Opnieuw de lange tenen van de islam (3). Pakistan blokkeert sites. Vanwege ‘Godslastering’ en ‘kwetsen van gevoelens van moslims’

Vandaag kreeg ik onderstaand bericht per email van WordPress waarin het aangeeft dat op last van de Pakistaanse overheid een blogpost in Pakistan wordt geblokkeerd wegens blasfemie en het kwetsen van de gevoelens van moslims ‘rond Pakistan’.  Het gaat om het commentaar ‘Humoristische tekeningen zonder humor in de islam’ van 31 juli 2012 met bovenstaande cartoon. De actie van de Pakistaanse overheidsdienst Pakistan Telecommunication Authority (PTA) bevestigt het vermoeden dat er binnen de islam weinig gevoel voor humor en tolerantie voor satire bestaat. Zie hier voor een verslag van eerdere meldingen van de PTA en de blokkade in Pakistan van delen van dit blog.

Foto: Cartoon van  Adam Zyglis in Commentaar ‘Humoristische tekeningen zonder humor in de islam’ van 31 juli 2012.

Belgische islampartij pleit voor gescheiden vervoer van mannen en vrouwen in het openbaar vervoer. Wat is de zin achter die idioterie?

In oktober 2018 zijn er in België gemeenteraadsverkiezingen. Ook de islamitische ‘Parti Islam Belgique’ loopt zich warm. Naar verluidt doet het in ten minste 28 Brusselse en Waalse gemeenten mee. Het programmapunt dat de Belgische media in vuur en vlam zet is de verplichte scheiding van mannen en vrouwen in het openbaar vervoer. Dat is pikant omdat een accent van de emancipatiestrijd van Afro-Amerikanen lag op het beëindigen van het gescheiden reizen in bussen. Dat eindigde in 1956. Door de moord 50 jaar geleden op Dr. King zijn de emancipatiestrijd en de strijd tegen racisme weer prominent in het nieuws. Gescheiden reizen, nu niet volgens ras maar volgens sekse, in openbaar vervoer zet de klok meer dan 60 jaar terug. Het is echter een onhaalbaar standpunt dat slechts bedoeld lijkt om de bekendheid van de partij in de publiciteit te vergroten en een achterban van ultra-conservatieve moslims te binden. Dat is gelukt. Vooral Vlaamse politici merken op dat dat voornemen in strijd met de grondwet en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens is.

Mijn reactie op de FB-pagina van de Parti Islam Belgique (vertaald): ‘Haat leidt inderdaad alleen maar tot verlies. Daarom is in België een partij die verdeling tussen mannen en vrouwen bevordert en mensenrechten schendt, contraproductief. Het resultaat van uw opvattingen is dat de islam wordt belasterd en moslims belachelijk worden gemaakt. Uw partij lijkt op een satirische tv-show die probeert te bewijzen dat moslims idioten, onwetend en antidemocratisch zijn. U lijkt goed te slagen in uw missie.’ De mensen achter de Parti Islam Belgique zijn politieke spookrijders die dankzij de steun van conservatieve moslims wellicht enkele zetels kunnen halen. Meer dan de twee die de partij in 2014 kreeg. Maar het neveneffect is groter. Bij het brede publiek wordt het beeld bekrachtigd van een onverdraagzame en achterlijke islam die niet verenigbaar is met democratie en de nationale rechtsstaat. Zoals een andere commentator zegt, de partij vergroot het gevoel van afwijzing en vijandigheid tegenover de islamgemeenschap. In dit geval lijkt dat gevoel terecht.

Foto: Schermafbeelding van posting met reacties op FB-pagina van de Parti Islam Belgique, 4 april 2018.

Stel je voor: twee moslims krijgen 83 stokslagen in Zwolle vanwege ‘de misdaad van het islamitisch geloof’. Rechtsstaat Nederland?

Stel dat op de Zwolse markt voor het marktkraam van de lokale COC onder het gejuich van het publiek twee moslims 83 stokslagen krijgen vanwege ‘de misdaad van het islamitisch geloof’. Een publieke vernedering. Dat is wat hier op het filmpje te zien is, maar dan alleen omgekeerd. Volgens een bericht in The Sydney Morning Herald kregen twee homoseksuele mannen voor de Syuhada moskee in Banda Atjeh 83 stokslagen vanwege ‘de misdaad van homoseksuele sex’. In dat deel van Sumatra is sinds 2014 de sharia van kracht.

