Cohens getuigenis over Trump voor Huiscommissie was gedenkwaardig

Gisteren getuigde Trumps oud-medewerker Michael Cohen in een open zitting voor de Oversight-commissie van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. Het was een gedenkwaardige dag die veel vuurwerk opleverde. Het was een zich ontrollend verhaal dat op vele niveaus speelt. Er zijn belangrijke conclusies uit te trekken.

1) De Republikeinse pro-Trump leden van de commissie zoals Jim Jordan en Mark Meadows verdedigden Trump niet, maar vielen Cohen aan en beschuldigden hem ervan een leugenaar en een opportunist te zijn. In elk geval was hij dat tot een jaar geleden en dat siert hem niet. Maar dat gaat voorbij aan het principe dat men boeven met boeven vangt. In de zitting werd door een Democraat gerefereerd aan de Valachi-hoorzittingen in 1963 die de Amerikaanse maffia een zware slag toebracht door de getuigenis van ex-maffialid Joseph Valachi. Dan is het ondergeschikt wat Valachi in zijn criminele carrière had uitgevreten. De verdediging van Trump door Republikeinse leden van de commissie bediende Trumps achterban, maar had niet de ambitie om op zoek te gaan naar de waarheid over Trump. Electoraal is dat een doodlopende weg die door peilingen wordt ondersteund. Hooguit 40% van de kiezers zit in Trumps kamp en niets erop wijst dat dit percentage toeneemt.

2) Cohens optreden bestond uit het voorlezen van zijn uitgeschreven getuigenis en het beantwoorden van vragen van afwisselend Democratische en Republikeinse commissieleden. Al met al duurde het 8 uur. Het was op te vatten als het raamwerk (en ook een tussenstand) van bestaande en nog in gang te zetten onderzoeken naar Trump. Cohen schetste de contouren en kleurde alvast enkele lijnen in. Vooral de federale rechtbank van het Southern District of New York is belangrijk omdat het de Trump organisatie via RICO (‘Racketeer Influenced and Corrupt Organizations’)-wetgeving benadert als een criminele organisatie en die probeert te ontmantelen. Dat is naar verwachting een langlopende operatie die jaren kan duren, en ook voortgezet wordt nadat Trump zal zijn afgetreden als president. Pogingen van Trump om dat onderzoek te beïnvloeden door zijn mannetjes erin te parachuteren zijn mislukt. Cohens getuigenis geeft ook munitie en richting aan andere Huiscommissies die pas sinds januari van 2019 in Democratische handen zijn. Zoals die van de Inlichtingen (voorzitter Adam Schiff), de Rechterlijke macht (voorzitter Jerry Nadler) en Financiële Diensten (voorzitter Maxine Waters). Dan is er nog het onderzoek van speciale aanklager Robert Muelller naar de samenwerking en samenzwering van Team Trump met het Kremlin en de obstructie hiervan. Dat KremlinGate-onderzoek viel grotendeels, maar niet helemaal buiten de strekking van Cohens getuigenis omdat het niet mocht inwerken op Muellers onderzoek. Er zijn sterke geruchten dat volgende week het eindrapport verschijnt waarvan het onduidelijk is in welke vorm het door het ministerie van Justitie geopenbaard wordt aan congres en publiek.

3) Cohen slaagde er geloofwaardig in om de ondernemer en president Trump af te schilderen als een racist, oplichter en bedrieger die zich weinig interesseert voor het Amerikaanse volk of de natie, maar die het vanuit een zeer beperkt perspectief vooral te doen is om winst voor zijn bedrijf. Trump is per ongeluk president geworden omdat de campagne die vooral bedoeld was om door marketing zijn eigen naam op te krikken en zijn politieke invloed te vergroten tegen alle verwachtingen in slaagde. Maar nu lijkt definitief de neergaande lijn ingezet en worden Trumps presidentschap en zijn onderneming die uitsluitend overleven kon door het aantrekken van dubieus, crimineel geld (én van Deutsche Bank) en witwaspraktijken nauwgezet onderzocht.

4) De slotverklaring van commissievoorzitter Elijah Cummings en daarna zijn persverklaring en de beantwoording van persvragen probeerde een beeld te schetsen van een VS dat zich heeft ontworsteld aan de huidige problemen die samenhangen met het optreden van president Trump, zijn cultus die door een minderheid van 35-40% voornamelijk evangelische witte mannen wordt gevolgd en de onderhorigheid van de Republikeinse partij aan Trump die zichzelf lijkt te zijn verloren. Cummings sprak op een emotionele, maar aansprekende manier deels partijpolitiek, deels overstijgend aan die partijpolitiek. Zijn pleidooi voor het herstel van de democratie en een VS zoals dat voorheen bestond was het slotakkoord en de omlijsting van een dag die zoals iedereen besefte gedenkwaardig was en in de toekomst in de geschiedenisboeken vermeld zal worden. Door die vervoering en dat gedeelde besef steeg Cohens getuigenis boven de werkelijkheid uit.

