Farage liegt als hij suggereert dat Trump opkomt voor de arbeiders

Voormalig leider van UKIP Nigel Farage bracht een bezoek aan de Republikeinse conventie in Cleveland. Hij kondigde volgens een bericht van Politico aan vanaf september een rondreis langs Europese hoofdsteden te houden om de honger naar referenda te voeden. Farage is voorstander van de natiestaat en tegenstander van de EU. Sinds 1999 is hij europarlementariër. Hij ontmoet ook tegenstand. Volgens een bericht in The Independent hebben ongeveer 40.000 ondertekenaars een petitie tegen hem en de Leave-campagne ingediend wegens oproepen tot raciale en religieuze haat. De petitie roept op Farage juridisch te vervolgen.

Farage neemt het niet zo nauw met de feiten en de logica. Neem nou bovenstaand citaat dat veelzeggend in misleiding is. Hoe rijk Trump is blijft trouwens de vraag. Daarover laat Trump zelf onduidelijkheid bestaan, wat erop duidt dat hij minder rijk is dan hij beweert. De denkfout van Farage is dat de gewone mensen Trump ook maar iets kunnen schelen. Zoals dat overigens ook geldt voor Farage die carrière heeft gemaakt in de Londonse City. Trump en Farage zijn door hun positie en achtergrond onderdeel van het establishment en interesseren zich niet echt voor de gewone kiezer. Alleen zogenaamd vanwege hun politieke marketing.

Het is juist dat in het Verenigd Koninkrijk, de VS of Nederland de welvaart ongelijk verdeeld is en ook de groei bijna eenzijdig bij bankiers en bestuurders van financiële instellingen, bestuurders en aandeelhouders van ondernemingen terecht komt. Het ene deel van de bevolking steelt de zakken leeg van het andere deel van de bevolking. Dat doen Amerikanen, Britten en Nederlanders onder elkaar. Daar komen geen moslims, Polen, Mexicanen, Chinezen, Marokkanen of anderen die populisten aanwijzen als zondebok aan te pas.

Die weeffout zou hersteld moeten worden en Farage suggereert dat Trump dat gaat doen als hij tot president gekozen wordt. Maar dat gaat Trump niet doen. De Amerikaanse politiek is in de macht van het grote geld en niet bij machte de fout te herstellen. De politiek kan geen vuist meer maken om de bedrijven krachtig aan te pakken. Daarnaast redeneert Trump vanuit een liberaal, zelfs libertair beleid waarin de werking van de markt allesbepalend is en hij absoluut niet van plan is dat te corrigeren, laat staan stelselmatig te reconstrueren.

De grootste misleiding van Farage is dat hij zegt dat rechts-nationalisten als Trump een halszaak maken in het opkomen voor de gewone kiezer. En tevens in het aanpakken van scheefgegroeide inkomensverhoudingen die tot ongelijkheid en armoede leiden. Dat doen ze niet en zijn ze helemaal niet van plan. Ze suggereren het alleen. Het is een klassieke afleidingstruc die van stal gehaald wordt en waardoor velen zich laten misleiden. Trump en Farage zoeken de afleiding door zondebokken te benoemen die niets met de maatschappelijke ongelijkheid te maken hebben of met de tegenstellingen tussen establishment en anti-establishment. Zodat ze bestaande machtsstructuren waarvan ze een onlosmakelijk deel uitmaken gewoon met rust kunnen laten.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Nigel Farage announces European referendum tour’ op Politico, 20 juli 2016.

Advertentie

Nigel Farage stapt op als leider van UKIP. Het establishment als anti-establishment. Media moeten misleiding beter doorprikken

Nigel Farage heeft vandaag aangekondigd af te treden als leider van de UKIP. Hij houdt zijn zetel aan in het Europarlement todat het Verenigd Koninkrijk uit de EU stapt. Voor de FAZ is Oliver Georgi in een commentaar duidelijk: ‘Farage, Johnson en ook de vertrekkende premier David Cameron (..) laten op een tragische wijze zien hoe ‘verheven’, egoïstisch en amoreel delen van de Britse politieke klasse zijn. Ze spelen met hun volk en diens behoeften als aan een pokertafel bij een elite college, en wanneer de zaak met de gemarkeerde kaarten na de overwinning uit elkaar wordt geblazen, maken ze zich uit de voeten via de achterdeur. Het volk staart met grote ogen van buiten door de ruit en kan niet begrijpen hoe het deze gokkers ooit kon vertrouwen.’

