Rijksmuseum Twenthe is boos op Facebook vanwege naaktverbod. Waarom heeft het zich voor de publiciteit zo afhankelijk gemaakt?

Tubantia meldt in een bericht dat het Rijksmuseum Twenthe in Enschede problemen heeft met de publiciteit vanwege een naaktverbod van Facebook. Gevolg is dat het beeldmateriaal afgelopen maanden herhaaldelijk werd geweigerd omdat er teveel bloot op te zien was en het museum zich zo niet met publiciteitscampagnes kan profileren op sociale media. Woordvoerder Karin Jongenelen zegt: ‘De censuur van Facebook heeft absurde vormen aangenomen. Het is nu eenmaal een gegeven dat op veel historische schilderijen bloot te zien is. Juist de mooiste werken uit onze collecties kunnen we nu niet meer gebruiken in onze promotie.’

Eerder dit jaar ageerde Toerisme Vlaanderen in een ludieke actie tegen Facebook (FB) omdat oude kunst in Vlaamse musea te naakt werd gevonden en werd gecensureerd. Ik concludeerde in een commentaar dat de macht van de Amerikaanse techbedrijven erg groot is geworden, dat de censuur duidt op het opkomen van een nieuwe preutsheid en dat ‘kunstmusea zich als ‘tentoonstellingsfabrieken’ afhankelijk hebben gemaakt voor hun publieksbereik’. Aan de eerste twee redenen kunnen de kunstmusea weinig veranderen. De macht van Facebook is iets wat de politiek bij voorkeur in grensoverschrijdend overleg (bijvoorbeeld EU of UNICEF) moet aanpakken en het terugdringen van de nieuwe preutsheid is een maatschappelijk proces. Maar die afhankelijkheid van sociale media valt de kunstmusea of overheden te verwijten. Daar kunnen ze zelf iets aan veranderen. Ze hadden het nooit zover moeten laten komen. Nu worden ze verschrikt wakker en beseffen ze ineens hoe afhankelijk ze zich voor hun publiciteit van Facebook en soortgelijke bedrijven hebben gemaakt.

Welke signalen hebben ze afgelopen jaren gemist? Hoe merkwaardig is het dat een woordvoerder van een Nederlands rijksmuseum zegt geen kant meer op te kunnen? Dat is een brevet van eigen onvermogen. Het gepaste antwoord erop is ‘eigen schuld, dikke bult’. De preutsheid is niets nieuws. De voorbeelden zijn talrijk.

In 2014 censureerde FB weliswaar niet de naaktfoto’s van de Australische kankerpatiënte Beth Whaanga die op haar FB-pagina verslag deed van haar ziekte, maar zeiden meer dan 100 ‘vrienden’ hun vriendschap met haar op omdat haar verslagen te onthullend zouden zijn. Dat is de werkelijkheid waarin Facebook opereert. Een commercieel bedrijf dat het om winstgevendheid te doen is en goed oplet hoe die winst geoptimaliseerd kan worden. Als daar censuur bij past en af en toe een slappe, ontwijkende schuldbekentenis in een hoorzitting om de politiek te pacificeren, dan moet dat maar. In 2013 sloot FB de pagina’s van de topless opererende activistes van het vrouwencollectief FEMEN. In 2015 zei FB nee tegen het naakte realisme van kunstenaar Jans Muskee. In 2016 verwijderde FB de iconische foto van het ‘napalmmeisje’ in Vietnam vanwege naaktheid.

Overheden en semi-overheidsinstellingen als Rijksmuseum Twenthe zijn jarenlang de fuik ingezwommen en deden alsof dat zonder gevolgen zou blijven en straffeloos kon. Hoe naïef men na talloze waarschuwingen kan zijn maakt de woordvoerder van Rijksmuseum Twenthe inzichtelijk. Zij kan dan wel zeggen dat ze boos is op FB, maar eigenlijk zou ze vooral boos op het eigen mediabeleid moeten zijn. Ze heeft gelijk ‘hoezeer we zijn doorgeslagen’. Maar ze heeft anders gelijk dan ze denkt. Overheden en semi-overheidsinstellingen hebben zich jarenlang afhankelijk gemaakt van techbedrijven en dachten op kosten van FB gratis publiciteit te kunnen maken. Op de commerciële markt bestaat zoiets echter niet. Rijksmuseum Twenthe en soortgelijke instellingen zouden er verstandig aan doen om zich los te maken van FB en op internet hun eigen media op te bouwen waarover ze volledige zeggenschap hebben. Gezien alle signalen en incidenten hadden ze daar vijf jaar geleden al mee kunnen beginnen. Volgzaamheid, onderworpenheid en afhankelijkheid lonen niet.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Rijksmuseum Twenthe boos op Facebook: kunst met blote borsten verwijderd’ van Herman Haverkate op Tubantia, 28 september 2018.

