Nederlands kabinet geeft voorkeur aan handelsbelangen boven de bestrijding van de radicale islam. In Algerije is dat anders

Wie het Frans of Arabisch niet verstaat, kan toch uit de beelden afleiden wat er aan de hand is. De Algerijnse minister van Religieuze Zaken en Waqf  Mohamed Aïssa verklaart de oorlog aan het Saoedische Wahabisme en het islamitisch fundamentalisme. Islamitische geestelijken omringen hem. Aïssa meent onder verwijzing naar de Saoedische islamgeleerde Sheik Ibn El-Otheimine (1929-2001) dat hedendaagse salafisten niet de ware betekenis hanteren. Salafisme zou een verwijzing zijn naar het pad dat de profeet, zijn volgelingen en voorgangers volgden, maar hieruit zou niets afgeleid kunnen worden over het persoonlijke pad van moslims voor nu: ‘Echter, salafiya adopteren als een persoonlijk pad en het gebruiken van andere moslims met een tegengestelde mening, of sterker nog als een partizanenpad, is volledig in tegenspraak met salafiya zelf’. Dit gaat om de interpretatie en beeldvorming van het salafisme en wie erover het laatste woord kan claimen.

Of het klopt wat Aïssa zegt is niet de kern. Het gaat erom dat een Algerijnse minister het met stilzwijgende instemming van islamitische geestelijken nodig acht om zich tegen de fundamentalistische islam uit Saoedi-Arabië te keren en hij denkt die met eigen wapens te kunnen bestrijden. Dit geeft aan dat de stromingenstrijd in de (Soennitische) islam in een nieuwe fase is beland. De radicale islam wordt de voet dwarsgezet.

Dit staat in schril contrast met de conclusie van RTLZ-journalist Roderick Veelo. In een commentaar hekelt hij de lakse opstelling van de Nederlandse regering over de import van de radicale islam uit Saoedi-Arabië. Achtereenvolgende kabinetten met onder meer VVD, PvdA, CDA en D66  zouden dat jarenlang vanwege handelsbelangen hebben verzwegen of zelfs ontkend. Door onderzoeksjournalistiek van Nieuwsuur en NRC en tegen de zin van het kabinet in is de financiering van radicale moskeeën alsnog naar buiten gekomen. Veelo concludeert: ‘De situatie is absurd: we hebben de handen vol aan het deradicaliseren van jonge moslims en tegelijkertijd houdt de overheid er een geheime achteringang op na voor de radicale islam. Die geheime afspraken zijn ondraaglijk. Net als de wegkijkers, de langslapers en de lakse bestuurders die de samenleving opzadelen met de import van nog meer religieuze intolerantie.’ In landen als Algerije wordt de urgentie beseft van het terugdringen van de radicale islam omdat het een strijd om de macht is. Maar de Nederlandse regering daartegenover beseft die urgentie niet en maakt die ondergeschikt aan het eigen handelsbelang.

Advertentie

Chomsky noemt annexatie Krim door Rusland criminele daad

Noam Chomsky is duidelijk over de annexatie door de Russische Federatie van de Krim. Da’s een criminele daad, daarover kan geen misverstand bestaan. Daarom dient op termijn de Krim teruggegeven te worden aan Oekraïne. Andrei Illarionov zet elders de argumenten overzichtelijk op een rijtje. Ook de annexatie van Koeweit, Sudetenland of Oostenrijk werd na verloop van tijd ongedaan gemaakt.

Maar Chomsky zou Chomsky niet zijn als-ie de Krim gebruikt in een ander debat. Het Cubaanse Guantanamo dat door de VS is geannexeerd. Nog geen 100 km2 tegenover 27.000 km2. Door in tweede instantie een soort begrip te tonen voor de ‘considerations’ voor het crimineel handelende Rusland verliest Chomsky grond onder de voeten. Zowel de VS als Rusland zijn fout door van respectievelijk Cuba of Oekraïne land in te pikken. Daar is geen enkel excuus voor. De ene hand wast nooit de andere hand schoon in kwesties van goed en kwaad.

Koeweit gaat aan grens homoseksuelen ‘detecteren’. Hoe?

