Opstelten neemt tijd voor beantwoording vragen over Demmink

Minister Opstelten vraagt uitstel om de kamervragen van de CDA’ers Pieter Omtzigt en Peter Oskam te beantwoorden. Reden is dat nog niet alle benodigde informatie ontvangen is. Hij zegt ernaar te streven ze zo spoedig mogelijk te beantwoorden. Kamervragen dienen in beginsel binnen 3 weken beantwoord te worden.

De vragen werden op 10 januari ingediend, werden op 25 januari op de site van de Tweede Kamer geplaatst en zijn gericht aan zowel de minister van Justitie en Veiligheid als die van Buitenlandse Zaken. Ze gaan over vermeende mensenrechtenschendingen in Turkije en Nederland, de reactie van afgevaardigden van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden daarop, en de tot voor kort hoogste ambtenaar van het ministerie van Justitie Joris Demmink die in verband wordt gebracht met pedofilie en obstructie van de rechtsgang.

Opvallend is dat minister Opstelten bij de vasstelling van de begroting van zijn ministerie op 3 oktober 2012 een brief naar de kamer stuurde met een antwoord op de aantijgingen over Demmink: ‘Wat onderzocht moest worden, is onderzocht. De uitkomst daarvan is steeds geweest dat er geen begin van juistheid is gebleken ten aanzien van de geruchten en aantijgingen.’ En over het verblijf van Demmink in Turkije schreef Opstelten: ‘Gelet op de aard van de aangegeven feiten en de ernst van de beschuldiging heeft de Rijksrecherche toch verder onderzoek gedaan. In dit zogenoemde oriënterend feitenonderzoek zijn mogelijke reisbewegingen van de betrokken ambtenaar in de aangegeven periode in Turkije onderzocht. Dit onderzoek heeft op geen enkele wijze een bevestiging opgeleverd dat betrokkene in de desbetreffende periode in Turkije zou zijn geweest.‘

Nu blijkt door de vragen van Omtzigt en Oskam dat wat in oktober 2012 met zekerheid vaststond voor minister Opstelten en het ministerie van Veiligheid en Justitie niet meer af te doen met de stelling dat er niks aan de hand is. Mede door de specifieke antwoorden die de CDA-kamerleden verlangen. Wordt vervolgd.

Foto: Tunnelvisie, Driemanspolder vanuit tunnel Leidschenveen. Credits: mtcrump.

NY Times: Nederlandse kunstsector belegerd door politiek

Als een ander het zegt wordt het nieuws. Ook als het al duizend maal is gezegd. Nina Siegel van de New York Times is vernietigend over de bezuinigingsdrift van de Nederlandse politiek. Algemeen secretaris Jeroen Bartelse van de Raad voor Cultuur noemt het een bloedbad. Prestigieuze culturele instellingen die soms al 20, 30 of 50 jaar bestaan moeten stoppen. In de podiumkunsten vielen de hardste klappen. Een dubbelhartige reactie van Bartelse omdat de Raad voor Cultuur in mei 2012 met het advies Slagen in Cultuur eigenhandig de bijl aan de wortel van de beeldende kunst zette. Voorzitter Joop Daalmeijer wordt als een foute burgemeester in oorlogstijd gezien. Naar aanleiding daarvan vielen instellingen om of werden gekortwiekt tot op het bot.

De kunstsector wacht nog steeds op verbetering. Zelfs bij de kunstbegroting in november 2013 weigerde het kabinet Rutte II reparatie. Ook de PvdA bleef doof voor kritiek. Inclusief een onmachtige Jetta Klijnsma. Eerder zei ze: ‘Het beleid van staatssecretaris Halbe Zijlstra veroorzaakt tienduizenden extra werklozen en maakt kunst en cultuur, door de btw-verhoging en afschaffing van de Cultuurkaart, weer iets voor de elite‘. De culturele kaalslag van Rutte I staat dus niet op zichzelf, maar wordt voortgezet in Rutte II. Maar omdat de instellingen sluiten heerst nu de stilte van het crematorium. Niet de PVV, maar de VVD is de kwade genius.

De Times merkt op dat de economische crisis Europese landen heeft gedwongen om te bezuinigen en dat de culturele sector een vroeg doelwit was. De paradox is dat juist in de landen die het meest ruimhartige cultuurbeleid hadden nu het diepst wordt gesneden. Naast Oostenrijk en Groot-Brittannië, ook Nederland.