Farage is een bizar voorbeeld van een lid van de elite die zich presenteert als anti-elite en daarmee nog door grote delen van het volk wordt geloofd ook. Farage die zegt geen carrière politicus te zijn, maar wel al 17 jaar in het Europarlement zit. Hetzelfde doet Geert Wilders die tegen Den Haag schopt, maar sinds 1998 een van de langst zittende volksvertegenwoordigers is en juist een representant van het Haagse establishment is.

Er gaat dus iets mis in de politieke marketing of beeldvorming, en de controlerende taak van de media. Als ze hun rol serieus nemen, dan moeten ze types als Farage of Wilders, maar ook mindere goden als Thierry Baudet of Jort Kelder steeds weer op de tegenstrijdigheid wijzen dat ze onderdeel van het establishment zijn en net doen alsof ze namens het volk spreken. Dus elke keer weer beginnen met het voorbehoud ‘u presenteert zich als vertegenwoordiger van het volk, maar gezien uw achtergrond en eigenbelang is het onwaarschijnlijk dat u ook werkelijk het volk vertegenwoordigt’. Waarna een specifieke vervolgvraag volgt. De sociaal-democratie moet zich trouwens schamen dat het deze valse profeten en gokkers met het lot van hun land de ruimte heeft gelaten om zich als vertegenwoordigers van het volk te presenteren. Dat moet hersteld.

Het is het dubbele verraad aan het volk dat Farage nu doet opstappen. Het was hem nooit om meer te doen dan zijn eigenbelang en carriėre. Dat ontkent hij. Anders was deze 52-jarige politicus wiens land in niet onbelangrijke mate door hem in verwarring en in een slechte politieke en economische positie is gebracht niet opgestapt. Iemand die dat doet neemt geen verantwoordelijkheid, maar loopt hard weg door de achterdeur. Het ging Farage of Boris Johnson nooit om het belang van het volk. Het gokken van deze nationalisten met hun land en hun volk is onverantwoord en zou strafrechtelijk aangepakt moeten kunnen worden.

Yes, We Scan. Zegt Obama dat tegen Europa?

De Duitse Christen-Democraat en MEP Andreas Schwab weet dat-ie niks weet. Dit lid van het Europarlement zegt zich onbewust te zijn van het Amerikaanse spionageprogramma. Het zou meer moeten weten. Of beter gezegd: het had sinds 2001 meer moeten en kunnen weten. Maar het wist niks en het weet niks. Zo zegt het. President Obama bezoekt vandaag Berlijn. President Kennedy zei 50 jaar geleden: ‘Ich bin ein Berliner‘. Wat zegt Obama? ‘Yes, We Scan’ of ‘Wir haben es nicht gewusst’? Met z’n geloofwaardigheid is het slecht gesteld.

Foto: President John F. Kennedy in Berlijn, 26 juni 1963.

Hartong bedreigd met arrestatie vanwege Demmink? Duidelijkheid gevraagd

Lucas Hartong is Europarlementariër voor de PVV. Volgens het Katholiek Nieuwsblad is-ie belijdend christen. Zijn cv  zegt dat Hartong opgeleid is als journalist en theoloog. Mede naar aanleiding van berichtgeving in het AD in oktober 2012 stelde Hartong in het Europarlement vragen over Joris Demmink. Hij vroeg om ‘een diepgaand en onafhankelijk onderzoek inzake de heer Demmink‘. Volgens het Katholiek Nieuwsblad ontdekte Hartong ‘dat het onderzoek in Turkije (..) was blijven hangen op de misleidende bewering van de Nederlandse overheid dat Demmink niet in Turkije was ten tijde van de vermeende misdaden. De waarheid is echter dat de gegevens daarvan niet beschikbaar zijn’. Hartong kreeg binnen de wettelijke termijn geen antwoord op z’n vragen, maar in februari 2013 ontving-ie een uitnodiging voor een bijeenkomst van de Raad voor Ministers.

