Assange en de WikiLeaks Party. Something New?

WikiLeaks heeft de laatste tijd de wind in de zeilen. Julian Assange ‘vierde’ onder veel publiciteit zijn eenjarig jubileum in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. Klokkenluider Edward Snowden haalde de publiciteit met zijn ‘onthulling’ dat de Amerikaanse overheid 300 miljoen burgers bespioneert. In het geheim en illegaal. Omdat dit al jaren bekend is was het niet echt een onthulling. Maar bijzonder was dat Snowden documenten had die het zwart op wit aantoonden. Met als gevolg dat de regering-Obama het niet meer kon afdoen als een spookverhaal en moest reageren. In haar antwoorden ontkende ze het bestaan van de spionage van haar burgers niet. Wikileaks werkte samen met Snowden in zijn vlucht uit Hong Kong. De IJslandse woordvoerder van WikiLeaks Kristinn Hrafnsson gaf talloze interviews in de gevestigde media over de zaak Snowden.

Voor Australiër Julian Assange zal het aftreden door een partijcoup binnen de Labor Party van de Australische premier Julia Gillard het best smaken. Assange verborg nooit zijn minachting voor haar. De nieuwe leider is de oude leider Kevin Rudd. Hij neemt trouwens de minister van Buitenlandse Zaken Bob Carr mee die overliep van Gillard naar Rudd. Voortdurend verweet Assange Gillard zijn consulaire belangen tegenover de Amerikaanse regering onvoldoende te vertegenwoordigen. Begrijpelijk wie de berichten over het Five Eyes netwerk tussen de VS, VK, Canada, Nieuw-Zeeland en Australië volgt. Veel verschil zal premier Rudd vermoedelijk niet maken.

In een verklaring feliciteert de WikiLeaks Party Kevin Rudd en spreekt het de hoop uit dat-ie voor de rechten van Assange zal opkomen. WikiLeaks verzoekt hem om in gesprek te gaan met Zweden zodat Assange in Londen ondervraagd kan worden. Want de rechtlijnige Rudd is een van de weinige leidende Australische politici die de afgelopen jaren opkwam voor Assange’s rechten: ‘The Wikileaks Party now calls on Prime Minister Rudd to put the interests of this Australian citizen before Australia’s interests with the United States.’

Da’s de omwenteling van het verhaal, van WikiLeaks naar WikiLeaks Party. Assange en zijn medestanders doen mee aan de Senaatsverkiezingen van 14 september met hun nieuw opgerichte partij. Assange gaat op in de Australische deelstaat Victoria waar-ie volgens de voorspelling een zetel kan bemachtigen. Het nieuwe eraan is niet zozeer de vermenging van journalistiek, activisme en politiek, met een regionale, nationale en internationale focus. Dat komt vaker voor. Nieuw is dat de WikiLeaks Party stelling neemt tegen de zittende macht. Wat gebeurt er straks als senator Assange gelekte geheime informatie inzet tegen premier Rudd of de conservatieve leider Tony Abbott? Dan horen we eindelijk het verhaal eens van een andere kant.

Foto: ‘Luritja man demonstrating method of attack with boomerang under cover of shield. An indigenous man with headdress and body paint is posing with a boomerang in his hand raised behind his head, and a shield and a second boomerang held in front of him (Central Australia).‘ 1920.

Catladies tegenover christelijke lobbygroep op internet

Catladies van ACL hebben het domein AustralianChristianLobby.org gekocht. De andere ACL, de Australian Christian Lobby gebruikt acl.org.au. De Christelijk Lobby heeft geen plannen om het domein van de Catladies terug te kopen. De ‘katten‘ ACL gaat voor gelijke rechten, abortus, een stop op discriminatie, sexuele voorlichting op scholen en verantwoordelijk kattenbezit. De ‘christelijke’ ACL is daar tegen, hoewel onduidelijk is hoe het over kattenbezit denkt. Naar verluidt is de als satire opgevatte actie op sociale media een hit. In Australië staan progressieve seculieren lijnrecht tegenover de conservatieve christenen. Blijkbaar symboliseren katten vanuit een feministische gedachtengoed het tegenovergestelde van waar christelijke conservatieven voor staan. Zetten deze als digitaal antwoord straks honden of kangoeroes in?