Facebook verwijdert iconische foto van 9-jarig napalmmeisje vanwege naaktheid. Machtsmisbruik of preutsheid?

Dit is de iconische foto van het ‘napalmmeisje’ in Vietnam. Een foto van Nick Ut met onder meer centraal in beeld de 9-jarige Phan Thị Kim Phúc met napalm op haar lichaam. Ze was naakt omdat haar kleren door de napalm waren verbrand. Haar dorp Trang Bang was op 8 juni 1972 gebombardeerd door de Zuid-Vietnamese luchtmacht omdat vermoed werd dat er strijders van de Vietcong aanwezig waren. Ut won er de World Press Photo en Pulitzerprijs mee. De foto hielp er aan mee om de publieke opinie te beïnvloeden en te doen kantelen. Vanaf 1973 trokken de Amerikaanse troepen zich geleidelijk terug uit Vietnam.

De foto is niet te zien op Facebook, zo bericht nu.nl in een bericht. Het napalmmeisje zou te naakt zijn en mogelijk zelfs kinderporno zijn. Aanleiding was de Noorse krant Aftenposten die de foto plaatste bij een artikel op Facebook, waarna het sociale netwerk die verwijderde. Nu’nl: ‘Facebook zegt vrijdag dat het bij beelden van naakte kinderen moeilijk is onderscheid te maken tussen geoorloofde nieuwsfoto’s en kinderporno.’ Opmerkelijk is dat niet het geweld van een oorlog, maar de naaktheid van een 9-jarig meisje door Facebook als reden voor verwijdering wordt aangevoerd. Ik plaats dit commentaar met foto op Facebook.

Wat gaat er verkeerd als een foto die in het historische geheugen van generaties is gegrift, prestigieuze prijzen won en eraan meehielp om de publieke opinie te beïnvloeden door Facebook wordt verwijderd? Is hier sprake van nieuwe truttigheid of machtsmisbruik van internetbedrijven die onder een hoedje met regeringen spelen? Kinderporno wordt door politici vaak aangevoerd om maatregelen te nemen die neerkomen op de inperking van de internetvrijheid. Pornografie als excuus voor staatscensuur. Het is absurd dat Facebook meent een historisch belangrijke foto te moeten censureren vanwege de naaktheid van een 9-jarig meisje. Ook nog eens ‘functioneel naakt’ omdat het de verbranding van haar kleren en lichaam accentueert.

Deze ingreep door Facebook zegt dat dit bedrijf te veel macht heeft en er niet weet mee om te gaan. Er is onderhand een catalogus van fouten van Facebook te maken over de bizarre en preutse omgang met naakt. Zoals kankerpatiënte Beth Whaanga, de activistische feministes van FEMEN die hun blote borsten gebruiken als politiek wapen of kunstenaars als Jans Muskee van wie een tekening leidde tot de tijdelijke afsluiting van zijn Facebook-account. Het is de hoogste tijd dat Facebook door de gebruikers tot de orde wordt geroepen.

Foto: Nick Ut, Napalm Girl. Vietnam, 1972.

FEMEN vormt ‘anti-fascistisch front’ tegen politieke islam en extreem-rechts

Verwijzingen naar fascisme of anti-fascisme zijn doorgaans de kortste weg naar misverstand en verwarring. Naar welk fascisme verwijzen ze? Dat van de historische Mussolini in Italië, Hitler in het Derde Rijk, Stalin of Mao in hun communistische heilstaten, of dat van meer recente potentaten als Putin, Pol Pot, Marine Le Pen, Recep Erdogan, Koning Salman, Kim Jung-un of Hugo Chavez? Zo is het een kwestie van perspectief of men een politieke leider fascist of anti-fascist noemt. Vertel me wie u bent en ik vertel u wie u een fascist noemt. Historicus Jacques Presser vertelde ooit aan Gerard Reve wat deze in een brief aan Carmiggelt memoreerde: ‘Het nieuwe fascisme zal zichzelf “anti-fascisme” noemen’. Kortom, het fascisme is op z’n minst geen eenduidige term, soms een bewuste afleiding van wat het echt is en vaak een grabbelton of een mozaïek.

