Waarom praat Trump zonder eigen notulist of vertaler in het diepste geheim met Putin?

President Trump heeft afgelopen twee jaar diverse malen gesproken met de Russische president Putin zonder dat er iemand van Amerikaanse zijde aanwezig was of dat de agenda van de gesprekken, laat staan de notulen openbaar zijn gemaakt. Een Russische en geen Amerikaanse vertaler woonde de gesprekken bij. Dit feit geeft aan dat Trump iets te verbergen heeft voor … Amerikaanse zijde. Deze reeks incidenten is geen toeval. De Financial Times wijst op een incident tijdens de G20 in Buenos Aires in november 2018. In de geschiedenis is dit zonder precedent. Het is nog nooit gebeurd dat een Amerikaanse president dit soort gesprekken alleen voert zonder notulist of stafleden. Dit wijst erop dat Trump zijn eigen staf minder vertrouwt dan de Russen.

Dit is uitzonderlijk en geeft te denken welk belang Trump dient. Dat van zijn eigen onderneming en het Kremlin, of die van de Amerikaanse natie? De macht van een Amerikaanse president is groot, maar dit duidt duidelijk op landverraad. Het is opmerkelijk dat Trumps partij dit evenwel laat gebeuren en niet hard ingrijpt. Tegen een Amerikaanse president die niet de Amerikaanse, maar de Russische grondwet dient zou per direct een afzettingsprocedure gestart moeten worden door zijn eigen parlement. Het gebeurt niet, terwijl de feiten voor iedereen zichtbaar zijn. Onverschillige lusteloosheid is het raadsel van de huidige Amerikaanse politiek.

Advertentie

Spanning tussen Noord-Korea en VS neemt toe door wederzijde dreigementen

Noord-Korea en de VS zijn verwikkeld in een woordenstrijd met dreigementen die kan ontaarden in een nucleaire oorlog. Het schrikbeeld van twee onberekenbare politieke leiders en opperbevelhebbers die in het nauw zijn gebracht en zich willen bewijzen baart de wereld zorgen. Naar verluidt is president Trump omringd met generaals (Kelly, Mattis, Dunlop, McMaster) die hem angstvallig schaduwen in zijn beslissingen over de buitenlandse politiek. Politico maakt dat inzichtelijk in een overzichtsartikel. Maar de spanning neemt door doldrieste uitspraken van beide leiders toe. Nog heeft het verstand de overhand, maar hoelang nog? Zadelt president Trump na een tweede Watergate-crisis de wereld nu ook nog op met een tweede Cuba-crisis 1962?

Brexit is een zegen voor EU als het eendrachtig uitlegt wat het betekent

Over een week is op 23 juni het Britse referendum over de vraag of het Verenigd Koninkrijk de EU verlaten moet. De uitslag is niet te voorspellen. Martin Wolf is de economische commentator van de Financial Times en hij zet de politieke en economische punten op een rijtje. Het valt te bezien of zijn conclusie dat een Brexit meer na- dan voordelen heeft door een meerderheid gedeeld wordt. De campagne is volkomen ontspoord en vooral het LEAVE-kamp maakt zich schuldig aan nationalisme, ‘nativisme’, racisme, islamofobie, simplisme en stemmingmakerij met een beroep op emoties. Het gaat het LEAVE-kamp allang niet meer om de argumenten.

Onderstaande cartoon van Ben Garrison verscheen afgelopen zondag als onderdeel van de LEAVE-campagne. Het bevestigt het beeld van verbeten populisme dat niet overtuigt, maar overbluft. Robert Mackay analyseert het in een artikel voor The Intercept en legt bloot welke vooroordelen, onwaarheden en stereotyperingen erin schuilen. De cartoon is de nuance en humor voorbij. Een voorbeeld voor toekomstig geschiedenisonderwijs.

