Ruud Koopmans meent dat in Nederland de kritiek op de radicale islam vooral door links ontkend wordt

Het is een oude constatering, islamkritiek moet, maar mag niet in Nederland. Het islamdebat is geamputeerd en gesaboteerd. Socioloog Ruud Koopmans ziet in gesprek met WNL de radicale islam als probleem. Er heerst volgens hem bij linkse en gematigd-rechtse politieke partijen een taboe om kritiek te uiten. Bijvoorbeeld wat de positie en bejegening van vrouwen of homoseksuelen binnen de islam betreft die niet te rijmen valt met de rechtsstaat. Toch blijft het behalve bij radicaal-rechts stil en klinkt er nauwelijks kritiek op de radicale islam.

Vooral door de halfslachtige opstelling van links die valt samen te vatten als wegkijken en goedpraten. Terwijl enkele decennia daarvoor kritiek van links op het christendom op dezelfde aspecten wel overbodig klonk. Dat verschil is opvallend en niet logisch. Zodat islamkritiek nog meer met radicaal-rechts wordt geassocieerd en nog meer een taboe wordt. Met als gevolg dat het gedrag van links er alleen nog maar extra krampachtig op wordt. Het ontkennen van de waarheid over de islam door links is een destructieve daad. Gelukkig zijn er uitzonderingen op dat goedpraten van de onderdrukking door de radicale islam, zoals Koopmans, maar ook ex-PvdA’er Eddy Terstall. Die laffe houding van de PvdA kondigde al voor 2010 de leegloop van de partij aan.

Het islamitisch fundamentalisme kan het best bestreden worden met fundamentele kritiek. Maar in Nederland gebeurt het niet of te aarzelend. De verklaring is duidelijk, moslims worden als slachtoffer beschouwd en moeten in bescherming genomen worden omdat ze zielig zouden zijn. Hoewel het volgens Koopmans juist de islamregimes zijn die slachtoffers maken. Niet in het minst de goedwillende moslims die onder het islamitisch radicalisme lijden. Het wegkijken van bedrijfsleven en voltallige Nederlandse politiek voor landen als Qatar of Saoedi-Arabië die hun islamitisch fundamentalisme naar Nederland mogen exporteren is een ander taboe.

De lange tenen van de islam. Pakistan blokkeert sites. Vanwege ‘Godslastering’ en ‘kwetsen van gevoelens van moslims’

Soms klopt de grote wereld aan en komt hard binnen. Zo lijkt het. Neem een administratief e-mail bericht van WordPress.com van 21 september 2017. Het is getiteld ‘important notice regarding your WordPress.com site’. Het begint zo: ‘A Pakistan government authority has demanded that we disable the following content on your WordPress.com site https://georgeknightlang.wordpress.com/tag/groepsdwang/ Unfortunately, we must comply in order to keep WordPress.com accessible for everyone in Pakistan. We have disabled this content only for Internet visitors originating from Pakistan. Visitors from other countries are not affected.’

Het betreft een automatisch gegenereerd bericht van WordPress.com dat laat weten dat een deel van dit blog op verzoek van een Pakistaanse overheidsdienst (‘A Pakistan government authority’) afgesloten (‘disable’) is. De klacht van de Pakistaanse regering is bijgevoegd en begint zo: ‘I am writing on behalf of Web Analysis Team of Pakistan Telecommunication Authority (PTA) which has been designated for taking appropriate measures for regulating Internet Content in line with the prevailing laws of Islamic Republic of Pakistan. In lieu of above it is highlighted that few of the webpages hosted on your platform are extremely Blasphemous and are hurting the sentiments of many Muslims around Pakistan. The URL’s mentioned are clearly in violation of Section 37 of PECA 2016 and Section 19 of Constitution of Pakistan.’ Redenen voor censuur zijn dus ‘extreme Godslastering’ en ‘kwetsen van gevoelens van moslims’. De lange tenen van de islam zijn weer eens gevoelig.

Opvallend is dat sectie 19 van de Pakistaanse grondwet de vrijheid van meningsuiting garandeert, maar daar uitzonderingen op aanbrengt die inhouden dat die vrijheid is ‘onderworpen aan enige redelijke beperkingen die door de wet zijn opgelegd in het belang van de glorie van de islam of de integriteit, de veiligheid of de verdediging van Pakistan’ etc. Sectie 37 van PECA (Prevention of Electronic Crimes Act) geeft de Pakistan Telecommunication Authority (PTA) de macht om ‘onwettige inhoud’ te verwijderen of te blokkeren. In dit geval geeft de PTA ‘richtlijnen voor verwijdering of de toegang blokkeren (‘issue directions for …’) uit aan WordPress.com die van mening is dat het daar om wettelijke redenen mee moet instemmen (‘must comply’).

