George Knight in 2016. Vooral Europees globalisme

Internet is een apart continent. Dat alle continenten omspant. Hoe tegenstrijdig dat ook klinkt. Sociale media dringen wereldwijd door en worden bijna overal opgepikt. In 2016 was de toptien van landen waar dit blog wordt gelezen: Nederland, Verenigde Staten, België, Duitsland, Frankrijk, Ierland, Verenigd Koninkrijk, Spanje, Oekraïne en Italië. Tamelijk Europees, op de VS na. Met daarna Brazilië (12e), Zuid-Korea (16e), Canada (19e), Australië (21e) en Suriname (23e). Groenland blijft voor dit blog een witte plek op de wereldkaart. Evenals stukken van Afrika en West-Azië. Op de gedeeld 120ste plek staan onderstaande landen met één bezoeker per jaar. Je kunt je afvragen waarom zo’n bezoeker hier terechtkomt en of de verwachtingen ingelost worden.

Foto’s: Schermafbeeldingen van statistieken van blog George Knight (WordPress).

Oostenrijkse cabaretier Roland Düringer richt politieke partij op. Kansrijk?

Het is weer eens iets anders. Iets volkomen anders. Een acteur en cabaretier die een politieke partij begint. In Oostenrijk heeft Roland Düringer in video 272 op zijn blog aangekondigd mee te doen aan de komende nationale verkiezingen in 2017. En in video 273 staat hij op 21 september 2016 met zijn chef-plaatsvervanger voor het ministerie van Binnenlandse Zaken nadat zijn partij ‘Ab jetzt G!LTs’ is geregistreerd. Uw stem geldt in deze Anti-Oarschloch partij, zo drukt Düringer ons op het hart. Ofwel de anti-lullenpartij voor Oostenrijk.

In het commentaar van ZIB (Zeit im Bild) van publieke omroep Österreichischen Rundfunks wordt opgemerkt dat de oprichting van Düringers partij ook opgevat kan worden als kunstproject. Maar hoezo kunstproject? Omdat de initiatiefnemer een kunstenaar is? Wat dat betekent wordt niet duidelijk. Een partijprogramma is er nog niet. ZIB is sceptisch over ‘het spagaat tussen satire en politiek’. Maar door politicoloog Peter Filzmaier op te voeren redeneert het daarbij wel erg vanuit de oude politiek. Het meest actuele voorbeeld van een media-persoon die succesvol is in de politiek en weet hoe de media te bespelen laat ZIB liggen: Donald Trump.

Roland Düringer kan voor de Nederlandse situatie vergeleken worden met acteur George van Houts die zich met zijn dramaproject De Verleiders en de kritiek op de geldschepping door banken maatschappijkritisch opstelt. Kunstenaars en media-persoonlijkheden in de politiek zijn niet ongewoon. Dat loopt van Eva Perón, Ronald Reagan, Clint Eastwood, talloze Indiase filmsterren, André Malraux, Gilberto Gil en Beppe Grillo. Maar doorgaans sluiten ze zich aan bij een bestaande partij. Wat Düringer doet is anders. Het is afwachten of zijn stem gaat gelden in de politiek. Zijn voordeel is dat de geloofwaardigheid van de Oostenrijkse politiek zo laag is dat elke nieuwkomer een kans maakt. Maar wat zo’n politieke debutant weet toe te voegen is het raadsel.

Petitie tegen Wilders op sociale media toont noodzaak van media-educatie aan

Net zoals mensen een vaar- of rijbewijs moeten halen voordat ze er met hun boot of auto op uittrekken, zou je wensen dat ze een cursus volgen dat ze afsluiten met een examen voordat ze zich op sociale media mogen begeven. Het doel is hun kennis en vaardigheid te verhogen dat dit de kwaliteit van hun uitingen zo ten goede komt dat ze er zelf, hun directe omgeving en de samenleving ook iets aan hebben. Zodat het meer wordt dan een uiting van ongenoegen. Ikzelf heb het voorrecht aan een universiteit afgestudeerd te zijn met een studie media- en filmtheorie, daarnaast een bijvak communicatiewetenschappen, cursussen argumentatieleer en informatie-analyse te hebben gevolgd en werkzaam te zijn geweest als eindredacteur bij een tijdschrift.

