PvdA koerst voorzichtig weg van de islam

‘Het is niet de islam die conflicteert met de joods-christelijke traditie, het zijn onze eigen opvattingen. En daar is juist de angst voor de islam op gebaseerd: dat via de islam vormen van onderdrukking en achterstelling terugkomen waar we ons in post-christelijk Nederland aan ontworsteld hebben. Die angst is niet ongegrond, maar we kunnen moslims niet het recht ontzeggen dezelfde achterhaalde opvattingen te koesteren als de SGP en de Paus.‘

Is hier een militante atheïst aan het woord? In ieder geval niet Geert Wilders, want hij zou als-ie sprak over de islam het niet hebben over ‘achterhaalde opvattingen‘, maar ‘achterlijke opvattingen‘. Een miniem verschil. Het citaat uit juni 2009 is van oud PvdA-wethouder van Leiden Paul Bordewijk en staat op de site van de PvdA.

Bordewijk denkt in de lijn Martijn van Dam over wie columniste Nausicaa Marbe in De Volkskrant opmerkt: ‘Misschien zijn de orthodoxen afgeschrikt door wat ze opvingen over de opvattingen van Martijn van Dam, die de totale ontkoppeling van zijn partij van religieuze belangen bepleitte. Op zijn blog adviseerde hij afgelopen maart moslimkiezers hun verwachtingen bij te stellen: de PvdA steunt het individu, niet de groepsdwang; moslims krijgen geen uitzonderingspositie en de partij gaat niet meer regelen dat anderen zich aan geloofseisen aanpassen.‘

Marbe constateert dat de PvdA onder ‘straatcoach’ Diederik Samsom afstand heeft genomen van Job Cohen die thee dronk met de moslims. En de van oorsprong seculiere PvdA de verkeerde richting opstuurde. In Amsterdam zette burgemeester Eberhard van der Laan vanaf zijn aantreden stilzwijgend het gedachtengoed van zijn voorganger bij het oud vuil. Zo ontsnapt de PvdA aan de donkerste dagen van het multiculturalisme toen het zich liet gijzelen door conservatieve moslims. Samsom geeft voorzichtig tegenroer en koerst weer richting secularisme zoals Van Dam dat representeert. Zodat critici als Eddy Terstall die overliepen naar partijen die vrijzinniger waren dan de PvdA onder Cohen weer iets binnen de PvdA te zoeken hebben.

Onder Samsom is die vlucht niet meer nodig. De koerswijziging maakt de huidige PvdA minder kwetsbaar voor aanvallen van Wilders. Met enig venijn merkt Marbe op dat de Partij van Allah nu de Partij van de Afhaakfundi wordt. Samsom staat een realistische koers voor, maar moet omzichtig opereren om de nog altijd invloedrijke multiculturele vleugel Vogelaristen niet van zich te vervreemden. Daarom gaat het opschuiven zo ongemerkt. Als Samsom de huidige lijn doorzet dan valt te verwachten dat straks bij de PvdA het secularisme weer volop en beginselvast gekoesterd gaat worden binnen het sociaal-democratisch gedachtengoed. Zoals het hoort.

Foto: Symbolische voorstelling van het succes der sociaal-democratie, 1899

Doug Wead: Romney dreigde Ron Paul met publicitaire A-bom

De ‘Senior 2012 Campaign Adviser’ van Ron Paul Doug Wead ziet de huidige VS als een staat waar de staatsmacht te groot is geworden en individuen bedreigt. De VS vertoont fascistische trekken. En voordat het beter wordt zal het eerst erger worden. Wead heeft vertrouwen in de jeugd en de tegenbeweging. Hij verklaart (15’20”) voor weaerchange.org waarom Ron Paul Mitt Romney niet heeft aangevallen. Romney dreigde Ron Paul met een publicitaire A-Bom die zijn naam en de libertarische beweging voorgoed zou vernietigen.

Zweedse regering blokkeert compromis in zaak Assange

Op 22 augustus stuurde ik aan kamerleden die zich bezighouden met Europa een mailtje over het voorstel van John Hewson met de suggestie om Nederland te laten bemiddelen in de kwestie Assange. Uit de antwoorden bleek dat ze geen rol voor Nederland weggelegd zagen omdat ze het als een zaak tussen Assange en Zweden zien. De Zweedse rechter moet spreken. Daarin hebben ze gelijk. Maar juist hun interventie kan Assange voor de rechter brengen. Omdat de Zweedse regering als laatste spreekt heeft Nederland ruimte om via minister Uri Rosenthal of staatssecretaris Ben Knapen invloed uit te oefenen en zich als neutrale partij aan te bieden.