Westerse overheden moeten islamhervormers als Tarek Fatah steunen. Ze bieden een weg tussen islamisme en populisme

De Canadees-Pakistaanse schrijver Tarak Fatah is een islamitische hervormer en mensenrechtenactivist. Hij komt op voor zijn geloof, maar heeft het niet zo op regimes en geestelijken die volgens hem zijn geloof kapen en een slechte naam bezorgen. Als progressieve denker heeft hij evenmin een goed woord over voor politici die de islam in bescherming nemen en de hervorming ervan helpen blokkeren. Legendarisch is zijn terechtwijzing van de liberale senator Grant Mitchell in 2014 in een hoorzitting in de Canadese senaat. Ook een woordenwisseling uit lijfsbehoud omdat hervormingsgezinde moslims die te ver van de hoofdstroom afdwalen dat met hun leven kunnen bekopen. Schrijnend dat een liberale senator daar de aanstichter van was.

Volgens Tarek Fatah is in de kern de islam een religie als alle andere geloven, maar is het wel diepgaand gecorrumpeerd. En dat al meer dan 1400 jaar lang. Zo wordt voor aanvang van het vrijdaggebed wereldwijd opgeroepen om de ongelovigen te verslaan. Dat is geen oproep die past bij een geloof dat over zichzelf verkondigt vredelievend en tolerant te zijn. Want op die manier is het dat niet. De islam volgt een merkwaardige agenda en heeft raakvlakken met het (pseudo-)populisme van Wilders, Trump of Le Pen. ‘De islamisten en de populisten zitten in hetzelfde schuitje: ze vinden die moderne, open wereld maar moeilijk te vatten’, zo zei de Duitse neoconservatieve historicus Paul Nolte in 2016 een interview met Trouw. Zie hier mijn commentaar over populisten en islamisten die de moderniteit niet bij kunnen benen.

Interessant aan hervormers als Fatah die de moderne wereld omarmd hebben -en pleiten voor het secularisme waar een hervormde islam een plek kan vinden- maar ook Ziauddin Sardar, Salim Mansur of de in 2010 overleden Nasr Abu Zayd is dat ze een middenweg vinden tussen het actieve islamisme of de afwachtende islam, en het populisme dat de islam en migratie gebruikt om zich tegen af te zetten. Tien jaar geleden werd de Turkse president Erdogan door progressieve knuffelaars als Frans Timmermans op het schild gehesen als iemand die in Turkije bezig was een soort islam-democratie te ontwikkelen. Dat idee is pijnlijk doorgeprikt.

Voor iedereen die niet mee wil gaan in de naïviteit -of het politieke opportunisme- van Timmermans of Grant Mitchell en de islamhaat van Wilders, Trump, Marine Le Pen en Oost-Europese leiders is het goed om te weten dat er een derde weg is: de hervormingsgezinde islam die zich zonder politieke en gecorrumpeerde agenda als geloof probleemloos kan voegen in het secularisme. Dus de nationale rechtsstaat. Westerse overheden zouden hervormers als Tarik Fatah meer moeten steunen dan ze nu doen. Trouwens niet te verwarren met   valse profeten als Tariq Ramadan die de moderniteit naar de islam willen brengen, maar niet de islam naar de moderniteit en het secularisme. Als overheden de financiële en politieke steun die nu naar islamistische landen als Saoedie-Arabië stroomt om zouden leiden naar vertegenwoordigers van de hervormingsgezinde  islam, dan zou dat iedereen enorm van dienst zijn. Op de islamisten en de populisten na. Dat er niet gekozen wordt voor zo’n voor de hand liggende oplossing geeft te denken over het inzicht van westerse overheden.

Het vermijden van de valkuil van verdeeldheid met Nederlandse moslims

Aldus de bekentenis van ISIS-spion ‘Abu Khaled’ in een artikel voor The Daily Beast. Michael Weiss sprak hem in Istanboel. Het citaat volgt op een alinea waarin wordt beweerd dat de toestroom van buitenlandse strijders die zich bij ISIS aansluiten stagneert. Van 3000 tot zo’n 60 per dag. Dat is de ‘shortfall’ van de verminderde aantrekkingskracht van ISIS die in een voordeel wordt omgebogen. De strijders moeten in hun eigen landen verzet plegen. Slapende cellen die in opdracht in actie komen. Het concept doet denken aan de koude oorlog.