Activistische vrouwenbeweging FEMEN plaatste op 6 januari een commentaar dat bedoeld is als programma voor 2016 waarin het zich profileert als anti-fascistisch front. Dat doet het ergste vrezen, maar het valt mee. FEMEN ziet het islamisme en rechts-extremistische politieke partijen als fascistisch en dat klinkt aannemelijk.

Over islamisten: ‘Political Islam has gathered its troops against the values of equality, freedom, coexistence, emancipation and progress, considering these values as “Western” ideas and thus racist, needing to be destroyed. We assert instead that these values are universal.’ En over extreem-rechtse partijen: ‘extreme right political mafias, such as the Front National, struggle to take advantage of the climate of fear and gain voters seduced by their manly speeches to counter Islamism. Armed with sexist, xenophobic, racist, homophobic ideals, promoting a fantasized Christian supremacy, they are the political representatives of the same totalitarianism, based on the division of society and segregation, to ensure the superiority of a group of individuals over others.’ De politieke islam en extreem-rechts blijken twee kanten van dezelfde medaille.

FEMEN beweert dat de politieke islam en extreem-rechtse partijen elkaar aanvullen, op elkaar reageren en bestaan dankzij de ander. Dat valt te bezien. Dat extreem-rechtse politieke partijen de politieke islam nodig hebben om zich te profileren en te kunnen groeien is duidelijk. Maar of de politieke islam die buiten Europa het meest manifest is niet kan bestaan zonder extreem-rechts valt te betwijfelen. Want de politieke islam zet zich tegen de hele westerse samenleving af en heeft daar niet specifiek extreem-rechts voor nodig. Maar FEMEN heeft gelijk dat islamisten en rechts-extremisten in 2016 de grootste bedreiging vormen voor de waarden zoals we die kennen. Islamisme en rechts-extremisme verdienen het daarom om met voorrang bestreden te worden. En of we het fascisme en de bestrijding ervan anti-fascisme noemen is bijzaak.

Foto: Schermafbeelding van afbeelding uit artikel ‘FEMEN Antifascist Front 2016’, 6 januari 2016.

FEMEN protesteert tegen Spaanse wet die protest ontmoedigt

‘Democracia sin mordaza’ roept de sextremiste van Femen. Democratie zonder spreekverbod. Ze wordt door twee agenten afgevoerd die haar zwaar aanpakken voordat ze in Madrid de Spaanse minister van Binnenlandse Zaken Jorge Fernández Díaz kan benaderen. Op haar lichaam woorden tegen een controversiële wet, de ‘ley mordaza‘ waarvan de New York Times zegt dat deze Spanje terugvoert naar de donkere tijden van Franco.

Fernández Díaz van de conservatieve Partido Popular is de ideologische vader van de wet die met een beroep op de nationale veiligheid maatschappelijk protest zwaar beboet. De invoering ervan lijkt niets met de nationale veiligheid, maar alles met de politieke situatie in Spanje te maken te hebben. Het ontmoedigt het protest tegen de bezuinigingen en probeert het populistische Podemos wind uit de zeilen te nemen.

Het is een raadsel hoe zo’n wet die het democratische recht om te demonstreren verregaand inperkt in een lidstaat van de EU kan worden ingevoerd. Het past niet in een democratie. De New York Times citeert Maina Kiai, de speciale rapporteur bij de VN voor het recht op vrijheid van vreedzame vergadering en vereniging die Spanje oproept de wet in te trekken: ‘The rights to peaceful protest and to collectively express an opinion are fundamental to the existence of a free and democratic society.’ Terwijl de EU bezig is met het bestrijden van het onrecht buiten de eigen grenzen wordt zo’n wet in Spanje ingevoerd. Onbegrijpelijk. Spanje past protest.

Foto: Tweet van 22 april 2015 van de ICNL Alliance, op 23 april 2015 geretweet door Maina Kiai.

