Waarom plaatst De Volkskrant de extreemrechtse, activistische, misleidende en slecht onderbouwde opinie van Derk Jan Eppink?

De in de VS wonende Derk Jan Eppink is volgens een analyse uit augustus 2017 van gepensioneerd VRT-journalist Johan Depoortere in De Morgen ‘geen “waarnemer” of “analist” maar een (ex-)politicus van rechtse tot extreemrechtse signatuur en een ideologische scherpslijper die werkt voor “een instelling die de Republikeinse partij van reactionair ideologisch voer voorziet”. Eppink is dus geen objectieve waarnemer of analist constateert Depoortere. Toch is Eppink in de Nederlandse media, zoals het radioprogramma Met het oog op Morgen vaak opgevoerd als een objectief waarnemer. Eppink werkt voor het London Policy Center in New York. Naamgever Herbert London was in een politieke campagne in New York in 1994 tegen de Afro-Amerikaanse kandidaat Carl McCall zo openlijk racistisch dat Republikeinen zich van hem distantieerden.

Met zijn extreemrechtse opinies en verkeerde voorstelling van de feiten krijgt Eppink om onbegrijpelijke redenen steeds weer toegang tot de Nederlandse media en kan hij daar ongestoord en zonder redactionele disclaimer zijn onwaarheden verspreiden. Vraag is of de redacties van Nederlandse media niet beseffen wat het extremisme van Eppink inhoudt of dat ze wel degelijk weten dat hij aan misleiding en verspreiding van alternatieve feiten doet, maar hem desondanks in hun kolommen of programma alle ruimte geven.

Neem nou een afsluitende opmerking in Eppinks opinie ‘Links gezaaid, rechts gebaard’ dat vandaag op 31 januari 2018 onder de titel ‘Progressief Nederland moet zich dezelfde zorgen maken als de Democraten in Amerika’ in De Volkskrant werd geplaatst: ‘Progressief Nederland moet zich dezelfde zorgen maken als de Democraten in Amerika. Traditioneel links (socialistisch en groen) krimpt.’ Deze opinie is in strijd met de demografische indicatoren in de VS die exact op het tegendeel wijzen van wat Eppink beweert. Het zijn juist de Republikeinen die met een krimpende basis te maken hebben en niet de Democraten. Dat is een proces dat zich komende jaren voortzet. Het is al meermalen gezegd, Trump trekt zich terug op een krimpende basis van het electoraat dat onder de 40% is gezakt. De Democratische partij kan niet per definitie rekenen op een hoge opkomst van minderheden, hoewel dat bij recente verkiezingen in Alabama en Virginia wel het geval was.

Eppink is om politieke redenen een handelaar in wensdenken en misleiding. Hij stelt feiten bewust verkeerd voor en probeert daar voor Nederland iets uit te concluderen dat niet geloofwaardig is en op de werkelijkheid gebaseerd. Hij stelt de politieke werkelijkheid in de VS verkeerd voor en extrapoleert die verkeerde aanname naar Nederland. Als niet de Amerikaanse Democraten, maar de Republikeinen zich zorgen moeten maken over de steun onder het electoraat, waarom zouden Nederlandse progressieven zich dezelfde zorgen moeten maken als de Democraten die zich geen zorgen hoeven maken? Als noodgreep verwijst Eppink naar ‘links’ en ’socialistisch’, maar omdat dat wat anders is dan ‘progressief’ slaat dat zijn betoog dood. Hij is een politieke manipulator die zich bedient van een slechte argumentatie en begrippen als links en progressief bewust met elkaar verwart. Eppink vervuilt het publieke debat met zijn gekleurde opinies die zo aantoonbaar nonsensicaal en slecht onderbouwd zijn, dat het een raadsel is waarom De Volkskrant het meent te moeten plaatsen.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Progressief Nederland moet zich dezelfde zorgen maken als de Democraten in Amerika’ van Derk Jan Eppink in De Volkskrant, 31 januari 2018. Met tweets.

Promotiefilmpje van Noord-Brabant over cultuur is voorbeeld van slechte marketing en gebrek aan zelfbewustzijn

De provincie Noord-Brabant zegt in bovenstaande promotiefilm rijk aan cultuur te zijn. Het voegt toe: ‘Cultuur is belangrijk voor onze Brabantse identiteit en samenleving’. Maakt Noord-Brabant die claim met dit filmpje waar? Het lijkt er in de verste verte niet op. Wat opvalt is het volledig ontbreken van de belangrijkste dragen van cultuur in elke Nederlandse provincie, wellicht op Friesland na, namelijk de Nederlandse taal. Precies dat wat onmisbaar is voor menselijk contact, identiteit, samenleving literatuur, zangkunst, toneel ontbreekt.

