Nigeria: Kritiek op moslim-moslim ticket van APC

Deze video is amusant, inzichtelijk én verwarrend. Het gaat over presidentskandidaat en moslim Bola Tinubu die als running mate de moslim Kashim Shettima heeft gekozen voor een van de twee belangrijke politieke partijen van Nigeria, de APC. Dat is de moslim-moslim ticket. De presidentsverkiezingen zijn op 25 februari 2023.

Vraag is of religieuze affiliatie gaat boven competentie en in Nigeria politiek valt los te zien van religie. Hoe dan ook kan de relatie tussen christenen en moslims in de Nigeriaanse politiek moeizaam zijn. De reacties bij de video spreken boekdelen, de moslim-moslim ticket wordt opgevat als een belediging van het christendom. Vraag is of een en ander het bedrijven van normale politiek ernstig bemoeilijkt.

De video suggereert dat moslims zich vermommen als predikant om Tinubu aan te bevelen en zo het beeld te scheppen dat hij wordt gesteund door christenen. De video spreekt over moslim Hollywood predikanten. Ze zouden hieraan meedoen voor geld. Of de beschuldiging klopt of nepnieuws is valt niet na te gaan. Maar dat het wordt gezegd tekent de polarisatie.

Duidelijk is hoe serieus christenen de moslim-moslim ticket opvatten en hoe doorslaggevend de godsdienstige achtergrond van kandidaten wordt bevonden. Religie wordt in Nigeria in sterke mate geassocieerd met geld en corruptie.

Maddow: Trump probeert oorzaak vier dode militairen in Niger te verbergen. Het heeft te maken met een reisverbod voor Tsjaad

Rachel Maddow komt in de uitzending van 19 oktober terug op de vier in een hinderlaag door islamisten gedode Amerikaanse militairen in Niger. President Trump is onduidelijk over de omstandigheden van hun dood en geeft er geen details over. Hij zou een afleidingsmanoeuvre hebben gezocht om de oorzaak te verbergen door gecompliceerd te doen over het geven van condoleances aan de nabestaanden en vorige presidenten erbij te betrekken, aldus Maddow in de uitzending van 18 oktober. Het onderwerp domineert het nieuws in de VS al vier dagen. Overigens wordt dat door velen gezien als grensoverschrijdend gedrag van Trump. Met verlies van militairen en het verdriet van nabestaanden behoort geen politiek te worden bedreven.

Rachel Maddow is duidelijk over de oorzaak. De vier Amerikaanse militairen van de speciale troepen die worden ingezet om het islamitisch terrorisme te bestrijden zijn gesneuveld omdat de steun van de beste lokale contra-terroristische troepen uit de regio kort daarvoor was weggevallen. De troepen uit Tsjaad waren teruggetrokken uit Niger in de strijd tegen Boko Haram en ISIS omdat om onbegrijpelijke en onverklaarbare reden Tsjaad door de regering Trump samen met Noord-Korea en Venezuela met een herzien reisverbod (‘revised travel ban’) was geconfronteerd. Voordat de Amerikaanse doden vielen voorspelden Amerikaanse deskundigen het risico dat dit met zich meebracht, zoals Newsweek al op 25 september berichtte.

Door het reisverbod voor reizigers uit Tsjaad heeft president Trump dus het onheil over zichzelf opgeroepen. En dat probeert hij nu te verbergen. In de pers wordt ‘Niger’ rechtstreeks vergeleken met wat Benghazi in 2012 voor toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton was. Maddow verwijst ook naar de rol van de huidige minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson die als voormalig CEO van ExxonMobil een oud geschil met de regering van Tsjaad zou hebben willen vereffenen. Door Tsjaad op de lijst van herziene reisverboden te plaatsen zou Tillerson Tsjaad een trap na hebben willen geven. Bij dat alles komt dat Trump bewust het State Department verwaarloost en vacante staffuncties niet invult. De expertise is weggelekt en dat betaalt zich nu negatief uit door de onverstandige en onbezonnen handelingen van Trump en zijn kabinet.

