Posts Tagged ‘Openbaar bestuur’
Open brief aan de Fietsersbond. Bewustwordingscampagne over geparkeerde fietsen gevraagd
Geachte Fietsersbond Utrecht,
of wie hiervoor verantwoordelijk is,
Laatst is er in Utrecht een grote fietsenstalling geopend. Een goede zaak. Maar dat lijkt de bewustwording elders in de (binnen)stad om fietsen goed te parkeren niet op een hoger plan te brengen. Ik vraag me af of het een onderwerp is dat hoog op de agenda van de lokale of landelijke Fietsersbond staat. Het lijkt me belangrijk. Ik leg uit waarom ik dat vind.
Laatst was ik in het Duitse Münster dat een fietsstad en universiteitsstad bij uitstek is. Vergelijkbaar met Utrecht. Wat me opviel was dat de fietsen doordacht en doelmatig geparkeerd staan. Als het ware lepeltje-lepeltje. Tientallen meters lang. Hele straten kan men als voetganger ongehinderd passeren. Dus zo kan het ook. Waarom kan het niet in Utrecht of andere Nederlandse (studenten)steden?
Hoe anders is het namelijk in Utrecht. Ik woon in Wittevrouwen en kom fietsend of lopend vaak in de binnenstad. Sommige trottoirs zijn deels onbegaanbaar door slordig of onachtzaam en schots en scheef geparkeerde of neergegooide fietsen. Zoals het Jansveld. Fietsen staan niet in de beugels, maar ernaast. Fietsen staan niet in de vakken, maar ernaast. Zoals in de Voorstraat. Fietsen blokkeren in veel gevallen de doorgang voor voetgangers, inclusief gehandicapten en kinderwagens.
De Fietsersbond zou naar mijn mening een landelijke campagne moeten starten om de bewustwording bij fietsers te vergroten over de overlast van verkeerd geparkeerde fietsen. Ook om het maatschappelijke draagvlak voor de positie van fietsers en de Fietsersbond te behouden. En te bereiken dat de beschikbare parkeerruimte voor fietsen doelmatiger benut wordt.
Het kan best zo zijn dat er in de Nederlandse grote steden te weinig parkeerplekken zijn voor fietsen, maar dat is niet het hele verhaal. Het hele verhaal is dat veel fietsers onvoldoende lijken te beseffen dat ze een eigen verantwoordelijkheid hebben om fietsen op een passende manier te parkeren. Ze zijn niet de enige weggebruikers. Een verantwoordelijkheid die vele fietsers nu in onvoldoende mate nemen.
Het lijkt me een educatieve taak van de Fietsersbond om deze fietsers hierover voor te lichten, te adviseren en bewust te maken. Omdat ik afgelopen jaren in de publiciteit zo’n campagne gemist heb, neem ik aan dat zo’n campagne niet bestaat. Ik zou graag zien dat u dit aspect binnen uw organisatie bespreekt, het belang ervan gaat beseffen en afweegt of u er actie op ondernomen dient te worden.
Omdat u met zo’n bewustwordingsactie uw goede wil toont, in zekere zin de hand in eigen boezem durft te steken en uw eigen rol als bemiddelaar kunt benadrukken bij een publiek dat u nu mogelijk onvoldoende bereikt, kan dit bij openbaar bestuur en publiek positief uitpakken.
De Fietsersbond kan er publicitair sterker uitkomen. De overlast van geparkeerde fietsen kan er door afnemen. En uw rol bij het openbaar bestuur wordt gelaagder omdat u niet alleen maar vraagt, maar ook levert.
Verder lezen: Over de verrommeling van de publieke ruimte. Op de tekortschietende handhaving door de gemeente Utrecht is kritiek. Zie:
https://georgeknightlang.wordpress.com/2017/06/19/waarom-doet-gemeentebestuur-utrecht-weinig-tegen-verrommeling-van-binnenstad-en-omringende-wijken-groenlinks-heeft-kritiek/
Foto: ‘De Neude staat vaak vol met geparkeerde fietsen’ in DUIC, 2016.
