FUCK de PVV. FUCK ISIS. En anders dan sodemieter je maar op

Stoer. De markt zit vol gaten die gevuld moeten worden. Dat is nu eenmaal de logica van dramaturgie. En van marketing. Of er behoefte aan is of niet. In de gaten passen lekker in het gehoor liggende songs die met ‘FUCK‘ beginnen. Een hedendaagse gatenvuller op sociale media gaat internationaal. Vanwege het bereik. Ook als het een onderwerp als de PVV betreft dat alleen Nederlandstaligen echt begrijpen. Gevolg van de gekozen weg is dat niemand het meer begrijpt. Maar dat is ook helemaal niet de bedoeling. Het gaat om de symboliek. Om de positionering aan de goede kant. Dan staat de ander mooi aan de verkeerde kant. Zo simpel is het. Het wachten is op de protestsong ‘FUCK The FUCK’ die een eind aan het FUCK-genre maakt. Of een nieuw begin?

Jeff Gedmin: Het Westen moet zich niet laten verblinden door Putin

Waarom besteed ik sinds begin 2014 zoveel aandacht aan Oekraïne? Niet omdat het land een voorbeeld is van goed leiderschap, burgerzin of democratie. Hervormingen worden tergend langzaam in gang gezet. Deels door eigen onvermogen, deels door obstructie van buitenaf. Oekraïne is als grootste land van Europa met 44 miljoen inwoners belangrijk voor de stabiliteit van dit continent. Als het mislukt heeft dat gevolgen voor de EU-lidstaten. Daarom interesseer ik me voor Oekraïne. Het moet slagen vanwege de veiligheid van Europa.

De Russische Federatie probeert met politieke, economische, militaire en publicitaire middelen te verhinderen dat Oekraïne zich ontworstelt aan de gordel van corruptie zoals Hubert Smeets het noemt en succesvol wordt opgenomen in Europa. Niet noodzakelijkerwijze in de EU, maar in de sfeer van Europese normen en waarden. Integratie verhinderen de Russen door laatdunkendheid, ondermijning, een hybride oorlog in Oost-Oekraïne die ze ontkennen te voeren en bezetting van de Krim dat rechtstatelijk nog steeds onderdeel van Oekraïne is.

Jeff Gedmin spreekt zich uit voor Hromadske TV. Hij zegt zich zorgen te maken dat westerse leiders -en vooral de terughoudende president Barack Obama die in de laatste jaren van zijn presidentschap op de winkel past- zich over Oekraïne laten manipuleren door het Kremlin: ‘Whatever transpires in the next weeks in Syria, Vladimir Putin may try to convince the President of the United States and Secretary of State John Kerry, saying let’s work together on Syria and fighting ISIS, and if we cooperate on fighting ISIS, I need your help in Ukraine because please, Ukraine is our backyard, and please, you have to help me a little bit if I help you.’

De deal die Oekraïne uitruilt tegen de belofte van Russische samenwerking in Syrië is niet alleen een schrikbeeld voor een meerderheid aan Oekraïners die aansluiting zoeken bij Europa en zich aan de gordel van corruptie willen ontworstelen, maar ook een schrikbeeld voor Europa. Want er dreigt zo aan de oostgrens van de EU een instabiel zwart gat te ontstaan met 44 miljoen inwoners die alle hoop de bodem in wordt geslagen.

Gedmin gelooft dat kanselier Angela Merkel de enige is die president Putin begrijpt. Mede omdat ze onder Russische bezetting in de DDR is opgegroeid en de manier van denken en retoriek van de huidige post-Sovjet-leiders doorziet. Hij betwijfelt of president Obama en minister Kerry de Russische leugens doorzien. Omdat het Westen tot nu toe afwezig was in het beantwoorden van Putins agressie aan de randen van Europa lijkt Putin krachtig. Maar met een gecoördineerd antwoord zou dat snel over zijn. Want uiteindelijk is het bewind van Putin een kleptocratie dat de Russische Federatie als wingewest beschouwt en leegrooft. De EU moet aansluiting zoeken bij de Russen die ook het slachtoffer zijn van deze maffiapraktijken van het Kremlin.

Naast het gevaar van Oekraïne als mislukte staat dat door Rusland wordt ondermijnd, bestaat het gevaar van een imploderende Russische Federatie die in elkaar klapt en de EU-lidstaten met een niet te stelpen vluchtelingenstroom zal overspoelen. Daarom is nu Europese steun aan Oekraïne economisch, strategisch en politiek noodzakelijk voor de toekomst van de EU. Het heeft er niets mee te maken of Oekraïne dat ‘verdient’ en nu al de toets van kritiek kan doorstaan. Steun is in het eigenbelang van de EU. Die bestaat zeker niet uit een uitruil van Oekraïne voor vage doeleinden in Syrië die de Russen nu Hollande en Obama voorspiegelen.