Ik ben geen homoseksueel dus kan het mis hebben. Volgens een bericht in Gulf News weet Koeweit hoe het homo’s in een routinematige medische controle moet detecteren. Ik denk dat dat onmogelijk is. Niet eens wil ik me voorstellen welke lichaamsdelen er allemaal ‘gedetecteerd’ dienen te worden om de diepere waarheid over de ware aard te achterhalen. Daarmee gaat Koeweit van start om deze groep de toegang te ontzeggen.

Het VVD-kamerlid Han ten Broeke stelt er kamervragen over aan minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken. Hij vraagt of de berichten kloppen en de minister bereid is om Koeweit om opheldering te vragen.

Discriminatie van homoseksuelen is even dom als discriminatie van vrouwen. Discriminatie van katholieken is even dom als discriminatie van moslims. Soms werkt discriminatie positief wegens groepsbinding. Maar vaak werkt het negatief wegens isolatie en uitsluiting. Koeweit zet zichzelf hiermee te kijk als een achterlijk land.

Foto: Beurs van Koeweit.

Grenzen aan de vrijheid van godsdienst: invloed buitenlandse islam

Begin dit jaar waren kamerleden van SGP en CU het ‘Christenpesten‘ door D66 beu, aldus Trouw. Stichting Interkerkelijke Ledenadministratie krijgt informatie over haar leden uit de gemeentelijke basisadministratie (GBA). Volgens D66-kamelid Gerard Schouw zouden gemeenten niet langer persoonsgegevens mogen verstrekken aan kerken, omdat ‘sommige levensbeschouwelijke groepen wel uit de gemeentelijke basisadministratie kunnen putten en anderen niet‘. SGP-kamerlid Roelof Bisschop typeerde het voorstel als ‘kleinzielig christenpesten‘. CU-kamerlid Gert-Jan Segers zag er een ‘hoge zuurgraad‘ in. Zijn oplossing was om de toegang tot de GBA te verruimen zodat de uitzonderingspositie van de kerken verdwijnt.

Bezondigt de CU zich nu aan ‘Moslimpesten‘? Opnieuw volgens Trouw stelde Gert-Jan Segers vorige week in een kamerdebat over terrorisme voor om ‘buitenlandse geldstromen naar radicale moskeeën te verbieden, wanneer wordt opgeroepen tot haat of tot geweld tegen andersdenkenden’. De overheid zou volgens Segers te weinig doen om radicalisering van moslims te voorkomen. Vraag is echter of dit een taak van de overheid is. Religieuze instellingen gaan zelf over de inhoud. Of het nou christelijke of islamitische instellingen betreft. Segers simplificeert door radicalisering direct te koppelen aan oproepen tot haat en geweld. Dat hoeft het niet te zijn. Radicalisering kan ook het nastreven van verandering binnen de rechtsstaat inhouden.

Dat Nederlandse politici worstelen met de grenzen aan de vrijheid van godsdienst blijkt uit kamervragen van Keklik Yücel (PvdA) aan minister Lodewijk Asscher van Sociale Zaken over de Blauwe Moskee in Amsterdam Slotervaart. Ze verwijst naar berichtgeving van 25 mei in Het Parool. De moslimbroeder en hoge ambtenaar van het ministerie van Religieuze Zaken van Koeweit Mutlaq Alqarawi wordt er bestuursvoorzitter. Journalist Carel Brendel doet op zijn blog al jaren verslag van de toenemende invloed van buitenlandse mogendheden op in Nederland gevestigde moskeeën. Hij merkt op dat Koeweit feitelijk al sinds 2011 aan de macht is bij deze moskee in Slotervaart. De reacties op de berichtgeving in Het Parool tekenen de gebrekkige kennis.

