Spanje kreeg opdracht om Snowden tegen te houden. Dus?

Update: Venezuela lijkt nog de enige optie voor Snowden. Het IJslandse parlement is met reces gegaan zonder besluit. Opvallend speculeert de universiteitsprofessor Jesus Silva voor Press TV erover dat de VS niet zullen toestaan dat Snowden naar Venezuela vliegt. Maar asiel in een Venezolaanse ambassade acht hij mogelijk. 

De Spaanse minister van Buitenlandse Zaken José Manuel García-Margallo probeert de storm over het regeringstoestel van de Boliviaanse president Evo Morales tot bedaren te brengen, maar maakt het er eerder erger op. Hij stelt dat zijn land zich niet bij Bolivia hoeft te verontschuldigen voor de problemen met het Boliviaanse vliegtuig en dat de Venezolaanse president Nicolas Maduro niet weet waarover hij spreekt. Deze verwees naar de druk die de VS op landen uitoefent om Edward Snowden geen asiel te verlenen.

García-Margallo verklaart dat hem werd verteld dat Snowden in het toestel was. Hij zegt te hebben gehandeld aan de hand van de feiten die hem gegeven werden. Ze zeiden dat het duidelijk was, dat Snowden zich in het toestel bevond, aldus García-Margallo. Op de vraag of-ie over de VS praat antwoordt García-Margallo dat-ie daar vanwege het geheime diplomatieke verkeer niet over kan spreken. Het Oostenrijkse Die Presse verwijst in een reconstructie direct naar de Amerikaanse ambassadeur William Eacho die Snowdens uitlevering eiste.

De verklaring van de Spaanse minister is om vele redenen opzienbarend. Het bevestigt het verhaal van de Franse premier Hollande die zei niet geweten te hebben dat de Boliviaanse president in het vliegtuig zat. Dat suggereert dat de VS Frankrijk, Spanje en Portugal hebben laten weten dat Snowden in het toestel zat, maar niet dat het ging om een Boliviaans regeringstoestel met president Morales aan boord. Verder roept dit vragen op over de kwalitieit van de Amerikaanse inlichtingendiensten. Ze zaten ernaast. Trouwens het Boliviaanse toestel vertrok niet van het vliegveld waar Snowden in transit zit, maar van een ander vliegveld. Praktisch was het zo goed als onmogelijk voor Snowden om ongemerkt van het ene naar het andere vliegveld te komen.

Maar de meeste vragen roept de afhankelijke houding van de Europese landen jegens de VS op. Het lijkt erop dat de Amerikanen geen volledige openheid van zaken hebben gegeven aan Frankrijk, Spanje en Portugal. Maar dan nog, waarom willen Europese landen meewerken aan de Amerikaanse piraterij en het schenden van de fundamentele rechten van Snowden? Daar geeft minister García-Margallo geen antwoord op. John Pilger omschrijft het in The Guardian als volgt: ‘Unprecedented, Germany’s Der Spiegel has described the Obama administration as ‘soft totalitarianism‘. Europa heeft in de 20ste eeuw genoeg geleden onder het totalitarisme van Hitler, Stalin, Mussolini, Salazar en Franco om nu mee te gaan in het totalitarisme van Barack Obama.

Justitie VS luistert journalisten AP af: schandelijk en gevaarlijk

Zonder wettelijke basis heeft het Amerikaanse ministerie van Justitie (DoJ) stiekem telefoongegevens geregistreerd van verslaggevers en redacteuren van persbureau Associated Press (AP). Volgens AP gaat het om meer dan 20 aparte lijnen, waaronder de persoonlijke en zakelijke nummers van verschillende journalisten, de uitgaande lijnen op het hoofdkantoor van de AP in New York, evenals de telefoons van de kantoren in Washington en Hartford. Ook de lijn van het persagentschap van de AP in het Huis van Afgevaardigden is in de gaten gehouden. AP noemt het een massale en ongekende inmenging in de nieuwsgaring.