Vertrutting in België. Burgemeester laat onder druk kermisattractie met schaars geklede vrouwen afplakken. Religieuze motieven?
In Brussel zijn in de tweetalige deelgemeente Sint-Agatha-Berchem onder druk van de Franstalige sociaal-christelijke burgemeester Joël Riguelle die lid is van de partij cdH beschilderde afbeeldingen van vrouwen in bikini op kermisattracties afgeplakt. Hoewel het openbaar bestuur dat wettelijk helemaal niet kan afdwingen. Op FB besteedt volksvertegenwoordiger Karl Vanlouwe die lid is van de Vlaamse, rechts-nationalistische N-VA er in een post aandacht aan. Hij schrijft over de vermoedelijke reden voor het afplakken: ‘Waarschijnlijk om niemand voor het hoofd te stoten… De wereld draait door. Weg met onze vrijheden… Weg met ons..‘.
Uit berichtgeving van onder meer HLN blijkt dat de uitbater van de attractie onder druk werd gezet af te plakken ‘omdat de tekeningen op de attractie niet geschikt waren voor jonge kinderen’. Als bijkomende reden gaf de gemeente dat het naast een kindermolen staat opgesteld, maar dat het elders getolereerd zou worden.
De actie van Riguelle wijst op betutteling door de overheid en machtsmisbruik. Het duidt op een geestelijk niveau van vertrutting vanwege angst voor seksualiteit. Waarschijnlijk ingegeven doot religieuze motieven. Het duidt ook op wereldvreemdheid omdat kinderen dagelijks op televisie of sociale media geconfronteerd worden met beelden van geweld of seksualiteit die vele malen heftiger zijn dan de afgeplakte afbeeldingen.
Kermisattracties met beschilderde afbeeldingen van schaars gekleden vrouwen zijn een oud fenomeen en behoren bij de moderne kermistraditie. Wat het nieuwe feit is dat een burgemeester vindt dat hij tot deze onwettige actie kan overgaan is vooralsnog onduidelijk. Burgemeester Joël Riguelle laat zich kennen als een zedenmeester en angsthaas. Hij zwicht voor zijn eigen geweten en bewijst Brussel een slechte dienst. Ook in Nederland rukt de vertrutting op. Dj Gerard Ekdom richtte in reactie in 2016 ‘De Bond Tegen Vertrutting’ op.
Foto: Afbeelding van deels afgeplakte beschilderingen op kermisattractie in Sint-Agatha-Berchem. Foto van Karl Vanlouwere.
Ahmed Marcouch geïnstalleerd als burgemeester van Arnhem. Radicale reacties van PVV, FvD en DENK laten zich kennen
Vandaag is voormalig PvdA-kamerlid Ahmed Marcouch geïnstalleerd als burgemeester van Arnhem. Het is een benoeming van een modaal ex-kamerlid. Middelmaat zoals die past bij het openbaar bestuur van Nederland. Een degelijke keuze, maar niet exceptioneel. Zo gaat dat in Nederland. Sommigen vinden het bijzonder omdat Marcouch belijdend moslim is. Ze knopen er van alles aan vast en bieden tegen elkaar op. De extremen raken elkaar. Les extrêmes se touchent, zoals het Franse gezegde luidt. Die uitersten zijn Geert Wilders (PVV), Thierry Baudet (FvD) en Tunahun Kuzu (DENK) die tegen elkaar opbieden in hun afkeer van een Marokkaans-Nederlandse burgemeester die zegt te gaan voor de ‘democratische rechtsstaat‘. Omdat radicale partijen als PVV, FvD en DENK daar geen boodschap aan hebben wijzen ze Marcouch’ benoeming af. Dat zegt meer over de democratische gezindheid van deze partijen dan over de geschiktheid van Ahmed Marcouch.
