Propaganda of tegen-propaganda in Oekraïne? Geen vrijdenken

(De video ‘War in Ukraine / Interview with a fighter of Donbass Army’ op het pro-Russsiche YouTube-kanaal War in Ukraine waarnaar deze posting verwees is niet meer beschikbaar. De video beeldde de joden ongunstig af en dichtte deze een hoofdrol toe in het stoken van onrust. Vermoedelijk paste dit niet bij de beeldvorming van een tolerant pro-Russisch kamp. Vooral omdat het in het buitenland kritisch belicht en gezien wordt.)

Russische propaganda praat al maanden over nazisme, fascisme en anti-semitisme aan pro-Maidan kant. Dat komt zeker voor bij rechts-nationalistische partijen als Svoboda en Rechtse Sektor die aan belang inboeten en bij enkele hardliners in de gematigde partijen. Maar de werkelijkheid is dat dit uitzonderlijke geluiden zijn in een samenleving die zo hunkert naar Europa, burgerrechten en een rechtstaat zonder corruptie. De Joodse gemeenschap van Kiev heeft meermalen gezegd dat er in Oekraïne nauwelijks anti-semitisme bestaat.

Hoe dat in het pro-Russische Oost-Oekraïne is valt te bezien. Wat de Donbass-strijder zegt klinkt akelig. Het fascisme is in hedendaags Rusland en bij de pro-Russen elders meer doorgedrongen en ontwikkeld dan in Oekraïne. De Russische propaganda probeert dat te verbergen door dat wat het zelf is de Oekraïners in de schoenen te schuiven. Veel Europeanen gaan daarin mee, ze ‘kopen’ het zoals Amerikanen zeggen.

Propaganda werkt als het in vruchtbare bodem valt. Het verknipt of verdraait de waarheid. Wie er wegens ontvankelijkheid in meegaat loopt steeds verder het pad op waar tegenvoorbeelden niet komen en alles in dat ene patroon wordt geperst. Onecht omdat zo zwart-wit geen enkele werkelijkheid is. Wie de video probeert te zien los van de Russisch-Oekraïense oorlog en de beschudigingen over en weer over wie de grootse fascist, nazi of anti-semiet is schrikt. Is dit een provocatie van Oekraïense zijde of het omgekeerde? Het valt niet met zekerheid te zeggen. Interessant in dat gebied waar de zuurstof van de waarheid, de tolerantie en het leven weggezogen zijn door verstikkende haat die aangewakkerd wordt door de propaganda. Met als doel mensen te misleiden en om te vormen tot gewillige idioten die zich ondergeschikt maken aan hun politieke leiders.

 

Foto: Still uit ‘War in Ukraine / Interview with a fighter of Donbass Army’

Waarom ik petitie Red Asia Bibi niet teken: de God van Christendom

‘Asia is ter dood veroordeeld, terwijl ze zich niet schuldig heeft gemaakt aan godslastering’, zegt Albert Koop, jurist bij Jubilee Campaign die zich bezighoudt met Pakistan. ‘Ze heeft slechts haar geloof verdedigd tegenover haar collega’s. Haar zaak is het zoveelste voorbeeld van het feit dat de Pakistaanse blasfemiewetten op grote schaal worden misbruikt om persoonlijke conflicten op te lossen.’ , aldus Jubilee Campaign.

Deze uitspraak geeft de dubbele agenda aan van de voorstanders die een petitie zijn gestart om Asia Bibi te redden. Ze veroordelen godslastering niet principieel. Gaat het Jubilee Campaign, SDOK en ChristenUnie om het redden van een mensenleven of om de profilering van het christendom? Degenen die een mensenrecht los zien van de verdediging van een religie staan zo voor de keuze. Ze kunnen de petitie tekenen of niet. Jammer is dat de initiatiefnemers een strikt christelijke benadering niet weten te vermijden, maar deze juist opzoeken. Bid mee, voegen ze zelfs toe. Zo dreigen ze steun van niet-christelijke medestanders te verliezen.

