Prostitutie in Frankrijk: You don’t buy, I don’t sell

Dit is een kostelijke foto. Maar niet gemakkelijk te ‘lezen‘ zonder extra informatie van buiten de foto. Wat zien we? Centraal in beeld zit een in het zwart geklede vrouw alleen aan tafel. Die zo goed als leeg is. Het gaat overduidelijk om een restaurant voor de burgerij die wat te besteden heeft. De kleine burgerij. Zij onthult haar borsten en kijkt ons tegelijk vrijmoedig en benauwd aan. Is ze een eind in de 30? Een man rechts van haar merkt het op en bespeurt iets. Wat gaat zij doen? De glazen voor hem zijn leeg. Hij moet ook de fotograaf zien die de foto neemt. Op het bovenlichaam van de vrouw staat met zwart viltstift een Engelstalige tekst: ‘You don’t buy I don’t sell‘. Dus: jij koopt niet en ik verkoop niet. Wat verkoopt ze niet? De sleutel is de bloemenkrans op het hoofd van de vrouw. Een symbool van Femen, de nieuwe feministes die actie voeren voor vrouwenrechten. Extra informatie zegt dat het gaat om een campagne die klanten van prostitutie aanpakt. Ze zijn schuldig als ze kopen. Met die informatie verschuift de focus van de halfnaakte vrouw naar de loerende man. Zijn mannelijke blik koopt als het ware het vrouwenlichaam. En da’s voortaan fout in Frankrijk.

Foto: Campagne van Femen ter ondersteuning van de Franse wet die klanten van prostitutie criminaliseert.

Femen: lak aan de schijndemocratie van Facebook en Tunesië. Stoer

Femen.org plaatst bovenstaande foto bij twee berichten De eerste zegt: ‘Amina calls Tunis for antiislamists revolution!‘ en de volgende ‘Islamist censorship‘. Het tonen van een topless foto van Amina Tyler is een protest tegen ‘het fake Islamistische model van de ‘democratie’ van de Tunesische autoriteiten’ en een voortgaand geschil met Facebook dat telkens afbeeldingen van borsten laat vervagen of ‘blurt‘. Tamelijk betuttelend voor wie het eigen lichaam als wapen wil inzetten.  Dat protest wordt buiten de orde geplaatst. Politiek-religieus in Tunesië en economisch bij Facebook. Vrouwen van FEMEN hebben geen goed woord over voor de censuur door zowel de islamisten als Facebook en de behandeling van de klachten. Ze zeggen: ‘Fuck Your Morals!‘ Hebben ze gelijk? In elke geval maakt FEMEN het lichaam tot een levende muurkrant vol protest.

Strijd over postzegels, Marianne, Inna en FEMEN

In Frankrijk won een postzegel dat de nieuwe feministes van FEMEN zou verbeelden de competitie voor een nieuwe Marianne. Zo licht ontwerper Olivier Ciappa toe. Elke president mag een eigen Marianne kiezen en kan zich met deze keuze profileren. Deze moederfiguur vertegenwoordigt de Franse republiek en is een tijdje het gezicht van Frankrijk. Onder meer Brigitte Bardot (1969), Mireille Mathieu (1978) en Catherine Deneuve (1985) gingen FEMEN-voorvrouw Inna Shevchenko voor. Zij inspireerde ontwerper Ciappa. De keuze voor iconen uit de populaire cultuur is begrijpelijk vanwege de veilige keuze. Elke Fransman moet zich erin kunnen vinden.

Omdat Marianne het symbool van de Republiek is ligt de keuze gevoelig. De kritiek barstte los. FEMEN vergrootte dat uit door critici te reduceren tot nationalisten, reactionairen, homohaters en ander fascistisch tuig. FEMEN ziet op haar website in de keuze voor het ontwerp van Ciappa een bevestiging van de eigen strijd. Die het verbindt met de Franse Revolutie en het streven naar gelijkheid. De keuze voor FEMEN is opvallend. Deze keer dus geen icoon uit de populaire cultuur, maar een uit Oekraïne afkomstige politieke activiste.

Zien we wat we zien? Of denken we te moeten zien wat het bijschrift zegt? Ciappa zegt zich te hebben laten inspireren door allerlei voorbeelden. Inna Shevchenko was daarvan wel de belangrijkste. In de postzegel zal niet voor iedereen het gezicht van de oprichtster van FEMEN terug te vinden zijn. Eerder doemt een poezelig meisje als hoofdpersoon uit een tienerstrip op. In de postzegel is zonder voorkennis geen directe verwijzing naar FEMEN of Inna Shevchenko te herkennen. Conclusie is dat in de discussie over de nieuwe Marianne de beeldenstrijd het verliest van de woordenstrijd. In een beeldcultuur beslist zoals vaak de onderliggende tekst.