Martin Wolf lijkt overtuigend in zijn betoog dat een Brexit schadelijk zal zijn voor het Verenigd Koninkrijk. En dan komt hij nog niet eens aan toe aan de positie van Schotland dat in meerderheid in de EU wil blijven en bij een Brexit al het recht heeft geclaimd om via een referendum uit het Verenigd Koninkrijk te stappen. Vraag is of een Brexit buiten Europa opgevat wordt als een keuze tegen de EU, zoals Wolf meent. Dat beeld kan de EU door goede voorlichting rechtzetten door erop te wijzen hoe racistisch, anti-immigratie, nationalistisch en out of control de LEAVE-campagne was en dat politieke en economische argumenten er geen rol in speelden.

Als de Britten in meerderheid voor een Brexit kiezen dan moet de EU snel met missies die de hoofdsteden van de wereld afreizen uitleggen dat het zo’n Verenigd Koninkrijk dat zich bezondigt aan simplisme en continue politieke obstructie liever kwijt dan rijk is. De boodschap is dat de EU zo’n Engeland kan missen als kiespijn. Dat het de Britten alleen gunstige handelsvoorwaarden kan bieden als het zich voor 100% aansluit bij het beleid van de EU waar het nu voor weg lijkt te vluchten. Canossa gaat naar Londen. Vanaf hun toetreding blokkeerden Britten de hervorming van de EU. Paradox is dat de LEAVE-campagne die verwijten aan Londen nu omdraait. Een Brexit is een zegen voor de EU als eendrachtig wordt uitgelegd wat het exact inhoudt.

Foto: Cartoon van Ben Garrison, tweet van LEAVE.EUOfficial , 12 juni 2016.

Hoe genuanceerd vinden we de nuances van Anton Dautzenberg?

Publicist Anton Dautzenberg presenteert bij Omroep Brabant zijn nieuwe roman ‘Wie zoet is’ die bij Atlas Contact verschijnt. Is het een beklemmende roman over eenzaamheid, pijn en verlossing die aan Marcellus Emants, J. van Oudshoorn en Louis Couperus doet denken? Die associatie duidt op zwartgalligheid, dood en fatalisme. Dautzenberg weet zich in zijn werk en politieke opstelling te positioneren op het puntje van het maatschappelijk aanvaardbare. Daarmee bereikt hij dat kritiek zijn deel wordt, maar ook dat hij de werking van conventies en vastliggende belangen aan de orde stelt. Is hij gedwongen te spiegelen en is het zijn onvermijdelijkheid? De samenleving zoekt zondebokken om machtsposities te verankeren. Het is niet anders.

Brief aan Hoge Raad: verbied Vereniging Martijn niet

Update 22 juli 2014: De Vereniging Martijn stapt naar het Europees hof om het verbod en de ontbinding van de vereniging ongedaan te maken. Een stap die hopelijk tot de duidelijkheid leidt of in Nederland gedachten door de overheid kunnen worden verboden. Volgens de advocaten Gerard Spong en Sidney Smeets heeft de Hoge Raad in het arrest onvoldoende gemotiveerd waarom een verbod van de vereniging noodzakelijk is. Want: ‘De klacht zal zich richten op mensenrechtenschendingen. Het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) garandeert het recht op vrijheid van vereniging en het recht op vrije meningsuiting.’

Update 18 april 2014: De Hoge Raad verbiedt en ontbindt de Vereniging Martijn. De brief heeft niet geholpen. Kustaw Bessems is een van de ondertekenaars en schetst in een column zijn beweegreden om te tekenen: ‘Dat je misselijk wordt van wat ze zeggen, is niet genoeg reden. En wees gewaarschuwd: als dit verbod er komt, blijft dat nooit alleen bij pedofielen. Dan wordt een gevaarlijk precedent geschapen voor het verbieden van meer onwelgevallige ideeën.’ Het wachten is dus op het ‘zeer bijzondere geval’ om de volgende religie, vereniging of politieke partij te verbieden en ontbinden. De Hoge Raad dient Nederland niet met dit verbod. 