Vervolgens worden 198 WordPress-URL’s genoemd. Sommige sites worden meermalen genoemd, zoals pretmohammed.wordpress.com . Pakistanatheist.wordpress.com wordt totaal uitgeschakeld. Dit blog wordt tweemaal genoemd. Naast de tag groepsdwang ook https://georgeknightlang.wordpress.com/tag/kerstmis/.

Van nog twee sites worden tags uitgeschakeld (https://deadwildroses.wordpress.com/tag/draw-muhammad-day/ en https://struckbyenlightning.wordpress.com/tag/kurt-westergaard/). Alle andere per posting of zoals gezegd Pakistanatheist integraal.

Het is bijzonder dat een Pakistaanse overheidsdienst de moeite neemt om een Nederlandstalige site te blokkeren op de tags groepsdwang en kerstmis. Probeer die woorden maar eens in het Engels of Urdu uit te spreken en te vertalen. Maar waarom wordt er door de Pakistaanse overheid een Nederlandstalig blog gecensureerd en afgesloten? Waarschijnlijk niet vanwege de teksten, maar vanwege de plaatjes. Zoals een cartoon van Zapiro in het commentaar ’Moslims kiezen voor apartheid’ met beide tags groepsdwang en kerstmis.

Je zou kunnen zeggen dat een land als Pakistan dat zich drukt maakt om dit soort kleinigheden gezegend is. Als het de hoofdlijn op orde had. Maar juist dat ontbreekt er in Pakistan aan.

Foto 1: Cartoon Zapiro, 21 mei 2010. 

Foto 2: Schermafbeelding van 4 van de 5 artikelen van sectie 37 van PECA (Prevention of Electronic Crimes Act) van de Pakistaanse overheid.

Terroristische aanslag in Parijs op Charlie Hebdo: 12 doden. Islam?

Update 13.25: Volgens L’OBS heeft een Arabisch sprekende vrouw die op de plek aanwezig was de aanvallers in het Arabisch horen schreeuwen: Allah akbar, de profeet is gewroken. (Allah akbar, le prophète a été vengé).

Frankrijk is in schok. Twaalf doden, waarvan twee agenten bij een terroristische aanslag op het kantoor van het satirische weekblad Charlie Hebdo in Parijs. Befaamd voor het aanpakken van politici en themanummers over religie, waarop moslims doorgaans onverdraagzamer reageren dan joden of katholieken. Wellicht omdat activistische moslims minder gevoel voor humor hebben en de werking van de westerse persvrijheid niet begrijpen. Het onderzoek naar de twee daders die beschikten over automatische wapens is nog in volle gang.

De video toont dat ze ‘Allah akbar’ roepen, zodat aangenomen mag worden dat de daders moslim zijn. Door de regering is het plan Vigipirate ingesteld, zo meldt L’OBS. In 2011 werd er een aanslag met een brandbom op het kantoor gepleegd. Er was politiebewaking. President Hollande spreekt van een ‘lafhartige aanslag‘.

Gebrek aan humor bij islam en islamkritiek. Wat zegt dat?

Een paar jaar geleden constateerde ik dat islam en humor nauwelijks zijn te combineren, zoals ik ook betwijfelde of religie en humor kunnen samengaan. Mijn antwoord was ontkennend. Humor en religie kunnen gewoon niet samen door een deur. Begrijpelijk, want religie heeft niks te winnen bij ongerijmdheden of spot. Het beweegt zich op een ander niveau. In religie heeft alles een vaste plek waaraan beter niet getornd kan worden. Want voor je het weet dondert het hele bouwwerk in elkaar dat werk aan miljoenen biedt en gelovigen onder de duim houdt. Men kan het ontbrekend gevoel van humor van religies als een onoverkomelijk nadeel van religie zien. Men kan er ook een voordeel in zien, weg van alle grollen en zotheid die toch tot niks leidt.