Ik teken deze petitie niet omdat ik dit middel ongeschikt en zelfs ongepast acht voor bestrijding van de kwaal van een intolerante islam. Het gaat toch niet om de strijd van de ene religieuze organisatie tegenover de andere? Daardoor wint religieuze intolerantie juist aan kracht. Wel steun ik op change.org ‘Overturn Asia Bibi’s death sentence’ met een minder zendingsgerichte oproep die vrijwaring van religieuze vervolging als een normaal mensenrecht ziet zonder de positie van het christendom daarbij voorop te stellen. De keuze is aan u.

Anti-ebola campagne in Noord-Korea. Keurig op schrift

De Noord-Koreaanse overheid pakt de bestrijding van ebola serieus aan. Met woorden en ideologie in een bus die voor het goede doel toevallig door de hoofdstad rijdt. Ach, ’s Lands wijs, ’s lands eer. Bewustwording is het geheime wapen van Noord-Korea. Het Koreaanse model van ziektebestrijding is zo gek nog niet. Het kent naast het nadeel dat het de ziekte niet bestrijdt ook voordelen. Geen verspilling van overheidsgeld of hysterie. Hoewel, toeristen mogen het land even niet meer in. Je weet maar nooit wat ze onder hun vieze leden hebben. Voorzitter Kim Yong Nam bezoekt Afrikaanse landen. Dat weer wel. Zonder twijfel is-ie erg bewustgeworden.

Gehry, Arnault, Louis Vuitton, Paris: een museum. En nog wat kunst

Frank Gehry flikt het ‘m weer. Na het Guggenheim Museum in Bilbao. Het spectaculaire gebouw dat bestaat om te imponeren van de Fondation Luis Vuitton in Paris-Bois de Boulogne trekt alle aandacht. De architectuur komt op de eerste, de kunst op de tweede plaats. Echt? Of op de zesde plaats na kunstverzamelaar en zakenman Bernard Arnault, zijn bedrijf LVMH Moët Hennessy • Louis Vuitton S.A dat de naam aan het nieuwe museum geeft, de stadspromotie van Parijs en La Fondation Louis Vuitton als museum. Hoe erg is dat, kunst als halffabrikaat dat de architect, het gebouw, de zakenman, het bedrijf, de stad en het museum dient? Tja.

Foto: Schermafbeelding van LMVH.com.

Petitie over scheiding van kerk en staat. Hoe strikt kan dat zijn?

Het is onjuist dat een overheid neutraal dient te zijn. Want hoe kan het ongelijkheid of onrecht bestrijden als het neutraal is? Een overheid mag ook bepaald gedrag bevorderen of ontmoedigen. Zoals overconsumptie die tot obesitas leidt. Of het kan een maatschappelijke ontwikkeling steunen die de samenleving laat liggen of inspringen op een wegvallende vraag door deze ’naar voren te halen’. Maar het is juist dat de overheid neutraal dient te zijn waar het de scheiding van kerk en staat betreft. De scheiding is nog niet gerealiseerd.

Artikel 6 van de Grondwet omschrijft ieders recht: ‘Ieder heeft het recht zijn godsdienst of levensovertuiging, individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet’, maar definieert niet wat de plicht van de overheid is om dat te realiseren. Da’s begrijpelijk omdat grondrechten gaan over de bescherming van de burgers tegen de overheid. Maar die ene kant van de medaille wekt onzekerheid en laat ruimte voor interpretatie. Want waar staan de taken van de overheden gedefinieerd om elke burger de vrijheid te garanderen een godsdienst of levensovertuiging naar eigen keuze uit te zoeken?