De kritiek vanuit de sector was niet zozeer dat staatssecretaris Zijlstra bezuinigde, maar dat-ie dat deed met gebrek aan visie en misnoegen over de sector. Directeur Ann Demeester van kunstcentrum De Appel vat het samen: ‘De regering Rutte schilderde kunstenaars af als elitaire, parasitaire, verfijnde bedelaars die leefden van overheidssubsidies, met een zeurdige houding. Het valt moeilijk te verklaren waarom ze de behoefte hadden om deze zeer verachtelijke, zeer giftige vorm van kritiek te gebruiken. Als zulke zware bezuinigingen worden doorgevoerd, is er geen reden om de sector ook nog eens retorisch te demoraliseren‘.

Foto: Yael Bartana, uit The Missing Negatives of the Sonnenfeld Collection (2008)

Google waarschuwt voor Google: Eric Schmidt

In een lezing op Cambridge University over connectiviteit in de technologische toekomst waarschuwt Google’s bestuursvoorzitter Eric Schmidt voor de donkere kanten van internet en sociale media. Zoals cyberterrorisme of digitale chantage. De beloften en uitdagingen van de toekomst zijn het vinden van een nieuw evenwicht in een tijd van snelle veranderingen. Wie garandeert dat bijvoorbeeld hackers straks niet de besturing van drones overnemen? Hoe dan ook zouden ouders hun kinderen moeten voorlichten over internet en sociale media zoals ze dat nu over sex doen. Ter aanvulling, dat zou geïntegreerd kunnen worden in het vak mediakunde.

De waarschuwingen en vergezichten van Schmidt ogen merkwaardig. Google speelt een dubbel spel. Soms positioneert het zich aan de kant van de burger, maar meestal ligt het in bed met overheden. Zoals in Rusland of de VS. Als de vuistregel is dat staatsmacht, burgerrechten en bedrijfsbelangen communicerende vaten zijn, dan betekent dat het ene ten koste van het andere gaat. Tendens is dat burgers buitenspel worden gezet ten koste van de samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven. Deze laatsten worden binnenboord gehaald. Want hun techniek is nodig om de burger te controleren. Dat kunnen overheden niet alleen.

Eric Schmidt bedrijft met zijn lezing public relations en meet zich het aureool van de onafhankelijke buitenstaander aan die waarschuwt voor de gevaren van de toekomst. Wat-ie in zekere zin ook is omdat Larry Page als CEO sinds 2011 verantwoordelijk is voor de dagelijkse zaken. Schmidt bewaakt de naam van Google en gooit op prestigieuze plekken waarschuwingen over de toekomst in de publiciteit. Over het nu rept-ie niet. Dat komt te dichtbij. De gevaren zijn zeker realistisch. Maar sommige ervan zijn mede door Google ontstaan.

Over hermelijnvlooien, Oranje, gelijkgeschakelde media en Piraten

Nogmaals over de bewieroking van de aftredende koningin Beatrix in de Nederlandse media. Uit verbijstering schreef ik op de avond dat de koningin haar afscheid aankondigde onder meer het volgende: ‘In de media ontbrak elke kritiek. Ze leken wel gelijkgeschakeld zoals in de voormalige Soviet-Unie of de Oostbloklanden.’

Ik ben nog steeds niet over mijn verbijstering heen. Maar begrijp nu uit de compilatie van PowNews dat ook anderen met dezelfde kater zitten. Waar was de kritische noot in de pluriformiteit van dat superieur geachte Nederlandse omroepbestel dat zelfs de miniemste doelgroep zegt te representeren? Inderdaad, de ‘vakvrouw Beatrix’ verdient meer diepgang dan wat deze hermelijnvlooien, jaknikkers en hielenlikkers in bewondering te berde brachten. Het was een avond om snel te vergeten. Met het intellectuele reliëf van de Hollandse polder.

Als het koningshuis in beeld komt raken velen in verwarring. Waar ligt de grens? Zo gaf de Piratenpartij een persbericht uit met de kop ‘Piratenpartij is Koningin Beatrix dankbaar‘ waarin het de koningin bedankte ‘voor haar inzet voor de Nederlandse samenleving‘. Weliswaar relativeerde het slim deze gelukwens door te wijzen op de woorden van de koningin dat het tijd is voor een nieuwe generatie, maar als lid van de Piratenpartij herkende ik me er niet in. Niet zo belangrijk. Want leden kunnen niet altijd achter alle perspublicaties van hun partij staan. Maar van luizen in de pels van de politiek verwachtte ik toch een kritischer geluid.