Een glibberig, onbestemd soort nietszeggende Engelstalige non-muziek begeleidt de filmbeelden. Dat blijft nergens aan haken. Vindt het bestuur van de provincie Noord-Brabant dat deze rimpelloze deun typisch voor de Brabantse cultuur is? Dat is geen aanbeveling. Houdt het provinciebestuur werkelijk van een identiteitsloze pudding van Engelstalige riedeltjes zonder veel karakter en vindt het typisch voor de Brabantse cultuur? Is deze kleurloosheid het nieuwe niks dat cultuurgedeputeerde Henri Swinkels vindt dat Noord-Brabant naar buiten moet brengen? Dan ziet het er beroerd uit voor deze provincie die altijd trots beweerd voor cultuur te gaan. Staat de vorm van dit filmpje niet per ongeluk haaks op wat het via de inhoud wenst te vertellen?

Het debat over de in veel gevallen onnodige verengelsing van het onderwijs aan de Nederlandse universiteiten is afgelopen week losgebarsten. Dat kent nog een logica van commercie en internationalisering. Maar dat de provincie Noord-Brabant de cultuur van Brabant die zo belangrijk heet te zijn voor de Brabantse identiteit en samenleving zonder enige noodzaak verengelst is pas echt merkwaardig. Noord-Brabant beseft niet eens wat haar eigen identiteit, cultuur, taal en dialect inhouden. Het levert alles onachtzaam in voor slechte marketing.

Wat heeft de paus van Rome met beschaving te maken?

De paus van Rome is een grapjurk. Zijn houding bestaat uit bombast, zelfoverschatting en geringschatting van uitgeslotenen. Volgens een bericht in het Katholiek Nieuwsblad zei Franciscus afgelopen vrijdag in een toespraak tot de leden van de Congregatie voor de Geloofsleer het volgende: ‘Euthanasie is geen product van beschaving, maar van secularisatie en een kille beoordeling op grond van nut.’ Daarmee suggereert Franciscus dat secularisatie geen beschaving is, maar het tegenovergestelde ervan. Dat is nogal een onbeschaamde, normatieve, aanvallende en onbewezen uitspraak van de geestelijk leider van de Rooms-Katholieke kerk. Hij houdt er blijkbaar van om degenen die zich niet door het Vaticaan laten leiden op zijn tijd ferm te beledigen.

Zo zijn kerkleiders nu eenmaal. Ze trekken een jurk aan, zetten een petje op, zwaaien met kruiden, zwijmelen weg in rituelen, houden een geloofsgemeenschap gegijzeld, zweren op oude boeken waarvan de oorsprong bewust verborgen wordt gehouden en ontkennen omdat dat de logica van hun bestaansrecht is dat het verticale wordt ingegeven door het horzontale, inclusief de ontkenning ervan. Hun claim is dat ze met hun hele santenkraam normaal en norm zijn, en de ander niet. Misleiding is de kern van religieuze beschaving.

Religieuze organisaties proberen de wereld en hun eigen gelovigen voor te houden dat zij beschaafd zijn en de uitgeslotenen niet. De paus van Rome is de morele spookrijder die uiteindelijk slechts zichzelf gijzelt.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Paus: ‘Euthanasie heeft niets met beschaving te maken’’ in het Katholiek Nieuwsblad, 28 januari 2018.

Cenk Uygur is tegen big money in de Amerikaanse politiek. Sluisde de Russische maffia via wapenlobby illegaal geld door naar Trump?

Big money verziekt de Amerikaanse politiek. Met geld worden politici gekocht. Wettelijk is het niet toegestaan dat dat met buitenlands geld gebeurt, maar als het toch zo is? In 2016 zou tientallen miljoenen aan Russisch maffiageld als dark money via de wapenlobby NRA doorgesluisd zijn naar de campagne van Trump. Volgens een bericht van McClatchy wordt dat nu door de FBI onderzocht. De NRA reageert niet op de berichten. Zoals Cenk Uygur van The Young Turks zegt kunnen het in de toekomst ook de Saudies of Chinezen zijn die met miljarden dollars Amerikaanse politici en presidentskandidaten kopen. Het Amerikaanse politieke systeem is niet alleen tot in de kern verziekt, maar is ook instabiel vanwege dat gevaar van buitenlandse beïnvloeding.

