Kritiek met Lubach op besluitvorming over CETA, TTIP en ISDS

Arjen Lubach overdrijft. Niet over de werking van de handelsverdragen van de EU met respectievelijk Canada (CETA) of de VS (TTIP), maar over zijn eigen rol in het debat daarover. Die is minder groot dan hij beweert. Mogelijk probeert Lubach zijn eigen gewichtigheid te relativeren door deze ongerijmde claim. CETA en TTIP dreigen de burger buitenspel te zetten. Er is al jaren veel politieke en buitenparlementaire weerstand tegen.

Een constante in de strategie van degenen die regels als obstructie beschouwen en niet als bescherming is dat ze de weg met de minste weerstand kiezen om hun doel te bereiken. In die zin dat de voorstanders van vrijhandel die de regelgeving maximaal willen beperken een verdrag dat te veel politieke en publicitaire tegenstand krijgt opgeven om het via een achterdeur via een ander verdrag te realiseren. Michael Geist wees er in 2012 op dat ACTA dat tegenstand kreeg werd omgekat tot CETA. En nu dreigt CETA een zijdeurtje voor TTIP te worden omdat het Amerikaanse bedrijven via Canada op zachte voorwaarden toegang tot de EU geeft.

De opstelling van het Nederlandse kabinet geeft weinig reden tot optimisme zoals blijkt uit de beantwoording van kamervragen van Jan Vos en John Kerstens (PvdA) aan minister Lilianne Ploumen van Buitenlandse Handel. Het gaat om de gewraakte investeringsbescherming ISDS binnen CETA waarvan Ploumen instemmend zegt dat de Zweedse Eurocommissaris Cecilia Malmström daarover de onderhandelingen met Canada niet heropent.

Haar antwoord wordt er onbegrijpelijk op als ze zegt dat ‘de voorstellen die Nederland met een aantal EU-lidstaten hebben (sic) gedaan voor vernieuwing van het mechanisme voor investeringsbescherming in TTIP van belang zijn voor alle verdragen die afspraken over investeringsbescherming bevatten, dus ook voor CETA’. Ploumen vermengt onderhandelingsrondes met uiteenlopende looptijden die blijkbaar terugwerkende kracht naar andere verdragen hebben, verdragsteksten en technische aanpassingen op zo’n complexe manier dat de vraag gerechtvaardigd is of ze binnen het kabinet werkelijk mandaat heeft om voor de burger op te komen.

Britse Blocking Blitz: aanval op file-sharing door muziekindustrie

In het Verenigd Koninkrijk wordt gratis downloaden van muziek straks onmogelijk. Als het aan de industrie ligt. Deze heeft 25 downloaddiensten op de korrel en legt die aan de rechter voor. Met het verzoek ze te blokkeren. Zoals in Nederland de Stichting Brein de belangen van de amusementsindustrie beschermt. Vraag is of Britse rechters even weinig van internet begrijpen als Nederlandse rechters. Hoewel ze het wellicht wel begrijpen, maar net doen alsof dat niet zo is. In Nederland zijn de belangen van advocaten, rechters, rechter-plaatsvervangers, raadsheer-plaatsvervangers en juridische wetenschappers vermengd en roept dit de schijn van belangenverstrengeling op. Het Britse juridische systeem kent meer interne tegenspraak en is opener.

De Britse piraat Loz Kaye wijst op bestaande rechten in de samenleving. Zoals andere piratenpartijen wijst-ie het principe van auteursrechten en patenten op muziek, film of geneesmiddelen niet af. Hij zoekt wel een redelijke balans die het musici of kunstenaars mogelijk maakt om geld van hun werk te maken en die de internetvrijheid schappelijk in stand laat. Een mogelijkheid is om de looptijd van auteursrechten terug te brengen. Onderliggend is het debat wie er profiteren van auteursrechten en patenten: de kunstenaars en ontwerpers, of het conglomeraat van belangenbehartigers, advocatenkantoren en communicatiebedrijven. Vanuit de basisdemocratie gunnen de Piratenpartijen de makers hun winst, maar zijn ze kritisch op de amusements- en geneesmiddelenindustrie die vanwege de economische belangen met brute kracht juridische middelen inzet. En looptijden oprekt. Dat radicaliseert de consument waarmee ook de industrie niets opschiet.