Nigeriaanse bisschop koppelt achteruitgang van het geloof in het Westen aan de eigen kerk

De Catholic News Service interviewt in Liverpool Matthew Kukah, de Rooms-Katholieke bisschop van Sokoto, Nigeria. Hij meent dat het afnemend belang van religie in het Westen de katholieke kerk in Nigeria beschadigt. Hij brengt de geloofwaardigheid en de invloed van een Afrikaanse kerk of moskee terug tot de fondsen die het krijgt uit het buitenland. Bisschop Kukah gaat nog verder en beschuldigt Europese en Amerikaanse politici ervan publiekelijk ‘toe te geven’ (‘pandering to’) aan de islam ten koste van het christendom. Volgens hem is het resultaat dat de islam en de evangelische kerk in Nigeria groeien en de katholieke kerk achteruitgaat. Hij voelt zich in de steek gelaten door zijn geloofsgenoten in Europa en Amerika, met name uit de traditioneel katholieke landen. Zijn analyse combineert een waarschuwing met een oproep tot fondsenwerving.

Kukahs wereldbeeld over Afrika is 19de eeuws. Hij ziet zijn continent als het strijdtoneel van imperialistische machten. Deze keer niet Frankrijk, Engeland, Duitsland of andere staten, maar religies die elkaar niet met wapens, maar met dogma’s, geldstromen, heilige boeken en kerk- en moskeebouw bestrijden. Een culturele strijd waarbij elke Afrikaanse religie een buitenlandse evenknie heeft die het Afrikaanse geloof facilitair voedt.

Tegelijk beseft Kukah dat dit een onhoudbaar en achterhaald standpunt is. Dat blijkt als hij zegt dat ‘we onze mensen niet hebben opgeleid voor rollen in het openbare leven .. we aarzelen nog steeds in de publieke ruimte en we weten niet hoe zaken zich ontwikkelen’ (‘We have not trained our people for roles in public life .. we are still very shy of the public space, and we are not aware of how much things have moved on’).

Het bericht citeert andere West-Afrikaanse bisschoppen die menen dat de katholieke kerk in Afrika creatiever moet zijn door naar buiten te treden. Het dient eigen verdiensten beter te verkopen, beter voor zichzelf op te komen en een assertiever mediabeleid te voeren. Dat lijkt een goede strategie, want religie is een vechtmarkt met veel concurrenten. Bisschop Albert Ayinde Fasina van Ijebu Ode: ‘De kerk moet zich bezighouden met, en aanwezig zijn in de wereld van communicatie, om met de mensen van vandaag te communiceren en hen te helpen om Christus tegen te komen’ (‘The church needs to be concerned for, and be present in the world of communications, in order to dialogue with people today and help them encounter Christ’) .

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Bishop says decline of faith in West hurts Nigerian church’ op Crux, 12 oktober 2017.

WieKiest Religie weet geen raad met groeiend aantal atheïsten

Niet als atheïst, maar als iemand die van logica en argumentatieleer houdt voel ik me aangesproken door volgende passage op WieKiest: ‘De impliciete atheïst kan niet tot nauwelijks argumenten geven waarom hij/zij niet religieus is. Vaak zijn dit mensen met een beperkte kennis of mensen die het zich niet kunnen veroorloven om kennis te vergaren omtrent religie en wetenschap. Impliciete atheïsten vindt men vaak in landen en gebieden waar het opleidingsniveau en het welvaartspeil laag is. Landen waar veel impliciete atheïsten wonen zijn: delen van China, India en grote delen van Afrika. Het is gebleken dat impliciete atheïsten met weinig moeite tot geloof zijn te brengen. Financiële redenen kunnen hier een rol bij spelen.’