Het Katholiek Nieuwsblad vervolgt: ‘Bij zijn aankomst daar, werd hij gedreigd met arrestatie en vervolgens buiten gezet. Afgelopen week ontving Hartong een in vreemde bewoordingen gesteld antwoord op zijn vragen, dat echter geen enkele reisinformatie over Joris Demmink bevatte.’ Een opvallende mededeling. Hoe kan een Europarlementariër uitgenodigd worden voor een bijeenkomst van de Raad van Ministers om vervolgens bedreigd te worden met arrestatie? Waaruit bestond de dreiging? Welke personen of welke instanties bedreigden Hartong met arrestatie? Wat is de logica om een Europarlementariër uit te nodigen en te arresteren? Wat zijn de bewijzen? Waar zijn de getuigen die dit verhaal bevestigen en het in de publiciteit brengen? Want een dreigende arrestatie van een Europarlementariër moet toch goed zijn voor de voorpagina?

Hartong bracht dit bericht niet zelf in de publiciteit. Op 25 april praatte hij volgens een tweet met studenten van de Georgetown University in Washington. Ze publiceerden dit nieuws dat door persbureau’s opgepakt werd. Het zegt over Hartongs bezoek aan de Raad van Ministers: ‘However, upon his arrival at the meeting, he was summarily threatened by arrest and escorted out. Last week, Mr. Hartong received an oddly worded response to his questions that failed to provide any travel information about Mr. Demmink and Turkey.’

Een Europarlementariër wordt ‘zonder omhaal bedreigd met arrestatie’ en brengt dat vervolgens ruim twee maanden later in de publiciteit via een Amerikaanse studentenvereniging. Directe aanleiding hiervoor is dat Hartong vorige week een nietszeggend antwoord ontving over zijn vragen betreffende Demmink in Turkije. Hoe geloofwaardig is dat alles? Wordt Hartong geïntimideerd en durft-ie niet te spreken? Maar waarom brengt-ie zijn bijna arrestatie dan toch naar buiten? Dit feitenrelaas roept alleen maar vragen op. Vooral de vraag waarom Hartong zo halfslachtig en indirect reageert op een bedreiging in een Europese instelling. Het is van tweeën één: Of Hartong doet in de media uitgebreid verslag van zijn dreigende arrestatie of hij zwijgt.

Foto: Lucas Hartong.

Dalligate, Malta, OLAF, Barroso: complot van de tabaksindustrie?

OLAF is het Europees Bureau voor Fraudebestrijding. Het wordt beschuldigd van … fraude. OLAF ontkent in een persbericht. De affaire draait om de Maltese EU-commissaris Gezondheid en Consumentenbescherming John Dalli die in oktober 2012 ontslag nam. Naar eigen zeggen om z’n handen vrij hebben om zich te verdedigen tegen beschuldigingen die bleken uit een fraudeonderzoek door OLAF. Maar in werkelijkheid gedwongen door de Portugese voorzitter van de Europese Commissie José Manuel Barroso. Dalli ontkende de beschuldigingen. Hij zou van de Zweedse tabaksfabricant ‘Swedish Match‘ 60 miljoen euro ontvangen als het snus zou toestaan. Dat is tabak in poedervorm die voornamelijk in Zweden en Noorwegen wordt gebruikt.

Nu is er twijfel gerezen over een bijeenkomst op 10 februari 2012. Op die dag zou volgens Swedish Match de deal over de 60 miljoen euro tussen Silvio Zammit, een vriend van Dalli, en de Maltese lobbyiste Gayle Kimberley gesloten zou zijn. Dalli ontkende altijd het bestaan ervan. Naar nu blijkt heeft die bijeenkomst nooit plaatsgevonden. De Brusselse correspondent van de Libération is in het bezit gekomen van een opname waarin Swedish Match erkent dat het door OLAF is gevraagd om te volharden in de verkeerde weergave van de feiten. Het voornaamste bewijsstuk in de zaak tegen John Dalli berust op een leugen van Kimberley en OLAF.