Foto: Pirate Party UK: ‘Sharing Is Caring‘.

Justitie VS luistert journalisten AP af: schandelijk en gevaarlijk

Zonder wettelijke basis heeft het Amerikaanse ministerie van Justitie (DoJ) stiekem telefoongegevens geregistreerd van verslaggevers en redacteuren van persbureau Associated Press (AP). Volgens AP gaat het om meer dan 20 aparte lijnen, waaronder de persoonlijke en zakelijke nummers van verschillende journalisten, de uitgaande lijnen op het hoofdkantoor van de AP in New York, evenals de telefoons van de kantoren in Washington en Hartford. Ook de lijn van het persagentschap van de AP in het Huis van Afgevaardigden is in de gaten gehouden. AP noemt het een massale en ongekende inmenging in de nieuwsgaring.

De reacties zijn vernietigend voor het DoJ. Mensenrechtenorganisatie ACLU praat over intimidatie van de pers en ziet er machtsmisbruik in door het DoJ. Digitale burgerrechtenorganisatie EFF kenmerkt het als ‘een verschrikkelijke klap tegen de persvrijheid en het vermogen van journalisten om het nieuws te onderzoeken en te verslaan’. Het ziet er ook een wake-up call in voor Congresleden en rechters. New York Times noemt in een opiniestuk de acties van het DoJ ‘schandelijk’ en Washington Post noemt het schokkend en verontrustend.

Dit komt op andere schandalen. Zoals de extra focus van belastingdienst IRS op leden van de Tea Party en andere conservatieven. Of de inzet van drones. Of het hardhandig optreden tegen klokkenluiders als Bradley Manning, Julian Assange, Jeremy Hammond of John Kiriakou. Of Guantanamo Bay. Of de nasleep van de aanval op het consulaat in Benghazi. Onder Obama worden democratische instituties gepolitiseerd die onafhankelijk zouden moeten werken. Dat past een rechtsstaat niet. De controlestaat die onder Obama wordt opgebouwd baart burgerrechtenactivisten zorgen. Het afluisterschandaal van AP is daar maar een toevallig voorbeeld van.

In een opiniestuk voor Politico kijken Alexander Burns en John Harris naar de gevolgen voor president Obama. Zelfs hun welwillende bril kleurt kritisch. Obama is de verhalenverteller die met een krachtig verhaal mensen aan zijn kant wist te krijgen. De bevolking vrat het. Maar nu klinkt een steeds geloofwaardiger tegenverhaal dat de middengroepen overtuigt. Mogelijk kan Obama niet direct gekoppeld worden aan de schandalen, maar zijn denkbeelden lijken tot aan het uitvoerend niveau doorgesijpeld te zijn. Het verschil tussen zijn goede bedoelingen en de uitvoering wordt steeds groter, en pijnlijker. Het tekent op z’n minst het gebrek aan grip dat de president op de uitvoering heeft. Dat noemen niet alleen conservatieven gevaarlijk, maar ook progressieve activisten. Goede bedoelingen van Barack Obama zijn een gevaar voor de rechtsstaat geworden.

Foto: President Barack Obama: ‘Any Political Capital That Obama Had Is Now Gone’.