Dat religie niet samengaat met humor wil niet zeggen dat anti-religie dat wel doet. Integendeel, zoals de kaart bij bovenstaande petitie verduidelijkt. Dat burgers vragen om de bouw van moskeeën te stoppen is hun goed recht. Zoals andere burgers kunnen verzoeken om juist meer moskeeën te bouwen. Het is maar net welk gedachtengoed men aanhangt. Maar de overduidelijk grappig bedoelde ‘islamitische’ namen steekt het gebrek aan humor van de islam naar de kroon. Ossama (Oss), Allahkmaar (Alkmaar) of Couscousvorden (Coevorden), het is van het niveau ‘lach of ik schiet’. Je stelt je petitionaris Djeannette voor die met een atlas of een lijst van Nederlandse plaatsen gierend aan de slag gaat. Clownerie is de ultieme droefenis. Te triest voor woorden.

Foto 1: Schermafbeelding van petitie ‘Stop de bouw van nieuwe moskeeën’.

Foto 2: Félix Nadar (1820-1910), Adrien Tournachon, Pierrot the Photographer, also called The Mime Artist Deburau, 1854

Akkari: Ik zat fout met veroordeling Mohammed-cartoons

Weet u nog wie Ahmad Akkari is? Hij is de Deense moslimleider die namens een groep Deense imams in 2005 en 2006 de leiding nam tegen de publicatie van Mohammed-cartoons door de Deense krant Jyllands-Posten. Hij reisde met dat verhaal ook naar het Midden-Oosten om het verzet tegen de cartoons kracht bij te zetten. Nu is-ie terug in de publiciteit met een tegenovergestelde boodschap. Hij betuigt spijt over zijn eerdere actie van zeven jaar geleden. Hij verklaart dat de krant het recht heeft om cartoons over Mohammed te publiceren.

Akkari geeft nu toe dat-ie volledig fout zat, maar verklaart dat door zijn fascinatie voor de islamitische mentaliteit waardoor-ie het overzicht verloor: ‘At that time, I was so fascinated with this logical force in the Islamic mindset that I could not see the greater picture. I was convinced it was a fight for my faith, Islam‘. Hij zegt al tijdens zijn reis tot inzicht te zijn gekomen omdat-ie zag wat voor een onderdrukkende mentaliteit de moslimleiders hadden die hij ontmoette.  Hij verhuisde naar Groenland en kwam daar tot inzicht.

Bijzonder is dat Akkari zijn verontschuldiging heeft aangeboden aan cartoonist Kurt Westergaard die door moslims meermalen met de dood is bedreigd. Westergaard vindt Akkari geloofwaardig. Hij ziet er een bekering van islamist tot humanist in. Intussen volgen de andere Deense imams Akkari niet. Ze vinden het nog steeds verkeerd om cartoons van Mohammed te publiceren. En de bekering van Akkari? Die doen ze af als iemand die de aandacht zoekt. Moslims sluiten met hun gevoel voor humor niet aan bij het Westen.

Foto: Patrick Chapatte, Cartoon War, 2006

Imad Habib, Angelo Scola, blasfemie en secularisme

Aldus Moral Courage Channel (‘standing up when others want you to sit down’). Imad Habib is op de vlucht voor de Marokkaanse autoriteiten. Is-ie moordenaar, dief of bankrover? Wat heeft-ie misdaan? Iets heel ergs: hij is atheïst en verbergt dat niet. Gisteren riepen zijn medestaanders uit tot ‘International Imad Day‘. Met het advies dat de Marokkaanse overheid beter degenen die met fatwa’s en doodsbedreigingen komen vervolgt dan vrijdenkers. Gelden dan in Marokko de mensenrechten niet? De vraag stellen is de vraag beantwoorden.

Een indirect antwoord gaf vorige week op een conferentie de Milanese kardinaal en bijna-paus Angelo Scola. Opvallend sprak-ie zich uit tegen godlasteringswetten en pleitte voor ‘gezond secularisme‘. Met voor allen godsdienstvrijheid. Scola ziet in het bestaan ervan de echte lakmoesproef van de beschaafde samenleving. Hij verwijst met zijn uitspraak overduidelijk naar landen met een intolerante versie van de islam waar geen godsdienstvrijheid bestaat. Daar worden christenen, vrijdenkers en islamitische minderheden actief vervolgd.

