Gary Johnson weet niet wat Aleppo is. Blunder of niet? Wat zegt dit over het niveau van de Amerikaanse presidentsverkiezingen?

Vaak ben ik het eens met The Young Turks. Het combineert maatschappijkritiek met progressieve politiek zonder sektarisch of eenzijdig te worden. Voor The Young Turks is de vijand van de vijand niet per definitie een vriend. Dat is de valkuil voor objectieve journalistiek. Andere nieuwszenders aan de linkerkant van het politieke spectrum maken vaak de simpele fout door tamelijk kritiekloos dat te omarmen dat ook strijdt tegen datgene waar het ook tegen strijdt. Bijvoorbeeld Democracy Now!, The Real News, Counterpunch of WikiLeaks bezondigen zich vaak aan dat simplisme. The Young Turks doet dat nooit, maar houdt altijd het oog op de bal. Obama verkeerd bezig? Ok, maar dat betekent nog niet dat de tegenstander van Obama goed bezig is.

In bovenstaand item ben ik het oneens met Cenk Uygur van The Young Turks die een fout van Gary Johnson zo meent te kunnen ‘spinnen‘ dat het in diens voordeel uitpakt. Dat is hogere wiskunde die daar mijn idee niets met politiek te maken heeft. Maar alles met wensdenken en goedpraten. Uiteraard is het niet meer dan een verschil van mening. Ik meen dat Gary Johnson door niet te weten wat ‘Aleppo’ is door de mand gevallen is als serieuze presidentskandidaat. Als kandidaat van de Libertarian Party met weinig naamsbekendheid heeft hij een verbazingwekkende 10% steun in de peilingen, aldus een bericht in The New York Times. Met 15% steun in peilingen zou hij door de Democratische en Republikeinse partij toegelaten moeten worden tot de presidentsdebatten. In een reactie op het YouTube-kanaal van The Young Turks verwoordde ik mijn kritiek:

What Cenk is saying in defense of Gary Johnson is utter nonsense. Aleppo is not just a city in Syria. Without knowing what Aleppo is one also does not know the European refugee crisis plaguing and dividing the EU since 2015. Without knowing what Aleppo is one does not know the position of German chancellor Merkel and her ‘Wir schaffen das (We handle it) which met lot of criticism. Without knowing what Aleppo is one does not know the details about the battle including the Russian air force bombing hospitals and residential areas without military importance. Without knowing what Aleppo is one does not know what Hezbollah or Iran is doing in Syria. Without knowing what Aleppo is one also does not know what the Turkish interest in Syria is and why the Turkish government of Erdogan was backing ISIS and fighting the Syrian Kurds (YPG) which are the most loyal allies of the US. Without knowing what Aleppo is Johnson indicates he does not know a lot about geopolitics and foreign policy.

Cenk is wrong Gary Johnson is just making ‘a mistake’ by not knowing what Aleppo is. It is far more than that. Cenk himself is making a mistake by making a comparison with Trump or Clinton. Why? When one talks about Johnson one should talk about Johnson. I don’t understand why Cenk is doing this. He is also not sportsmanlike towards Ana who says she thinks Johnson really made a big mistake. It seems Cenk is overruling her. Should Cenk have behaved more restrained? Of course!

The American presidential race is a sad and painful exercise for journalists and public. All the remaining candidates are under average and lack basic judgement. Hillary Clinton is lying and trying to hide her mistakes, corruption and character. And has a secret Kremlin-connection via the Skolkovo Innovation Center. Donald Trump is a clown without any knowledge, insights and sound opinions about the real world and is preferring the authoritarian Putin above the democratically elected Obama. Gary Johnson does not know what Aleppo is and on May 1, 2014 in an interview with the Russian propaganda station Russian Today showed understanding for the illegal annexation of Crimea. Jill Stein in December 2015 visited Moscow and attended a jubilee dinner of that same Russia Today where Vladimir Putin and Trump-surrogate Mike Flynn were also present.