De ACL is politiek actief. In januari 2013 bracht het naar buiten dat de Australische premier Gillard religieuze groepen had verzekerd dat deze onder een nieuw wetsvoorstel het recht behielden om homosexuelen en andere ‘zondaars’ te blijven discrimineren. Zo liet ACL-directeur Jim Wallace in de publiciteit weten. Hiermee suggereerde de ACL dat Julia Gillard de discriminatie door christelijke organisaties billijkte. Een bewuste actie om haar te compromitteren. Door het verwijt dat ze aan de leiband van de VS loopt en consulair onvoldoende doet voor Julian Assange is ook bij progressief Australië de steun voor premier Gillard sterk afgenomen.

Foto 1: Schermafbeelding van ‘kattenprotest’ door ACL (Australian Cat Ladies).

Foto 2: M.S. Belfleur, Tattoo.

SP stelt vragen over bemiddeling Nederland in kwestie Assange

De SP-fractie in de Tweede Kamer laat me weten dat het aanvullende kamervragen over de affaire Assange heeft ingediend. Met het oog op bemiddeling door Nederland. Mede naar aanleiding van stukken die hier en hier en hier en hier en hier verschenen. De vragen van woordvoerder buitenland Harry van Bommel geven minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken de mogelijkheid om voorbij te gaan aan de fouten van z’n voorganger Rosenthal. Door nieuwe feiten lijkt Timmermans niet langer gebonden aan de antwoorden van Rosenthal. Dat geeft de SP de mogelijkheid om opnieuw vragen over deze kwestie in te dienen. Dat nieuwe feit is een door de hoogste Zweedse opperrechter Stefan Lindskog in Adelaide op 3 april gemaakte opmerking dat de politiek het laatste woord heeft over een garantie aan Assange. Politiek opvallend is dat de PvdA bij monde van woordvoerders Désirée Bonis of Michiel Servaes niet in deze kwestie gedoken is. Ik geef de vragen weer:

Vragen van het lid Van Bommel (SP) aan de minister van Buitenlandse Zaken over de impasse in de zaak tegen WikiLeaks oprichter Julian Assange

1. Herinnert u zich het antwoord van uw voorganger op mijn vraag over WikiLeaks oprichter Julian Assange dat de Zweedse wet niet in de mogelijkheid van een vooraf af te geven garantie tegen uitlevering voorziet? 1)
2. Bent u bekend met de opvatting van de Zweedse opperrechter Stefan Lindskog dat de Zweedse regering Assange, in ruil voor diens komst naar Zweden, wel degelijk een garantie kan geven niet uitgeleverd te worden aan een derde land, zoals de Verenigde Staten? 2) Kunt u aangeven of u dit nieuwe inzicht deelt? Indien u dit niet deelt, waarom niet?
3. Bent u bekend met de opvatting van Amnesty International dat Zweden, indien Assange naar dat land zou gaan voor verhoor vanwege verdenking van seksuele delicten, de verzekering zou moeten geven dat hij niet aan de Verenigde Staten uitgeleverd zou worden met betrekking tot activiteiten voor WikiLeaks? 3)
4. Deelt u mijn opvatting dat een garantie tegen uitlevering de huidige impasse met betrekking tot deze zaak mogelijk kan doorbreken en dat het wenselijk is dat deze impasse wordt doorbroken? Indien neen, waarom niet?
5. Bent u bereid bij uw Zweedse collega’s te pleiten voor een garantie tegen uitlevering van Assange aan de Verenigde Staten? Indien neen, waarom niet?
6. Herinnert u zich het antwoord van de minister op mijn vraag dat de Zweedse wet waarborgen kent op het gebied van uitlevering aan landen waar de persoon in kwestie het risico loopt op schending van zijn of haar mensenrechten? 4)
7. Bent u bekend met de opvatting van Amnesty International dat wanneer Assange in de huidige omstandigheden aan de Verenigde Staten zou worden uitgeleverd er een reëel risico bestaat dat dit hem zal blootstellen aan mensenrechtenschendingen, waaronder detentiecondities die neer kunnen komen op marteling? 5) Deelt u deze zorgen van Amnesty International? Indien neen, waarom niet?
8. Deelt u de opvatting van de opperrechter Lindskog dat het openbaren van een misdaad begaan door een land nooit als een misdaad zou moeten worden gezien? 6) Indien neen, waarom niet?
9. Bent u het met mij eens dat zolang de huidige impasse voortduurt en als de Zweedse regering niet bereid is tot concrete oplossingen er een rol is weggelegd voor Nederland, als de bakermat van het internationaal recht, om een oplossing te bieden voor deze internationale impasse, bijvoorbeeld door Assange op Nederlands grondgebied te laten ondervragen? Indien neen, waarom niet?
10. Bent u bereid om Nederlandse hulp te bieden om naar deze of andere oplossingen te zoeken? Indien neen, waarom niet?

