World Religion Boat in Canal Parade. Het wordt tijd dat religie emancipeert. Maar Katholieke kerk is liever paars dan roze

In de GayPride die dit jaar EuroPride heet vaart ook een World Religion Boat mee. Meevarende gasten hebben allerlei religies. In zijn gesprek met dominee Barbara Rogoski legt Greg Shapiro uit dat het de Rooms-Katholieken zijn die het laatst aan boord stapten. Maar volgens de laatste berichten stappen ze ook weer van boord. Ze mogen namelijk niet het schip in. Een bericht van Nu.nl vertelt dat priester Pierre Valkering van de Vredeskerk in de Pijp niet mag meevaren met de Canal Parade. Bisschop Jos Punt van Haarlem-Amsterdam verbiedt het. De parade zou voor Punt te erotisch zijn en niet passen bij het profiel van de Katholieke kerk.

Voor wie homoseksueel en religieus is moet dit allemaal belangrijk zijn. In de ontvangst van de GayPride sluipt altijd projectie en verwachting. Vaak spreekt de ene helft van Nederland namens de ander. En valt het wel mee of valt het tegen. Het lijkt vaak niet neutraal ervaren te worden, hoewel dat een misvatting is omdat het aan de meeste Nederlanders gewoon voorbijgaat. Toch is het bijzonder. Maar dan om een andere reden.

Homoseksualiteit wordt eenmaal per jaar de meetlat van emancipatie van maatschappelijke organisaties. Na ministerraad, leger, politie en zo ongeveer elke maatschappelijke organisatie die Nederland kent zijn nu eindelijk de religieuze organisaties aan de beurt om zich te laten emanciperen. Religie staat er mooi op.

FEMEN protesteert in Den Haag. Iets van gemerkt?

Vrouwelijk naakt dat bedekt wordt, geschreeuw, een ambassade en politie, dat moet een protest van de sextremistes van FEMEN zijn. Gisteren in Den Haag was het weer zo ver voor de Oekraïense ambassade op Zeestraat 78. Met een drieledig doel. Aandacht voor het vrouwelijk lichaam als wapen. Aandacht voor de inval van Oekraïense speciale troepen eerder deze week in de vestiging van FEMEN in Kiev. En het vermoedelijk door de politie plaatsen van wapens als reden voor de sluiting. En het afleiden van de aandacht voor de Tunesische Amina Tyler die wegens meningsverschillen over de strategie in de Arabische landen uit de beweging stapte. Nu gebeurt er wat te verwachten was. Het protest wordt op de koop toe genomen en haalt nog nauwelijks de media. De vrouwelijke activistes van FEMEN moeten iets anders verzinnen om op te vallen.

Foto: Na en voor. Protest van twee activistes van FEMEN voor de Oekraïense ambassade in Den Haag, 29 augustus 2013. Credits: Michael Kooren.

Femen: lak aan de schijndemocratie van Facebook en Tunesië. Stoer

Femen.org plaatst bovenstaande foto bij twee berichten De eerste zegt: ‘Amina calls Tunis for antiislamists revolution!‘ en de volgende ‘Islamist censorship‘. Het tonen van een topless foto van Amina Tyler is een protest tegen ‘het fake Islamistische model van de ‘democratie’ van de Tunesische autoriteiten’ en een voortgaand geschil met Facebook dat telkens afbeeldingen van borsten laat vervagen of ‘blurt‘. Tamelijk betuttelend voor wie het eigen lichaam als wapen wil inzetten.  Dat protest wordt buiten de orde geplaatst. Politiek-religieus in Tunesië en economisch bij Facebook. Vrouwen van FEMEN hebben geen goed woord over voor de censuur door zowel de islamisten als Facebook en de behandeling van de klachten. Ze zeggen: ‘Fuck Your Morals!‘ Hebben ze gelijk? In elke geval maakt FEMEN het lichaam tot een levende muurkrant vol protest.