Het antwoord is simpel: dat valt niet te doen. Hoe kan nagegaan worden of de vrijheid van godsdienst wordt gegarandeerd? Volledige vrijheid van godsdienst en strikte scheiding van kerk en staat bestaan niet. Als de overheid dit serieus nam zou dit leiden tot een controlestaat waar het middel erger is dan de kwaal. Dan komt om dit te checken de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer in het geding. De overheid kan contouren bewaken en generieke maatregelen treffen. En met specifieke sociale programma’s problemen aanpakken die hoog op de maatschappelijke agenda staan. Zoals vrouwenrechten binnen religies die in het verleden ondergeschikt werden gemaakt aan het recht van religieuze organisaties om in eigen huis vrij te handelen.

Iets anders is of de overheid nu al het mogelijke doet wat binnen haar mogelijkheden ligt om de scheiding van kerk en staat te garanderen. Ofwel, zet het alle instrumenten in die het ter beschikking heeft? Nee, dat doet het niet. Wat kan het wel doen? Da’s makkelijk te zeggen: het verbieden van partijen op religieuze grondslag; het negeren van de motie Schrijver als reparatie bij het schrappen van het verbod op de Godslastering zoals dat uitgewerkt is in de deze maand verschenen notie ”Strafbaarstelling van ‘belediging van geloof’ en kwesties van geloof en levensovertuiging onderbrengen bij de openbare orde (art. 137d Sr); het in officiële formules en gelegenheden, zoals troonredes en wetgeving vermijden van verwijzingen naar God en het schrappen van het randschrift ‘God zij met ons‘ op het Nederlandse twee-eurostuk; het schrappen van het ambtsgebed bij officiële bijeenkomsten; het schrappen van de Zondagswet die openbare vermakelijkheden voor zondag 13.00 uur beperkt; en het stoppen van de directe of indirecte subsidiëring van religieuze organisaties.

Moet de beoogde neutraliteit in de Grondwet opgenomen worden om de strikte scheiding van kerk en staat te realiseren zoals de petitie vraagt? Om twee redenen is het onnodig. De overheid kan nog veel aan achterstallig onderhoud doen door maatregelen te nemen zoals die in de vorige alinea opgesomd staan. De kwaliteit van de scheiding van kerk en staat kan zo op een objectieve en simpele wijze verhoogd worden. Verder legt de omschrijving van neutraliteit in de Grondwet de overheid geen plichten op die het nu al niet heeft. Daarnaast is het een illusie om te denken dat volledige neutraliteit opgelegd kan worden en een strikte scheiding van kerk en staat op korte termijn realiseerbaar is. Want nieuwe dwang moet religieuze dwang niet vervangen.

Foto: Schermafbeelding van de petitie ‘Strikte scheiding van ‘staat en kerk’’ 

Nederlandse politici zijn betere terroristen dan de terroristen zelf

‘De islam is intrinsiek, staat haaks op onze normen en waarden. En er zijn natuurlijk gelukkig een hoop moslims die zich daar weinig van aantrekken, die meedoen in dit land, en wel presteren. Maar dat neemt niet weg dat de islam een gevaar is voor hoe we leven.’ Aldus het Utrechtse Statenlid voor de PVV René Dercksen. Voor het Utrechtse stadhuis legt Tessa Kortlevers het vast. Ze vergeet haar gesprekspartners voor te stellen.

Wat Dercksen zegt is niet zomaar domme praat die dom is omdat de spreker ervan dom zou zijn. Dercksen past in een patroon. Hij is geen uitzondering in het debat over nationale veiligheid. Velen overreageren op een dreiging die juist daardoor succesvol wordt omdat de dreiging als dreiging wordt erkend. Na een incident elders mochten militairen van de legerleiding niet meer in uniform reizen. Een meer symbolische daad om de openbare ruimte weg te geven aan dreigers van wie het bestaan niet eens is aangetoond valt niet te bedenken.