Wie hebben hier voordeel van? Dat zijn vooral degenen die waarschuwen voor de dreiging van terrorisme dat vanuit Syrië door het commando van ISIS wordt aangestuurd. Zoals gebeurde bij de recente aanslagen in Parijs die door ISIS werden gecoördineerd. Maar omdat iedere in Europa verblijvende moslim tot zo’n slapende cel kan behoren, wordt zo iedereen verdacht gemaakt. Dat kan leiden tot verdachtmakingen van alle moslims en zelfs tot een heksenjacht. Dat dient het doel dat ISIS voor ogen staat: alle moslims in het eigen kamp trekken.

De remedie is eenvoudig. Europese moslims moeten zich uitspreken en duidelijk afstand nemen van ISIS om niet in de hoek te worden gezet. De (voormalige) aanhanger van de Moslimbroederschap en jongerenimam Yassin Elforkani vindt dat moslims partij moeten kiezen en niet langer kunnen volhouden dat terreur niets met het islamitische geloof te maken heeft. Wat hij zegt is vanzelfsprekend, maar wordt bijzonder omdat het als een bijzonder verfrissend geluid wordt opgevat. Terwijl het vooral de verstoorde relatie met de islam tekent, maar ook het gebrek aan lef en duidelijkheid vanuit de islam: ”De keiharde realiteit is dat de aanslagplegers hun daden theologisch legitimeren. We kunnen er niet omheen. We kunnen niet blijven zeggen: dit heeft niets met de islam te maken.’ Het Parool vat een interview uit De Volkskrant samen in een bericht. De twijfel over achtergrond en affiliatie van Elforkani maakt inzichtelijk hoe lastig het is om boodschap en boodschapper op juiste waarde te schatten. Zodat zelfs een voorman van de ‘gematigde islam’ al bevraagd wordt op loyaliteit.

Toch moet zonder directe inmenging van de overheid ingezet worden op het ontstaan van een Europese (of Nederlandse) islam die geworteld is in Europese waarden en niet in de landen van herkomst of conservatieve opvattingen van de oriëntaalse islam. Daarin lopen trouwens religie, cultuur en identiteit door elkaar heen. Het is een kwestie van gelijk oversteken. Wachten op elkaar zoals de afgelopen 15 jaar gebeurde heeft geen zin. Dan gaan ontwikkelingen te langzaam. Goedwillende moslims moeten weten dat ze voor 100% geaccepteerd worden als ‘echte’ Nederlander en dat hun huidskleur of religie geen vragen mag oproepen. Daarnaar vragen is ongepast en onbeschaafd. Tegelijk moeten deze moslims de Nederlandse rechtsstaat erkennen als het hoogste gezag zoals dat voor alle Nederlanders geldt en moeten ze dat in het publieke debat verduidelijken.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Confessions of an ISIS Spy’ in The Daily Beast, 15 november 2015.

Frankrijk annuleert lunch met Iraanse president vanwege eetwens: geen wijn en wel halal

Ik verbaas me er altijd over dat als ergens een moslim aan tafel verschijnt gastheren denken dat ze dan om religieuze redenen verplicht zijn geen wijn te schenken. Het gebeurt soms in talkshows waar de gastheren voor één gast de hele routine overhoop halen. Zonder dat de gast er trouwens altijd zelf op aandringt.

Dat het ook anders kan leert de opstelling van de Franse president  François Hollande die volgende week de Iraanse president Hassan Rouhani tijdens diens staatsbezoek aan Frankrijk op het Elysée zou ontvangen voor de lunch. Maar aan de op religieuze redenen gebaseerde eis van de Iraniërs dat er geen wijn op tafel staat en er halal eten wordt geserveerd zeggen de Fransen om ‘Republikeinse tradities’ niet te kunnen voldoen zoals TheLocal bericht. Omdat men er niet uitkwam is nu de lunch geschrapt. Het compromisvoorstel voor een ontbijt wees de Iraanse delegatie af omdat het dat ‘te goedkoop’ vond. De gesprekken gaan gewoon door.

De Fransen hebben gelijk over de wijn. Die hoeven de Iraanse president en zijn gevolg niet ingeschonken te krijgen of te drinken. Het staat alleen op tafel. Water of fruitsap kan als alternatief opgediend worden. Met het halal eten lijken de Iraniërs een punt binnen te halen. Het past bij goed gastheerschap om een gast te vragen naar dieetwensen en er rekening mee te houden. Voor het eten voorzien de Fransen niet in een alternatief.