Foto 1: Franse postzegels met nieuwe Marianne. Ontwerp: Olivier Ciappa.

Foto 2: Activiste en oprichtster van FEMEN Inna Shevchenko (rechts).

Facebook sluit onvrijwillig de Femen-pagina’s. Waarom?

Onder het bericht ‘Zuckerberg! FEMEN is not pornography!‘ laten de feministes van Femen weten dat haar belangrijkste Facebook-pagina’s door Facebook onvrijwillig worden afgesloten. Waaronder FEMEN France, belangrijk voor de vanuit Parijs opererende ‘Sextremistes’. Femen betreurt deze gang van zaken omdat het via Facebook per land of taalgebied verslag kon doen van haar acties. Niet alle Facebook-pagina’s van de Femen organisaties zijn op dit moment afgesloten. Zo is FEMEN Holland nog bereikbaar. Onduidelijk is of en wanneer deze pagina’s alsnog afgesloten worden. Femen gaat in beroep tegen de sluiting van haar Facebook-pagina’s.

Volgens Femen voert Facebook ‘het verspreiden van pornografie en bevorderen van prostitutie’ als reden aan. Femen is duidelijk een politiek-feministische organisatie die opkomt voor vrouwenrechten. Als middel zet het het vrouwenlichaam in. Activistes van Femen demonstreren doorgaans met ontblote of beschilderde borsten. De verwijzing prostitutie te bevorderen is vreemd omdat Femen juist strijdt tegen prostitutie. Verder maakt Facebook de foto’s van de ontblote borsten zelf vaag (‘blur‘) zodat ook het argument dat Femen pornografie verspreidt niet geloofwaardig klinkt omdat Facebook dit door een technische ingreep verhindert.

Facebook weet dat Femen een actiegroep met politieke doeleinden is. Om te kunnen functioneren is het tegenwoordig normaal en noodzakelijk dat een actiegroep gebruik maakt van sociale media. Door sluiting van de FEMEN-pagina’s verhindert Facebook nu dat Femen zich politiek ontplooit. Femen zal niet echt een alternatief voor Facebook kunnen vinden. Door dit monopolie moet Facebook daarom extra zorgvuldig in haar argumentatie zijn. De vraag is of het die zorgvuldigheid betracht. Dat lijkt niet het geval. De beschuldiging aan het adres van Femen om pornografie te verspreiden en prostitutie te bevorderen is niet steekhoudend.

In een andere kwestie werd de Facebook-pagina van hongerstaker George Rolph ook onvrijwillig gesloten. Dit voelde voor Rolph en zijn sympathisanten praktisch als ex-communicatie uit het publieke debat. Want de gevestigde Britse media negeren hun zaak nagenoeg. Over die sluiting was geen beroep mogelijk. Facebook zou voor deze onvrijwillige afgesloten pagina’s op z’n minst een beroepsmogelijkheid in haar procedures moeten inbouwen. Ter compensatie van de machtsverhouding die nu eenzijdig bij het bedrijf Facebook ligt.

Foto: Freedom voor Femen.

Tunesië veroordeelt FEMEN-activistes om hun mening. En krijgt kritiek

Protest oefenen in de spiegel. Als serieus werk en voorbereiding op de strijd met baardmannen van de islam.

In protest tegen de opsluiting van Amina Tyler zijn in Tunesië een Duitse en twee Franse FEMEN-activistes tot vier maanden gevangenisstraf veroordeeld. Een woordvoerder van EU-Buitenlandcoördinator Catherine Ashton veroordeelt het strenge vonnis: ‘Om de vrijheid van meningsuiting te verzekeren, onderstreept de EU de noodzaak om wetten te herzien die geërfd werden van de vorige regimes, en nu gebruikt kunnen worden om die meningsuiting te beperken’. FEMEN probeert met protesten druk te zetten op de Duitse kanselier Angela Merkel om haar invloed aan te wenden de twee Franse en de Duitse activiste vrij te krijgen. FEMEN roept op tot de vrijlating van de vier activistes inclusief Amina Tyler en veroordeelt ‘de islamistische barbaren’ in Tunesië.

