Boycot EK vanwege situatie Oekraïne is hypocriet

Van 8 juni tot 1 juli vindt het EK Voetbal plaats in Polen en de Oekraïne. Nederland speelt wedstrijden op 9, 13 en 17 juni in het Oekraïense Charkov. Bijna een maand voor aanvang klinken er stemmen om het EK af te gelasten. Oorzaak is de veiligheidssituatie die onder druk staat door de oplopende politieke spanning in de Oekraïne. Afgelopen vrijdag vielen bij bomaanslagen in Dnjepropetrovsk meer dan 20 gewonden. Hoewel de sportorganisatie UEFA stelt dat het nooit ingrijpt in politieke zaken heeft het de Oekraïense delegatie gevraagd haar bezorgdheid over te brengen aan de bevoegde autoriteiten, zo zegt de UEFA in een verklaring.

De slechte behandeling van ex-premier Julia Timosjenko speelt in Duitsland een rol. Dit land dreigt met een politieke boycot van het EK in de Oekraïne als de zieke Timosjenko niet wordt vrijgelaten uit gevangenschap. Duitsland heeft aangeboden Timosjenko in eigen land medisch te behandelen. Naar verluidt is ze in hongerstaking omdat ze mishandeld zou zijn door haar bewakers. Ook de Europese Commissie-voorzitter Jose Manuel Barroso heeft gezegd af te zien van een bezoek aan de Oekraïne. De leden van de Europese Commissie hebben nog geen officiële beslissing over een politieke boycot van de Oekraïne genomen.

Ook in Italië en Nederland gaan stemmen op voor een politieke boycot vanwege de mensenrechten. CDA-Tweede-Kamerlid Henk Jan Ormel pleit voor een onafhankelijk onderzoek door de OVSE naar de toestand in Oekraïense gevangenissen. Zolang dat niet is gebeurd, zouden leden van het Nederlandse kabinet niet naar EK-wedstrijden in het land moeten afreizen. Andere deelnemende landen als Denemarken, Bulgarije, België, Hongarije, Frankrijk, Engeland, Griekenland of Portugal stellen zich tot nu toe afzijdig op.

Een politieke boycot betekent dat Europese leiders via diplomatieke middelen een signaal geven aan de Oekraïne. Afgelasting van de EK is een stap verder en niet aan de orde. Politici willen er niet van beschuldigd worden een sportfeest te verstoren. De Poolse Gazeta Wyborcza karakteriseert de verontwaardiging over de Oekraïense mensenrechten als hypocriet. Rusland onder Vladimir Putin dat Michaïl Chodorkovski zonder eerlijk proces zijn rechten ontneemt wordt niet aangepakt. Maar bij het zwakke Oekraïne met de minder machtige president Viktor Janoekovitsj kunnen Europese politici vrijblijvend een heldhaftige toon aanslaan.

Foto: Politie in de Oekraïne. Credits AFP

Republikeinse lobby domineert de verkiezingsstrijd in de VS

Hoe werkt democratie in de VS? Hoe komt het dat de herverkiezing van de zittende president Obama nog lang niet vaststaat? Het gaat om het grote geld. Van de Top-10 van de zogenaamde Super PAC’s (Political Action Committee) zijn er 9 die exclusief of bijna exclusief aan de Republikeinse partij geven. Think Progress zet het op een rijtje. In januari toonde een onderzoek al aan dat 17 van de 20 grootste gevers conservatief zijn.

Deze fondsenwerving onder miljonairs geeft de Republikeinse partij een voorsprong op president Obama. In een campagne die door reclame- en antireclamespotjes op televisie wordt beslist. Daarom heeft een kandidaat diepe zakken nodig. President Obama werft ook fondsen en probeert van zijn nadeel een voordeel te maken door kleinere bedragen bij gewone Amerikanen weg te halen. De beslissende vraag is of dat voldoet.

Diederik Samsom zet zichzelf onnodig ter discussie

Diederik Samsom krijgt kritiek, maar ook begrip voor het feit dat-ie afgelopen week niet mee onderhandelde met D66, GroenLinks en de ChristenUnie voor een akkoord met de regeringspartijen VVD en CDA. Dat naargelang de politiek kleur van de beschouwer. Op een PvdA-bijeenkomst in Utrecht zei Samsom dat-ie weliswaar uitgenodigd was voor een gesprek, maar alleen bij het kruisje mocht tekenen. Hiermee plaatst de nieuwe partijleider van de in grootte tweede partij van Nederland de PvdA in een slachtofferrol.

