Duk valt Livestro persoonlijk aan. Maar weerlegt radicaal-rechtse samenzweringsverhalen en racistische theorieën niet

Wat de buitenlandvisie van journalist Wierd Duk onbegrijpelijk maakt is dat hij waarschuwt voor Amerikaanse neoconservatieven (Nuland, McCain), maar even kritisch is op de EU met haar Oostelijk Partnerschap dat hij eveneens opvat als een verlengde van het neoconservatisme (Radek Sikorski, Bildt). Zo weegt bij hem het neoconservatisme zwaar en bepaalt dat in alle situaties zijn houding tegenover EU en NAVO. Duk meent geen Putinversteher of Putin apologeet te zijn -daarom reageert hij zo fel op Livestro-, maar als puntje bij paaltje komt maakt hij zich evenmin sterk voor de EU. Zelfs niet de vernieuwde, hervormde versie ervan die nu door toedoen van de Franse president Emmanuel Macron in de steigers wordt gezet. En die afstand neemt van de VS. Duk met de uitgesproken meningen over alles en nog wat is vooral tegen en nergens voor. Tot nu toe.

Een houding die zich tegen neoconservatieven in NAVO of EU verzet is trouwens goed verdedigbaar. Als die zich overigens ook uitstrekt tot kritiek op Russische neoconservatieven of neo- of re-nationalisten met hun eigen veiligheidsindustrie. Want de overeenkomsten tussen de VS en de Russische Federatie zijn groot. Het grote geld in die landen omvat een circuit van banken, bedrijven, veiligheidsdiensten, wetenschap en media dat geld naar de politiek omleidt. Buiten de controle van burgers en parlement om. Er zijn ook verschillen, want in de VS biedt de burgermaatschappij desondanks meer controle op de macht. Met persvrijheid, parlementaire onderzoeken die kunnen bijten, een onafhankelijke rechtspraak en een vrij toegankelijk politiek bestel. Dat alles is in de Russische Federatie zo goed als uitgeschakeld. Men zou kunnen zeggen dat president Trump zich spiegelt aan president Putin, maar nu pas tot ontdekking komt dat de Amerikaanse democratische instanties hem het niet zoals Putin mogelijk maken om alleen (of met een kern van getrouwen) te heersen.

Duk zou aan geloofwaardigheid winnen als hij de nuances over buitenlandse politiek die hij claimt te bezitten om zou zetten in een positief beeld van de EU. Welk beeld dat ook is. Om dat vervolgens in de media naar buiten te dragen. Dat zou zijn weerbarstige, deconstructieve houding ombuigen in positivisme en opbouw.

Er is iets wat Duk daarvan weerhoudt. Dan moet hij niet vreemd opkijken als anderen hem moeilijk kunnen duiden en vinden dat hij zich anders voordoet dan hij is. Op het risico van psychologisering, wat Duk lijkt dwars te zitten is dat hij tussen twee stoelen terecht is gekomen. Hij is in de rechts-populistische hoek aangeland als een zeilboot aan lager wal, maar vindt eigenlijk dat hij daar niet thuishoort. Maar hij kan er geen afstand van nemen. En vindt er bentgenoten die tegen de islam waarschuwen en met wie hij het goed kan vinden. Zo neemt hij de retoriek over waarin hij bij voorkeur joodse opinieleiders (Soros, Livestro, Anne Applebaum, Nuland) op de korrel neemt en makkelijk meegaat in samenzweringstheorieën. Wellicht niet omdat hij ze echt gelooft -want daarvoor acht hij zich te verstandig- maar omdat het hem gewoon overkomt.

