nooit.

Wat is er meer nodig dan de onthullingen van Edward Snowden die de vreselijkste schendingen van de privacy aantonen, de scoops van Glenn Greenwald, de NSA die eigenmachtig burgerrechten opzuigt en van Orwellls 1984 een kindersprookje maakt, een AIVD-directeur Rob Bertolee die in het ontwijken van de waarheid z’n eigen waarheid naar zich toetrekt, een regenteske en bullebakkende minister Opstelten en een suffe, sullige minister Plasterk, een kundige lijsttrekker Dirk Poot en een gemotiveerde achterban met het hart aan de goede kant? Secretaris Gerben Brands legt het uit voor radio 1. Dat doet-ie goed. Maar toch overtuigt het niet.

De Nederlandse Piraten maken nog steeds weinig klaar. Ik breek graag een lans voor de partij, maar kan er niet meer van maken dan wat ik zie. Het product dat de Piraten in handen hebben is van goud, maar ze weten het tot nu toe niet te verzilveren. Op geen enkel moment. Waarom niet? Komt het door intern gekissebis? Of hun beroerde publiciteit met een website die een vormgeving heeft uit het jaar nul en maar niet spannend wil worden? Ik gun het de Piratenpartij, en bovenal de Nederlandse politiek zo graag, maar zie geen verbetering. Is het het tekort aan middelen dat een doorbraak door nieuwkomers verhindert? Het is nog 2,5 maand tot de gemeenteraadsverkiezingen van 19 maart. Piraten, gooi de schroom van jullie af. Ga in de aanval. Frontaal.

Foto: ‘Circa 1925: A fencing duel scene from the pirate film ‘Contraband‘, produced by Fred Leroy Granville. (Photo by General Photographic Agency/Getty Images)’

Bits of Freedom: maatregelen tegen spionage. Bespied ons niet

Digitale burgerrechtenbeweging Bits of Freedom overhandigde vandaag minister Ronald Plasterk ‘een pakket met concrete maatregelen die genomen moeten worden‘. Dit naar aanleiding van de recente onthullingen over de spionagepraktijken van inlichtingendiensten. Directeur Hans de Zwart: ‘Dit is hét moment voor de regering om strenge maatregelen te nemen om deze spionagepraktijken te stoppen.‘ Op bespied-ons-niet.nl noemt Bits of Freedom een lijst maatregelen die de regering moet nemen om een vuist te maken tegen deze spionage. Het gaan om een mix van maatregelen. De geheime diensten in Nederland moeten aan banden worden gelegd. De regering moet onderzoeken wat de schaal van de spionage is. Doelwitten van economische spionage moeten worden onderzocht. De regering moet het gebruik van beveilingstechnologie bevorderen. In Europa moet Nederland eisen dat onderhandelingen met de VS worden gestopt.

Interessant is de twijfel aan de onafhankelijkheid van internetbeveiligingsbedrijf Fox-IT: ‘Fox-IT is de leverancier van informatiebeveiliging van veel grote bedrijven in Nederland, de overheid én onze geheime diensten. Kunnen we sinds de hacks van de NSA er nog wel zeker van zijn dat hun systemen of mensen niet zijn gecompromitteerd?‘ Ook opvallend is de oproep om de zeekabels te onderzoeken: ‘De regering moet onderzoeken of de NSA of GCHQ de zeekabels aftapt die in Nederland uitkomen. Er komen zes internationale zeekabels met internetverkeer in Nederland uit. Ook hiervan moeten de resultaten worden gepubliceerd. ‘

Foto’s: Schermafbeeldingen van ‘Bespied ons niet‘ van Bits of Freedom, 4 december 2013.

Bradley Manning tot 35 jaar veroordeeld. Strijd gaat door

‘Private’ Bradley Manning (25) is vandaag voor een militaire rechtbank in Fort Meade veroordeeld tot 35 jaar gevangenisstraf. Dat maakte de militaire rechter kolonel Denise Lund vandaag bekend. De aanklager had 60 jaar geëist. Dit wil niet zeggen dat-ie nu ook werkelijk 35 jaar achter de tralies verdwijnt. Hij heeft-er al drie jaar opzitten en verder recht op 112 dagen strafvermindering vanwege de onterende omstandigheden van z’n detentie. Na een derde van de straftijd kan-ie een gratieverzoek indienen. Kolonel Morris Davis calculeert dat Bradley Manning bij goed gedrag zo’n 8 tot 9 jaar de gevangenis in moet. Zodat-ie op zijn 34ste vrijkomt. Anders dan de aanklagers beoogden die een voorbeeld wilden stellen door ‘m levenslang op te sluiten.

Ondanks het feit dat het nog slechter had kunnen uitpakken is de straf disproportioneel hoog. Manning wilde oorlogsmisdaden aan de kaak stellen om een publiek debat op gang te brengen, maar krijgt een zwaardere straf dan degenen die oorlogsmisdaden pleegden en bloed aan hun handen hebben. Ze worden doorgaans niet eens aangeklaagd. Kevin Gosztola die het hele proces heeft gevolgd en daar elke dag verslag van deed formuleert het aldus: ‘The sentence is far greater punishment than individuals in the military, who actually committed war crimes by killing innocent civilians in Iraq or Afghanistan, have received. It is also, when considering proportionality, a level of punishment than what soldiers or officers involved in torture in the past decade have received.‘ Burgerrechtenorganisatie ACLU stelt dat de straf past in een klimaat waarin het recht misbruikt wordt en klokkenluiders en journalisten die onrecht aan de kaak willen stellen op een hoop met landverraders en terroristen worden gegooid. Het ziet in het vonnis een trieste dag voor de rechtsstaat VS:

Foto: Schermafbeelding van verklaring door de ACLU over de straf van Bradley Manning, 21 augustus 2013.