Jolande Sap van GroenLinks merkte eerder op dat Samsom te traag reageerde. De reacties van Samsom zijn onverklaarbaar. Rick Jonker van de Jonge Socialisten zegt op BNR Politiek: ‘Niet geschoten is altijd mis. Ik vind dat hij mee had moeten onderhandelen. Als het resultaat niet goed was geweest, had hij altijd nog kunnen zeggen: het is voor mij niet goed genoeg.’ De Amsterdamse wethouder en beoogd politiek leider Lodewijk Asscher kan zich wel vinden in het akkoord. In Het Parool zegt-ie: ‘Ik kan heel moeilijk een oordeel vellen over hoe het politiek is gegaan en waarom de PvdA dit niet steunt. Als Amsterdamse wethouder stel ik vast dat een aantal van mijn zorgen voor kwetsbare groepen geheel of gedeeltelijk is weggenomen. Een hele opluchting‘.

Diederik Samsom is door zijn afwachtende houding onderwerp van discussie geworden. Dat had-ie moeten voorkomen. Vraag is of zijn adviseurs hem niet konden overtuigen om aan te schuiven. Naar buiten toe steunt zijn partij hem. Al onder Cohen koos de PvdA eind 2011 voor een koerswijziging naar links. Dat brak Samsom en de PvdA nu even op. Maar deze episode geeft ook te denken over het beoordelingsvermogen van Samsom.

Foto: Diederik Samsom. Credits ANP.

Wat meet een Amerikaanse politieke quiz bij een Nederlander?

Weer eens een Amerikaanse politieke quiz. Niet over de eigen politieke voorkeur, maar over de kennis van de twee belangrijkste partijen. Dus de Democraten en de Republikeinen. Pew News IQ Quiz neemt 13 vragen voor deze test. Meet zo’n quiz nou het IQ, inzicht of algemene ontwikkeling, of een combinatie ervan?

Een analyse van de uitkomsten wijst op demografische verschillen. Gemiddeld zijn Republikeinen ouder en welvarender, en da’s de reden dat ze meer vragen goed beantwoorden. Laagopgeleiden zijn zich minder bewust van politieke standpunten en weten politieke leiders minder goed met partijen te associëren. Geeft dit de Republikeinse kiezer meer invloed omdat-ie beter geïnformeerd is en beter beseft waarover-ie praat?

Wat heeft een Nederlander aan deze quiz? Niets. Behalve dat de relativiteit ervan blijkt. De aandacht voor de Amerikaanse politiek in de Nederlandse pers helpt om de vragen beter te beantwoorden dan het merendeel van de Amerikanen. Daarnaast is de internationalisering van media behulpzaam. Zo kan op zoek naar ‘zware’ informatie een Nederlander de Amerikaanse kranten online volgen en via internet de Amerikaanse radio beluisteren. Meer dan de gemiddelde Amerikaan doet. Welbeschouwd een vervreemdend fenomeen.

Het goed beantwoorden van deze quiz verandert niets. Behalve het idee dat men kennis van en inzicht in het politieke debat heeft. Dat verklaart echter niets over de politiek die er onveranderd door blijft. Toch is het Pew Research Center een serieus onderzoeksinstituut dat veel waardering krijgt. Bewustwording binnen de marges van de politieke marketing zal het idee zijn. Maar kunnen niet beter de hoofdrolspelers van de Amerikaanse politiek bewust gemaakt worden? Werkt dat niet doelmatiger en sneller dan de kiezer die moet volgen?

In het verlengde daarvan het volgende. Wie dit blog volgt weet dat hier nooit verwezen wordt naar de Nederlandse politieke peilingen. Want ze verklaren naar mijn idee niet meer dan de bedrijfsmatigheid van de peilingbureau’s. Ze leiden zelfs af van de fundamenten waar het in de politiek om zou moeten gaan. Peilingen zijn de gemakzucht van een makkelijke en hapklare mening. Is dat met bovengenoemde quiz ook niet zo?