In een brief roepen voornamelijk schrijvers als A.H.J Dautzenberg, Arnon Grunberg, Tommy Wieringa, Detlev van Heest en de advocaten Bart Swier en Sidney Smeets in De Volkskrant de Hoge Raad op om de Vereniging Martijn niet te verbieden. De redenen die ze geven zijn drieledig:
1. Een verbod zou de vrijheid van vereniging en van meningsuiting, alsmede de mogelijkheid van meningsvorming ernstig in gevaar brengen.
2. Het is geenszins aangetoond dat de organisatie een bedreiging voor de samenleving vormt.
3. Wij hebben er ernstig bezwaar tegen dat een ingrijpende inbreuk wordt gemaakt op de grondrechten van vrijheid van vereniging en vrijheid van meningsuiting op grond van een uitsluitend theoretische kans dat de ideeën van Martijn grootschalig zullen worden uitgedragen. Die kans is in het huidige tijdsgewricht nihil. Een slechts denkbeeldig gevaar voor de openbare orde kan een dergelijke inbreuk op grondrechten niet dragen.

Anton Dautzenberg werd in 2012 lid van de Vereniging Martijn. Niet omdat-ie iets heeft met pedofilie, maar omdat-ie zich uit wilde spreken tegen wat-ie als een heksenjacht op pedofielen zag. Dat lidmaatschap kostte econoom Dautzenberg met Erik Hannema de samenwerking met de Financial Times waarvoor ze artikelen schreven. Arnon Grunberg sprak in een Volkskrant-column schande van de bekrompenheid van de Financial Times. In 2012 verbood de rechter in Assen de Vereniging Martijn, waarna in hoger beroep het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden in 2013 de beschikking van de rechtbank Assen vernietigde. De advocaat-generaal heeft in maart 2014 in een advies aan de Hoge Raad geadviseerd de Vereniging Martijn alsnog te verbieden. Op 18 april doet de Hoge Raad uitspraak. De brief in De Volkskrant loopt op die uitspraak vooruit. 

In juni 2012 schreef ik dat het verbod van de rechtbank Assen bij mij een nare smaak naliet: ‘Mag een vereniging verboden worden om ideeën? De afweging van de rechter tussen openbare orde en meningsuiting is verdedigbaar, maar geeft toch te denken. Want het verlaagt de drempel voor een verbod van maatschappelijke organisaties. Men hoeft het niet met de doelstelling van Martijn eens te zijn om een verbod toch een te grof middel te vinden. En zelfs een ongewenst middel als de georganiseerde pedofilie er ondergronds door gaat. En nog minder grijpbaar en begrijpelijk wordt dan nu.‘ Ik ben het dan ook eens met de brief in De Volkskrant. De Hoge Raad doet er verstandig aan de Vereniging Martijn niet te verbieden. 

Foto: Bewonersprotest bij huis bestuurslid Vereniging Martijn, 2012. Credits: ANP.

Santralistanbul Museum veilt volledige collectie. Hoe kan dat?

In Nederland kreeg het Wereldmuseum het afgelopen jaar tegenwind vanuit de samenleving, en de erfgoed-, museum- en kunstsector toen het opperde haar Afrika-collectie te verkopen. Eigendom van de gemeente Rotterdam. Uiteindelijk zette de Rotterdamse politiek directeur Stanley Bremer de voet dwars. Voorlopig eind goed, al goed. Nederland kent een fijnzinnig maaswerk van belangen die soms zichtbaar, soms onzichtbaar langs fundamenten en luchtbogen lopen. Burgerschap mobiliseert tegenkrachten als het allerergste dreigt.

In Turkije ontbreekt zo’n burgernetwerk dat zich in Nederland sinds de 19de eeuwse Victor de Stuers heeft ontwikkeld. Met volop politieke kracht. Gevolg is dat de volledige collectie van het door de Bilgi Universiteit in 2007 opgerichte museum voor hedendaagse kunst Santralistanbul op de veiling verkocht is. Bij het Turkse veilinghuis Macka Mezat. De opbrengst was omgerekend 4,5 miljoen euro volgens de Financial Times.