Nederlandse politici sluiten angst in de armen die ze zeggen te bestrijden. Onder het uitspreken van ferme taal niet te buigen voor terreur zwichten ze voor de angst met voorzorgen en verkeerde reacties die de angst vergroten en de terreur belangrijk maakt. In Nederland is terreur een zelfvervullende voorspelling geworden waar geen terrorist meer aan te pas hoeft te komen. Politici zijn betere terroristen dan de terroristen zelf. Of het beeld wat politiek en media van terroristen construeren. Zijn politici werkelijk zo dom? Of zijn ze gewoon kortzichtig zoals politici altijd zijn? De vrees voor politici verdient meer aandacht dan de angst voor terreur.

Wat beweert René Dercksen? 1) De islam staat haaks op onze normen en waarden; 2) Veel moslims trekken zich er weinig van aan; 3) De islam is een gevaar voor hoe we leven. Hoe gaat Dercksen onderbouwen dat de islam haaks staat op onze normen en waarden? Des te meer als een hoop moslims zich niets van ‘haakse normen en waarden’ aantrekt. Simpel gezegd, welke islam of moslim die de islam vertegenwoordigt neemt Dercksen als meetpunt? Halvegaren zijn er overal, ook in de Nederlandse politiek, maar wil dat dan zeggen dat de Nederlandse partijpolitiek haaks staat op onze normen en waarden? Roept het op wat het afwijst?

Komt Samopomich in Oekraïense regering? Maakt het wat uit?

Niet opvallend is dat uit de Oekraïense parlementsverkiezingen blijkt dat een meerderheid van de kiezers op een pro-Europese partij heeft gestemd. Dat werd verwacht. Het is een lijn die zich al sinds 2013 aftekent en door de Russische geheime inmenging vanaf maart 2014 en de publieke inmenging vanaf augustus 2014 alleen nog maar groter is geworden. Oekraïne en Rusland vervreemden steeds meer van elkaar. Opvallend is dat uit de parlementsverkiezingen blijkt dat een meerderheid van de Oekraïners op een Oekraïense partij heeft gestemd. Niet op de Communistische Partij of de partij van de Regio’s die in 2010 samen nog meer dan 40% van de stemmen kregen. Deze stemmen komen nu terecht bij het oppositieblok dat zo’n 9,4% kreeg.

Samopomich dat wordt geleid door de burgemeester van Lvov Andriy Sadovyi staat voorlopig op een derde plek met 11% van de stemmen. Na de partijen van president Porosjenko en premier Jatsenjoek. Omdat ook op personen gestemd kon worden zegt het percentage niet alles over de krachtsverhoudingen. Samopomich lijkt het geweten van de twee grootste partijen. Skrypnyk legt uit dat wat zijn partij betreft de scherpschutters van de Maidan uit februari 2014 nu eindelijk opgespoord en berecht moeten worden. Of liever gezegd de opdrachtgevers ervan. Daarnaast wil  Oleksiy Skrypnyk uitgezocht zien wie verantwoordelijk was voor de tragedie van Ilovaisk dat zo’n 1000 vrijwilligers het leven kostte, een omslag in de oorlog werd en kwaad bloed zette bij de vrijwilligersbataljons dat nog nakookt. Ook wil-ie weten wie er verantwoordelijk is voor het verlies van de Krim dat zonder er een schot gelost werd aan de Russen werd overgeleverd. Lukt dat met 11%?

Turkse Rode Schoenen: Godslastering en lange tenen van de islam

Een Turkse vrouw in Ankara is vorige week gearresteerd omdat ze op Twitter @kedibiti een foto postte van zichzelf met rode schoenen op een koran. Na ondervraging werd ze heengezonden. Ze wordt beschuldigd van godslastering, het aanzetten tot religieuze haat en het verstoren van de openbare orde. De vrouw beschrijft zichzelf als atheïst en hedonist en is een kemalist (Ataturk) . De politie kwam in actie toen de burgemeester van Ankara Melih Gokcek een aanklacht indiende. Het valt af te wachten hoe de aanklacht wordt behandeld.