Bronnen:

1. Aanhangsel van de Handelingen, 359, https://zoek.officielebekendmakingen.nl/ah-tk-20122013-359.html, 25 oktober 2012.
2. Julian Assange: Swedish justice, http://www.afr.com/p/lifestyle/review/julian_assange_swedish_judge_view_UKXfH1WonxwgZeaG0XnizI, 28 maart 2013.
3. Amnesty International calls on Sweden to assure Julian Assange won’t be extradited to the United States, http://www.amnestyusa.org/news/press-releases/amnesty-international-calls-on-sweden-to-assure-julian-assange-won-t-be-extradited-to-the-united-sta, 27 september 2012.
4. Aanhangsel van de Handelingen, 359, https://zoek.officielebekendmakingen.nl/ah-tk-20122013-359.html, 25 oktober 2012.
5. Amnesty International calls on Sweden to assure Julian Assange won’t be extradited to the United States, http://www.amnestyusa.org/news/press-releases/amnesty-international-calls-on-sweden-to-assure-julian-assange-won-t-be-extradited-to-the-united-sta, 27 september 2012.
6. Julian Assange safe from extradition to US, says Justice Stefan Lindskog, http://www.news.com.au/national-news/julian-assange-safe-from-extradition-to-us-says-justice-stefan-lindskog/story-fncynjr2-1226612062993, 3 april 2013.

Foto: De Zweedse opperrechter Stefan Lindskog spreekt over de kwestie Assange in het Australische Adelaide op 3 april 2013.

Wenst VVD rol Timmermans als bemiddelaar in zaak-Assange?

De Tweede Kamer komt moeizaam in beweging om een bemiddelende rol te spelen in de zaak-Assange. Eerste aanleiding was het voorstel Hewson. SP-Kamerlid Harry van Bommel stelde kamervragen, maar werd door toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal met een kluitje in het riet gestuurd. Deze minister wilde geen initiatief nemen en sprak aantoonbaar niet de waarheid over garanties die de Zweedse regering zou kunnen geven om de zaak vlot te trekken. Moeilijkheid is dat zijn opvolger Frans Timmermans gebonden is aan deze antwoorden. Hoe dan ook ligt de sleutel bij de beide regeringspartijen VVD en PvdA. Minister Timmermans moet in staat worden geacht om Nederland een actieve, positieve rol te laten spelen.