Facebook zegt nee tegen het naakte realisme van Jans Muskee

Beeldend kunstenaar Jans Muskee kreeg gisteren een melding van Facebook dat iemand bovenstaande foto van twee van zijn tekeningen had gerapporteerd wegens het bevatten van naakt en dat Facebook het ging onderzoeken. Een uur later kreeg Muskee opnieuw een melding met de mededeling dat de foto verwijderd was ‘omdat deze in strijd is met de richtlijnen van de community van Facebook’. Met een link naar deze richtlijnen. Daarop werd zijn account afgesloten. Hij kon pas weer inloggen na het invullen van een verklaring dat zijn tijdlijn geen naakt bevatte. De betreffende richtlijn ‘voor de Facebook-community’ over naakt luidt als volgt:

Heeft Facebook zorgvuldig gehandeld bij de verwijdering van de foto van de tekeningen van Muskee en de tijdelijke sluiting van zijn account? Het lijkt er sterk op dat de algoritmen van Facebook op hol waren geslagen en het niet volgens de eigen richtlijnen handelde. Want de foto van beide tekeningen die Muskee op zijn tijdlijn plaatste is geen ‘pornografisch materiaal’ of bevat ‘expliciete seksuele inhoud waarin een minderjarige is vertegenwoordigd’. Jans Muskee is een tekenaar die zijn artistieke verbeelding de ruimte geeft om het menselijk lichaam weer te geven. Facebook achtte het in dit geval blijkbaar nodig beperkingen op te leggen vanwege de weergave van naakt. De uitzondering die Facebook maakt voor artistieke uitingen in de vorm van ‘foto’s van een beeldhouwwerk zoals David van Michelangelo’ vond Facebook hier niet van toepassing.

Het gaat hier niet om naakt, Jans Muskee of om degene die het nodig vond om ‘het misbruik te rapporteren’. Het gaat om de machtspositie van Facebook. Om te kunnen functioneren is het voor actiegroepen, instellingen of personen noodzakelijk om gebruik te kunnen maken van sociale media. Facebook speelt hierbij een centrale rol. Door sluiting verhindert Facebook dat zonder dat er een alternatief voorhanden is. Door dit bijna-monopolie zou Facebook extra zorgvuldig in haar argumentatie moeten zijn. Wat gebeurt er als er nogmaals een rapportage van misbruik over Jans Muskee komt? Wordt deze kunstenaar dan voor langere tijd afgesloten? Daarnaast is tegen uitsluiting door Facebook geen beroep mogelijk wat het er nog onrechtvaardiger op maakt.

Dit geval staat niet op zichzelf. De sextremistes van Femen die hun borsten inzetten als politiek wapen gaan op Facebook met ‘geblurde’ -dus vervormde- borsten door het leven. Hun Facebook-pagina’s werden in 2013 tijdelijk afgesloten wegens ‘het verspreiden van pornografie en bevorderen van prostitutie’. Maar Femen is een politiek-feministische organisatie die opkomt voor vrouwenrechten en strijdt tegen uitbuiting van vrouwen door pornografie en prostitutie. Nog tragischer is het geval van de Britse George Rolph die in 2013 een hongerstaking was begonnen en nauwelijks publiciteit kreeg in de media. Op de 14de dag van zijn staking werd zijn account zonder opgave van reden of aantoonbare aanleiding door Facebook gesloten. De moraal: een Facebook-pagina beginnen tegen Facebook omdat het je account afsluit is de paradox van de nieuwe tijd.

Foto 1: Door Facebook verwijderde tekeningen van Jans Muskee van een posting op Facebook.

Foto 2: Schermafbeelding van richtlijnen van Facebook over naakt.

Shevchenko en Ramadan botsten over meningsuiting en islam

Inna Shevchenko van het activistische vrouwencollectief FEMEN was bij de bijeenkomst in Kopenhagen waarop een aanslag plaatsvond. Een Deense filmmaker werd gedood door de 22-jarige Deens-Palestijnse dader. Het vermoedelijke doelwit was de Zweedse kunstenaar en cartoonist Lars Vilks die overigens achteraf zegt dat de Deense politie de dreiging onderschat heeft. Vilks wordt bewaakt vanwege de dreiging door moslims.