CISPA dreigt controlestaat te realiseren. Kom in actie voor vrijheid

CISPA vergroot de staatsmacht, verkleint de burgerrechten en bevordert de samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven. Critici zien er geen goede balans in tussen veiligheid en vrijheid. Burgers worden juridisch buitenspel gezet en uitgeleverd aan overheden, bedrijven en veiligheidsdiensten. Cenk Uygur van The Young Turks vergeleek in mei 2012 de samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven met het fascisme. CISPA is op te vatten als een voortzetting van SOPA en PIPA. Met het verschil dat de overheid nu bedrijven als Facebook en Google binnenboord heeft. Politici die voorstemmen hebben zakelijke belangen bij de lucratieve contracten.

Op 18 april passeerde een CISPA-wetsvoorstel het door de Republikeinen gecontroleerde Huis. De Cyber Intelligence Sharing and Protection Act ondermijnt de privacy en het Witte Huis heeft gedreigd dat president Obama het blokkeert met zijn veto. Het moet nog de door de Democraten gecontroleerde Senaat passeren, daar is de weerstand groter. In februari 2012 werd een eerder voorstel er mede door de Republikein John McCain geblokkeerd. Maar zijn de Democraten te vertrouwen? In het Huis stemden 92 Democraten voor.

CISPA is ook voor Nederlanders belangrijk. Het maakt het de Amerikaanse regering mogelijk om uw en mijn internetverkeer in te zien als daarbij Amerikaanse bedrijven betrokken zijn. Met Facebook, Google, Instagram, WordPress, Twitter, Microsoft, Apple en vele Amerikaanse internetbedrijven is die kans voor Nederlandse internetgebruikers tamelijk reëel. Daarom is het onjuist om het als een binnenlands Amerikaans onderwerp te beschouwen. De invloed is verstrekkend. Als protest tegen CISPA heeft Anonymous 22 april uitgeroepen tot ‘Internet Blackout Day‘. Er wordt die dag verzocht om sites ‘op zwart’ te zetten met een toelichtende tekst.

Foto: Protesttekst Internet Blackout Day , 22 april 2013.

Europarlement: Voorzitter Schulz en ICT-afdeling nemen een loopje met de democratie

Oud-hoofd van de koepel van Internationale Piratenpartijen Andrew “K’Tetch” Norton komt op Rick Falkvinge’s site terug op de blokkade door de ICT-afdeling van het Europarlement van protestmails tegen de resolutie ‘Eliminating gender stereotypes‘. Daarmee hadden zonder afdoende definitie allerlei vormen van ‘pornografie’ in de media verboden kunnen worden. De internetvrijheid was in het geding. Critici noemden de blokkade onaanvaardbaar. Norton analyseert de brief die de Zweedse Europarlementariër Christian Engström gisteren van parlementsvoorzitter Martin Schulz kreeg. Zijn conclusie is dat  Schulz niet kan rekenen, geen verstand van technologie heeft, noch het belang inziet van de mogelijkheid om gekozen vertegenwoordigers te benaderen. Christian Engström vindt het triest dat voorzitter Schulz protestmails als spam karakteriseert.

Op 11 maart werd de resolutie in het Europarlement met aanpassingen aangenomen. Met de scherpste kantjes eraf. Niet langer werden ‘alle vormen van pornografie in de media‘ verboden. Vanaf 6 maart had Falkvinge blijkbaar niet voor niets tot actie opgeroepen. Op zijn site gaf-ie hier en hier voorbeelden van protestmails die aan Europarlementariërs gestuurd konden worden. Norton concludeert dat er van 6 tot 9 maart zo’n 710.000 e-mails werden verstuurd, waarvan er 457.000 werden geblokkeerd. Die bereikten de Europarlementariërs niet. Hij meent dat dit voor een instelling als het Europarlement met meer dan 6600 werknemers niet een overweldigend aantal is. Het gaat om 754 Europarlementariërs die op verschillende dagen benaderd werden.

