Versplintering op populistisch rechts, complot of eigen onkunde? Jan Roos torpedeert Europese samenwerking van VNL

Chris Aalberts publiceerde op 3 december 2016 voor FTM een vernietigend artikel met de veelzeggende titel: ‘Hoe Jan Roos de Europese samenwerking van VNL torpedeerde’. Het gedrag van VNL-lijsttrekker Roos op een evenement van samenwerkingsveband ADDE (Alliantie voor Directe Democratie in Europa) in Stockholm zou zo onbeschoft en beledigend zijn geweest dat leden van zusterpartijen zich van hem distantieerden. Hij zou te veel gedronken hebben en zich publiekelijk misdragen hebben. Roos zou vanwege zijn onbetamelijk gedraag niet meer welkom zijn bij IDDE, de denktank van ADDE. VNL dat daarop uit ADDE stapte zegt dat dat wegens een subsidiekwestie in verband met een advertentie voor het Oekraïne-referendum was. Aalberts meent dat het vanwege het optreden van Roos en de negatieve publiciteit in verband met de advertentie over IDDE was.

In een persbericht dat op TPO wordt gepubliceerd maar niet op de eigen site zegt VNL dat Aalberts’ artikel vol ‘feitelijke onjuistheden en malle beschuldigingen’ staat. In een Update / Nawoord zegt Aalberts dat wederhoor is gepleegd bij VNL en dat de berichtgeving over het wangedrag van Roos in Stockholm die onder meer vrouwonvriendelijke opmerkingen zou hebben gemaakt door drie bronnen wordt bevestigd. Aalberts lijkt het dan ook bij het rechte eind te hebben. Hoe meer VNL Jan Roos in deze kwestie verdedigt, hoe meer het zichzelf beschadigt en afhankelijk maakt van hem. VNL lijkt met de onberekenbare Roos een miskoop in huis te hebben gehaald. De degelijke Louis Bontes en Joram van Klaveren zijn nog wel welkom bij ADDE en IDDE.

Het Oekraïne-referendum blijkt nu voor drie actievoerders als opstapje naar de partijpolitiek te zijn gebruikt: Roos, Thierry Baudet en Jan Dijkgraaf. Het ging deze actievoerders bij dit referendum dus uiteindelijk niet om Oekraïne of Europa, maar om de eigen politieke profilering. Thierry Baudet doet met zijn Forum voor Democratie mee aan de Tweede Kamer-verkiezingen van 15 maart 2017 en Jan Dijkgraaf doet met Geen Peil hetzelfde. Jan Roos is door zijn activisme dus lijsttrekker van VNL kunnen worden. De geldingsdrang van deze rechts-populistische actievoerders is groot. Maar ze lijken vooral elkaar in de wielen te rijden. En de PVV.

Joost Niemoller plaats op zijn De Nieuwe Realist een gastcolumn van Jurrien Bolten waarin de complottheorie niet geschuwd wordt: ‘We weten dat GeenStijl een huismerk is van de Telegraaf. De wakkere krant van Nederland. We weten ook dat de Telegraaf het huisblad is van de VVD. Wat ligt meer voor der hand te veronderstellen dat achter die bureaus een mooi plan is bedacht om de groei van de PVV de beperken door de concurrentie aan te wakkeren.’  En: ‘Opnieuw, vlak voor de verkiezingen slaagt de gevestigde orde er in om op rechts onrust te veroorzaken en verwarring te zaaien. Waarom leren jullie niets uit de geschiedenis van de laatste 40 jaar. De mensen willen geen versplintering, maar een solide, betrouwbare beweging.’ 