Michael Rakowitz doet niet mee aan Whitney Biennial vanwege wapenfabrikant Warren Kanders van Safariland

Wat hebben een museum voor Amerikaanse kunst en een bedrijf dat wapens verkoopt met elkaar te maken? Alles of niets. Het museum is het Whitney Museum of American Art in New York en het bedrijf is Safariland met een hoofdvestiging in Jacksonville, Florida. Eigenaar en directeur van Safariland is Warren Kanders. Hij is ook vice-voorzitter van het Whitney Museum zoals onderstaande afbeelding van de Raad van Toezicht toont:

Kanders is controversieel zoals ook de Democratische senator en presidentskandidaat voor 2020 Cory Booker eind 2018 ondervond toen bleek dat hij net als vele andere politici geld had aangenomen van Kanders. In de progressieve pers kreeg hij daarvoor kritiek. Hiermee wordt het idee ondersteund dat Big money politici koopt en daarvoor een tegenprestatie verwacht. Dit roept ook de vraag op waar culturele instellingen de grens leggen in het accepteren van financiën en de samenwerking met bedrijven en personen. Welke ethische code volgen ze? Werken ze samen met criminelen? Tabaksfabrikanten? Wapenhandelaars? Pornobazen? Vervuilende bedrijven? Autoritaire regimes zoals Saoedi-Arabië? En als ze dat doen, hoe verantwoorden ze dat dan?

Aanleiding voor deze overweging is de weigering van de kunstenaar Michael Rakowitz om deel te nemen aan de 2019 Whitney Biennial, die samengesteld wordt door Rujeko Hockley en Jane Panetta en op 17 mei opent. Maar dus zonder Michael Rakowitz die zich terugtrekt vanwege Kanders’ rol in de Raad van Toezicht in het Whitney Museum. Volgens een bericht van 25 februari 2019 in de New York Times heeft Rakowitz dit in een brief van 18 december 2018 aangekondigd. Dat is enkele weken na de negatieve publiciteit over Cory Booker.

Wat is de moraal van het verhaal? Welnu, dat culturele instellingen zoals musea niet zomaar uit controversiële bronnen geld kunnen accepteren. En als ze dat toch doen, dan kunstenaars in actie kunnen komen. Vaak zijn het de uitzonderingen die ruggengraat tonen, maar dat is nu eenmaal de realiteit. Principes zijn niet voor iedereen weggelegd. Kunstenaars zijn geen uitzondering op deze wrange constatering. Echter, wie beweert autonoom te opereren als kunstenaar zal daar in de praktijk naar moeten leven om geloofwaardig te zijn.

Foto 1: Schermafbeelding van deel pagina ‘About Us’ van de Safariland Group.

Foto 2: Schermafbeelding van overzicht Board of Trustees (stand 5 november 2018) van het Whitney Museum of American Art.

GroenLinks Amersfoort twijfelt aan het bestaan van de waarheid over het Armando Museum en wijst een onderzoek hoe dan ook af

Groenlinks neemt in Amersfoort met twee wethouders deel aan de coalitie. Dit feit alleen verklaart het optreden van de woordvoerder cultuur van GroenLinks Linda van Tuyl. Wat ze zegt is zo afwijkend van waar GroenLinks voor zegt te staan dat nauwelijks valt te geloven dat Van Tuyl echt gelooft in wat ze zegt.

Van Tuyl zegt in een raadsdebat dat ze niet wil dat de onderste steen boven tafel komt in een mogelijk onderzoek naar de besluitvorming over de verhuizing van het Armando Museum naar Bunnik. De reden die ze daarvoor geeft is dat het een complex onderzoek zou worden. Dat meent ze al op voorhand te weten, zonder dat het onderzoek is verricht. En als men de onderste steen boven tafel krijgt vraagt ze zich af wat men ermee gaat doen. Men krijgt medelijden met haar dat Van Tuyl dit om partijpolitieke redenen moet zeggen.

Aan de orde is een onderzoek naar de gang van zaken rond het MOA. Dat heeft de gemeente veel geld gekost. Deze Amersfoortse vertegenwoordiger van GroenLinks gaat niet voor openheid en onderzoek, maar voor het tegendeel. In haar argumenten redeneert ze naar een situatie toe die juist onderzocht moet worden om te weten wat de situatie is. Evenmin is het duidelijk waar Van Tuyl haar observatie op baseert dat het dossier MOA zo uniek is dat een onderzoek weinig oplevert. Afgelopen jaren zijn opvallend veel culturele projecten in Amersfoort mislukt. Valt daar geen patroon in te herkennen? Volgens Van Tuyl niet, want ze weet op voorhand het antwoord. Zij redeneert in een cirkel en stelt haar uitgangspunt als onherroepelijke conclusie voor.