Afgelopen weekend onderbouwde Glenn Greenwald met verwijzing naar juridische experts in The Guardian dat niet de Zweedse rechter maar de Zweedse regering het laatste woord heeft over de uitlevering van Assange naar de VS en het vinden van een compromis om de zaak in Zweden op te lossen. Er zijn twee opties. Als de rechters uitlevering afwijzen kan de regering dat niet herroepen. Maar als rechters uitlevering toestaan kan de regering dat overrulen. De regering Reinfeldt kan ten allen tijde garanderen dat Assange niet naar een derde land wordt uitgeleverd. Trouwens een prerogatief dat in vele landen bestaat en niet uniek Zweeds is.

Een voorstelbaar compromis is dat Julian Assange vooraf de garantie van de Zweedse regering krijgt dat-ie niet uitgeleverd wordt aan de VS en daarop naar Zweden reist om mee te werken aan een onderzoek dat volgt uit de aangifte van verkrachting door twee vrouwen. Bij voldoende aanwijzingen kan dat tot een aanklacht leiden en kan de rechter spreken. De Ecuadoriaanse president Rafael Correa heeft gezegd dat als de Zweedse regering garandeert dat Assange niet uitgeleverd wordt aan de VS hij het asiel van Julian Assange intrekt.

Zweden is het probleem in het smeden van een compromis. Utrikesdepartementet, het Zweedse ministerie van Buitenlandse Zaken verklaart op 23 augustus in ‘On the Julian Assange case -part 2: ‘Many people are also wondering about the matter of extradition to the United States. Can we give a guarantee that Mr Assange will not be extradited? No: Swedish legislation does not allow the possibility to take decisions on a possible extradition in advance.‘ Da’s onjuist, want de Zweedse regering kan als het dat zelf wenst ten allen tijde de uitlevering van Assange naar de VS blokkeren. Vertrouwelijk kan het vooraf de garantie geven bij monde van premier Reinfeldt of buitenlandminister Bildt dat het een toestemming tot uitlevering van de rechter blokkeert.

Dat de Zweden niet gaan voor een compromis is tekenend voor hun halsstarrigheid. Juist bij een compromis kan het recht haar optimale loop hebben. De Zweedse regering heeft meer bewegingsruimte dan het in de publiciteit suggereert. Het verschuilt zich achter de rechter. In ieder geval kan Nederland in de contacten met de Zweedse regering haar bemiddeling aanbieden onder verwijzing naar het prerogatief dat de Zweedse regering heeft om Assange de garantie te geven niet aan de VS of een ander derde land uitgeleverd te worden.

Foto: De Zweedse premier Fredrik Reinfeldt begroet de Amerikaanse minister van Buitenlandse zaken Hillary Rodham Clinton als ze aankomt voor besprekingen op Rosenbad in Stockholm, Zweden, 3 juni, 2012. (AP Photo/Erik Martensson)

President Barritt Obamney spiegelt de tegenstander

Op de Republikeinse conventie in Tampa moet iedereen in het gelid. Daartoe wijzigt de partijleiding tijdens de wedstrijd de regels. Ron Paul gedelegeerden zijn laaiend en voelen zich tekortgedaan. De basis wordt ondergeschikt gemaakt aan de partijorganisatie om eenheid uit te stralen met gevolg dat het omgekeerde gebeurt. De Republikeinse verdeeldheid groeit. Aan de basis wekt Mitt Romney weinig enthousiasme.

Aan de andere kant wordt het er niet beter op met een Democratische president die zich steeds verder vervreemdt van de intellectuele en progressieve achterban en zowel niets verandert aan het terugdringen van het overheidstekort als het beëindigen van de oorlogen. Barack Obama is een aarzelende president gebleken die zich staande houdt door een uitgekiende presentatie. Maar inhoudelijk voegt-ie zo goed als niks toe.

Als het besef doorbreekt dat de kandidaten van de Republikeinse en Democratische partij middelmatig zijn en dat een keuze lood om oud ijzer is, dan wordt de ban voor een traditionele opstelling gebroken. Weg van de partijpolitiek. Een derde kandidaat die kans maakt is nu niet voorradig, ook de libertarische Gary Johnson niet. Maar het ongenoegen van nu kan in 2016 aan kracht winnen. Weg van de middelmaat van Barritt Obamney.