De affaire kent een binnenlandse Maltese invalshoek. De vervanging van Dalli had invloed op de parlementaire steun voor de regering van Lawrence Gonzi. Evenals Dalli lid van de Nationalistische Partij. Zoals OLAF zou de Maltese politie geweten hebben dat Gayle Kimberley loog over de ontmoeting met Silvio Zammit. Diens advocaat verklaart in Malta Today dat het OLAF-rapport werd opgesteld met de opzet om Dalli tot aftreden te dwingen en dat de Maltese regering er invloed op uitoefende: ‘subject to influence by the Maltese authorities‘.

De Groene Europarlementariërs José Bové (Frankrijk) en Bert Staes (België) hebben zich in de zaak verdiept. Vice-voorzitter van de landbouwcommissie van de EU Bové onderscheidt meerdere aspecten in Dalligate. Zo wordt het intussen genoemd. Er is de tabakslobby die via Swedish Match feiten heeft gemanipuleerd om Dalli in diskrediet te brengen. In algemene zin roept dat vragen over lobbyisten binnen de Europese instituties op. Er is OLAF die de geloofwaardigheid van de Europese instituties op het spel heeft gezet. En er is voorzitter Barroso die Dalli tot ontslag dwong. Libération zet bescheiden in met de opmerking in een tussenzin of-ie wel of niet bewust, ‘conscient ou non‘, zich liet gebruiken door de tabaksindustrie. Maar de twijfel is gezaaid.

Foto: Afgetreden Europees Commissaris John Dalli (links) met de Europarlementariër voor de Groenen Jean Bové.

De ontvoering van Europa. Wat zeggen de statistieken?

Statistieken liegen en statistieken over de EU liegen een mooie waarheid. De cijfers kloppen, maar waarop zijn ze het antwoord? Da’s afhankelijk van benadering en omschrijving. Er zijn vele waarheden te vertellen. Neem nou het bericht op internetsite Nu.nl met de kop ‘Meer Nederlanders voelen zich Europeaan‘. Dat percentage zou in 2012 van 60 naar 67% gestegen zijn. Wat zegt het? Europarlementariër voor D66 Marietje Schaake pikt het eruit en zet het op twitter. Nu.nl baseert zich op een nationaal rapport over Nederland uit najaar 2012 van de Europese Commissie dat focust op de publieke opinie. De Eurobarometer bevat tientallen statistieken.

Het rapport laat de begrippen ‘Europeaan‘, ‘Europees burger‘ en ‘burger van de Europese Unie‘ door elkaar lopen. Vraag is of dat in het onderzoek ook zo was. In de beschrijving komt dat in elk geval tot uiting. Da’s verwarrend en methodologisch onbegrijpelijk. Het zijn immers drie totaal verschillende begrippen die het rapport voor elkaar inwisselt. Want iemand kan zich verbonden voelen met de Europese cultuur, geschiedenis en waarden zonder veel affiniteit met de Europese Unie te hebben. Door de opmars van China of de politiek van de VS kan dat aloude idee van Europa versterkt worden. Onduidelijk blijft daarom naar wat gevraagd werd.

Burgers van de 27 lidstaten van de EU maken zich zorgen over de economie. Van de Nederlanders beoordeelt 58% deze als ‘slecht’. Ze zien de economische situatie, gezondheid en sociale verzekering, en werkloosheid als de grootste problemen. Zo’n 61% schat in dat het ergste nog moet komen. De trend in de beeldvorming bij de burgers van de EU-lidstaten is sinds 2006 sterk verslechterd. Toen dacht 50% positief en 15% negatief over de EU. In herfst 2012 was dat in evenwicht rond de 30% positief en negatief. Afgenomen vertrouwen van 20%.

Waarom stond betreffend deelonderzoek centraal op Nu.nl? Met een kop die een positief beeld van ‘Europa’ geeft. En het afgenomen vertrouwen in EU, economie en euro op het tweede plan zet. Was dit uit de tientallen statistieken van de Eurobarometer die vandaag gepubliceerd werden een representatief bericht? Van de Nederlanders heeft 42% wel en 44% geen vertrouwen in internet. Statistieken, je kunt er alle kanten mee op.

Foto: Rembrandt, De ontvoering van Europa, 1632. Collectie: The J. Paul Getty Museum.