Van Tuyls argumenten kunnen ook omgekeerd worden en tegen haar gebruikt worden. Als namelijk het dossier MOA zo uniek is zoals ze veronderstelt, dan verdient dat juist een onderzoek. Of in de vorm van een raadsenquête of anderszins, naargelang de wens van de meerderheid van de raad. Dit soort onderzoeken zijn ernstig en gaan niet over futiliteiten. Ze zijn bedoeld om de controlerende rol van de raad te herstellen, en om van gemaakte fouten te leren zodat die in de toekomst vermeden kunnen worden.

Precies dat is aan de orde bij het dossier MOA toen het toenmalige college het convenant uit 1998 met Armando en zijn ex eenzijdig opzegde. Toenmalig directeur Gerard de Kleijn van Amersfoort-in-C noemde dat in 2010 ‘onbehoorlijk bestuur’ en woordbreuk van de toenmalige gemeenteraad die via de coalitiepartijen het besluit van het college volgde. Het is niet niks als een ambtelijk diensthoofd de raad (en in het directe verlengde daarvan het gemeentebestuur) beticht van onbehoorlijk bestuur. Verdient dat geen onderzoek?

Blijft de vraag over de beeldvorming en GroenLinks. Is dit nog wel de partij van voormalig kamerlid Mariko Peters die in 2012 een wetsvoorstel indiende voor een transparante overheid? In de motivatie zei ze: ‘Teveel publieke informatie blijft nu geheim of te lang achter slot en grendel.’ Van Tuyl vindt het blijkbaar prima dat informatie achter slot en grendel blijft. Namens welk GroenLinks spreekt zij? Het is soms politieke realiteit als een partij kernwaarden inwisselt voor deelname aan de macht, maar doorgaans gaat dat gepaard met geloofwaardig theater. Van Tuyl voert dat echter zo ongeloofwaardig en onhandig op dat het absurd wordt.

In het dossier Armando Museum en MOA speelde een van de voorlopers van Van Tuyl een andere rol. Ook toenmalig fractievoorzitter van GroenLinks Hiske Land pleitte in 2010 voor pragmatiek en haalbaarheid, maar koos vervolgens niet voor een kleinere, maar een grotere rol van de raad. Ze pleitte voor een brede, kritische blik en zoektocht naar de waarheid die Van Tuyl bij voorbaat als onmogelijk kenschetst. Hiermee verschilt Van Tuyl niet van rechts-populisten die succesvol het idee van ‘de waarheid’ ondermijnen. Dat is het verschil in intellectuele nieuwsgierigheid en politiek-filosofische stellingname tussen Land en haar opvolger Van Tuyl.

In 2010 schreef Land: ‘Essentie dus: het Amersfoortse culturele klimaat wordt voor een groot deel bepaald door de verzelfstandigde instellingen. We kunnen niet veel meer doen dan hopen dat zij kiezen voor het belang van de stad… Ik pleit voor een brede blik op het museale aanbod, in plaats van te focussen op één instelling zoals nu gebeurt. De bezuinigingen zijn wat mij betreft alleen de aanleiding om ernaar te kijken. Wat willen we voor de stad? Welke betekenis heeft iedere instelling daarin?’ Een zoektocht naar de waarheid is aan Van Tuyl en GroenLinks Amersfoort niet besteed. Linda van Tuyl ontkent het bestaan van de waarheid.

Hooggespannen verwachtingen over publieke getuigenis van Michael Cohen voor Huis-commissie op woensdag 27 februari

Deze week verschijnt Michael Cohen op drie achtereenvolgende dagen voor Congres-commissies. Vooral de open zitting op woensdag voor de Oversight and Reform Committee van het Huis van Afgevaardigden die direct op televisie wordt uitgezonden belooft spektakel te bieden. Voorzitter is de Democratische, voormalige mensenrechtenactivist Elijah Cummings. Cohen was gedurende tien jaar de advocaat/ritselaar van Donald Trump en is op de hoogte van saillante details. Zoals in het gesprek in de uitzending van ‘Morning Joe’ van 25 februari tussen Joe Scarborough en Ken Dilanian naar voren komt zal Cohens getuigenis niet gaan over de Rusland-kwestie die centraal staat in het onderzoek van speciale aanklager Robert Mueller. Wel over andere aspecten die zullen wijzen op het criminele, onwettige en onethische handelen van Trump zal Cohen naar verwachting uitgebreid vertellen. Cohens getuigenis is uitgebreid voorbereid en belooft daarom doelmatig en heftig te landen in de publiciteit. De belangrijkste vraag is niet hoe de Republikeinse leden van de Oversight Comittee (met Trump-vertrouweling en oprichter van de Freedom Caucus Jim Jordan als ‘ranking member’) op de rem zullen staan, maar of in de publieke opinie eindelijk het sentiment van Republikeinse kiezers en wetgevers kantelt en ze zich ontworstelen aan de bezwerende Trump-cultus. Hoeveel belastend materiaal is er voor nodig om Trump te vloeren? We gaan het komende woensdag in het Amerikaanse congres beleven.

