Wall Street dreigt Hillary Clinton om Elizabeth Warren niet als vice-president te nemen. Hoe reageren de Sanders-supporters?

Cenk Uygur van The Young Turks kan zijn cynisme met moeite onderdrukken. En zijn genoegen over een artikel van Ben White in Politico. Het gaat om de Clinton-campagne die naar de pijpen van het grote geld moet dansen en daar sterk door afgeraden wordt om Elizabeth Warren als vice-president te nemen. Als Clinton dat doet riskeert ze miljoenen dollars aan bijdragen van geldschieters. De progressieve senator Warren is tegen belastingverlaging voor Wall Street, terwijl dat voor de geldschieters juist de voorwaarde voor hun steun aan Clinton is. Zij dient dat er in de eerste 100 dagen van haar presidentschap door te drukken. In hun carrière hebben de Clintons al 3 miljard dollar bij mega-ondernemingen opgehaald en Hillary Clinton heeft zo’n 1,5 miljard nodig voor de komende campagne tegen de vermoedelijke Republikeinse kandidaat Donald Trump.

Vraag is of de supporters van Bernie Sanders Clinton in haar race tegen Trump willen steunen. Terwijl zij zo duidelijk in de tang van het bedrijfsleven zit en er nu zelfs publiekelijk door gestuurd wordt. De verwachting van het establishment van de Democratische partij is dat de progressieve, jonge kiezers knarsetandend voor het minste kwaad Clinton zullen kiezen. Maar het valt nog maar helemaal te bezien of dat ook echt zo uitpakt.

Velen aan de linkerkant van het politiek spectrum menen dat Clinton een aantoonbaar conservatieve koers vaart en dat bij de onberekenbare Trump nog maar aangetoond moet worden. De kans is aannemelijk dat de Sanders-supporters thuis blijven of stemmen op Jill Stein, de presidentskandidaat van de Groene Partij. Als Clinton Elizabeth Warren niet uitpikt als vice-president dan zal dat door vele progressieve Democratische en onafhankelijke kiezers opgevat worden als de bevestiging dat Clinton in de kern niet deugt en onbetrouwbaar is. En Clinton zich zonder principes voegt in wat de big money van Wall Street haar opdraagt om te leveren.

Bezetting Guggenheim Museum: vanwege Abu Dhabi en veel meer

Bezetting van het Guggenheim Museum in New York komt deels voort uit de Occupy beweging. Occupy heeft door de heksenjacht van de regering-Obama echter aan slagkracht verloren. Kritiek heeft een binnenlandse component in ‘het huwelijk van macht, bedrijfsleven en bestuur dat ook de culturele instellingen controleert en de Occupy Wall Street beweging inspireerde’. Doel van Occupy Museums is het herbezetten van galeries en musea. Er is ook een buitenlandse component. Het outsourcen van kapitaal en kennis is de Bermuda-driehoek van het globalisme waarin kunst, sport en media verdwijnen. Onder oncontroleerbare voorwaarden. Kunst is de ‘soft power’ waarmee de VS sinds 1945 grenzen overschrijdt. Ook cultureel imperialisme genoemd.

Hyperallergic.com geeft bijzonderheden over de bezetting waarvan niet alle bezoekers de essentie begrepen. De 40 demonstranten vormden een diverse groep kunstenaars, professoren, studenten en losjes aan Occupy Museums, Gulf Labor en New York University verbonden activisten. Gulf Labor is een coalitie van kunstenaars en activisten die sinds 2011 bezig zijn om ‘de dwingende werving en de slechte leef- en werkomstandigheden van gastarbeiders in Abu Dhabi Saadiyat Eiland’ (Eiland van Geluk) te benadrukken. De campagne richt zich op de werknemers die het Guggenheim Abu Dhabi, het Louvre Abu Dhabi en het Sheikh Zayed Nationaal Museum (in samenwerking met het British Museum) bouwen. Hier kan een petitie getekend worden.