Gouverneur Abbott proclameert dag van gebed wegens orkaan Harvey. Hij spreekt alleen gelovigen en de God van Texas aan
Een bericht van Patheos. Minister van International Relaties van Quebec Christine St-Pierre belde afgelopen week met haar tegenhanger, de Republikeinse minister van Buitenlandse Zaken van Texas Rolando Pablos. Ze bood dekens, bedden, kussens, hygiënische producten en elektriciens om de electriciteistvoorziening te herstellen aan, maar het antwoord van Pablos was vooralsnog afwijzend. Hij accepteerde de hulp uit Canada op dit moment niet. Zijn antwoord was: ‘Stuur gewoon wat gebeden’, aldus een bericht van CBCNews.
De gouverneur van Texas Greg Abbott heeft naar aanleiding van de gevolgen van de orkaan Harvey officieel een dag van gebed afgekondigd voor zondag 3 september, aldus zijn proclamatie. Hij zegt: ‘Ik roep Texanen van alle geloven en religieuze tradities en achtergronden op om op die dag te bidden voor de veiligheid van onze hulpverleners, veiligheidsambtenaren en militair personeel, genezing van individuen, herbouw van gemeenschappen en herstel van de gehele regio die is getroffen door de ramp.’ De gouverneur laat met deze proclamatie de mensen zonder geloof, religieuze traditie en achtergrond ongenoemd. Hij spreekt ze niet aan, zodat het er sterk op lijkt dat ze voor hem niet meetellen of er toe doen. Hiermee creëert gouverneur Abbott een verdeling tussen gemeenschappen, terwijl hij op dit moment juist zou moeten proberen ze te verbinden.
Hoe een religieuze verwijzing die mensen buitensluit in een officiële proclamatie van een lid van het openbaar bestuur van Texas zich verhoudt tot de scheiding van kerk en staat is de vraag. Het lijkt er zeer sterk op dat Republikeinen als Rolando Pablos of Greg Abbott in tijden van stress en nood terugvallen op hun instincten. Ze geven het aanspreken van hun eigen achterban voorrang boven het aanspreken van de hele gemeenschap die ze geacht worden te vertegenwoordigen. Maar hoe lang nog? Complicatie is dat door demografische veranderingen Texas steeds minder een Republikeins bolwerk is. De confrontatie vindt in Texas dus op vele niveau’s plaats. Het gevaar dreigt dat de loopgraaf waarin Abbott en Pablos zich nu geestelijk verschansen onder water komt te staan. Fysiek, dan wel spiritueel. Ze houden zich nog krampachtig vast aan hun intuïtie.
Stichting Onterfd Goed helpt instellingen die kunst afstoten
Dat is het meest spannend, een kunstwerk van een onbekende kunstenaar op een veiling. Zoals een olieverf op doek van 60 x 42 met ‘cyrillische/ onleesbare tekst’ dat via Stichting Onterfd Goed voor 150 euro wordt aangeboden. Evenals werk van Jacobien de Rooij, Paul van der Eerden en Hans van der Ham waarvan men zich afvraagt hoe het hier verzeild is geraakt. Koopjesjagers houden in de gaten wanneer een collectie digitaal wordt geveild. Om toe te slaan. Zoals binnenkort de BKR-collectie van Museum Zandvoort dat per 1 januari 2018 verzelfstandigd wordt. Daar hoort volgens de marktlogica van 2017 blijkbaar afstoten en opschonen bij.
Stichting Onterfd Goed wordt door gemeenten, musea en collecties in de arm genomen om kunstobjecten aan een nieuwe eigenaar te helpen. Zoals de Stichting het zelf verkapt noemt. Kunstenaars zijn er niet altijd enthousiast over omdat er nog wel eens iets mis gaat in de administratie. Maar gemeenten en musea grijpen de Stichting Onterfd Goed dankbaar aan om hun eigen knelpunten uit de wereld te helpen. Het is het bestuurlijke equivalent van de eigen problemen over de schutting gooien. Wie wil grasduinen kan hier terecht.
