Petitie voor vrijheid Vietnamese bloggers. Tegen cybercensuur

Het gaat niet goed met de vrijheid van Vietnamese bloggers. Nog in september 2012 verzocht Catherine Ashton, EU’s vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken de Vietnamese regering om drie bloggers vrij te laten. Hun misdaad was dat ze op internet corruptie en onrecht van de regering aan de kaak stelden. Reporters Without Borders (RWB) vraagt een halt aan de cybercensuur door de Vietnamese regering. Het vraagt om de vrijheid van 35 bloggers en roept iedereen op om hier een petitie voor hun vrijlating te tekenen.

RWB stelt dat Vietnam na China de grootste gevangenis ter wereld voor bloggers en cyber-dissidenten is: Vietnamese bloggers zijn een bron van onafhankelijk nieuws en informatie, als alternatief voor de door de regering gecontroleerde media. De bloggers schrijven over corruptie, milieuproblemen en politieke ontwikkelingen van het land.

De afgelopen jaren waren er verschillende golven van arrestaties van bloggers, netizens en journalisten. Gealarmeerd door de Arabische opstanden traden de Vietnamese autoriteiten harder op tegen afwijkende meningen om eventuele destabilisatie te voorkomen.

Onder de 35 bloggers die momenteel vastgehouden worden zijn onder meer de mensenrechtenactivist Dieu Cay en de advocaat Le Quoc Quan. Ze omvatten ook Paulus Le Son, Ta Phong Tan, Tran Huynh Duy Thuc en Nguyen Tien Trung. Ze zitten allemaal lange straffen uit op valse beschuldigingen als subversie, propaganda tegen de regering en pogingen om de regering omver te werpen.

Hun gezinnen worden onderworpen aan intimidatie en lastercampagnes. De moeder van de gevangen gezette blogger Ta Phong Tan pleegde in een daad van wanhoop over de manier waarop haar dochter werd behandeld in 2012 zelfmoord door zich in brand te steken.

Reporters Without Borders vraagt ​​de onmiddellijke vrijlating van de gevangengenomen bloggers en netizens, de opheffing van de censuur en de intrekking van de repressieve wetten die worden gebruikt tegen nieuwsbronnen, met name artikel 88 en lid 1 van artikel 79 van het wetboek van strafrecht.

Help ons om cyber-censuur te bestrijden in Vietnam! Verspreid deze petitie zo breed mogelijk!

Foto: Schermafbeelding van de petitie van Reporters Without Borders voor vrijlating Vietnamese bloggers, 22 augustus 2013.

Advertentie

Twitter komt met nieuwe regels vanwege beledigingen

Waar liggen de grenzen aan de vrijheid op internet en de sociale media? Wat moet de gepaste reactie van een nationale overheid zijn? In het Verenigd Koninkrijk ontstaat sluipenderwijze gewenning aan de maatregelen die de regering Cameron voorstelt. Ze komen neer op verdere inperking van burgerrechten en wijzen op een restrictief klimaat waarin terrorisme, porno en kindermisbruik hiervoor als reden worden aangevoerd. Terwijl steeds meer blijkt dat Britten voor hun veiligheid afhankelijk zijn van de Amerikaanse veiligheidsdienst NSA.

Twitter wil het misbruik aanpakken. Maar hoe? Iemand wiens account afgesloten wordt kan onder een ander alias weer opduiken. Men zou denken dat iemand die de wet overtreedt aangepakt wordt door de politie. Maar het volume is met 400 miljoen tweets per dag  te groot om effectief te kunnen reageren. Logisch is dat een multinational als Twitter zelf middelen reserveert om het misbruik aan te pakken. Twitter UK lijkt daar nu serieus een start mee te hebben gemaakt. Zodat overheden het argument van misbruik niet kunnen gebruiken om de internetvrijheid in te perken. En het internet aantrekkelijk en vrij blijft voor velen. Juist daarom moeten bedrijven als Twitter oppassen zich niet te eenzijdig aan de kant van de bestaande macht op te stellen.

Cameron wil filter voor internetporno. Gemakzuchtige symboliek

De Britse premier David Cameron gaat verder met zijn aanpak van internetporno. Hij kondigde gisteren aan voor te stellen om de toegang tot pornosites te blokkeren. Hij pleit voor ‘gezinsvriendelijke’ filters voor computers en smartphones. En hij heeft nog meer restricties in petto. Wie de pornosites wil bezoeken moet aangeven toegang tot de sites te willen. Dat wordt geregistreerd en ondermijnt de internetvrijheid.