Hier wordt heel wat overhoop gehaald met een merkwaardige reeks aannames die zowel zegt dat impliciete atheïsten gebrek aan kennis over religie en wetenschap hebben als geen argumenten hebben om niet religieus te zijn en ook nog eens makkelijk tot religie te brengen zijn. De schrijver bekijkt de atheïst vanuit een religieus perspectief als een spijtoptant en schuwt een zekere neerbuigendheid niet. De impliete atheïst is iemand die niet niet-religieus is, een beperkte kennis heeft over wetenschap of religie, vaak woont in een land met een laag opleidingsniveau en welvaartspeil en een duwtje nodig heeft om religieus te worden.

WieKiest maakt een onderscheid tussen een impliciete atheïst die niet beter weet en een overtuigde atheïst in een land waar geloof bijna geen rol meer speelt. Deze landen zijn ‘ver ontwikkeld, hoog opgeleid en zeer succesvol op veel vlakken’. Dit onderscheid is gekunsteld en onlogisch. Want dan moeten er ook impliciete gelovigen bestaan die niet tot nauwelijks argumenten kunnen geven waarom ze niet atheïstisch zijn. Waar laat dat de verwachtingen van WieKiest over christendom, islam en hindoeïsme als de gelovigen in landen als Brazilië, Nigeria, Egypte of India er nooit bewust voor gekozen hebben en die keuze zelf niet begrijpen?

Loont het de moeite om het betoog van WieKiest te ontmaskeren? Waarom moet een impliciete atheïst argumenten hebben om niet religieus te zijn? Evenmin hoeft een christen, moslim of hindoe argumenten te geven om uit te leggen waarom-ie niet atheïstisch is of geen ander geloof heeft. Gelovigen hebben het moeilijk in een seculariserende wereld. De verwachting van WieKiest dat er in 2050 meer gelovigen dan niet-gelovigen zijn gaat voor hoogontwikkelde landen als Nederland al jaren niet meer op. Het doet er ook niet toe. Hoofdzaak is dat iedereen de ander de vrijheid geeft om een geloof of levensovertuiging te kiezen en het daar bij te laten. En niet vervolgens de ander bij de eigen religie te claimen zoals WieKiest doet. Niet sportief. 

Foto: Schermafbeelding van ‘Snelst groeiende religie: christendom, islam of hindoeïsme?’ op WieKiest.

Je suis Volnovakha. Westerse media houden afstand

Oekraïners proberen niet alleen economisch en politiek aan te haken bij West-Europa, maar ook publicitair. Het ‘Je suis Charlie’ wordt hun ‘Je suis Volnovakha’ in de hoop dat het als een tweede MH17 herkend wordt door de publieke opinie in Europa. De kwestie gaat om de grove beschieting van het Buhas checkpoint dat een minibus in Volnovakha in de regio Donetsk met een voltreffer raakte. Volgens informatie van Dmitry Tymchuk vanuit het door pro-Russen gecontroleerde Dokuchajevsk. De OVSE bevestigt in een dagrapport dat het om GRAD-raketten ging. Er vielen tot nu toe 12 doden bij. Evenveel als bij de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs.

De Russische propaganda probeert onzekerheid te zaaien. Maar lukt daar steeds minder goed in. Een van de dwaalsporen is dat het zou niet om GRAD-raketten gaan, maar om door Oekraïne geactiveerde mijnen. Of door onder een valse naam een pro-Russische actrice te presenteren die in de bus gezeten zou hebben en verklaart dat het om een lokale beschieting zou gaan. Maar vergeefs, die waarheid wordt ontmaskerd. Wie deze vermenging van feit en verzinsel ziet vraagt zich vooral af waarom deze propaganda zo dom is om de conclusie van de OVSE-missie tegen te spreken. Hoopt het op een publiek dat door de bomen het bos niet meer ziet? Voor Rusland geldt: daar is elk tegengeluid gesmoord dus maakt het niet uit wat er gezegd wordt.