Toch is het de vraag wat de Iraniërs exact bezielt om de gastheer eisen te stellen over het eten dat niet op medische redenen gebaseerd is. Want dat past weer niet bij het zich gedragen als goede gast. De plichtenleer van de islam laat genoeg ruimte om te improviseren en af te wijken van de vaste routine. Verboden wijn hoeven de Iraniërs niet te drinken en niet-halal eten mogen ze bij uitzondering best eten. Het is niet de islam die de Iraniërs in de weg zit en waarachter de delegatie zich met deze weigering verschuilt. Het is het gebrek aan politieke ruimte vanwege binnenlandse redenen die hun een beperkte interpretatie van de islam oplegt.

Foto: Schermafbeelding van fragment artikel ‘L’Iran ne veut pas de vin à table, l’Elysée annule le déjeuner’ (‘Iran wil geen wijn op tafel, het Elysée annuleert de lunch’) in metronews.fr.

Femke Halsema antwoordde Federica Mogherini over religie en politiek

Minister Asscher (Sociale Zaken en Werkgelegenheid, PvdA) beantwoordde op 18 augustus mede namens minister Koenders kamervragen van de PVV over het bericht ‘EU: Wij willen meer politieke islam in Europa’. Hiermee verwezen De Graaf, Beertema en Wilders naar de toespraak ‘Call to Europe V: Islam in Europe’ van de Italiaanse EU-commissaris voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid Federica Mogherini op 25 juni 2015.

Mogherini’s toespraak heeft aandacht getrokken door de uitspraak dat de politieke islam deel van Europa uitmaakt: ‘For this reason I am not afraid to say that political islam should be part of the picture. Religion plays a role in politics -not always for good, not always for bad. Religion can be part of the process.’ Kritiek op Mogherini betrof niet de algemeen aanvaarde opvatting dat religie of de islam deel is van de politiek, maar dat de politieke islam dat doet. De politieke islam of het islamisme is immers een radicale opvatting van de islam die haaks staat op de democratie, de rechtsstaat, de diversiteit en de open samenleving waarvoor de EU en Mogherini pleiten te staan. Hoe is het mogelijk dat een EU-commissaris zo’n ideologie omarmt?

De vragen van Geert Wilders en z’n partijgenoten zochten niet de nuancering en de scherpte die het Lodewijk Asscher moeilijk kon maken. Vragen die het hem wel moeilijk hadden kunnen maken en het pleidooi van Federica Mogherini voor de politieke islam onderuit had kunnen halen zijn te vinden in de Ab Harrewijn lezing over religie en politiek van voormalig GroenLinks-leider Femke Halsema uit 2008.

Halsema bewandelt in de rol die ze religie toemeet een middenweg. Die religie volop de ruimte geeft, maar de ‘ethische superioriteit’ ervan afwijst omdat het een debat blokkeert: ‘Ethische superioriteit, het geloof van het weten, draagt ook de kiem van geloofs- of gewetensdwang in zich. Omdat eenvoudig niet voorstelbaar is of invoelbaar is dat mensen tot andere ethische afwegingen zouden kunnen komen, nemen ethische keuzes ook de vorm aan van een gebod of een verbod.’ Het geloof van het weten karakteriseert de politieke islam die niet een open debat met anderen zoekt, maar uitroept: ‘Islam is de oplossing!‘. Halsema gaf ooit het perfecte antwoord aan Mogherini die niet eens beseft voor welke waarden Europa staat dat ze mag vertegenwoordigen.

Foto: ‘An Islamist protestor in London protesting over anti-Muslim cartoons, 6 February 2006’.

Islam en democratie onverenigbaar volgens Saffaruk Choudhury

Volgens de Brits-Pakistaanse hafanistisch-soennitische prediker Saffaruk Choudhury kan een moslim niet zeggen dat politiek en religie gescheiden zijn. De scheiding van kerk en staat gelden volgens hem voor het christendom, het boeddhisme of het animisme, maar niet voor de islam. Hij beredeneert dat niet vanuit de staatsinrichting, de nationale grondwet of nationale rechtsstaat, maar vanuit de opvatting van zijn geloof.