Het is ‘de gevestigde orde‘, ‘de elite‘ of ‘het establishment’ dat van populistisch rechts de schuld krijgt als er iets niet gaat zoals het wilt dat het gaat. Het is altijd de fout van een ander. De hand in eigen boezem steken is een onbekend fenomeen in kringen van PVV, VNL, FvD en Geen Peil. Niet omdat het zelfinzicht ontbreekt, maar omdat het een onmisbaar geloofsartikel is om ‘het volk’ te mobiliseren. Zo’n houding is beangstigend omdat het eigen morele gelijk nooit ter discussie kan worden gesteld. Het morele gelijk van populistisch rechts is als de onfeilbaarheid-doctrine van religieuze organisaties. Met als gevolg verstarring, geslotenheid en gelijkhebberigheid. Zelfs als Jan Roos zich misdraagt is het nog de ander die dat op zijn geweten heeft. Is de ultieme verklaring ervoor wellicht dat het rechts-populistische partijen aan een geweten ontbreekt?

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Hoe Jan Roos de Europese samenwerking van VNL torpedeerde’ op Follow The Money (FTM) van Chris Aalberts, 3 december 2016.

Symbolische bestrijding van racisme werkt averechts. En leidt tot geschiedvervalsing, censuur en maatschappelijke verdeeldheid

Vaak zijn maatschappelijke verschijnselen veelkantig. En niet uitsluitend pro-dit of anti-dat. In Nederland heeft sinds enkele jaren het Zwarte Piet-debat aan snelheid gewonnen. Iedereen lijkt zich er mee te willen bemoeien. Maar men doet het tekort door het verschijnsel Zwarte Piet terug te brengen tot racisme. Het is er voor sommigen wel degelijk een uitingsvorm van die ingrijpt in het dagelijks leven, maar het is tevens meer dan dat. Zodat de vraag ontstaat hoe men origineel, schaduw en echo met respect voor alledrie behouden kan. Omdat het altijd iets of iemand tekortdoet lijkt dat onmogelijk. De oplossing die alle kanten verzoent ligt voor de hand: de fundamentele aanpak van het probleem, zonder zich nog te concentreren op de symboliek.

Dit naar aanleiding van een petitie die oproept om de ‘zware mannetjes’ op een verkeersbord een andere kleur te geven. Het kan opgevat worden als een grap die zoals uit de reacties blijkt ontregelt. Het valt niet goed te duiden waar het de petitionaris exact om te doen is. Het lijkt gericht tegen het hedendaags anti-racisme dat velen te snel en te simplistisch gaat. Door dat uit te vergroten en tot in het absurde door te trekken houdt het het hedendaags debat over racisme en slavernij de maatschappij een spiegel voor.

Waar eindigt anti-racisme? In de volkomen gelijkschakeling? Dat moet een samenleving niet willen. Een onheilspellend bericht eergisteren over een Deens museum (Statens Museum for Kunst) dat vermeend beledigende titels met verwijzingen naar het woord ‘neger’ gaat aanpassen. Zo wordt Negerkop (Negerhoved) van Karel van Mander voortaan ‘Hoofd van een Afrikaan’ genoemd. In 2012 wilde het Stockholmse Kulturhuset uit de jeugdbibliotheek albums van Kuifje verwijderen omdat ze racistisch zouden zijn. Na protest ging dat voornemen niet door. Is dat een politiek correcte actie of overgevoeligheid die leidt tot geschiedvervalsing, censuur en bevoogdend gedrag die migranten in bescherming meent te nemen? Ik vermoed het laatste.

Aanpassen van iets dat niet aangepast hoeft te worden is als de anti-rook lobby die scènes met rokers uit films zo wil aanpassen dat ze geen sigaret meer in handen hebben. Het achterliggende idee is dat jongeren niet meer op de gedachte gebracht worden om te gaan roken. Dit is onzinnig omdat het niet aantoonbaar is dat dit het roken bestrijdt. In Turkije moest hetzelfde om religieuze redenen gebeuren met alcohol. Een geblurd glas in de hand van Humphrey Bogart. Dit is geen wetenschap, maar doorgeslagen politieke actie.

Bestrijding van racisme is hard nodig. Maar is de beste aanpak het herschrijven van de geschiedenis of de ontmanteling in snel tempo van een kinderfeest? Richt de energie op de arbeids- of huizenmarkt waar racisme welig tiert. Omdat daar de schaduw en echo niet optreden ontstaat er geen onverkwikkelijk debat zodat bestrijding veel doelmatiger kan zijn. Het symbolisme van racismebestrijding op sociale media en media mag wellicht voor sommigen richtinggevend lijken, maar roept weerstand op die de bestrijding ervan juist remt.