Uit antwoorden via e-mails van kamerleden of hun medewerkers blijkt dat de VVD moeite heeft om de finesses van de zaak-Assange goed weer te geven. Of het moet bewust haar mening verhullen, maar dat valt moeilijk te geloven. De PvdA houdt zich op de vlakte en de VVD lijkt eerlijk over haar beweegreden. Vandaag antwoordde ik de medewerker van VVD-kamerlid Mark Verheijen. Onder meer lid van de commissies Europese Zaken en Buitenlandse Zaken. Kern van het bezwaar van de VVD is niet makkelijk terug te vinden. Mij gaat het niet om de verdediging van Assange, maar de promotie van een liberaal Nederland dat open de wereld inkijkt. Dat niet afwacht, maar in zichzelf gelooft door ambitie en zelfvertrouwen te tonen. En zo zichzelf terugvindt:

“Van uw antwoord begrijp ik weinig. Julian Assange is in juridische zin geen verdachte in een verkrachtingszaak. Hij is noch in Zweden noch elders aangeklaagd. Julian Assange is een persoon die door diverse leden van de Zweedse sociaal-democratische partij tot onderdeel gemaakt is in een Zweeds onderzoek door de politie. Daarop is vervolgens een beeld gebouwd van iemand die verdachte zou zijn. Juist dat zou naar mijn idee de nieuwsgierigheid van de VVD naar de ware toedracht moeten prikkelen.

Het is correct dat er door WikiLeaks informatie uit Amerikaanse regeringsdocumenten (‘Cablegate’) is gepubliceerd. Andere journalistieke bronnen zoals de New York Times of The Guardian hebben dezelfde informatie geopenbaard. Als er dus al diplomaten of informanten in gevaar zijn gekomen door deze informatie, dan is dat in commissie gebeurd. Dit rechtvaardigt niet waarom alleen WikiLeaks met de publicatie geassocieerd wordt. Uw idee dat er ‘mogelijk’ diplomaten in gevaar zijn gekomen door publicatie is een aanname die tot nu toe niet aangetoond is.

Of Zweden een stabiele rechtsstaat is staat ter discussie. De reputatie van Zweden is niet zo brandschoon als u suggereert. Zoals u wellicht weet heeft The European Convention for the Prevention of Torture in rapportages herhaaldelijk kritiek geuit op de zogenaamde ‘pre-trial detentie’ (‘Häktning’) in Zweden. Precies het regime dat het mogelijk zou maken om Julian Assange zonder mogelijkheden tot communicatie weg te stoppen in detentie.

Zowel Julian Assange, vertegenwoordigers van de Ecuadoriaanse regering, advocaten en juridische adviseurs van Assange hebben sinds herfst 2010 de Zweedse overheid meermalen laten weten bereid te zijn mee te werken aan het Zweedse politie-onderzoek. Zij streven de transparantie na die u noemt. In de publiciteit valt na te gaan dat het de Zweedse aanklager Marianne Ny is die elke samenwerking en zoeken naar een oplossing blokkeert. Over die weigering heeft zij in het openbaar tot nu toe geen verantwoording afgelegd. De Zweedse regering-Reinfeldt die formeel het laatste woord heeft weigert Assange garanties over zijn komst naar Zweden te geven.

Gezien het bovenstaande vraag ik u daarom om uw antwoord te heroverwegen. En de zaak met dhr. Verheijen te bespreken. Assange en Zweden hebben zich ingegraven en zitten vast in hun loopgraven. Een geloofwaardige buitenstaander als Nederland kan behulpzaam zijn om de impasse te doorbreken. Ons land moet naar mijn idee in staat worden geacht om met beide partijen, en de VS, een voldoende verstandhouding hierover op te kunnen bouwen. Ik vermoed dat de regering Rutte-Asscher met een bemiddelingspoging veel te winnen heeft voor Nederland. En het profiel van minister Timmermans lijkt passend om een bemiddelende rol te spelen.

Als u meent dat een neutrale positie als bemiddelaar Nederland vanwege de betrekkingen met het Verenigd Koninkrijk en de VS niet uitkomt, dan begrijp ik dat. Dan moet Nederland om bondgenootschappelijke redenen passen. Maar dan kunt u dat beter zeggen dan de zaak-Assange anders voor te stellen dan deze is.”

Foto: L.M. Cordonnier en J.A.G. van der Steur ‘Centrale hal van het Vredespaleis Den Haag‘.