Disselkoen, Hörchner, Polen en het Europese Aanhoudingsbevel

Hoe gaat het nu eigenlijk met Cor Disselkoen? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze 65-jarige geconfronteerd te worden? Soms wordt het ons allemaal even te veel. Dan lijken hoofdzaken zoals Estelle Cruijff, Badr Hari, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, Danny de Munk, Lance Armstrong of Linda de Mol te moeten wijken voor de bijzaak Disselkoen. De media zijn niet te volgen in de selectie van het nieuws.

Cor Disselkoen is een 65-jarige fruithandelaar en hartpatiënt die dagelijks 27 verschillende pillen slikt. Midden jaren ’90 had-ie een conservenfabriek in Polen. Toen is er iets misgegaan. Hij werd beschuldigd van belastingontduiking. Wat-ie stellig ontkent. Na enkele maanden voorarrest en een borgsom mocht-ie gaan. Hij vertrok spoorslags naar Nederland. Maar in 2010 wilden de Polen hem opnieuw hebben. Via een Europees Aanhoudingsbevel (EAB) werd-ie uitgeleverd aan Polen. Vrij Nederland tekende het verhaal op.

Volgens Fair Trials International zorgt Polen voor ongeveer een derde van de EAB’s. Da’s opvallend veel. Er zijn geen minimumeisen voor de lengte van procedures en de detentieomstandigheden. Zo hebben sommige Oost-Europese landen geen goede reputatie, Zweden evenmin als het om het voorarrest gaat. Gelukkig wist Disselkoen zich verzekerd van politieke steun. GroenLinks-europarlementariër Judith Sargentini stelde zich achter de zaak en woonde de rechtszaak bij. Na vier dagen en betaling van opnieuw duizenden euro’s borg mocht Disselkoen weer terugreizen naar Nederland. Eind goed, al goed, voor een vrijgesproken Disselkoen.

Maar niet voor anderen die via een EAB worden uitgeleverd. Waarbij rechters er blindelings op vertrouwen dat de aanklacht niet is gemanipuleerd en de detentieomstandigheden vergelijkbaar zijn met die in Nederland. Als de rechters al onpartijdig zijn. Maar misbruik van de EAB ligt op de loer. PvdA-kamerlid Jeroen Recourt werd vorig jaar overtuigd door de zaak Robert Hörchner. Op valse gronden vroeg Polen zijn uitlevering. Hoe gaat het nu eigenlijk met Robert Hörchner? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze ….

Foto: Cor Disselkoen vertrekt in een Pools militair vrachtvliegtuig vanaf Schiphol. ‘Zo gaat dat maandelijks.’ Credits: Vrij Nederland. 

EU is vriend van Morsi, maar niet van Europese waarden

De EU geeft samen met een aantal andere financiële instellingen ruim 5 miljard euro steun aan Egypte. Om het democratiseringsproces te ondersteunen, aldus EU-president Herman Van Rompuy. Via subsidies en leningen komt het bedrag beschikbaar. Vooralsnog is onduidelijk wat de tegenprestatie van de Egyptische regering is. De PVV heeft bij monde van Europarlementariër Laurence Stassen stelling genomen tegen deze steun. De partij ziet het democratiseringsproces zoals Van Rompuy dat schetst als een islamitische coup en ziet de steun als een klap in het gezicht van allen die voor de vrijheid staan. Zoals minderheden en vrouwen.

Hoe gelijk heeft de PVV en hoe ongelijk de EU. Wat bezielt Van Rompuy om op het moment dat er druk gezet kan worden op de Egyptische regering om te democratiseren deze miljardensteun te geven? Hoe kan deze steun als hefboom voor verandering werken? Waarom steunt de EU de anti-democratische krachten onder het mom van democratisering? Resteert in de beeldvorming niet een steun aan Egyptische islmisten die aan Europese burgers niet uit te leggen valt? Van Rompuy gooit met deze steun de geloofwaardigheid van de EU te grabbel. Opnieuw blijkt dat de EU in haar eigen werkelijkheid verstrikt zit. Met lak aan de publieke opinie.