TYT: Bernie Sanders wordt niet gesteund door progressieve media

Cenk Uygur vraagt zich af over er in de VS progressieve (‘liberal’) media bestaan. Dit naar aanleiding van de bejegening in de campagne van de progressieve Democratische kandidaat voor het presidentschap Bernie Sanders. Cenks antwoord is ontkennend. Zelfs de als progressief bekend staande Washington Post is naar zijn idee niet progressief, maar zou in de zak van het bedrijfsleven zitten. Omdat Sanders zegt het bedrijfsleven aan te pakken als hij president wordt, laten de progressieve media Sanders vallen. Republikeinse kandidaten Donald Trump en Ted Cruz worden door die progressieve media minder als bedreiging gezien dan Sanders die aan politieke structuren wil morrelen. Bij de campagne in 2012 was het de Republikeinse outsider en  libertariër Ron Paul die gif voor de media was. Evenals Sanders nu had Paul relatief veel steun onder jongeren.

Het is een misverstand dat de gevestigde media links zijn, want ze zijn rechts. Ook in Nederland, waar NRC, Volkskrant en Trouw eerder tegen de zittende macht aanschurken dan die kritisch volgen. Dat is er de laatste jaren nog erger op geworden omdat de redacties ondergeschikt zijn gemaakt aan het nieuwsbedrijf. Ondanks redactiestatuten en plechtige woorden over onafhankelijke journalistiek. Dat laatste bestaat niet echt in een commercieel bedrijf. Ook goedwillende redacties die goede journalistiek willen bedrijven hebben steeds minder te zeggen in hun eigen medium. Nog onlangs kwam dat tot uiting in een botsing tussen de redactie van de NRC en het bedrijf NRC Media die het nieuwsbedrijf commercieel uitbaat over een artikel in een commerciële bijlage over de Krim door Munda de la Marre. De NRC-Ombudsman ontkende trouwens in een commentaar dat er vermenging bestaat van redactie en commercie, maar leek daarbij toch weg te kijken voor de macht van het bedrijfsleven die verder gaat dan de garantie van de journalistieke onafhankelijkheid.

Amerikaanse journalisten moeten Assange ondubbelzinnig steunen

Cenk Uygur van The Young Turks vat de ontwikkelingen van de James Rosen affaire samen. Amerikaanse journalisten van links tot rechts schreeuwen op dit moment terecht moord en brand over wat James Rosen is overkomen. Hij deed zijn werk als onderzoeksjournalist over het Noord-Koreaanse atoomprogramma en werd achter zijn rug om door het ministerie van Justitie gecriminaliseerd. Als rechtvaardiging voor een verzoek aan een rechter om zijn gegeven door te kunnen spitten. Tot een aanklacht tegen James Rosen kwam het nooit. Hij noch zijn werkgever werden door Justitie op de hoogte gesteld van het onderzoek, wat wel verplicht was.

Met deze collega van Fox News kunnen de journalisten zich identificeren. Nu hun ‘eigen’ beroepsgroep wordt geroosterd, komen ze pas in het geweer. Ze lieten de buitenstaander Julian Assange vallen toen-ie werd gecriminaliseerd. Politici wensten Assange zelfs dood. Een voorbeeld van een sociale structuur met acceptatie en uitsluiting. Aangejaagd door nationalistische reflexen. Terwijl Assange precies hetzelfde deed als Rosen. Hij ging achter informatie aan, probeerde de bron te overtuigen en was de bemiddelende onderzoeker die publiceerde over het regeringsbeleid. Dat besef breekt nu -zonder spijtbetuiging overigens- langzaam door.

De regering-Obama gaat verder waar de regeringen Nixon en Bush jr. stopten. President Obama is harder tegen klokkenluiders, hactivisten, activisten zoals Occupy en journalisten dan welke president voor hem ook. Met abstracte verwijzingen naar de nationale veiligheid schuift Obama de grondwet opzij. Cynisch voor een voormalig hoogleraar Recht. Cenk Uygur merkt op dat journalisten die in het verleden onder andere presidenten hun werk konden doen onder president Obama waarschijnlijk vast zouden zitten.