Kwaadwillenden kunnen het zelfs nog anders zien: door het debat te beperken of vooral te richten op die symbolische bestrijding ontstaat een idee van urgentie dat er aan bestrijding gewerkt wordt, maar dient dit vooral als afleiding voor echte bestrijding. Die symbolische bestrijding die dient als maatschappelijk ventiel staat het de macht toe om de machtsstructuren die tot racisme leiden ongemoeid te laten. Of minder aan te passen dan bij een normale ontwikkeling zou gebeuren. In die opvatting staan anti-racisten en degenen die zich verzetten tegen de symbolische aanpak van racisme aan dezelfde kant zonder dat ze het beseffen.

Foto: Karel van Mander, ‘Hoofd van een Afrikaan’, olieverf op koper, 1609-1670.

Jamala met ‘1944’ namens Oekraïne naar Eurovisie Songfestival

Update 15 mei 2016: Oekraïne heeft het Eurovisie Songfestival 2016 gewonnen met een politiek getinte song.

Oekraïne stuurt Jamala, artiestennaam van Susana Jamaladinova naar het Eurovisie Songfestival in Stockholm met het lied ‘1944’ over de deportatie van Krim-Tataren door de Sovjet-Unie. Ze won de nationale competitie door de publieksstem. De tekst is in het Engels en Krim-Tataars, een Turkse taal. De song bevestigt de trend van het politieke lied als subgenre met verwijzingen naar de eigen geschiedenis. Zo kwam voor Armenië de gelegenheidsgroep Genealogy in 2015 met het lied ‘Face the Shadow’ over de Armeense genocide in 1915.

Turkije dat de Armeense genocide ontkent had weinig mogelijkheden om dat te verhinderen doordat het onder druk van de islamitische regering van president Erdogan zich afkeert van Europa en sinds 2012 niet meer meedoet aan het Eurovisie Songfestival. Maar met de Russische Federatie dat wel meedoet is het dit jaar anders. In de Duma gaan stemmen op om de organisatie te verzoeken Jamala te verhinderen deel te nemen omdat het erop gericht zou zijn de Russische Federatie ‘te steken’. In een bericht doet Ukraine Today verslag.

De regels van het Eurovisie Songfestival zeggen in 1.2.2 (h) ‘No lyrics, speeches, gestures of a political or similar nature shall be permitted during the ESC. (..). No messages promoting any organization, institution, political cause or other, company, brand, products or services shall be allowed in the Shows and within any official ESC premises (..). A breach of this rule may result in disqualification.’ De officiële presentatie van ‘1944’ door Jamala op het You-Tube kanaal van de Eurovisison Song Context zoals deze uitgevoerd zal worden in Stockholm mist de verwijzingen uit bovenstaande video naar de  deportaties  en het optreden van de Sovjet-autoriteiten. Het bevat eerder een humanistische, dan een politieke boodschap. Daarom valt niet in te zien dat een verbod op verzoek van de Duma kans maakt omdat er formeel geen regels overtreden worden.

De subtext van de video is explicieter en heeft een politieke boodschap. Maar omdat de video formeel niets met de officiële presentatie van Jamala te maken heeft kan de zangeres noch de Oekraïense delegatie daarop afgerekend worden. De video is een montage van de audio track van ‘1944’ met fragmenten uit de film Haytarma (‘Хайтарма’) van Viktor Borisov uit 2013 over de deportatie van de Krim-Tataren door de Sovjets in het dorp Alupka op 18 mei 1944. Zie hier de volledige film op YouTube. Met na 51’’ de video-fragmenten. 

When strangers are coming…
They come to your house,
They kill you all
and say,
We’re not guilty
not guilty.