Yücel vraagt wat Asscher vindt van ‘de sturing door buitenlandse mogendheden van Nederlandse moskeeën en daarmee indirect aan Nederlandse moslims‘ en wat zijn opvatting is ‘over het (mede) financieren door andere landen van gebedshuizen in Nederland‘. Ze vraagt om een ‘zo compleet mogelijk overzicht (..) van de moskeeën in Nederland die worden geleid, nadrukkelijk gestuurd of overwegend beïnvloed door (iemand uit) een ander land‘ en of er indicaties zijn of door ‘een meer orthodoxe instelling van het islamitische gebedswerk in moskeeën‘ ‘radicalisering kan worden bevorderd‘. En Yücel vraagt of dat dan ‘de integratie van moslims in de Nederlandse samenleving belemmert‘. Tenslotte wil Yücel weten of ‘moskeeën zoals de Blauwe Moskee en andere kerkelijke instellingen subsidie [wordt] verstrekt‘ en als dit zo is of dit wenselijk is.

De vragen van Keklik Yücel hebben de verdienste dat ze lezen als de opzet voor een nota over de toekomstige omgang met religieuze instellingen. Inclusief ondersteuning door landelijke en lokale overheden. Politieke of maatschappelijke afkeuring over radicalisering van moslims of moskeeën legt geen juridische grond onder het verbieden van buitenlandse geldstromen. Of het moet gaan via de omweg van de openbare orde. Gert-Jan Segers loopt een risico dat PvdA, D66 en VVD de uiterste consequentie uit zijn oproep trekken. Door als voorwaarde voor steun te stellen dat religieuze instellingen voortaan algemeen toegankelijk moeten zijn en ‘neutraal’ van aard. Of door een stop aan alle facilitaire, geldelijke en bestuurlijke steun van de overheden.

Foto: Blauwe Moskee in Amsterdam Nieuw-West (Slotervaart).

Teken voor Vrijheid en tegen het verbod op de godslastering

Een kamermeerderheid spreekt zich deze week naar verwachting uit voor het schrappen van het verbod op de godslastering. Voorzitter van het Humanistisch Verbond Boris van der Ham schetst in een opinieartikel in De Volkskrant de totstandkoming van dat artikel: ‘Schrap godslasteringverbod, want op vrijheid van mening moet niet worden ingeboet’. Van der Ham karakteriseert de Nederlandse politiek hierover als onverschillig.

Het venijn zit in het buitenland. Daar kunnen de gevolgen levensbedreigend zijn voor christenen, atheïsten of humanisten. Of moslims van de ‘verkeerde’ stroming. Daar kan de wet op de godslastering misbruikt worden om andersdenkenden in bloed te smoren. En de burgerrechten in te perken. Zo is actie geboden tegen de Organization of Islamic Cooperation: ‘Westerse landen, humanisten en zelfs kerkorganisaties verzetten zich tegen hun oproep, omdat zij vrezen dat hun pleidooi juist alle andersdenkenden wil bestrijden‘.

De waarheid is dat het secularisme geen vijand, maar juist een vriend van religie is. Vrijdenkers zijn niet anti-klerikaal. In de seculiere samenleving is meer ruimte voor meer religies dan in de talrijke landen waar de kerkelijke en wereldse macht samenspannen om een bepaalde religie tot staatsgodsdienst te maken. Omdat het secularisme samengaat met de open samenleving en een publiek debat waar de beste argumenten tellen is het gewenst dat elke kritiek op religies of levensovertuigingen mogelijk is. Niets of niemand staat boven de wet. Pas achteraf kan bepaald worden welke uitingen met de wet in de hand bestraft kunnen worden.

Het Humanistisch Verbond is de actie ‘Teken voor Vrijheid‘ gestart. Samen met de International Humanist and Ethical Union dat in december 2012 het rapport ‘Freedom of Thought 2012; A Global Report on Discrimination Against Humanists, Atheists and the Nonreligious‘ presenteerde. Teken hier de petitie voor vrijheid.

Foto: Schermafbeelding van actie ‘Teken voor Vrijheid‘ van het Humanistisch Verbond. 20 maart 2013.

