TYT: Bernie Sanders wordt niet gesteund door progressieve media

Cenk Uygur vraagt zich af over er in de VS progressieve (‘liberal’) media bestaan. Dit naar aanleiding van de bejegening in de campagne van de progressieve Democratische kandidaat voor het presidentschap Bernie Sanders. Cenks antwoord is ontkennend. Zelfs de als progressief bekend staande Washington Post is naar zijn idee niet progressief, maar zou in de zak van het bedrijfsleven zitten. Omdat Sanders zegt het bedrijfsleven aan te pakken als hij president wordt, laten de progressieve media Sanders vallen. Republikeinse kandidaten Donald Trump en Ted Cruz worden door die progressieve media minder als bedreiging gezien dan Sanders die aan politieke structuren wil morrelen. Bij de campagne in 2012 was het de Republikeinse outsider en  libertariër Ron Paul die gif voor de media was. Evenals Sanders nu had Paul relatief veel steun onder jongeren.

Het is een misverstand dat de gevestigde media links zijn, want ze zijn rechts. Ook in Nederland, waar NRC, Volkskrant en Trouw eerder tegen de zittende macht aanschurken dan die kritisch volgen. Dat is er de laatste jaren nog erger op geworden omdat de redacties ondergeschikt zijn gemaakt aan het nieuwsbedrijf. Ondanks redactiestatuten en plechtige woorden over onafhankelijke journalistiek. Dat laatste bestaat niet echt in een commercieel bedrijf. Ook goedwillende redacties die goede journalistiek willen bedrijven hebben steeds minder te zeggen in hun eigen medium. Nog onlangs kwam dat tot uiting in een botsing tussen de redactie van de NRC en het bedrijf NRC Media die het nieuwsbedrijf commercieel uitbaat over een artikel in een commerciële bijlage over de Krim door Munda de la Marre. De NRC-Ombudsman ontkende trouwens in een commentaar dat er vermenging bestaat van redactie en commercie, maar leek daarbij toch weg te kijken voor de macht van het bedrijfsleven die verder gaat dan de garantie van de journalistieke onafhankelijkheid.

Advertentie

Het misverstand dat gevestigde media links zijn. Ze zijn rechts

Waar komt toch het misverstand vandaan dat gevestigde media links zijn? Laten we zoals Wikipedia de term links reserveren voor politiek die streeft naar meer macht voor de economisch zwakken in de samenleving  (klassenstrijd), wantrouwen heeft ten aanzien van de vrije marktwerking en van het bedrijfsleven (het kapitaal) en is voor het toepassen van overheidsingrijpen om tot een egalitaire verdeling van welvaart te komen. In het derde debat van de Republikeinse presidentskandidaten in Colorado verwoordde Marco Rubio hetzelfde idee over een ‘liberal bias’ (linkse vooringenomenheid) van Amerikaanse gevestigde media. Maar zijn ze niet eerder rechts omdat ze de gevestigde orde ondersteunen en onderdeel zijn van ondernemingen die voorstander zijn van vrije marktwerking? Of liever gezegd, dat in theorie zijn, maar door kartelvorming met elkaar de markt verdelen. Omdat links de gevestigde orde wil veranderen is het niet logisch dat gevestigde media links zijn.

Petitionist Martin Gahr zegt niet direct dat gevestigde media links zijn, maar suggereert het wel door gebruik van termen als rechts-populistisch en rechtse hoek voor deelnemers aan het publieke debat. Hij schetst een perspectief. Maar is het niet tegenstrijdig dat gevestigde media die de gevestigde orde ondersteunen zich zouden richten op deelnemers aan het debat die de gevestigde orde ondersteunen? Hoe logisch is dat?