‘Darkest Hour’ vertelt niet het echte verhaal over mei 1940. Laten we het gewoon bekijken als amusement, maar als niks meer

Wat moeten we met historische feature films die zeggen een waargebeurd verhaal op een waarheidsgetrouwe manier te vertellen? We moeten ze met een korreltje zout nemen. Het is zelden wat het zegt te zijn, en in de regel het tegendeel van wat het zegt te zijn. Als een schets van de geschiedenis leidt dat vaker tot misleiding, dan tot een verklaring die inzicht geeft. Een bioscoopfilm is geen documentaire, laat staan een academisch werk. Film is een deels commercieel, deels artistiek product dat het niet om de waarheid te doen is, maar om het vertellen van een waarheidsgetrouw verhaal. Dat speelt op het niveau van ‘zo had het kunnen zijn’. Of dat vervolgens ook echt zo is doet er niet toe. We moeten in zo’n film geen spiegel van het verleden willen zien.

De trailer van Darkest Hour (2017) geeft een onjuiste weergave van wat er gebeurde in mei 1940 toen Winston Churchill Brits premier werd. Het is lariekoek wat de trailer zegt. In de traditie van dit soort publieksfilms wordt het verhaal opgehangen aan een karakter, en niet aan een structuur van wat Groot-Brittannië in 1940 was. Want als niemand in Churchill geloofde, dan had hij nooit in z’n eentje de conservatieve defaitisten in zijn oorlogskabinet die wilden onderhandelen met Hitler de pas af kunnen snijden. Het was in 1940 niet de conservatieve partij die Churchill door dik en dun steunde, maar Labour. Dit is in tegenspraak met claims uit de hoek van de hedendaagse conservatieve Churchill-adepten die er geen gat in zien om hun conservatisme onterecht van extra patina te voorzien. De geschiedenis leert dat de Tories in 1940 op het punt stonden om het hoofd in de schoot te leggen omdat het conservatieve establishment gemene zaak met het Derde Rijk wilde maken en Churchill daarom zijn steun buiten de eigen partij moest vinden. Bij Labour en Liberalen.

De analogie met vandaag is duidelijk voor wie niet blind is. Amerikaanse Republikeinen nemen president Trump in bescherming en omarmen de traditionele vijand  van de koude oorlog: Rusland. Dat is een hoogst opmerkelijke omslag. De linkse Democraten die ooit door de conservatieven werden uitgemaakt voor communisten of Sovjet-vrienden maken zich nu het meest sterk voor de verdediging van de democratie en de democratische instituties. Republikeinen gooien die te grabbel. De geschiedenis herhaalt zich. In 1940 en in de jaren daarvoor wilde het Britse naar het fascisme neigende establishment het maar al te graag op een akkoordje met de nazi’s gooien. Zo worden 78 jaar later nog oude rekeningen opgemaakt. Wellicht is dat de echte betekenis van een ‘historische film’. Dankzij Churchill en Labour ging de uitverkoop van de democratie op het nippertje niet door. Wie is de Churchill van nu die samen met links de defaitist Trump weerstaat?

Wat is de reden en timing van een onthulling van Nieuwsuur en De Volkskrant over de AIVD die Russische hackers VS zag aanvallen?

Hoewel het een onthulling van de eerste orde lijkt, heeft Kremlin-woordvoerder Dmitri Peskov gelijk dat de bewijsvoering van Nieuwsuur en De Volkskrant flinterdun is en de toets der kritiek niet kan doorstaan. Hoewel het buitensporig van hem is om er het etiket ‘anti-Russische hysterie’ op te plakken. Iets te veel Pavlov van Peskov. Wie zich wil baseren op harde, concrete feiten vindt niks. De logica van het scenario en het optreden van de feiten in een unieke, dwingende samenhang moeten het doen. Precies dat is wat westerse media het Kremlin verwijten als dat weer eens met scenario’s over de Donbas, MH17 of de Krim komt. Het kan kloppen, maar harde bewijzen ontbreken. Uiteraard heeft dat met de sector van de inlichtingendiensten te maken waar data geheim zijn en geheim moeten blijven om de tegenstander niet in de kaart te laten kijken over wat men weet en hoe men werkt. Het lijkt erop dat de AIVD en de MIVD onder regie van respectievelijk het ministerie van Binnenlandse Zaken en Defensie op eigen voorwaarden en naar eigen goeddunken en zonder veel inzicht te geven in de achtergronden dit nieuws selectief en mondjesmaat hebben gelekt. Wat is het doel ervan?