Er kan onderhand gesproken worden van een oorlog tegen journalisten. Obama doet dit om journalisten en activisten door intimidatie af te schrikken. Het chilling of freezing effect. Journalistiek onderzoek en legitiem burgerprotest worden door de regering-Obama verstoord en gedwarboomd. In de verwachting dat iedereen zich in het regeringsbeleid voegt en de propaganda volgt. In de controlestaat past geen controle op de macht.

Foto: Vrijheidsbeeld op Ellis Island, New York.

Bloggers roosteren Obama terwijl de gevestigde media zwijgen

Het is een oud verhaal: de gevestigde media schurken tegen de macht aan en zijn te berekenend om kritisch te zijn. Ze verzaken hun plicht om de macht te  controleren. Cenk Uygur van The Young Turks memoreert dat president Obama in een Google Hangout met (conservatieve) bloggers kritische vragen krijgt over de inzet van drones en de rechtsstaat die journalisten van de gevestigde media hem nooit en te nimmer stellen.

Cenk Uygur en zijn jonge Turken hebben hun eigen positie. Met een online programma op YouTube en een programma op Current TV. Die los van elkaar staan. Omdat Al Gore Current TV heeft verkocht aan Al Jazeera English bezinnen progressieve programmamakers zich. Vinden ze elders onderdak? Bill Press vermoedt dat Al Jazeera alle bestaande programma’s zal vervangen. Uygur geeft zichzelf een bedenktijd van drie maanden om te zien wat Al Jazeera met Current TV doet. In dat spanningsveld zet Uygur zich af tegen de gevestigde media.

De tragiek van de hedendaagse media is het gebrek aan gelijktijdigheid. Afgezien van de uitwassen aan beide kanten is de situatie dat de nieuwe online media en blogs de goede mentaliteit hebben, maar de middelen en het bereik missen. Terwijl de gevestigde media de middelen en het bereik hebben, maar de goede mentaliteit om kritisch te zijn missen. Elk voorzien ze de nieuwsconsument op dit moment onvoldoende van nieuws.

Wat betekent zo’n Amerikaans onderonsje voor Nederland? Hoe dan ook een begin in de bewustwording van de Nederlandse media en politiek om zich te ontworstelen aan de mentale druk van de VS. President Obama en het huidige Amerika zijn immers geen voorbeelden die navolging verdienen in hun buitenlandse politiek. Het is hier herhaaldelijk gezegd, de lakmoesproef van de hervonden vrijheid van denken en het bereiken van de adolescentie is als de Nederlandse politieke klasse zich durft op te werpen als bemiddelaar in de zaak Assange. Minister Frans Timmermans moet ertoe in staat worden geacht als-ie van de VVD de ruimte krijgt.

Tussen ontevredenheid, walging en hopeloosheid over Obama

Deze tweet van AnonymousIRC verwoordt de kritiek op Barack Obama die de verwachtingen van transparantie en een open overheid niet alleen niet waarmaakte, maar de boel verder dichtgooide dan zijn voorgangers. Z’n verwijzing naar Hope bleek retoriek. Nu is-ie van plan om twee conservatieven te benoemen op Defensie en de CIA. Chuck Hagel en John Brennan. Opnieuw een nekslag voor progressief Amerika. Wat bezielt Obama?

Het feit dat Obama John Brennan tot hoofd van de CIA benoemt is een teken aan de wand van de politiek die de president voorstaat. Waar in 2008 Brennan zich nog moest terugtrekken voor deze functie vanwege zijn associatie met het beleid van president Bush is dat nu geen probleem meer. Niet omdat Brennan veranderd is. Maar omdat Obama niet als mindere havik dan Bush wordt gezien. Dat wil zeggen dat in de beeldvorming Obama ondubbelzinnig in het conservatieve kamp wordt ingedeeld. Burgerrechtenbeweging ACLU protesteert.