Femen Akbar. Uit de top voor Allah

De vrouwen van FEMEN gaan weer eens uit de top. Ze bidden tot Allah voor de Tunesische ambassade in Parijs. En roepen ‘Amina Akbar’, ‘Pauline Akbar’, ‘Marguerite Akbar’ en ‘Josephine Akbar’. En blokkeren het verkeer. Ze zetten druk in de aanloop van het proces tegen FEMEN-activistes in Tunesië, zoals Amina Tyler. Pauline, Marguerite en Josephine werden in hun protest voor Amina vastgezet. Hoewel het de vraag is of het in Tunesië indruk maakt. FEMEN botst herhaaldelijk met de radicale islam. Of Allah het gebed gehoord heeft is niet bekend. Mogelijk maakt Allah een einde aan de sharia, de achterstelling van vrouwen en de vermenging van politiek en islam binnen zijn rechtsmacht. Die emancipatie is in elk geval het streven van de sextremistes van FEMEN. Voor deze eisen voeren ze actie. De Egytische blogster Alia Al Mahdi ging voor in gebed.

Foto: Protest door FEMEN voor de Tunesische ambassade in Parijs, Rue Barbet de Jouy. 5 juni 2013.

Amina Tyler ontsnapt aan haar familie: FEMEN Tunesië

De Tunesische Amina Tyler die topless poseerde en protesteerde tegen de politieke islam die de vrouwenrechten inperkt is ontsnapt aan haar familie. In een gesprek met Alexandra Shevchenko van FEMEN blijkt dat ze nu in veiligheid is. Ze kreeg drugs toegediend. Haar familie die haar gevangen hield geeft een tegengestelde lezing. De moeder zegt voor haar dochter te vrezen omdat ze vanwege psychiatrische klachten medicatie zou krijgen. De moeder meent dat haar dochter gebruikt wordt door sommige groepen. Maar Amina ontkent en beweert juist door haar familie te zijn gekidknapt. Ze zegt zelf de vrijheid te hebben gezocht.

Foto: Amina Tyler aan haar familie ontsnapt, op Skype.

Nieuwe feminisme van FEMEN zet een oude strijd voort

Femen Holland neemt deze foto van Femen Berbère over. Het onderschrift verwijst naar de jaren ’60. Die in Frankrijk nog steeds worden herinnerd door de bijna-revolutie van 1968 toen de verbeelding de macht zocht. Onder het asfalt ligt nog steeds het strand. Vrij vertaald: ‘In de jaren ’60 verbrandden vrouwen hun beha uit protest, door zich niet langer met voeten te laten treden zetten vrouwen dat initiatief nu voor het eerst voort’. ‘Dans les années soixante les femmes avaient brûlé leur soutien gorge en protestation, ce n’est pour qu’aujourd’hui les femmes soient piétinées.’ De activistes van FEMEN zoeken legitimiteit door zich aan te sluiten bij het feminisme van 40 jaar geleden. Ze tonen dezelfde ambitie om de samenleving te beïnvloeden.

W. Joseph Campbell ontzenuwt de mythe dat er aan het eind van de jaren ’60 veel bh’s werden verbrand: ‘But the act of “bra-burning” neither defined nor figured prominently in feminist protests of the 1970s. Or of the 1960s.‘ Kortom, het feitelijk verbranden, uitdoen of weggooien van bh’s vond toendertijd niet op grote schaal plaats, maar had door de symboliek wel maatschappelijke gevolgen. Verschil lijkt dat het toenmalig feminisme samen opging met de emancipatiestrijd van andere groepen. Dat gaf rugwind. De nieuwe feministes van FEMEN opereren in een tijdperk waarin de burgerrechten door overheden en maatschappelijke bewegingen steeds meer worden ingeperkt. Dat maakt de strijd om vrouwen te bevrijden nog urgenter dan die toen al was.

Foto 1: Femen Berbère: Bij de Parijse Eiffeltoren gaan bh’s de lucht in.

Foto 2: Amerikaanse feministes gooien bh’s in de vuilnisbak. Atlantic City, 1968.

Zie hier voor alle artikelen over FEMEN op dit blog.

Titslamisme verklaart islamisme de oorlog: Topless Jihad Day

De vrouwen van FEMEN verklaren de extremistische islam de oorlog. Als symbool en startschot van een campagne tegen deze islam verbrandde de Tunesische activiste Meriam een salafistische vlag voor de Parijse Grote Moskee. De activistes willen het vermoorden en verkrachten van vrouwen in de naam van Allah een halt toeroepen. Twee weken geleden eiste in Tunesië de salafistische prediker Adel Almi van de Al-Jamia al-Wassatia Li-Tawia Wal-Islah de dood door steniging van Amina Tyler omdat ze als protest een foto van haar naakte bovenlichaam liet verspreiden. Met erop de tekst dat haar lichaam haar toebehoort en enkel zij over haar eigen eer gaat. Toen werd 4 april uitgeroepen tot Internationale Protestdag: ‘Internationale Topless Jihad Dag‘. Vrouwen worden opgeroepen om topless te demonstreren bij een Tunesische ambassade in hun land.