Media-educatie is de blinde vlek van de Nederlandse sociale media. Gebruikers hebben meestal geen idee van de basisregels van de journalistiek (Code van Bordeaux), de beginselen van de argumentatieleer (Model van Toulmin) en de logica, de beginselen van de film-, media-, en televisietheorie en -geschiedenis, de beginselen van de narratologie (vertelwijze), de beginselen van de communicatieleer en de informatie-analyse. Aangevuld met elementaire historische kennis, historisch besef, politieke en juridische kennis, talenkennis en algemene ontwikkeling. Zo’n cursus kan niet teveel eisen, het gaat om het bijbrengen van elementaire kennis van genoemde vakgebieden in de hoop dat het niveau van de uitingen op sociale media ietwat toeneemt.

Media-educatie heeft meerdere doelstellingen. Het leert passief de omgang met media en het begrijpen en op waarde schatten van informatie die op ons aankomt en ons vaak overvalt en dreigt te laten verdrinken door de veelheid. Hoe kunnen we het kaf van het koren scheiden? Het leert actief om wat men op sociale media wil vertellen in een passende vorm te gieten. En het leert om daarbij verder te kijken dan onze neus lang is met als doel om maatschappelijk zinvol te opereren. Zodat de burgerzin toeneemt. Een effect van media-educatie is dat het publieke debat op een hoger peil wordt gebracht en de hufterigheid wordt teruggebracht. Vaak een gevolg van zich buitengesloten voelen en uit onmacht gewoonweg niet de juiste bewoordingen weten te vinden voor wat men wil zeggen. Uit gebrek aan nuancering grijpt men dan naar te zware bewoordingen.

De afgelopen 24 uur werd ik op sociale media nog uitgemaakt voor dromer en arrogante ignorant. Wat opvalt is dat zo’n verwijt het hoofdargument wordt en de argumentatie zo goed als vervangt. Hoofdzaak lijkt het ook niet om de ander te willen overtuigen, maar om buiten te sluiten en af te serveren door twijfel te zaaien over diens motivatie. Dat heeft nog weinig met een open debat te maken. Maar alles met een gesloten wereldbeeld. Media-educatie in het basisonderwijs en in het vervolgonderwijs kan dat wereldbeeld helpen openen.

Bovenstaande petitie is een voorbeeld van een ondermaatse uiting op sociale media. Het is in strijd met de regels van een elementaire media-educatie. Zo staat bij de constatering dat Wilders in 1991 een Israëlisch paspoort bezat, maar bij de inleiding dat hij dat nog steeds heeft. Dat spreekt elkaar tegen. Wilders heeft geen Israëlisch paspoort. Dat Wilders zeer loyaal is aan Israël is overvloedig beschreven, zoals hier, maar dat hij in de eerste plaats loyaal zou zijn aan Israël is nooit aangetoond. Het is gebaseerd op geruchten. Omdat de aannames van de argumentatie niet kloppen, mist de conclusie dat Wilders staatsgevaarlijk is elke grond.

Dit zou allemaal niets om het lijf hebben, als dit soort broddelwerk de zinvolle kritiek op Wilders niet in de weg zou staan. Maar deze verbeeldingen versterken eerder de positie van Wilders dan dat ze die verzwakken. Een cursus media-educatie zou petitionaris Frank Zweers kunnen helpen om een goede petitie tegen Wilders op te stellen. Die ik graag zou ondertekenen omdat ik Geert Wilders als een gevaar voor de democratie zie.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Wilders het land uit’ op petities.nl.