Zonder pretentie van volledigheid zijn de volgende feiten over het beleid van president Obama bekend. Hij is opperbevelhebber van de strijdkrachten. Het komt bovenop voorzetting van ‘oud’ beleid, zoals het ondanks beloften van Obama niet sluiten van Guantanamo Bay en geheime CIA-operaties. Er resteert een beeld van een controlestaat waarin de burgerrechten afnemen en niet langer gegarandeerd zijn, de macht van leger en veiligheidsdiensten in samenspel met bedrijfsleven toeneemt, en de rol van het recht wordt gemarginaliseerd.

1. Moord op een Amerikaans burger in Jemen zonder dat daaraan een rechtszaak ten grondslag ligt

2. Dodelijke aanvallen met ‘drones’ in oorlogsgebieden als Jemen, Pakistan of Afghanistan eisen veel burgerslachtoffers en worden door Obama persoonlijk goedgekeurd, zonder voldoende juridische toetsing

3. Ondertekening van de NDAA 2012 dat het leger de macht geeft om elke verdachte te arresteren en voor onbepaalde tijd vast te houden onder verdenking van hulp aan terroristen, zelfs burgers. Verlenging NDAA 2013 met nieuwe ondertekening door president Obama. Zie commentaar bij reacties fragment van TYT.

4. Harde aanpak (‘crackdown’) van geweldloze politiek-maatschappelijke en journalistieke ‘tegenbewegingen’ als respectievelijk Occupy Wall Street en WikiLeaks waarbij de weg via de rechter achterwege blijft of geheim is

5. Verdergaande inperking van de vrijheid van het internet onder het mom van strijd tegen terrorisme. Het wordt door de regering-Obama als een middel  gebruikt in de overdracht van de macht van individuen naar de staat ter vestiging van de controlestaat. In 2003 door president Bush gestart, maar door Obama uitgebreid

6. Verdergaande aantasting van de privacy in de openbare ruimte door camerabewaking zoals Trapwire zonder dat de burgers daarvan op de hoogte zijn gesteld, laat staan daarover toestemming is gevraagd

7. Vervolging van meer klokkenluiders dan Obama’s voorgangers ooit deden. Obama zet daartoe een oneigenlijk middel in, de ’1917 Espionage Act’. Daarom spreekt men van zijn War on whistle-blowers. Veelzeggende gevallen: Bradley Manning of John Kiriakou en potentieel doelwit Julian Assange tegen wie eind 2010 in Virginia via een geheime, informele ‘grand jury’ een aanklacht is geformuleerd die op de plank ligt

8. Obstructie van de burgerrechtenbeweging om een beroep te doen op de door president Johnson ingevoerde Freedom of Information Act die het voor burgers mogelijk moest maken om makkelijk toegang te krijgen tot overheidsinformatie. Obama heeft dat idee van transparantie en een open overheid juist teruggeschroefd

Ondersteunend bewijs voor de ontevredenheid over Obama’s mensrechtenbeleid, transparante overheid, veiligheidsbeleid en uitbouw van de controlestaat geven de volgende twee critici:
-ACLU-directeur Anthony Romero zei in 2010 over het mensenrechtenbeleid van Obama zei: ‘It’s President Obama’s policies on civil liberties and national security issues I’m disgusted by. It’s not a personal attack‘.
-Oud-president Jimmy Carter uitte onlangs kritiek op het mensenrechtenbeleid van Obama: ‘We need to back off [and] restore basic human rights as spelled out in the Universal Declaration of Human Rights (UDHR)‘.

Foto 1: Tweet AnonymousIRC

Foto 2: Chapatte, Hopeless

Debat over Assange tekent Amerikaans nationalisme

Amerikanen overschatten hun eigen kwaliteiten als het over de stand van hun democratie gaat. Die belijden ze als een geloofsartikel. Maar de praktijk is anders. Amerika staat 47ste op de Press Freedom Index 2011/2012 van Reporters Without Orders, hoewel Justin Danfof serieus meent dat de VS de meest vrije pers van de wereld hebben. Op een Human Rights Index uit 2010 van het Spaanse The School for a Culture of Peace staan de VS tussen China en Zimbawe, ver verwijderd van de Europese landen, Canada of Nieuw Zeeland. Da’s de realiteit.