RTV Utrecht maakt programma over vismigratie en noemt rol van waterschap (Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden) niet

RTV Utrecht zendt het natuurprogramma ‘Natuurlijk Zoëy’ uit dat door Eddy Zoëy wordt gepresenteerd. De uitzending van 21 februari 2019 besteedde aandacht aan vismigratie. Het is een positief verhaal. Zoëy gaat in de buurt van Langbroek op stap met Nikki Dijkstra die wordt voorgesteld als ‘waterschapsecoloog’. Een weinig gangbare term. Uit haar Twitter-account blijkt dat zij werkzaam is als adviseur bij het Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden (HDSR), een waterschap in Midden-Nederland. Aan het einde van de uitzending blijkt dat het programma wordt ondersteund door HDSR, zoals bovenstaande schermafbeelding toont. De kijker voor wie deze lettercombinatie cryptisch overkomt zal niet vermoeden dat dit een waterschap betreft. Andere ondersteuners/ sponsors zijn de Rijksoverheid via Stroomgebied Rijn-West en UP Life IP, en het ecologisch bureau VisAdvies. Hendry Vis die ook in de uitzending optreedt is projectleider bij VisAdvies. Net als bij Nikki Dijkstra wordt zijn functie genoemd, maar niet concreet gezegd voor welke organisatie hij werkzaam is.

Waarom wordt in de uitzending over vismigratie de achtergrond van de gasten niet vermeld? Chris Aalberts geeft antwoord in een commentaar van 24 februari 2019 voor TPO over een programma van RTV Rijnmond. Het heeft te maken met de naderende waterschapsverkiezingen van 20 maart 2019 die onder de aandacht van het publiek moeten worden gebracht zonder dat de sponsoring en/of medewerking door de waterschappen wordt genoemd. Ook bij deze uitzending van RTV Utrecht gebeurt dat. Aalberts: ‘RTV Rijnmond maakt zo’n serie dus alleen als waterschappen er geld voor neerleggen. Nieuw is dit soort sponsoring natuurlijk niet, maar bij verslaggeving over openbaar bestuur is het toch zeldzaam. Openbaar bestuur is nog steeds het domein van de traditionele journalistiek en niet zonder reden. Om te bepalen of waterschappen nuttige dingen doen, heb je als maker een onafhankelijke blik nodig. Dat lukt niet als het waterschap je – al dan niet deels – betaalt. Bij RTV Rijnmond vinden ze nu dat het waterbeheer werkelijk fan-tas-tisch geregeld is. Tja.‘

Het merkwaardige aan het programma van RTV Utrecht is niet dat de onafhankelijke blik ontbreekt en de kijker niet naar een onafhankelijk journalistiek product kijkt of de organisaties waarvoor de gasten werkzaam zijn niet worden vernoemd, maar dat het woord ‘waterschap’, op de functie van Dijkstra na, niet één keer valt. Dat is gezien het onderwerp opmerkelijk. Het lijkt erop dat het begrip ‘waterschap’ of elke nadrukkelijke verwijzing ernaar krampachtig wordt vermeden. Zowel in de gesprekken, de informatie die in beeld verschijnt als de informatie op de eigen site komt het woord waterschap niet voor. De rol van het waterschap komt zo door extra-journalistieke overwegingen zo in de lucht te hangen dat het de journalistieke blik in de weg staat. HDSR is daar zoals uit onderstaande schermafbeelding blijkt minder terughoudend in, maar verduidelijkt evenmin als RTV Utrecht waar de samenwerking met en/of sponsoring door HDSR feitelijk uit heeft bestaan.

Foto 1: Schermafbeelding van aankondiging programma ’Natuurlijk Zoëy’ over vismigratie van 21 februari 2019, RTV Utrecht.

Foto 2: Schermafbeelding van Twitter-profiel van Nikki Dijkstra, 24 februari 2019.

Foto 3: Schermafbeelding van aankondiging programma ’Natuurlijk Zoëy’ over vismigratie van 21 februari 2019, Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden (HDSR).

Vragen over intentie en serieusheid van college Utrecht om een nieuwe museale exploitant voor Oud-Amelisweerd te vinden

Een serieuze vraag aan de raadsleden van de gemeente Utrecht is of ze voldoende kennis hebben van en geïnformeerd willen worden over de randvoorwaarden die worden gesteld aan een eventuele nieuwe museale exploitant van landhuis Oud-Amelisweerd.

Anders gesteld, zijn er op dit moment door het college van de gemeente Utrecht onomkeerbare stappen genomen die een doorstart voor een museale exploitant bemoeilijken, zo niet praktisch blokkeren? Moet dat dan opgevat worden als een bewuste blokkade van een museale bestemming door het gemeentebestuur of anderszins, bijvoorbeeld als gevolg van een slechte afstemming tussen verschillende gemeentelijke diensten die min of meer autonoom opereren waarbij geen enkele wethouder de regie en het overzicht heeft?