De reacties zijn vernietigend voor het DoJ. Mensenrechtenorganisatie ACLU praat over intimidatie van de pers en ziet er machtsmisbruik in door het DoJ. Digitale burgerrechtenorganisatie EFF kenmerkt het als ‘een verschrikkelijke klap tegen de persvrijheid en het vermogen van journalisten om het nieuws te onderzoeken en te verslaan’. Het ziet er ook een wake-up call in voor Congresleden en rechters. New York Times noemt in een opiniestuk de acties van het DoJ ‘schandelijk’ en Washington Post noemt het schokkend en verontrustend.

Dit komt op andere schandalen. Zoals de extra focus van belastingdienst IRS op leden van de Tea Party en andere conservatieven. Of de inzet van drones. Of het hardhandig optreden tegen klokkenluiders als Bradley Manning, Julian Assange, Jeremy Hammond of John Kiriakou. Of Guantanamo Bay. Of de nasleep van de aanval op het consulaat in Benghazi. Onder Obama worden democratische instituties gepolitiseerd die onafhankelijk zouden moeten werken. Dat past een rechtsstaat niet. De controlestaat die onder Obama wordt opgebouwd baart burgerrechtenactivisten zorgen. Het afluisterschandaal van AP is daar maar een toevallig voorbeeld van.

In een opiniestuk voor Politico kijken Alexander Burns en John Harris naar de gevolgen voor president Obama. Zelfs hun welwillende bril kleurt kritisch. Obama is de verhalenverteller die met een krachtig verhaal mensen aan zijn kant wist te krijgen. De bevolking vrat het. Maar nu klinkt een steeds geloofwaardiger tegenverhaal dat de middengroepen overtuigt. Mogelijk kan Obama niet direct gekoppeld worden aan de schandalen, maar zijn denkbeelden lijken tot aan het uitvoerend niveau doorgesijpeld te zijn. Het verschil tussen zijn goede bedoelingen en de uitvoering wordt steeds groter, en pijnlijker. Het tekent op z’n minst het gebrek aan grip dat de president op de uitvoering heeft. Dat noemen niet alleen conservatieven gevaarlijk, maar ook progressieve activisten. Goede bedoelingen van Barack Obama zijn een gevaar voor de rechtsstaat geworden.

Foto: President Barack Obama: ‘Any Political Capital That Obama Had Is Now Gone’.

Tussen ontevredenheid, walging en hopeloosheid over Obama

Deze tweet van AnonymousIRC verwoordt de kritiek op Barack Obama die de verwachtingen van transparantie en een open overheid niet alleen niet waarmaakte, maar de boel verder dichtgooide dan zijn voorgangers. Z’n verwijzing naar Hope bleek retoriek. Nu is-ie van plan om twee conservatieven te benoemen op Defensie en de CIA. Chuck Hagel en John Brennan. Opnieuw een nekslag voor progressief Amerika. Wat bezielt Obama?

Het feit dat Obama John Brennan tot hoofd van de CIA benoemt is een teken aan de wand van de politiek die de president voorstaat. Waar in 2008 Brennan zich nog moest terugtrekken voor deze functie vanwege zijn associatie met het beleid van president Bush is dat nu geen probleem meer. Niet omdat Brennan veranderd is. Maar omdat Obama niet als mindere havik dan Bush wordt gezien. Dat wil zeggen dat in de beeldvorming Obama ondubbelzinnig in het conservatieve kamp wordt ingedeeld. Burgerrechtenbeweging ACLU protesteert.

Zonder pretentie van volledigheid zijn de volgende feiten over het beleid van president Obama bekend. Hij is opperbevelhebber van de strijdkrachten. Het komt bovenop voorzetting van ‘oud’ beleid, zoals het ondanks beloften van Obama niet sluiten van Guantanamo Bay en geheime CIA-operaties. Er resteert een beeld van een controlestaat waarin de burgerrechten afnemen en niet langer gegarandeerd zijn, de macht van leger en veiligheidsdiensten in samenspel met bedrijfsleven toeneemt, en de rol van het recht wordt gemarginaliseerd.