Sociaal artistiek maatwerk voor Nederland: Marieke Warmelink en Domenique Himmelsbach de Vries

Sociaal kunstenaar Marieke Warmelink denkt na over de samenleving. Over vanzelfsprekendheden die niet voor zoete koek moeten worden aangenomen. Een verstandig advies. Maar ze gaat verder. Ze adviseert niet zomaar af te gaan op de feiten, maar om door te lezen en verder te kijken. Met welk doel? Verandert dat de feiten of de kijk op de feiten? Filosofische vragen vormen de basis van sociale kunst. Met sociaal kunstenaar Domenique Himmelsbach de Vries vormt Warmelink de Embassy of Goodwill. De doelstelling ervan is om in naam van het volk de sociale reputatie van Nederland op te vijzelen. Warmelink en De Vries ervaren Nederland als een voedingsbodem voor negativisme. Dat kan volgens beide ambassadeurs bestreden worden met nieuwsgierigheid en openheid. Sociaal handelen wordt hun antwoord op alle vragen. Met humor. Dat wel. 

Foto: Embassy of Goodwill (Marieke Warmelink & Domenique Himmelsbach de Vries), One Hour of Free Help.  Oktober 2015.

Syrische oppositie: Russische bombardementen in Ariha met 18 burgerslachtoffers

In een bericht zegt The Washington Post dat de melding van de Syrische oppositie dat Russische vliegtuigen vandaag 18 burgers hebben gedood in Ariha in de provincie Idlib in Noord-Syrië geloofwaardig is. Mede door de getuigenis van medewerkers van persbureau AP. Andere berichten spreken zelfs over 40 doden.

De actie staat in contrast met de belofte van het Kremlin dat het zich in de luchtoorlog voortaan uitsluitend richt op het bestrijden van IS. Ariha is niet onder controle van IS. Strijdende partijen als de Russische Federatie of Turkije zijn onbetrouwbaar omdat ze het één zeggen voor consumptie in westerse hoofdsteden, maar het ander doen. Eigenlijk is dat ook wel bekend, maar het ontaardt in wegkijken en toedekken als het dient als onderdeel van een schijnconstructie vol loze beloften, afspraken en leugens. Het tast iedereen aan.

Met boeven kan men boeven vangen, maar het heeft een prijs zoals vandaag in Ariha blijkt. Door zaken te doen met boeven ontstaat het risico dat men de ene terreur buitensluit en de andere terreur binnenhaalt. Alle beleidsmakers, analisten, opinieleiders en politici zouden zich nog eens goed achter beide oren moeten krabben voordat ze in het openbaar pleiten voor samenwerking met de Russische krijgsmacht waarvan het weet dat het niet in staat is tot het uitvoeren van precisiebombardementen. En dat burgerslachtoffers daarom onvermijdelijk zijn. Niet als gevolg van het invoeren van foute coördinaten, maar door technisch onvermogen.

Samenwerking met autoritaire regimes tast westerse geloofwaardigheid en moraliteit aan die door zwalkend en niet daadkrachtig buitenlands beleid toch al zo onder druk staat. Westerse landen moeten oppassen niet door de bodem te zakken van hun eigen normen en waarden die in het Midden-Oosten toch al zijn gedaald tot het minimum. Ze zouden zich beter zelf wapenen met hun inlichtingennetwerk en superieure militaire materiaal waarbij ze landen als de Russische Federatie en Turkije niet nodig hebben. Wat ontbreekt is de wil.

Kardinaal Eijk claimt in een verloren strijd niet-gelovigen als religieus

‘Het feit dat religieuze fantoompijn epidemische vormen heeft aangenomen, bewijst dat óók de 21ste eeuwse mens ongeneeslijk religieus is. Zo kunnen mensen buiten de kaders van een georganiseerd geloof moeilijk zonder rituelen.’ aldus Kardinaal Wim Eijk in de slotlezing van de Religieuze Jaardag ABN-AMRO die plaatsvond op 26 november in Amsterdam. Religieuze fantoompijn omschrijft kardinaal Eijk zo: ’Mensen voelen geregeld gelovige activiteit in hun ziel, maar omdat ze zijn losgesneden van hun christelijke wortels voelt dit als onrust of pijn.’ Eijk stipt aan dat Nederland meer atheïsten telt dan gelovigen. Hij verwijst naar Trouw en concludeert: ‘Ruim 25 procent noemt zich atheïst, slechts 17 procent van de Nederlanders zegt in een persoonlijke God te geloven. Die gelovigen gaan bovendien steeds minder naar de kerk.’