Wethouder Victor Everhardt (D66) is verantwoordelijk voor het vastgoed en wethouder Anke Klein (D66) is verantwoordelijk voor cultuur.

Een voorbeeld daarvan is de functie van het koetshuis waarover Bureau Soda (museale inpassing) in een eigen publicatie schrijft: ‘Vanwege de kwetsbaarheid van het landhuis is er gekozen om de ticketverkoop, horeca en auditorium onder te brengen in het koetshuis‘.

Een ander voorbeeld is het mede in opdracht van de gemeente Utrecht verrichte onderzoek ‘Restauratie en museale invulling Buitenplaats oud Amelisweerd te Bunnik September 2011′ (zie hierboven voor een passage hieruit):
‘Wanneer aan de buitenplaats Oud Amelisweerd een museale functie zou worden toegekend zullen in het koetshuis verschillende facilitaire voorzieningen worden ondergebracht. Het voorlopige programma van eisen is goed inpasbaar in de historische structuur van het gebouw. Om geschetste redenen is er voor gekozen juist geen facilitaire voorzieningen in het landhuis op te nemen.’

Nu blijkt De Veldkeuken het hele koetshuis te huren (minus de woning). Ook de gemeenschappelijke ruimte die voorheen door het MOA werd gebruikt voor kaartverkoop/receptie, auditorium en als winkel.

Het is onduidelijk onder welke voorwaarden deze huur is aangegaan en of er een afspraak is gemaakt tussen de UVO (Utrechtse Vastgoed Organisatie) in opdracht van wethouder Everhardt en De Veldkeuken over de tijdelijkheid van de huur.

Dit roept de volgende vragen op:
– Stopt de huur aan De Veldkeuken van het gehele koetshuis (minus de woning) door de UVO als een nieuwe museale exploitant intrek neemt in het landhuis of staat de huur aan De Veldkeuken los hiervan?
– Indien de huur van het gehele koetshuis (minus de woning) aan De Veldkeuken is losgekoppeld van de museale bestemming van het landhuis, hoe verhoudt zich dat dan tot de vroegere argumenten van het college over de kwetsbaarheid van het landhuis en de beredeneerde noodzakelijkheid om de facilitaire voorzieningen van de museale exploitant in het koetshuis onder te brengen?
– Indien de huur van het gehele koetshuis (minus de woning) aan De Veldkeuken is losgekoppeld van de museale bestemming van het landhuis onder verantwoordelijkheid van welke portefeuillehouder in het college is deze opdracht gegeven om de huur los te koppelen?
– Indien de huur van het gehele koetshuis (minus de woning) aan De Veldkeuken is losgekoppeld van de museale bestemming van het landhuis en mede tot stand is gekomen op advies van de UVO wat zegt dat over de rol van de UVO? Wat zegt deze loskoppeling over de opdracht door het gemeentebestuur aan de UVO en de afstemming van het gemeentebestuur met de UVO?
– Indien de huur van het gehele koetshuis (minus de woning) aan De Veldkeuken is losgekoppeld van de museale bestemming van het landhuis wat zegt dat over het voornemen van wethouder Klein en het rapport Van der Vossen ‘Toekomst Landhuis Oud Amelisweerd’ van maart 2017 om een nieuwe museale bestemming voor het landhuis te vinden? Wat zegt dit over de positie van wethouder Klein ten opzichte van wethouder Everhardt?
– Indien de huur van het gehele koetshuis (minus de woning) door de UVO aan De Veldkeuken niet tijdelijk is in welk besluit van het college wordt dat aangekondigd en hoe is de motivatie van het besluit? Welke concrete afspraken zijn door de UVO met De Veldkeuken gemaakt?
– Indien de huur aan De Veldkeuken van het gehele koetshuis (minus de woning) tijdelijk is, zijn er dan afspraken gemaakt tussen De Veldkeuken en de UVO om de facilitaire ruimten die voorheen in gebruik van het MOA waren in oorspronkelijke staat op te leveren aan een nieuwe museale exploitant van het landhuis? Indien deze afspraken niet zijn gemaakt, wat is er dan de reden voor dat deze niet gemaakt zijn?
– Wat zijn de juridische gevolgen van de al dan niet tijdelijke huur van het gehele koetshuis (minus de woning) voor de rechtspositie van De Veldkeuken of van een toekomstige museale exploitant van het landhuis?
– Indien de huur van het gehele koetshuis (minus de woning) aan De Veldkeuken is losgekoppeld van de museale bestemming van het landhuis hoe verhoudt zich dat tot de intentie en de serieusheid van het college om een nieuwe museale exploitant voor het landhuis te vinden?

Foto 1: Schermafbeelding van deel van het onderzoek ‘Restauratie en museale invulling Buitenplaats oud Amelisweerd te Bunnik’ van 23 september 2011 dat in opdracht van de gemeente Utrecht, Bureau Stedenbouw en Monumenten en Amersfoort in C werd verricht.