Er zitten nadelen aan z’n aanpak. Voorstanders van beperkingen menen dat het in het terugdringen van kinderporno kan werken. Maar een antwoord daarop is dat het aan de opsporing, productie en acceptatie van porno en kinderporno niks doet. Kritiek op Cameron is dat-ie wil scoren met deze maatregel die de regering niets kost. Het roept de provider op een knop om te zetten. Cameron wil  daadkrachtig overkomen, terwijl-ie feitelijk het omgekeerde bereikt door de echte aanpak uit de weg te gaan. Ingrijpen in de virtuele wereld is betrekkelijk simpel, hoewel de bepaling van wat porno is nog niet zo eenvoudig is. Het onderliggende probleem van de niet-virtuele wereld die vraagt om inzet van politie gaat de regering-Cameron uit de weg.

Tegenstanders wijzen op de grootschalige spionage door de Britse veiligheidsdienst GCHQ, in samenwerking met de Amerikaanse NSA. De onthullingen van Edward Snowden tonen dat met documenten aan. De Britse veiligheids- en inlichtingendiensten weten alles van het internetgebruik van de Britten omdat ze directe toegang tot de internetcommunicatie hebben. Dat roept twee vragen op. Waarom pakt de politie producenten en distributeurs van met name kinderporno niet op als alle gegevens bekend is? Ondernemers en beheerders van sites met kinderporno moeten in samenwerking met de partners op te sporen zijn. En waarom zouden internetgebruikers die moeten aangeven een ‘gezinsvriendelijk’ filter uit te zetten de Britse overheid vertrouwen die liegt over de spionage en fouten maakt bij de bescherming van de privacy van de gebruikers?

Enkele maanden geleden debatteerde het Europarlement over het inperken en controleren van pornografie op internet. Dat werd schimmig gevoerd, mede omdat het via zelfregulering zou moeten. De Europarlementariër voor de Zweedse Piratenpartij Christian Engström wees onder verwijzing van het Europees Verdrag voor de rechten van de Mens op de informatievrijheid (artikel 10): ‘Een ieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid een mening te koesteren en de vrijheid om inlichtingen of denkbeelden te ontvangen of te verstrekken, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen.‘

Foto: Christy Turlington in advertentie voor Calvin Klein, 2013.

Spionageprogramma PRISM: wat was het begin van het eind?

Cenk Uygur van The Young Turks geeft een update over het Amerikaanse spionageschandaal. Klokkenluider Edward Snowden toonde dat onlangs met documenten aan, en dat was nieuw. Maar het vermoeden dat de Amerikaanse overheid persoonsgegevens aftapt en opslaat bestaat al jaren. Persbureau AP komt tot de conclusie dat PRISM slechts een onderdeel is van een veelomvattend programma van afluisteren en aftappen van persoonsgegevens. Dat vanaf 2001 vorm kreeg. De overheid slaat alles op van de Amerikaanse burgers. Zowel overheid als internetbedrijven spreken nog steeds niet de waarheid over de aard ervan. En Europeanen? Die zijn in de VS geen onderwerp van gesprek. Want progressieve Amerikaanse media kunnen dan wel een internationale focus op het nieuws hebben, ze zijn toch sterk gericht op de belangen van hun thuispubliek.

Foto: President Bush tekent de Patriot Act, 2006.

Generatieconflict VS tussen oude garde en klokkenluiders

Is er een direct verband tussen de heksenjacht op klokkenluiders en activisten (Occupy) door de regering-Obama en de vlucht van Edward Snowden naar Hong Kong? De krijgshaftige taal van het Amerikaanse politieke, journalistieke en militaire establishment tegen iemand als Bradley Manning, Julian Assange, Aaron Schwartz of Jeremy Hammond heeft in elk geval het vertrouwen in een eerlijke rechtsgang niet vergroot. Gary Young meent in The Guardian terecht dat het om een generatieconflict gaat. De klokkenluiders zijn de nieuwe Amerikaanse patriotten. De twintigers zijn volgens opinie-onderzoeker John Zogby de First Globals. Ze gaan voor de waarheid en zoeken informatie. Die is heiliger dan het doel-heiligt-alle-middelen beeld van een land.