Als de vrouw veroordeeld wordt is dat een aanwijzing hoe het is gesteld met de Turkse pluriformiteit. Dat de afstand met Europa onoverbrugbaar is geworden. Officieel een seculiere staat waar de vrijheid van religie of levenshouding door de overheid wordt gegarandeerd. Zoals TYT zegt, vertegenwoordigers van het openbaar bestuur die restrictief reageren omdat ze vinden dat hun religie wordt beledigd zijn minder zelfverzekerd over de weerbaarheid en kracht van die religie dan ze willen doen uitkomen. Ofwel, ze schieten in de eigen voet.

Foto: Door Melih Gokcek doorgeplaatste tweet van @kedibiti (Sittiri Gittiri).

Protest Kopenhagen tegen tentoonstelling Dan Park. Welke agenda?

Wanneer doet kunst er toe, wanneer roept het reacties op? Niet vaak. Liever gezegd, eigenlijk nooit. Er is een uitzondering, als kunst onderwerp van politiek wordt en een discussie ontstaat of het nog binnen de grenzen van de meningsuiting valt. Vaak komen de begrippen racisme, islam of pornografie dan om de hoek kijken. Iedereen wordt wakker en windt zich op over kunst. Pro of contra. Juist dan wordt kunst ondergeschikt aan een politieke partij, een standpunt,  een kunstenaar die afstoot of aantrekt, een gedachtegoed of het idee van de meningsuiting. Ook dan doet de kunst er niet toe omdat het een middel is geworden. Zoals afgelopen week gebeurde met de constructie ‘Amsterdamse kunstenaar Theourgos’ over wie kamervragen werden gesteld omdat zijn werk nergens tentoongesteld zou kunnen worden vanwege angst voor moslimradicalen.

In Denemarken gaat de soap over de Zweedse kunstenaar Dan Park verder. Begin oktober sprong de Free Press Society (Trykkefrihedsselskabet) voor hem in de bres en bood het op entartetekunst.dk negen collage-achtige werken van Park te koop aan met puntige marketing: ‘Sweden’s most dangerous pictures buy them here’. Vraagprijs was 800 USD per stuk. Park bekritiseert met onbeholpen, maar ruwe werken wat-ie ziet als het progressief-correct denken van de Zweedse samenleving. Vanaf vandaag worden de werken voor het eerst publiekelijk getoond, in de kelderruimte van de Trykkefrihedsselskabet in het Kopenhaagse Østerbro.

Dat konden anti-racisten zich niet laten welgevallen zodat gisteren de NGO African Empowerment Center een demonstratie hield in Østerbro. Vraag was ‘kunstudstilling og demonstration’. Niks bijzonders. De Deense samenleving is goed bij machte om zulke meningsverschillen in harmonie te verteren. Hoewel eerder een ruit ingegooid was bij galerie Hornsleth & Friends en de eigenaar met de dood werd bedreigd als-ie de kunst van Park toonde. Hij zag er vanwege de bedreiging vanaf. De intolerantie van de tolerantie ziet er vaak minder fraai uit dan de vertegenwoordigers ervan zelf beweren en lijkt dan op wat ze zeggen te bestrijden.

Wel bijzonder is wat de anti-racistische Solomon E Lyttle en Britse eigenaar van de Black Pop Contemporary Art Gallery in Kopenhagen als commentaar geeft: ‘If Park had a drop of talent, there would be no need to use the suffering of others to politicise and further his own agenda. And that’s exactly what it is: an agenda. Park needs to resort to sensationalism in order to get attention.’ en ‘He has tricked those who lack intelligence and morals into believing this is about ‘free speech’. This is about greed and a desperate need for attention, both on the part of Park and anyone else who wants to show this garbage.’  Dit klinkt merkwaardig, want welke hedendaagse kunstenaar die een carrière op wil bouwen en aan de weg timmert heeft nou geen eigen agenda?