Ik denk niet dat Duk een extreem-rechtse complotdenker is. Dat meent Duk te moeten weerleggen naar aanleiding van een artikel van Joshua Livestro waarin deze dit zou beweren. Maar Livestro zegt nergens in zijn artikel wat Duk er over zichzelf meent uit af te moeten leiden. Livestro heeft het over complotdenkers met een ondergangsobsessie die de democratie in gevaar brengen en denken volgens de lijnen van de samenzwering. Hoe men daar verder ook over denkt is Livestro’s opsomming waardevol omdat het alle hoofdpersonen aan de radicale rechterzijde van het politieke spectrum in hun diversiteit en onderlinge verschillen op een rijtje zet. Duk weet dat de aanduiding ‘extreem-rechts’ verwijst naar het gebruik van geweld. Maar de term ‘extreem-rechtse complotdenkers’ die Duk in zijn antwoord aan Livestro citeert komt in Livestro’s artikel niet voor. Dat geeft te denken over Duks zorgvuldigheid. Natuurlijk is Duk geen gevaarlijke oproerkraaier. Het gaat niet om zijn persoon, maar om een stroming in de Nederlandse politiek en journalistiek die het idee van ‘waarheid’ en de democratische instituties ondermijnen. Duk is er volgens Livestro een radartje in. Niet meer en niet minder.

Nog een persoonlijke noot. Duk meent dat de Nederlandse media ‘gelijkgeschakeld’ zijn en er van een diepgaand debat nauwelijks sprake is. Het artikel van de conservatieve Livestro waar Duk op reageert toont trouwens het tegendeel van die bewering aan. Want Livestro gaat in details en grote lijn de diepte in en bauwt geenszins de vermeend links-liberale kleuring van de Nederlandse media na. In februari 2015 blokkeerde Duk me op Twitter. Ik schreef daarover: ‘Ik ken Duk verder niet en heb geen idee over zijn deskundigheid of politieke opstelling. Ik ken hem alleen van Twitter waar het me opviel dat hij vooral aandacht besteedt aan overtredingen van Oekraïense zijde. Dat mag. Niks mis mee. Ik heb hem daar enkele keren via tweets op aangesproken om te polsen hoe objectief hij is. Da’s blijkbaar meer dan Duk aankan.’ Als Duk een diepgaand debat aan wil gaan en hij dit leest, dan kan hij me deblokkeren. Als hij werkelijk een diepgaand debat wil.

Foto: Schermafbeelding van deel opinie-artikel van Wierd Duk ‘Wierd Duk: ‘Livestro beschuldigt me zonder bewijs, wil me framen als gevaarlijke oproerkraaier’ in De Volkskrant, 7 juni 2017. Dit is een antwoord op een opinie-artikel van Joshua Livestro ‘Jalta-hoofdredacteur is klaar met paranoïde samenzweringsverhalen[en] en idiote racistische theorieën’ in De Volkskrant van 3 juni 2017.

Garry Kasparov waarschuwt in Buitenhof voor Vladimir Putin

Voormalig Russisch oppositieleider en wereldkampioen schaken Garry Kasparov schat de Russische president Putin in als gevaarlijker dan Adolf Hitler. Want Putin heeft kernwapens. Kasparov meent dat Putin geïsoleerd moet worden door westerse landen omdat de logica van Putin de logica van de dictator is. Hij heeft geen rekening te houden met verkiezingen, kritische media of binnenlandse oppositie. Volgens Kasparov bepaalt de zwakte van het Westen de sterkte van Putin. Europa ziet naar zijn idee de urgentie van Putins dreiging niet.

Opvallend en jammerlijk, maar niet toevallig is dat het sterkste verzet tegen Putin van conservatieve krachten in het Westen komt. Zoals de Zweedse oud-minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt die zegt samen met de Poolse minister Radoslaw Sikorski de EU al in 2013 voor Putins bedoelingen gewaarschuwd te hebben. Maar Brussel sliep. De in het conservatieve kamp terechtgekomen Kasparov zegt hetzelfde. Het is de tragiek van Europa en de VS dat de middenpartijen onvoldoende optreden tegen de agressie van Putin. Wrang is trouwens dat Europese rechts-extremisten, neo-nazi’s, racisten en neo-fascisten zich in het kamp van Putin bevinden. Op dit moment zijn ze bijeen in Sint Petersburg, Max Seddon doet er voor BuzzFeed verslag van. De retoriek van het fascisme is deel van de informatieoorlog en leidt af van Putins intenties zoals Kasparov die schetst.

Met Carl Bildt ben ik het eens over Oekraïne. Wiens schuld is dat?