Foto: Schermafbeelding van Pew Research Center, 28 april 2012

Anonymous moet zich vernieuwen om de macht te ontmaskeren

Kowtowerdotcom neemt de actievoerders van internetgemeenschap Anonymous op de hak. Het voordeel van Anonymous is verkeerd in een nadeel. De paraplu van Anonymous waaronder alles en iedereen kan schuilen verwordt door gebrek aan scherpte en focus in een sleets merk. De pretentieuze vormgeving van een gelikte voice over achter het Guy Fawkes-masker benadrukt de anonimiteit zonder verantwoordelijkheid.

Dit betekent geenszins dat afgelopen jaren de noodzaak voor Anonymous kleiner is geworden. Integendeel. De regering Obama perkt meer dan enige andere Amerikaanse regering de burgerlijke vrijheden in. Wereldwijd bedreigen zowel politiestaten als China en Rusland als de kapitalistische cowboys die onder het mom van intellectueel eigendom anderen het ACTA-verdrag willen opleggen de informatievrijheid op het internet. Julian Assange wordt al meer dan 500 dagen onder Amerikaanse druk door de Zweedse aanklager Marianne Ny gegijzeld zonder dat er een aanklacht tegen hem is geformuleerd of hij is ondervraagd.

Anonymous constateert terecht dat er vastgeroeste schroeven zijn en wrikt ze los. Maar weet ze niet opnieuw zinvol te ordenen. De vormgeving gaat met Anonymous op de loop. Achter dat masker doemt een grijze vormloze massa op. De uitdaging voor Anonymous is om zich op te splitsen en te specialiseren, en nieuwe vormen te zoeken die beter toegesneden zijn op de uitdagingen van deze tijd. Beter ergerlijk dan afgezaagd.

PvdA laat zich buitenspel zetten bij akkoord over noodpakket

De fracties van VVD, CDA, D66, GroenLinks en ChristenUnie accepteren een akkoord dat hun voorzitters eerder op 26 april overeen waren gekomen. In een debat verdedigde de regering daarna het noodpakket. Door de steun van bovengenoemde fracties kan de regering op een kleine meerderheid van 77 zetels rekenen. Als gedoogpartner SGP daarbij komt dan loopt de steun op tot 79 zetels. Niet ruim, maar voldoende.

Denkbaar is dat in de laatste 30 uur de contouren voor een nieuw kabinet in de steigers zijn gezet. Voor na de komende verkiezingen. Dan krijgt de poging om de politieke en financieel-economische reputatie van Nederland  te redden het belang dat de aanschuivende D66, GroenLinks en ChristenUnie waarschijnlijk al voor ogen zagen. Niet opvallend is dat PVV en SP zich niet bij het akkoord aansloten, maar dat de PvdA ontbreekt.

Jolande Sap van GroenLinks heeft het verschil gemaakt door zich niet aan de PvdA te binden, maar met D66 mee te gaan. As is de sociaal-liberale tandem van D66 en GroenLinks. De nieuwe PvdA-fractievoorzitter Diederik Samsom bleek vast te zitten in een permanente campagne die hij voert, zoals in de media bleek. Een ander register dat nu nodig was wist-ie niet aan te spreken. Vraag is hoe dit zijn positie in de PvdA dient.

Naar verluidt waren in de onderhandelingen de contouren van het ‘bijna Catshuis-akkoord’ de basis, maar zijn harde maatregelen teruggedraaid. Zoals in de zorg. Het perspectief dat ingezet wordt is verduurzaming en hervorming. Omdat de eis van de Europese Commissie om het begrotingstekort niet tot boven de 3% op te laten lopen uitgangspunt was, zijn nu lastenverzwaringen nodig. Zoals de verhoging van het hoge BTW-tarief met 2%. Maar de bedoeling is dat dit weer omlaag gaat als de begroting meer dan nu in evenwicht is.

Foto: Alexander Pechtold en Jolande Sap, 2011

Veroordeling Egyptische acteur Adel Imam wegens belediging islam roept woede op

Acteur Adel Imam tegen wie een strafzaak liep wegens belediging van de islam is veroordeeld tot drie maanden gevangenisstraf met dwangarbeid. Plus een boete van 1000 pond. De grootste komiek van Egypte werd ervan beschuldigd in zijn films te spotten met autoriteiten en politici en de islam en haar symbolen te beledigen. De verwachting dat-ie zou worden vrijgesproken is niet bewaarheid. Conservatieve Moslimbroeders en radicaal-conservatieve salafisten hebben een meerderheid van 70% in het parlement. Imam gaat in beroep.