Wie de westerse media heeft gevolgd sinds deze beschieting van de bus op 13 januari weet dat journalisten  zich identificeren met het leed van Charlie Hebdo in Parijs. Daarna verslag doen van de doden in Verviers en de dreigingen in hun hoofdsteden. Voor doden door terroristen in Nigeria, Syrië, Pakistan of het Europese Volnovaha weten deze media zich minder te interesseren. Oekraïners proberen hun leed te agenderen door aandacht te vragen. Voorlopig vergeefs. Begint het andere leed op nieuwsredacties in Amsterdam, Londen, New York of Berlijn pas bij 50 doden? Daar wordt aan gewerkt, naar schatting zijn er nu zo’n 7000  Russische militairen in Oost-Oekraïne en vallen er elke dag burgerslachtoffers. Zonder dat westerse media er nog veel aandacht aan besteden. Voor media geldt dat je in het frame moet passen. Anders kun je het vergeten.

Foto: Je suis Volnovaha.

Kerk in Nood interpreteert vrijheid van godsdienst te beperkt

‘Er zijn drie soorten leugens: leugens, verdomde leugens en statistieken’, aldus @cijfers. De grafiek staat in het rapport ‘Vrijheid van Godsdienst in de Wereld 2014’ van Kerk in Nood. Deze internationale katholieke hulporganisatie ‘ondersteunt christenen over de hele wereld waar zij worden vervolgd of onderdrukt of waar zij in pastorale nood zijn. Dit doet Kerk in Nood door informatie, gebed en actie.’ De statistiek stelt de ongebondenen te laag voor (stand 2012: 46%) en telt ook niet-kerkgaande, niet-belijdende, zogenaamde culturele gelovigen mee. Zo is volgens de statistische bureau’s nu zo’n 45% christen en 4% islamiet.

Kerk in Nood trekt aan de bel omdat gelovigen vervolgd worden. Naar verluidt in 100 van de 196 landen in de wereld. Veranderingen in de vrijheid van godsdienst zouden bijna altijd in negatieve zin zijn. Die vervolging benadert het echter niet objectief. Niet alleen stelt Kerk in Nood religies groter voor dan ze zijn en gebruikt het niet de meest actuele cijfers over ontkerkelijking en secularisatie, het geeft ook een beperkte interpretatie van wat vrijheid van godsdienst is. Het doet alsof dat alleen over gelovigen en religies gaat. Da’s onjuist, want deze vrijheid gaat ook over levensovertuigingen als atheïsme, humanisme, nihilisme en de keuze om geen levensovertuiging of religie te hebben. Kerk In Nood zou daarom zorgvuldiger moeten zijn in haar claims. Een rapport waar vervolgde atheïsten als Fazil Say (Turkije) of Mubarak Bala (Nigeria) niet genoemd worden gaat niet over de vrijheid van godsdienst, maar over de vrijheid van religie zoals christenen die graag voorstellen.

Vice-premier Asscher steunt kritiek op Nigeria en Saoedi-Arabië. Zo suggereert hij

De Nigeriaan Mubarak Bala is atheïst, maar mag dat in Nigeria niet zijn. Z’n familie heeft hem in een gekkenhuis op laten nemen omdat Bala op sociale media verklaarde atheïst te zijn.Voor zijn atheïsme dat volgens moslims gelijk zou staan aan ‘waanzin’ is hem zelfs onder dwang medicatie opgedrongen, hoewel de artsen hebben gezegd dat hij geen psychische problemen heeft. Ook in het Wahabistische Saoedi-Arabië staat de gedachtenpolitie erg scherp afgesteld, wat in 2012 en 2013 het geval van de blogger Hamza Kashgari duidelijk maakte die zich op straffe van gevangenisstraf op Twitter niet vrij over de islam mocht uitspreken.