Het item van Nieuwsuur over dit onderwerp was ongelijkmatig en rommelig, niet optimaal vormgegeven en redactioneel verkeerd afgeperkt. Het was gekoppeld aan de actualiteit van de dag over het Mueller-onderzoek in Washington. Dat had niets met dit aspect te maken omdat zich dat in een recent verleden afspeelt. Het leek of de redactie van Nieuwsuur over de Nederlandse inlichtingendiensten onvoldoende kennis naar boven had gehaald om er een robuust item van te kunnen maken. Huib Modderkolk van De Volkskrant deed het beter, maar ook hij kwam niet verder dan aannames en het onderstrepen van de geloofwaardigheid van een scenario. Daarbij komt nog de vraag waarom Nieuwsuur en De Volkskrant dit naar buiten konden brengen omdat ze er de positie van AIVD en MIVD mee hebben verslechterd. Wat velen zien als een finest hour van de Nederlandse onderzoeksjournalistiek, kan daarom ook negatiever opgevat worden.

Dit soort onthullingen is bijna nooit gevolg van autonoom journalistiek spitwerk, maar bijna altijd gevolg van een lek bij een overheidsdienst die er zelf iets mee wil bereiken. Bijvoorbeeld om er de publieke opinie mee te beïnvloeden. Op 21 maart 2018 vinden gemeenteraadsverkiezingen plaats en is er een referendum over de nieuwe Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (Wiv). Door tegenstanders ervan ook wel de sleepwet genoemd. Het is vanuit de wetmatigheid van dit soort onthullingen daarom verstandig om er rekening mee te houden dat wat via Nieuwsuur en De Volkskrant wordt onthuld of gelekt op zijn minst een hogere hand van de overheid bevat. Een onzichtbare hand die een eigen doel nastreeft en in de onthulling met stilzwijgen van de media buiten beeld blijft. Mogelijk lopen de belangen van de media en de lekkende overheid deels gelijk op.

Tekenend is dat sleepwet voorstaander Ronald Prins (ex-Fox-IT, ex-AIVD) als gast de onthulling duidde bij Nieuwsuur. Zoals blijkt uit een brief aan minister Ollongren is hij onlangs door de vaste commissie voor Binnenlandse Zaken wegens ‘concrete praktische deskundigheid’ voorgedragen voor de Toetsingscommissie Inzet Bevoegdheden (TIB) die toezicht moet houden op de sleepwet. Onder meer naast het lid van Forum voor Democratie Jan Louis Burggraaf. Dat Nieuwsuur Prins aan het woord liet en niet een deskundige als Bart Jacobs, Dirk Poot of een onderzoeker van Bits of Freedom die kritischer staan tegenover het verlenen van meer bevoegdheden aan AIVD of MIVD en privacy boven veiligheid stellen vanwege het belang van de digitale burgerrechten gaf een gouvernementeel tintje dat dit item onnodig politiek kleurde. De conclusie kan bijna  niet anders zijn dan dat met deze onthulling een binnenlands politiek doel wordt nagestreefd.

Zo heeft deze onthulling bij nader inzien merkwaardige aspecten. Het lijkt er sterk op dat het ingebed wordt in een campagne van de overheid. Maar of zo’n WC-Eend keurt WC-Eend verhaal werkt bij het brede publiek valt te bezien. Er zit aan deze publiciteit ook een gevaar voor de regering zoals kamerlid Ronald van Raak (SP) dat in een reactie verwoordde. Als AIVD en MIVD in dit geval zo succesvol konden zijn, dan is het de vraag of ze meer bevoegdheden nodig hebben. Want een verwijzing naar kabelknooppunten van Prins zal de bevolking niet overtuigend in de oren klinken. Een andere vraag is waarom AIVD en MIVD om publicitaire of politieke redenen inzicht in hun werkwijze zouden geven -al is het van een afgesloten project- en of ze hiermee hun eigen beroepsrichtlijnen of code over geheimhouding en terughoudende politieke opstelling overtreden. Wat dat laatste betreft, hebben AIVD en het ministerie van Binnenlandse Zaken de schijn tegen. Zo zou deze onthulling zich wel eens tegen AIVD, MIVD, minister Ollongren en het sleepwet-referendum kunnen keren.