Shevchenko gaat in debat met islamoloog Tariq Ramadan. Ze botsen over de grenzen aan de meningsuiting, de rol van de islam en de uitzonderingspositie die religie zou hebben. Sinds de aanslagen in Parijs bij Charlie Hebdo en op joodse doelen in Europa probeert de gevestigde islam zich te distantiëren van daders die zich op de islam beroepen. Hetzelfde geldt voor het opereren van ISIS dat volgens islamorganisaties niet de islam zou vertegenwoordigen. Maar zowel de daders van de aanslagen in Europa als ISIS menen juist dat zij de ware islam vertegenwoordigen. De religie van het zwaard. Dit geschil splijt de moslimgemeenschap.

FEMEN ziet religie als een uitingsvorm van een mannenmaatschappij en neemt het vanuit haar opvatting van nieuw feminisme steevast op de korrel omdat religie vrouwen inperkt. Het is dus niet precies hetzelfde thema als de vrijheid van meningsuiting. Shevchenko en Ramadan zijn tegen elkaar opgewassen en leggen elkaar van alles in de mond. Als de bewering van Shevchenko wordt gevolgd dat de tijd die Ramadan kwijt is aan het veroordelen van cartoons die de profeet afbeelden hij beter zou kunnen gebruiken om het geweld te veroordelen, dan maakt dat in een klap inzichtelijk hoe defensief Ramadan opereert in het verdedigen van bestaande posities. FEMEN heeft overal lak aan, en nog het minst aan religie. De in Oekraïne opgegroeide Inna Shevchenko weet haar minachting voor Ramadan slecht te verbergen. Dat geeft het debat een extra lading.

Als het leven decor is, dan wordt drama realiteit. Vaticaan & FEMEN

Wat zien we? Een herderlijk decor met een olijfboom, een huis met toegangstrappen en een lavendelkleurige achtergrond. Met verticale streep waar banen stof samenkomen. Theater dat heerlijk over de top gaat. Heet dat niet een Napolitaanse kerststal? Tussen boom en huis bevinden zich vijf gestalten. Het verschil in schaal verraadt hun herkomst. Drie ervan blijken bij de enscenering te horen, twee ervan niet. Van de indringers wordt een blonde vrouw weggevoerd door de half-zichtbare man die een beeld van een baby  draagt. De man met donkere cape en kepie lijkt weggelopen uit een 19de eeuws kostuumdrama van Luchino Visconti.

De fabel krijgt langzaam betekenis. De vrouw stapte een antieke kerststal in om een beeldje van Jezus te ontvoeren en is opgebracht door een bewaarder van een organisatie die met stijl bewaakt. De tweede foto geeft uitsluitsel. Herderin en schaap lijken welwillend aan te zien wat er achter de prosceniumboog van de echte wereld gebeurt. Het betreft een FEMEN-activiste en een kerststal in het Vaticaan. Zijn ze uit of in hun rol gestapt? De ontknoping lost het mysterie op en zorgt voor teleurstelling. Een actie voor vrouwenrechten, tegen vrouwenonderdrukking en voor abortus. Zo plat is de uitleg. Weg de verwarring over schijn en wezen.

Foto’s: Actie van FEMEN-activiste in het Vaticaan: Massacre of the Innocents.

Facebook, vrouwelijke seksualiteit, islam en de meningsuiting

Feitelijk een brave foto. Een zwaar opgemaakte vrouw ligt op bed. Een blauwe doek onttrekt haar gezicht aan het zicht en laat ogen en wenkbrauwen vrij. Ze staart naar rechts. De linkerhand ligt tussen haar benen. Twee vingers in het midden. Op de achtergrond een boek met op de omslag  ‘The Holy Qur’an’ en een dildo. De Photoshop is van Daniel Vrangsinn, een FB-vriend sinds we deel uitmaken van de groep Free Hamza Kashgari.

‘Something I made in Photoshop demanding “legalization” of muslim female sexuality. It caused one of Norway’s biggest debate forums to be mass-reported away from Facebook by angry muslims. Fascinating. Especially since Facebook insists it is not breaching their standards.’ Aldus het commentaar van Vrangsinn die in Noorwegen woont. De posting draait om de richtlijnen van Facebook en over de vrouw binnen de islam.

Facebook kent strikte richtlijnen over zedelijkheid die bijvoorbeeld de feministes van FEMEN achtervolgt.  Hun borsten -hun actiemiddel- worden telkens ‘geblurd’. In bovenstaande montage is geen sprake van naaktheid. Die is er uit verwijderd. Alleen de suggestie ervan is aanwezig. Zodat de vele meldingen over de posting die in strijd zou zijn met de richtlijnen van Facebook spaak lopen. Zoals Daniels vrienden tevreden constateren.