Interessant is dat het Vaticaan aansluiting zoekt bij de pluriformiteit van de liberale democratie omdat het daar de voordelen van inziet. De meer behoudende protestanten aarzelen met die stap. Weliswaar verwerpen ze de islam totaal en in de diepste kern en willen ze een islamdebat, maar in hun wereldbeeld zit het wantrouwen tegen vrijdenkers en liberalen diep ingebakken. Zo sprak nog vorig jaar de Estlandse ECPM (Europese Christelijke Politieke Beweging)-voorzitter Peeter Võsu over ‘agressief secularisme‘. De omarming van het secularisme door het Vaticaan en het begrip dat secularisme in de kern niet anti-religieus is, is meer dan een kleine stap. Om maanwandelaar Neil Armstrong te parafraseren: ‘Een reuzensprong voor religie’.

Foto: De aartsbisschop van Milaan Angelo Scola draagt de mis op. Rome, 2013. Credits: Christian van der Heijden.

Charlie Hebdo publiceert album over het leven van Mohammed

De samenvatting van het album van het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo over Mohammed begint met dezelfde vraag die Bassem Youssef (‘de Egyptische Jon Stewart’) ook stelt. Namelijk wie mag bepalen wie een moslim is. Wie is de eigenaar van Mohammed, ofwel ‘À qui appartient Mahomet?‘ Geen onredelijke vraag aan een islamitische wereld waar radicalen door demagogie en intimidatie het antwoord menen te kunnen claimen op de vraag wie wel of niet een goede moslim is. Velen gaan bangelijk mee in die retoriek. Niet Bassem Youssef die de bal terugkaatst door radicale sjeiks niet langer als representant van de islam te beschouwen.

Charlie Hebdo leidt evenmin aan koudwatervrees om zich ferm tegen de claim van de radicalen uit te spreken. Over een onderwerp dat niemand bezit: ‘On peut caricaturer Mahomet comme on caricature Jésus, Napoléon ou Zorro‘. Dus de karikatuur van Mohammed is evengoed toegestaan als die van Jezus, Napoleon of Zorro.

Charlie Hebdo trok de laatste jaren vaker de internationale aandacht. In november 2011 kwam het wegens een ‘Charia'(Sharia)-nummer met Mohammed als gastredacteur onder vuur te liggen door een aanslag op de kantoren. Toen bleek al dat het samengaan van islam en humor niet door iedereen begrepen werd. Als antwoord op de Innocence of Muslim-film werd in september 2012 Mohammed als filmster geportretteerd. Met een naakte Mohammed als parodie op de film Le Mépris van Jean-Luc Godard. De Franse minister Laurent Fabius van Buitenlandse Zaken (socialist) zag er een onnodige provocatie in. Volgens critici een laffe reactie.

Het album hors-série is bedoeld om te informeren over het ontstaan van de islam waarover zo weinig bekend is. Islamitische kroniekschrijvers worden nauwgezet gevolgd, ook omdat de Fransen bijster weinig weten over de achtergronden van de tweede godsdienst van het land. Wat de vraag oproept waarom de islam zichzelf niet wetenschappelijk doorlicht. Dat alles zonder toevoeging van humor, ‘Sans aucun humour ajouté‘. Alsof het biologisch voedsel betreft. Zo’n terzijde kan men bij een satirisch blad gerust met een korreltje zout nemen.

Zoals gebruikelijk als het om islamkritiek gaat barst de kritiek van alle kanten los. Waarbij nuttige idioten zich bij de professionele belangenbehartigers van de islam voegen. Secretaris-generaal Ekmeleddin Ihsanoglu van de Organisatie van Islamitische Samenwerking (OIS) zegt in een verklaring dat de publicatie tegen de normen van verantwoorde journalistiek ingaat en dat de meningsuiting wordt misbruikt. Hij ziet in de publicatie zelfs aanzetten tot haat, en roept de Franse regering op tot ‘passende’ maatregelen. Zijn beschuldiging dat Charlie Hebdo de mensenrechten schendt klinkt onaannemelijk uit de mond van een vertegenwoordiger van een regio waar censuur eerder regel dan uitzondering is. De dubbele standaard van de OIS doet pijn aan de ogen.

Nog pijnlijker zijn goedpratende journalisten die nooit volmondig voor de vrijheid van meningsuiting zonder beperkingen gaan, maar deze inperken met hun gedachten over verantwoordelijkheid, fatsoen of dialoog. En zo hun collega’s afvallen en de radicale moslims bijvallen. Didier Houth van L’Express maakt het bont en ziet in de publicatie een provocatie en een middel om geld te verdienen. Hij schuift Charlie Hebdo het standpunt in de schoenen dat islam en democratie niet samengaan en dat een journalist daar niets over te zeggen heeft. Da’s aan de politiek om over te oordelen. Hoe kan iemand met zo’n beperkte opvatting van de meningsuiting en de journalistiek zich in hemelsnaam journalist noemen? Wat een nuttige idioot, zo’n Didier Houth.