Where is your mind?
Humanity cries.
You think you are gods.
But everyone dies.
Don’t swallow my soul.
Our souls

Yaşlığıma toyalmadım
Men bu yerde yaşalmadım
Yaşlığıma toyalmadım
Men bu yerde yaşalmadım

We could build a future
Where people are free
to live and love.
The happiest time.

Where is your heart?
Humanity rise.
You think you are gods
But everyone dies.
Don’t swallow my soul.
Our souls

Yaşlığıma toyalmadım
Men bu yerde yaşalmadım
Yaşlığıma toyalmadım
Men bu yerde yaşalmadım

Foto: Still uit film film Haytarma (2013) van Viktor Borisov.

Om het vluchtelingenbeleid hetzelfde te laten blijven dient het te veranderen

De reactie van de politiek op de massale en waarschijnlijk georkestreerde aanrandingen door Noord-Afrikaanse en Arabische migranten op oudejaarsavond in Keulen en andere Duitse en Zwitserse steden is veelzeggend. En voorspelbaar. Het zou liggen aan de leiding van de politie. Intussen komen allerlei doofpot-affaires naar buiten waarbij migranten betrokken waren en die om politieke redenen onder de pet werden gehouden terwijl er zelfs berichten naar de media gingen dat alles goed was gegaan. Zoals gebeurde in Keulen. Maar ook in Zweden waar jeugdige vluchtelingen in 2014 en 2015 jonge meisjes lastigvielen op een Jeugdfestival. En ook voor Nederland is het wachten op weggestuurde korpsleiders en onthullingen van doofpot-affaires waarbij om politieke redenen de betrokkenheid van vluchtelingen werd verzwegen.

Typisch voor die kanteling in iets wat lijkt op nieuwe openheid is een bericht in AD over die Zweedse zwijgcultuur: ‘Dit is een pijnlijk punt. Soms durven we niet te zeggen hoe de vork in de steel zit, omdat we denken dat dat de (extreemrechtse) Zweden Democraten in de kaart zal spelen”, aldus politiechef Peter Ågren tegen de krant Dagens Nyheter.’ De Zweedse premier Stefan Löfven zegt dat ontoelaatbaar te vinden.

Maar is het niet te simpel om de politie de schuld te geven en zo de verantwoordelijkheid af te schuiven? Verschillende politiemensen uit Keulen wezen er al op dat de politie tijdens oudejaarsavond onderbezet was omdat het veel mensen moest leveren voor de grensbewaking in Beieren. Wat echt alleen door toedoen van de politiek gebeurde. Daarom was de politie niet op sterkte en was dat een van de redenen voor het optreden van de aanrandingen door Arabieren en Noord-Afrikaanse migranten in vele Duitse steden waar de politie onderbezet was, en niet voldoende op kon treden om de veiligheid op straat te garanderen. Het is ook een feit dat de Keulse korpsleiding niet optimaal functioneerde, zoals Arnold Plickert voorzichtig suggereert.

Hoe verder? Er spelen belangen, principes, waarnemingen en belevingen door elkaar die vaak tegenstrijdig zijn. Essentieel is om in de EU-lidstaten draagvlak te blijven houden voor een humaan vluchtelingenbeleid. Want zonder dat gaan andere waarden die theoretisch wellicht voorrang hebben straks ook verloren. Daar helpt geen ethiek aan. De vijand van goed is beter. Daartoe moeten de politieke leiders beredeneerd vanuit de fysieke opnamecapaciteit, de mentale bereidheid van autochtonen én al gevestigde kwetsbare allochtonen om inwijkelingen op te nemen, het tempo van absorptie en de handhaving van culturele waarden snel grenzen stellen aan de instroom van nieuwe vluchtelingen. Met nieuw realisme. Om het vluchtelingenbeleid hetzelfde te kunnen laten blijven dient het snel te veranderen. Daartoe moet de politiek als de wiedeweerga veranderen.

Beschuldigingen tegen Assange verjaren. Maar hij blijft opgesloten in ambassade

Interview op 3 augustus 2015 van de Zweedse televisie met Thomas Olsson, de Zweedse advocaat van Julian Assange. (Klik op Ondertiteling Engels). Morgen en komende week verlopen drie van de vier beschuldigingen tegen Assange omdat hij nog steeds niet geïnterviewd is en het nu te laat is. Een voorwaarde voor vervolging.

