Op 24 december 2011 liet Anonymous weten dat het had de servers van het Texaanse Stratfor had gekraakt. Volgens Forbes is het slechts een denktank op het gebied van informatie en defensie die wereldwijd onderzoekt en rapporteert over ‘hot spots’ en voorvallen. Maar critici zien een hechte samenwerking tussen Stratfor, de Amerikaanse regering, informanten en allerlei geheime diensten zoals de Israëlische Mossad.
Vanaf 27 februari publiceert WikiLeaks de ‘Global Intelligence Files‘. Dat zijn 5,5 miljoen gehackte e-mails die door Anonymous werden gehackt. Ze dateren van juli 2004 tot december 2011. ‘Ze onthullen de werking van een bedrijf dat een uitgever van informatie lijkt, maar vertrouwelijke inlichtingen aan grote bedrijven biedt, zoals Bhopal Dow Chemical Co, Lockheed Martin, Northrop Grumman, Raytheon en overheidsinstellingen, waaronder de US Department of Homeland Security , de US Marines en de US Defense Intelligence Agency.’
WikiLeaks werkt voor het eerst met Anonymous samen als partner. Voor het doorspitten van de miljoenen e-mails zocht WikiLeaks samenwerking met meer dan 25 media-partners waaronder de Indiase krant The Hindu, de Italiaanse krant L’Espresso, het Amerikaanse nieuwsbureau McClatchy en de Duitse omroepen NDR/ARD.
Vanwege zijn dreigende uitwijzing naar Zweden heeft Julian Assange er belang bij dat de samenwerking tussen de Amerikaanse regering en informanten in de openbaarheid komt. Kritiek op Stratfor is dat het in een schemergebied werkt zonder regeringscontrole. Reden voor regeringen om Stratfor voor klusjes in de arm te nemen. Maar e-mails moeten dat ondubbelzinnig duidelijk maken, want anders zijn het loze beschuldigingen.
Zo probeert WikiLeaks de Zweedse Minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt af te tekenen als informant van de VS. De vandaag gelekte e-mail over Bildt overtuigt echter niet. Wachten is op e-mails die de samenwerking tussen de Zweedse en Amerikaanse regering aantonen. Voor Nederland wordt het interessant om te zien welke politici of journalisten op de loonlijst van Stratford staan en welke informatie ze hebben doorgespeeld.
Foto: Julian Assange met Guy Fawkes-masker, symbool van Anonymous. Londen, 15 oktober 2011
George Knight 
Zelfs indien de e-mails aantonen dat de beschuldigingen juist zijn, wordt Assange uiteindelijk geslachtofferd. De vraag is eerder door wie, dan wanneer.
LikeLike
@King Billy
Ik denk dat vechten zin heeft. De bundeling van Anonymous, WikiLeaks en kritische media probeert de tegenkrachten te bundelen. Het gaat niet om Assange, maar om het democratisch gehalte van onze maatschappij. Als de tegenbeweging kan helpen om duistere krachten zoals Stratfor terug te dringen en de openheid te vergroten, dan is dat winst.
LikeLike
@GK: Ik vind het prettig om je blog te volgen. Dit omdat er enthousiasme voor politieke actie, een krachtig geloof in een opener samenleving als idealistisch beeld uit naar voren komt. Een beeld met als uitvloeisel een betere, humanere mondiale mensbeeld van de wereldbevolking in het algemeen en wereldleiders in het bijzonder.
Ik merk dat ik het jammer vind dat ik wat cynisch in deze ben (geworden?). Ik denk namelijk dat de wereld er geen millimeter beter zal worden door zo iets als wikileaks enz. Ik ben zelfs bang dat eerder het tegendeel waar zal blijken te zijn. Dat zal blijken dat “het volk” zo nu en dan een been toegeworpen krijgt om op te kluiven, terwijl de ‘baas’ dan in alle rust door kan gaan met ‘echt’ belangrijke zaken. Ik ben dan ook minder enthousiast dan ik denk jij bent.
Om te beginnen denk ik dat veel afspraken – de allerbelangrijkste en politiek meest gevoelige – niet op papier staan en zeker niet met e-mail de wereld in worden gestuurd. Het e-mail verkeer ligt volgens mij vele stapjes onder het niveau waarop het voorwerk (tijdens persoonlijke gesprekken) wordt gedaan. Op het tweede niveau wordt natuurlijk wel het één en ander op papier gezet, maar ik denk dat we ook dat nooit onder ogen te zien krijgen. Wat gelekt wordt is wat van het bord afvalt en waar de hongerige (journalisten, activisten, critici, wereldverbeteraars enz.), zich als gretige honden op storten. Politieke leiders over de hele wereld zijn getraind (of natuurtalenten) om niet ‘gepakt’ te worden en indien hoognodig iemand anders te laten ‘hangen’ voor hun miskleunen. Eigenlijk vermoed ik, dat als het e-mail verkeer informatie bevat dat op een hoog politiek niveau écht gevoelig lijkt te liggen, het nauwelijks blijkt uit komt boven het niveau van geroddel.