Foto 1: Actie van FEMEN voor de Grote Moskee in Parijs: Fire of Revolution!

Foto 2: Banner van de International Topless Jihad Day op 4 april: Free Amina!

Vrouwen van FEMEN en radicale islam botsen in Tunesië

Dat baardmannen meer kunnen dan bidden en tegenstanders vervolgen bleek gisteren in Tunesië. Hun ICT-brigade hackte de Facebook-pagina van ‘FEMEN Tunisia‘. En verving foto’s van de protesterende vrouwen met video’s van soera’s uit de koran en foto’s van koranteksten. Inmiddels hebben de activistische vrouwen de baardmannen weer uit hun digitale ruimte verdreven. FEMEN is niet ongelukkig met de actie omdat het in hun ogen het ware gezicht van de haters van de vrijheid toont:‘Keep showing your real face, freedomphobes!’ Siliconen en puur natuur slaan baardmannen knockout. Vrouwen zetten hun lichaam in voor de vrijheid.

Aanleiding voor de hack was dat de 19-jarige Amina die deel uitmaakt van FEMEN Tunisia een foto op sociale media plaatste. Van haarzelf met ontbloot bovenlijf. Erop stond in het Arabisch geschreven: ‘Mijn lichaam is van mij, en is niet de bron van iemands eer’. De salafistische prediker Adel Almi van de Al-Jamia al-Wassatia Li-Tawia Wal-Islah riep op tot haar dood. Eerst moest ze 80 tot 100 zweepslagen krijgen en daarna steniging tot de dood erop volgt. Hij vreest dat Amina vrouwen op andere ideeën brengt. Wat exact de bedoeling van haar actie is. Volgens de wet kan Amina voor het plaatsen van de foto 2 jaar gevangenisstraf krijgen. Plus een boete die oploopt tot 1000 dinar, zo’n 490 euro. De islamitische regeringspartij Ennahdha krijgt kritiek van critici dat het de salafisten te veel ruimte geeft. Ze intimideren tegenstanders. Amina Tyler is nu onvindbaar. Dat veroorzaakt onrust bij sympathisanten. Geruchten gaan dat ze in een psychiatrische kliniek is gestopt.

Allerlei groepen en individuen -overwegend vrouwen- nemen het op voor Amina en steunen haar. De opzet is om via sociale media aandacht te besteden aan de kwestie Amina. En de stand van de democratie in Tunesië en de intolerante radicale islam. 4 April is uitgeroepen tot ‘Internationale Protestdag om Amina te verdedigen’. Op change.org kan een petitie getekend worden die de Tunesische overheid oproept om het leven en de vrijheid van Amina te beschermen. En degenen die haar bedreigen onmiddellijk juridisch te vervolgen. Teken.

Foto 1: Foto van Amina die reactie van de radicale salafisten opriep.

Foto 2: Cartoon op FEMEN.org met de tekst: ‘Ze willen ons stenigen? Laten we ze borsten!‘

Foto 3: Petitie ‘Amina must be safe’ op change.org.

Alia Al Mahdi strijdt met haar lichaam voor vrouwenrechten

Alia al Mahdi poseert halfbloot in de Zweedse sneeuw voor het Franse Elle Magazine. Met rode neus en rode schoentjes. In Zweden heeft ze asiel. De pose mist de spontaniteit, het vuur, de kleur en de vrolijkheid van de acties van FEMEN voor ambassades of op pleinen in de stadse drukte. Alia al Mahdi verbeeldt de ontheemding van de banneling. Ze moest haar land Egypte verlaten. De woede zit in haar lichaam, la rage au corps. Maar het is de marketing van een life style tijdschrift om het zo te focussen. Het is de immense triestheid van Alia’s blik, haar hulpeloze houding en naaktheid in de kou die de vraag oproepen: ‘waar is ze mee bezig?’

Alia al Mahdi trekt sinds enige maanden op met het Oekraïense vrouwencollectief FEMEN dat tegenwoordig in Parijs is gevestigd. Als activistische tegenbeweging demonstreert het tegen wat het als onrecht ziet. Haar handelsmerk is blote borsten of volledige naaktheid. Voor de vrije keuze van het individu en tegen overheden die burgerlijke vrijheden willen inperken. Vrouwenrechten in het Midden-Oosten of  homorechten in Rusland zijn een terugkerend thema. In december gingen FEMEN en Alia al Mahdi voor de Egyptische ambassade in Stockholm nog uit de kleren tegen de constitutionele staatsgreep van president Morsi en de islamisten.