In een NRC-artikel over de slechte mensenrechtensituatie in Saoedi-Arabië dat meer kritiek billijkt memoreren Paul Cliteur en Adjiedj Bakas dat vice-premier Lodewijk Asscher onlangs toelichtte dat in de Nederlandse grondwet komt te staan dat Nederland een democratische rechtsstaat is. Dat ontbreekt nu. Asscher meent dat ‘in de internationale rechtsorde de ‘drieslag’ democratie-rechtsstaat-mensenrechten de standaard is‘. O ja, ook in Nigeria of Saoedi-Arabië? Gaat Asscher namens het kabinet nu de kritiek van burgers, kamerleden en maatschappelijke organisaties op landen die de ‘drieslag’ democratie-rechtsstaat-mensenrechten in de wind slaan aanmoedigen? Het zou jammer zijn als vice-premier Asscher het bij mooie woorden alleen liet.

Hoewel de PVV het niet altijd nauw neemt met de Nederlandse rechtsstaat en de rechten van alle burgers heeft het nog steeds meer gelijk dan het kabinet waar het om de kritiek op islamitische landen gaat. In een brief over het jihadisme in De Volkskrant schrijft Wilders: ‘Tien jaar geleden al waarschuwden Ayaan Hirsi Ali en ik dat Saoedi-Arabië extremistische organisaties, moskeeën en scholen financiert. We waarschuwden dat honderden islamitische strijders in Europa klaarstaan om terreuracties te plegen. We waarschuwden voor de naïviteit en de lafheid, de weigering doelgericht te reageren. We konden slechts rekenen op hoon en afkeer.’

Wilders heeft gelijk in z’n kritiek dat Saoedi-Arabië terreur exporteert en de drieslag democratie-rechtsstaat-mensenrechten er niets betekent. Hoewel het Wilders eerder om islamkritiek gaat dan om de verdediging van burgers of rechtsstaat doet dat niks af aan z’n kritiek. In een beschamende episode eerder dit jaar heulde het politieke en economische establishment van Nederland mee met de kritiek van de Saoedische regering op Wilders vanwege de stickeractie ‘De islam is een leugen, Mohammed een boef, de koran is gif’. Toenmalig VNO-NCW voorzitter Bernard Wientjes praatte in de media zelfs de Saoedische dictatuur goed. Bevreesd voor een boycot wrongen politici en bestuurders van bedrijven zich in de meest vernederende bochten voor de machthebbers in Ryad die niks moeten hebben van de drieslag democratie-rechtsstaat-mensenrechten. Hetzelfde geldt voor de Nigeriaanse regering dat geen recht afdwingt en Mubarak Bala aan z’n lot overlaat.

Waarom wil de God van Nederland terreur en repressie van islamstaten goedpraten? Het verstand van politiek en bedrijven staat stil als religie aan het woord is. Maar er is nu hoop voor atheïsten, andere rechtelozen en slachtoffers van terreur in Nigeria of Saoedi-Arabië: de ‘drieslag’ van vice-premier Asscher. Het Nederlandse kabinet ziet in de internationale rechtsorde democratie-rechtsstaat-mensenrechten voortaan als standaard.

Dus als Asscher, Rutte en Timmermans doen wat ze zeggen, dan zetten ze vanaf nu in de buitenlandse politiek en handel democratie-rechtsstaat-mensenrechten voorop. Niet langer gewin, maar principes. Met als voordeel dat het Nederlandse establishment weer een rechte rug kan zetten en niet meer diep door het stof gaat voor landen die de internationale rechtsorde met voeten treden. Wordt Nederland opnieuw gidsland? 

Sociale media verbinden de wereld: een week ‘George Knight’

De kaart geeft de landen weer met bezoekers aan dit blog gedurende de afgelopen week. Af en toe mag het, praten over wat hier gebeurt. Zoals de voetballers of schakers aan de bar napraten over hun wedstrijd. Nou ja, wedstrijd, meer een opeenstapeling van individuen vanuit de hele wereld die langskomen. Terughoudendheid past, maar zwijgen is weer het andere uiterste. Bezoekers mogen best begrijpen wie de anderen zijn.