1. Moord op een Amerikaans burger in Jemen zonder dat daaraan een rechtszaak ten grondslag ligt

2. Dodelijke aanvallen met ‘drones’ in oorlogsgebieden als Jemen, Pakistan of Afghanistan eisen veel burgerslachtoffers en worden door Obama persoonlijk goedgekeurd, zonder voldoende juridische toetsing

3. Ondertekening van de NDAA 2012 dat het leger de macht geeft om elke verdachte te arresteren en voor onbepaalde tijd vast te houden onder verdenking van hulp aan terroristen, zelfs burgers. Verlenging NDAA 2013 met nieuwe ondertekening door president Obama. Zie commentaar bij reacties fragment van TYT.

4. Harde aanpak (‘crackdown’) van geweldloze politiek-maatschappelijke en journalistieke ‘tegenbewegingen’ als respectievelijk Occupy Wall Street en WikiLeaks waarbij de weg via de rechter achterwege blijft of geheim is

5. Verdergaande inperking van de vrijheid van het internet onder het mom van strijd tegen terrorisme. Het wordt door de regering-Obama als een middel  gebruikt in de overdracht van de macht van individuen naar de staat ter vestiging van de controlestaat. In 2003 door president Bush gestart, maar door Obama uitgebreid

6. Verdergaande aantasting van de privacy in de openbare ruimte door camerabewaking zoals Trapwire zonder dat de burgers daarvan op de hoogte zijn gesteld, laat staan daarover toestemming is gevraagd

7. Vervolging van meer klokkenluiders dan Obama’s voorgangers ooit deden. Obama zet daartoe een oneigenlijk middel in, de ’1917 Espionage Act’. Daarom spreekt men van zijn War on whistle-blowers. Veelzeggende gevallen: Bradley Manning of John Kiriakou en potentieel doelwit Julian Assange tegen wie eind 2010 in Virginia via een geheime, informele ‘grand jury’ een aanklacht is geformuleerd die op de plank ligt

8. Obstructie van de burgerrechtenbeweging om een beroep te doen op de door president Johnson ingevoerde Freedom of Information Act die het voor burgers mogelijk moest maken om makkelijk toegang te krijgen tot overheidsinformatie. Obama heeft dat idee van transparantie en een open overheid juist teruggeschroefd

Ondersteunend bewijs voor de ontevredenheid over Obama’s mensrechtenbeleid, transparante overheid, veiligheidsbeleid en uitbouw van de controlestaat geven de volgende twee critici:
-ACLU-directeur Anthony Romero zei in 2010 over het mensenrechtenbeleid van Obama zei: ‘It’s President Obama’s policies on civil liberties and national security issues I’m disgusted by. It’s not a personal attack‘.
-Oud-president Jimmy Carter uitte onlangs kritiek op het mensenrechtenbeleid van Obama: ‘We need to back off [and] restore basic human rights as spelled out in the Universal Declaration of Human Rights (UDHR)‘.

Foto 1: Tweet AnonymousIRC

Foto 2: Chapatte, Hopeless

Verdient Julian Assange de gevangenis of de Nobelprijs?

Stel dat we niet weten of de invloed van Julian Assange positief of negatief is. Verdient-ie een Nobelprijs voor de Vrede en heeft-ie een prestatie verricht door meer gevallen van corruptie door regeringsleiders te onthullen dan alle journalisten bij elkaar? Of is-ie een zelfingenomen kwast die de focus van de publiciteit opzoekt om ten koste van anderen te stralen en daarbij de veiligheid van staten in gevaar brengt?

Het Amerikaanse establishment weet sinds eind 2010 op voorhand het antwoord. Assange moet het zwijgen opgelegd worden. Hij zou de reputatie van de VS beschadigen. Want Assange toont aan wat de slager in zijn worsten stopt. Dat oogt onsmakelijk. Diplomatie is druk, diplomatie is chantage, diplomatie scheert over de grenzen van de wet. Geen enkele regering wil de eigen werkwijze onthullen. Assange onthult niet zozeer geheimen, maar de duistere kanten van de macht. De machinaties die nodig zijn om de macht te bestendigen.