De Zweedse aanklager Marianny Ny weigerde jarenlang Assange op niet-Zweedse bodem te interviewen en Assange weigerde naar Zweden te komen omdat hij uitlevering naar de VS vreesde. Tegen hem is nooit een aanklacht ingediend en daarom was hij formeel nooit verdachte. De vierde aanklacht wegens verkrachting verjaart in 2020 zodat er niets voor Assange verandert. Hij kan de Ecuadoriaanse ambassade in Londen niet verlaten op het gevaar af uitgeleverd te worden aan Zweden voor het vooronderzoek in de verkrachtingszaak.

Olsson probeert druk op de Zweedse aanklager te zetten door te stellen dat ook in deze vierde beschuldiging een oplossing gevonden dient te worden. Opmerkelijk is dat Assange al sinds juni 2012 in de Ecuadoriaanse ambassade verblijft en de aanklager hem zo goed als genegeerd heeft. Des te opvallender omdat de Zweedse aanklager er geen probleem in ziet andere verdachten wel via Skype of op vreemde bodem te interviewen.

Voor Assange geldt een uitzondering. Velen zien in de starre en vertragende opstelling van de Zweedse aanklager en politiek een een-tweetje tussen Zweden en de VS om Assange in zijn actieradius te belemmeren en hem minder doelmatig te maken in zijn werk voor WikiLeaks. Bij uitlevering naar de VS wacht Assange een geheime jury in Virginia die al in december 2010 een aanklacht wegens spionage tegen hem heeft opgesteld.

Met Carl Bildt ben ik het eens over Oekraïne. Wiens schuld is dat?

Voorkeuren pakken soms onverwachts uit. Met de voormalige Zweedse minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt ben ik het nooit eens. Zo’n kwade -wat hypocriete- genius die zich in hechte samenwerking met de Amerikanen ertoe leende om Julian Assange zonder aanklacht buitenspel te zetten. Recht zonder recht dat hij toch recht noemt. Zo’n Europese politicus die de mond vol heeft van vrijheid en meningsuiting, maar tegelijkertijd encryptie voor vrij internetverkeer tegenwerkt of de internetvrijheid wil inperken. Afluisteren van internet dat verenigbaar is met de vrijheid van meningsuiting goedpraat als het ‘discreet uitgevoerd’ wordt. Zulk kromdenken van het ergste soort dus. Kortom, Carl Bildt komt door onderdrukking op voor vrijheid.

Bildt heeft ondanks zijn neo-conservatieve agenda gelijk over Oekraïne. Zo werkt het verbreken van de apathie. Als Nederland, Frankrijk, Duitsland of Spanje slechts een procent van de agressie ondervonden die Oekraine sinds een half jaar ondervindt van Rusland dat met 7500 militairen onrechtmatig in Oekraïne opereert, dan zouden de West-Europese landen vol zelfmedelijden moord en brand schreeuwen om hun eigen leed te benadrukken. De pijngrens voor zichzelf ligt wat laag en voor de ander wat hoog. Dat wringt.

Over Oekraïne blijft het stil. En dat is niet normaal. Oekrainers menen dat ze de opstand der horden aan de rand van Europa remmen en daarmee het continent redden. Wie weet, maar tot de 700 miljoen Europeanen dringt zelfs dat niet door. Nou ja, tot Carl Bildt en enkele verontruste bloggers. Maar Europa is te druk bezig met zichzelf. Het spijt me enorm dat ik het voor een keer eens moet zijn met Carl Bildt. Dat wens ik mijn ergste vijand niet toe. Maar het wegkijken voor Oekraïne neemt onderhand ook wel erg bizarre vormen aan.

Foto: Tweet van Carl Bildt, 18 januari 2015.