De groep van 40 pleegde een interventie in het Guggenheim. Deze van conservatoren geleende term die de vleeslijm van het hedendaagse museum is en nieuw met oud, bekend met onbekend en kerncollectie met passanten verbindt. De groep is het niet eens met de arbeidsomstandigheden op Saadiyat Eiland in de Verenigde Arabische Emiraten, waar Guggenheim Abu Dhabi wordt gebouwd dat een ‘echt transnationaal perspectief op de kunstgeschiedenis’ moet gaan geven. Een franchise van Guggenheim in New York dat past in de globalisering van de museumsector. Het Westen exporteert de kennis en een merk, het (Midden-) Oosten betaalt voor prestige. En de museumbezoekers hebben het nakijken. Als ze geen actie ondernemen. 

Foto: Anna Stump, ‘Migrant Labor did not exist in the Wonderland of Knowledge Encyclopedia, 1938.‘  Gouache and Collage on Paper, 2013.

Tussen ontevredenheid, walging en hopeloosheid over Obama

Deze tweet van AnonymousIRC verwoordt de kritiek op Barack Obama die de verwachtingen van transparantie en een open overheid niet alleen niet waarmaakte, maar de boel verder dichtgooide dan zijn voorgangers. Z’n verwijzing naar Hope bleek retoriek. Nu is-ie van plan om twee conservatieven te benoemen op Defensie en de CIA. Chuck Hagel en John Brennan. Opnieuw een nekslag voor progressief Amerika. Wat bezielt Obama?

Het feit dat Obama John Brennan tot hoofd van de CIA benoemt is een teken aan de wand van de politiek die de president voorstaat. Waar in 2008 Brennan zich nog moest terugtrekken voor deze functie vanwege zijn associatie met het beleid van president Bush is dat nu geen probleem meer. Niet omdat Brennan veranderd is. Maar omdat Obama niet als mindere havik dan Bush wordt gezien. Dat wil zeggen dat in de beeldvorming Obama ondubbelzinnig in het conservatieve kamp wordt ingedeeld. Burgerrechtenbeweging ACLU protesteert.

Zonder pretentie van volledigheid zijn de volgende feiten over het beleid van president Obama bekend. Hij is opperbevelhebber van de strijdkrachten. Het komt bovenop voorzetting van ‘oud’ beleid, zoals het ondanks beloften van Obama niet sluiten van Guantanamo Bay en geheime CIA-operaties. Er resteert een beeld van een controlestaat waarin de burgerrechten afnemen en niet langer gegarandeerd zijn, de macht van leger en veiligheidsdiensten in samenspel met bedrijfsleven toeneemt, en de rol van het recht wordt gemarginaliseerd.

1. Moord op een Amerikaans burger in Jemen zonder dat daaraan een rechtszaak ten grondslag ligt

2. Dodelijke aanvallen met ‘drones’ in oorlogsgebieden als Jemen, Pakistan of Afghanistan eisen veel burgerslachtoffers en worden door Obama persoonlijk goedgekeurd, zonder voldoende juridische toetsing

3. Ondertekening van de NDAA 2012 dat het leger de macht geeft om elke verdachte te arresteren en voor onbepaalde tijd vast te houden onder verdenking van hulp aan terroristen, zelfs burgers. Verlenging NDAA 2013 met nieuwe ondertekening door president Obama. Zie commentaar bij reacties fragment van TYT.

4. Harde aanpak (‘crackdown’) van geweldloze politiek-maatschappelijke en journalistieke ‘tegenbewegingen’ als respectievelijk Occupy Wall Street en WikiLeaks waarbij de weg via de rechter achterwege blijft of geheim is

5. Verdergaande inperking van de vrijheid van het internet onder het mom van strijd tegen terrorisme. Het wordt door de regering-Obama als een middel  gebruikt in de overdracht van de macht van individuen naar de staat ter vestiging van de controlestaat. In 2003 door president Bush gestart, maar door Obama uitgebreid

6. Verdergaande aantasting van de privacy in de openbare ruimte door camerabewaking zoals Trapwire zonder dat de burgers daarvan op de hoogte zijn gesteld, laat staan daarover toestemming is gevraagd

