Al-Qaradawi: Sharia ja, maar handen afhakken pas na 5 jaar

Yusuf Al-Qaradawi is een Egyptische islamist. Ideoloog van de Moslimbroederschap die met de Partij voor Vrijheid en Gerechtigheid bij de verkiezingen 47% van de stemmen haalde. Doel van de Moslimbroeders en Al-Qaradawi is het vestigen van een maatschappij die is gebaseerd op de islam. Het PvdA-kamerlid Ahmed Marcouch kwam eerder in opspraak toen-ie Al-Qaradawi een ‘gerespecteerde autoriteit‘ noemde. Het gevaar voor de Nederlandse islam is dat het radicalisme van de Moslimbroeders onvoldoende doorzien wordt omdat opiniemakers als Tariq Ramadan het als gematigd voorstellen. En het paard van Troje wordt binnengehaald.

Katholieke kerk verzet zich tegen ontdopen

Volgens een bericht op KLOKK (Kinderlijke Koepel Overleg Kerkelijk Kindermisbruik) verzet de Rooms-Katholieke kerk zich tegen ontdopen. Belangrijk voor degenen die de kerk definitief en compleet de rug willen toekeren. Bijvoorbeeld vanwege het kindermisbruik. Maar ook vanwege het conservatisme, de positie van de vrouw en een paus die tegen condoomgebruik is in het door AIDS geplaagde Afrika.

In Beieren wilde een gescheiden man de doop van zijn dochter ongedaan maken. Hij had een aanklacht tegen de kerk ingediend. Achtergrond was dat zijn voormalige vrouw de dochter in 2010 had laten dopen zonder zijn toestemming. Zijn beroep werd echter bij de rechtbank verworpen. Want die stelt dat de doop tot de interne zaken van de kerk behoort die door een rechter niet getoetst kunnen worden.

Volgens KLOKK loopt in Frankrijk een soortgelijke zaak met een tegengestelde uitspraak. De 71-jarige René LeBouvier werd ooit gedoopt in de katholieke kerk van Fleury, maar in de jaren ’70 viel hij van zijn geloof. In 2000 diende hij een verzoek tot ontdopen in, maar in de papieren die hij van de kerk vervolgens ontving stond alleen dat-ie uitgeschreven was. In 2010 probeerde hij opnieuw om ontdoopt te worden. In oktober 2011 besliste een rechter in zijn voordeel. Het beroep van het bisdom hiertegen loopt nog.

Ontdopen is een nieuwe trend, hoewel deze aarzelend op gang komt. Volgens berichten dienen in België jaarlijks ongeveer 2000 en in Frankrijk 1000 mensen een verzoek tot ontdopen in. Met de afnemende maatschappelijke betekenis van de katholieke kerk is blijkbaar ook de angst verdwenen. Pedofilieschandalen binnen de RK-kerk en de pogingen om ze in de doofpot te stoppen jagen gelovigen naar de uitgang.

Decaan van de School of Canon Law aan de Katholieke Universiteit van Amerika Robert Kaslyn stelt dat iemand nooit ontdoopt kan worden. Want hij redeneert dat een gedoopte door het sacrament voor God is gekenmerkt. Da’s een logische benadering omdat binnen religies regels norm zijn. Des te meer omdat de kerk meewerkt aan uitschrijven is het verzoek om ontdopen niet essentieel. Een betere manier om afstand van de kerk te nemen is het ontkennen dat de rituelen enige waarde hebben. Dan ontdoopt men zichzelf in de ontkenning.

Foto: Kinderdoop in de katholieke kerk

Burgers en raad van Utrecht praten over Oud-Amelisweerd

De gemeente Utrecht houdt een raadsinformatieavond waar ook Oud-Amelisweerd aan de orde komt. Zo’n avond dient om bewoners bij de besluitvorming te betrekken en raadsleden van informatie te voorzien, zo zegt de gemeente. Bewoners zijn welkom om binnen te lopen. Insprekers moeten zich van tevoren aanmelden.