Petitie ‘Red SLEM en daarmee het Nederlands Leder en Schoenen Museum!’. Bredere blik van gemeente Waalwijk gevraagd
Weer een petitie over een culturele instelling die het loodje dreigt te leggen door een tekort aan financiële middelen. Deze keer het Nederlands Leder en Schoenen Museum in Waalwijk. Maar het is complexer dan gewoonlijk, omdat het meerdere instellingen betreft die met elkaar juridisch en economisch verknoopt zijn. Een beleidsstuk van het college van de gemeente Waalwijk somt het op: SLEM-Totaal, SLEM-Educatie en SLEM-Museum. SLEM-Museum heeft drie aparte stichtingen: Museum, Collectie en Winkel (ook: Winkel/Horeca). De gemeente beredeneert waarom het SLEM-Totaal en SLEM-Educatie laat vallen om SLEM-Museum te redden. Het college noemt in het raadsvoorstel als aanleiding: ‘te hoge schulden, geen sluitende begroting en acute liquiditeitsproblemen. De oorzaken zijn de verliezen bij Educatie en Consultancy, de hoge organisatiekosten en onvoldoende sturing op de bedrijfsvoering. Deze problemen vergen een oplossing, waarbij de ambitie om een nieuw museum in het centrum van Waalwijk te realiseren voor het college overeind blijft.’
Bij het raadsvoorstel stuurt het college een memo van Forward Advocaten uit Tilburg mee dat de juridische details schetst. In de memo wordt bekeken of een faillissement van SLEM-Totaal en SLEM-Eductatie zal leiden tot het faillissement van Stichting Museum, Stichting Collectie en Stichting Winkel/Horeca. Complicatie is dat SLEM-Totaal, SLEM-Educatie en de drie Museum Stichtingen hetzelfde bestuur hebben. Forward Advocaten concludeert: ‘Naar aanleiding van de beschikbare informatie valt te concluderen dat het niet waarschijnlijk is dat bij een faillissement van SLEM Totaal en/of SLEM Educatie de Stichting Museum, Stichting Collectie en Stichting Winkel/Horeca automatisch ook in faillissement zullen geraken. Dit laat onverlet dat om de continuïteit van Stichting Museum, Stichting Collectie en Stichting Winkel/Horeca te waarborgen op basis van de door het SLEM-bestuur opgestelde Liquiditeitsprognose 2017 een substantieel bedrag zal moeten worden gegenereerd c.q. ter beschikking moeten worden gesteld om een faillissementssituatie te voorkomen.’ In haar voorstel wil het college een bedrag van € 265.000 tot € 435.000 reserveren om het Museum te redden.
SLEM heeft hoge ambities. Dat alleen al valt af te leiden uit het feit dat de site in Engelse en Chinese vertaling beschikbaar is. De positie is vergelijkbaar met het in Oisterwijk gevestigde EKWC dat ook internationaal is gericht, in een kleine gemeente gevestigd is en nationaal relatief weinig bekendheid geniet. Hoewel de provincie Noord-Brabant als speerpunt heeft om de maakindustrie te verbinden met creatieve industrie en de kunsten heeft het onvoldoende middelen om alle instellingen in Brabant overeind te houden. Het kan de gemeente Waalwijk nauwelijks verweten worden dat het het SLEM financieel niet in de lucht weet te houden.
Omdat het SLEM een instelling is met lokale, nationale en internationale ambitie en uitstraling valt het in een beleidsmatig gat van het Nederlands cultuurbeleid dat lokaal, nationaal en internationaal onvoldoende met elkaar weet te verbinden. Als instelling die in een kleine gemeente gevestigd is brengt dit nog eens een extra risico met zich mee. Dit soort werkplaatsen, kenniscentra en ontwikkelingstellingen als het EKWC of het SLEM, maar ook Beeldenstorm/Daglicht in Eindhoven, het TextielLab in Tilburg of het GlasLab in Leerdam zouden binnen de culturele basisinfrastructuur een aparte positie moeten hebben. Het verdient aanbeveling voor zowel de opstellers van deze petitie als het college van de gemeente Waalwijk om voor een oplossing verder te kijken dan de gemeentegrenzen van Waalwijk en het SLEM als meer dan een lokaal initiatief te zien.