Julian Danhof is verbonden aan de conservatieve think tank National Center for Public Policy Research. De meer liberale Peter van Buren ontzenuwt de halve waarheden van Danhof en claimt als een echte sporter de winst in het debat. Van Buren gaat uit van de feiten en niet van het geloof in de Amerikaanse democratie.

Merkwaardig aan het debat is dat de conservatieve Danhof de positie van president Obama verdedigt en Van Buren daarin volop bressen slaat. Hoe gelukkig kan Obama met zo’n medestander zijn? Ondubbelzinnige kritiek op Amerikaanse overheidsfunctionarissen en politici in de kwestie Assange valt doorgaans slechts te horen bij Russia Today, dit geval het Chinese CCTV of progressieve nieuwsmedia als Democray Now! of The Young Turks Network. De eersten met geopolitieke bedoelingen, de laatsten vanwege de mensenrechten.

Peter van Buren merkt op dat president Obama meer dan zijn voorgangers grove middelen inzet om de staatsveiligheid te verdedigen en rechten van klokkenluiders negeert. De bejegening van Julian Assange en Bradley Manning door het Amerikaanse establishment tekent de stand van de Amerikaanse democratie. Ontdaan van grenzeloze zelfoverschatting is dat weinig om trots op te zijn. Bizar is dat een internationaal georiënteerd land als de VS zo in zichzelf gekeerd zijn dat het niet meer weet waar haar grenzen liggen.

Progressieve media laten zich gebruiken tegen Assange

Cenk Uygur fileert de oppervlakkigheid van de New York Times die naar zijn idee opereert als dommekracht voor de regering-Obama. De krant, ooit een gezaghebbende progressieve en onafhankelijke krant, doet alles om in het gevlij te komen bij de zittende macht. Dus bij president Obama die dissidenten en klokkenluiders harder aanpakt dan elke president voor hem. Zo laat de NY Times zich gebruiken om Assange af te branden.

De medewerking van de Times aan de jacht op Assange doet steeds meer denken aan het jarenlang inslikken van kritiek op president Bush over zijn inval in Irak in 2003. Pas later bekenden de Amerikaanse media dat ze het verhaal gemist hadden en Bush te blindelings hadden gevolgd in zijn speculaties en halve waarheden. Nu speelt zich echter hetzelfde scenario af en volgen de progressieve media Obama blindelings. Ze hebben niks geleerd en trappen er opnieuw in. Net als Nederlandse media verzaken ze hun kritische en onafhankelijke rol.

De opstelling van de Times gaat samen met media die economisch en daarom ook politiek onder druk staan. Maatschappijkritiek wordt overgenomen door blogs op internet of niet aan westerse regeringen gebonden nieuwsbronnen als Russia Today of Al Jazeera English. Of The Young Turks met Cenk Uygur. Assange heeft met z’n jaloerse vrienden bij de New York Times geen vijanden meer nodig. Zo zijn de contouren bepaald.

Petitie voor Bradley Manning is petitie tegen Barack Obama

Bradley Manning is de Amerikaanse soldaat die in mei 2010 gearresteerd werd op de verdenking WikiLeaks van geheim materiaal te hebben voorzien. Uit de aanklacht tegen hem blijkt dat-ie gebruikt wordt om Julian Assange te vervolgen. Zonder krijgsraad verblijft Manning al 800 dagen in detentie. President Obama heeft hem schuldig veklaard voordat een proces begon. De gang van zaken krijgt kritiek. Daniel Ellsberg is een petitie gestart op avaaz.org. Naast Manning gaat het ook om de stand van de democratie in de VS. Als die nog verder afglijdt, dan heeft dat een negatief effect op Europa en Nederland. Teken als u dat ook zo voelt.

Antwoord op de vraag of Manning een held is die de waarheid onthult of zich heeft bezondigd aan spionage en de Amerikaanse staatsveiligheid in gevaar heeft gebracht  is een kwestie van perspectief. Supporters van Manning en Assange zien de regering Obama afglijden naar staatsfascisme waarbij rechten van klokkenluiders worden geschonden. In de samenwerking tussen bedrijfsleven en overheid is de positie van Stratfor opvallend. Dit particuliere bedrijf verhandelt ongestraft en onderhands geheime informatie van inlichtingendiensten zoals de CIA, terwijl WikiLeaks voor het openbaren met een open en journalistieke focus wordt gestraft.