Internationale dag ter verdediging van afvalligen en Godslasteraars

Vandaag is het protestdag. Tegen de vervolging van afvalligen en Godslasteraars. Onderstaand persbericht is te vinden op de site van het CEMB, de Council of Ex-Muslims of Britain. Ik neem het onvertaald over:

De International Humanist and Ethical Union (IHEU) presenteerde in december 2012 het rapport ‘Freedom of Thought 2012; A Global Report on Discrimination Against Humanists, Atheists and the Nonreligious‘. Het is het eerste jaarrapport dat op een rijtje zet hoe in allerlei landen niet-religieuze burgers worden gediscrimineerd. Met name de vervolging van atheïsten wegens blasfemie op sociale media is toegenomen, zoals de voorbeelden van de Indonesische Alexander Aan, de Turkse pianist Fazil Say of de Saoedische Hamza Kamgari aantonen. Zie hier voor commentaar.

Countless individuals accused of apostasy and blasphemy face threats, imprisonment, and execution. Blasphemy laws in over 30 countries and apostasy laws in over 20 aim primarily to restrict thought, expression and the rights of Muslims, ex-Muslims and non-Muslims alike.

On 14 March 2013, we, the undersigned, call for an international day of action to defend apostates and blasphemers worldwide by highlighting ten cases though there are countless more.

Alex Aan, Indonesia: 30 year old atheist, in prison for blasphemy for saying there is no god on Facebook. Sign Petition Here.

Abdul Aziz Mohammed Al-Baz (also known as Ben Baz), Kuwait: Blogger and atheist charged with blasphemy.  Support him here.

Turki Al Hamad, Saudi Arabia: Novelist in prison for Tweets critical of Islam and Islamism. Write Letter Here!

Raif Badawi, Saudi Arabia: Charged with apostasy for setting up a website that “harms the public order and violates Islamic values”. Sign Petition.

Asia Bibi, Pakistan: 45 year old Christian mother of five, sentenced to death for blasphemy for ‘insulting Mohammad’. Join Save Asia Bibi Facebook Page Here.

Hamza Kashgari, Saudi Arabia: 23 year old Muslim charged with blasphemy for Tweeting about Mohammad and women’s status. Sign Petition Here and Here.

Saeed Malekpour, Iran: Sentenced to death for ‘insulting and desecrating Islam’. Join Free Saeed Malekpour Facebook Page Here.

Shahin Najafi, Iran:  A death fatwa for apostasy has been issued by Iranian clerics against Shahin Najafi living in Germany for a song critical of an imam.  Support Shahin Here.

Ahmad Rajib, Bangladesh: The well-known 35 year old atheist blogger had his head hacked apart with a machete one day after attending anti-Islamist protests in Bangladesh.

Alber Saber, Egypt: The atheist blogger has been sentenced to three years in prison for blasphemy. Support Him Here.

We urge the public to mark this day by taking action in support of the many women, men and even children languishing in prison or on death row.

We must never forget them.

Take action on 14 March to highlight this intolerable situation, including by Tweeting, signing a petition, writing a letter of protest, drawing a picture, taking a photo, making a video – anything at all to defend free expression and thought and the many whose lives are at stake.

Foto: Affiche van de International Day To Defend Apostates and Blasphemers; 14 maart 2013

Alia Al Mahdi strijdt met haar lichaam voor vrouwenrechten

Alia al Mahdi poseert halfbloot in de Zweedse sneeuw voor het Franse Elle Magazine. Met rode neus en rode schoentjes. In Zweden heeft ze asiel. De pose mist de spontaniteit, het vuur, de kleur en de vrolijkheid van de acties van FEMEN voor ambassades of op pleinen in de stadse drukte. Alia al Mahdi verbeeldt de ontheemding van de banneling. Ze moest haar land Egypte verlaten. De woede zit in haar lichaam, la rage au corps. Maar het is de marketing van een life style tijdschrift om het zo te focussen. Het is de immense triestheid van Alia’s blik, haar hulpeloze houding en naaktheid in de kou die de vraag oproepen: ‘waar is ze mee bezig?’

Alia al Mahdi trekt sinds enige maanden op met het Oekraïense vrouwencollectief FEMEN dat tegenwoordig in Parijs is gevestigd. Als activistische tegenbeweging demonstreert het tegen wat het als onrecht ziet. Haar handelsmerk is blote borsten of volledige naaktheid. Voor de vrije keuze van het individu en tegen overheden die burgerlijke vrijheden willen inperken. Vrouwenrechten in het Midden-Oosten of  homorechten in Rusland zijn een terugkerend thema. In december gingen FEMEN en Alia al Mahdi voor de Egyptische ambassade in Stockholm nog uit de kleren tegen de constitutionele staatsgreep van president Morsi en de islamisten.