Kees van der Staaij praat onzin over zwangerschap en verkrachting

SGP-leider Kees van der Staaij is in problemen gekomen door te suggereren dat verkrachte vrouwen zich via een mechanisme kunnen ‘afsluiten’ tegen verkrachting en zo niet zwanger raken. Hij noemt het een ‘feit’ dat de kans op zwangerschap door verkrachting ‘heel klein’ is. Van der Staaij deed deze uitspraak op een vraag naar controversiële uitspraken van de Repubikeinse afgevaardigde Todd Akin die in de race is voor een senaatszetel in Missouri. Mitt Romney verzocht Akin vergeefs vanwege diens uitspraken zich terug te trekken.

De claim waarop Todd Akin en Kees van dert Staaij zich baseren noemen medici klinkklare onzin. Zo is er volgens de hoogleraar verloskunde en gynaecologie Dr. David Grimes geen biologische reden dat vrouwen zich tijdens een verkrachting kunnen afsluiten: ‘to suggest that there’s some biological reason why women couldn’t get pregnant during a rape is absurd‘. Maar zelfs leken klinkt de claim onlogisch in de oren.

In het publicitaire vervolg moest Kees van der Staaij alle zeilen bijzetten. Als verdediging ontkende hij het standpunt van Todd Akin omhelst te hebben, wat hij echter wel degelijk had gedaan zonder het expliciet te noemen. Zodat-ie als een reformatorische Houdini nog net aan zijn eigen onlogica kon ontsnappen. Omdat-ie voor eigen parochie preekt lijkt het er echter niet om dat de uitspraak de SGP publicitair beschadigt.

De verklaring van Akin wordt door tegenstanders van abortus aangewend om een positie te kunnen houden die zegt dat elke vorm van abortus onacceptabel is. Wat trouwens van weinig compassie getuigt met die heel kleine groep van vrouwen die binnen die logica toch zwanger zou raken tijdens verkrachting. Ook daar draait Van der Staaij omheen. Met z’n mooie woorden die lijken te getuigen van compassie kiest-ie niet voor deze vrouwen. De gelegenheidsargumentatie van de anti-abortus lobby maakt feiten ondergeschikt aan geloof. Verkrachte vrouwen worden gemiddeld even vaak zwanger als vrouwen die vrijwillig zwanger willen worden.

Foto: Kees van der Staaij

Debat over Assange tekent Amerikaans nationalisme

Amerikanen overschatten hun eigen kwaliteiten als het over de stand van hun democratie gaat. Die belijden ze als een geloofsartikel. Maar de praktijk is anders. Amerika staat 47ste op de Press Freedom Index 2011/2012 van Reporters Without Orders, hoewel Justin Danfof serieus meent dat de VS de meest vrije pers van de wereld hebben. Op een Human Rights Index uit 2010 van het Spaanse The School for a Culture of Peace staan de VS tussen China en Zimbawe, ver verwijderd van de Europese landen, Canada of Nieuw Zeeland. Da’s de realiteit.

Julian Danhof is verbonden aan de conservatieve think tank National Center for Public Policy Research. De meer liberale Peter van Buren ontzenuwt de halve waarheden van Danhof en claimt als een echte sporter de winst in het debat. Van Buren gaat uit van de feiten en niet van het geloof in de Amerikaanse democratie.

Merkwaardig aan het debat is dat de conservatieve Danhof de positie van president Obama verdedigt en Van Buren daarin volop bressen slaat. Hoe gelukkig kan Obama met zo’n medestander zijn? Ondubbelzinnige kritiek op Amerikaanse overheidsfunctionarissen en politici in de kwestie Assange valt doorgaans slechts te horen bij Russia Today, dit geval het Chinese CCTV of progressieve nieuwsmedia als Democray Now! of The Young Turks Network. De eersten met geopolitieke bedoelingen, de laatsten vanwege de mensenrechten.