Gezien de getallen vecht kardinaal Eijk dus een verloren strijd. Naar verwachting zijn er in 2030 ‘nog slechts 60.000 katholieken die op een gemiddelde zondag naar de kerk gaan.’ Dat ware er in 2013 nog 214.000. Het maatschappelijk belang van religie neemt af omdat er steeds minder gelovigen komen. Tekenend is het digitaal platform ToekomstReligieusErfgoed dat op 25 november 2015 werd gelanceerd. Het denkt op een interactieve manier na en claimt bij uitstek het platform te zijn voor de herbestemming van kerkgebouwen.

Omdat kardinaal Eijk door afnemende aantrekkingskracht en belangstelling het niet meer kan winnen met zijn religie wacht hem een defensieve strijd. Het enige wat hem rest is niet-gelovigen te claimen als gelovigen. Een noodgreep. Alleen zo kan hij religie weer belangrijk maken. Of de teloorgang ervan verhullen en uitstellen. In zijn functie moet hij immers leiding en richting geven. Ter rechtvaardiging haalt hij het begrip ‘religieuze fantoompijn’ van stal. Eijk maakt de fout dat hij stelt dat rituelen voorbehouden zijn aan religie. Wie wel eens een theatervoorstelling bijwoont, een rechtbank bezoekt of de opening van de Staten-Generaal op Prinsjesdag gadeslaat weet echter dat rituelen niet voorbehouden zijn aan religie en overal in de samenleving voorkomen.

Het kan dat de 21ste-eeuwse mens hunkert naar zingeving in een wereld die het als fragmentarisch en zinloos ervaart. Het kan ook dat sommigen zich daartoe laten inspireren door religie en daarin zin vinden. Of die zin vinden in kunst, de eigen omgeving of buurt, of in andere activiteiten. Maar steeds meer mensen gaan ervan uit dat het leven geen zin heeft en zoeken niet verder. Religie is voor steeds meer mensen die steeds hoger zijn opgeleid en breed georiënteerd uitgewerkt. Religie had ooit een politieke en maatschappelijke functie om focus te geven aan gemeenschappen door de concentratie van macht, en insluiting en uitsluiting van mensen. Nu rest religie een steeds legere huls en het verlangen naar een functie die verloren is gegaan.

Foto: De Grote Kerk van Schermerhorn. Credits: Stadsherstel Amsterdam / Aart Jan van Mossel.

Opbouw controlestaat en terrorisme hangen samen. Wat is erger?

‘Als we nu geen gebalde vuist maken naar onze beleidsmakers krijgen we ongetwijfeld de controlestaat waar maar enkelen van ons echt in geloven of naar verlangen. Terrorisme, en het argument daarrond, is niets meer dan een doekje voor het bloeden. De vrijheid van een individu, die rechtmatig en binnen de lijnen van de wet handelt, dient als hoogste prioriteit te gelden. Indien niet is het maar een kwestie van tijd voor we ook hier onze eigen Edward Snowden mogen verwelkomen. En daar heb ik bijzonder weinig zin in.’ Aldus hoogleraar Copyright & Media Rights Matthias Dobbelaere-Welvaert in een opinie-artikel voor het Vlaamse De Tijd.

Dobbelaere-Welvaert heeft gelijk. Hoe verschrikkelijk we het terrorisme met aanslagen in Parijs, Londen of Madrid ook ervaren, voor de invloed op ons leven valt het in het niet bij de opbouw van de controlestaat door westerse overheden. Dat is verstrekkender wat de inperking van de burgerrechten betreft dan een aansla . Overheden laden de verdenking op zich in samenwerking met de gevestigde media de dreiging van het terrorisme groter te maken dan die is om zo macht en bevoegdheden naar zich toe te trekken. Dat effect is de grootste schade die het terrorisme ons aandoet en vele malen groter dan wat het terrorisme ons aandoet.

Het is erger dan Dobbelaere-Welvaert stelt. Het gaat er niet eens om of we in een afweging tussen privacy en veiligheid bewust kiezen voor de opbouw van de controlestaat. Of daarin zouden geloven als probaat middel tegen terrorisme. Het is eerder zo dat die afweging ons niet wordt voorgehouden. We merken de oprukkende macht en bevoegdheden van veiligheids- en inlichtingendiensten nauwelijks op omdat het in het geniep gebeurt. Zo beschouwd is minister Ronald Plasterk een grotere terrorist dan een type als Osama bin Laden.