Over WikiLeaks, Julian Assange en de patstelling: een overzicht

Hoe zat het ook al weer met Julian Assange? De video van Infobytes.tv probeert een verklaring te geven voor enkele van de details met betrekking tot de beschuldigingen tegen Julian Assange. Het is ook gemaakt in de hoop de omstandigheden te verduidelijken die hebben geleid tot de huidige diplomatieke impasse. Losse eindjes, onwaarschijnlijkheden en een onlogische gang van zaken in Zweden waren eerder onderwerp van de Australische reportage ‘Four Corners‘. Zie ook de posting Sex, Leugens en Julian Assange: Four Corners. Het genre van de verklarende animatie wint aan kracht. Dit is ook leerzaam voor leden van de Tweede Kamer die willen bemiddelen, maar de feiten onvoldoende kennen. En denken dat Zweden de ideale rechtsstaat is.

Nederland wacht nog steeds rol als bemiddelaar in zaak Assange

De Zweedse, liberale EU-commissaris voor Binnenlandse Zaken Cecilia Malmström was van 2006 tot 2010 minister in de conservatieve regering-Reinfeldt. Die nog steeds regeert. In de marge van een ontmoeting met journalisten werd haar gevraagd naar de zaak-Assange. De voorman van WikiLeaks tegen wie op initiatief van Zweden in 2010 een Europees arrestatiebevel is uitgevaardigd zonder formele Zweedse aanklacht.

Malmström zegt dat Julian Assange gewoon naar Zweden moet gaan, ‘just go‘ om vragen te beantwoorden. De zorgen van Assange dat-ie vanuit Zweden uitgewezen wordt naar de VS wimpelt ze af als theoretisch: ‘I don’t think that would happen. That’s purely theoretical.’ Ze gelooft geen minuut dat-ie door de Zweden zal worden uitgeleverd naar de VS. Het tegendeel kan ze evenmin garanderen. Daarom zijn haar woorden vrijblijvend.

Australische diplomaten worden in een opinie-artikel in de Sydney Morning Herald geciteerd en geven een andere lezing van het vervolg. Ze zien evenals Malmström slechts een uitkomst, namelijk uitwijzing naar Zweden, maar een andere afloop. In tegenstelling tot haar achten ze uitwijzing naar de VS niet  theoretisch, maar goed mogelijk. Ze schetsen hoe WikiLeaks om die reden economisch wordt gewurgd door de VS.

Opmerkelijk genoeg zegt Cecilia Malmström niet dat de regering-Reinfeldt aan Assange de garantie zal geven dat-ie niet uitgeleverd wordt aan de VS als-ie naar Zweden komt. Aangetoond is dat de regering daarover het laatste woord heeft. Nog onlangs publiceerde ze samen met de Amerikaanse minister van Justitie Eric Holder een stuk over pedofilie. Als oud-minister moet ze goede contacten hebben in de regering Reinfeldt.

De VS hebben de langste adem en winnen de strijd als Europese landen het niet opnemen voor Assange. Zoiets verloopt volgens het boekje hoe een machtige speler met oneindige financiële middelen de publiciteit koopt en een kleine speler verplettert. Gevestigde media die eerst positief tegenover WikiLeaks stonden zijn stuk voor stuk overstag gegaan richting Amerikaanse regering. De VS hebben Assange gecriminaliseerd met een drieledig doel. Zijn verdediging tegen vage beschuldigingen die nooit geformaliseerd zijn kost hem al zijn middelen en energie, zijn inkomstenbronnen via Amerikaanse bedrijven zijn geblokkeerd en dat alles leidt weer de aandacht af van de mensenrechtenschendingen door de VS die WikiLeaks aan de orde heeft gesteld.

Wat doet Nederland met Den Haag als hoofdstad van het internationaal recht? Ons land laat kansen liggen om te bemiddelen. Niet om stelling te nemen in het geschil tussen Assange en de VS, maar om toe te zien op een eerlijke rechtsgang. Op 28 september stelde SP-kamerlid Harry van Bommel kamervragen over Assange en de positie van Nederland om te bemiddelen aan toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal. Op 25 oktober antwoordde de minister. Zijn antwoorden waren teleurstellend omdat-ie elk initiatief afhield en zelfs een verkeerde voorstelling van zaken gaf op een essentieel aspect, namelijk de garantie die de regering-Reinfeldt aan Assange kan geven. Frans Timmermans is opvolger van minister Rosenthal. De nieuwe minister en Nederland kunnen aan ambitie en geloofwaardigheid winnen als ze Nederland aanbieden als bemiddelaar.