Peter van Buren merkt op dat president Obama meer dan zijn voorgangers grove middelen inzet om de staatsveiligheid te verdedigen en rechten van klokkenluiders negeert. De bejegening van Julian Assange en Bradley Manning door het Amerikaanse establishment tekent de stand van de Amerikaanse democratie. Ontdaan van grenzeloze zelfoverschatting is dat weinig om trots op te zijn. Bizar is dat een internationaal georiënteerd land als de VS zo in zichzelf gekeerd zijn dat het niet meer weet waar haar grenzen liggen.

Oplossing voor Julian Assange wordt in de beeldvorming niet als oplossing aanvaard

Als antwoord op het doorsturen van de link naar m’n vorige posting over Julian Assange antwoordde een kamerlid van een regeringspartij me gisteren: ‘Daarnaast wordt de heer Assange verdacht van verkrachting in Zweden. Ook dat is een ernstige aanklacht. XX heeft daarmee begrip voor Britse opstelling om uitlevering aan Zweden na te streven. XX heeft geen twijfels over het functioneren van de Zweedse rechtsstaat’.

Daarop schreef ik het kamerlid: ‘Zoals u uit de feiten kunt weten is er in Zweden geen aanklacht tegen Julian Assange ingediend. Gesteggel is er over de aard en de plaats van het onderzoek dat eventueel tot een aanklacht kan leiden. Maar in een rechtsstaat is een verdachte nog niet veroordeeld. Ook daarom is de zogenaamde Red Notice melding van Interpol die Assange kreeg in de ogen van velen prematuur en ongepast. Zoals er veel meer opmerkelijk is aan de rechtsgang in landen als Zweden die zich een rechtsstaat noemen.’

Dit naar aanleiding van mijn suggestie om Nederland een rol te geven bij het oplossen van de kwestie Assange. Ik vervolgde: ‘Uitgaande van bovenstaande feiten en context verdient het wellicht toch de moeite om een poging te doen Nederland een rol in de oplossing te geven. Het gaat ook niet om de positie van Assage, maar om de positie van de betrokken landen. Zaak voor allen is om er zonder gezichtsverlies uit te komen. Hoewel alle landen iets op zullen moeten offeren vanwege de tegengestelde posities. Bij het vinden van deze oplossing zou een neutraal klein land als Nederland behulpzaam kunnen zijn. Zo was mijn idee, en hoop.‘

Assange is niet brandschoon en heeft fouten gemaakt door documenten naar buiten te brengen die informanten in Afghanistan in gevaar brachten. Dit gebeurde nadat WikiLeaks door toedoen van Amerikaanse betaalmaatschappijen als PayPal, en naar men vermoedt onder druk van de regering-Obama, in december 2010 afgesloten werd voor donateurs. Zodat WikiLeaks financieel aan de rand van de afgrond stond en de gewenste journalistieke zorgvuldigheid niet meer kon waarborgen. Medestanders van het eerste uur hebben hem daarom de rug gekeerd. David House zegt in een tweet van 31 juli: ‘Assange deviated from these core values. Either he must be replaced at #WikiLeaks, or WikiLeaks must be displaced within OpenGov movement‘.

Door de Zweedse aanklager Marianne Ny zijn fouten gemaakt. Zij ontloopt publieke verantwoording. Hier is een opsomming van onregelmatigheden. Zo stelde Ny eerst dat het haar wettelijk verboden was om Assange in Engeland te horen, maar nu geeft Karin Rosander namens de Zweedse aanklager toe dat het aan Ny persoonlijk is daarover te beslissen. Het kamerlid heeft geen twijfel over het functioneren van Zweden als rechtsstaat. Dat verbaast me omdat Zweden bij herhaling kritiek heeft gekregen van de Raad van Europa en het Committee for the Prevention of Torture voor de zogenaamde pre-trial detentie. Het regime waaraan ook Assange onderworpen zou worden. En als reden gezien wordt om hem via Zweden naar de VS uit te wijzen.

De standpunten van het kamerlid en mij tekenen werelden van verschil die lastig te overbruggen zijn. De kwestie Assange die op 20 augustus 2010 in Zweden begon loopt deze week precies 2 jaar. En is complex omdat het zich op het raakvlak van politiek en recht afspeelt in verschillende landen. Feiten zijn niet altijd wat ze lijken. Feiten worden soms verborgen gehouden of verdraaid. Media zijn het spoor al lang bijster en reageren doorgaans welwillend op de autoriteiten. Zodat iedereen voor duiding op zichzelf aangewezen is.

Foto: Zweedse aanklager Marianne Ny die de zaak Julian Assange behandelt