Europarlementsvoorzitter Martin Schulz kan nog vergeven worden dat-ie geen verstand van informatica en cijfers heeft. In de brief van 8 april aan Engström stelt Schulz dat de betreffende 457.000 e-mails in verband met het rapport over ‘Eliminating gender stereotypes‘ werden geblokkeerd. Maar een tweet van 8 maart 2013 van het Europarlement zegt dat de inhoud er niks mee te maken heeft. Wie liegt er, Schulz of de tweet?

Daarbij komt dat Martin Schulz niet noemt dat de meeste protestmails via de inzet en betrokkenheid van de Nederlandse piratenpartij en de Zweedse politieke activist Rick Falkvinge tot stand kwamen. Niks spam dus. Zoiets heet in normaal taalgebruik ‘activisme’ of ‘politieke actie’. Volstrekt aanvaardbaar in het openbare debat, maar blijkbaar niet in het Europarlement. Schulz en de ondersteunde staf van het Europarlement hebben de schijn tegen dat ze uit politieke motieven mails die bedoeld waren om te protesteren tegen een resolutie over stereotyperingen en pornografie in de media op oneigenlijke gronden hebben geblokkeerd. Dat geeft zeer te denken over het democratisch gehalte van Europarlementsvoorzitter Schulz en z’n ICT-staf.

Foto 1: Rick Falkvinge in het Europarlement

Foto 2: Uit het Europees Verdrag voor de rechten van de Mens: Artikel 10 over de vrijheid van meningsuiting. 

CISPA is Back. Teken petitie. Ook voor Nederlanders belangrijk

De Cyber Intelligence Sharing and Protection Act (CISPA) is een wetsvoorstel dat het de Amerikaanse regering mogelijk maakt om uw en mijn internetverkeer in te zien als daarbij Amerikaanse bedrijven betrokken zijn. Met Facebook, Google,  Instagram, WordPress, Twitter, Microsoft, Apple en vele Amerikaanse internetbedrijven is die kans voor Nederlandse internetgebruikers tamelijk reëel. Dus dit voornemen van de regering-Obama raakt Nederlanders ook. CISPA is bekritiseerd door de internetgemeenschap en bewegingen die zich inzetten voor (digitale) burgerrechten en burgerlijke vrijheden. CISPA vergroot de staatsmacht, verkleint de burgerrechten en bevordert de samenwerking tussen overheid en bedrijfsleven. Burgers worden er juridisch door buitenspel gezet. Eerder werd de wet in augustus 2012 in de Amerikaanse senaat tijdelijk geblokkeerd.

Via de Amerikaanse Digitale Burgerrechtenbeweging EFF kan een petitie tegen de CISPA getekend worden. De petitie roept president Obama op de wet te vetoën en niet te tekenen. Ondertekenen van de petitie kan hier.

Foto: Schermafbeelding van petitie tegen CISPA, 19 maart 2013.

Europarlement blokkeert heimelijk kritiek op resolutie pornografie

De EU liet afgelopen week geen kansen lopen om zich in de beeldvorming ondemocratisch, log en lomp te profileren. In de aanloop naar de stemming komende week dinsdag over een resolutie die alle vormen van pornografie in de media verbiedt werd vanuit de Zweedse Piratenpartij een publieksactie gestart om contact op te nemen met Europarlementariërs. Internetactivist en piraat van het eerste uur Rick Falkvinge riep op z’n site op tot actie. Hij maakte enkele voorbeeldmails om aan de leden van het Europarlement te sturen. Dat had succes. Burgers stuurden kritische e-mails. Hoe dan ook kon de resolutie niet meer onopgemerkt passeren.

Europarlementariër Christian Engström voor de Zweedse Piraten ontdekte dat de protestmails hem en zijn collega’s niet bereikten. Hij werkt vanuit huis in Stockholm en zag hoe zijn eigen mails op zijn e-mail account in Brussel niet aankwamen. Ook een protestbrief aan voorzitter Martin Schulz van het Europarlement werd geblokkeerd. Hij ging op onderzoek. Wat bleek? De ICT-afdeling van het Europarlement blokkeerde alle e-mails die de burgers uit protest stuurden. Ze verdwenen zonder mededeling in de spambox. Engström vermoedt dat er wordt gefilterd op de woorden ‘gender stereotypes‘ die in de titel van de resolutie staan.