Foto: Posting op Facebook van Daniel Vrangsinn.

Femen: ‘God is Woman’. Zes dieptes op zoek naar een verhaal

Een geval van deep focus. Een fotografische techniek waarbij de voorgrond, het midden en de achtergrond scherp in beeld komen. Op de achtergrond is de Parijse Basiliek Sacré-Cœur te zien. Hoog in Montmartre. In het midden manoeuvreren een man en een vrouw -waarschijnlijk toeristen- zich in de juiste positie voor een selfie met de Sacré-Cœur op de achtergrond en zij tweeën op de voorgrond. Zogezegd een #church selfie.

Op de voorgrond staat een halfblote activiste van FEMEN, terwijl de fotograaf achter de camera blijft. Op haar bovenlichaam staat in zwarte letters ‘God is Woman’. Het bericht waarbij deze foto staat roept op om foto’s met de tekst ‘I am God’ te sturen.  In een actie tot steun voor de Duitse Josephine Witt ‘sextremiste’ die in de Keulse Dom half uit de kleren ging. Daarvoor kreeg ze een boete van 1200 euro. FEMEN overweegt beroep.

In de foto zijn aldus vijf dieptes te onderscheiden. De fotograaf die achter het beeld staat, de halblote vrouw met gespreide armen en bloemnkrans, de man en vrouw die een selfie maken, de muur waarvoor zich enkele mensen bevinden en de basiliek in de hoogte. Typisch aan de cinematografische verteltechniek deep focus is dat de personages die we zien samenhangen. Ook als ze onbedoeld in beeld komen worden ze met elkaar verbonden. Wat hebben de halfblote vrouw, het stel en de zich voor de muur bevindende mensen met elkaar te maken? Welke betekenis wil de maker aan de beschouwer van de foto -dus de zesde diepte- die als het ware achter de fotograaf staat opleggen? Dat God een vrouw is of dat we de wereld in de hand hebben?

Foto 1: Foto van FEMEN voor actie ‘I am God’.

Foto 2: Still (na 2’ 17’’) uit The Long Voyage Home (1940) van John Ford, cameraman Gregg Toland.

YouTube verwijdert video FEMEN wegens geweld. Is dat selectief?

Deze waarschuwing bij een verwijderde video maakt nieuwsgierig. Want op YouTube is veel geweld te zien dat wel door de censuur komt. Gaat het om het doden door ISIS van een Westerse gegijzelde of een veld vol lijken na een bombardement? Of het in het gezicht slaan van een weerloos iemand? Nee. Niets van dit alles.

Onderstaande video van FEMEN die als wetmatigheid van de sociale media elders opduikt toont het ontvoeren van een Rooms-Katholieke priester die door activistes van FEMEN in een auto wordt gesleurd. Niet wat je nou een extreme vorm van geweld noemt die gedragsregels van sociale media zou schenden. Des te meer omdat het in scene is gezet en de zogenaamde priester een ingehuurde acteur is. Wat bezielt YouTube?

Eerder lijkt voor YouTube onderstaande toelichting van FEMEN bij de gewraakte video steen des aanstoots te zijn. Maar een schending van het beleid van YouTube inzake geweld? Is daar niet meer voor nodig dan deze poging tot geweld die weldadig amateuristisch aandoet? De toevoeging Het spijt ons maakt het huichelachtig.

We took our first hostage to defend secularism against attacks of Vatican, the biggest religious mafia leaded by Pope. We are ready to release the priest once our demands are satisfied. FEMEN wish is clear: cancellation of Pope’s visit to EU Parliament 25th of November in Strasbourg.

We accuse Vatican together with it’s leader Pope for criminal religious occupation of Europe and identify EU Parliament as an enemy of secularism and freedom after their invitation of Pope in Strasbourg.

We promise to treat the hostage well and provide him with everything that is necessary while he is in our hands/breasts. Unlike from religion, feminism is peaceful!

GOD IS NOT A MAGICIAN, POPE IS NOT A POLITICIAN!
NO POPE IN EU PARLIAMENT! ”

Foto 1: Commentaar van YouTube bij een verwijderde video van FEMEN.

Foto 2:  Still uit video ‘blague douteuse des femen’ (= twijfelachtige grap van Femen) op YouTube.