Die Amerikaanse reactie is begrijpelijk. Zelfs media die objectief verslag zouden moeten doen hebben onder Amerikaanse druk partij tegen WikiLeaks gekozen. De New York Times die dezelfde geheimen publiceerde als WikiLeaks wordt geen strobreed in de weg gelegd. Wat vragen oproept over de rechtsgelijkheid. Maar Assange wordt kaltgestellt. De doofpot moet weer dicht. Een uitgelezen middel voor machthebbers om politieke tegenstanders te bezoedelen is criminalisering. Dat leidt immers af van de beschuldigingen en zet de aanstichter in een kwaad daglicht. Samen met de economische wurging van een opposant is dat het truckje. Een reputatie is in de publiciteit niet sneller af te breken dan door een zedenzaak. Verkrachting, overspel, pedofilie, het publiek vreet het zonder na te denken. Het gelooft de grootste flauwekul en laat zich afleiden.

De steun voor Assange is verschrompeld. Sinds gevestigde media als The Guardian, The New York Times en de partners van het eerste uur hun steun opzegden heeft Assange weinig publicitaire dekking meer. Onder druk van de regering-Obama is die verkruimeld. Er zijn nog progressieve opinieleiders als Glenn Greenwald, Daniel Ellsberg, Noam Chomsky, John Pilger of Chris Hedges die hun eigen visie volgen. Vanuit Australië is de Groene senator Scott Ludlum actief. En een opmerkelijk geluid vanuit libertarische hoek was voormalig Republikeins presidentskandidaat Ron Paul die eveneens genegeerd werd door de gevestigde media. Verder komt de steun van zenders die zich tegen Amerika richten en Julian Assange simpelweg als vriend gebruiken omdat-ie de vijand van een vijand is. Zoals het Kremlin-gezinde Russia Today of het Iraanse Press TV.

Wat in de hele Assange-affaire die nu zo’n twee jaar loopt het meest verbaast is dat links Europa zich laat intimideren en afzijdig blijft. Het Duits-Turkse lid van de Bundestag voor Die Linke Sevim Dağdelen is tot nu toe de enige politicus geweest die Assange in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen heeft opgezocht. In een interview met RT breekt ze een lans voor Assange. Maar waar blijven de principiële Groenen? Waar is de standvastige SP? Waar zijn de theoretiserende links-liberalen die de mond vol hebben over de rechtsstaat? Hoe dan ook durven ze Assange niet te bezoeken. Dat tekent de werking van de publiciteit die een kant van de zaak steeds meer onderbelicht laat. Behalve Sevim Dağdelen heeft de linkse Europese politiek geen kloten.

Foto: Marcel van Eeden, 3 april 2002  [0330], tekening. Credits: Marcel van Eeden.

Petitie voor Bradley Manning is petitie tegen Barack Obama

Bradley Manning is de Amerikaanse soldaat die in mei 2010 gearresteerd werd op de verdenking WikiLeaks van geheim materiaal te hebben voorzien. Uit de aanklacht tegen hem blijkt dat-ie gebruikt wordt om Julian Assange te vervolgen. Zonder krijgsraad verblijft Manning al 800 dagen in detentie. President Obama heeft hem schuldig veklaard voordat een proces begon. De gang van zaken krijgt kritiek. Daniel Ellsberg is een petitie gestart op avaaz.org. Naast Manning gaat het ook om de stand van de democratie in de VS. Als die nog verder afglijdt, dan heeft dat een negatief effect op Europa en Nederland. Teken als u dat ook zo voelt.

Antwoord op de vraag of Manning een held is die de waarheid onthult of zich heeft bezondigd aan spionage en de Amerikaanse staatsveiligheid in gevaar heeft gebracht  is een kwestie van perspectief. Supporters van Manning en Assange zien de regering Obama afglijden naar staatsfascisme waarbij rechten van klokkenluiders worden geschonden. In de samenwerking tussen bedrijfsleven en overheid is de positie van Stratfor opvallend. Dit particuliere bedrijf verhandelt ongestraft en onderhands geheime informatie van inlichtingendiensten zoals de CIA, terwijl WikiLeaks voor het openbaren met een open en journalistieke focus wordt gestraft.