Er hielp geen protest aan. Kunstenaars, conservatoren, kunstcritici en betrokkenen uit de kunstsector konden de veiling niet verhinderen. Vasif Kortun legt uit dat in Turkije de norm voor verkoop de ouderdom van de objecten is. Het ministerie van Cultuur en Toerisme gaf toestemming om deze collectie hedendaagse kunst te veilen. Kortun vindt dit kwestieus omdat de Turkse overheid er zo aan meewerkte om deze collectie te onttrekken aan het openbaar kunstbezit. Een complicatie waaraan de Bilgi Unversiteit voorbij ging was dat vele geveilde werken schenkingen waren of ooit voor schappelijke prijzen verworven konden worden om het museum op de been te helpen. Martijn Sanders wees in 2008 bij de veiling van de BAT-collectie op hetzelfde argument. Hij noemde het cultuurbarbarisme. De moraal is dat donateurs en kunstenaars niet op voorhand culturele instellingen kunnen vertrouwen. Ze moeten contractueel voorwaarden aan hun schenking verbinden.

Foto 1: Lot 18 van de veiling van een werk van Sarkis, Kirmizi Yesil (Rood & Groen), 1993. Uit collectie Museum Santralistanbul.

Foto 2: Schermafbeelding van inmiddels gesloten petitie op change.org om de collectie van Museum Santralistanbul niet te veilen.

Verbod Vereniging Martijn geeft te denken

De Vereniging Martijn is door de rechter in Assen verboden. Het verbod gaat per direct in. Ook de website gaat op zwart. Volgens oud-voorzitter Marthijn Uittenboogaard heeft de belangenvereniging voor pedofielen nog niet beslist of het tegen het vonnis in beroep gaat: ‘We overleggen met onze advocaat wat we gaan doen. Dat is niet alleen een juridische afweging, maar ook een financiële en maatschappelijke.’

In de pleitnota stelde advocaat Bart Swier dat de Vereniging Martijn nog nooit een strafbaar feit heeft begaan. ‘Enkel het feit dat sommige artikelen op haar website volgens het Openbaar Ministerie een hoog ‘bah-gehalte’ zouden hebben, kan geen grond zijn voor een verbod op de vereniging‘, alsdus Swier. Volgens Martijn is het de publieke opinie en politieke druk die het OM om een rechterlijk verbod deed vragen. De activiteiten van Martijn zouden in strijd zijn met de openbare orde. Dit laat de rechter zwaarder tellen dan de meningsuiting.

Volgens de rechtbank is wat Martijn doet, zegt en uitdraagt over seksueel contact tussen volwassenen en kinderen in strijd met de algemeen aanvaarde normen en waarden die in de Nederlandse maatschappij gelden.

De schrijver A.H.J. Dautzenberg vertegenwoordigde Vereniging Martijn op de rechtszitting. Hij is ruim een half jaar geleden lid geworden van Martijn uit protest tegen de heksenjacht op pedofielen. Het kostte hem en zijn compagnon Erik Hannema een klus bij de Financial Times. Dautzenberg verdedigt daarmee de vrijheid van meningsuiting. Hijzegt niet zozeer voorstander van Martijn te zijn, maar tegenstander van de heksenjacht.

Voorstanders van het verbod reageren verheugd. CDA-kamerlid Pieter Omtzigt twittert: Goed dat na druk van CDA en ChristenUnie, OM ontbinding van pedovereging Martijn vroeg en nu kreeg. Handhaving van belangrijke norm. En zijn fractiegenote Madeleine van Toorenburg: Yes! De rechter verbiedt de vereniging Martijn. Hier had ‪#CDA‬ voor gepleit. Het OM heeft zaak a/d rechter voorgelegd en oordeel is geveld. 