7. Vervolging van meer klokkenluiders dan Obama’s voorgangers ooit deden. Obama zet daartoe een oneigenlijk middel in, de ’1917 Espionage Act’. Daarom spreekt men van zijn War on whistle-blowers. Veelzeggende gevallen: Bradley Manning of John Kiriakou en potentieel doelwit Julian Assange tegen wie eind 2010 in Virginia via een geheime, informele ‘grand jury’ een aanklacht is geformuleerd die op de plank ligt

8. Obstructie van de burgerrechtenbeweging om een beroep te doen op de door president Johnson ingevoerde Freedom of Information Act die het voor burgers mogelijk moest maken om makkelijk toegang te krijgen tot overheidsinformatie. Obama heeft dat idee van transparantie en een open overheid juist teruggeschroefd

Ondersteunend bewijs voor de ontevredenheid over Obama’s mensrechtenbeleid, transparante overheid, veiligheidsbeleid en uitbouw van de controlestaat geven de volgende twee critici:
-ACLU-directeur Anthony Romero zei in 2010 over het mensenrechtenbeleid van Obama zei: ‘It’s President Obama’s policies on civil liberties and national security issues I’m disgusted by. It’s not a personal attack‘.
-Oud-president Jimmy Carter uitte onlangs kritiek op het mensenrechtenbeleid van Obama: ‘We need to back off [and] restore basic human rights as spelled out in the Universal Declaration of Human Rights (UDHR)‘.

Foto 1: Tweet AnonymousIRC

Foto 2: Chapatte, Hopeless

FBI coördineerde hardhandig optreden tegen Occupy met bedrijfsleven

Kan het nog iemand verwonderen dat veiligheidsdiensten als een particuliere dienst voor banken en bedrijven werken? Uit volgens de Freedom of Information Act opgevraagde, maar sterk geredigeerde documenten blijkt dat Occupy Wall Street vanaf het begin nauwgezet in de gaten werd gehouden door de FBI. Een en ander wijst op de verwevenheid van bedrijven en overheid. Chris Hedges noemt dat staatsfascisme. Zodat een geweldloze beweging als Occupy wordt gevolgd en de met geweren zwaaiende en dreigende Tea Party beweging niet. Mara Verheyden-Hilliard van burgerrechtenbeweging The Partnership for Civil Justice Fund licht toe.

Foto: Occupy Wall Street

Lees de kranten maar, er staat niet wat er staat: onze tijd

Wat is de ontwikkeling die onze tijd karakteriseert? Altijd lastig om het eigen tijdperk zonder afstand tegen het licht te moeten houden, maar ik doe een gok. Typerend voor nu is de opkomst en de vervolging van de tegenbeweging en de verdediging van oude belangen. Niet toevallig komt het overeen met de thematiek van dit blog dat veel aandacht besteedt aan de heksenjacht op Julian Assange, de opkomst en vervolging van Occupy en Anonymous, de schending van de privacy en internetvrijheid, de inperking van de burgerrechten door president Obama en het gebrek aan kritiek en samenhang over deze ontwikkelingen in de gevestigde media. Media zijn zo gefocused op het nieuws dat ze geen patroon herkennen in allerlei verschijningsvormen die samenhangen met zowel het kwaad als pogingen om het onrecht te repareren. Ze noteren de incidenten, maar missen de grote lijn. Typerend is in mijn ogen de NRC die ziende blind is en kritiek niet begrijpt.

Ook typerend aan onze tijd is dat informatie via internet beschikbaar is. Wie een paar vreemde talen beheerst, kan de wereld afzoeken. Karakteristiek aan internet boven gevestigde media is dat de eersten zich kunnen focussen en niet aan algemene berichtgeving hoeven te doen om het nieuws af te dekken. Wat doorgaans middelmatige berichten oplevert die een valkuil voor de gevestigde media worden, terwijl de poging om achter de macht te kijken achterwege moet blijven. Want een krant of omroep die verslag doet van de reis naar Birma of de onderhandelingen in het parlement moet zich per definitie beperken tot die gebeurtenis. Alleen die omstandigheid vertekent al. Zo wordt president Obama gereduceerd tot hoofdpersonage van een zichtbare agenda die het onzichtbare verbergt. Juist dat laatste is het duistere dat aan het onrecht raakt. Nieuwsmedia doen uit zelfbeperking en in hun jacht op nieuws te weinig moeite om dat te belichten.