In de staatsrechtelijke verhoudingen is het correct dat een politieke partij het staatshoofd voor bewezen diensten bedankt. Die dank onderstreept hoe de verhoudingen liggen. Het staatshoofd  is ondergeschikt aan de burger. Via partijen die het politieke bestel vormen. Het is de kruiperige mentaliteit die opvalt. Namelijk de onderhorigheid aan de macht. Want het fatsoenlijk bedanken van het staatshoofd kan op vele manieren. Nergens staat geschreven dat burgers of partijen zich ondergeschikt moeten maken aan traditie, dogma’s of onderhorig zijn aan autoriteiten. De pluriformiteit die bij dit onderwerp toch al ontbreekt is niet gediend bij een tegenbeweging die zich bij de meerderheid voegt. Toch koester ik de piraten, want beter hebben we niet.

Kansarm gezin uit Parijs museum gestuurd. Sociale minachting?

De katholieke pastor Joseph Wresinski is de stichter van ATD Quart Monde. Ofwel Hulp in Alle Nood Vierde Wereld. De organisatie strijdt tegen de armoede met de boodschap: ‘Armoede is ontoelaatbaar. Wij moeten ons aaneensluiten om haar uit te roeien.’ De van oorsprong Franse stichting werkt wereldwijd. Bevorderen van de toegang tot kennis, cultuur en onderwijs ziet het als een van de middelen om mensen met elkaar te verbinden. En armen uit hun isolement te halen. In Nederland werkt de Joseph Wresinski Cultuur Stichting.

In Frankrijk is een rel ontstaan omdat een familie bestaande uit twee ouders en een zoon uit het Parijse Musée d’Orsay is gestuurd omdat ze zouden stinken. Andere bezoekers hadden geklaagd over hun geur. Ze werden begeleid door een medewerker van ATD Quart Monde toen ze door vier beveiligers werden gevraagd om te vertrekken. ATD Quart Monde concludeert hieruit in een persbericht dat degenen die de armoede op hun gezicht dragen op een andere manier worden gemeten dan niet-kansarmen en worden gediscrimineerd.

Ik herinner me een voorstelling in het Utrechtse filmhuis ’t Hoogt van zo’n 20 jaar geleden. Er zat een man in de zaal die ontzettend stonk. Omdat de zaal niet vol zat schoven de bezoekers op. Weg van de bron die bij allen tot fysieke misselijkheid leidde. Met moeite zaten we de film uit. Afgeleid door de geuren in onze neus. Naderhand legde ik het geval voor aan directeur Henk Camping. Ik herinner me niet meer precies wat-ie adviseerde, maar we hadden een medewerker erbij moeten halen. Het was een situatie met alleen verliezers.

Hoe sterk de geuren in het Musée d’Orsay waren staat niet opgetekend. Ook niet of ATD Quart Monde een procedure heeft om eisen te stellen aan deelnemers aan haar culturele programma. Maar een theaterzaal is anders dan een museumzaal. Zeker die met de gigantische afmetingen van een 19de eeuw spoorwegstation. In Frankrijk dient cultuur vaak als middel van de politieke en maatschappelijke elite om zich te profileren. Democratisering is ver te zoeken. Veelzeggend is dat op uitnodigingen voor tentoonstellingen niet de levende kunstenaar centraal staat, maar de presidenten en voorzitters van raden, gewesten en gemeenten.

Daarom valt de verontwoordiging van ATD Quart Monde te begrijpen in haar gevecht tegen de armoede. Tegen een museumwereld die synoniem staat voor conservatisme. Maar er zijn verschillen. Want een ‘open’ kunstinstelling als het Palais de Tokyo of de FRAC is weer anders dan het behoudende Musée d’Orsay. Een eindoordeel valt daarom niet te maken over de vraag of het wel of niet terecht was dat het kansarme gezin is weggestuurd. Maar het is een publicitair geluk bij een ongeluk voor een organisatie die de armoede bestrijdt dat het isolement van armen zo beeldend in praktijk wordt gebracht door de staf van een Parijs museum.

Foto: Piero Manzoni (Arte Povera), Merda d’Artista (N.63), 1961. Dertig gram ingeblikte stront van de kunstenaar.

Kunstroof in Utrechtse Catharijneconvent op klaarlichte dag

Na de Rotterdamse Kunsthal was vandaag het Museum Catharijneconvent het slachtoffer van beroving. Deze keer op klaarlichte dag. Op de foto loopt een van de twee dieven met de vergulde monstrans naar buiten. De verdachten sloegen met een moker een vitrine kapot, aldus RTV Utrecht. Ze gingen er op een scooter vandoor.