Die sandwichformule van sex en politiek genereert publiciteit. Op foto’s zijn doorgaans fotografen te zien die de vrouwen met protestteksten op hun lichaam gretig van dichtbij op de korrel willen nemen. En dat bloot en politiek samenwerken viel ook op dit blog te merken door de toegenomen aandacht uit Egypte, Saudi-Arabië, de Golfstaten, Jordanië, Marokko, Koeweit, Palestijnse gebieden en Qatar tot en met Oman, Jemen en Soedan.

De revolutie eet haar eigen kinderen op luidt het cliché. FEMEN en Alia al Mahdi geven hoe dan ook de indruk dat ze zich voor de goede zaak inzetten. Zonder de politiek correcte discussies die de Nederlandse politiek zo saai en voorspelbaar maken. Met hun lichaam. Met hun leven. Weg van berekende politiek als carrière voor middelmatige talenten. Precies dat gebrek aan berekening is het gevaar om snel op te branden. Maar dat laat de vrouwen koud. Zonder thuis in de sneeuw. Verfrissend is dat de vrouwen er volledig voor gaan. Voor ons.

Foto 1: Alia al Mahdi voor Elle Magazine France

Foto 2: Affiches van FEMEN

Foto 3: Hoe oud is het meisje links?

Alia al Mahdi onder vuur van zowel islamisten als liberalen

Alia al Mahdi die twee weken geleden met het vrouwencollectief FEMEN naakt voor de Egyptische ambassade in Stockholm protesteerde tegen de nieuwe grondwet ligt van alle kanten onder vuur. Activist Mahmoud Abdel Rahman heeft een klacht bij de openbare aanklager ingediend met het doel Alia haar Egyptische burgerschap te ontnemen, aldus Al Arabiya. Ze zou het imago van Egypte aangetast en de islam bespot hebben. Abdel Rahman vraagt de aanklager Alia op een lijst te zetten zodat ze bij binnenkomst in Egypte gearresteerd kan worden. Alia al Mahdi heeft op 15 december 2012 de afdeling FEMEN Egypt opgericht. Voor vrouwenrechten.

Paradox is dat arrestatie op deze gronden haar gelijk zou aantonen. Namelijk dat de islamisten in Egypte de macht naar zich toegetrokken hebben. De liberale Saudische schrijver Turki Al-Hamad vergelijkt de islamisten met neo-nazi’s. Evengoed kan echter beweerd worden dat Alia al Mahdi het vuur van de vrijheid en de tolerantie brandend houdt voor Egypte. Zij accentueert met haar protest de pluriformiteit en tolerantie van de Egyptische samenleving. Inclusief de vrijheid van godsdienst die religiekritiek en afvalligheid toestaat.

Abdel Rahman heeft kennelijk problemen met vrouwen die zich ontbloten, want hoe kan-ie anders in een naakte vrouw een bezoedeling van Egypte en bespotting van de islam zien? Het wachten is op een aanklacht tegen buikdanseres Sama El-Masry die ook protesteerde tegen de greep naar de macht door de islamisten. Het wachten is sowieso op een aanklacht tegen iedereen die kritisch is over de islam of president Morsi.

Alia al Mahdi lijkt zich niet te laten intimideren door alle bedreigingen. Tot aan doodsbedreigingen toe. Ze wil in de toekomst terugkeren naar Egypte, maar vermoedt dat ze onder het huidige regime in de gevangenis eindigt en wellicht vermoord wordt. Nu heeft ze asiel in Zweden. Over de liberale oppositie is ze evenmin te spreken. Die meet volgens haar met twee maten. Ze spreken over vrijheid, maar verwijten haar met haar protesten de islamisten een excuus te geven om hard op te treden. De tragiek van Egypte is dat zowel islamisten als oppositie weinig democratische besef hebben. Het geluid van de vrijheid moet van individuen als Alia al Mahdi komen. Ze verwacht dat in de komende tijd de vrouwenrechten verder ingeperkt worden.

Foto’s: Publiciteitsmateriaal FEMEN Egypt op Facebook en Blogspot