Uitleg over moderatie. Het verzoenen van belangen op een blog

Voor de duidelijkheid geef ik weer hoe ik te werk ga bij de moderatie van dit blog. Al sinds de gebeurtenissen eind februari 2014 toen in de straten van Kiev en de Maidan scherpschutters meer dan 100 doden maakten en begin mei in Odessa toen doden vielen door verstikking in een vakbondsgebouw lopen de gemoederen hoog op. Zoals bij geen enkel ander onderwerp in het 3,5 jarig bestaan van dit blog ooit is gebeurd. Ik ben niet gelukkig met de maatregelen die ik moest nemen, maar zal uitleggen waarom ik zo moest handelen.

In beginsel verwijder ik geen reacties. Maar ze zijn slecht een klein deel van dit blog. Hoogstens 1% van de bezoekers hier plaatst een reactie. Verdeeld in serieus en minder serieus. Ik ben degene die zowel de lijn van het debat als het belang van die andere 99% dien te behartigen. Vaak bereiken me uit die hoek opmerkingen dat ik te veel ruimte geef aan intriganten en complotdenkers en dat dat afbreuk doet aan dit blog. Het hoort bij de meningsuiting. Soms is de absurditeit ook verhelderend omdat het iets over de Nederlanders anno nu verduidelijkt. Overigens, dit zijn de uitzonderingen. De meeste reacties stel ik zeer op prijs.

Maar een moderator moet optreden. Zoals een tuinman een tuin onderhoudt. De tiende keer dezelfde reactie over een complot dat naast het onderwerp staat of ontkennen van feiten die glashard in de media door alle kanten worden bevestigd worden zo tot bewuste obstructie. Het is geen censuur om die te verwijderen, maar een redactionele ingreep. Mijn vuistregels zijn dat ik reacties alleen om de volgende redenen verwijder:
1) ze bevatten beledigingen en beschuldigingen naar andere deelnemers aan de discussie.
2) het betreft ellenlange ‘warrige’ kopieën die hoogstens zijdelings met het onderwerp te maken hebben en niet voor dit blog zijn geschreven.
3) het betreft uitingen van mensen of Avatars die door verschillende mensen ‘bemensd’ worden die overduidelijk in opdracht van een politieke of maatschappelijke organisatie optreden -soms tegen betaling- en de mening van die instelling boven de feiten stellen.
4) het betreft uitingen van mensen die op slechts een onderwerp reageren, meestal met talloze reacties per dag wat aan Stalking raakt, en niet uitgaan van de feiten; communicatie en uitwisseling van gedachten is zo goed als onmogelijk, de reacties zijn digitale belletjesttrekkerij of het gooien van digitale bommetjes om vervolgens hard weg te lopen zonder ooit verantwoording af te leggen of meningen te corrigeren.

Dit zijn formele redenen om reacties te verwijderen. Als mensen onderbouwde kritiek op een redactionele beslissing van me hebben dan geef ik altijd antwoord. In het besef dat alleen ik die verantwoording moet geven -ook omdat ik de macht over de deleteknop heb-. Maar ik vind dat iemand die reageert ook plichten heeft. Je gaat een contract aan om min of meer serieus naar elkaar te luisteren en op elkaar te reageren.

Mensen die problemen hebben met m’n moderatie benader ik per e-mail voordat ik iets verwijder.  Om dat op die manier uit te praten. Alleen in de gevallen dat mensen anoniem opereren met afscherming van hun gegevens -en ik me afvraag welke persoon of welk collectief ik tegenover me heb- kan ik ze niet bereiken. M’n plicht is om iedereen volledige vrijheid te bieden. Maar wel voorbeelden te stellen en lijnen uit te zetten.