Voorkeuren pakken soms onverwachts uit. Met de voormalige Zweedse minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt ben ik het nooit eens. Zo’n kwade -wat hypocriete- genius die zich in hechte samenwerking met de Amerikanen ertoe leende om Julian Assange zonder aanklacht buitenspel te zetten. Recht zonder recht dat hij toch recht noemt. Zo’n Europese politicus die de mond vol heeft van vrijheid en meningsuiting, maar tegelijkertijd encryptie voor vrij internetverkeer tegenwerkt of de internetvrijheid wil inperken. Afluisteren van internet dat verenigbaar is met de vrijheid van meningsuiting goedpraat als het ‘discreet uitgevoerd’ wordt. Zulk kromdenken van het ergste soort dus. Kortom, Carl Bildt komt door onderdrukking op voor vrijheid.

Bildt heeft ondanks zijn neo-conservatieve agenda gelijk over Oekraïne. Zo werkt het verbreken van de apathie. Als Nederland, Frankrijk, Duitsland of Spanje slechts een procent van de agressie ondervonden die Oekraine sinds een half jaar ondervindt van Rusland dat met 7500 militairen onrechtmatig in Oekraïne opereert, dan zouden de West-Europese landen vol zelfmedelijden moord en brand schreeuwen om hun eigen leed te benadrukken. De pijngrens voor zichzelf ligt wat laag en voor de ander wat hoog. Dat wringt.

Over Oekraïne blijft het stil. En dat is niet normaal. Oekrainers menen dat ze de opstand der horden aan de rand van Europa remmen en daarmee het continent redden. Wie weet, maar tot de 700 miljoen Europeanen dringt zelfs dat niet door. Nou ja, tot Carl Bildt en enkele verontruste bloggers. Maar Europa is te druk bezig met zichzelf. Het spijt me enorm dat ik het voor een keer eens moet zijn met Carl Bildt. Dat wens ik mijn ergste vijand niet toe. Maar het wegkijken voor Oekraïne neemt onderhand ook wel erg bizarre vormen aan.

Foto: Tweet van Carl Bildt, 18 januari 2015.

Snowden en Rusbridger winnen Right Livelihood Award. Met ruzie

Hoofdredacteur van The Guardian Alan Rusbridger en Edward Snowden hebben een Right Livelihood Award  gewonnen. Zonder geldprijs. Ze speelden een hoofdrol in de NSA-affaire. Naast Asma Jahangir (Pakistan), Basil Fernando/ Asian Human Rights Commission (Hong Kong, China) en Bill McKibben/ 350.org (USA). De Zweedse prijs wordt beschouwd als een alternatieve Nobelprijs. Het belichaamt het principe dat elke persoon met volledige eerbied voor anderen en de natuurlijke wereld een eerlijk beroep moet uitoefenen. De jury prijst klokkenluider Edward Snowden voor ‘zijn moed en vaardigheid in het onthullen van de ongekende omvang van staatstoezicht dat fundamentele democratische processen en grondwettelijke rechten overtreedt‘.

De bekendmaking van de Awards vindt al sinds 18 jaar op het Zweedse ministerie van Buitenlandse Zaken plaats. De uitreiking is al sinds 1985 in de Zweedse Rijksdag in Stockholm, in december kort voor de uitreiking van de Nobelprijs ceremonie. Maar dit jaar gaat het anders, zo bericht The Local. De minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt die al ruim 30 jaar geadviseerd wordt door de Republikeinse spindoctor Karl Rove zou een stokje gestoken hebben voor de aankondiging op zijn ministerie. Hij ontkent betrokkenheid.

De organisatie van de Right Livelihood Award overlegt met Snowdens advocaten of ze hem op 1 december naar Zweden kunnen krijgen voor de uitreiking in het parlement. Snowden heeft asiel in Rusland omdat vorig jaar op doorreis van Hong Kong naar Zuid-Amerika zijn paspoort door de Amerikaanse regering ingetrokken werd en hij niet verder kon reizen. De kans dat Snowden naar Zweden kan reizen moet klein worden geacht vanwege Amerikaanse druk. Carl Bildt is aftredend minister omdat het rechtse blok de recente verkiezingen verloor. Na de benoeming van de premier kunnen begin oktober de nieuwe ministers worden benoemd.

Democracy Now! interviewt Assange. Is er zicht op gerechtigheid?