Ten tweede denk ik dat informatie vaak gelekt wordt als een al eeuwen lang onderdeel van het politiek machtsspel. De cirkel waarbinnen dit spelletje “beschadigen van de tegenstander” zich nu afspeelt is alleen wat globaler geworden. Wat de personen die lekken beogen te bereiken onttrekt zich natuurlijk vaak aan het zicht, maar zal zelden een ‘schone’ zaak zijn.
Ten derde ben ik van mening dat vertrouwen – vooral in de politiek – een groot goed is. Een eenmaal geschonden vertrouwen komt meestal niet meer goed en blijft soms voor …tig jaar negatief na-ijlen.
Bij deze dus los uit de pols drie argumenten waarom ik niet enthousiast loop te juichen, maar liever mijn argwaan koester. Hoe slecht dat ook voor mijn gemoedsrust is.
Daarbij komt als een persoonlijke noot:
Ik zou bijvoorbeeld niet graag hebben dat mijn opmerkingen die ik tegen mijn vrouw maak over anderen – op mijn ‘off days’ – kritiekloos, buiten context of überhaupt publiekelijk de ether bevuilen. Ik heb vaak later spijt of schaamte van mijn opmerkingen, maar mijn vrouw vergeeft het mij gelukkig. Ze zegt daarbij meestal lachend “omdat ze weet dat ik een goed hart heb”. : -)))). Ik hoef niet bang te zijn dat anderen ze te zien krijgen, want ik zet ze nooit in een e-mail : -))))))))
Tenslotte als conclusie: Het blijkt dat ik vaak de beste relaties heb met mensen die me zo nu en dan ook mateloos irriteren. Of die echter zo lief zouden zijn om mij mijn opmerkingen te vergeven geloof ik echter niet.
Van mij hoeft veel nooit het daglicht te zien en zou ik het liefst zien dat geroddel en achterklap helemaal uit de ether verdwijnt. Dat zal denk ik echter niet mogelijk zijn omdat velen er zo van blijken te genieten.
LikeLike
@Jack
Voor het eerst beschrijft iemand de doelstelling van dit blog en treft de roos. Zelf ik heb me daar niet echt aan gewaagd. Knap van je. Ja, dat is het waar het me om gaat. Actie, geloof in een open samenleving en humaniteit.
Je zult wel gelijk hebben dat de 5,5 miljoen e-mails niet alles vertellen. Er zit wellicht nog een schil achter die we niet zien. Nooit weet men of alle feiten beschikbaar zijn. Waar is het besluit genomen? Wie stuurt wie en worden wellicht alleen de kruimelaars aangepakt terwijl de grote jongens achter de schermen blijven? Het kan, maar wat dan, zwijgen? Is dat uiteindelijk niet de ultieme overgave? En het gaat om zakelijke e-mails waarbij zaak en persoon elkaar afwisselen. Het zij zo.
Daarnaast vind ik Anonymous, Occupy en WikiLeaks interessante fenomenen die iets over onze tijd zeggen. Zeg maar: de AOW-generatie. Ik zie erin de professionals die niet aan de knoppen van de macht zitten, maar anderen wel een blik op die knoppen kunnen geven. Ze laten zich niet intimideren en hebben de vaardigheden om eigenwijs te doen, geholpen door sociale media en computers. De instrumenten beheersen ze beter dan de oudere generaties die niet verder komen dan het als marketing en ‘opportunity’ te beschouwen. Maar voor de AOW-ers is het een levenshouding.
LikeLike
Pingback: WikiLeaks niet welkom op UNESCO-conferentie over WikiLeaks « George Knight
Pingback: Media laten Julian Assange en WikiLeaks vallen uit jaloezie « George Knight
Pingback: Solidariteit met ‘hactivist’ Jeremy Hammond « George Knight
Pingback: TrapWire is de nieuwe Big Brother; hoe wenselijk is dat? « George Knight
Pingback: Misleiding over ‘no go’ gebieden vertekent de beeldvorming « George Knight
Pingback: Cyberoorlog tussen Cyberbunker en Spamhaus over internetvrijheid | George Knight
Pingback: Hacker Jeremy Hammond pleit schuldig en zoekt uitweg | George Knight
Pingback: Hedges over veroordeling Hammond: belangenverstrengeling | George Knight
Pingback: Steun voor Oekraïne in Nederlandse publieke opinie onder druk. Conservatieven en Russische propaganda zetten de toon | George Knight