Afgelopen week werd het bezoek vooral bepaald door een stuk over Charlie Hebdo. Het was waarschijnlijk niet eens de tekst, inclusief Engelse vertaling die het ‘m deed, maar de plaatsing van de gewraakte cartoons. Met de kont van de profeet Mohammed. Sinds de film ‘Innocence of Muslims‘ een nieuwe ster in de filmwereld.

Interessant is het bezoek gedurende deze week vanuit landen met grote islamitische bevolkingsgroepen. Met als hits 1: Bahrein, Afghanistan, Nigeria; 2: Oman, Kameroen, Syrië; 3: Jemen, Irak; 5: Jordanië; 8: Tunesië, Marokko, Mauritius; 9: Pakistan; 10: Koeweit; 11: Turkije; 12: India; 13: Algerije; 14: Singapore, Egypte; 15: Verenigde Arabische Emiraten; 17: Kenia; 22: Libanon; 24: Saoedi-Arabië; 31: Indonesië; 53: Maleisië. Na Nederland wordt de top-5 gevormd door België, VS, VK, Frankrijk en Canada. Bezoekers uit 76 landen.

Deze cijfers bevestigen dat de wereld een dorpsplein is. Wereldwijd bestaat op de sociale media gretigheid naar nieuws. Internet is een middel. En dit blog doet daar aan mee als schakel. Kortom: laat 1000 bloemen bloeien op internet. Op pogingen in de cultuursector om de informatievoorziening te centraliseren reageerde ik negatief. Dezelfde manier van denken bedreigt op termijn ook de verscheidenheid van de blogosfeer: ‘Het internet heeft de gevestigde media niet nodig. Voor de aanwas is het eerder andersom. De oudere media verouderen in snel tempo, en de nieuwe media volgen hun eigen logica. De twee komen vanzelf samen. Waar markt is. Elke poging om dat van bovenaf te willen regelen is een verstoring van een natuurlijk proces.’

Foto: Schermafbeelding ‘Top Views by Country for 7 days ending 2012-09-22 (Summarized)‘ van ‘George Knight‘ op WordPress.

Europees Parlement vlucht in bijzaken omdat het de hoofdzaak mist

21 april 2013: Oost-Europese bendes plegen op grote schaal fraude met toeslagen en uitkeringen in Nederland, aldus RTL Nieuws op basis van vertrouwelijk politie-onderzoek. Het gaat vooral om Bulgaarse bendes. Vorig jaar meldde Elsevier dat de Oost-Europese misdaad is toegedekt in de aanloop naar de toetreding van Oost-Europese landen tot de EU. De Utrechtse criminoloog Dina Siegel kwam in 2012 tot deze conclusie. Toen werd in het Europarlement het Meldpunt Midden- en Oosteuropeanen van de PVV veroordeeld. De onthulling over de fraude door Oost-Europese bendes en het wegkijken voor deze misdaad zet vragen bij de slagvaardigheid van de EU.  

Het Europees Parlement spreekt zich over van alles uit. De observatie dat het zich bemoeit met zaken waar het niks mee te maken heeft en zaken laat liggen waar het over gaat is wijdverbreid. Of dat klopt is afhankelijk van de mate van politieke en culturele samenwerking die de observator voor ogen heeft. De minimalist wijst elke samenwerking af en voor de integralist kan samenwerking niet ver genoeg gaan. Wat zegt de realist?

Op 15 maart spreekt het Europees Parlement zich in resoluties uit over Poetin, het Midden-Oosten, Nigeria, Kazachstan en het Nederlandse PVV-Meldpunt. Zo wordt volgens een persbericht Poetin opgeroepen tot een ‘oprechte dialoog‘ met demonstranten en oppositie. En: ‘Van de nieuwgekozen Russische president Vladimir Poetin wordt verwacht dat hij bereid is die hervormingen door te zetten‘. Hoe geloofwaardig is zo’n resolutie? Om Stalin te parafraseren in zijn misnoegen over het Vaticaan ‘Hoeveel divisies heeft het Europees Parlement?