Het verschil met de 70-er en voormalig vice-president Dick Cheney kan niet groter zijn. Zijn gebrek aan zelfreflectie is immens. Hij noemde bij Fox News Sunday Edward Snowden een verrader en mogelijk een Chinese spion. Cheney is achterdochtig waarom Snowden naar China is gevlucht: ‘I’m suspicious because he went to China. That’s not a place where you would ordinarily want to go if you are interested in freedom, liberty and so forth,’ zei Cheney. Zijn suggestie is dat iemand die gaat voor vrijheid in de VS moet zijn. Het antwoord is simpel. Het beeld dat in de VS de burgerrechten gerespecteerd worden ligt aan diggelen. Mede door de geheime programma’s die Cheney samen met president Bush tussen 2001 en 2009 invoerde. Een klokkenluider die andere opties heeft zal het wel uit zijn hoofd halen vrijwillig naar de VS te gaan. Vanwege het eenzijdige accent op staatsveiligheid bestaat daar geen eerlijke rechtspraak meer voor dissidenten.

De Chinese Global Times pleit ervoor om Snowden niet uit Hong Kong uit te wijzen. Het omschrijft de omslag in de beeldvorming over de VS: ‘Washington must be grinding its teeth because Snowden’s revelations have almost overturned the image of the US as the defender of a free Internet.’ De wereld ziet dat de VS met zichzelf in verlegenheid is. Barack Obama, Dick Cheney en belangrijke politici van beide grote partijen zweren bij onvoorwaardelijk patriottisme, staatsveiligheid en een specifieke rol voor de VS. Een nieuwe generatie zet echter internationalisme, waarheidsvinding en informatievrijheid voorop. In de tussentijd moet de VS de kwakkelwinter van Obama doormaken en volgt mogelijk nog een strenge Republikeinse winter vol repressie tegen ‘andersdenkenden’. De troost is: de jeugd heeft de toekomst. Als die zich niet laat onderdrukken.

Foto: Demonstratie voor Edward Snowden in Hong Kong. 13 juni 2013.

Britse geheime dienst onderschepte communicatie van bezoekende delegaties op G-20. Terrorisme?

The Guardian komt met de onthulling dat de Britse geheime dienst GCHQ op de G-20 top van 2009 in Londen in een gecoördineerde actie de telefoons en de computers van deelnemers afluisterde. Niet duidelijk is op welke schaal dat gebeurde. De aldus vergaarde informatie werd doorgespeeld aan de Britse delegatie die het succesvol gebruikte in de onderhandelingen. Het kreeg een voorsprong. Enkele delegaties maakten zelfs gebruik van een door de GCHQ nagebouwd internetcafé waar hun e-mails werden onderschept. The Guardian suggereert dat de Britten in deze operatie samenwerkten met de Amerikaanse NSA. Dat wordt niet uitgewerkt.

Klokkenluider Edward Snowden is deze informatie in ‘top secret‘ NSA-documenten op het spoor gekomen en heeft ze aan The Guardian overhandigd. Juist aan de vooravond van de G8 die op maandag in de Noord-Ierse hoofdstad Belfast begint. Snowden bevindt zich vermoedelijk in een ‘safe house‘ in Hong Kong. Guardian-journalist Glenn Greenwald werkt met een team aan het checken en redigeren van komende onthullingen.

The Guardian merkt op dat deze nieuwe onthulling nieuwe vragen stelt over de claim van Amerikaanse en Britse veiligheidsdiensten dat hun toegang tot het telefoon- en internetverkeer nodig is om terrorisme en zware criminaliteit te bestrijden. Bondgenoten als Turkije en Zuid-Afrika werden door de GCHQ op de korrel genomen. Niet in te zien valt of deze bondgenoten werkelijk als terroristen of criminelen worden beschouwd. Volgens de documenten werd de operatie door de toenmalige Britse premier Gordon Brown goedgekeurd. Britse ministers werden ook voorzien van de onderschepte informatie, zodat zij ook op de hoogte waren.

In de Tweede Wereldoorlog gebruikte het Amerikaanse leger aan het front native Americans als codespreker. Door gebruikmaking van dialecten van Indiaanse talen als Cherokee, Comanche of Navajo die de Duitsers of Japanners niet konden decoderen gaven ze boodschappen aan elkaar door. Ze maakten het verschil. Jan-Peter Balkenende die altijd zo opgaf van z’n niet te kraken Blackberry en aanwezig was bij de betreffende G-20 in Londen had met Zeeuwse, Friese of Limburgse dialectsprekers zijn internetverkeer waarschijnlijk beter beveiligd dan nu. Hoewel z’n Nederlands ook lastig te volgen was voor Nederlanders. Laat staan voor Britten.