Alles wat me bezighoudt heeft Glenn Greenwald van The Guardian recent op een rijtje gezet in de column ‘Prosecution of Anonymous activists highlights war for Internet control’. Greenwald is een Amerikaans journalist die in zijn column zijn onderwerpen kan kiezen en daarmee de onafhankelijkheid en diepte bereikt die journalisten van gevestigde media in hun kortademigheid missen. Hij bespeurt de tegenstrijdigheden in de jacht op Assange die door geen enkele instantie aangeklaagd is, maar economisch, maatschappelijk en juridisch wel door de Amerikaanse macht van politiek en bedrijfsleven onschadelijk wordt gemaakt. Voor wie het herkent is het patroon onmiskenbaar, anderen blijven hangen in een misleidend beeld dat van Assange wordt gefabriceerd om hem publicitair uit te schakelen. Voor wie het ziet een subtiel schaduwspel dat achter de schermen van de macht wordt geconstrueerd en zijn schaduwen zo herkenbaar over onze tijd werpt.

Foto: Schaduw van president Obama.

Steven Rambam: Privacy is dood

Privacy is dood, een oud verhaal dat telkens opgepoetst wordt. Maar te interessant om er niet steeds weer bij stil te staan. De onderzoeker Steven Rambam -eigenlijk: Rombom- die Pallorium heeft opgezet hamert op de macht van de overheid en het bedrijfsleven. Rambam werd in 2006 vlak voordat-ie de toespraak ‘Privacy is Dead… Get Over It‘ op de zesde HOPE-conferentie (Hackers on Planet Earth) zou houden opgepakt door de FBI. Pas op 17 november 2006 kon Rambam zijn praatje houden. De aanklachten waren ingetrokken.

Rambam wijst erop dat bij de protesten van Occupy Wall Street iedereen met een mobiele telefoon kon worden opgespoord: ‘I can tell you that everybody that attended an Occupy Wall Street protest, and didn’t turn their cell phone off, or put it — and sometimes even if they did — the identity of that cell phone has been logged, and everybody who was at that demonstration, whether they were arrested, not arrested, whether their photos were ID’d, whether an informant pointed them out, it’s known they were there anyway. This is routine.’

Hoe verhoudt de praktijk van de overheid in samenwerking met het bedrijfsleven om toezicht te houden op de burger zich met het idee dat de privacy van de burger gewaarborgd wordt? Is dat intussen geen denkbeeldig en onhoudbaar standpunt? Juist omdat het bedrijfsleven -Google- niet direct door de burger aangesproken kan worden. Zo zeggen digitale burgerrechtenbeweging Bits of Freedom en de Piratenpartij veel verstandigs en zinnigs over privacy. Maar is via de achterdeur van het bedrijfsleven de privacy niet al lang weggegeven? Zoals Steven Rambam zegt: ‘Je privacy wordt niet onderschept door Big Brother, maar door Big Marketeer’.

Deel 1 en deel 2 van de lezing ‘Privacy A Postmortem‘ van Steven Ramban

Foto: Apparatuur die dient om dataverkeer van Occupy Wall Street te onderscheppen?

Occupy Wall Street bestaat een jaar en probeert initiatief te nemen

Leden van Anonymous hebben 60 uur beeldmateriaal van de New Yorkse politie gehackt. Onduidelijk is de herkomst, mogelijk komt het van advocaten die OWS bijstaan. Het dateert van 15 november 2011 toen Zuccotti Park met geweld door de NYPD werd ontruimd. Media werden tegengewerkt en ondanks het tonen van hun perskaart werden journalisten gearresteerd. Volgens burgemeester Bloomberg en het stadsbestuur kon de ontruiming blijkbaar geen journalistieke pottenkijkers gebruiken. Het gehackte beeldmateriaal is bewerkt door de politie, maar toch interessant genoeg voor Anonymous om naar buiten te brengen.