Amnesty International vindt een gevangenisstraf  van vier maanden voor de drie activistes onacceptabel en in strijd met de vrijheid van meningsuiting. Mensen gevangenzetten omdat ze zich uitspreken vindt Hassiba Hadj Sahraoul van Amnessty disproportioneel. Zelfs als sommigen het protest beledigend of contra-productief vinden. ‘Als de Tunesische autoriteiten serieus zijn over hun internationale verplichtingen inzake de mensenrechten, moeten ze de drie vrouwen vrijlaten’, aldus Hadj Sahraoui. De druk wordt opgebouwd.

Foto: Protest op 29 mei 2013 van de FEMEN-activistes Marguerite Stern, Pauline Hillier en Josephine Markmann voor het Tunesische ministerie van Justitie in Tunis. Credits: EPA

Femen-isme en de Rooms-Katholieke kerk volgens Hoffschulte

‘De man verwekt zijn kroost door penetratie van een vrouw, terwijl de vrouw haar kroost frontaal ter wereld brengt. Dat geeft beiden een ander beeld van de wereld, waarin vrouwen zorgend en mannen ordenend te werk gaan. Vrouwen verzorgen hun kroost en mannen zorgen ervoor dat die verzorging op ordelijke wijze kan geschieden.‘ Aldus de opinie van Ben Hoffschulte in het Katholiek Nieuwsblad. Hieraan voegt de rechtsfilosoof en antiquaar uit Leuven de observatie toe dat ‘het feminisme dat met een beroep op antidiscriminatie de priesterwijding van vrouwen eist finaal achterhaald is’. Hij heeft gelijk, maar anders dan-ie bedoelt.

Zonder het te noemen verwijst Hoffschulte met zijn titel ‘Femen-isme‘ naar een recent voorval. De activistes van FEMEN belaagden onlangs de rooms-katholieke aartsbisschop André-Jozef Léonard tijdens zijn lezing over godslastering en meningsuiting aan de Brusselse universiteit ULB. Da’s vele Belgische katholieken in het verkeerde keelgat geschoten. Een woordvoerder van de Bisschoppenconferentie vond de actie ‘totaal onaanvaardbaar’ en een persbericht noemde het onnodig omdat ‘de katholieke Kerk wereldwijd en in ons land met levensbeschouwelijke en religieuze diversiteit wil omgaan’. Hoewel precies deze formulering de vraag oproept of de kerk ook in de praktijk passend met diversiteit omgaat. Daarover bestaan twijfels bij critici.

Kan de Bisschoppenconferentie nog op begrip rekenen omdat het aanvoert het debat aan te willen gaan, dat voordeel van de twijfel verspeelt Hoffschulte met zijn stuk over het feminisme en het Femen-isme. Hij leidt uit de rol die vrouwen volgens hem binnen de Rooms-Katholieke kerk wacht ook uitspraken af voor vrouwen buiten de kerk. Door zijn argumenten binnen en buiten de kerk te zoeken en door elkaar te husselen schept Hoffschulte verwarring. Want wat voor vrouwen binnen de kerk geldt hoeft niet voor vrouwen buiten de kerk te gelden. En omgekeerd. Het recht op gelijke behandeling van alle vrouwen noemt-ie ‘misplaatste gelijkheidseisen’. De activistes van FEMEN krijgen zelden zulke zuivere standpunten in de schoot geworpen waartegen ze heerlijk los kunnen gaan. In z’n ouderwetse eerlijkheid is Hoffschulte de ideale tegenstander.

Ik ben het met Hoffschulte eens dat vrouwen niets in de kerk te zoeken hebben als priester of pater. Daar doet zijn 19de-eeuwse wereldbeeld niets aan af. Hij reduceert de vrouw tot haar maagdelijke status en duidt het streven van de vrouwen binnen de kerk als volgt: ‘Het getuigt eerder van een zekere onbenulligheid die afbreuk doet aan de vrouwelijke waardigheid. Er valt niets goeds te zeggen van dit opstandige streven, dat door de leiding van de grootste wereldkerk terecht wordt genegeerd.‘ Vrouwen hebben in deze kerk naar mijn idee niks te zoeken. Hoffschulte doet goed uitkomen hoe gedateerd zijn kerk is. Een wijkplaats voor weinigen.

Foto 1: Vrouwen met kazuifel en kruis heffen de handen hoog. Credits: AP.

Foto 2: Halfblote activistes van FEMEN belagen op 23 april 2013 te Brussel de Belgische aartsbisschop Léonard (niet in beeld). Een oudere man laat het niet op zich zitten en schopt terug.