Foto: Internationaal Gerechtshof. Tijdens een bezoek aan het Vredespaleis, de zetel van het Internationale Hof van Justitie, vertelt een moeder haar dochter over ‘Justicia’-een standbeeld van Justitie. Den Haag, 1950. Credits: UN Photo.

Van Bommel stelt kamervragen over bemiddeling in zaak Assange

Op 29 mei 2012 sprak ik in een stukje m’n verbazing uit over het gebrek aan initiatief van de politiek: ‘Welke politieke partij neemt het in Nederland op voor Julian Assange? Er is een Nederlands/Belgisch Bradley Manning Steuncomité waar SP’er Harry van Bommel tot is toegetreden. Over Assange zwijgt de Nederlandse politiek of laat het individuele vertegenwoordigers wat tegengas geven.’  Nu is Harry van Bommel tot actie overgegaan.

Kamerleden stuurde ik e-mails over een oplossing in de zaak Assange. Op 22 augustus onder verwijzing naar een posting over het voorstel Hewson en: ‘Graag wijs ik u op het voorstel van de Australische liberaal John Hewson om de impasse te doorbreken in de kwestie Julian Assange. Wellicht dat u via kamervragen een en ander kunt volgen. Kan Nederland als neutraal land van het internationaal recht niet bemiddelen? Andere landen zouden ons land dankbaar zijn om van dit probleem verlost te worden’. En op 30 augustus onder verwijzing naar een posting over een starre Zweedse regering: ‘Er zijn aanwijzingen dat de Zweedse regering een compromis in de kwestie Assange blokkeert. Want niet de Zweedse rechter, maar de Zweedse regering heeft het laatste woord. Ofwel, de oplossing kan vanuit de politiek komen. Met een compromis wordt de rechtsgang optimaal gediend. Dat geeft ruimte voor bemiddelaars als Nederland binnen de Europese Unie‘.

Vandaag stelde SP-kamerlid Harry van Bommel kamervragen over de zaak Assange aan minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal (VVD). De SP’er verwijst naar diens antwoorden op vragen van 17 augustus 2012 van het inmiddels terugtreden kamerlid Arjan El Fassed (GroenLinks) waarin de minister meent dat er voor Nederland geen rol weggelegd is om te bemiddelen. Van Bommel vraagt de minister na twee inleidende vragen die naar de bekende weg vragen om terug te komen op een formeel-defensieve houding.

Eerst vraagt Van Bommel: ‘Deelt u de mening dat, als de Zweedse regering niet bereid is tot bovengenoemde oplossingen, er een rol is weggelegd voor Nederland, als de bakermat van het internationaal recht, om een oplossing te bieden voor deze internationale impasse, bijvoorbeeld door Assange op Nederlands grondgebied te laten ondervragen?’ En hij sluit af: ‘Bent u bereid om Nederlandse hulp te bieden om naar deze of andere oplossingen te zoeken?‘. Ik ben benieuwd naar de antwoorden van minister Rosenthal. Harry van Bommel verdient een pluim omdat hij het debat over een bemiddelende rol van Nederland naar een hoger niveau tilt.

Foto: Julian Assange en de VS. Olle Johansson / Sweden, 2010, Politicalcartoons.com

Voorstel John Hewson over Julian Assange vertaald naar Nederland

De Australische econoom en voormalig liberaal leider John Hewson roept de Australische regering in een opinieartikel op om een oplossing te zoeken in de kwestie Julian Assange. De voorman van WikiLeaks is Australisch burger en verwijt de regering Gillard hem nooit consulair te hebben bijgestaan. Hewson mist tot nu toe actie van de Australische regering. Hewson ziet vijf partijen: Groot-Brittannië, Zweden, Ecuador, VS en Australië als bemiddelaar. Minister van Buitenlandse zaken Bob Carr zou de onderhandelingen moeten leiden.