Het burgerprotest Occupy Wall Street (OWS) bestaat een jaar. En is verre van dood. Massabijeenkomsten vonden plaats in New York. Publicist Chris Hedges ziet OWS als een tactiek om de vermenging van bedrijfsleven en overheid, the corporate state, te doorbreken. Maar dat vraagt tijd. De Russische revolutie van 1917 werd al in de opstand van 1905 voorbereid. Nu antwoordt de gevestigde macht nog met inzet van een overmacht aan politie in het neerslaan van de protesten. Het kapen door het bedrijfsleven van de overheid is op termijn onhoudbaar volgens Hedges. Hij is een criticus van het staatsfascisme van president Obama.

Foto: UC Davis Police Lt. John Pike uses pepper spray to move Occupy UC Davis protesters who were blocking officers’ attempts to remove arrested protesters from the Quad on Friday afternoon. California, november, 2011. Credits: Wayne Tilcock/Enterprise photo

Twitter bevolen om tweets van Occupy-demonstrant te overhandigen

Twitter overhandigt tweets van drie maanden van Occupy-activist Malcolm Harris aan een rechter. Dat deed Twitter afgelopen vrijdag onder protest. Uit de tweets moet gereconstrueerd worden of Harris zich bewust was van de politieorders tijdens de bezetting van de New Yorkse Brooklyn Bridge eind oktober 2011. De rechter heeft toegezegd selectief te zijn met het doorgeven van de tweets aan de aanklager. Deze zaak benadrukt dat de vrijheid van sociale media geen vanzelfsprekendheid is. De internetvrijheid en privacy staan onder druk.

Assange zoekt asiel in ambassade Ecuador

Update 19 juni 2013: Vandaag is het een jaar geleden dat Julian Assange naar de Ecuadoriaanse ambassade in Londen vluchtte. Assange laat z’n stem meer dan ooit horen in de media. Hoewel gevestigde media nog steeds zijn tegenstanders steunen. Ook schreef-ie met anderen het boek Cyperpunks, Met de WikiLeaks Party maakt Assange een kans op een senaatszetel in de Australische deelstaat Victoria. De recente onthullingen in The Guardian door Edward Snowden over de opbouw van de controlestaat die geavanceerder is dan velen dachten geeft WikiLeaks ook voor middengroepen relevantie. Het onlangs begonnen proces tegen Bradley Manning is een middel om WikiLeaks klein te krijgen. Pogingen van deze blogger om Nederland te laten bemiddelen in de kwestie Assange resulteerden in kamervragen van SP’er Harry van Bommel, maar niet in een actieve publieke rol van de Nederlandse diplomatie. Zweden laat zich kennen als een gesloten land dat conservatisme verbergt achter een progressieve Potemkin-façade. Assange ondervindt persoonlijk de gevolgen van de restrictieve politiek van de regering-Obama. Zijn belang is dat-ie tijdig tegen de opbouw van de controlestaat waarschuwde en een generatie van activisten en progressieve publicisten heeft gevoed.  

Julian Assange is naar de Londense ambassade van Ecuador gevlucht. Zo luiden de berichten van een verhaal in ontwikkeling. De Ecuadoriaanse minister van Buitenlandse Zaken Ricardo Patino zegt het verzoek van WikiLeaks-oprichter Assange te bestuderen en analyseren. De onderminister van Buitenlandse Zaken Kintto Lucas nodigde Assange al in november 2010 uit. Voor zijn programma The World Tomorrow op RT had Assange onlangs een gesprek met de Ecuadoriaanse president Rafael Correa. Een progressieve politicus.

Ecuador biedt Assange een platform dat de VS hem wil onthouden. Dat Assange op het Ecuadoriaanse aanbod ingaat geeft aan hoe bedreigd-ie zich voelt. Juridische mogelijkheden om zich tegen zijn uitwijzing naar Zweden te verweren zijn uitgeput. Binnenkort wacht hem een Zweedse gevangenis met eenzame opsluiting. En daarna een uitwijzing naar de VS met een onmenselijk detentie die ook Bradley Manning ondergaat.