Foto 1: Omslag van het door Charlie Hebdo uitgegeven album La vie de Mahomet (Het leven van Mohammed) – 1ste deel – Les débuts d’un prophète ( Het debuut van een profeet). 

Foto 2: Cartoon door Chab voor Charlie Hebdo: Luisterend naar de profeten die namens God spreken; Chab: ‘U hebt 5 minuten‘ – Jezus: ‘Ik ben de zoon van God, en als zodanig wil ik je vertellen dat …‘ – Mohammed: ‘Luister niet naar die verliezer! Ik ben de boodschapper van God en ..‘

Islam laat Charlie Hebdo koud, maar koudwatervrees bij politici

For English translation see comments (‘Reacties’).

Een orthodox-joodse man duwt een moslim in een rolstoel. Ze zeggen dat u niet mag lachen. Intouchables verwijst naar een recente Franse film over een rijke gehandicapte blanke en zijn zwarte verzorger die ondanks hun afwijkende achtergrond het samen prima kunnen vinden. Charlie Hebdo is een Frans satirisch blad.

Het laat zich de mond niet snoeren. In reactie op de reacties op ‘Innocence of Muslims‘ besteedt het aandacht aan de islam. Bij een themanummer over Mohammed in november 2011 vernietigde een bom de kantoren. De daders zijn nooit opgespoord. Nu met een naakte Mohammed als parodie op Le mépris van Jean-Luc Godard. Een film uit 1963 met Michel Piccoli en Brigitte Bardot. De beveiliging van de kantoren is aangescherpt.

Directeur Charb(onnier) ziet in persvrijheid geen provocatie. En moslims hoeven Charlie Hebdo niet te lezen, net zomin als hij naar een moskee gaat om naar een preek te luisteren die strijdig is met wat hijzelf gelooft. De Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius ziet er een onnodige provocatie in. Hij perkt zo de meningsuiting in door zijn verwijzing naar de ‘huidige context‘, ‘vermijden van het overbodige‘ en ‘individuele verantwoordelijkheid‘. Hij voegt zich bij de westerse bestuurders die uit veiligheidsoverwegingen voor een politiek van schipperen kiezen. En feitelijk de persvrijheid niet ondubbelzinnig ondersteunen.

Charb roept de Franse premier Jean-Marie Ayrault op de persvrijheid te ondersteunen in plaats van onder de indruk te zijn van een stelletje idiote clowns dat voor de Amerikaanse ambassade protesteert: ‘Jean-Marc Ayrault devrait soutenir la liberté de la presse et la République, plutôt que d’être impressionné par une bande de clowns ridicules qui manifestent devant l’ambassade des Etats-Unis.’ Premier Ayrault laat Charlie Hebdo trouwens vrij om zelf te oordelen. Charb ziet nooit een gunstige mondiale context om te spotten met religie.

Dalil Boubakeur, rector van de Grote Moskee in Parijs roept op tot kalmte. Hij verklaart met verbazing, verdriet en bezorgdheid vernomen te hebben dat de publicatie van Charlie Hebdo de protesten in de islamitische wereld kan verergeren. Hij roept op geen olie op het vuur te gooien. Boubakeur betreurt het dat het aanzetten tot religieuze haat niet even zwaar bestraft wordt als het aanzetten tot rassenhaat. Zijn vorige klacht tegen Charlie Hebdo werd ongegrond verklaard. Een verbod zou in zijn ogen een rem op de protesten kunnen zijn.

Vraag is welke opstelling meer te betreuren valt. De praktische vol berekening van Fabius of de zalvende zonder gevoel voor humor van Boubakeur. Van deze kun je nog stellen dat-ie voor het islamitisch belang ingehuurd is. Dat doet-ie kundig. Maar Fabius vertegenwoordigt het morele failliet van de liberale democratie. Voor een satirisch blad als Charlie Hebdo zijn laffe, blunderende en frauderende politici een ware zegen.