De veroordeling bevestigt de vrees van de culturele en liberale elite dat de islamisten de meningsuiting willen inperken. Afschaffing van de artistieke vrijheid bedreigt kunstenaars in hun bestaansrecht en het land in zijn vrijheid. Al Ahram Online citeert acteur Amr Waked dat men het niet eens hoeft te zijn met een kunstenaar, maar dat niemand het recht heeft hem of haar het werken onmogelijk te maken of zelfs in de gevangenis te gooien. Filmmaker Ahmad Abdalla ziet het vonnis als een ‘terroristische daad tegen kunstenaars‘ en ‘een klap in het gezicht van de serieuze cinema‘. Anderen menen dat Egypte hiermee terugkeert naar de Middeleeuwen.

Het onlangs opgerichte Egyptian Creativity Front houdt op 26 mei een demonstratie. Tevens is het een protest tegen het proces van regisseurs Sherif Arafa, Nader Galal en Mohamed Fadel en schrijvers Wahid Hamed en Lenin El-Ramly wegens ‘belastering van de islam‘. Niet valt in te zien hoe een minderheid van weldenkende burgers zich nog kan verzetten tegen het conservatisme van de Moslimbroeders en het Al-Nour blok.

Foto 1: Adel Imam in The Terrorist (Al-irhabi), 1994
Foto 2: Baarden op site Al-Nour

Ongewenste intimiteiten en machtsmisbruik waren normaal bij Belgische omroep

Na het misbruik in de katholieke kerk in de jaren ’50 en ’60 dreigt een volgend bastion gesloopt te worden: de publieke omroep. In België beschuldigt Ireen Houben de voormalige en 85-jarige Vlaamse tv-presentator Jos Ghysen van ongewenste intimiteit. ‘Hij sloeg me bont en blauw‘ zegt ze. Ghysen zou haar 40 jaar geleden onder dwang sexueel misbruikt hebben. Houben was omroepster en daarna zijn assistente. Ghysen bevestigt de relatie met Houben, maar ontkent haar misbruikt te hebben en noemt de beschuldiging flauwekul.

Andere TV-coryfeeën bevestigen de getuigenis van Houben. Zoals Kris Smet (70) die in ‘Reyers laat‘ zegt dat zij toendertijd op de hoogte was van het misbruik en naar BRT-baas Cas Goossens stapte. Maar deze greep niet in. Volgens Paula Sémer (87) kreeg ‘iedere jonge vrouw’ bij de oude NIR en BRT met ongewenste seksuele intimiteiten te maken. Dat was in die tijd normaal. De cultuur van ongewenste seksuele intimiteiten was er een van machtsmisbruik, aldus Sémer. Ook volgens haar was de toenmalige directie op de hoogte.

Dat onrecht pas na 40 jaar naar buiten treedt is wrang. Gewoonten van toen worden vertaald naar nu. Zoals bisschoppen wegkeken voor het misbruik omdat ze bang waren dat de goede naam van de kerk aangetast werd, gebeurde dat blijkbaar bij de publieke omroep vanwege de populariteit van mensen als Ghysen. Gesteld dat de aantijgingen kloppen. Met de kennis van nu kunnen we het begrijpen, maar de sfeer van die jaren valt niet meer terug te halen. Zowel daders als slachtoffers worden nu met hun oude gedrag geconfronteerd.

Wat in België gebeurde zal in Nederland niet veel anders zijn gegaan. Jarenlang was de ‘Gooise matras’ een synoniem voor de omroepwereld. Het is wachten op onthullingen die hoogbejaarde oud-medewerkers van de omroepen alsnog ter verantwoording roepen. Het is de omgekeerde Postcodeloterij. Waar valt de grote klap?

Foto: Vlaamse omroepster en programmamaakster Regine Clauwaert met Willy Lustenhouwer

Haye van der Heyden steunt Geert Wilders

In een opiniestuk in De Volkskrant zegt toneelschrijver Haye van der Heyden Geert Wilders wel te mogen. Eerder schreef-ie twee opiniestukken waarin-ie het opnam voor een partij die verfoeid, bespot en beschimpt werd. Hij merkt op dat hem dat niet in in dank werd afgenomen. Is het bijzonder dat Van der Heyden sympathiseert met de PVV en er zelfs op stemt? Hij benadrukt de standpunten van de PVV niet voor 100% te delen. Maar welke calculerende burger vereenzelvigt zich tegenwoordig nog met een partij? Hij vindt dat de PVV de plank misslaat met de kritiek op Europa, maar de rug recht houdt over de positie van de bejaarden.