De functie van moderator is dus complex. Scheidsrechter, deelnemer aan de discussie, hoofdredacteur en eindredacteur tegelijk. Dat zijn vaak tegenstrijdige belangen die lastig verenigbaar zijn. Welnu, dan zoek je een middenweg. Redelijk, tussen streng en naïef, sturend en goedgelovig. Voorop staat dat ik me moet kunnen verantwoorden aan de hand van de regels die ik 3,5 jaar geleden opstelde. Die lijn houd ik aan.

NB: Graag het verzoek om inhoudelijke opmerkingen over de moderatie op deze posting te plaatsen. 

Foto: Fokke & Sukke, Bloggen.

Petitie voor vrijheid Vietnamese bloggers. Tegen cybercensuur

Het gaat niet goed met de vrijheid van Vietnamese bloggers. Nog in september 2012 verzocht Catherine Ashton, EU’s vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken de Vietnamese regering om drie bloggers vrij te laten. Hun misdaad was dat ze op internet corruptie en onrecht van de regering aan de kaak stelden. Reporters Without Borders (RWB) vraagt een halt aan de cybercensuur door de Vietnamese regering. Het vraagt om de vrijheid van 35 bloggers en roept iedereen op om hier een petitie voor hun vrijlating te tekenen.

RWB stelt dat Vietnam na China de grootste gevangenis ter wereld voor bloggers en cyber-dissidenten is: Vietnamese bloggers zijn een bron van onafhankelijk nieuws en informatie, als alternatief voor de door de regering gecontroleerde media. De bloggers schrijven over corruptie, milieuproblemen en politieke ontwikkelingen van het land.

De afgelopen jaren waren er verschillende golven van arrestaties van bloggers, netizens en journalisten. Gealarmeerd door de Arabische opstanden traden de Vietnamese autoriteiten harder op tegen afwijkende meningen om eventuele destabilisatie te voorkomen.

Onder de 35 bloggers die momenteel vastgehouden worden zijn onder meer de mensenrechtenactivist Dieu Cay en de advocaat Le Quoc Quan. Ze omvatten ook Paulus Le Son, Ta Phong Tan, Tran Huynh Duy Thuc en Nguyen Tien Trung. Ze zitten allemaal lange straffen uit op valse beschuldigingen als subversie, propaganda tegen de regering en pogingen om de regering omver te werpen.

Hun gezinnen worden onderworpen aan intimidatie en lastercampagnes. De moeder van de gevangen gezette blogger Ta Phong Tan pleegde in een daad van wanhoop over de manier waarop haar dochter werd behandeld in 2012 zelfmoord door zich in brand te steken.

Reporters Without Borders vraagt ​​de onmiddellijke vrijlating van de gevangengenomen bloggers en netizens, de opheffing van de censuur en de intrekking van de repressieve wetten die worden gebruikt tegen nieuwsbronnen, met name artikel 88 en lid 1 van artikel 79 van het wetboek van strafrecht.

Help ons om cyber-censuur te bestrijden in Vietnam! Verspreid deze petitie zo breed mogelijk!

Foto: Schermafbeelding van de petitie van Reporters Without Borders voor vrijlating Vietnamese bloggers, 22 augustus 2013.

Amnesty: Do Not …

Een video van Amnesty International over wat niet mag. Opvoeding, aanpassing en politiek komen er akelig in samen. Zoals deze video zien, op het gras lopen en harde muziek spelen. Of kunst maken die de overheid bevraagt, er grapjes over twitteren, tegenspreken of een blog schrijven dat de overheid bekritiseert. Vrijheid van informatie en expressie. Het ontbreekt in vele landen. Zorgelijk. Hoe moet dat bekritiseerd worden. Zo?

Waarom kiest Amnesty voor een niet-Westerse dissident als Ai Weiwei? Wanneer kiest het voor Assange, Manning of Snowden? Hoe moedig is Amnesty International zelf? Do Not criticise Western governments. Zo.

Foto: Still uit video van Amnesty International, 6 augustus 2013.