De toelichting zegt: Het landgoed Oud Amelisweerd krijgt een museumfunctie. Er zijn plannen om de Armando-collectie hier onder te brengen. De raad heeft vragen bij de plannen. Zo wil de raad weten wat de financiële consequenties zijn voor de stad en hoe er wordt omgegaan met mogelijke parkeerproblemen. Ook hoort de raad graag van betrokkenen wat de betekenis van het museum, met de Armando-collectie, gaat worden voor het landgoed. 

VVD en Groen-Rechts spraken zich kritisch uit over de onderbouwing van de plannen voor een nieuw Museum Oud-Amelisweerd. Ook het college van Utrecht zelf is kritisch. In een commissiebrief van 13 december 2011 wordt er serieus rekening mee gehouden dat een Museum Oud-Amelisweerd met als kern de Armandocollectie niet van start gaat. Dan komt er een terugvaloptie met een ‘sitemuseum’ of ‘open monument’. De Amersfoortse raad heeft evenmin vertrouwen in het ondernemingsplan en bedong in een raadsbreed aangenomen motie dat de zogenaamde bruidsschat gefaseerd uitgekeerd wordt.

Zowel de Vrienden van Amelisweerd als het Buurtschap zijn voor een museale functie van landhuis Oud-Amelisweerd, maar pleiten voor een geleidelijke groei binnen stevige voorwaarden. Beide belangenbehartigers hebben zich vanaf het begin gericht op de aanscherping van de voorwaarden voor een museum in een natuurgebied. Omdat het primaat van de besluitvorming bij de politiek ligt was dat het maximale haalbare.

De Toekomstvisie voor de landgoederen omschrijft voorwaarden voor nieuwe functies zoals een museale functie in Oud-Amelisweerd. ‘Deze moeten dienstbaar zijn aan de landgoederen. De functies moeten bij het karakter passen, niet tot aantasting leiden, zich voegen in de aard en historie, slechts tot minimaal extra autoverkeer leiden of enige extra parkeerdruk, en geen onevenredige publieksaantrekkende werking hebben.’

De Vrienden omschrijven het als volgt: De gemeente Utrecht heeft tot dusverre zonder meer een grote mate van zorgvuldigheid getoond. In de Toekomstvisie voor de landgoederen staat expliciet vermeld dat een nieuwe functie zich moet voegen naar de aanwezige kwaliteiten en geen werkelijke toename van druk op de landgoederen mag betekenen. Maar het museum moet tegelijkertijd wel financieel kunnen rondkomen. En dat vraagt om voldoende bezoek en (horeca-)opbrengst. Kan de omgevingsdoelstelling wel samengaan met de doelstelling van een gezonde exploitatie? Deze vraag stellen is de vraag beantwoorden, zo lijkt het intussen.

Foto: Restauratie Oud-Amelisweerd, 10 september 2010. Credits: Marly Weemen

Publiek debat gevraagd over internetvrijheid vanwege ACTA

Ineens praat iedereen erover dat de internetvrijheid onder druk staat. Zo moesten de providers Xs4all en Ziggo tegen hun zin de downloadsite The Pirate Bay blokkeren. UPC, T-Mobile en KPN zullen trouwens deze site niet zonder gerechtelijke uitspraak blokkeren, zoals de Stichting Brein verwachtte. En in de VS zorgen de wetten SOPA en PIPA voor veel discussie. Weliswaar lijken de tegenstanders aan kracht te winnen, maar vraag is waar het compromis uitkomt. Onbeperkte internetvrijheid zoals we die tot nu toe kenden lijkt verleden tijd.

ACTA (Anti-Counterfeiting Trade Agreement) is een wereldwijd handelsverdrag over intellectueel eigendom. Het wordt al vijf jaar op het hoogste niveau voorbereid. Nu is het aan bestuurders om een vrij internet te verenigen met de bescherming van intellectueel eigendom. Dan kan door misbruik aan te pakken zoals het sluiten door de FBI van de uploadsite Megaupload. Maar ook velen die er legaal bestaanden deelden werden slachtoffer. Daarom wordt de sluiting aangevochten door Piratenpartijen die opkomen voor internetvrijheid.