Onbegrijpelijk dat regeringen zoals de Nederlandse zich willen identificeren met de regering Obama die op heksenjacht is tegen kritische burgers. Zelfs de Australische Assange. Barack Obama wordt door Amerikaanse burgerrechtenactivisten van Democracy Now!, Cenk Uygur  en zijn Young Turks, of onafhankelijke denkers als Noam Chomsky, Chris Hedges, of John Pilger als de nieuwe Joe McCarthy gezien. Moet Mitt Romney de nieuwe Dwight Eisenhower worden om de ontspoorde Obama en de Amerikaanse veiligheidsdiensten de pas af te snijden? Romney lijkt daartoe niet krachtig genoeg. In de Nederland publieke opinie ontbreekt het besef hoe fout de regering Obama is. Zowel de politieke oppositie als de progressieve media laten zich in een schijnwereld lokken waarin Obama wordt gepresenteerd als redelijk tegenover Romney. Hoe onredelijk is dat.

Foto 1: The New McCarthyism, The Real Terrorists—The Case of Wikileaks

Foto 2: Schermafbeelding op 7 augustus 2012 van de petitie ‘Save human rights whistleblower Bradley Manning!‘ op avaaz.org

Assange zoekt asiel in ambassade Ecuador

Update 19 juni 2013: Vandaag is het een jaar geleden dat Julian Assange naar de Ecuadoriaanse ambassade in Londen vluchtte. Assange laat z’n stem meer dan ooit horen in de media. Hoewel gevestigde media nog steeds zijn tegenstanders steunen. Ook schreef-ie met anderen het boek Cyperpunks, Met de WikiLeaks Party maakt Assange een kans op een senaatszetel in de Australische deelstaat Victoria. De recente onthullingen in The Guardian door Edward Snowden over de opbouw van de controlestaat die geavanceerder is dan velen dachten geeft WikiLeaks ook voor middengroepen relevantie. Het onlangs begonnen proces tegen Bradley Manning is een middel om WikiLeaks klein te krijgen. Pogingen van deze blogger om Nederland te laten bemiddelen in de kwestie Assange resulteerden in kamervragen van SP’er Harry van Bommel, maar niet in een actieve publieke rol van de Nederlandse diplomatie. Zweden laat zich kennen als een gesloten land dat conservatisme verbergt achter een progressieve Potemkin-façade. Assange ondervindt persoonlijk de gevolgen van de restrictieve politiek van de regering-Obama. Zijn belang is dat-ie tijdig tegen de opbouw van de controlestaat waarschuwde en een generatie van activisten en progressieve publicisten heeft gevoed.  

Julian Assange is naar de Londense ambassade van Ecuador gevlucht. Zo luiden de berichten van een verhaal in ontwikkeling. De Ecuadoriaanse minister van Buitenlandse Zaken Ricardo Patino zegt het verzoek van WikiLeaks-oprichter Assange te bestuderen en analyseren. De onderminister van Buitenlandse Zaken Kintto Lucas nodigde Assange al in november 2010 uit. Voor zijn programma The World Tomorrow op RT had Assange onlangs een gesprek met de Ecuadoriaanse president Rafael Correa. Een progressieve politicus.

Ecuador biedt Assange een platform dat de VS hem wil onthouden. Dat Assange op het Ecuadoriaanse aanbod ingaat geeft aan hoe bedreigd-ie zich voelt. Juridische mogelijkheden om zich tegen zijn uitwijzing naar Zweden te verweren zijn uitgeput. Binnenkort wacht hem een Zweedse gevangenis met eenzame opsluiting. En daarna een uitwijzing naar de VS met een onmenselijk detentie die ook Bradley Manning ondergaat.