In Zweden gijzelen anti-Zwarte Piet activisten de beeldvorming

Zwarte Piet ligt ook internationaal onder druk van anti-Zwarte Piet activisten. Zoals in het Zweedse Stockholm waar Sinterklaas op 30 november met boot en rondrit zijn intocht houdt. Nu zonder Zwarte Piet. Activisten zijn aan de winnende hand, maar praten niet altijd met verstand van zaken of stellen recente veranderingen in de traditie van het Sinterklaasfeest goed voor. Ze zijn onvoldoende geïnformeerd en missen de nuances. Zo is het allang achterhaald dat Zwarte Piet krom Nederlands praat en zich kinderlijk gedraagt. Vooral de Hoofdpiet is Sinterklaas doorgaans te slim af en regelt de zaken die Sinterklaas in zijn onbegrip niet meer bij kan benen.

De reactie ontspoort soms ook weer met de claim dat alles bij het oude moet blijven. Middengroepen zoals vertegenwoordigd door de Amsterdamse burgemeester Eberhard van der Laan en de Sinterklaas-comité’s gaan voor een geleidelijke aanpassing waarbij de ergste stereotyperingen verdwijnen. Dat polderen heeft tijd nodig, maar het fanatisme aan beide kanten maakt de speelruimte in het midden klein. In Zweden wil de Afro-Swedish National Association zelfs bepalen wat er achter de gesloten deuren van de Nederlandse ambassade gebeurt. Da’s intolerant en past niet bij pluriformiteit. Met hun verkeerde voorstelling van zaken proberen de anti-Zwarte Piet activisten de beeldvorming te domineren. In Nederland lukt dat niet, in het buitenland wel.

Foto: Schermafbeelding van deel van UPI-artikel: ‘Afro-Swedish group objects to Santa’s blackface helper’.

Pussy Riot ontmoet Assange in Londen. Dissidenten onder elkaar

Vandaag slikten Julian Assange en zijn advocaten een bittere pil door de uitspraak van het Zweedse hof van beroep. The Guardian vat het samen. Het Europees arrestatiebevel dat op initiatief van aanklager Marianne Ny tegen hem is uitgegaan -ongebruikelijk omdat er geen aanklacht tegen hem loopt- wordt niet ingetrokken. Zodat Assange zich genoodzaakt ziet in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen te blijven waar hij nu al 885 dagen verschanst zit. Assange heeft vermoedens dat uitwijzing naar Zweden gevolgd zal worden door een uitleveringsverzoek van de VS. Een grand jury in Virginia heeft in het geheim in december 2010 een zaak wegens spionage tegen hem voorbereid. Hij wordt verdacht van seksuele intimidatie van twee vrouwen in Zweden, wat-ie ontkent. Er zijn vele tegenstrijdigheden. Het betreft dus een onderzoek in een mogelijke zaak.

De uitspraak biedt Assange ook perspectief, hoewel dat pas later speelt. De aanklagers krijgen een tik op de vingers van het hof omdat ze zich onvoldoende inspannen om te zaak tot een goed einde te brengen: ‘The Court of Appeal notes, however, that the investigation into the suspected crimes has come to a halt and considers that the failure of the prosecutors to examine alternative avenues is not in line with their obligation – in the interests of everyone concerned – to move the preliminary investigation forward.’ Aanklagers konden de zaak blijven vertragen vanwege de scheiding der machten die bemoeienis van de politiek verhindert. Door de uitspraak van het hof is dat veranderd omdat het een aanwijzing vanuit de rechterlijke macht zelf is.

Pussy Riot en Julian Assange zitten in het kamp van de tegenbeweging en zijn door hun marginale positie gedwongen elders bescherming te zoeken. Het chiasme van de dissident. Edward Snowden kan er nog aan toegevoegd worden. Hij verblijft gedwongen in de Russische Federatie omdat tijdens een overstap in Moskou zijn paspoort door de regering-Obama werd ingetrokken en hij strandde. Pussy Riot, Julian Assange en Edward Snowden zijn voorstanders van informatievrijheid en transparantie, een ruime interpretatie van de vrijheid van meningsuiting en tegenstanders van de inperking van burgerrechten door spionage van burgers. Maar Snowden geniet bescherming van president Putin, Assange maakte in 2012 een reeks praatprogramma’s met niet-Russische dissidenten die op de Russische propagandazender Russia Today werden uitgezonden terwijl Pussy Riot felle oppositie tegen het regime van Putin voert. Onmin hebben ze gemeenschappelijk.