Die sandwichformule van sex en politiek genereert publiciteit. Op foto’s zijn doorgaans fotografen te zien die de vrouwen met protestteksten op hun lichaam gretig van dichtbij op de korrel willen nemen. En dat bloot en politiek samenwerken viel ook op dit blog te merken door de toegenomen aandacht uit Egypte, Saudi-Arabië, de Golfstaten, Jordanië, Marokko, Koeweit, Palestijnse gebieden en Qatar tot en met Oman, Jemen en Soedan.

De revolutie eet haar eigen kinderen op luidt het cliché. FEMEN en Alia al Mahdi geven hoe dan ook de indruk dat ze zich voor de goede zaak inzetten. Zonder de politiek correcte discussies die de Nederlandse politiek zo saai en voorspelbaar maken. Met hun lichaam. Met hun leven. Weg van berekende politiek als carrière voor middelmatige talenten. Precies dat gebrek aan berekening is het gevaar om snel op te branden. Maar dat laat de vrouwen koud. Zonder thuis in de sneeuw. Verfrissend is dat de vrouwen er volledig voor gaan. Voor ons.

Foto 1: Alia al Mahdi voor Elle Magazine France

Foto 2: Affiches van FEMEN

Foto 3: Hoe oud is het meisje links?

Sociale media verbinden de wereld: een week ‘George Knight’

De kaart geeft de landen weer met bezoekers aan dit blog gedurende de afgelopen week. Af en toe mag het, praten over wat hier gebeurt. Zoals de voetballers of schakers aan de bar napraten over hun wedstrijd. Nou ja, wedstrijd, meer een opeenstapeling van individuen vanuit de hele wereld die langskomen. Terughoudendheid past, maar zwijgen is weer het andere uiterste. Bezoekers mogen best begrijpen wie de anderen zijn.

Afgelopen week werd het bezoek vooral bepaald door een stuk over Charlie Hebdo. Het was waarschijnlijk niet eens de tekst, inclusief Engelse vertaling die het ‘m deed, maar de plaatsing van de gewraakte cartoons. Met de kont van de profeet Mohammed. Sinds de film ‘Innocence of Muslims‘ een nieuwe ster in de filmwereld.

Interessant is het bezoek gedurende deze week vanuit landen met grote islamitische bevolkingsgroepen. Met als hits 1: Bahrein, Afghanistan, Nigeria; 2: Oman, Kameroen, Syrië; 3: Jemen, Irak; 5: Jordanië; 8: Tunesië, Marokko, Mauritius; 9: Pakistan; 10: Koeweit; 11: Turkije; 12: India; 13: Algerije; 14: Singapore, Egypte; 15: Verenigde Arabische Emiraten; 17: Kenia; 22: Libanon; 24: Saoedi-Arabië; 31: Indonesië; 53: Maleisië. Na Nederland wordt de top-5 gevormd door België, VS, VK, Frankrijk en Canada. Bezoekers uit 76 landen.

Deze cijfers bevestigen dat de wereld een dorpsplein is. Wereldwijd bestaat op de sociale media gretigheid naar nieuws. Internet is een middel. En dit blog doet daar aan mee als schakel. Kortom: laat 1000 bloemen bloeien op internet. Op pogingen in de cultuursector om de informatievoorziening te centraliseren reageerde ik negatief. Dezelfde manier van denken bedreigt op termijn ook de verscheidenheid van de blogosfeer: ‘Het internet heeft de gevestigde media niet nodig. Voor de aanwas is het eerder andersom. De oudere media verouderen in snel tempo, en de nieuwe media volgen hun eigen logica. De twee komen vanzelf samen. Waar markt is. Elke poging om dat van bovenaf te willen regelen is een verstoring van een natuurlijk proces.’

Foto: Schermafbeelding ‘Top Views by Country for 7 days ending 2012-09-22 (Summarized)‘ van ‘George Knight‘ op WordPress.