Amy Goodman van Democracy Now! interviewt Julian Assange in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. Waar hij tegen zijn zin nu al twee jaar verblijft. Hij is meer dan 1300 dagen zonder aanklacht min of meer gedetineerd. Opmerkelijk in een westerse rechtsstaat, wat Zweden suggereert te zijn maar praktisch niet altijd is. Er is echter beweging in de zaak. De Zweedse overheid kan niet langer vertragen. Sinds 1 juli maakt nieuwe Europese wetgeving het voor verdachten die op een bepaalde manier van hun vrijheid beroofd zijn mogelijk om hun onschuld aan te tonen. Dat bewijs kan naar verluidt de Zweedse politie overleggen. De rechts-conservatieve regering kan zich niet langer aan de rechtsgang onttrekken wat het nu al sinds 2010 doet door Assange te beschuldigingen, maar niet te horen. Assange vermoedt dat Zweden hem zal uitleveren aan de VS waar een geheime Grand Jury een zaak tegen hem heeft voorbereid. Daar dreigt-ie opgesloten te worden zonder zich te kunnen verdedigen. Hier is de volledige versie van het interview te zien.

Opnieuw SIF: Zweden komt door onderdrukking op voor internetvrijheid

Op Cicero gaat Petra Sorge in op de dubbelzinnigheid van het Zweedse ‘Stockholm Internet Forum’ (SIF). Die op 27 en 28 mei voor de derde keer gehouden wordt. Een conferentie ‘die tot doel heeft om de discussie te verdiepen over de wijze waarop de vrijheid en openheid op het internet economische en sociale ontwikkeling wereldwijd kan bevorderen’. Maar dat zijn mooie woorden. Cicero ziet grenzen aan de zogenaamde Zweedse vrijheid die het beste valt op te maken uit het uitnodigingenbeleid. Het Zweedse ministerie van Buitenlandse Zaken blokkeerde de uitnodiging van Edward Snowden, Glenn Greenwald, Julian Assange, Sarah Harrison, Jacob Appelbaum en Alan Rusbridger. Precies degenen die het meest kritisch zijn over de internetvrijheid. 

Cicero besluit: ‘Het Stockholm Internet Freedom conventie zal een tegenstrijdige boodschap naar de wereld sturen: Aan de ene kant wil het praten over toezicht en databescherming. Aan de andere kant sluit het die mensen uit die het beste over deze onderwerpen kunnen spreken. “Is dit wat ze bedoelen met vrijheid op internet?” vraagt Jacob Appelbaum zich af. “Of door de vrijheid in het algemeen?” Misschien wil Zweden niet haar kansen bij de machtige Amerikaanse bondgenoot bederven. Immers, de EU-staat deelt zijn lot met de Verenigde Staten. Net zoals de vos aan de voorkant van het konijnenhol schuilt, wachten beide landen op de uitlevering van hun klokkenluider: Assange hier, Snowden daar. Dit zou kunnen verklaren waarom Zweden zich ervan onthoudt Snowden uit te nodigen’. Zweden is een van de trouwste bondgenoten van de VS.

Vorig jaar zei de Zweedse minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt in een FIS-forumdiscussie dat ‘afluisteren van internet door overheden verenigbaar is met de vrijheid van meningsuiting omdat het ‘discreet uitgevoerd’ wordt’. Dat kwam hem op kritiek te staan van de Zweedse piraat Rick Falkvinge die de geloofwaardigheid van de Zweedse regering inzake internetvrijheid onder activisten als onder nul kwalificeerde.

De constatering van een jaar geleden over de interpretatie van internetvrijheid door de Zweedse regering is nog onverminderd van toepassing: ‘Het tekent zowel het belang van een conferentie over internetvrijheid als de nutteloosheid ervan. Mede door de sponsoring en het uitnodigingenbeleid bepalen bestuurders als Bildt de contouren. Daarbinnen wordt kritiek mondjesmaat toegestaan. Spits is het commentaar op Bildt van Jonathan Zdziarski: ‘Surveillance is an exercise of ownership over man. If you believe in surveillance you’re encouraging slavery.’ Dit geldt ook de conferentie.’ Wel toegelaten deelnemers doen er goed aan om deze Zweedse schijnvertoning over internetvrijheid te mijden. Dat geldt ook de Nederlanders die nu gewaarschuwd zijn.