Zo tekent zich een oplossing aan die verschillende financieringsbronnen voor verschillende functies zoekt. Waarbij de gemeente Waalwijk het lokaal gevestigde museum financiert en de nationaal en internationaal gericht ambities van het SLEM door Nederlandse cultuurfondsen worden gefinancierd. Omdat het college en de petitionarissen hetzelfde nastreven, namelijk het SLEM behouden zou het verstandig zijn om samen op te trekken. Naar Tilburg, Den Bosch, Den Haag en Amsterdam. En zelfs Brussel voor financiering door de EU.
Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Red SLEM en daarmee het Nederlands Leder en Schoenen Museum!’
Utrechtse raad kent debat over de eigen hapjes. Hoofdzaak is het gebrek aan principe
Soms kan de politiek tot grote hoogten stijgen, maar soms ook tot grote diepten dalen. Neem nou een kwestie over het serveren van hapjes tijdens overleg in de Utrechtse raad. Vorige week diende de PvdD een motie in die werd aangenomen en het college oproept om ‘minimaal 50 procent vega(n) hapjes te serveren’. De VVD diende met verwijzing naar de eigen keuzevrijheid een tegenmotie in die het college opriep om af te zien van het instellen van een aandeel van minimaal 50 procent voor vegetarische hapjes. Behalve de VVD stemde geen enkele partij voor deze motie. In de publiciteit werd het afgedaan als een zeperd voor de Utrechtse VVD.
Wie verder nadenkt beseft dat beide moties en het debat schadelijk zijn voor de totale Utrechtse politiek en de mores in de raad. Het geldt ongetwijfeld voor meerdere gemeenten. De eerste vraag die zich aandient is waarom er tijdens werkzaamheden (gefrituurde) hapjes geserveerd moeten worden. Is dat normaal? Moet het openbaar bestuur niet het goede voorbeeld geven? De symboliek van de Utrechtse ‘bitterballenkwestie’ is veelzeggend. Niet omdat het een futiel onderwerp betreft, maar omdat het een opeenvolging van gemiste kansen is. De PvdD had zich principieel op kunnen stellen met een motie die vanwege de gezondheid en dierenwelzijn oproept af te zien van alle (borrel)hapjes. De VVD had zich principieel op kunnen stellen door af te zien van alle borrelhapjes omdat het voorzien erin geen basisvoorziening is en strijdig is met een kleinere overheid. Zo gaan partijen voorbij aan hun eigen principes en zijn zo gefocust op dat wat ze bij de ander als verkeerd menen te zien dat ze niet meer beseffen hoe ver ze afgedwaald zijn van wat ze zeggen zelf te zijn.
Een voorbeeld uit het nabije verleden ter verduidelijking. Tijdens de receptie ter gelegenheid van de installatie van burgemeester Henk Vonhoff in 1974 was ik als dienstplichtig militair gelegerd in het toenmalige Militaire Hospitaal Dr. A. Mathijsen in Oog en Al. Met wat kameraden krijgen we het idee om de receptie te bezoeken. We waren immers ook inwoners van Utrecht. Maar de rode wijn proefde als druivensap. En was dat ook. Dat viel ons behoorlijk tegen. Dat was toen staand beleid. Het was de sfeer van de zestiger jaren die in 1974 een Utrechtse receptie bereikte. Het is nog steeds goed verdedigbaar het standpunt in te nemen dat het niet de taak van het openbaar bestuur is om in een niet besloten bijeenkomst voor het eigen personeel of bezoekers alcohol te schenken of borrelhapjes te serveren. Het is de vanzelfsprekendheid van een nabij verleden die nu onvoldoende beseft wordt. In elk geval niet in de Utrechtse raad. De denkwijze gaat voorbij aan het principe.