Foto 2: Schermafbeelding van deel publicatie door Soda over het project ‘Museum Oud-Amelisweerd’, zonder datum (waarschijnlijk 2016).

Foto 3: Schermafbeelding van kaartverkoop van het toenmalige MOA in het koetshuis, uit publicatie door Soda over het project ‘Museum Oud-Amelisweerd’, zonder datum (waarschijnlijk 2016).

Terugblik op mislukken Museum Oud-Amelisweerd. Wat kunnen de openbare besturen van Utrecht en Amersfoort nog leren?

Onderstaande reactie schreef ik op 22 januari 2011 bij de plaatsing van het ‘De Wegh der Weegen; Armando Museum in Landhuis Oud Amelisweerd. Een Rapportage Haalbaarheidsonderzoek.’ Denk ik er meer dan acht jaar later anders over nu de exploitant Stichting MOA in 2018 failliet is gegaan en het bestuur van de gemeente Utrecht een onderzoek heeft toegezegd naar de verhuizing van het antieke Chinese behang? Voor erfgoed- en museumdeskundigen een gruwel, zelfs een no-go area, maar blijkbaar voor delen van de Utrechtse politiek een begaanbare weg om met opoffering van cultureel erfgoed uit het bestuurlijke doolhof te ontsnappen. Omdat deskundigen hierover de wethouder vermoedelijk niet positief zullen adviseren valt overigens niet te verwachten dat het plan meer dan een proefballon wordt. Nee, ik denk er acht jaar later nog hetzelfde over. De oorzaak van de mislukking is terug te voeren tot de tunnelvisie, kortom een te smal perspectief. Inmiddels zouden Utrechtse raadsleden kunnen weten dat ze er een kwestie bij hebben. Als hun voorgangers in 2011 niet hadden zitten slapen en de waarschuwingen hadden opgepikt dan was dat niet het geval geweest. Maar acht jaar is een eeuwigheid in de politiek. Jammer is wel dat de politiek van Utrecht en Amersfoort hiervan niet wil leren. In Amersfoort wordt een voorstel van Amersfoort2014 voor een onderzoek afgewezen. In Utrecht lijkt zelfs dat besef niet door te dringen dat deze kwestie wel eens een onderzoek waard zou kunnen zijn. Dit gaat uiteindelijk niet over een rijksmonument in Bunnik, maar om de haperende kwaliteit van het openbaar bestuur. En dat is pas echt zorgelijk voor wie in Amersfoort of Utrecht woont.

Foto: Reactie aan Helena bij artikel ‘Onderzoek Armando Museum roept vragen op’. Andere commentaren op dit blog over Museum Oud-Amelisweerd kunnen opgeroepen worden door rechts bovenin de marge ‘Zoek op dit blog’ zoektermen als ‘Armando’, ‘Amelisweerd’ of ‘Amersfoort’ in te tikken. 

Bitcoin Trading System probeert met nepnieuws mensen geld uit de zak te kloppen. AFM, waarom wordt dit bedrog niet vervolgd?

Bedrog dat er niet probeert uit te zien als bedrog, blijft bedrog. Neem het artikel ‘Elon Musk stopt met Tesla en start met Bitcoin Tech Startup van Seth Fiegerman op americanbeachproperty.net. Fiegerman is een tech journalist van CNN, maar hij heeft dit artikel niet geschreven. Het CNN-logo bij het artikel is eveneens nep. Een echte journalist heeft het evenmin geschreven, daarvoor bevat het te veel taal- en stijlfouten.

Het artikel is zo bizar en bevat zoveel onjuistheden die met een simpele muisklik zijn te weerleggen dat het er absurd op wordt. Neem alleen al de sitenaam ‘americanbeachproperty’ die van het niveau ‘PalmInvest’ of ‘InsiderDiamonds’ is. Het bedrog druipt eraf en lijkt nog eens extra aangedikt te worden. Nee, Elon Musk gaat niet weg bij Tesla. Nee, Elon Musk stapt niet in Bitcoins, zoals een bericht van CBNC verduidelijkt. Strossle prikt het bericht door, vraagt zich af hoe het met de bestrijding van nepnieuws door Facebook zit waar dit bericht voor het eerst gepubliceerd werd en probeert tegelijk de ‘Strossle Accelerator’ aan te bevelen die gebruikers door redactionele controle minder afhankelijk maakt van dit soort berichten op vage platforms.