Dit is censuur van een Europese instelling die zichzelf als democratisch ziet, maar zonder mededeling en toelichting protesten van burgers aan Europarlementariërs blokkeert. En deze daarmee ongevraagd isoleert. Vraag is wie hiervoor verantwoordelijk is en op welk niveau dit besluit genomen is. Dit komt bovenop het bericht dat het Europarlement 111 schuifdeuren gaat plaatsen voor 2,8 miljoen euro om de toegang tot het Europarlement te beperken. De symboliek kan bijna niet zichtbaarder zijn. Een organisatie schermt zichzelf af en isoleert op eigen initiatief degenen binnen de organisatie die verantwoordelijk zijn voor de besluiten.

Rick Falkvinge roept op het protest tegen de resolutie voort te zetten. Hij constateert kosmetische wijzingen van de initiatiefnemers om de resolutie door te zetten. Nu zoeken ze nog meer het geniep. Het gaat in deze kwestie niet zozeer om het willen ontlopen van maatregelen op het gebied van pornografie of sexisme. Vele zinnige maatregelen zijn voorstelbaar om met name de positie van vrouwen te verbeteren. De Zweedse piraten gaat het om de oneigenlijke koppeling van deze onderwerpen aan de informatievrijheid. Juist omdat deze onderwerpen politiek correct gevoelig liggen werpt dit een extra drempel op voor oppositie ertegen. Deze episode toont aan dat voor de bescherming van de internetvrijheid piraten goed begrijpen wat de noodzaak is van deze vrijheid omdat ze hiermee principieel handelen zonder te marchanderen met hun gedachtengoed.

Foto: Bolidt adviseert voor Bolidtop FiftyFifty. Project Europarlement.

Europarlement wil alle pornografie op internet verbieden. En daarna? Actie gevraagd

Volgende week dinsdag 11 maart debatteert het Europarlement over het rapport ‘over de uitbanning van genderstereotypen in de EU‘. Waarschijnlijk een dag later wordt erover gestemd. De Europarlementariër voor de Zweedse Piratenpartij Christian Engström komt in het geweer. Hij ruikt onraad. Juist omdat uitbanning van genderstereotypen een prijzenswaardige doelstelling is, verwacht-ie goedkeuring ervan. Mogelijk met een grote meerderheid. Maar de duivel zit in de details. Ik geef de argumenten van Engström weer.

Artikel 17 van het rapport zegt: ‘verzoekt de EU en de lidstaten concrete invulling te geven aan zijn resolutie van 16 september 1997 over discriminatie van vrouwen in de reclame, waarin het oproept tot een verbod op alle vormen van pornografie in de media alsook op reclame voor sekstoerisme.‘ Die resolutie van 16 september 1997 zegt: ‘dringt aan op wettelijke maatregelen die alle vormen van pornografie in de media en de reclame verbieden en op een verbod van reclame voor pornografische producten en sekstoerisme.’

Engström merkt op dat de exacte betekenis van dit verbod op pornografie onduidelijk is, want de resolutie uit 1997 noch het rapport waarover volgende week gestemd wordt bevatten een definitie van wat bedoeld wordt met ‘in de media‘. Velen zullen tijdschriften en televisie eronder verstaan, maar ook internet? Zonder definitie van wat ‘media’ zijn kan niet bij voorbaat uitgesloten worden dat internet er niet onder valt.

Artikel 14 van het rapport zegt iets over internet: ‘onderstreept dat in het kader van beleid voor het wegnemen van stereotypen in de media, maatregelen op digitaal gebied moet worden genomen; is in dit verband van mening dat op Europees niveau gecoördineerde acties op touw moeten worden gezet om een echte cultuur van gelijkheid op het internet te scheppen; verzoekt de Commissie om in samenwerking met de betrokken belanghebbenden een handvest op te stellen waarbij alle internetproviders zullen worden gevraagd zich aan te sluiten‘.