Foto 1: Omslag van Charlie Hebdo, 19 september 2012

Foto 2: Pagina uit Charlie Hebdo: Le film qui embrase le monde musulman (De film die de moslimwereld omarmt). ‘Mohammed’ vraagt aan ‘regisseur Jean-Luc Godard’ of-ie van zijn kont houdt (Et mes fesses? Tu les aimes mes fesses?). Verder: Mahomet, une étoile est née! (Mohammed, een ster is geboren!).

ChristenUnie wil islamdebat ondanks en dankzij Wilders

De ChristenUnie profileert zich in de aanloop naar de verkiezingen via Wilders en de islam. De van het wetenschappelijk bureau van de ChristenUnie afkomstige Gert-Jan Segers, nu kandidaat-Kamerlid, spreekt zich uit in NRC Handelsblad. Zoals-ie de afgelopen 4 jaar met name over de islam vaker deed. Feitelijk verkleint de ChristenUnie de  afstand tot de meer vrijzinnige partijen. Als nieuwe vragen in een oude agenda.

Nu Geert Wilders zijn pijlen op Europa richt vreest Segers dat het islamdebat stilvalt: ‘Ik ga niet zwijgen uit angst om bij Wilders te worden ingedeeld. Hij agendeert een belangrijk thema, net als Bolkestein en Paul Scheffer voor hem, maar spitst het dan toe op een koranverbod of een hoofddoekverbod, waarvan iedereen de onzinnigheid inziet. Het is nauwelijks serieus. Wilders heeft belletje getrokken en is weggerend. Het tragische is dat zijn tegenstanders aan de andere kant van de boot gaan hangen. Ze zeggen: islam is een verrijking, het valt allemaal wel mee. Er wordt een mooi Koranvers geciteerd en klaar is Kees. Het is geen serieus probleem.’

Segers vindt dat er ‘vitale stromingen binnen de Nederlandse islam [zijn] die haaks staan op de fundamentele vrijheden van de democratische rechtsstaat, zoals godsdienstvrijheid.‘ Segers probeert het debat over de verenigbaarheid van de islam met zowel de moderniteit als de democratie opnieuw op te starten. Vanouds is de protestant-christelijke zuil verdeeld over de vraag of de islam gezien moet worden als een partner tegen het secularisme, of het secularisme juist gezien moet worden als een partner tegen de islam. De accentverschuiving door de ChristenUnie naar dat laatste lijkt het antwoord. In de praktische politiek hebben beide representanten van het secularisme D66 en GroenLinks samen met de ChristenUnie de VVD en het CDA geholpen met het Lenteakkoord. Partijen hopen op de vorming van een nieuwe regering en sorteren voor.

Foto: Kerk en minaret

Humoristische tekeningen zonder humor in de islam

Het Egyptische Al Ahram zegt dat de koptische leraar Bishoy Kamel is gearresteerd. Cartoons op zijn Facebook pagina zouden het islamitische geloof, de profeet Mohammed en president Mursi belasteren. Kamel wordt vier dagen vastgehouden in afwachting van onderzoek. Hij beweert niet verantwoordelijk te zijn voor de inhoud van de pagina omdat die afgelopen zaterdag zou zijn gehackt. Betreffende cartoons zijn op internet niet terug te vinden. Typerend als het over de islam gaat. Altijd een debat zonder primaire bron, maar met veel ruis.

Cartoons liggen gevoelig in de islamitische wereld, zoals de Marokkaanse cartonist Khalid Gueddar of de Egyptische zakenman Naguib Sawiris ondervonden. Tolerantie en rechtszekerheid staan er onder druk omdat islamitische hardliners in de zwakke islamstaten aan de winnende hand zijn. Ze kapen die falende staten.

Ook in de westerse wereld proberen moslims andersdenkenden hun wil op te leggen. Met voorbijgaan aan de pluriformiteit en onder het mom van ‘fatsoen‘ of ‘respect‘ eisen ze dan met veel misbaar een ingreep die neerkomt op de inperking van de meningsuiting. Zoals de Deense cartoonist Kurt Westergaard ondervond die ternauwernood ontkwam aan een dodelijke aanslag. Of het Franse tijdschrift Charlie Hebdo dat haar kantoor door een brandbom vernietigd zag omdat het een sharia-nummer uitbracht. Het lijkt de moslims te ontbreken aan gevoel voor humor dat aansluit bij het Westen. Zoals westerse toeschouwers niets begrijpen van de islam.

Foto: Adam Zyglis, Blasphemous