Foto: President Obama en de Zweedse premier Reinfeldt in Stockholm 2013. Credits: AP.

Verzocht VS in 2010 Nederland om Assange aan te klagen?

Glenn Greenwald publiceert bovenstaand document in de marge van de publicatie van z’n boek ‘No Place to Hide’ dat gisteren verscheen. Ook in Nederlandse vertaling. Het gaat om een verzoek van 10 augustus 2010 van de VS  aan ‘andere landen met troepen in Afghanistan’ om strafvervolging tegen Julian Assange in te dienen. Australië, Groot-Brittannië en Duitsland worden met name genoemd. Het ‘met inbegrip‘ (including) laat ruimte voor de suggestie dat het Amerikaanse verzoek ook andere landen bereikte. Zoals Nederland.

In augustus 2010 was het kabinet Balkenende IV demissionair. Het werd nog gesteund door CDA en Christen-Unie. De bewindslieden van de PvdA waren in februari 2010 uit het kabinet gestapt. Notabene over Uruzgan. Eimert van Middelkoop (CU) was minister van Defensie en Ernst Hirsch Ballin (CDA) minister van Justitie.

Julian Assange is tot op de dag nooit formeel aangeklaagd en da’s rechtsstatelijk onaanvaardbaar. Men zou denken dat de profilering van Den Haag als stad van internationaal recht niet vrijblijvend is en verplichtingen met zich meebrengt. Maar de Nederlandse politiek bleef grotendeels doof. In april 2013 schreef ik: ‘De SP-fractie in de Tweede Kamer laat me weten dat het aanvullende kamervragen over de affaire Assange heeft ingediend. Met het oog op bemiddeling door Nederland. Mede naar aanleiding van stukken die hier en hier en hier en hier en hier verschenen. De vragen van woordvoerder buitenland Harry van Bommel geven minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken de mogelijkheid om voorbij te gaan aan de fouten van z’n voorganger Rosenthal.’ De zittende politiek hield opnieuw de boot af en verzon allerlei onwaarachtigheden om de asielaanvraag van Assange niet op de agenda te zetten. Het document verklaart mogelijk waarom. Julian Assange wordt nu al 1253 dagen zonder aanklacht gedetineerd. Hoogste tijd voor nieuwe kamervragen. 

De Task Force Uruzgan (TFU) was de Nederlandse operatie in Afghanistan. Deze duurde van maart 2006 tot augustus 2010. Pas in mei 2011 was al het militair materiaal teruggetrokken.  In naam was het een civiele actie, maar er waren op enig moment 1500 militairen bij betrokken. Nederland claimt dat het een succesvolle actie was, maar vraag is of dat meer dan wensdenken en het toedekken van een mislukking is. Uit de eindevaluatie van september 2011 blijkt dat er veel bereikt is, maar de omstandigheden moeilijk waren (p.100): ‘Vier jaar was echter niet genoeg om de lokale Afghaanse overheid in staat te stellen zelfstandig voor veiligheid, goed bestuur en ontwikkeling te zorgen. De geboekte vooruitgang is niet onomkeerbaar.’

PS: In een artikel van 18 februari 2014 voor The Intercept werd genoemd document voor het eerst -in fragmenten- gepubliceerd.

Foto: Schermafbeelding van document ‘Manhunting Timeline 2010’ (p.188), gepubliceerd door Glenn Greenwald.

Julian Assange ‘framed’ door ‘honey-trap’ in Zweden

Wie er nog aan twijfelt dat Julian Assange er in 2010 door de Zweedse en Amerikaanse regering ingeluisd is met het doel deze oprichter van WikiLeaks te ‘immobiliseren’ en vleugellam te maken kan wellicht overtuigd worden door ondersteunend bewijs voor een ‘honey-trap‘. Een opzet met twee sociaal-democratische Zweedse vrouwen als stukje kaas en Assange als muis. Het gebruik van illegale middelen van Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten om maatschappelijke groeperingen (type Anonymous) uit te schakelen is niet tegen buitenlandse vijanden, maar naar binnen gericht. Dat maakt het explosief. Hoewel de veiligheidsindustrie op dit moment onaantastbaar is en niet valt in te zien hoe de staat in de staat een halt toegeroepen kan worden.