Engström ziet in de laatste zin een oproep aan internetproviders om burgers op internet te gaan controleren. En dan niet door wettelijke maatregelen, maar door zelfregulering. Juist dat is een ernstige bedreiging voor de informatievrijheid. De Zweedse piraat verwijst naar de brochure ‘Het hellend vlak van zelfregulering naar censuur door bedrijven’ (‘The slide from “self-regulation” to corporate censorship‘) uit 2011 van de digitale burgerrechtenbeweging EDRI. Die zegt dat zelfregulering neerkomt op het door dwang inperken van de internetconsumenten zonder passende regelgeving. In de strijd tegen het ACTA-verdrag was dit aspect van zelfregulering een van de zwaarwegende argumenten voor de uiteindelijke afwijzing.

Engström ziet in zelfregulering een poging om het artikel over informatievrijheid in het Europees Verdrag voor de rechten van de Mens te omzeilen. Dat zegt over de vrijheid van meningsuiting (artikel 10): ‘Een ieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid een mening te koesteren en de vrijheid om inlichtingen of denkbeelden te ontvangen of te verstrekken, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen.‘

De resolutie is een eigen initiatief rapport van het parlement. Dit houdt in dat het niet automatisch wet wordt. Ook niet als het wordt aangenomen. Het is een manier voor het Europarlement om haar mening te geven. Zo’n eigen initiatief rapport kan als basis dienen voor de Europese Commissie als het met wetsvoorstellen komt. Aanname versterkt dan de positie van de Commissie als het verschillende regelingen over zelfregulering wil inpassen. Hoewel Engström zegt voor uitbanning van genderstereotypen te zijn, stemt-ie tegen de resolutie.

Wat nu? Internetactivist en oprichter van de Zweedse Piratenpartij Rick Falkvinge roept op zijn site op tot actie. Hij vindt het onaanvaardbaar dat volwassenen die daarin toestemmen geen erotisch materiaal, zoals plaatjes, tekst, geluid of beelden meer via internet naar elkaar zouden mogen sturen. Hij roept op Europarlementariërs een e-mail te sturen. Wellicht kan de Nederlandse Piratenpartij dit initiatief vanuit Nederland coördineren en enkele e-mails maken. De informatievrijheid staat op het spel. Precies dat gebeurt in dictaturen, namelijk onder het mom van pornografie trekt het de macht op internet naar zich toe. Europa kan wijzer zijn.

Foto: Controle en internet.

Europa jaagt The Pirate Bay richting Noord-Korea

Update 5 maart: Blogger William volgt het technische pad van TPB en komt niet uit in Noord-Korea, maar in Duitsland. Na een bepaalde server in Frankfurt wordt het volgens hem fake. Dat laat onverlet dat Noord-Korea politieke dekking geeft aan de TPB. Wat William doet is niet zonder risico. Hij zet de auteursrechten-industrie op het juiste pad. De noodzaak voor TPB om weldra echt te verhuizen naar een ver land neemt erdoor toe.  

Vandaag was het een slechte dag voor de Europese informatievrijheid. The Pirate Bay is door toedoen van de auteursrechten-industrie gesloten in Noorwegen en weer geopend in Noord-Korea. Aldus internetactivist en oprichter van de Zweedse Piratenpartij Rick Falkvinge. De absurditeit van de situatie is onmiskenbaar. Wat een paradox om voor een vrij internet uit te wijken naar een van de meest gesloten en onvrije landen ter wereld.