Vragen bij een video over een vechtpartij in Stockholm, 2013

Een video op LiveLeak zegt: ‘Anti whites attack Swedes in Stockholm 2013’. Het account van degene die op 7 november 2013 de video plaatste is beëindigd. De wetmatigheid van sociale media is dat elk bericht elders opnieuw opduikt. Nu onder de titel ‘Sweden, Stockholm – Muslims brutally attack Swedes on the streets of their own country’. Op YouTube wordt de video van 53 seconden weer door anderen doorgeplaatst. Op 12 november het eerst onder de titel ‘Gang Of Racist Muslims Attack Swedish Citizens In Stockholm 2013’.

In mei 2013 waren er dagenlang relletjes in Stockholm, zoals onderstaand verslag van de BBC samenvat. Met immigranten. Onduidelijk is of bovenstaande video daarmee iets te maken heeft. Onduidelijk is wat er aan de hand is. Wie zijn de drie jongens met het oranje, rode en blauwe T-shirt die gemolesteerd worden en wie zijn de aanvallers? Wat is de reden voor de vechtpartij? Komen ze allen uit het café met het gele licht? Wie filmt de aanval, hoe komt deze toevallig langs en wordt deze op het laatst ook tegen de grond gewerkt? Wat is de rol van de vrouw met het bruinleren jack die wil sussen? We weten niks. Zelfs niet of het om Zweden of moslims gaat. We zien agressie en veel te veel korte lontjes die graag hun vuisten gebruiken. En da’s al erg genoeg.

Snowden en Rusbridger winnen Right Livelihood Award. Met ruzie

Hoofdredacteur van The Guardian Alan Rusbridger en Edward Snowden hebben een Right Livelihood Award  gewonnen. Zonder geldprijs. Ze speelden een hoofdrol in de NSA-affaire. Naast Asma Jahangir (Pakistan), Basil Fernando/ Asian Human Rights Commission (Hong Kong, China) en Bill McKibben/ 350.org (USA). De Zweedse prijs wordt beschouwd als een alternatieve Nobelprijs. Het belichaamt het principe dat elke persoon met volledige eerbied voor anderen en de natuurlijke wereld een eerlijk beroep moet uitoefenen. De jury prijst klokkenluider Edward Snowden voor ‘zijn moed en vaardigheid in het onthullen van de ongekende omvang van staatstoezicht dat fundamentele democratische processen en grondwettelijke rechten overtreedt‘.

De bekendmaking van de Awards vindt al sinds 18 jaar op het Zweedse ministerie van Buitenlandse Zaken plaats. De uitreiking is al sinds 1985 in de Zweedse Rijksdag in Stockholm, in december kort voor de uitreiking van de Nobelprijs ceremonie. Maar dit jaar gaat het anders, zo bericht The Local. De minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt die al ruim 30 jaar geadviseerd wordt door de Republikeinse spindoctor Karl Rove zou een stokje gestoken hebben voor de aankondiging op zijn ministerie. Hij ontkent betrokkenheid.

De organisatie van de Right Livelihood Award overlegt met Snowdens advocaten of ze hem op 1 december naar Zweden kunnen krijgen voor de uitreiking in het parlement. Snowden heeft asiel in Rusland omdat vorig jaar op doorreis van Hong Kong naar Zuid-Amerika zijn paspoort door de Amerikaanse regering ingetrokken werd en hij niet verder kon reizen. De kans dat Snowden naar Zweden kan reizen moet klein worden geacht vanwege Amerikaanse druk. Carl Bildt is aftredend minister omdat het rechtse blok de recente verkiezingen verloor. Na de benoeming van de premier kunnen begin oktober de nieuwe ministers worden benoemd.