Moet Onno Hoes weg als burgemeester Maastricht vanwege onfatsoenlijk en onwenselijk gedrag?

‘Het is niet gepast om als burgervader zich in het openbaar in dronkenschap danwel nuchter te begeven en sexuele handelingen te verrichten,’ zo zegt een petitie. Dit klinkt raadselachtig en onlogisch. Het zegt eerst dat het voor een burgemeester ongepast om zich zowel nuchter als dronken in de openbaarheid te begeven. Zijn dan voortaan alleen halfdronken burgemeesters gepast? Onder het mom, dat met een enkele slok op een burgemeester niet te star en niet te los is. Niet eens zo’n slecht idee. Maar wordt dat hier bedoeld? Ik denk het niet. Daarna wordt het begeven van de burgemeester gekoppeld aan ‘sexuele handelingen’. Wat moeten we daar onder verstaan? Voetjevrijen, cyberseks, zoenen, geslachtsgemeenschap of Limburgs swingen?

Onno Hoes is een VVD’er die door op te gaan voor het VVD-partijvoorzitterschap op het pluche van Maastricht belandde. Z’n partner is Albert Verlinde die producent in het lichte amusement is en daarnaast optreedt in het roddelprogramma Boulevard voor RTL. Daarom vol venijn en afgunst een roddelnicht wordt genoemd. Ze zouden in scheiding liggen. Wie weet. Het blijkt nu dat Onno Hoes in een hotellobby heeft gezoend met de 24-jarige ‘huisvriend’ Ruud Schepers. In een dronken bui. Tast Hoes door te zoenen met een ‘huisvriend’ in een hotellobby de functie van burgemeester aan? Het is moeilijk in te schatten. De petitie zegt dat het hier om ‘onfatsoenlijk en onwenselijk gedrag‘ gaat. Maar onwenselijk voor wie en onfatsoenlijk volgens welke normen?

VVD, Onno Hoes en Albert Verlinde kunnen gemist worden. De PvdA zet het VVD-beleid voort, kandidaat-burgemeesters zijn er genoeg en hetzelfde geldt voor programmamakers die hun mond vol roddels hebben. Mogelijk is Hoes een slechte burgemeester, het zou kunnen. Dat lijkt me een goede reden voor een petitie die om z’n aftreden verzoekt. Zoals dat bij de Utrechtse burgemeester Wolfsen ook gebeurde. Maar om Maastricht te verzoeken te zorgen dat Onno Hoes wordt ontslagen omdat-ie zich in het openbaar ‘onfatsoenlijk en onwenselijk‘ gedroeg is van een overrompelende kleinheid. Het tekent de vertrutting van Nederland. Kom op, initiatiefnemer Selime Y besef dat een beroep op fatsoen en gewenst gedrag nooit alle mensen kan verbinden.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Onno Hoes weg als burgemeester Maastricht‘ op petities.nl, 10 december 2013.

Advertentie

Publieke omroep zit zichzelf in de weg. Hoe kan het 123 weg?

Iedere Nederlander betaalt de omroepbijdrage, het kijk- en luistergeld. Maar toch weer niet. Vanaf 1 januari 2000 is de omroepbijdrage afgeschaft. Zodat niemand meer een acceptgiro in de bus krijgt. De financiering komt nu uit de belastingheffing. Dat hield een verhoging van de eerste schijf van de inkomstenbelasting met 1,1% in. Dus toch weer wel. De verandering was een efficiencymaatregel. Gevolg is dat niemand meer principieel kan weigeren om de omroepbijdrage te betalen. Dat ontneemt mensen een tegendemonstratie.

De publieke omroep is een petitie gestart. Daarin roepen de omroepen het publiek op om te protesteren tegen een extra korting van 100 miljoen euro. Bovenop een eerdere korting van 200 miljoen. Het omschrijft het als ‘de doodsteek voor veel te veel van die mooie programma’s‘. Dat mag. Maar het getuigt van een merkwaardig zelfbeeld. Van een reservaat van een oud wordend medium dat zichzelf verschanst tegen de moderne tijd.

Ik zal de petitie niet tekenen. Want ik vind het Hilversumse bestel met de vele omroepverenigingen niet meer van deze tijd. Verder verbaast het me dat de zendtijd die bedoeld is om programma’s uit te zenden gebruikt kan worden voor eigen propaganda en de aankondiging van acties. Alsof de zendtijd de omroepverenigingen toebehoort. Het meest zwaarwegende argument om de petitie niet te tekenen is dat de publieke omroep haar claim niet waarmaakt dat het mooie programma’s maakt. Ze zijn er wel. Met name NOS en VPRO zijn de gunstige uitzondering. Maar doorgaans zijn de programma’s van een tenenkrommend conformisme. De huidige publieke omroep emancipeert niet, verheft niet, verbindt niet en gaat niet voorbij aan de status quo. De publieke omroep is tot rem op de vooruitgang geworden. Waar het eigen voortbestaan zaligmakend is.