De positie van Van der Heyden doet denken aan schrijver A.H.J. Dautzenberg die lid werd van vereniging Martijn. Niet uit overtuiging, maar tegen de heksenjacht op pedofilie en deze partij. Het kostte hem ontslag voor The Financial Times. Eerder zei Van der Heyden in een NRC-interview dat-ie net zolang op Wilders zal stemmen totdat deze niet meer bekeken wordt als een vies beest, en hij als PVV-stemmer niet meer bekeken zal worden als vies beest. Pas dan stemt-ie niet meer op Wilders, of wanneer deze een meerderheid haalt.

Haye van der Heyden merkt op dat de indeling in links en rechts het politieke landschap niet meer voldoende verklaart. Zijn zoontje wordt dat op school echter nog steeds voorgehouden. Dat doet het ergste vrezen over de niveau van het onderwijs. De PVV heeft zich op sociaal-economisch terrein een links profiel aangemeten. De politieke wetenschap verklaart via het hoefijzermodel dat uiterst rechts en links elkaar naderen. Nu door het opereren van Rutte en Verhagen de onrust toeneemt worden PVV en SP de laatste dagen afgezet tegen de middenpartijen waarvan er steeds meer lijken te komen. Als bezwering van de politieke chaos uit verwarring.

De positie die Haye van der Heyden en Anton Dautzenberg kiezen gaat samen met het overtreden van sociale verboden. Een welwillende klasse die wordt voorgezeten door Maarten van Rossem of Henk Bres keurt uit knorrigheid of woede met een claim op culturele hegemonie het oversteken van een grens door anderen af. Gemakzuchtig voeden gevestigde media uit afleiding van de eigen afhankelijkheid dat verbod. Zo’n claim op culturele hegemonie gaat samen met een strijd om die hegemonie die van links naar rechts verschuift.

Foto: Little Warsaw: The Battle of Inner Truth; Boedapest, 2011

Assange heeft met progressieve vrienden geen vijanden nodig

Julian Assange heeft een programma op RT. In 12 afleveringen interviewt hij in The World Tomorrow mensen die zelden of nooit op westerse omroepen te zien zijn. Zoals Hezbollah-leider Hassan Nasrallah in aflevering 1 of de Sloveense filosoof Slavoj Žižek in aflevering 2. In juli 2011 debateerde Assange ook al met Žižek. 

Russia Today is de zender van de Russische machthebbers. Die samenwerking komt Assange op kritiek te staan van zijn ‘vrienden’ bij the Guardian of The New York Times. Ze stellen zich vijandig tegenover hem op en lieten hem al eerder vallen. RT dikt het eigenbelang aan. Assange produceert de interviews voor een Britse productiemaatschappij en zegt journalistieke onafhankelijkheid te hebben. Als voorbeeld voert-ie aan in het gesprek met Nasrallah de positie van zowel Hezbollah als het Kremlin bekritiseerd te hebben door te kiezen voor de Syrische oppositie. Ook klokkenluider Bradley Manning krijgt geen steun in progressief Amerika.

Niet langer westerse progressieve media doen het meest aan maatschappijkritiek. Die rol is overgenomen door buitenstaanders als RT of Al Jazeera English. Uiteraard hebben ze hun eigen agenda door maar al te graag het Westen te bekritiseren. Feit is echter dat alleen daar maatschappijcritici als Assange, John Berger, Noam Chomsky, John Pilger of Daniel Ellsberg nog aan het woord komen. Tragiek is dat er steeds meer valt te kritiseren omdat de VS onder president Obama steeds meer anti-democratische trekjes vertoont terwijl critici met inzet van economische en juridische staatsmacht naar de marge wordt verbannen.

Dat eens progressieve media als the Guardian of The New York Times hun kritische rol niet meer voluit spelen is een gemis. Of ze nou uit jaloezie omdat Assange met de ‘scoops’ gaat lopen, economische of  politieke redenen Julian Assange in de steek laten, meedoen aan de karaktermoord en hem verketteren is jammer. De keuze van Assange voor RT geeft aan dat ook de media globaliseren en de macht naar het Oosten verschuift.