Politiek en opsporingsdiensten dienen chirurgische ingrepen te ontwikkelen waardoor flagrante overtredingen kunnen worden opgespoord zonder dat welwillende internetgebruikers schade ondervinden. Zo’n aanpak kost extra geld, maar is de enige manier om een geloofwaardige bestrijding van piraterij mogelijk te maken. En maatschappelijk draagvlak te krijgen. Belangenbehartigers van intellectueel eigendom hebben eerst te lang stilgezeten en zijn daarna te onbeheerst in actie gekomen. Hoogste tijd dat politiek en publiek dat corrigeren.

Tegen de barbaren

We vechten tegen de barbaren. Ieder heeft een andere barbaar in het vizier. Waar de een vecht tegen de baardman, vecht de ander tegen de kunstenaar die een profeet afbeeldt. Waar de een vecht tegen de multinational die het milieu vervuilt, vecht de ander tegen de dominee die jaagt op de antichrist.

Die constatering is een waarheid als een koe. Het netwerk van relaties maakt onze samenleving. Het ene stoot af en het andere trekt aan. In die tegenstellingen kunnen we onze positie bepalen en worden wat we zijn. We bestaan in de vergelijking door de afweging van afstand en toenadering.

Ons uitspreken tegen Shell is makkelijk. Of tegen Rutte. Of tegen troepen naar Afghanistan. Of tegen De Telegraaf.  Of tegen Wilders of Beatrix. Of tegen brallerige VVD-ers, aarzelende PvdA-ers of zalvende CDA-ers. Of tegen de hoge moskee of het lage water. Of tegen het grijze weer of grijsgedraaide praatjes.

De uitdaging is om verder te gaan. Verder dan de usual suspects. Prikkel is om dat te doorgronden. Daar begint de nuance. Daardoor kunnen we krachten en machten beter begrijpen. Zonder ze ooit te bevatten.

We kunnen stelling nemen. Ons vereenzelvigen met partij of gedachtengoed. Om vanuit onze uitkijkpost in te stemmen. We kunnen ook verkenner zijn. Zwerven en ons niet binden. Het gaat erom zowel het goede van de een als het goede van de ander te willen zien. Evenals het minder goed van beide.

Soms moeten we onverdeeld tegen zijn. Als het moment dat vraagt. Slechts zo blijft de samenleving in stand die we graag kritiseren. Om het daarna los te laten zo gauw het kan. Want ook zekerheden veranderen. In het gevecht tegen de barbaren die voortdurend van gedaante wisselen.

Foto: Western Desert After Axis Retreat van Bob Landry (1942)

Burkaverbod helpt vrouwen voor zichzelf op te komen

Het kabinet stemt in met een burkaverbod ondanks een advies van de Raad van State dat oordeelt dat het in strijd met de vrijheid van godsdienst is. Het kabinet legt dit advies naast zich neer. Straks staat er op het in het openbaar dragen van een burka of gezichtssluier een boete van maximaal 380 euro. Volgens vicepremier Verhagen is het verbod tegen gezichtsbedekkende kleding bedoeld omdat het de open communicatie hindert.

In de reacties tekent zich een tweedeling af. Wilders vindt het geweldig nieuws, maar verder lijkt niemand er warm voor te lopen. Geledingen van de linkse en religieuze politiek zijn minder enthousiast. Zoals Tofik Dibi (GroenLinks) en Arie Slob (ChristenUnie). Dit monsterverbond tussen oudlinks en christenen blokkeert telkens de vrijzinnige politiek. Elke keer als het wil scoren komt de bevoorrechte positie van religie om de hoek kijken. Ondanks het feit dat het burkaverbod op het tegendeel lijkt te wijzen. Maar het is symboolpolitiek.