Het lijkt erop dat met de onthulling het ‘merk’ AIVD emotioneel moet worden gepromoot. Naast het Cozy Bear-project en de sleepwet. Zo wordt de AIVD gepolitiseerd, wat een doodzonde is. Deze keer gebeurt dat niet door de oppositie, maar door de coalitie. De afweging om op 21 maart voor of tegen de sleepwet te stemmen en de AIVD meer bevoegdheden te geven volgt mede uit de inschatting of de overheid vanuit een eigen agenda -zo niet: ivoren toren- praat en weigert digitale burgerrechtenactivisten of onafhankelijke deskundigen een kernpositie in het debat of in het toezicht te geven of dat het eigen tegenkrachten durft te mobiliseren. Prins is onbedoeld de getuige die bewijs aandraagt tegen de overheid. Met dank aan Nieuwsuur.

Uit rechtszaak van voormalige Zuid-Koreaanse cultuurminister Cho blijkt bestaan van zwarte lijst van 10.000 kunstenaars

Dat in autoritaire landen zwarte lijsten bestaan van kunstenaars die worden uitgesloten van staatsopdrachten of overheidssubsidie zal geen verwondering wekken. Autoritaire landen proberen met inzet van geweld, maar ook subtiele sturing af te dwingen dat kunstenaars zich voegen in de politiek van het leiderschap. Maar dat er in de parlementaire democratie Zuid-Korea onder de vorige conservatieve en in 2017 wegens corruptie en machtsbeïnvloeding afgezette president Park Geun-hye een zwarte lijst van 10.000 kunstenaars bestond omdat ze kritisch zouden zijn jegens Park is toch tamelijk verrassend. Het kwam in een rechtszaak van de voormalige cultuurminister Cho Yoon-Sun naar voren. Zij was daarvoor politiek adviseur van Park. Het hof zei in een uitspraak dat het ‘redelijk’ is om te geloven dat Cho heeft meegewerkt aan ‘pogingen om staatssteun aan bepaalde artiesten te stoppen’. Daarop werd ze ter plekke in de rechtszaal gearresteerd.

Het hof voegt toe: ‘Het is ongekend dat de hoogste leiding van de natie zich schuldig heeft gemaakt aan dergelijke illegale actie om onderscheid te maken in de overheidssubsidie of die stop te zetten voor individuen of groepen die kritiek uiten op de regering, op een dergelijke systematische manier en gedurende zo lange tijd’. Deze zwarte lijst voor kunstenaars van de vorige regering van Zuid-Korea roept de vraag op welke westerse democratieën of landen binnen de EU mogelijk in het geheim ook dit soort zwarte lijsten voor kunstenaars hanteren. Dat het onvoorstelbare mogelijk is blijkt uit dit Zuid-Koreaanse voorbeeld.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘South Korea court jails ex-culture minister over artist blacklist’ van The Japan Times, 23 januari 2018.

Poot van het onderzoek van speciale aanklager Mueller dat op obstructie focust bevindt zich al in afrondende fase

MSNBC’s Nicole Wallace besteedt in haar programma ‘Deadline: White House’ van 23 januari aandacht aan het Rusland-onderzoek van speciale aanklager Robert Mueller. Drie ontwikkelingen wijzen op de stand en richting van het onderzoek. Chuck Rosenberg noemt het zelfs onthullingen. 1) De minister van Justitie Jeff Sessions is ondervraagd door Mueller en zijn team. 2) Voormalig FBI-directeur James Comey die in 2017 door president Trump ontslagen werd is door Mueller ondervraagd over zijn memo’s. Dit zijn notities of ‘contemporaneous notes’ van gesprekken met Trump. 3) Uit een bericht in de Washington Post blijkt dat Mueller binnen enkele weken de president wil ondervragen over het vertrek van Comey en voormalig veiligheidsadviseur Mike Flynn. Het is onduidelijk in welke vorm dat zal gebeuren. Mondeling, schriftelijk of een combinatie ervan. Daarover lopen onderhandeling tussen Mueller en het Witte Huis. Uit deze ontwikkelingen blijkt dat Muellers onderzoek focust op de belemmering (‘obstruction’) van de rechtsgang door Trump en zijn team. Dat het nu al in de afrondende fase is beland tekent de vaart van Muellers onderzoek en is een verrassing. Wrap it up, wrap it up. 