Merkwaardig past deze val binnen de uitleg dat de beide vrouwen Anna Ardin en Sofia Wilen zich in dat doorgereguleerde Zweden gedwee en inassertief opstelden. Waarbij ze tegelijk actief en passief zijn. Hoewel dat eerder voor Wilen dan voor het actieve kaderlid Ardin geldt die tot in Cuba contra-revolutionair actief was. Militant feminisme en blindelings vertrouwen op de Zweedse staat waren in 2010 de omgevingsfactoren voor de honey-trap die Assange en WikiLeaks nu al meer dan drie jaar in hun kernactiviteiten belemmert. Nog een wonder dat WikiLeaks ondanks de krachtige tegenwerking van de regering-Obama nog steeds functioneert en bijvoorbeeld Edward Snowden in Hong Kong uit handen van de Amerikaanse overheid wist te houden.

Op basis van de Snowden-documenten publiceert NBCNews het artikel “Snowden Docs: British Spies Used Sex and ‘Dirty Tricks‘” waar ook Glenn Greenwald aan meewerkte. Het zegt: ‘The target is lured “to go somewhere on the Internet, or a physical location” to be met by “a friendly face.”‘ Het bevat bovenstaande slide met de toevoeging dat de honey-trap ‘zeer succesvol is als het werkt’ en dat de Joint Intelligence Threat Research Group (JTRIG) van de Britse GCHQ ‘de mogelijkheid heeft om de omgeving bij gelegenheid te scheppen’.

Marcello Ferrada de Noli die de Zweedse episode van Assange al sinds 2010 volgt en daar verslag van doet op z’n blog Professors Blogg komt zoekend naar een oplossing voor deze kwestie tot een eindbalans mede naar aanleiding van de recente kritiek op het optreden van de Zweedse aanklager. Zijn verklaring sluit perfect aan op de slides van de JTRIG. Wat het niet een Zweeds-Amerikaanse, maar een Zweeds-Brits-Amerikaanse opzet maakt. Ferrada de Noli’s conclusie is dat de Zweedse aanklager zelf de wet niet heeft gevolgd omdat volgens de wet Assange niets onrechtmatig te verwijten viel, maar de onregelmatigheden nodig had om Assange in een duister rechteloosheid te laten ‘hangen’ omdat dit de enige manier was om hem vleugellam te maken.

Foto: Slide over cyberoperatie van de Joint Intelligence Threat Research Group (JTRIG) van de Britse GCHQ gepubliceerd door NBCNews, 7 februari 2014.

Langzaam komt een oplossing voor de kwestie-Assange in zicht

De Portugees-Zweedse Marcello Ferrada de Noli prikt in een open brief door de argumenten van het Zweedse establishment in hun verdediging van de zaak Assange. Met de VS heeft de conservatieve regering Reinfeldt nauwe banden. Traditiegetrouw vooral met neoconservatieve Republikeinen. De oprichter van WikiLeaks is al 1155 dagen in z’n bewegingsvrijheid beperkt zonder aangeklaagd te zijn. Hij vreest doorverwijzing naar de VS als-ie naar Zweden uitgewezen wordt om ondervraagd te worden in een politie-onderzoek vanwege seksueel misbruik van twee vrouwen. Op deze justitiële dwaling waarvoor aanklager Marianne Ny verantwoordelijk is komt in Zweden steeds meer kritiek. Onder meer van parlementslid Johan Pehrson van de Liberale Volkspartij.

Ferrada de Noli verwijt de Zweedse procureur-generaal Anders Perklev hypocrisie. Onder verwijzing naar de scheiding der machten heeft Perklev de opmerkingen van Pehrson veroordeeld. Theoretisch heeft de procureur-generaal gelijk indien die scheiding der machten feitelijk zou bestaan en de rechterlijke macht onafhankelijk was. Maar da’s in Zweden niet het geval.  Juist in de zaak-Assange heeft de partijpolitiek vanaf het begin de vervolging van Assange gestuurd. In de aanklacht eerst door de sociaal-democratische partij die in 2010 aan de macht was en na een verloren verkiezing vooral door de conservatieve regering Reinfeldt.