In oktober 2010 ergerde toenmalig JS-voorzitter Jelle Menges zich aan oudlinks: Vooral die types als Hedy d’Ancona. Vroeger hardcore feministen. Ze verbrandde bh’s, vond het huwelijk een vorm van onderdrukking en provoceerde meer dan Ayaan Hirsi Ali ooit deed. Alles voor de vrouwenrechten. Dat wil zeggen: toen. Nu zien deze feministen de burka bijvoorbeeld ineens als een vorm van voor jezelf opkomen. Ze praten alles goed, als het om de islam gaat. Provoceren is uit den boze. Veel PvdA’ers zagen allochtonen als troetelkinderen, die je moest aaien en paaien. Ze zagen de nieuwkomers niet als volwaardige mensen. 

Foto: Vrouwen in burka

VS kent geen scheiding van kerk en staat: debat Jacksonville

In het debat tussen de vier overgebleven presidentskandidaten Ron Paul, Mitt Romney, Newt Gingrich en Rick Santorum voor de Republikeinse partij in Jacksonville in de aanloop naar de voorverkiezingen op 31 januari werd de vraag gesteld hoe religieus geloof hun beslissingen zou beïnvloeden. De antwoorden wijzen niet op een scheiding van kerk en staat. Over de interpretatie daarvan bestaat in de VS verschil van mening. De scheiding is slechts door losse uitspraken van presidenten als Jefferson en Madison vastgelegd.

Alleen Ron Paul geeft een antwoord waar een scheiding van kerk en staat doorklinkt. Rick Santorum gaat het verst als hij over godgegeven rechten praat die hij boven de wereldlijke macht stelt en ‘if the state gives you the rights, they can be taken away, if they come from god, they can’t be taken away‘. Maar Santorum heeft gelijk zoals de Onafhankelijkheidsverklaring aantoont. Voor de meeste Europese oren klinkt dit tamelijk bizar.

Occupy-generatie zoekt vooruitgang door kritiek

Vooruitgang is een utopie. Dat denken komt mede uit sociaal-democratische bron. Nu het besef doordringt dat het niet meer vanzelfsprekend is dat volgende generaties het beter krijgen, zakt dat geloof weg. Mensen staan minder op elkaars schouders, vliegen minder hoog en worden cynisch. Het slaat de basis onder de samenleving weg. De Occupy-generatie symboliseert die teruggang, en biedt perspectief. Voorlopig onscherp.

Op het Indiase platteland of in de Chinese buitengebieden wordt nog vooruitgang geboekt. Maar in Europa viert cynisme hoogtij. Creatief schoppen van de generatie 1968 ligt achter ons. Na het ik-tijdperk van de jaren ’90 zitten we in de verbrokkeling. Vooruitgang is verhoging van welzijn. Geluk is op bepaalde plaatsen net iets dikker gezaaid. De edele wilde die zich aan de wereld onttrekt voelt weinig gemis. Evenmin als de geleerde die voluit in de wereld zit. Maar de analfabeet die graag mee wil doen voelt pijn. Of het talent dat niet aan kan haken omdat het geen goede scholing krijgt. Of de jongere generatie die niet meer aan de bak komt.

Zonder onderwijs wordt het moeilijk. Nieuw is dat goed onderwijs evenmin helpt. Oude waarden worden omgekeerd. Maatschappijcritici beweren dat onderwijs dient om mensen klaar te stomen voor economische activiteit die meerwaarde geeft aan bezitters van produktie- en kapitaalgoederen. Vroeger paste daarbij een beeld van een fabriek met een dichtschuivend hek. Nu is dat beeld gefragmenteerder en moeilijker te vangen.

Vooruitgang is een waarneming die leeft en feitelijk niet waar hoeft te zijn om invloed te hebben. Vooruitgang is meer dan politieke en economische ontwikkeling. Het betreft ook vrijheid en ontwikkeling van gedachten en overtuigingen. Lucht om te denken. Vertrouwen. Maar economische bestaanszekerheid is de basis van alles.