Medewerkers van het museum zijn nog bezig de schade te inventariseren. Op dit moment is er de tentoonstelling Ontsnapt aan de Beeldenstorm. Middeleeuwse beeldhouwkunst te zien. Met kerkbeelden die zijn overgebleven na de beeldenstorm van 1566.  Er is nog niet naar buiten gebracht of de gestolen objecten deel uitmaakten van deze tentoonstelling. In dat geval woedt de beeldenstorm ruim 400 jaar later nog voort.

Onvermijdelijk zal de roof vragen over de beveiliging oproepen. Maar een museum dat tienduizenden en soms honderdduizenden bezoekers per jaar trekt kan nooit beveiligd worden zoals een fort of een bankkluis. Dat zou de Nederlandse musea buiten de samenleving plaatsen. De juiste actie lijkt inzetten op opsporing en het actualiseren van een register van gestolen kunst. Juist op dat laatste is de afgelopen jaren dom bezuinigd.

Foto: Een van de dieven van de kunstroof in het Utrechtse Museum Cataharijneconvent vlucht weg. Met witte sokken.

Nederland kan nadenken over een Koning door Loting

De vrijzinnige Boris van der Ham zette in 2011 vragen bij de erfopvolging. Immers een oneffenheid in de democratie. Het hoort er niet in thuis en wringt. Want waarom zou het hoogste ambt voorbestemd zijn aan een bepaalde familie? Nu koningin Beatrix aftreedt is het het moment om deze vraag opnieuw te stellen. In de media ontbrak elke kritiek. Ze leken wel gelijkgeschakeld zoals in de voormalige Soviet-Unie of de Oostbloklanden. Het geluid van Boris van der Ham of Karel van het Reve werd door niemand verwoord.

Waarom niet? Hebben we een gebrek aan verbeeldingskracht? Of aan durf? Of een teveel aan hermelijnvlooien en hielenlikkers? Want als de vraag over de erfopvolging nu niet gesteld kan worden, wanneer dan wel? Nooit? Het lijkt er sterk op. Is dat democratie? Die gelijkschakeling van de media is om recalcitrant van te worden. De meest kritische opmerking klonk in een oud filmpje van prinses Beatrix. Sportief liet ze doorschemeren dat niet alle Nederlanders de monarchie steunen. De journalistiek had er vanavond voordeel mee kunnen doen.

Timmermans symboliseert de open blik naar het buitenland

Zonder per se sociaal-democratische sympathie te hebben kan toch gesteld worden dat het een verademing is dat minister Timmermans zijn collega Uri Rosenthal opgevolgd is. Een verschil tussen een open blik en dichte ramen. Sinds Frans Timmermans op Buitenlandse Zaken zit is het een plezier om de antwoorden op de kamervragen te lezen. De geest van een tolerant Nederland klinkt erin door. Inclusief het realisme dat ook de verre voorganger Max van der Stoel kenmerkte. Niet voor niks een voorbeeld van Timmermans. Na de periode-Wilders zoekt Nederland weer aansluiting bij de wereld. Hoewel de indruk bestaat dat Timmermans dat in het kabinet in z’n eentje  moet bevechten en niet vanzelf cadeau krijgt. Hij krijgt die ruimte echter wel.

De antwoorden van Timmermans op de kamervragen van D66-er Sjoerd Sjoerdsma over de discriminatie van niet-gelovigen vatten de open blik programmatisch samen. Ze werden gesteld naar aanleiding ‘Freedom of Thought 2012; A Global Report on Discrimination Against Humanists, Atheists and the Nonreligious‘. Een rapport van de International Humanist and Ethical Union. De woorden van de minister zijn het citeren waard.

Reactie op het rapport: ‘Nederland zet zich al vele jaren in om de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging in brede zin te bevorderen. Het is mijn stellige overtuiging dat de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging ook het recht omhelst om van geloof te veranderen of zonder enige vorm van religieuze overtuiging of activiteit te leven.‘

Inzet om de situatie van niet-gelovigen te verbeteren: ‘Nederland [zet] zich in om de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging in brede zin te bevorderen. We besteden in dit kader al langer expliciet aandacht aan de situatie van niet-gelovigen. (..) Nederland heeft in Europees verband gepleit om de rechten van niet-gelovigen op te nemen in de EU-richtlijnen over godsdienstvrijheid.’