Onbegrijpelijk dat regeringen zoals de Nederlandse zich willen identificeren met de regering Obama die op heksenjacht is tegen kritische burgers. Zelfs de Australische Assange. Barack Obama wordt door Amerikaanse burgerrechtenactivisten van Democracy Now!, Cenk Uygur  en zijn Young Turks, of onafhankelijke denkers als Noam Chomsky, Chris Hedges, of John Pilger als de nieuwe Joe McCarthy gezien. Moet Mitt Romney de nieuwe Dwight Eisenhower worden om de ontspoorde Obama en de Amerikaanse veiligheidsdiensten de pas af te snijden? Romney lijkt daartoe niet krachtig genoeg. In de Nederland publieke opinie ontbreekt het besef hoe fout de regering Obama is. Zowel de politieke oppositie als de progressieve media laten zich in een schijnwereld lokken waarin Obama wordt gepresenteerd als redelijk tegenover Romney. Hoe onredelijk is dat.

Foto 1: The New McCarthyism, The Real Terrorists—The Case of Wikileaks

Foto 2: Schermafbeelding op 7 augustus 2012 van de petitie ‘Save human rights whistleblower Bradley Manning!‘ op avaaz.org

Obama verspeelt onze steun zonder dat we het willen weten

Waar komt het misverstand vandaan dat president Obama de wereldvrede dient? Zet de Nobelprijs voor de Vrede ons op het verkeerde been en zien we zijn oorlogshitserij niet? Columnist Glenn Greenwald maakt in een vergelijking tussen Obama en presidentskandidaat Mitt Romney aannemelijk dat van laatstgenoemde een voorzichtigere buitenlandse politiek te verwachten valt. Onder Obama is een aanval op Iran waarschijnlijker dan onder Romney: ‘We weten dat de Amerikaanse kiezers en wereldleiders Obama buitengewone ruimte laten als het gaat om dodelijke drone aanvallen, juist vanwege zijn politiek, karakter en achtergrond‘.

Met name voor links is het een omslag in het denken om zich te realiseren dat de wereldvrede beter gediend wordt met de kandidatuur van Romney. Onbegrijpelijk staan progressieve media nog steeds aan de kant van Obama. Ze dienen hem zelfs door zijn vijanden als Julian Assange onbeschaamd aan te vallen. Romney vol gebreken, aarzelingen en onhandige optredens is geen cowboy als Bush, maar Obama is dat wel. Romney lijkt op president Gerald Ford. In de media valt dat niet terug te vinden. Electoraal en politiek wringt het dat Barack Obama zich moet bewijzen tegenover de conservatieven. Terwijl die op Mitt Romney minder grip hebben.

Glenn Greenwald wijst op een volgens hem over het hoofd gezien CIA-memo uit 2010. Door WikiLeaks in 2010 geopenbaard. Het gaat erover hoe de populariteit van Obama gebruikt wordt om de publieke opinie in Europa te manipuleren voor de Afghaanse oorlog. De val van het kabinet Balkenende-Bos toont volgens de CIA de kwetsbaarheid van de steun voor de ISAF-missie. Ook in het belangrijke Frankrijk en Duitsland. En een Nederlands vertrek uit Afghanistan zou ertoe kunnen leiden dat ‘politici elders naar hun kiezers luisteren’.

De vergelijking tussen Obama en Romney kan doorgetrokken worden naar Nederland. Daar wilde linksliberaal GroenLinks bewijzen haar mannetje te staan wat resulteerde in de Kunduz-missie. Wat de partij in het verderf stortte. Men kan raden naar de gesprekken tussen Jolande Sap en de Amerikaanse NATO-ambassadeur Ivo Daalder en het beroep dat Daalder op Sap deed. Alleen ontbreekt in ons land een libertarische stroming die zich vanuit een conservatief wereldbeeld tegen de oorlogen overzee uitspreekt en zich niet door Obama en de Amerikanen laat ronselen. Obama’s geloofwaardigheid is zijn werkkapitaal. Wie stelt dat bij ons aan de orde?