In Bangladesh eisen islamisten executie van andersdenkenden

Islamisten in Bangladesh zijn niet zo tolerant. Ze scandeerden vandaag: ‘Een punt, een vraag: Atheïsten moeten worden opgehangen‘ terwijl ze wegen blokkeerden en winkels plunderden. Er zijn al vier doden gevallen. Naar verluidt zitten de activisten van de Hefazat-e-Islam achter het protest. Ze willen de vrouwenrechten inperken, en eisen de doodstraf voor degenen die ze ervan beschuldigen de islam te belasteren en atheïsme te verspreiden. Onder meer via blogs op internet. De regering van Bangladesh gaat niet op de eisen in omdat het land seculier is en wetten ruimte geven aan alle religies en levensovertuigingen. De islamisten eisen het alleenrecht voor hun religie en proberen nu de regering omver te werpen. Inshallah.

Foto: Protest van islamisten leidt in Banglasdesh tot ongeregeldheden, 5 mei 2013.

Bloggers roosteren Obama terwijl de gevestigde media zwijgen

Het is een oud verhaal: de gevestigde media schurken tegen de macht aan en zijn te berekenend om kritisch te zijn. Ze verzaken hun plicht om de macht te  controleren. Cenk Uygur van The Young Turks memoreert dat president Obama in een Google Hangout met (conservatieve) bloggers kritische vragen krijgt over de inzet van drones en de rechtsstaat die journalisten van de gevestigde media hem nooit en te nimmer stellen.

Cenk Uygur en zijn jonge Turken hebben hun eigen positie. Met een online programma op YouTube en een programma op Current TV. Die los van elkaar staan. Omdat Al Gore Current TV heeft verkocht aan Al Jazeera English bezinnen progressieve programmamakers zich. Vinden ze elders onderdak? Bill Press vermoedt dat Al Jazeera alle bestaande programma’s zal vervangen. Uygur geeft zichzelf een bedenktijd van drie maanden om te zien wat Al Jazeera met Current TV doet. In dat spanningsveld zet Uygur zich af tegen de gevestigde media.

De tragiek van de hedendaagse media is het gebrek aan gelijktijdigheid. Afgezien van de uitwassen aan beide kanten is de situatie dat de nieuwe online media en blogs de goede mentaliteit hebben, maar de middelen en het bereik missen. Terwijl de gevestigde media de middelen en het bereik hebben, maar de goede mentaliteit om kritisch te zijn missen. Elk voorzien ze de nieuwsconsument op dit moment onvoldoende van nieuws.

Wat betekent zo’n Amerikaans onderonsje voor Nederland? Hoe dan ook een begin in de bewustwording van de Nederlandse media en politiek om zich te ontworstelen aan de mentale druk van de VS. President Obama en het huidige Amerika zijn immers geen voorbeelden die navolging verdienen in hun buitenlandse politiek. Het is hier herhaaldelijk gezegd, de lakmoesproef van de hervonden vrijheid van denken en het bereiken van de adolescentie is als de Nederlandse politieke klasse zich durft op te werpen als bemiddelaar in de zaak Assange. Minister Frans Timmermans moet ertoe in staat worden geacht als-ie van de VVD de ruimte krijgt.

Worden sites door Zweedse overheid vanwege WikiLeaks gesloten?

Informatievrijheid en internetvrijheid spiegelen als vraag en aanbod. In een ideale situatie. De gebruiker zoekt en de bron geeft informatie. Maar de situatie is niet altijd ideaal. Soms mogen gebruikers niet weten dat het hun verhinderd  wordt de bron te vinden. Want wie beseft dat iets wordt achtergehouden voelt nattigheid. En wordt alert en gaat zoeken. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Op internet misschien wel voor 10.000.

De macht streeft daarom naar haar eigen ideale situatie die anders is dan dat van de gebruiker of de bron. Da’s een beeld dat de zoeker naar informatie niet alert maakt. Openbaarheid is binnen handbereik voor wie de juiste weg vindt, heet het. Kennis is dus macht. Ook kennis over het achterhouden van kennis is kennis.