De gedwongen verhuizing is triester dan absurd. Reden is dat Noord-Korea goede sier maakt en de servers er onbereikbaar zijn voor de lange arm van de Amerikanen en hun handlangers, zoals dat smalend kan worden gezegd. Een van de meest krachtige websites voor de bescherming van de vrijheid van meningsuiting die tegen de Amerikaanse belangen indruist staat nu in Noord-Korea. Falkvinge vindt het onvoorstelbaar.

De gastvrije ontvangst van The Pirate Bay in Noord-Korea doet denken aan recente mediaontwikkelingen die een teken zijn van afnemende vrijheid in het Westen. Engelstalige nieuwszenders als Russia Today, PressTV en Al Jazeera snijden onderwerpen aan die westerse media niet aandurven omdat ze controversieel geacht worden. Zo werkt censuur, zelfcensuur of economische dwang. Deze ontwikkeling bevestigt het falen van westerse media. Julian Assange zocht asiel in de Ecuadoriaanse ambassade te Londen omdat de Amerikanen hem dicht op de hielen zaten. En nu dan The Pirate Bay. Wat volgt? Wanneer gaat Europa zich eens zelfverzekerd teweer stellen tegen de Amerikaanse invloed? Een Europese oplossing verdient de voorkeur.

Foto: De Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un tussen militairen.

PvdA is wel, niet, wel, niet, wel, niet tegen een downloadverbod

In haar programma zegt de PvdA over internetvrijheid: ‘De PvdA wil het internet vrijhouden. Daarom stemden we ook tegen het ACTA-verdrag. We gaan ons inspannen voor een moderner auteursrecht. Het sluit niet meer aan bij de gedigitaliseerde maatschappij. Repressieve maatregelen tegen burgers zijn geen oplossing. Geen downloadverbod, maar onderzoek naar nieuwe betaal- en distributiemodellen voor artiesten. Het stimuleren van cultuur gaat boven het vervolgen van gewone mensen. Het blokkeren van websites hoort daar dus niet bij. Alle legale informatie op het internet moet voor alle Nederlanders toegankelijk blijven. Dat betekent dat websites niet kunnen worden gedwongen om informatie zonder rechterlijke toetsing te verwijderen. Permanente voorafgaande controle van of filtering van informatie op het internet is ontoelaatbaar.’

Vandaag zegt de PvdA bij monde van kamerlid Jeroen Recourt: ‘Iedere Nederlander moet vrij gebruik kunnen maken van internet. De Partij van de Arbeid is dan ook tegen elk verbod dat deze vrijheid aantast, dus ook tegen een algemeen downloadverbod. De PvdA wil wel dat er een einde komt aan het op grote schaal handelen in films, boeken en muziek zonder dat de maker hiervoor betaald krijgt. Handelaren die geld verdienen over de ruggen van de makers van deze creatieve uitingen moeten kunnen worden aangepakt. Wij hebben de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie opgeroepen dit probleem gericht aan te pakken en daarbij de internetvrijheid van individuele burgers te waarborgen. Een downloadverbod dat alleen de criminelen raakt, maar niet de burger, is een van de opties. De staatssecretaris gaat dit op ons verzoek uitzoeken. Zo doorbreken we eindelijk de huidige impasse op het gebied van auteursrecht.’

Wat is het verschil? In het verkiezingsprogramma zegt de PvdA tegen een downloadverbod te zijn. Vandaag zegt de PvdA dat een downloadverbod dat alleen de criminelen raakt, maar niet de burger een van de opties is. Als criminelen volgens de PvdA geen burgers zijn, zijn het dan ‘onburgers’? Maar wie is volgens de PvdA een crimineel? Ik wil graag geloven dat Jeroen Recourt het goed bedoelt en voelt voor de internetvrijheid, maar zoals vaker houdt de PvdA de eigen rechtlijnigheid niet vast. De grote woorden in beide teksten van de PvdA verliezen daarom aan geloofwaardigheid. Als handelswaar en niet als principe in de onderhandelingen.

Foto: Onbetrouwbaar vertrouwelijk