Uiteraard moet een samenleving niet naïef zijn en zich doelmatig wapenen tegen terrorisme. Maar de strijd tegen het terrorisme moet beperkt blijven tot een strijd tegen de terroristen en niet ontaarden in het zich wederrechtelijk of oneigenlijk toe-eigenen van macht door overheden of samenwerking met autocratieën die terrorisme gebruiken als dekmantel voor eigen bedenkelijke praktijken die tegen de burgerrechten ingaan.

Foto: Aftappen.

Basia Irland leest de rivier in Museum Het Domein in Sittard

Een verhaal van de Amerikaanse kunstenares Basia Irland op het snijvlak van beeldende kunst, waterbeheer, ecologie, politiek, sociale cohesie, contemplatie en de gewoonlijke onzin en dikmakerij die beeldende kunst omringt. In Nederland is ze in elk geval aan het goede adres met de interesse voor waterbeheer. Museum Het Domein in Sittard haalt met de tentoonstelling ‘Reading the River’ van Irland vanaf 29 november een nieuwe beleving in huis. ‘In ons hectische bestaan wil ik plaatsen creëren waar men een ervaring van rust kan hebben en waar men weg kan dromen uit de wereld van ons werkende leven’, zo zegt Basia Irland in een toelichting.

Referendum over associatie-overeenkomst met Oekraïne op zoek naar nuance

Gisteren werd de Oekraïense president Petro Porosjenko op staatsbezoek ontvangen in Den Haag door premier Mark Rutte. Van de weeromstuit sprong Rutte in de campagne-stand. Zijn eerdere afstandelijkheid over het raadgevend referendum dat Nederland wacht op 6 april 2016 wisselde hij in voor een pleidooi voor associatie met Oekraïne. Het Nederlandse kabinet dat de overeenkomst al geratificeerd heeft en af heeft laten kondigen in het Staatsblad benadrukte bij monde van buitenlandminister Bert Koenders dat het zich het recht voorbehoudt de uitslag naast zich neer te leggen. Het is immers een niet-bindend, raadgevend referendum.

Porosjenko meent dat het referendum over de associatie-overeenkomst van de EU met Oekraïne koren op de molen van president Putin is. Zoals bekend voert het Kremlin een beleid dat er alles aan doet om de EU te verzwakken en steun geeft aan organisaties die daaraan dienstbaar zijn. Zoals extreem-linkse en -rechtse politieke partijen zoals Front National of Jobbik die als zand in de machine van de EU opereren en daartoe geld van het Kremlin krijgen. De nieuwssite GeenStijl dat deelnam aan de campagne GeenPeil en graag tegen gevestigde machten aanschopt werd er door sommigen ook van beschuldigd Putin te dienen. Op het artikel ‘Porosjenko: GeenPeil ‘koren op molen Poetin’’ antwoordde ik met volgende reactie (27-11-15 | 11:19):

President Porosjenko heeft gelijk. Of het nou wel of niet zo bedoeld is door de initiatiefnemers, het referendum speelt president Putin in de kaart. Ik vermoed trouwens dat ze het niet zo bedoelden, maar wel de strekking van hun actie onvoldoende overzien hebben. Of het mogelijk wel overzien hebben, maar als razende reporters vol bravoure het risico nemen dat ze meer overhoop halen dan ze zelf beseften.

Er past trouwens een onderscheid tussen GeenStijl en Thierry Baudet. De laatste heeft de eerste op dit spoor gezet. GS hobbelt mee.

Want GeenStijl moet als poot van TMG (De Telegraaf) constant aan de weg blijven timmeren om zich commercieel waar te maken. Net winstgevend of zelfs net verliesgevend -daarover verschillen de verklaringen van TMG- moet GS de vlucht naar voren nemen om zichzelf waar te maken. Ten koste van alles wat zich voordoet. Thierry Baudet probeert zich te profileren als conservatieve denker. Beide grepen het referendum aan ter eigen profilering. Daar is niets mis mee, maar het is jammer dat GeenStijl en Baudet dat niet gewoon toe willen geven en met ingewikkelde verhalen over democratie, invloedssferen en Rusland hun ware bedoelingen verhullen. Echte mannen zijn oprecht en komen eerlijk voor hun motivatie uit.