Foto: Comanche Codesprekers van het 4th Signal Corps, 1940-45.

Edward Snowden: held en verrader. Maar wat het meest?

Meningen verschillen of Edward Snowden klokkenluider of ‘lekker’, held of verrader is. Enkele posities zijn duidelijk. Progressief Amerika vindt ‘m een held, tegenstanders van president Obama grijpen de onthullingen aan om aan te tonen dat de president de grip op het landsbestuur kwijt is en de gevestigde partijen vinden Snowden een verrader. Merkwaardig is dat ze alledrie gelijk hebben. In de publiciteit wordt nu de slag gevoerd om de zwijgende meerderheid. Opmerkelijk krijgt Obama veel kritiek uit progressieve kring. Niet te verwarren met de Democratische regenboogcoalitie die Obama door dik en dun blijft steunen. James Bamford beschrijft in Wired de militarisering van de veiligheidsdiensten en de VS met aan het hoofd generaal Keith Alexander die meer macht lijkt te hebben dan de president. Een verklaring voor Obama’s weinig daadkrachtige optreden.

Edward Snowden is zowel verrader als held. Dat wordt inzichtelijk in een debat tussen de progressieve journalist Chris Hedges en de aan de Democratische partij gelieerde rechtsgeleerde Geoffrey Stone. De laatste noemt Snowden een verrader. Hij heeft formeel-juridisch gelijk, maar wordt er door de eerste van beschuldigd zo het recht te verzwakken en uit te leveren aan de partijpolitiek. Wie heeft het meest gelijk? Iedereen die vindt dat Edward Snowden vooral een held is kan bij Avaaz en het Witte Huis een petitie ondertekenen.

Foto 1: Schermafbeelding op 14 juni 2013 van petitie ‘Stand with Edward Snowden‘ voor Avaaz.

Foto 2: Schermafbeelding op 14 juni 2013 van petitie ‘Pardon Edward Snowden‘ voor ‘We the People’.

Cenk Uygur: Rebellen tegenover Establishment. Het komt erop aan

Er zijn nu twee onderwerpen die het hart van Cenk Uygur van The Young Turks raken. Door de persoonlijke betrokkenheid en de urgentie die hij probeert over te brengen maakt dat z’n optredens overtuigend en in mijn ogen bijzonder. Het zijn uit wanhoop geboren hartenkreten. Ze omvatten zijn verleden en zijn toekomst.

Er is de opstelling van de Turkse premier Erdogan die zich onverzoenlijk opstelt tegenover de demonstranten en de islamisering van Turkije voortzet. Samengevat in het motto ‘Resistanbul‘. De geboorteplaats van Cenk is Istanbul. En er is de Amerikaanse president Obama die een verandering bracht waar niemand op rekende. Hij veranderde niet de VS, maar zijn beloften en mooie woorden. Obama zet het beleid van Dick Cheney voort.

Merkwaardig is dat de meerderheid van Democraten niet wenst te erkennen dat Barack Obama hetzelfde doet als president Bush. Waarbij over de laatste nog gezegd kon worden dat-ie zijn eigen waanideeën en principes volgde. Cenk Uygur is er pessimistisch over dat genoeg druk gezet kan worden om de macht die in beide middenpartijen verenigd is te veranderen. De opbouw van de controlestaat ziet-ie als niet meer te stoppen. Ondanks de publicitaire storm die opsteekt naar aanleiding van de onthullingen door Edward Snowden.

De enige kans om het beleid van president Obama nog te keren is een verenigd front van opposanten. De meerderheid van politici van de Democratische en Republikeinse partij is volgens Cenk Uygur te verregaand gecorrumpeerd om nog voor een verandering te gaan die gunstig uitpakt voor de burgers. Inclusief de gevestigde media. De rebellen vormen een zooitje ongeregeld van progressieve en conservatieve signatuur. Voor een hoger doel moeten ze hun meningsverschillen opzijzetten om een gelegenheidscoalitie te smeden.