Assange’s vlucht is een omkering van waarden en een blamage voor de vrijheid in de westerse wereld. Als een Kim Philby vlucht een westerse dissident voor westerse repressie naar een niet-westers land. De FBI zit hem op de hielen. Assange maakte de programmareeks voor het Russische RT omdat-ie door de westerse media verketterd werd. Ook ‘progressieve’ vrienden lieten hem in de steek. Behalve maatschappijcritici als Noam Chomsky, Daniel Ellsberg of Chris Hedges. In Nederland nam geen enkele politieke partij het voor hem op.

Sympathisanten van Julian Assange en WikiLeaks zien de samenwerking tussen Amerikaans bedrijfsleven en de regering-Obama als fascisme. Daarvoor is Julian Assange nu gevlucht omdat hij inschatte dat hem in het Westen geen eerlijk proces meer wachtte. Zijn vlucht tekent ons tekort aan democratie. Een zwarte dag.

Foto: Schermafbeelding van de verklaring over Julian Assange dd. 19 juni 2012 van de Ecuadoriaanse ambassade in Londen

Assange heeft met progressieve vrienden geen vijanden nodig

Julian Assange heeft een programma op RT. In 12 afleveringen interviewt hij in The World Tomorrow mensen die zelden of nooit op westerse omroepen te zien zijn. Zoals Hezbollah-leider Hassan Nasrallah in aflevering 1 of de Sloveense filosoof Slavoj Žižek in aflevering 2. In juli 2011 debateerde Assange ook al met Žižek. 

Russia Today is de zender van de Russische machthebbers. Die samenwerking komt Assange op kritiek te staan van zijn ‘vrienden’ bij the Guardian of The New York Times. Ze stellen zich vijandig tegenover hem op en lieten hem al eerder vallen. RT dikt het eigenbelang aan. Assange produceert de interviews voor een Britse productiemaatschappij en zegt journalistieke onafhankelijkheid te hebben. Als voorbeeld voert-ie aan in het gesprek met Nasrallah de positie van zowel Hezbollah als het Kremlin bekritiseerd te hebben door te kiezen voor de Syrische oppositie. Ook klokkenluider Bradley Manning krijgt geen steun in progressief Amerika.

Niet langer westerse progressieve media doen het meest aan maatschappijkritiek. Die rol is overgenomen door buitenstaanders als RT of Al Jazeera English. Uiteraard hebben ze hun eigen agenda door maar al te graag het Westen te bekritiseren. Feit is echter dat alleen daar maatschappijcritici als Assange, John Berger, Noam Chomsky, John Pilger of Daniel Ellsberg nog aan het woord komen. Tragiek is dat er steeds meer valt te kritiseren omdat de VS onder president Obama steeds meer anti-democratische trekjes vertoont terwijl critici met inzet van economische en juridische staatsmacht naar de marge wordt verbannen.

Dat eens progressieve media als the Guardian of The New York Times hun kritische rol niet meer voluit spelen is een gemis. Of ze nou uit jaloezie omdat Assange met de ‘scoops’ gaat lopen, economische of  politieke redenen Julian Assange in de steek laten, meedoen aan de karaktermoord en hem verketteren is jammer. De keuze van Assange voor RT geeft aan dat ook de media globaliseren en de macht naar het Oosten verschuift.

Zelfs Bush had een beter mensenrechtenbeleid dan Obama

Weinig politici hebben me zo teleurgesteld als Barack Obama. In 2008 hoopte ik dat-ie president zou worden. Nu zie ik zijn verkiezing als een ramp. Zijn aarzelend optreden geeft hardliners meer ruimte dan ze onder zijn voorganger George W. Bush ooit kregen. Evenmin een president die de burgerrechten voorop zette.

Van Bush viel weinig te verwachten en daarom viel elke minder negatieve ontwikkeling mee. Maar Obama beperkt de vrijheden nog meer. Filmmaker en journalist John Pilger vat het samen: Obama de zwarte liberaal, het politiek correcte  voorbeeld, de marketing droom is net zo goed een oorlogsstoker als George W. Bush. Zijn score tot nu toe is zes oorlogen. Nog nooit in de presidentiële geschiedenis van de VS heeft het Witte Huis zoveel klokkenluiders vervolgd (..). Grootste prestatie van Obama is dat-ie de anti-oorlogsbeweging en de liberale opinie in de VS tot samenwerking heeft verleid, en uiteindelijk tot zwijgen heeft gebracht.