Het artikel van americanbeachproperty plaatst een cookie op een computer waardoor het zonder verwijdering daarvan slechts eenmaal opgeroepen kan worden. Ook dat wijst op onregelmatige gang van zaken omdat er een product wordt verkocht. Want het is de opzet dat de argeloze bezoeker investeert in Bitcoins. Maar wie zelfs maar elementaire wijsheid over economie en financiële producten heeft weet dat de voorgespiegelde winsten niet kunnen kloppen. Als het te mooi is om waar te zijn, dan klopt het niet. Waarom zou een bedrijf dat een financieel product in handen heeft dat geen verlies kan lijden dat aanbieden aan een willekeurige consument? Dan kan het door eigen investeringen in dat product of een geldschieter die voorfinanciert die winst toch beter voor zichzelf houden? ‘Dan Marconi’, technisch directeur van Bitcoin Trading System licht toe:

Het van oorsprong Amerikaanse artikel speelt slim in op de bewustwording (Occupy!) over de toegenomen kloof tussen arm en rijk: ‘The Bitcoin Trading System is een financiële technologie dat als doel heeft de wereldrijkdom te herverdelen, ofwel het weg te halen bij de top 0,1% en het aan de andere 99,9% terug te geven.’ Zogenaamd Robin Hood op Wall Street. Wat betekent dat voor Jan Modaal? Welnu: ‘Dit betekent dat u 2 tot 3 rijker zal worden en dat niemand, behalve de superrijken, hierdoor getroffen zal worden.’ Daar is geen chocola van te maken. In de toelichting wordt het er nog raadselachtiger, om niet te zeggen cryptischer op: ‘De top 0,1% behoudt hun vermogen, belegd in aandelen en Wall Street-brokers verhandelen deze aandelen voor hen. Het idee is om de handelaren op Wall Street in hun eigen spel te verslaan door winstgevende handelstransacties te maken voor de midden- en lagere klasse met behulp van een cryptografisch algoritme, ontwikkeld door Bitcoin Time en geperfectioneerd door Elon Musk.’ Er zit geen logica in de gekte. Het is een wolk van uit hun verband gerukte termen die nog het meest doet denken aan huis-aan-huis reclame die het uitschreeuwt: ‘Altijd prijs; loterij zonder nieten’. Wie doorklikt komt op onderstaande site thecryptodaily.net uit waar een filmpje met uit hun verband gerukte citaten van bekende zakenmensen moet overtuigen:

De Facebook-feed onderaan het artikel is ook fantasie. Men kan er niet op reageren. Pseudo-gebruikers met Amerikaans klinkende namen zijn lovend over het onderliggende RefFeed Trading System waar belangstellenden vermoedelijk heengestuurd worden. Een bespreking daarvan door top10binaryrobots is negatief en zegt onder meer: ‘RefFeed is a financial product that carries a high degree of risk and there is possibility that it can result in the loss of traders’ funds.’ Men is gewaarschuwd. Hebzucht is een slechte raadgever. Ja, mensen kunnen rijk worden van Bitcoin. Maar niet per definitie de mensen die er via nepnieuws heen gestuurd worden, vals voorgelicht worden en niet beseffen hoe ze in de luren worden gelegd. Nederlandse consumenten zouden beschermd moeten worden door toezichthouder AFM, de Autoriteit Financiële Markten die het als haar kerntaak zou moeten zien om dit nepnieuws per omgaande te verwijderen.

Foto’s 1, 2 en 4: Schermafbeelding van delen uit het artikel ‘Elon Musk stopt met Tesla en start met Bitcoin Tech Startup’ op americanbeachprroperty, 21 februari 2019.

Foto 3: Schermafbeelding (21 februari 2019) van advertentie ‘Bitcoin Time; Mensen worden rijk van Bitcoin; Jij zou de volgende miljonair kunnen zijn!’ op thecryptodaily.net.

Gesprek van Rutger Bregman met Fox News’ Tucker Carlson ontspoort volledig

Naar aanleiding van zijn uitspraken op het jaarlijkse World Economic Forum in Davos over belastingontwijking door de rijken die opzien baarden had de Nederlandse historicus Rutger Bregman een interview met Fox News’ host Tucker Carlson. Volgens Bregman zou het in Carlsons programma van 11 februari uitgezonden worden. Het is niet duidelijk of dit de exacte weergave van het gesprek is. Hoe dan ook ontspoort het gesprek volledig als Bregman de miljonair Carlson ervan beticht naar de pijpen van zijn sponsors te dansen. NowThis heeft vandaag, 20 februari de video op YouTube geplaatst. Bregman zegt de opname naar buiten te brengen omdat hij meent dat ‘we moeten blijven praten over de corrumperende invloed van geld in de politiek.’

Wethouder Utrecht zegt onderzoek toe om antiek Chinees behang uit landhuis Oud-Amelisweerd te verwijderen. Is dat realistisch?

Op 23 januari 2019 stelde het Utrechtse raadslid Ellen Bijsterbosch (D66) raadsvragen aan wethouder Anke Klein (D66) over landhuis Oud-Amelisweerd waarbij ze vroeg om te verkennen of het antieke Chinese behang verwijderd kan worden om elders ondergebracht te worden. Op 19 februari 2019 heeft Klein geantwoord.