Actie in het buitenland: ‘Ik heb kennis genomen van het deel van het rapport dat erop wijst dat er ook binnen de EU voorbeelden zijn van atheïsten die achtergesteld worden alsook de organisaties die hun belangen behartigen. Ik ben van mening dat de EU zijn eigen huis op orde moet hebben als we op een geloofwaardige manier andere landen willen aanspreken.‘

Foto: ‘Meer dan 300 nieuwe leden van de Zevende-Dag-Adventisten afkomstig van 20 congregaties in West-Java, zijn in het Senajan zwembad van de Indonesische hoofdstad gedoopt‘. Indonesië, 1966. 

Kamerlid Nijboer haalt het nieuws: schaf 500 eurobiljet af

Kamerleden profileren zich om gehoord te worden. Zeker in grote fracties. Voor wetenschappers geldt dat publiceren nodig is om niet te vergaan: ‘publish or perish‘. De variant voor politici is: ‘perform or perish‘. Het kamerlid moet optreden, toneelspelen, presteren of zich aanstellen. Van alle markten thuis zijn om gezag op te bouwen door optredens elders. Het vak van kamerlid is het continu spelen van een potje driebanden. De bal ketst tegen de publiciteit, krijgt oorverdovende echo in dezelfde publiciteit en komt thuis in de fractie.

Het stellen van kamervragen is voor kamerleden een uitgelezen middel om de media te halen. Even herkenbaar als het eigen beeld in de spiegel omdat het voornamelijk naar zichzelf verwijst. Doorgaans wordt aan de hand van een krantenartikel of televisienieuws een vraag gesteld door het kamerlid dat vervolgens alle aandacht krijgt in de krant of op het televisienieuws. Kamervragen beginnen vaak als volgt: ‘Kent u het bericht dat ..‘. Behaagzucht, gemakzucht, gebrek aan onderzoekstijd en assistentie leiden tot een karakterschets van het Nederlandse politieke systeem. In verwevenheid met de media zoekt het steeds weer de makkelijkste weg.

Nu is er het 29-jarige Groningse PvdA-kamerlid Henk Nijboer. Hij pleit er bij minister Dijsselbloem voor om het 500 eurobiljet af te schaffen. Want het wordt alleen door criminelen gebruikt. ‘Het 500 eurobiljet dreigt een internationale drugsvaluta te worden. Straks gebruiken ze het in Zuid-Amerika vaker dan in Nederland‘, zegt Nijboer in De Telegraaf. In zijn tweets toont-ie wat belangrijk is. Een interview in De Telegraaf en optredens op BNR Nieuwsradio en in RTLNieuws. Backbencher Nijboer beleeft zijn fijnste uur: aandacht.

Wat Nijboer voorstelt is verre van nieuw. Al jaren klinken geluiden dat niet zozeer de criminaliteit, maar een ondergrondse economie gebruikt maakt van 500 eurobiljetten. Zoals in Spanje. Het correcte antwoord is het aanpakken van de criminaliteit en die zwarte economie. Het  afschaffen van het 500 eurobiljet neemt de oorzaken niet weg. Hoewel de VS en Canada vanwege de criminaliteit of die zwarte economie grote coupures hebben afgeschaft, komt de waarde overeen met het 1000 guldenbiljet of 1000 Duitse Markenbiljet. Straks stelt Nijboer voor om Air Miles of Rolex-horloges te verbieden omdat criminelen ze als betaalmiddel gebruiken. Nijboer ondermijnt met zijn optredens het vertrouwen in de euro die toch al zo onder druk ligt.

Foto: 500 eurobiljet

Anonymous hackt regeringssite en dreigt met actie

Hackers namen gisteren tijdelijk de site van de US Sentencing Commission over. Verantwoordelijk voor richtlijnen over gevangenisstraffen op federaal niveau. Uit kwaadheid over de dood van hactivist Aaron Swartz die op 11 januari zelfmoord pleegde. Volgens critici van de Amerikaanse overheid daartoe gedwongen door die overheid. De hackers dreigen gegevens openbaar te maken als de Amerikaanse overheid het justitiële stelsel niet hervormt. De FBI behandelt de hack als een crimineel onderzoek. Anonymous publiceerde op YouTube een video met toelichting en eisen. Het valt te bezien hoe krachtig de dreiging van Anonymous is.

Foto: Gehackte site van de US Sentencing Commission met tekst van Anonymous.