Ook Daniel Ellsberg, de man die in 1971 de Pentagon Papers over Vietnam naar buiten bracht, heeft forse kritiek op Obama. Hij zegt op Obama te hebben gestemd met een ander idee van ‘change’ in gedachten. De verandering die Obama biedt is het tegendeel van wat-ie beloofde: minder transparantie en meer macht die hij naar zich toetrekt. En Republikeins presidentkandidaat Ron Paul zegt dat Obama met de National Defence Authorization Act for Fiscal Year 2012 (NDAA) te veel macht naar zich toetrekt in de terrorismebestrijding.

De partijpolitieke kritiek die Obama van de conservatieve Republikeinen krijgt is anders dan de kritiek die hij van Pilger of Ellsberg krijgt. Deze progressieven zijn immers natuurlijke bondgenoten die het vertrouwen in hem hebben opgezegd. Lakmoesproef is de behandeling van Bradley Manning die ervan wordt verdacht de bron van WikiLeaks te zijn. Maar Obama kan ongestoord de vrijheden terugdraaien omdat Manning weinig steun krijgt in progressief Amerika. Van conservatief Amerika heeft Manning nog minder te verachten. Alleen libertariër Ron Paul springt voor de vrijheid van meningsuiting, Manning, Assange of Ellsberg in de bres.

De teloorgang van een presidentschap doet pijn. Of Mitt Romney het beter zal doen dan Obama is de vraag. Maar als Romney ouderwetse waarden van de Oostkust weer weet te introduceren in het hart van de Amerikaanse politiek dan is dat winst. Samen met zijn terugbuigen naar het centrum van de politiek. De buitenstaander Barack Obama heeft te veel macht naar zich toe getrokken en nimmer weten te overtuigen. De aanval van Cenk Uygur van de progressieve internet talkshow The Young Turks geeft hem weinig hoop.

Julian Assange keurt de leugen van de journalistiek af

Op de anti-oorlogsdemonstratie op 8 oktober Antiwar Assembly in Londen ter gelegenheid van de 10de verjaardag van de Afghaanse oorlog spreekt Jullian Assange. Hij stelt dat oorlogen ons opgelegd worden, dat ze voortkomen uit leugens (hoewel het voorbeeld van de Duitse inval in Polen dat ontkracht) en dat de grootste oorlogsmisdadigers niet alleen de politici of militairen zijn, maar ook de medeplichtige media.

De geconstrueerde oorlog is in lijn met de visionaire afscheidstoespraak die aftredend president Eisenhower in januari 1961 hield en waarin hij het begrip militair-industrieel complex muntte: Only an alert and knowledgeable citizenry can compel the proper meshing of the huge industrial and military machinery of defense with our peaceful methods and goals, so that security and liberty may prosper together. Nu 50 jaar geleden. De voormalige opperbevelhebber van de Geallieerden in de Tweede Wereldoorlog formuleerde het onderscheid tussen een noodzakelijke en een geconstrueerde oorlog. Juan Bosch werkte het begrip in 1967-68 uit in zijn boekje Pentagonismo.

Evenals John Pilger of Jonathan Cook richt Assange zijn pijlen op de media. En hoewel ze een links wereldbeeld hebben zijn het niet alleen rechtse media die kritiek ontvangen. Het zijn juist de BBC of the Guardian die medeplichtig worden geacht aan de constructie van de leugens die tot de oorlog leiden. De oproep van Assange dat petities niet helpen, maar dat alleen het meespelen aan het spel zin heeft klinkt logisch. Maar hoe dat er concreet dan uitziet blijft onduidelijk.