Zoals bekend kent Nederland geen volledige scheiding van kerk en staat. Voorbeelden volgens Wikipedia zijn: politieke partijen met een religieuze grondslag; op Prinsjesdag sluit de Koning de troonrede af met een bede; de koning regeert volgens de aanhef van elke wet “bij de gratie Gods”; in veel gemeenteraden wordt de vergadering geopend en gesloten met een ambtsgebed; de Zondagswet verbiedt openbare vermakelijkheden op zondag voor 13.00 uur; al het overheidspersoneel is verplicht vrij op vijf christelijke feestdagen; de meeste geestelijken in Caribisch Nederland zijn als rijksambtenaar in overheidsdienst; bij rechtszaken wordt aan getuigen de optie voorgelegd om de waarheid te spreken op grond van een eed op de Bijbel. Bij een volledige scheiding zou de Nederlandse wetgever deze voorbeelden moeten afschaffen. Die verandering gaat langzaam.

Saffaruk Choudhury gaat verder als hij nationale wetgeving ondergeschikt maakt aan islamitische wetgeving (Sharia) volgens de interpretatie van de opvatting van zijn geloof. Da’s niet zozeer een kwestie van een onvolledige scheiding van kerk en staat, maar van onverenigbaarheid van religie en politiek. Bevestigt hij hiermee het idee dat islam en democratie onverenigbaar zijn? Ja, dat doet hij, want volgens zijn interpretatie onttrekken de islam en de gemeenschap van moslims zich aan het democratisch proces. Want democratie is een staatsvorm waarin de vertegenwoordiging van het volk de hoogste macht heeft en een overwegende invloed heeft op het regeringsbeleid. In de opvatting van Saffaruk Choudhury ligt die hoogste macht elders.

Khaled Al-Gindi en Jonathan Morris verketteren atheïsten

Gevestigde religies bestaan dankzij de uitsluiting van de ander. Religie is een mooi verpakt snoepje met verdovende werking. Het is van binnen zacht en van buiten hard. Vertegenwoordigers van religies is door de eeuwen aangeleerd om hard op te treden tegen zowel dissidenten in eigen kring als andersdenkenden. De laatsten kunnen prachtig dienen als zondebok. Alleen door goede interne organisatie en een strijd van selectie die veinzen, aanpassing, inschikkelijkheid, machtsvertoon en hardheid combineert kan een religie overleven. De concurrentie in de religieuze sector is groot. Naar verluidt zijn er in totaal zo’n 1,1 miljard ongebondenen.

Als atheïsten, agnostici of nihilisten dezelfde agressieve toon zouden aanslaan tegenover gelovigen zou de wereld er een stuk onaangenamer door worden. Er is trouwens een minderheid van ’nieuwe’ atheïsten als Sam Harris die door vooral linkse tegenstanders in dezelfde hoek geframed wordt. De Egyptische prediker Khaled Al-Gindi meent dat er geen plek is voor atheïsten in Egypte. Ze moeten maar emigreren. Wat hij zegt is in lijn met de concept Grondwet die uitgaat van de islamitische sharia en formeel christenen en joden noemt, maar atheïsten geen rechten biedt ondanks alle mooie woorden over gelijke rechten voor allen. In de VS toont priester Jonathan Morris ter profilering dezelfde onverdraagzaamheid jegens niet-gelovige andersdenkenden.

Vice News: Het gevecht om de stem van de Britse moslim

Is het niet-islamitisch om te stemmen in verkiezingen? Sommige moslims denken van wel, maar andere niet. In het Verenigd Koninkrijk was in 2010 de opkomst onder de religieuze groepen het laagst bij moslims. Toen ging 35% van alle stemgerechtigden niet stemmen. Die zelfgekozen apartheid en keuze om uitsluitend te vertrouwen op Allah komt bovenop het wantrouwen van alle kiezers -en vooral jongeren- jegens de politiek.

Zoals er vele partijen zijn om op te stemmen, zijn er uiteenlopende argumenten om niet te gaan stemmen: religieus, anarchistisch, onthechting of apathie. En om het te compliceren verklaart een systeemcriticus als Russell Brand die opriep tot revolutie deze keer op Labour te stemmen. Hiermee spreekt hij zichzelf tegen.

Niet stemmen is niet altijd een verwerping van het politieke systeem. Da’s niet op voorhand duidelijk. Vele niet-stemmers hebben gemeen zich uitgesloten te voelen. Waaronder vele Britse moslims. Vice News laat de varianten zien. Dat loopt van reparatie via zelfgekozen afzondering tot vervanging van het politieke systeem.

Foto: Affiche Class War Election Campaign (vertaling: allemaal verdomde rukkers)