Wat is het alternatief voor de drie publieke televisienetten? Er zijn in tientallen jaren tientallen voorstellen voor ontwikkeld. Omdat Hilversum zo nauw verweven is met de Haagse politiek is er nooit een knoop doorgehakt. Daar is zelfs een woord voor: omroeppolitiek. Denkbaar is om terug te gaan naar twee netten zonder reclame en de opheffing van de meer dan 20 omroepverenigingen. Die vaak niet eens zelf meer programma’s produceren maar deze buiten de deur uitbesteden. Ze bewaken op kantoren hun identiteit. Koste wat het kost. Da’s het Nederlandse omroepbestel. Dat kan beter. Dat kan sneller. Maar dat hoeft niet per se goedkoper. Omdat de huidige omroepverenigingen elke geloofwaardigheid hebben verloren zijn het slechte pleiters voor een goede zaak geworden. Ik pleit voor meer geld voor een publieke omroep die volledig gereorganiseerd is.

Foto: Philips presenteert televisietoestellen.

Sick Brother is watching you: VUmc als omstreden succes

Update 21 juni 2013: Het VUmc betaalt een boete van 30.000 euro, producent Eyeworks van 20.000 euro. Aldus het OM dat met beide partijen tot een schikking is gekomen. ‘Het OM vindt dat de twee partijen zich schuldig hebben gemaakt aan het heimelijk meeluisteren of opnemen van gesprekken in publieke ruimten’. In februari 2012 vroeg het VUmc in een verklaring omroep RTL en producent Eyeworks af te zien van verdere uitzending. Reden was dat ‘de eerder gemaakte afweging tussen de privacy van kwetsbare patiënten en het publiek belang niet houdbaar is gebleken’, aldus VUmc. De zaak is hiermee afgesloten. 

Iedere organisatie kiest een eigen invalshoek en verkeert in een werkelijkheid. In het maatschappelijke contact worden verschillen doorgaans eerder klein dan groot gemaakt. Zo niet bij de commerciële televisie. De kritiek van allerlei kanten op productie en uitzending van het programma ‘24 Uur: Tussen Leven En Dood‘ dat werd opgenomen op de spoedeisende hulp van het Amsterdamse VUmc wordt gepareerd met verwijzing naar de kijkcijfers. Het zoeken van de aanval en negeren van kritiek is typerend voor commerciële organisaties die het eigen succes afmeten aan het bereik. Zonder voldoende maatschappelijk besef wordt privacy tot handelswaar.

RTL zegt op haar site onder de kop ‘Bijna miljoen kijkers voor programma VUmc‘ dat het programma een succes is omdat er 937.000 mensen keken. Maar hoe kan men dat volhouden als er fundamentele kritiek op de opzet is? Zo is artsenorganisatie KNMG  ‘van mening dat het VUMC hiermee in strijd met de wet en de professionele norm heeft gehandeld’. Het stelt dat het VUmc de privacy van patiënten geschonden heeft. En: Dat betekent dat in spoedeisende situaties geen opnames kunnen worden gemaakt, omdat daar de gelegenheid voor het vragen van toestemming ontbreekt. Denk aan iemand die bewusteloos wordt binnengebracht. Hoe kan-ie ooit toestemming geven voor opnames ondanks een uitgeschreven protocol?

Toch zond RTL ondanks alle kritiek en een nog niet afgesloten inventarisatie van klachten en feiten het programma vervroegd uit. Vanwege een economisch belang. Het belang van de commerciële organisaties RTL en producent Eyeworks loopt niet gelijk op met dat van een medische instelling als het VUmc. Da’s bezig een goede naam te verliezen. Het lijkt er sterk op dat bestuur en directies van zowel VU als VUmc zich de gevolgen onvoldoende gerealiseerd hebben. RTL scoort ten koste en met medewerking van het VUmc.

Foto: Een demonstratie van een operatie in het VUmc. © ANP

Privacy wordt tot handelswaar gemaakt: VUmc, RTL en Eyeworks

Er is ophef over ‘24 Uur: Tussen Leven En Dood‘. Het programma wordt vanaf 7 maart uitgezonden op RTL4, is geproduceerd door Eyeworks en werd tussen 20 januari tot en met de ochtend van 5 februari 2012 in het VU medisch centrum opgenomen. Privacy van bezoekers aan de spoedeisende hulp is geschaad.

In een persverklaring stippen VUmc, RTL en Eyeworks feiten, protocol en logistiek aan. Opvallend gaat van de ruim 20 punten er slechts een op de procesbegeleiding in: In de wachtkamers van de spoedeisende hulp van VUmc zijn binnenkomende patiënten geïnformeerd over de mogelijkheid tot opname via flyers, posters en boodschappen via de daar aanwezige schermen. Maar zelfs dat klinkt niet volgens de praktijk.

Het genre van de reality documentaire serie is populair. Het focust op vliegvelden, dierentuinen, callcentra, brandweerkazernes, architectenbureau’s, musea en scholen als brandpunt van een samenleving. Het genre van het ziekenhuisdrama is nog vertrouwder. Dat bewezen Medisch Centrum West, The Flying Doctors, ER, House M.D., Grey’s Anatomy en General Hospital. Eyeworks borduurt voort op bewezen successen.

Over belangen van commerciële instellingen als RTL en Eyeworks bestaat weinig onduidelijkheid. Da’s geld verdienen. Maar wat het VUmc als medische instelling bezielt om door samenwerking met commerciële partijen de privacy van bezoekers aan de spoedeisende hulp te schaden is een raadsel. De gereformeerde VU die anderen altijd zo goed de maat weet te nemen wordt nu de maat genomen. En schiet schromelijk tekort.

Foto: Mr. Bean in het ziekenhuis, aflevering uit de televisieserie 1990-1995