Gedwongen islamisering, een terugblik (1)

Deel 1 gaat in op de schatting van het aantal moslims, beperkingen aan immigratie en de ontvangst van gastarbeiders. Deel 2 kijkt naar de ketting-immigratie en apartheid en concludeert wat er mis ging.

1. Als het over integratie gaat verbaas ik me al jaren over twee aspecten. Namelijk dat termen als migranten, allochtonen, moslims, achterstandsgroepen en minderheden door elkaar worden gebruikt. Dat geeft weinig scherpte. En dat de schatting van het aantal moslims in Nederland onnauwkeurig is en steeds bijgesteld wordt. Het is meer dan vrijblijvende zorg omdat een en ander dient als richtlijn voor beleid.

Nieuwe schattingen van het aantal moslims zijn lager dan het CBS eerder publiceerde. Voor 2006 resulteerde dat in 850.000. Dat kwam overeen met het aantal Nederlanders dat uit een islamcultuur afkomstig is. Daaronder vallen ook christenen, seculieren en afvallige moslims. Deze afwijking van het destijds voorspelde cijfer is het gevolg van een verandering in methodiek en niet van een dalende aanhang van de islam.

Na correcties zijn er volgens kwalitatieve schattingen en onderzoeken op dit moment minimaal 200.000 en waarschijnlijk 350.000 ‘echte’ moslims in Nederland. Dit betreft mensen die zich laten inspireren door de islam, die religie serieus belijden en regelmatig de moskee bezoeken. Een stabiel getal dat niet groeit. Het past in een trend van afnemende groei van het aantal moslims wereldwijd.

Onderling verschillen Nederlandse moslims enorm. Ze zijn etnisch, sociaal en wat herkomst en welstand betreft divers. Een promotieonderzoek van sociologe Fenella Fleischmann toont aan dat religiositeit van moslims geen negatieve invloed heeft op schoolprestaties en arbeidsmarkt. Hoogopgeleiden met een goede baan worden evenmin minder gelovig. Wel binnen de voorwaarde dat de islam gelijk erkend en behandeld wordt. Hiervan is in Nederland sprake.

Het integratiedebat is gepolitiseerd. Uiteenlopende partijen hebben hun specifieke belang bij een hoge schatting van het aantal Nederlandse moslims. Voor de PVV betekent dat het oproepen van een spookbeeld, voor zogenaamde anti-racisten het mobiliseren van fondsen en zelfs eigen bestaansrecht, voor de welzijnsindustrie een deel van de financiering en de invulling van een doelstelling en voor de Nederlandse moslims een betere plek aan tafel. Maar al deze partijen beseffen dat ze de waarheid bij elkaar liegen.

Dit klimaat van verkeerde aannames voedt theorieën die van vele kanten komen en allerlei kanten uitgaan. Het niet ontkrachten van de mythe van islamisering valt de Nederlandse politiek aan te rekenen. Merkwaardig is dat in Nederland geen enkele partij volmondig een zakelijke opstelling verwoordt. De voormalige voorzitter van de Jonge Socialisten, Mohammed Mohandis komt nog het dichtst bij een realistische opstelling.

Ook media zijn gepolitiseerd en laten na duidelijkheid te scheppen. De ene keer praten ze Wilders na, de andere keer Nederland Bekent Kleur. Dan weer een linkse politieke partij of een islamprediker. Een zakelijk en analytisch geluid wordt in de media nauwelijks gehoord. Gratis dagblad De Pers is een gunstige uitzondering.

2. Een zijstap geeft aan dat de meeste landen beperkingen aan immigranten stellen. Een Palestijnse of Thaise gastarbeider kan niet zomaar in Koeweit, de Golfstaten of Saoedi-Arabië aan de slag. De werkvergunning is een tijdelijk contract en gezinshereniging is verboden. Bij politieke of economische tegenwind worden ze het land uitgeschopt.

Het is dus aan de centrale overheid om voorwaarden te stellen. Traditionele immigratielanden als Australië, Canada en Nieuw-Zeeland werken met vergunningen, gaan uit van de arbeidsmarkt en stellen eisen aan de vakbekwaamheid van immigranten.