Kern van Hewsons voorstel is dat Assange naar Zweden uitgewezen wordt en meewerkt aan het onderzoek naar de beschuldigingen van verkrachting. Onder de verzekering dat als-ie van alle blaam gezuiverd wordt hij vrij naar Australië kan reizen. Daar staat de regering hem vervolgens bij als de VS hem proberen alsnog uitgeleverd te krijgen. Hewson laat ongenoemd wat er gebeurt als Assange in Zweden voor verkrachting wordt veroordeeld en na invrijheidstelling op vrije voeten komt. Geldt dan ook de vrijgeleide naar Australië?

Hewson ziet alleen maar verliezers. Zweden lijkt door het gegraaf een minder degelijke rechtsstaat dan het leek en loopt publicitaire schade op. Het land is overduidelijk dienstbaar aan de VS ten koste van eigen principes. Groot-Brittannië heeft zich belachelijk gemaakt door te dreigen met een inval in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen waarmee de Britten het internationaal recht negeren. Australië komt niet op voor de rechten van een staatsburger in nood en premier Julia Gillard opereert tot nu toe ongeloofwaardig en partijdig. Ecuador toont een dubbele standaard door Assange asiel te verlenen, maar sluit thuis journalisten als Assange op. Vermoedelijk uit tactische overwegingen laat Hewson kritiek op de VS van president Barack Obama achterwege. Feitelijk staat daar de rechtsstaat het meest onder druk als privilege van steeds minder burgers.

John Hewson verdient lof dat-ie uit de loopgraven komt en probeert verder te kijken. Hij ziet het slagveld van de kwestie-Assange dat bij genoemde regeringen tot nu toe het slechtste naar boven brengt. In ieder geval hun dubbele moraal aanscherpt. Dat moet stoppen, volgens Hewson. De kwestie verziekt het diplomatieke en politieke verkeer en mogelijk dreigt een handelsoorlog tussen de VS en enkele Latijns-Amerikaanse landen.

Ik voeg graag een zesde land toe: Nederland. Als goede partner van Groot-Brittanië en de VS en als land dat zich graag profileert met het internationaal recht, zoals het Internationaal Strafhof in Den Haag, biedt Nederland geloofwaardigheid die Zweden in de ogen van het kamp Assange mist. Onder Zweeds recht zou Assange in Nederland ondervraagd kunnen worden, om mogelijk daarna aangeklaagd, berecht en veroordeeld te worden. Het voorstel van Hewson dient dan als basis met de toevoeging dat bij veroordeling en uitzitten van de straf in Nederland Assange met garantie van Zweden en Nederland vrij naar Australië kan reizen.

Foto: Cartoon van David Rowe, ‘The Whistleblowers in A Minor‘ voor de Financiel Review, 17 augustus 2012

Julian Assange betaalt de prijs van de westerse dissident

UPDATE 17 augustus: Nederlandse politici maken zich terecht zorgen over de bovenmatige straf van 2 jaar die de leden van Pussy Riot vandaag kregen. Ze buitelen over elkaar heen om hun verontwaardiging te tonen. Maar gisteren toen de Britten met voorbijgaan aan het internationaal recht dreigden Julian Assange uit de Ecuadoriaanse ambassade in Londen te halen zwegen ze. Onze politici spreken op hoge toon over exotische dissidenten, maar zwijgen als het om westerse dissidenten gaat. Toch staat alleen in dat laatste geval onze eigen vrijheid van meningsuiting op het spel. Bij enige logica zou men het omgekeerde verwachten.  

Dissident zijn is een kwestie van perspectief. Het beschrijven ervan ook. De Chinees-Australische Outcast Journalist Wei Ling Chua (蔡伟麟) geeft op de radicale nieuwsbrief Dissident Voice een overzicht en analyse van wat Assange is overkomen in zijn stuk ‘Julian Assange: The Price of Being a Western Dissident‘. Hij schetst de tegenwerking die de WikiLeaks-oprichter op initiatief van de regering Obama ondervindt van westerse regeringen. Tot rechteloosheid toe. Assange’s eigen Australische overheid inbegrepen die hem niet bijstaat.