Zodat opnieuw duidelijk is dat als kunst stof doet opwaaien het om de ophef erover gaat. Van een kunstenaar die geen talent zou hebben en bagger maakt, volgens Lyttle. Of ‘Theourgos’ voor wie iets vergelijkbaars geldt, hoewel mystificatie het doel is. Maar zelfs dan, maakt het uit of Park talent heeft en bagger maakt? Is dat een reden om te verhinderen dat zijn werk publiekelijk getoond wordt? Dat zou de kunst pas echt serieus nemen.

Foto: Schermafbeelding van video ‘Sådan ser Dan Park udstillingen ud’ (Dan Park tentoonstelling te zien; Beneden in een vochtige kelder, weggestopt van de straat exposeert Press Society de Zweedse provocerende kunstenaar Dan Park die volgens velen racistisch is).

Godfroid weet oorlog in Oekraïne nauwelijks te duiden

Vanavond deed-ie het opnieuw, tijdens het acht uur-journaal de NOS-correspondent in Oekraïne David Jan Godfroid, spreken over de burgeroorlog: natuurlijk die burgeroorlog in het oosten van het land die gaat door. Welke burgeroorlog? Spreken over burgeroorlog negeert het feit dat het al sinds maart 2014 oorlog tussen Oekraïne en de Russische Federatie is met duizenden doden tot gevolg. Onder wie honderden, mogelijk duizenden Russsiche militairen. Hoe kunnen Russische militairen sneuvelen in een Oekraïense burgeroorlog?

De berichtgeving in Westerse media over Oekraïne raakt aan het absurde. Ik pieker er al maanden over waarom Amerikaanse progressieve online media als Democracy Now! dat zo voorbeeldig is in het bekritiseren van president Obama -en dat meen ik serieus- diezelfde kritiek niet op kunnen brengen als het om president Putin gaat. Wat doet het? Het geeft de proxy-Kremlin hoogleraar Stephen Cohen en regelmatig RT-gast alle ruimte om zijn desinformatie te geven. Het zogenaamd progressieve The Guardian en iemand als onderzoeksjournalist Glenn Greenwald lijken door hun terechte kritiek op Obama en de opbouw van de Amerikaanse controlestaat geen mentale ruimte meer om Putin kritisch te bejegenen. Op z’n best negeren ze zijn Oekraïne-beleid en op z’n slechtst praten ze het goed vanuit hun dualistische houding tegenover Obama.

Een en ander verklaart waarom de NOS zo vlak is over de oorlog in Oekraïne en het bij het verkeerde eind heeft. Doorgaans oriënteren NOS-verslaggevers zich op de NYT, WP, The Guardian of andere beeldbepalende westerse media om hun mening te vormen. Of: zich een mening aan te meten. Omdat NOS-journalisten David Jan Godroid en Gert Jan Dennekamp elk analytisch talent ontberen en weinig politiek inzicht hebben houden ze zich per definitie op de vlakte als het om duiding gaat. Ze verschuilen zich in nietszeggendheid achter hun in Hilversum bijgespijkerde valkuil van hoor en wederhoor wat hun als idee van evenwichtige journalistiek is bijgebracht. Omdat om genoemde redenen westerse media niet nuttig zijn om meningen aan te dragen missen ze richting en kunnen ze niks anders doen dan langs de problemen heen praten. Of onzin verkopen.

Als ik deze NOS-journalisten hoor, kan ik hun domheid niet aanhoren. Onbegrijpelijk is het waarom ze niet vervangen worden. Zo sluit bij gebrek aan talent, durf of ruggengraat het Nederlandse journaille meer de ogen voor de realiteit in het huidige Rusland dan wenselijk is en de nieuwsconsument verdient. Hoofdredacteur NOS Nieuws Marcel Gelauff, treedt eens op. Het is de hoogste tijd voor vervanging van Godfroid en Dennekamp.

Foto: Schermafbeelding van ‘NOS Journaal 27 oktober 2014 20:00u’ met David jan Godfroid, 27 oktober 2014.