FEMEN roept weerstand op in religieuze en links-radicale hoek

FEMEN is de van oorsprong Oekraïense groep activistische vrouwen die het vrouwenlichaam inzet om te protesteren. Onder het motto: ‘Onze God is vrouw, onze missie is protest, onze wapens zijn blote borsten‘. Het begon als protest van oprichtster Inna Shevchenko tegen de Russisch-Orthodoxe kerk. Zo zaagde ze in augustus 2012 in Kiev topless een kruisbeeld door. In protest tegen de veroordeling van de leden van Pussy Riot. Ze moest naar Parijs vluchten waar FEMEN sinds september 2012 gevestigd is. FEMEN opereert in steeds meer landen en uit zich over steeds meer onderwerpen. Met burgerrechten als gemeenschappelijke noemer.

FEMEN heeft een bij-de-tijdse marketing ontwikkeld met een FEMEN-shop. De toko in Parijs moet draaien. FEMEN is idealistisch, maar hoeft niet geïdealiseerd te worden. Maar elke NGO mag eigen middelen en focus kiezen om effectief te zijn. Mits het binnen de wet blijft. Om zich niet te isoleren dient FEMEN aan de veilige kant van de pornografie te blijven. Seks verkoopt, maar met mate. In die hoek worden vrouwen nu eenmaal geplaatst. Bij elke actie moeten de actievoerders van FEMEN de afweging maken of het provocatief genoeg is om het nieuws te halen, maar niet te uitdagend om onaanvaardbaar te worden voor een breed publiek.

Er bestaat weerstand tegen FEMEN. Vooral uit religieuze en links-radicale hoek. De natuurlijke vijanden van een open samenleving die uit de liberale democratie volgt en FEMEN voorstaat. Zo plaatst KRAPUUL een stuk dat ageert tegen Elma Drayer en tegelijk FEMEN de mantel uitveegt. Het doet FEMEN en Drayer tekort als het suggereert dat FEMEN hoofdzakelijk ageert tegen de islam en Drayer die attitude overneemt. Dat doen FEMEN en Drayer niet. De schrijver hangt aan dat anti-islamisme zijn betoog op dat in de lucht komt te hangen. Een symbolisch Russisch-Orthodoxe crucifix reduceert hij tot een monument voor concentratiekampslachtoffers. Columniste Elma Drayer nam het deze week in Trouw op voor FEMEN en verbaasde zich over de gebrekkige belangstelling in de Nederlandse media. Ze mist trouwens dit blog dat herhaaldelijk over FEMEN bericht.

Drayer citeert Evie Embrechts in wat ze als voorbeeld van ‘zuurlinksigheid’ ziet: ‘Er is niets feministisch aan dit soort neprebellie en Femen is een afschuwelijk voorbeeld van racisme en neokolonialisme‘. Embrechts stelt in haar betoog islamkritiek gelijk aan moslimhaat, wat een slot op elk debat gooit. Verder heeft ze zich slecht geinformeerd en zit haar mening de feiten in de weg. Evie Embrechts geeft toe dat ze haar stuk schrijft om frustraties en onbegrip van haar af te schrijven. Het is haar in mijn ogen niet gelukt om een afgewogen beeld van FEMEN te geven. Terwijl de vraag hoe marketing, media, pornografie, protest, vrouwenrechten, religie en levensovertuiging samengaan tot interessante conclusies kan leiden die iets zeggen over onze tijdgeest. Juist omdat de activisten van FEMEN iets nieuws proberen. FEMEN maakt meer los dan sommigen aankunnen.

Foto 1: ‘A Femen activist uses a chainsaw to cut down an Orthodox cross in Kyiv on August 17‘ [2012]. Credits: Reuters.

Foto 2: Op 18 augustus 2012 wordt door de overheid een nieuw kruis opgericht. Ofwel: geënt. 

Vrouwen van FEMEN en radicale islam botsen in Tunesië

Dat baardmannen meer kunnen dan bidden en tegenstanders vervolgen bleek gisteren in Tunesië. Hun ICT-brigade hackte de Facebook-pagina van ‘FEMEN Tunisia‘. En verving foto’s van de protesterende vrouwen met video’s van soera’s uit de koran en foto’s van koranteksten. Inmiddels hebben de activistische vrouwen de baardmannen weer uit hun digitale ruimte verdreven. FEMEN is niet ongelukkig met de actie omdat het in hun ogen het ware gezicht van de haters van de vrijheid toont:‘Keep showing your real face, freedomphobes!’ Siliconen en puur natuur slaan baardmannen knockout. Vrouwen zetten hun lichaam in voor de vrijheid.