De Zweedse sites undermattan.com en corruptio.blog.com zijn de afgelopen weken uit de lucht gehaald. Ze zouden niet aan de richtlijnen voldoen. Wie echter de ‘Terms of Service‘ leest begrijpt niet wat de reden is. Het Australische Crickey vraagt zich af wie deze Zweedse sites geblokkeerd heeft die het opnamen voor Julian Assange en WikiLeaks. Crickey zegt dat de groep achter undermattan.com claimt dat een speciale informatie unit van het Zweedse leger de site heeft afgesloten. Web tracking sites laten zien dat undermattan.com druk werd bezocht door de Zweedse overheid, politie en leger. Zo blijkt uit de te herleiden adressen.

Corruptio is in de lucht op corruptio.blogside.se. Undermattan.com plaatste er onderstaand commentaar op 11 december. Of de sites terecht zijn gesloten valt van een afstand lastig te beoordelen. Merkwaardig is echter dat er geen rechtszaak aan vooraf is gegaan. Zoals in Nederland gebeurde met klokkenluideronline.nl van Micha Kat dat in opdracht van de rechter werd gesloten. Als zelfs de rechter er niet aan te pas komt en politieke sites die een regering kritisch volgen worden gesloten zonder enige uitleg, dan lijkt er iets goed fout met de openbaarheid. Informatievrijheid en internetvrijheid zijn niet vanzelfsprekend. We zijn gewaarschuwd.

Foto 1: Schermafbeelding van melding door blog.com dat undermattan.com en corruptio.blog.com op zwart zijn gezet.

Foto 2: Schermafbeelding van oproep van undermattan.com op corruptio.bloggsida.se, 11 december 2012.

Maak promotie in het digitale Israëlische propagandaleger

Spel en werkelijkheid naderen elkaar op de site van het Israëlische leger: IDFblog.com. Niet in de manier waarop de Amerikaanse generaal Norman Schwarzkopf 20 jaar geleden tijdens de Golfoorlog video’s in de huiskamer bracht, maar in de zin van een verhoogde betrokkenheid die de internetter inlijft als medestrijder.

In een interactief spel kan de internetter punten winnen en promotie maken. Met een miljoen punten kan men het tot driesterren Luitenant-generaal in het Israëlische leger brengen. Wat je een digitale leunstoelgeneraal noemt. Maar dan wel in de paramilitaire internetreserve. Op alle sociale media van het Israëlische leger kan de voetsoldaat door te lezen, commentaar te geven, iets leuk te vinden of een bericht door te plaatsen het hogerop brengen in de hiërarchie. In een spel dat nauwgezet de Israëlische visie schaduwt. Maar zoals voor het echte leger geldt, discipline en gehoorzaamheid zijn de noodzakelijke basisvoorwaarden voor deelname.

De toepassing is een uitbreiding van prijsvragen die men soms in tijdschriften tegenkomt. Door heen en weer te bladeren kan men dan vragen beantwoorden. Over de nieuwe wonderzeep, de supermarkt die alles anders doet, de Australische wijn of de beste zorgverzekeraar. Zodat de opdrachtgever weet dat de informatie goed doordringt tot de lezer. En de marketing van het product optimaal is. Wie geluk heeft wint nog een prijs ook.

Maar dit gaat verder. Het mikt niet alleen op identificatie met Israël en vereenzelviging met het Israëlische leger, maar ook op actieve deelname in de propagandastrijd. Want daar komen ‘Show & Tell‘ door vrienden en familie te informeren en ‘Help Spread The Truth‘ door de wereld te laten weten wat er werkelijk gebeurt in Israël op neer. Deze ‘game‘ bundelt en focust de propaganda voor Israël. Het wachten is op de digitale vijand.

Foto: Schermafbeelding op 18 november 2012 van idfblog.com