‘Assange is a Western dissident, he does not enjoy the soft-power of being a Chinese one’, stelt Chua. Da’s de prijs die een westerse dissident betaalt. Westerse regeringen en media hebben Assange de rug toegekeerd. De laatsten uit jaloezie en opportunisme. Ook in Nederland steunt geen enkele partij hem van harte. Ligt hier een rol voor de Piratenpartij om haar campagne inhoud te geven? De conclusie is dat het voor westerse steun beter is om dissident in een exotisch dictatoriaal land te zijn, dan in het ‘vrije‘ Westen. Dan stopt elke steun. En werken regeringen, bedrijven en media actief mee om de ‘eigen‘ dissident buiten de orde te plaatsen.

Foto: Schermafbeelding begin artikel Julian Assange: The Price of Being a Western Dissident van Wei Ling Chua op Dissident Voice

Waarom Julian Assange wordt uitgewezen naar Zweden

UPDATE 14 juni: Het beroep van Assange tegen zijn uitlevering aan Zweden is vandaag door het Britse Hooggerechtshof afgewezen. Naar verwachting wordt Assange nu tussen 29 juni en 9 juli uitgeleverd aan Zweden. De weg via het Mensenrechtenhof in Straatsburg wordt kansloos geacht. In Zweden wacht hem een streng regime van isolatie en ontbrekende communicatiemogelijkheden. Assange is nooit aangeklaagd. 

Julian Assange mag uitgeleverd worden aan Zweden, zo heeft het Britse Hooggerechtshof beslist. Met een meerderheid van 5 tegen 2. Assange houdt vol dat de sex waarop de beschuldiging is gebaseerd vrijwillig was en dat de beschuldigingen politiek gemotiveerd zijn. De Zweedse aanklager Marianne Ny heeft geen aanklacht geformuleerd. De enige juridische weg die Assange nog rest is het Europees Hof  voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Daarom krijgt Julian Assange twee weken uitstel van de rechter om dat voor te bereiden.

Waarom wordt Assange uitgeleverd? Veel gebeurt achter de schermen tussen wapenhandel, diplomatieke dienst en veiligheidsdienst. Alles wijst erop dat de Zweedse politiek klasse die vuile handen heeft gemaakt onder druk wordt gezet door de Amerikanen. In Europa lijkt Zweden een democratie, maar intern is het een eenpartijstaat. Conservatieve feministes van sociaal-democratische snit leveren het ‘bewijs’ tegen Assange.

De animatie verwijst naar voormalig minister van Justitie Thomas Bodström en toont Claes Borgström. Ze zijn partners in het advocatenkantoor Bodström & Borgström. Borgström doet de zaak van Anna Ardin en Sofia Wilén tegen Assange. Marcello Ferrada de Noli die de Zweedse politiek kritisch volgt ziet overeenkomsten met de zaak van de Chileens-Zweedse operazanger Tito Beltrán. Ook hij werd van verkrachting beschuldigd en onder merkwaardige omstandigheden zonder bewijs veroordeeld. De advocaat was Thomas Bodström. Ook Beltrán kreeg geen steun van zijn geboorteland Chili. Ook Beltrán heeft stevige kritiek op de rechtsgang.

Niemand durft tegen de Amerikanen in te gaan. In Nederland houden politieke partijen die over alles en nog wat hun mening geven, hun mond opvallend stil. Tot nu toe neemt geen enkele partij het voor Assange op. Paradox is dat de Amerikaanse presidentskandidaat Ron Paul het meest kritisch is op staatsbemoeienis. Niet voor niets beschouwt Assange zich net als Paul als libertariër. De staatbemoeienis van de regering-Obama in binnen- en buitenland komt volgens critici intussen overeen met staatsfascisme. Wie zwijgt stemt toe.