Aanleiding voor de hack was dat de 19-jarige Amina die deel uitmaakt van FEMEN Tunisia een foto op sociale media plaatste. Van haarzelf met ontbloot bovenlijf. Erop stond in het Arabisch geschreven: ‘Mijn lichaam is van mij, en is niet de bron van iemands eer’. De salafistische prediker Adel Almi van de Al-Jamia al-Wassatia Li-Tawia Wal-Islah riep op tot haar dood. Eerst moest ze 80 tot 100 zweepslagen krijgen en daarna steniging tot de dood erop volgt. Hij vreest dat Amina vrouwen op andere ideeën brengt. Wat exact de bedoeling van haar actie is. Volgens de wet kan Amina voor het plaatsen van de foto 2 jaar gevangenisstraf krijgen. Plus een boete die oploopt tot 1000 dinar, zo’n 490 euro. De islamitische regeringspartij Ennahdha krijgt kritiek van critici dat het de salafisten te veel ruimte geeft. Ze intimideren tegenstanders. Amina Tyler is nu onvindbaar. Dat veroorzaakt onrust bij sympathisanten. Geruchten gaan dat ze in een psychiatrische kliniek is gestopt.

Allerlei groepen en individuen -overwegend vrouwen- nemen het op voor Amina en steunen haar. De opzet is om via sociale media aandacht te besteden aan de kwestie Amina. En de stand van de democratie in Tunesië en de intolerante radicale islam. 4 April is uitgeroepen tot ‘Internationale Protestdag om Amina te verdedigen’. Op change.org kan een petitie getekend worden die de Tunesische overheid oproept om het leven en de vrijheid van Amina te beschermen. En degenen die haar bedreigen onmiddellijk juridisch te vervolgen. Teken.

Foto 1: Foto van Amina die reactie van de radicale salafisten opriep.

Foto 2: Cartoon op FEMEN.org met de tekst: ‘Ze willen ons stenigen? Laten we ze borsten!‘

Foto 3: Petitie ‘Amina must be safe’ op change.org.

Topless globaliseert FEMEN met nieuw feminisme

De van oorsprong Oekraïense vrouwenbeweging FEMEN internationaliseert en heeft haar tenten opgeslagen in Parijs. Topvrouw Inna Shevchenko zaagde nog onlangs in Kiev topless voor de vrouwenzaak. Een Nederlandse Facebook-pagina komt aarzelend op gang. Met een Telegraaf-bericht dat Syrische meisjes slachtoffer van sexueel geweld zijn. In Parijs gingen vrouwen uit de bovenkleren om zich solidair te verklaren met hun islamitische zusters. Geen sharia, geen boerka. Eerder vierden ze met een optocht door immigrantenwijk La Goutte d’Or de opening van een centrum. Met op een ontbloot bovenlijf de tekst: Muslim, let’s get naked. FEMEN presenteert zich als nieuw feminisme. Tuinbroeken en korte kapsels zijn ingewisseld voor erotiek en wapperende haren. Met kleurige vrolijkheid vechten de vrouwen succesvol om een plek in de publiciteit.

Foto: Vrouwen van FEMEN demonstreren in Parijs, 18 september 2012. Credits Le Parisien

Topless zagen voor het goede doel met Inna Shevchenko

Een naakte vrouw, een kruisbeeld en een kettingzaag maken een fraai plaatje. Beeldend leggen de zachte krachten met motorgeweld de duistere krachten van de religie neer. Activiste Inna Shevchenko van FEMEN zaagt voor het goede doel in protest tegen de veroordeling van Pussy Riot. Pikant verslagen door Russia Today, de nieuwszender van Vladimir Putin. Inna zet haar zaagtocht voor het goede doel voort en zaagt morgen op het Gogbot-festival in Enschede. In een ode aan Pussy Riot. Female Power staat nooit voor paal.

Als gevolg van de actie is Inna Shevchenko naar het buitenland gevlucht. Ze werd continu bewaakt door de Oekraïense veiligheidsdienst. FEMEN vreesde haar arrestatie. Shevchenko verliet haar appartement via het balkon, reed per auto naar Korosten en pakte daar de trein naar Warschau, aldus een bericht van FEMEN. De video dateert van 17 augustus. In Parijs wil FEMEN een trainingscentrum voor activisten oprichten.