Bedenkingen bij het initiatief ‘Matchmakers cultuur’

Het is moeilijk om niet cynisch te worden over het initiatief ‘Matchmakers cultuur’. Het is een ‘bijzondere samenwerking tussen het Fonds Podiumkunsten, het VSBfonds en het Fonds voor Cultuurparticipatie. Zij zien in steden nieuwe cultuuruitingen ontstaan die onlosmakelijk zijn verbonden met de stedelijk dynamiek. De acht nieuwe matchmakers gaan deze initiatieven verbinden aan de subsidiemogelijkheden van de fondsen.’ De steden zijn Arnhem, Almere, Den Haag, Eindhoven, Groningen, Heerlen, Tilburg en Utrecht. Waarbij trouwens Den Haag en Utrecht op hun plaats worden gezet door ze ‘middelgrote steden’ te noemen. Het is jammer dat het Nederlandse begrip ‘Koppelaars cultuur’ niet wordt gebruikt. Het initiatief moet waarschijnlijk een urbane stijl uitstralen van relaxed kosmopolitisme, internationaal jargon en uiterlijkheden die ver af staan van traditionele kunstprojecten. Het zal wel niet anders kunnen. Kwalijker is dat er een extra managementslaag wordt gecreëerd met acht koppelende intermediairs, sorry matchmakers, en overhead, zodat er per saldo minder geld bij de kunstenaars zelf terechtkomt. Er is een nieuwe strijkstok bij. Dat is een cultuur op zichzelf.

Foto: Schermafbeelding van deel nieuwsbericht ‘Matchmakers cultuur‘

Trouw geeft Leila Aboulela een podium om atheïsten af te doen als materialistisch zonder geestelijke inspiratie

De islamitische, Egyptisch-Soedanese schrijfster Leila Aboulela die in het Schotse Aberdeen woont trekt fel van leer in een interview in Trouw. De krant die zoveel aandacht besteedt aan religie en filosofie. Met name Aboulela’s volgende uitspraak over het atheïsme is opvallend: ‘Ik ben kritisch over het toenemende atheïsme. Dat leidt tot meer materialisme. Atheïsten zullen dat niet toegeven, maar waar zullen ze anders heen gaan dan naar het materiële? Als je het spirituele ontkent, zul je omgeven worden door materialisme. Ik denk dat de kracht komt van de almachtige God. Hoe meer Europeanen zich verwijderen van het concept dat God groot is, hoe kleiner ze zijn.’

Ze suggereert dat atheïsten materialistisch zijn omdat ze buiten dat niets anders hebben omdat ze het spirituele ontkennen. Vervolgens verbindt ze dat aan de kracht van God. Dat is kort door de bocht en nogal beledigend voor mensen die zich als atheïstisch beschouwen. Haar bewijsvoering is een cirkelredenering die een sluitstuk vindt in een God van die overigens door mensen is gecreëerd. Dus feitelijk bezigt ze zich ook nog eens aan een dubbele cirkelredenering. Leila Aboulela lijkt weinig kennis te hebben van het atheïsme. De vraag is of Aboulela dom, onwetend, onnozel, kortzichtig of blind is. Of gewoon de weg kwijt is in Europa.

De vraag die dit interview oproept is waarom Trouw het in deze vorm publiceert. Het wordt er nog extra betreurenswaardig op omdat het de controversiële uitspraak ook nog eens prominent in de titel zet ‘Europa wordt te atheïstisch, dat leidt tot meer materialisme’. Trouw neemt er geen afstand van, maar dikt het aan.

Zo wordt de kortzichtigheid van Aboulela over het atheïsme tot de kortzichtigheid van Trouw gemaakt. Omdat haar betoog het niveau van een spreukenkalender niet overstijgt valt de noodzaak voor publicatie ervan niet makkelijk in te zien. Het benadrukt vooral de bevestiging van haar onvolledige en krakkemikkige wereldbeeld. Waarom atheïsten -of mensen die zich niet laten inspireren door godsdienst- materialistischer zouden zijn dan moslims of christenen is het raadsel dat blijft hangen na dit interview. Want uit niets blijkt dat atheïsten het spirituele zouden ontkennen of materialistischer zijn dan mensen die zich laten inspireren door de God van Aberdeen. Of van Egypte. Met haar uitspraak zet Leila Aboulela overigens meer dan de helft van de Nederlandse bevolking weg als materialistisch zonder geestelijke inspiratie. De onwetende arrogantie van Leila Aboulela is immens en doet de godsdienst waardoor ze zich laat inspireren geen goede dienst.

Foto: Schermfbeelding van deel interview ”Europa wordt te atheïstisch, dat leidt tot meer materialisme’’ van Christoph Schmidt met Leila Aboulela in Trouw, 20 januari 2018.