Foto: Schermafbeelding van Cenk Uygur in item ‘Erdogan Clamping Down On Gezi Park Protests in Turkey‘ voor The Young Turks

Schoonheid van de grimmigheid: Turkse onlusten en sociale media

Sociale media sturen en voeden de onlusten in de Turkse steden. Vorige week werden ze door premier Recep Erdogan vervloekt. Hoewel-ie zelf miljoenen volgers heeft. Sociale media die zich tegen politieke leiders keren doorbreken de overheidspropaganda. Dan is de liefde gauw voorbij. Op actie volgt reactie. Da’s de wetmatigheid van watervlugge sociale media. Met Twitter als straatkrant, Instagram als plaatjesboek, Facebook als muurkrant en blogs die de laatste restjes geloofwaardigheid van de zittende macht afbreken.

Valt er een vergelijking te maken tussen de protesten tegen premier Erdogan en de Arabische Lente? Lastig. In het democratische Turkije heerst geen winter. Tunesische bloggers en Egyptische activisten haalden in 2011 en 2012 met steun van Amerikaanse en Europese hackers de kastanjes uit het vuur waarvan de islamisten profiteerden. In Turkije wachten de islamisten niet in de coulissen, maar vormen ze de macht. Op internet laten twitteraars of bloggers zich niet de wet voorgeschreven door de politiek of de gevestigde media die net doen alsof ze willen communiceren en de tijdgeest in hun vingers zouden hebben. Die verleidingsstrategie is uitgewerkt omdat hoogopgeleide, autonome, kritische burgers door de kloof met gevestigde media en politiek in hun eigen domein verkeren. En nagenoeg onbereikbaar zijn geworden. Ze gaan hun eigen weg. Samen.

Foto 1: Demonstrant met gasmasker gebruikt sociale media. Turkije, juni 2013.

Foto 2: Demonstranten met sociale media om hun boodschap te verspreiden. Credits: Oren Ziv/Al Jazeera. Turkije, juni 2013.

Foto 3: Demonstrante met gasmasker gebruikt sociale media. Turkije, juni 2013.

Vietnam krijgt kritiek voor hoge straffen tegen bloggers

EU’s vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken en veiligheid Catherine Ashton riep afgelopen maandag de Vietnamese regering op tot onmiddellijke vrijlating van drie bloggers. Wegens ‘propaganda tegen de staat’ zijn ze veroordeeld tot hoge gevangenisstraffen. Ashton spreekt haar bezorgdheid uit en is van mening dat de straffen bijzonder zwaar zijn. Frans Timmermans (PvdA) heeft vandaag kamervragen gesteld aan minister Rosenthal van Buitenlandse Zaken. Hij vraagt de EU de Vietnamese autoriteiten hierover aan te spreken.

Ook de Amerikaanse regering bij monde van woordvoerder van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland sprak afgelopen maandag zorgen uit: ‘We zijn zeer verontrust door de veroordeling van drie Vietnamese bloggers die niets anders lijken te hebben gedaan dan gebruik te maken van hun recht op vrijheid van meningsuiting‘. En: ‘Activisten straffen die gewoon gebruik maken van hun recht op vrijheid van meningsuiting is in strijd met het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, alsmede de Universele Verklaring Rechten van de Mens‘ zei Nuland. ‘De Vietnamese overheid moet deze drie bloggers vrijlaten, evenals alle gewetensgevangenen en zich onmiddellijk houden aan haar internationale verplichtingen‘, voegde ze toe.

Woordvoerder Lương Thanh Nghị van het Vietnamese ministerie van Buitenlandse Zaken zegt dat de straffen wettelijk tot stand kwamen. Vietnam zou zich aan internationale verplichtingen houden. Rechtbankpresident Nguyen Phi Long zegt dat de bloggers hoge straffen verdienen, omdat ze zich richten tegen de staat.

Nguyễn Văn Hai, bekend als Điếu Cày, werd door een rechtbank in Zuid-Vietnam veroordeeld tot 12 jaar, terwijl de oud-politieagente Tạ Phong Tần 10 jaar kreeg. Phan Thanh Hải die schuldig pleitte kreeg 4 jaar. Ze zijn lid van de door de regering verboden ‘Free Journalist Club‘ en stelden in hun postings corruptie, onrecht en de buitenlandse politiek van Hanoi aan de orde. Điếu Cày riep op tot hervormingen en democratisering. Reporters Without Borders omschrijft de Vietnamese regering als paranoia, repressief  en angstig voor een instorting van het regime. Op de 2011-2102 Press Freedom index staat Vietnam 172ste van 179 landen.

Foto: Affiche ‘Free Him Now’ voor de Vietnamese blogger Nguyễn Văn Hai, ofwel Điếu Cày