Een en ander steekt des te meer omdat om electorale redenen de Moslimbroederschap afgelopen maanden diverse afspraken met het IMF eenzijdig heeft verbroken. Het jammerlijke van de miljardensteun aan het dictatoriale regime van Morsi en de islamisten is niet zozeer dat het vragen zet bij het democratiseringsproces van Egypte, maar bij dat van de EU. Opnieuw worden de Europeanen wakker uit een slechte droom. Brussel is voor de zoveelste keer losgezongen van de werkelijkheid en presenteert dat onnozel als een grote verdienste.

Foto 1: Tweet Herman Van Rompuy.

Foto 2: Luo Jie, Egypt’s problems. Credits: China Daily’s, 12 januari 2013.

Haperende EU beïnvloedt Nederlandse verkiezingsstrijd

Het Vlaamse Terzake vertoont een bewerkte uitzending van de RTBF over de Europese instellingen in Brussel. Verdienen de Europese ambtenaren werkelijk zoveel als altijd wordt beweerd? Het antwoord is eenduidig ja. Maar commissievoorzitter Barroso wil 4% extra geld van de belastingbetaler. In welke werkelijkheid leven de Eurocraten? Begrijpen ze de tekens van de tijd? In Nederland vrezen 1 op de 10 werknemers voor hun baan.

Daarnaast hebben veel Europarlementariërs (EMP) meerdere functie. Zodat ze nog meer verdienen. Volgens een onderzoek van Corporate Europe is bij 1 op de 7 EMP’s met een tweede functie het risico op belangenvermenging -‘conflict of interest’- groot. Het voorbeeld van Jean-Luc Dehaene is ontluisterend. Als bestuursvoorzitter van Dexia stemt-ie als EMP over regelgeving voor de  financiële sector. Deze vermenging is er opnieuw  een bewijs voor dat banken de politici kopen en daarom niet stevig aangepakt worden.

Voor de verkiezingen van 12 september geven berichten over Brusselse zelfverrijking eurosceptische partijen de wind in de rug. Naar aanleiding van de Terzake-uitzending stelde de PVV kamervragen aan premier Rutte en staatssecretaris Knapen. Vragen die de zweem van objectiviteit voorbij zijn. Het gaat over ‘zakkenvullende eurocraten’ en ‘perverse salarissen’. In kamervragen aan opnieuw premier Rutte en staatssecretaris Knapen over EC-voorzitter Barroso die meer geld vraagt zet de PVV Rutte neer als iemand die geldverspilling steunt.

De tragiek van het Europese project is dat PVV en SP goede argumenten hebben met hun kritiek op verspilling, ondoelmatigheid en belangenvermenging van de onbestuurbaar geworden Europese kolos. Naar verwachting zal een eurofiele partij als D66 haar virtuele winst in de peilingen verliezen. Dat de verkiezingen over Europa gaan is duidelijk. Daar zorgen de opeenvolgende crises in Griekenland, Spanje en Italië wel voor. En in Brussel.

ACTA aan de winnende hand in ‘democratisch’ Europa

Het is wat met democratie in Europa. Burgers worden op afstand gezet omdat ze kritisch zijn en hun belang calculeren. Zoals over de miljardensteun aan zuidelijke landen die dient om banken en financiële instellingen uit de wind te houden. Maar ook het Europees Hof heeft niks in de melk te brokkelen. Zo zegt de Belgische Euro-commissaris voor Handel Karel De Gucht dat de EU het ACTA-verdrag steunt. Wat er ook gebeurt. Hoeveel burgers en regeringen ook tegen zijn, zoals nu ook minister Verhagen, het maakt niks uit in Europa.

Techdirt legt De Gucht uit. Wat het Europees Hof ook beslist, een negatieve stem heeft geen invloed: If you decide for a negative vote before the European Court rules, let me tell you that the Commission will nonetheless continue to pursue the current procedure before the Court, as we are entitled to do. A negative vote will not stop the proceedings before the Court of Justice. ZD Net meent dat ACTA in Europa niet meer weg te stemmen is. Doet het Europarlement iets? Hoeveel EU is nodig om burgers tot minder EU te brengen?

Foto: Freie Bahn dem Marshallplan, omstreeks 1948