Inhoudelijk was de campagne van GeenPeil gebaseerd op verkeerde aannames waarvan het vanaf het begin duidelijk was dat ze niet klopten. Zoals het idee van een Russische invloedssfeer waarin Oekraïne zou liggen en waaraan het niet zou mogen of kunnen tornen. Klinkklare onzin. Een land van meer dan 40 miljoen inwoners wordt op deze manier mentaal aan een ander land overgeleverd. Wat zouden Nederlanders ervan vinden als andere landen zeiden dat ze zich in een Duitse invloedssfeer bevinden en dat Den Haag maar moet doen wat Berlijn over Nederland beslist? Net als de Oekraïners zouden Nederlanders een dikke middelvinger laten zien.

En een associatie-overeenkomst is geen lidmaatschap. De EU heeft vele associatie-overeenkomsten met vele landen, maar dat leidt niet automatisch tot een lidmaatschap van de EU zoals GeenPeil suggereerde. Zo’n houding van wantrouwen toont ook weinig zelfvertrouwen. Want Oekraïne kan nooit lid worden van de EU als de Nederlanders daar niet mee instemmen. En als ze het een slecht idee vinden dan blokkeren ze een aanvraag voor lidmaatschap. Maar met een associatie-overeenkomst heeft dat niks te maken.

Ik ben trouwens -zoals de kaarten nu liggen- voor een associatie-overeenkomst van de EU met Oekraïne, maar fel tegen een EU-lidmaatschap van Oekraïne. Want ik ben van mening dat de EU zich eerst moet hervormen door verdieping, dan naar verbreding te streven.

Foto: ‘Dutch Prime Minister Mark Rutte (R) receives Ukrainian President Petro Poroshenko at his official residence Catshuis in The Hague, the Netherlands, on November 26, 2015. AFP PHOTO / ANP / JERRY LAMPEN’

Republikeinse presidentskandidaten weten het: christenen wel en moslims niet toelaten

Cenk Uygur van The Young Turks gaat heerlijk tekeer tegen Republikeinse presidentskandidaten als Donald Trump, Ben Carson, Ted Cruz en Jeb Bush die in theorie voor de seculiere samenleving zijn zoals de grondwet die definieert, maar zich in praktijk heel anders opstellen. In de hitte van de campagne voor de nominatie.

Aanleiding is het debat over het selecteren van Syrische vluchtelingen op basis van religie. De christenen worden toegelaten, de moslims niet. Want die laatsten zouden wel eens islamisten, jihadisten of terroristen kunnen zijn. Maar een seculiere samenleving dient geen enkel onderscheid te maken tussen religies onderling, of tussen religie en levensovertuiging. Een seculiere samenleving zoals de Nederlandse of de Amerikaanse biedt juist meer vrijheid van godsdienst voor meer gelovigen van meer religies dan in samenlevingen met een staatsgodsdienst waar pluriformiteit van religie door de overheid bestreden wordt.

In hun zelfprofilering en politieke marketing dwalen de genoemde Republikeinse presidentskandidaten steeds verder af van een redelijke opstelling. Dat is normaal omdat in politieke campagnes altijd standpunten wordt aangescherpt ter onderscheid van de ander, waarna dat later weer terugveert naar het midden. Maar onder impuls van Donald Trump en Ben Carson die onbevangen in de campagne staan -die ze mede gebruiken om hun naamsbekendheid te vergroten- lijken in deze campagne de Republikeinse kandidaten elkaar meer dan anders te willen overtreffen in extremisme en onredelijkheid. Zelfs de vleesgeworden kandidaat van het midden Jeb Bush verliest zichzelf en komt uit bij standpunten die hij redelijkerwijs niet kan onderschrijven.

Frank van Hemert en de druipverf van Schmincke. Een rechtszaak

Kunstenaar Frank van Hemert zal het niet eens zijn met de claim van Schmincke dat het een kwaliteitsmerk is dat voldoet aan de Duitse standaard. Wat dat trouwens na het gesjoemel van Volkswagen nog waard is. De carrière van Frank van Hemert heeft geleden onder het gebruik van de vleeskleurige verf ‘Fleischfarbe’, zoals Yannick Verberckmoes in een artikel voor de Volkskrant uitlegt. De verf op zijn doeken is gaan druipen. ‘Deze verf is 23 jaar oud en loopt nog steeds’, zegt Van Hemert.  Hij probeert in een kort geding 4 ton te krijgen van Schmincke. Als voorschot van een schadeloosstelling die op kan lopen tot 1,5 miljoen euro. Uitspraak van de rechtbank in Alkmaar is op 8 december. Ik hoorde eerder van deze zaak toen kunstenaar en schrijver Pam Emmerik me vertelde dat ‘we hier iets aan moesten doen’. Maar ze stierf onverwachts op 3 juli 2015.

Foto: Frank van Hemert, “Nature Mort”, 100 x 107 cm olie op doek 2014. Courtesy: galerie Dom’arte.