Het is lachen én huilen als een vlot bedrijf dat ‘ondernemers en leiders bijstaat in hun persoonlijke en zakelijke ontwikkeling‘ met kunst aan de haal gaat. Kunst wordt ingezet als halffabricaat bij een praatje.
Neem mt/sprout dat over zichzelf zegt: ‘Wij zien het als onze missie om van leiders betere leiders te maken omdat wij geloven dat betere leiders gezonde, duurzame bedrijven bouwen en daarmee een groeiende economie.’
Mt/sprout excelleert in de cirkelredenering. Argumenten wijzen naar zichzelf. Mt/sprout construeert een schijnwereld die mooi lijkt, maar bij nader inzien leeg is. De constructie staat op zichzelf.
Het wordt er bedenkelijk op als mt/sprout in een persbericht over de kantooromgeving zegt: ‘Posters en kunstwerken zijn meer dan alleen decoratie; ze zijn een krachtig middel om creativiteit te stimuleren, de merkidentiteit te versterken en een inspirerende werkomgeving.’
Waar te beginnen om een reactie te geven? Voor de duidelijkheid laat ik de posters buiten beschouwing, die bedoeld kunnen zijn als decoratie. Dat ligt bij kunstwerken anders. Onduidelijk is overigens wat mt/sprout onder kunstwerken verstaat. Dat omschrijft het niet. Is dat kleurige grafiek per strekkende meter?
Hoezo zijn kunstwerken ‘meer dan alleen decoratie’? Hoezo zijn kunstwerken ‘een krachtig middel om creativiteit te stimuleren’? Hoezo zijn kunstwerken ‘een krachtig middel om de merkidentiteit te versterken‘?
Mt/sprout zegt in het persbericht: ‘Bij het selecteren van kunstwerken is het belangrijk om na te denken over de boodschap die je wilt overbrengen. Thema’s en kleuren moeten niet alleen passen bij de esthetiek van de ruimte, maar ook positieve emoties en reacties opwekken bij medewerkers en bezoekers.’
Mt/sprout is van het niveau ‘kunst boven de bank’ of in dit geval ‘kunst boven het bureau’. Het lijkt alsof mt/sprout een artikel uit 1955 uit Reader’s Digest heeft geplukt en opgepoetst tot een persbericht in het jaar 2024. Dat wringt.
Mt/sprout heeft blijkbaar geen idee wat kunst is en hoe het zich verhoudt tot de omgeving waarin het getoond wordt. Trouwens een tendens waar ook steeds meer musea aan onderhevig zijn. Wie de nieuwe collectieopstelling van het Centraal Museum bezoekt ziet hoe de vormgeving van Bureau Caspar Conijn de kunstwerken overwoekert, wegduwt, niet respecteert en tot onderdeel van een verhaal maakt.
Dat is vormgeving die niet dienend is, maar een rol voor zichzelf opeist. Zo redeneert ook mt/sprout. Het is het verdienmodel van dit bedrijf. Jammergenoeg staat mt/sprout niet alleen in het onbegrip van wat kunst is en wat de voorwaarden zijn om het passend en respectvol te presenteren.
Mt/sprout gaat verder: ‘Het vinden van de juiste leveranciers en kunstenaars die aansluiten bij de bedrijfswaarden is de volgende stap. Tot slot is het essentieel om regelmatig te evalueren en eventueel aanpassingen te maken, zodat de kunstcollectie blijft aansluiten bij de evoluerende identiteit van het bedrijf.‘ Dat laatste is al te sterk in het oog lopend. De regelmatige evaluatie en aanpassing is immers het verdienmodel van mt/sprout.
Mt/sprout moeten we echter maar niet te hard afrekenen op dit persbericht. Het heeft er immers geen benul van wat kunst is en dat het meer kan zijn dan een halffabricaat. Wat mt/sprout verkoopt zijn clichés over inrichting, over kunst en over psychologische impact. En vooral: over zichzelf als bedrijf dat handelt in banaliteit.
Een gat in de markt gaat blijkbaar samen met een gat in de lucht slaan. Hoe onnozeler, hoe winstgevender. Kunst kán een inspirerende werkomgeving bieden, zoals de BAT-collectie verduidelijkte die Alexander Orlow samenstelde. Daar stonden autonome kunstwerken echter centraal. Dat is het verschil.
Het is een teken aan de wand dat om economische redenen Nederlandse bedrijfscollecties worden afgestoten. Dat maakt de weg vrij voor bedrijven als mt/sprout die straffeloos onzin verkopen over de functie van kunst.
George Knight 