Het antwoord van de wethouder bevat een raadselachtige passage als het beweert: ‘De keuze voor dit klimaatsysteem is vier jaar geleden expliciet gemaakt met de komst van MOA.’ Dat is 2015, terwijl het MOA officieel op 21 maart 2014 opende nadat het na een verbouwing geschikt was gemaakt voor een museale bestemming. In jaarrekening 2013 van het MOA valt te lezen: ‘In 2013 is verder gewerkt aan de restauratie en herbestemming van landhuis Oud Amelisweerd tot MOA IMuseum Oud Amelisweerd’ en ‘Eind november werd de voltooiing van de restauratie van het Chinees behang gevierd met een feestelijk programma’. In november 2013 werd de voltooiing van de restauratie van het Chinees behang feestelijk gevierd, terwijl wethouder Klein in haar antwoord aan Ellen Bijsterbosch beweert dat pas in 2015 ‘expliciet’ werd gekozen voor het principe van ‘conservation heating’. Het MOA ontving al in maart 2014 bezoekers.

Uit de haalbaarheidsstudie De Weg der Weegen valt af te leiden dat al eind 2010 bekend was dat in voorjaar 2011 waarschijnlijk een klimaatinstallatie zou worden geïnstalleerd volgens het principe van ‘conservation heating’. Het draait om dit beginsel van ‘conservation heating’ (dat in het antwoord ‘conservational heating’ wordt genoemd) waarover ik in een commentaar van 13 december 2010 het onderstaande schreef en wat in het citaat precies bedoeld wordt met ‘expliciet’. Als dat een term is die bedoelt te zeggen dat formeel-bestuurlijk pas in 2015 gekozen werd voor een klimaatsysteem dat uitging van het principe van ‘conservation heating’ dan is het gebruik ervan in het antwoord verwarrend omdat het de suggestie wekt dat voor 2015 dat principe niet werd gevolgd of uitgangspunt zou zijn voor het klimaatsysteem. Maar als randvoorwaarde was ‘conservation heating’ vanaf 2010 publiekelijk bekend voor de klimaatbeheersing in het landhuis.

In haar antwoord zegt wethouder Klein bereid te zijn om de verhuizing van het antieke Chinese behang naar een andere locatie te onderzoeken en daar ook in gesprek over te zullen gaan met het Centraal Museum. Wat zo’n onderzoek precies betekent en omvat is onduidelijk, maar zou kunnen bestaan uit het administratief raadplegen van een publicatie van het RCE over historisch papierbehang dat zegt: ‘Oud behang versterkt de beleving van authenticiteit in het interi­eur van een historisch gebouw. Sommige behangsels zijn inmid­dels uiterst zeldzaam. Behang verschaft bovendien kennis van het soort vertrek en de inrichting, de modernisering ervan, de heer­sende mode, en de persoonlijke smaak en financiële draagkracht van de bewoners.’

Er is sinds 2010 niets veranderd in het denken over cultureel erfgoed. Het enige motief voor een beslissing over de verhuizing van het Chinese behang is politiek. Anders gezegd, de deskundigen op het gebied van erfgoed zullen niet anders dan in 2010 denken, namelijk dat het historisch behang ‘in situ’ de waarde ervan optimaal dient. Maar de bestuurders van toen die dat idee ondersteunden worden wellicht met terugwerkende kracht overruled door de bestuurders van nu die beseffen dat de randvoorwaarden voor een middelgroot museum in een landhuis met kwetsbaar antiek behang zeer lastig, om niet te zeggen onmogelijk zijn.

De Stichtse politiek is in 2011 met de keuze voor exploitant Stichting MOA voor Oud-Amelisweerd een doodlopende weg ingeslagen en lijkt nu pas tot het volle besef te komen wat dat inhoudt. Het bezint zich nu op een list. Maar het is een merkwaardige list die bedrieglijk aanvoelt als het met veel expertise, energie, geld en betrokkenheid gerestaureerde antieke Chinese behang alsnog zou moeten verhuizen naar een andere locatie. Waarom is die beslissing niet in 2011 genomen en in de haalbaarheidsstudie van 2010 voorgesteld? Maar die haalbaarheidsstudie kiest juist expliciet voor behoud: ‘De aanwezigheid van de antieke (Chinese) behangsels vormt een belangrijke factor waarmee rekening moet worden gehouden in het gebruik. Het behang is onlosmakelijk verbonden met het landhuis en dient goed geconserveerd en beschermd te worden (ook tegen extra licht en warmte van lampen). De verantwoordelijkheid en deskundigheid ten aanzien hiervan ligt hier bij het Centraal Museum. De behangsels hebben een hoge, onvervangbare educatieve en esthetische waarde. Ze zeggen iets over de plek waar ze definitief zijn geplaatst, te weten het park, het bos en het huis.’

Foto 1: Schermafbeelding van deel BEANTWOORDING SCHRIFTELIJKE RAADSVRAGEN 2019, NUMMER 13 door wethouder Anke Klein, gemeenteraad Utrecht, 19 februari 2019.

Foto 2: Schermafbeelding van deel commentaar ‘Onderzoek Armando Museum roept vragen op’ van George Knight, 13 december 2010.