Het EP roept in een resolutie ‘het Nederlandse kabinet op het PVV-meldpunt voor klachten over midden- en oost Europeanen te veroordelen. Een overgrote meerderheid in het EP vindt dat de Nederlandse autoriteiten moeten onderzoeken of de website aanzet tot haat en of die discriminerend is.’ Symboolpolitiek met een dubbel signaal, zo lijkt het. Wat als uit het onderzoek blijkt dat de website niet aanzet tot haat of discriminerend is? Het meldpunt is al een maand in de lucht en iedere burger kan naar de rechter stappen als het meent dat het aanzet tot haat of discriminatie. Waarom moet het EP zich daar dan nog over uitspreken?

In 2005 wees 61,5% van de Nederlandse kiezers het Referendum over de Europese Grondwet af. Hoewel politici als Wouter Bos een nieuw referendum over een verdrag toezegden werd dat de kiezers tegen alle beloften in door de neus geboord. Dat vergrootte de kloof tussen bevolking en Europa verder. Ook ik stemde in 2005 tegen, als me die kans niet ontnomen was had ik dat bij een tweede referendum in 2007 opnieuw gedaan. Het lijkt erop dat het EP zich neerlegt bij het idee dat de inwoners zich van het parlement afkeren.

Kritiek dat alles wat uit Brussel of Straatsburg komt niet deugt deel ik niet. Economisch werkt het, maar politiek niet. Ik ben een voorstander van Europese integratie, maar niet zoals het door de huidige Europese bestuurslagen wordt vormgegeven. Zoals het vluchten in bijzaken omdat consensus over de hoofdzaak ontbreekt. Dat democratisch tekort deed me tegenstemmen bij het Euroreferendum. Tegenargument dat een nieuwe grondwet juist een voorwaarde was om verder te democratiseren is de Brusselse Catch-22. Mandatarissen zeggen, geef ons meer mandaat om ons minder mandaat te geven. Burgers zijn toch niet gek?

Foto: Zitting in het Europees Parlement te Straatsburg. © Europees Parlement

Nigeria doet niets tegen verkrachtingen

Rond 16 augustus 2011 hielden vijf mannelijke studenten aan de Abia State University (ABSU) een vrouwelijke medestudente urenlang gevangen en verkrachtten haar. Vermoedelijk vanwege een belediging. De verkrachting werd gefilmd en harteloos doorgespeeld aan vrienden van de vrouw en daarna aan de hele campus. Dit heeft weerstand ontmoet onder Nigeriaanse bloggers die de regering opriepen te handelen. Dit protest is door anderen opgepakt.

Zoals internationale bloggers en change.org. Daar kan men een petitie tekenen die de Nigeriaanse regering oproept de vijf studenten ter verantwoording te roepen. De Nigeriaanse minister van Jeugdontwikkeling, Mallam Bolaji Abdullahi heeft inmiddels de verkrachting veroordeeld. Hij roept de verantwoordelijke autoriteit op de studenten te arresteren en de studente te rehabiliteren. Maar de federale regering treedt niet op.

In een commentaar zegt The Nation dat de ABSU-autoriteiten dommetje spelen. De universiteit heeft geen verklaring afgelegd en evenmin de politie ingeschakeld. Politie van de staten Imo en Abia ruziet erover wie competent was om op te treden. Het image van Nigeria als rechtsstaat staat op het spel. De lakse houding van de autoriteiten geeft burgers een vrijbrief om hun gang te gaan. Meerdere verkrachtingen op universiteiten wijzen op een trend. Ze worden niet aangepakt. Het onbestraft laten tekent een samenleving in verval.