Foto: President Barack Obama and Vice President Joe Biden meet with Combatant Commanders and senior military leadership in the Cabinet Room of the White House, May 15, 2012. (Official White House Photo by Pete Souza)

Assange zoekt asiel in ambassade Ecuador

Update 19 juni 2013: Vandaag is het een jaar geleden dat Julian Assange naar de Ecuadoriaanse ambassade in Londen vluchtte. Assange laat z’n stem meer dan ooit horen in de media. Hoewel gevestigde media nog steeds zijn tegenstanders steunen. Ook schreef-ie met anderen het boek Cyperpunks, Met de WikiLeaks Party maakt Assange een kans op een senaatszetel in de Australische deelstaat Victoria. De recente onthullingen in The Guardian door Edward Snowden over de opbouw van de controlestaat die geavanceerder is dan velen dachten geeft WikiLeaks ook voor middengroepen relevantie. Het onlangs begonnen proces tegen Bradley Manning is een middel om WikiLeaks klein te krijgen. Pogingen van deze blogger om Nederland te laten bemiddelen in de kwestie Assange resulteerden in kamervragen van SP’er Harry van Bommel, maar niet in een actieve publieke rol van de Nederlandse diplomatie. Zweden laat zich kennen als een gesloten land dat conservatisme verbergt achter een progressieve Potemkin-façade. Assange ondervindt persoonlijk de gevolgen van de restrictieve politiek van de regering-Obama. Zijn belang is dat-ie tijdig tegen de opbouw van de controlestaat waarschuwde en een generatie van activisten en progressieve publicisten heeft gevoed.  

Julian Assange is naar de Londense ambassade van Ecuador gevlucht. Zo luiden de berichten van een verhaal in ontwikkeling. De Ecuadoriaanse minister van Buitenlandse Zaken Ricardo Patino zegt het verzoek van WikiLeaks-oprichter Assange te bestuderen en analyseren. De onderminister van Buitenlandse Zaken Kintto Lucas nodigde Assange al in november 2010 uit. Voor zijn programma The World Tomorrow op RT had Assange onlangs een gesprek met de Ecuadoriaanse president Rafael Correa. Een progressieve politicus.

Ecuador biedt Assange een platform dat de VS hem wil onthouden. Dat Assange op het Ecuadoriaanse aanbod ingaat geeft aan hoe bedreigd-ie zich voelt. Juridische mogelijkheden om zich tegen zijn uitwijzing naar Zweden te verweren zijn uitgeput. Binnenkort wacht hem een Zweedse gevangenis met eenzame opsluiting. En daarna een uitwijzing naar de VS met een onmenselijk detentie die ook Bradley Manning ondergaat.

Assange’s vlucht is een omkering van waarden en een blamage voor de vrijheid in de westerse wereld. Als een Kim Philby vlucht een westerse dissident voor westerse repressie naar een niet-westers land. De FBI zit hem op de hielen. Assange maakte de programmareeks voor het Russische RT omdat-ie door de westerse media verketterd werd. Ook ‘progressieve’ vrienden lieten hem in de steek. Behalve maatschappijcritici als Noam Chomsky, Daniel Ellsberg of Chris Hedges. In Nederland nam geen enkele politieke partij het voor hem op.

Sympathisanten van Julian Assange en WikiLeaks zien de samenwerking tussen Amerikaans bedrijfsleven en de regering-Obama als fascisme. Daarvoor is Julian Assange nu gevlucht omdat hij inschatte dat hem in het Westen geen eerlijk proces meer wachtte. Zijn vlucht tekent ons tekort aan democratie. Een zwarte dag.

Foto: Schermafbeelding van de verklaring over Julian Assange dd. 19 juni 2012 van de Ecuadoriaanse ambassade in Londen