Er is een verklaring voor het misverstand dat heeft te maken met het begrip culturele hegemonie. Het valt Martin Gahr niet te verwijten dat hij het niet doorziet. Een begrip waarover de Italiaanse Marxist Antonio Gramsci veel schreef en dat omschreven kan worden als ‘sociale patronen die dominant zijn geworden door de cultuur van de heersende klasse’ en zo als natuurlijk worden ervaren. Welnu, die culturele hegemonie is een zetstuk dat door de gevestigde orde voor de macht wordt geplaatst met inzet van de gevestigde media.

Verhullen van macht is een prima middel om te zorgen dat kritiek de verkeerde kant opgaat. Zo blijven machtsposities aan het zicht onttrokken en krijgt de machteloze opponent (hier: links) op de koop toe ook nog de kritiek voor de kiezen. Dat is een fantastisch meesterplan met dubbele winst voor rechts. Dat heeft er alle belang bij om het idee van een linkse kerk of linkse media in de lucht te houden en te laten bestaan als bliksemafleider. Wie nadenkt en begrijpt hoe de eigendomsverhoudingen in de samenleving liggen kan weten dat NOS, RTL, NRC, Trouw, AD, De Telegraaf, De Volkskrant en al die gevestigde media gewoon rechts zijn.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Tegen discriminatie door mainstream media en politiek’, 3 november 2015.

Progressive case against Obama

Progressief Amerika worstelt met Obama. Enthousiasme roept-ie daar sowieso niet meer op. Velen zijn er zich goed van bewust dat president Obama in vele opzichten het beleid van president Bush heeft voortgezet, en zelfs heeft aangescherpt. Maar wat als Mitt Romney nog erger is? Een aanname die overigens niet zeker is. Want is Obama wel de ‘lesser of two evils‘? De timing van Oliver Stone om z’n documentaire ‘Untold History of the United States‘ pas vanaf 12 november voor CBS’ Showtime uit te zenden wijst op de halfslachtigheid. Het boek ‘The Untold History of the United States‘ dat Stone met historicus Peter Kuznick schreef is al verschenen.

Afgelopen zaterdag riep Matt Stoller op salon.com in een stuk met de titel ‘The progressive case against Obama‘ op niet op Obama, maar op een kandidaat van een derde partij te stemmen. Bijvoorbeeld op Jill Stein of Rocky Anderson. Deze kandidaten maken nu geen kans, maar ooit moet begonnen worden met het bouwen aan een betere, duurzame toekomst voor Amerika. Obama voorziet daar volgens Stoller niet in. Niet elke progressieve Amerikaan denkt er zo over. Men aarzelt. Daniel Ellsberg riep op in swingstates toch voor Obama te stemmen. Ofwel split-state strategic voting. President Obama zet progressief Amerika aan het denken.

Foto: Omslag boek ‘The Untold History of the United States‘ door Oliver Stone en Peter Kuznick, verschenen op 30 oktober 2012

Rocky Anderson over corruptie in het ‘3rd Party Debate’

Rocky Anderson van de Justice Party bekritiseert in het debat tussen de kandidaten voor het Amerikaanse presidentschap van de ‘andere’ partijen de corruptie van het kiessysteem en de partijpolitiek van Democraten en Republikeinen. Waar de burger buiten gehouden wordt. Dit debat werd op 23 oktober door Free and Equal Elections georganiseerd en gehouden in Chicago. Voormalig CNN-presentator Larry King was moderator. Jill Stein, Gary Johnson en Virgil Goode waren de andere deelnemers. Kijkers kunnen de kandidaten in volgorde van voorkeur zetten. De twee kandidaten die het hoogste eindigen gaan op 30 oktober met elkaar in debat.