Het is van tweeën een. Of alle politici onthouden zich van commentaar op de rechtsgang en de positie van personen die deel uitmaken van een onderzoek. Of alle politici mogen hun mening geven. De selectieve verontwaardiging van procureur-generaal Anders Perklev is krom. Hij meent niet alleen de liberale parlementariër Johan Pehrson die een oplossing uit de patstelling zoekt de les te kunnen lezen, maar doet alsof premier Reinfeldt, de huidige ministers Bildt of Haglund, of oud-minister Thomas Bodström zich nooit met de zaak-Assange hebben bemoeid. Er zijn voldoende feiten en citaten die dat weerspreken.

Het schaduwspel tussen Zweedse politiek en rechterlijke macht heeft lang genoeg geduurd. Het beschadigt het image van een land dat telkens een portie mensenrechten inzet om de eigen scheve schaatsen aan het gezicht te onttrekken. Zoals een wapendeal met Saoedi-Arabië. Om nog iets van de geloofwaardigheid in het buitenland te redden kan het niet langer vertragen. Of het nu de inmenging van de politiek is die de zaak compliceert of omdat de procureur geen rechtmatige zaak tegen Assange heeft is bijzaak. Zweden moet verantwoordelijkheid nemen om zo snel mogelijk een oplossing te vinden. Wie weet kan premier Rutte bemiddelen bij vice-premier en leider van de Liberalen Jan Björklund. In de EU ook deel van de ALDE-fractie.

Hoe draait het Zweedse establishment van partijpolitiek, rechterlijke macht en media een eind aan de zaak-Assange? Want de justitiële dwaling is nu al ruim drie jaar een steen in de maag van de Zweedse samenleving. Dat kan niet blijven duren en moet tot een einde worden gebracht. De oplossing is politiek. Met alle tegenstrijdigheden die het in zich heeft verschuilt de regering-Reinfeldt zich achter het primaat van de rechterlijke macht. De Zweedse opperrechter Stefan Lindskog maakte in april 2013 in een lezing in Australië duidelijk dat het echter de politiek is die het laatste woord heeft over de positie van Julian Assange.

Foto: Luchtschip de USS Akron onder constructie, 1930.

Zie hier voor het dossier Assange op dit blog.

NSA verleent Zweedse geheime dienst FRA toegang tot XKeyscore

Zweden is een trouwe bondgenoot van de VS. Veiligheidsdiensten NSA en FRA werken hecht samen. Dat wordt aannemelijk gemaakt door onthullingen van de Zweedse publieke omroep SVT. Gebaseerd op documenten die Edward Snowden kopieerde en doorgaf aan journalisten. Eerder deze week bleek dat de Zweedse overheid niet wil dat duidelijk wordt geen neutraal land te zijn. Nieuwe onthullingen die Sven Bergman, Joachim Dyfvemark, Ryan Gallagher, Glenn Greenwald, Fredrik Laurin en Filip Struwe publiceren gaan nog een stapje verder.

De NSA heeft de Zweedse geheime dienst FRA toegang verschaft tot XKeyscore. Een controversieel instrument dat analisten vanaf hun computer in real time, of met een kleine vertraging toegang geeft tot gegevens in het wereldwijde door massale spionage verzamelde datasysteem. Het bestaan van XKeystore is al sinds eind juli publiekelijk bekend. Da’s geen nieuws meer. Wel is opmerkelijk dat de Zweedse FRA er toegang tot heeft gekregen van de NSA. Dat tekent de hechte bondgenootschappelijke samenwerking tussen Zweden en de VS.

De hechte samenwerking van Zweden met de VS en de toegang van de Zweedse FRA tot het wereldwijde XKeystore-systeem roept de vraag op of de Nederlandse geheime diensten AIVD en MIVD ook toegang hebben tot XKeyscore. Die samenwerking is de hedendaagse lakmoesproef voor de verstandhouding met NSA en VS.

Foto: ‘Farewell to home‘, Zweedse emigranten gaan naar Engeland en de VS, 1905.