Media zijn economische machten die tot voor kort niet zomaar opzij konden worden gezet. Maar de achteruitgang van de gevestigde media en de opkomst van internet en de sociale media is een zegen in vermomming en biedt kansen. Daarom gaat de komende strijd over de vrijheid op internet. Want als de overheid de verslaggeving over de oorlog niet meer via NOS, de Volkskrant of NRC kan sturen en controleren, dan zal de overheid andere wegen zoeken. Dan komen de pedofielen of terroristen in beeld als excuus om de burgervrijheden op internet in te perken.

Het blijft gissen waarom Assange het meest wordt gestoken door de medewerking van journalisten aan de constructie van de leugen. Het zijn uiteindelijk toch politici, militairen en bedrijfsleven die de oorlog construeren. Misschien komt het omdat-ie zich steeds meer opstelt als journalist en het onverdraagzaam vindt dat een meerderheid van zijn collega’s hun controlerende taak onvoldoende vervult. Of is-ie erachter gekomen dat de ethische code bij medeplichtige journalisten er niet meer is en er zelfs nooit is geweest.

John Pilger bekritiseert Obama en wordt gecensureerd

De Britse filmmaker en journalist John Pilger heeft het helemaal gehad met de subtiele en verborgen censuur van de liberale democratie. Zonder uitleg werd door de Lannan Foundation in Santa Fe, New Mexico afgelopen juni zijn gesprek met journalist David Bersamian afgelast, evenals de presentatie en Amerikaanse distributie van zijn documentaire The War You Don’t See. De film is kritisch op president Obama. De open samenleving staat op het spel. Met een rol voor onafhankelijke journalistiek. Kortom, volop ruimte voor complotdenken.

De Lannan Foundation is gewijd aan culturele vrijheid, diversiteit en creativiteit door de steun aan projecten van uitzonderlijke hedendaagse kunstenaars en schrijvers, evenals inheemse activisten. De multimiljonair Patrick Lannan (1905-1983) maakte via een schenking de stichting mogelijk gemaakt. De Lannan Foundation geeft ook beurzen aan liberale media in de VS. In 2008 steunde het Barack Obama’s campagne voor het presidentschap. Voorzitter zoon Patrick is naar verluidt devoted to Obama.

Pilger suggereert dat zijn aanval op president Obama door de Lannan Foundation de reden van de afzegging was. Ik parafraseer Pilger: ‘Obama de zwarte liberaal, het politiek correcte  voorbeeld, de marketing droom is net zo goed een oorlogsstoker als George W. Bush. Zijn score tot nu toe is zes oorlogen. Nog nooit in de presidentiële geschiedenis van de VS heeft het Witte Huis zoveel klokkenluiders vervolgd (..). Grootste prestatie van Obama is dat-ie de anti-oorlogsbeweging en de liberale opinie in de VS heeft verleid, tot samenwerking en uiteindelijk tot zwijgen heeft gebracht.’

Het steekt John Pilger dat Patrick Lannan zonder opgave van redenen het gesprek met David Bersamian en de vertoning en distributie van zijn film zes dagen van tevoren afgelastte. Naar zijn idee het voorrecht van een rijke elite die zich niet wenst te verantwoorden. De Lannan Foundation verklaarde later dat er slechts 152 kaartjes voor de het gesprek met Bersamian waren verkocht en dat dat de reden was. Maar da’s onzin omdat de publiciteit nog in volle gang was voor de afgelasting. En Pilger beweert dat de film al uitverkocht was. Ook hier is het aantoonbaar onjuist dat een gebrek aan belangstelling de reden voor de afgelasting was.

De censuur ondermijnt de geloofwaardigheid van de Lannan Foundation die zich als liberaal profileert. Zoals de Santa Fe- New Mexican in een commentaar zegt: It has been great – but is no longer. Hetzelfde kan onderhand van president Obama worden gezegd. En van de onafhankelijke journalistiek die niet langer kritisch de macht volgt. Dat censuur plaatsvindt met verwijzing naar culturele vrijheid en diversiteit is nog het meest onverteerbaar. Zo worden vrienden tot vijand en vijand tot vriend. Het is niet eens meer subtiel.

Foto: Affiche van John Pilger’s The War You Don’t See