Assange’s vlucht is een omkering van waarden en een blamage voor de vrijheid in de westerse wereld. Als een Kim Philby vlucht een westerse dissident voor westerse repressie naar een niet-westers land. De FBI zit hem op de hielen. Assange maakte de programmareeks voor het Russische RT omdat-ie door de westerse media verketterd werd. Ook ‘progressieve’ vrienden lieten hem in de steek. Behalve maatschappijcritici als Noam Chomsky, Daniel Ellsberg of Chris Hedges. In Nederland nam geen enkele politieke partij het voor hem op.

Sympathisanten van Julian Assange en WikiLeaks zien de samenwerking tussen Amerikaans bedrijfsleven en de regering-Obama als fascisme. Daarvoor is Julian Assange nu gevlucht omdat hij inschatte dat hem in het Westen geen eerlijk proces meer wachtte. Zijn vlucht tekent ons tekort aan democratie. Een zwarte dag.

Foto: Schermafbeelding van de verklaring over Julian Assange dd. 19 juni 2012 van de Ecuadoriaanse ambassade in Londen

Chris Hedges veroordeelt NDAA en beticht Obama van staatsfascisme

Journalist Chris Hedges verzet zich publicitair en juridisch tegen de invoering van de NDAA omdat het recht en burgerrechten opzij zet. President Obama tekende de wet op 31 december 2011. De gevestigde media slikken hun kritiek in en critici worden gemarginaliseerd. De NDAA, ook wel Homeland Battlefield Law geeft de Amerikaanse overheid ongekende macht. Burgers, inclusief journalisten kunnen zonder vorm van proces in een Guantanamo Bay scenario verzeild raken. Hedges beticht de regering Obama van staatsfascisme.

In het artikel ‘The Polite Conference Rooms Where Liberties Are Saved and Lost‘ vergelijkt Hedges de NDAA met de regering Reagan die een actief programma van desinformatie en manipulatie had om journalisten onschadelijk te maken. Hedges ziet onder Obama hetzelfde gebeuren. Opvallend is dat op Ron Paul na de Republikeinse presidentskandidaten Barack Obama hier tot nu toe niet op hebben aanvallen.

Vage en brede formuleringen van de NDAA maken het mogelijk om burgers op vage aanklachten vast te zetten. Zo kan de NDAA die bedoeld is om terrorisme te bestrijden ook iemand die ‘substantial support even to ‘associated forces” geeft vastzetten. Dat opent de willekeur, want wat is dat? Hieronder kon ook een journalist vallen die over terrorisme schrijft. Hedges ziet er het eind van de constitutionele democratie in.

Op 29 maart 2012 hoorde U.S. District rechter Katherine Forrest argumenten voor een voorlopige voorziening tegen een aantal bepalingen van de NDAA. Activisten, wetenschappers and politici voegden zich in het geding van Chris Hedges, onder wie de bron van de Pentagon Papers Daniel Ellsberg, MIT- professor Noam Chomsky, de IJslandse volksvertegenwoordiger Birgitta Jonsdottir, Kai Wargalla, organisator van Occupy London en Alexa O’Brien, organisator van de in New York-gevestigde activistische groep U.S. Day of Rage.

Regeringsadvocaten beweerden vorige week maandag dat de activisten zich baseren op ‘misverstanden’ over de NDAA. De wet zou niet dienen om de vrijheid van meningsuiting in te perken. Zo zeggen de advocaten dat ‘associated forces‘ begrepen moet worden als gewapende steun. En dat het daarom per definitie activisten als WikiLeaks en Occupy uitsluit omdat dit geen gewapende groepen zijn. Maar volgens een advocaat van de eisers Carl Mayer, zijn de definities van de NDAA zo vaag en in beweging dat dit verder gaat dan juridische definities. En vraagt Mayer waarom is Bradley Manning dan nu gedetineerd terwijl-ie geen geweld gebruikte?