In 1924 deed de VS met de Immigration Act of 1924 het land voor een bepaald type immigranten op slot. De gedachte hierachter was dat de instroom in de jaren daarvoor te snel was gegaan, de integratie veel problemen kende en er tijd nodig was om de diverse etnische groepen aan elkaar te laten wennen en tot een eenheid te laten smelten. De Amerikaanse melting pot. In Nederland is het een taboe om te zeggen dat grenzen tijdelijk dicht moeten. Vluchtelingen uitgezonderd vanwege humane redenen.

3. Moslims waren 40 jaar geleden gastarbeider. Ze waren met weinigen, doorgaans zonder gezin en niet bovenmatig geinspireerd door de islam. Velen waren seculier of slapend islam-lidmaat. Ze ontvluchtten de dictatuur of de armoede van hun land van herkomst. Inclusief avonturiers die graag een gesloten sociaal klimaat achterlieten. Ze werden op zijn minst onverschillig tegemoetgetreden.

De gasbel van Slochteren maakte vanaf de jaren ’70 (vdve) subsidies mogelijk om gastarbeiders te pacificeren. De vorm die werd gekozen was de verzuiling die ook toen al door maatschappelijke ontwikkelingen minder geloofwaardig was. Orthodox islamitische organisaties bleken het best georganiseerd. Ze wonnen de inschrijving.

Een monsterverbond van bedrijven, overheden, politieke partijen, welzijnsindustrie en moslimorganisaties van orthodoxe snit sloot de gastarbeiders vervolgens op in een patroon van betutteling, beter weten, slachtofferdenken, goede bedoelingen en gemeenschapsdenken.

In de verdediging van de autochtone arbeiders boden de vakbonden het langst weerstand. En de Socialistiese Partij bracht in 1983 de brochure Gastarbeid en Kapitaal uit van vrijdenker Anton Constandse. Het bezorgde de SP veel tegenwind. SP-voorman Tiny Kox oordeelde later dat het de doorbraak van de SP had vertraagd. Nu is de status van de brochure ongewis. Door de opkomst van Fortuyn en Wilders kreeg de SP koudwatervrees om in het verkeerde kamp ingedeeld te worden. Het beroep op de klassenstrijd heeft de SP ingeslikt. De brochure is niet makkelijk te vinden.

Foto: De aankomst van zestig Spanjaarden in Someren in 1963

Forum: Wat kan de islamorealist?

Een islamofoob houdt niet zo van de islam. Een islamofiel houdt van de islam. Is er in het populaire taalgebruik ook een etiket voor iemand die tussen beide posities inzit? Ik ken het niet, en dat zegt denk ik genoeg. De tussenpositie lijkt niet populair.

Laten we voor het gemak zo iemand een islamorealist noemen. Da’s dus iemand die de islam niet voortrekt en niet benadeelt. Nou leest de islamorealist in dezelfde krant twee berichten: Kopten belaagd in Zuid-Egypte en Kritiek op M-Oosten om dienstmeisjes.
 
Is dit representatief voor moslimstaten als Egypte, Saoedi-Arabië en Koeweit? Human Rights Watch en Egyptische mensenrechtengroepen hebben kritiek op de overheden in deze landen die christelijke of Zuid-Aziatische minderheden geen feitelijke, juridische en arbeidsrechtelijke bescherming bieden. Het lijkt een patroon van jaren.

Ik weet dat Nederlandse moslims met het onrecht in het Midden-Oosten niet direct in verband gebracht mogen worden. Maar toch, sommige Nederlandse moslims verwijzen steeds naar Palestina en Israël. Maakt dat mijn verwijzing naar wandaden door moslims in Egypte, Saoedi-Arabië en Koeweit aanvaardbaar?

Wat vindt u? Neemt de islamorealist een houdbare positie in? Moet-ie zich beperken tot uitspraken over de Nederlandse situatie die hij kan overzien? Kan-ie Nederlandse moslims uit wederkerigheid vragen hetzelfde te doen? Geef uw mening.

Foto: Timbuktu Blue, stof, ontwerp Andrew Martin