Dit verbod laat een nare smaak achter. Mag een vereniging verboden worden om ideeën? De afweging van de rechter tussen openbare orde en meningsuiting is verdedigbaar, maar geeft toch te denken. Want het verlaagt de drempel voor een verbod van maatschappelijke organisaties. Men hoeft het niet met de doelstelling van Martijn eens te zijn om een verbod toch een te grof middel te vinden. En zelfs een ongewenst middel als de georganiseerde pedofilie er ondergronds door gaat. En nog minder grijpbaar en begrijpelijk wordt dan nu.

Foto: Cartoon Pedofilie in de kerk

Haye van der Heyden steunt Geert Wilders

In een opiniestuk in De Volkskrant zegt toneelschrijver Haye van der Heyden Geert Wilders wel te mogen. Eerder schreef-ie twee opiniestukken waarin-ie het opnam voor een partij die verfoeid, bespot en beschimpt werd. Hij merkt op dat hem dat niet in in dank werd afgenomen. Is het bijzonder dat Van der Heyden sympathiseert met de PVV en er zelfs op stemt? Hij benadrukt de standpunten van de PVV niet voor 100% te delen. Maar welke calculerende burger vereenzelvigt zich tegenwoordig nog met een partij? Hij vindt dat de PVV de plank misslaat met de kritiek op Europa, maar de rug recht houdt over de positie van de bejaarden.

De positie van Van der Heyden doet denken aan schrijver A.H.J. Dautzenberg die lid werd van vereniging Martijn. Niet uit overtuiging, maar tegen de heksenjacht op pedofilie en deze partij. Het kostte hem ontslag voor The Financial Times. Eerder zei Van der Heyden in een NRC-interview dat-ie net zolang op Wilders zal stemmen totdat deze niet meer bekeken wordt als een vies beest, en hij als PVV-stemmer niet meer bekeken zal worden als vies beest. Pas dan stemt-ie niet meer op Wilders, of wanneer deze een meerderheid haalt.

Haye van der Heyden merkt op dat de indeling in links en rechts het politieke landschap niet meer voldoende verklaart. Zijn zoontje wordt dat op school echter nog steeds voorgehouden. Dat doet het ergste vrezen over de niveau van het onderwijs. De PVV heeft zich op sociaal-economisch terrein een links profiel aangemeten. De politieke wetenschap verklaart via het hoefijzermodel dat uiterst rechts en links elkaar naderen. Nu door het opereren van Rutte en Verhagen de onrust toeneemt worden PVV en SP de laatste dagen afgezet tegen de middenpartijen waarvan er steeds meer lijken te komen. Als bezwering van de politieke chaos uit verwarring.

De positie die Haye van der Heyden en Anton Dautzenberg kiezen gaat samen met het overtreden van sociale verboden. Een welwillende klasse die wordt voorgezeten door Maarten van Rossem of Henk Bres keurt uit knorrigheid of woede met een claim op culturele hegemonie het oversteken van een grens door anderen af. Gemakzuchtig voeden gevestigde media uit afleiding van de eigen afhankelijkheid dat verbod. Zo’n claim op culturele hegemonie gaat samen met een strijd om die hegemonie die van links naar rechts verschuift.

Foto: Little Warsaw: The Battle of Inner Truth; Boedapest, 2011

Ontslag Dautzenberg tekent inperking van de meningsuiting

Aldus Arnon Grunberg in De Volkskrant. A.H.J. Dautzenberg plaatst het door op zijn site. Hij werd uit protest lid van de Vereniging Martijn. De schrijver en Sander Blom van uitgeverij Contact spreken van een heksenjacht tegen pedofielen. Maar de provocatie dient mogelijk om de publiciteit te halen. Nu heeft de Financial Times Dautzenberg en zijn compagnon Erik Hannema ontslagen. Zonder over de kwestie te willen praten.