Voor meer informatie zie: Het Nederlands-Belgische Bradley Manning Steuncomité.

Nogmaals boycot van Sochi gevraagd. Of anders Pink Power?

Afgelopen donderdag besteedde ik aandacht aan de vanwege zijn homosexualiteit ontslagen tv-presentator Anton Krasovsky, de inperking van de homorechten in Rusland en een petitie die opriep tot een boycot van de Olympische Spelen van Sochi 2014. Nu blijkt er nog een petitie te zijn op petities.nl die gestart is door Henri Pieper. Hij wees me er in een reactie op. Stephen Fry ondersteunt deze petitie per tweet. Tekenen kan hier. 

Wrang is dat het IOC zich tegenover de tegenstanders van het Russische anti-homo beleid formeel opstelt en tegelijk net probeert te doen alsof de Russische regering geen politiek bedrijft met de Spelen. Da’s een dubbele standaard van het IOC. Volgens GayStarNews verbiedt het IOC met verwijzing naar het Olympisch Handvest elke sporter die deelneemt aan de spelen tot protest. Want de Spelen zouden niet de plek voor ‘politieke’ uitingen zijn. Deelnemers die zelfs protesteren met een regenboogspeld lopen de kans gestraft te worden door het IOC. En in de cel gegooid te worden door de Russische overheid. Want het IOC heeft na de uitspraken van de Russische minister van Sport Vitaly Mutko niet langer de garantie dat dit niet gebeurt.

Sport en politiek zijn als vanouds nauw verbonden. Niet alleen sporters zien dat verband zoals bij het Black Power-protest bij de Zomerspelen van Mexico 1968. Medaillewinnaars Tommy Smith en John Carlos balden bij de huldiging hun vuist. Landen gebruiken sport om politiek te bedrijven. China zocht in 1971 diplomatieke toenadering tot de VS via tafeltennis, de zogenaamde pingpongdiplomatie. Argentinië organiseerde in 1978 tijdens de dictatuur het WK-voetbal en probeerde de aandacht af te leiden van de repressie. Sochi 2014 valt in dezelfde categorie. De Spelen moeten president Putin prestige geven. Is er voor Sochi een Pink Power-protest in de maak? Met Nederlandse schaatsters, Duitse rodelaars of Scandinavische skiërs die hun vuisten ballen?

Foto: Schermafbeelding van de petitie ‘Boycot de Olympische Winterspelen Rusland‘, 18 augustus 2013. Zie hier.

Wat is er nog meer nodig voor een boycot van Winterspelen Sochi?

De Russische televisiepresentator Anton Krasovsky werd eind januari ontslagen bij Kontrtv. Reden was dat-ie kort daarvoor in een uitzending openlijk verklaarde homo te zijn. De zender Kontrtv wordt door het Kremlin gecontroleerd. Zoals ooit de naast Lenin staande Trotsky werd weggeretoucheerd, zo wiste Kontrtv elk beeld van Krasovsky. Alsof-ie nooit bestaan had. Anton Krasovsky bepleit nu z’n zaak voor de westerse media.

Onder meer door het optreden bij Becky Anderson voor CNN op 12 augustus werd het ontslag opgerakeld. Trouwens een merkwaardig interview door Anderson die wel adrenaline maar geen finesse in zich heeft en Krasovsky die door zijn slechte beheersing van de Engelse taal geen finesse kan geven. Gevoegd bij Anton Krasovsky’s povere kennis van de West-Europese geschiedenis en angst voor president Putin die hij niet wil afvallen om niet verbannen te worden ontspoort het interview volledig. Maar het ontslag staat op de agenda.

Kraskovsky werd trending. Aangejaagd door de open brief van Stephen Fry om de Olympische Winterspelen van Sochi te boycotten. De achtergrond voor alle onrust is een anti-homo wet in Rusland die ‘propaganda van niet-traditionele relaties‘ onder minderjarigen strafbaar stelt. In de praktijk betekent dit volgens Wikipedia ‘dat het praten over homoseksualiteit waar jongeren bij zijn, of het dragen van uiterlijke kenmerken die verwijzen naar de LGBT-gemeenschap (zoals de regenboogvlag) strafbaar is, ook voor buitenlanders‘.

Een boycot van de Winterspelen van Sochi is om allerlei reden een prima idee en de oproep van Fry verdient ondersteuning. Hij schrijft: ‘The idea that sport and politics don’t connect is worse than disingenuous, worse than stupid.’ Dus onoprecht en dom. Dit in tegenstelling tot westerse politici en sportbobo’s die tegen een boycot zijn. In hun visie hebben sport en politiek niks met elkaar te maken. Ze tonen volop begrip in hun onoprechtheid. Jelle Z. is een petitie op Avaaz begonnen die hier getekend kan worden. Indirect ook een protest tegen de anti-homo wet, de heksenjacht op Russische LGBT’s en het ontslag van Anton Krasovsky.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Oproep tot boycot van de Olympische spelen in Rusland 2014‘ op Avaaz.org. 15 augustus 2013.