Foto: ‘CHICAGO, IL – OCTOBER 23: Constitution Party presidential candidate Virgil Goode (2nd R) makes a point as Jill Stein (L) from the Green Party, Rocky Anderson (2nd L) from the Justice Party and Gary Johnson (R) from the Libertarian Party look on during a debate hosted by the Free and Equal Elections Foundation and moderated by former CNN talk-show host Larry King on October 23, 2012 in Chicago, Illinois. The 90-minute debate held at the Chicago Hilton hotel featured presidential candidates from the Green Party, Libertarian Party, Constitution Party and Justice Party.‘

Mitt Romney en de Mormonen: Achter de sluier

Religie is ritueel. Sommigen beschouwen het als een poppenkast. Dat maakt de dit jaar met een verborgen camera opgenomen film duidelijk. Focus is de Mormoonse Kerk in Utah. Mormonen annexeren zelfs de doden door ze na hun dood te dopen. De procedures hebben veel gemeen met Vrijmetselarij. De toegang tot de hemel wordt bereikt met wachtwoorden en de hand schudden. Mormonen erkennen de scheiding van kerk en staat niet. Dat blijkt uit het feit dat ze geloven dat de wereldse overheid vervangen moet worden door een door Mormonen geleid religieuze overheid. In een geheime eed zweren ze keer op keer dat na te streven.

Ook Mitt Romney heeft deze eed meerdere malen afgelegd. Amerikaanse evangelicals beschouwen Mormonen niet als christenen. Maar conservatieve christenen zijn pragmatisch genoeg om hun ideologische verschillen opzij te zetten nu Romney een goede kans maakt om Obama te verslaan. Ook helpt mee dat de Mormoonse kerk een conservatieve inslag heeft. Maar twijfels over Mormonen blijven. Toch is het opvallend dat de Democraten Romney niet op zijn geloof aanvallen. Is er een niet-aanvalsverdrag gesloten of laat de religieuze tolerantie dat niet toe? Nu krijgen de VS mogelijk een president die de scheiding van kerk en staat verwerpt.

Help de NDAA te stoppen

De Amerikaanse burgerrechtenbeweging voert actie op ‘Stop de NDAA‘ met de oproep om tijdens het derde debat tussen president Barack Obama en uitdager Mitt Romney in Florida hash tag #StopNDAA trending te laten worden. Iedereen kan meedoen. De protestactie is bedoeld tegen het plan van de regering-Obama om via wetgeving met de zogenaamde National Defense Authorization Act (NDAA) de mensenrechten in te perken. Chris Hedges veroordeelt president Obama hierom, beticht hem van staatsfascisme en is een rechtszaak begonnen. Dat leidde in september tot een gunstige uitspraak van de New Yorkse rechter Katherine Forrest waartegen de regering-Obama tegen in beroep gaat. Dat loopt de komende maanden verder.

De NDAA is niet alleen voor Amerikanen van belang. De interpretatie van de burgerrechtenbeweging is dat iemand zonder aanklacht door de Amerikaanse overheid onbeperkt kan worden opgesloten. Ongeacht de nationaliteit geldt dat voor iedereen waar ook ter wereld. President Obama heeft weliswaar gezegd daar zorgvuldig mee om te gaan, maar die garantie kan-ie niet geven voor zijn opvolgers. Kritiek is dat de wet de president te veel bevoegdheden geeft en te ruim is. Daar komt het niet aflatende protest op neer.

De NDAA is het sluitstuk van het wantrouwen tegen president Obama die ooit hoop gaf, maar in werkelijkheid de mensenrechten slechter gediend heeft dan welke president voor hem. Dit staat in schril contrast tot zijn recente woorden voor de Algemene Vergadering van de VN die onder de pretentie van ethisch handelen het tegendeel suggereren. Als er een alternatief bestond zou ‘Stop de NDAA’ opgevat kunnen worden als ‘Stop Obama’. De echte tragiek is dat de Amerikaanse politiek nu geen alternatief voor president Obama biedt.