In dit ontslag komen diverse aspecten samen. Hoe ruim moet de vrijheid van meningsuiting opgevat worden? Hoe vrijdenkend of conformistisch stellen burgers zich op ? Kan iemand vanwege gedachten ontslagen worden als-ie geen wet overtreedt? Wat is de afweging van een krant tussen eigen autonomie en aanvaardbaar maatschappelijk opereren? Heeft dit iets te maken met het aangrijpen van pedofilie en terrorisme door overheden om ten koste van burgers en hun privacy de staatsmacht te vergroten? Maakt Dautzenberg met zijn wilde denken dit laatste er voor burgers al dan niet slechter op? Zit het de burgerrechtenbeweging in de weg?

Elke tijd heeft zondebokken nodig om zich tegen af te zetten. Eerst zijn het katholieken, joden of Surinamers, dan moslims of Polen. Eerst zijn het feministes, dan homosexuelen of pedofielen. Dat verandert continu omdat de samenleving verandert, een andere kijk ontwikkelt en de machtsverhoudingen meeveranderen. Anton Dautzenberg stelt zich op als voorloper die niet zozeer een verdediger van pedofilie is, maar wel een tegenstander van de jacht op pedofielen. Voor velen een te subtiele nuancering. Ook voor de Financial Times.

Foto: Column van Arnon Grunberg in De Volkskrant

Occupy-beweging biedt perspectief dat politiek mist

Om de Occupy Together-beweging kan niemand meer heen. Eindelijk komt 99% van de bevolking in actie tegen de 1% graaiers. Tandenknarsend hebben gewone burgers de afgelopen 20 jaar het gegraai van de financiële sector en de overgave van gevestigde politiek en media moeten ondergaan. Daarom oogt de verslaggeving van de media en de reactie van de politiek nu vals. Als medeplichtigen willen ze zich aansluiten. Net alsof ze geen kans gemist hebben. Maar het middel van de open source biedt die kans.

Wel is de beweging tot nu toe beperkt tot de ontwikkelde landen. De Occupy-beweging is nog maar een maand oud en ontstond op 17 september in New York bij de actie tegen het centrum van de financiële wereldhandel: Occupy Wall Street. Actiecentrum en tentenkamp Zuccotti Park is Liberty Square gedoopt. Het wordt door mensen gevoed en heeft geen omlijnd programma.

De cultuur van de banken en financiële sector is de kern van de kritiek omdat het de oorzaak van recente ontsporingen is. Multinationals in handel en industrie worden ook op de korrel genomen. Het kan ook niet anders omdat multinationals met hun immense kasstromen opereren als financiële instellingen. Het onderscheid tussen financieel en niet-financieel kapitalisme is minder scherp geworden. Maar toch kunnen deze bedrijven evengoed slachtoffer worden van de winstmaximalisaties van de banken. Daarom wringt er iets in de doelstelling. Het financieel kapitalisme kent geen grenzen en is daarom schadelijker.

De Occupy-beweging is een protest van onderop tegen de zittende macht. In de VS is links teleurgesteld in president Obama die een slappe indruk maakt en zijn spierballen niet gebruikt. De rechtse Tea Party en libertariërs zoals presidentskandidaat Ron Paul zijn ook een protest van de basis buiten de  vaste partijorganisaties om. In Duitsland breekt de Piratenpartij in de politiek in en staat voor een landelijke doorbraak. Zelfs in Nederland met een veelheid aan partijen en stromingen zal ruimte zijn voor zo’n open source-beweging. Want de huidige politieke partijen worden als medeplichtig gezien aan de crisis.

Zakenkrant Financial Times vraagt zich af waarom het protest zo lang op zich heeft laten wachten. Het brengt het geweldloos protest terug tot een protest tegen de uitwassen van het kapitalisme. De krant verklaart zowel Republikeinen als Democraten schuldig. De eersten door hun obstructie van een aanpak en de laatsten door gebrek aan initiatief. Hoe de Occupy-beweging zich ontwikkelt valt af te wachten. Het signaal is duidelijk. Het financieel kapitalisme moet aangepakt worden of burgers keren de gevestigde partijen de rug toe.

Foto: Occupy Wall Street demonstranten nemen deel aan een protestactie op Times Square in New York. Credits: Eduardo Munoz/Reuters