Foto: Balloon race, Hurlingham, London, 1909

Turks raketprogramma roept vragen van de PVV op

De PVV stelt kamervragen aan de ministers van Defensie en Buitenlandse Zaken over het Turkse raketprogramma. De Engelstalige editie van de Turkse krant Hürriyet zegt: Turkish missiles over Brussels, Paris, Berlin, Rome (and others). Met de aankeiler: De Ottomaanse belegering van Wenen in 1683 kan hebben gefaald, maar de Turken staan binnenkort weer aan de poorten (nou ja, deze keer, de hemel) van Europa. Volgens de seculiere en regeringskritische krant is premier Erdoğan initiatiefnemer van het raketprogramma.

In 2014 bestrijken Turkse raketten met een bereik van 2500 kilometer de volgende steden:  Athene, Amsterdam, Barcelona, Berlijn, Beiroet, Brussel, Genève, Algiers, Jeddah, Cairo, Kopenhagen, Kiev, Londen, Milaan, Moskou, Parijs, Rome, Stockholm, Damascus, Teheran, Tel Aviv, Tripoli, Warschau, Wenen, Zurich en Amman. Maar waarom heeft Turkije met een van de grootste legers van alle NAVO-landen, inclusief een moderne luchtmacht, ballistische of kruisraketten nodig? Wil het de NAVO verlaten? Wil het haar positie binnen de NAVO versterken? Wil het politieke munt slaan uit haar raketprogramma? Het roept vragen op.

De PVV-leden Hernandez en Kortenoeven vragen de ministers Hillen en Rosenthal onder meer ‘hoe Turkse langeafstandsraketten, die met biologische, chemische of nucleaire wapens kunnen worden uitgerust, passen binnen het nieuwe strategisch concept van de NAVO‘. En: ‘is het Turkse raketprogramma volgens u een signaal dat Turkije zich afwendt van de transatlantische militaire samenwerking binnen de NAVO‘.

Foto: 14 Juli 1683: De Turken voor Wenen.

Occupy Davos 2012: over onrust (99%) en onrust (1%)

Het World Economic Forum (WEF) dat van 25 tot 29 januari plaatsvindt in het Zwitserse Davos heeft een kamp van de Occupy-beweging. Met iglo’s in de sneeuw. Weliswaar aan de rand bij het station, maar toch. Georganiseerd door de Zwitserse sociaal-democraten samen met internationale en lokale Occupisten. Een jaar geleden bestond de beweging nog niet. Nu is het de spiegel waarin de macht kan kijken.

Naar Davos komen staatsleiders en bestuursvoorzitters van topbedrijven. Niet de spreekwoordelijke 1% die de wereld bezit, maar 1% van de 1% verzamelt zich hier. Een enkele helicoptervlucht vanuit Zürich kost 4200 euro. Het WEF reageert in een Global Risk Report op de bezwaren tegen ongelijkheid zoals die door Occupy worden verwoord. Want de gevestigde macht beseft dat het eigen verdienmodel in gevaar komt als de sociale en economische onrust toeneemt. Banken en bedrijven kunnen overigens hun verdienmodel verbeteren door zelf minder te verdienen. Samenwerking met Occupy zou de wereldwijde beroering kunnen dempen.

Occupy heeft nu al invloed. Hoewel aan de marge. Maar invloed moet groeien. Occupisten worden niet toegelaten om op het WEF te spreken ‘omdat ze alleen kritiseren’. En da’s blijkbaar niet de bedoeling. De opmerking van een WEF-woordvoerder wie de belangrijkste vertegenwoordigers van Occupy zijn is veelzeggend. Het gaat voorbij aan twee vragen. Namelijk hoe representatief is de verzamelde bedrijfselite in Davos en waarom zou een tegenbeweging oude organisatiestructuren imiteren? We zien verder in Davos 2013.