Foto: Slide ‘Twitter Bomb‘, 22 oktober 2012

Presidentsdebatten markeren schijnobjectiviteit gevestigde media

Amerikaanse burgers denken een echte keuze te hebben bij het kiezen van een president. Media spelen het spel volop mee. Maar transparantie ontbreekt. Republikeinen en Democraten monopoliseren de strijd, delen uitgangspunten en belangen, en sluiten andere partijen uit. Kortom, ze verdelen onder elkaar de macht. Ze zijn het op hoofdpunten eens, maar doen voor de bühne alsof dat niet zo is. Geloofwaardige kandidaten als Rocky Anderson, Gary Johnson of Jill Stein worden niet toegelaten tot de debatten. Zodat buiten de controle van de Republikeinen en Democraten niets belangrijks gebeurt. Dat alles in samenwerking met de media. Zo worden Amerikaanse kiezers onwetend gehouden. Een cover-up die te groot is om goed te doorgronden.

Zie de kritiek van Glenn Greenwald op Democracy Now! en in The Guardian. Hij noemt de debatten bedrog.

Amerikaanse regeringen martelen straffeloos

Historicus Alfred McCoy legt Amy Goodman van Democracy Now! uit hoe de CIA straffeloos kan martelen. Voor het eerst worden Amerikanen verantwoordelijk gehouden. De Italiaanse justitie veroordeelt 23 betrokkenen van de CIA in verband met de ontvoering (‘rendition’) van de Egyptische geestelijke Abu Omar naar Egypte. Een zaak die al jaren loopt. De Amerikaanse regering weigert elke medewerking en onttrekt zich aan het berechten van Amerikaanse overheidsfunctionarissen onder internationaal recht.

McCoy legt uit waaruit het verschil bestaat tussen Republikeinse en Democratische regeringen. De CIA martelde zelf onder president Bush, onder president Obama wordt het uitbesteed aan partners als de Afghaanse of Somalische regering. Beide partijen nemen een loopje met de mensenrechten. President Obama breekt zijn woord dat onder zijn presidentschap niet gemarteld wordt. Het is aan de bondgenoten om afstand te nemen van de Amerikaanse regeringen en ze niet te geloven als het om grondrechten en rechtsstaat gaat.

Commercial Tricky Mitt

Republikeins presidentskandidaat Mitt Romney wordt in een snoeiharde commercial vergeleken met president Nixon, ofwel Tricky Dick. Het wordt gefinancierd door het progressieve MoveOn. De commercial eindigt met een lachende Nixon en een referentie naar zijn ‘I’m Not A Crook’ bekentenis. Later moest Nixon aftreden.

Foto: President Nixon told a White House news conference on June 29, 1972 that the Vietnam War could be over –if the talks “go forward in a constructive and serious way” — by January 20, 1973, when his term of office ends. (UPI Photo/Files)

Hoe een Quiz aanzet tot nadenken over wat vanzelfsprekend is

Hier is weer zo’n Amerikaanse quiz op internet die in 10, 20 of 60 vragen antwoord geeft op de vraag waar iemand staat. Eerder was er de kleinste politieke quiz of de News IQ quiz. Deze keer stuitte ik op de Political Spectrum Quiz. Wat heb ik eraan om te weten dat ik een ‘left social libertarian‘ ben? In Nederland is het begrip libertariër nauwelijks bekend. In de VS staat het trouwens onder druk sinds Rand Paul, de zoon van Ron Paul de kandidatuur van Mitt Romney steunt. Kortom, de tegenstellingen in de matrix bepalen de uitkomst.

Met name een vraag vond ik typerend in dubbelzinnigheid: 40. Gay equality is a sign of progress. Ik kwam er niet uit en heb het maar neutraal beantwoord. Als iemand gelijke rechten voor homosexuelen immers een teken van vooruitgang vindt, dan is dat een mening die uitgaat van een positie waarin die rechten niet vanzelfsprekend worden gevonden. Maar dat vind ik wel. Dus me uitspreken voor vooruitgang houdt in dat ik me uitspraak tegen vooruitgang. Tegen dit soort cultuurverschillen botst iedereen op bij het beantwoorden.

Foto: Schermafbeelding van m’n score in de Political Spectrum Quiz