Maddow: Trump probeert oorzaak vier dode militairen in Niger te verbergen. Het heeft te maken met een reisverbod voor Tsjaad

Rachel Maddow komt in de uitzending van 19 oktober terug op de vier in een hinderlaag door islamisten gedode Amerikaanse militairen in Niger. President Trump is onduidelijk over de omstandigheden van hun dood en geeft er geen details over. Hij zou een afleidingsmanoeuvre hebben gezocht om de oorzaak te verbergen door gecompliceerd te doen over het geven van condoleances aan de nabestaanden en vorige presidenten erbij te betrekken, aldus Maddow in de uitzending van 18 oktober. Het onderwerp domineert het nieuws in de VS al vier dagen. Overigens wordt dat door velen gezien als grensoverschrijdend gedrag van Trump. Met verlies van militairen en het verdriet van nabestaanden behoort geen politiek te worden bedreven.

Rachel Maddow is duidelijk over de oorzaak. De vier Amerikaanse militairen van de speciale troepen die worden ingezet om het islamitisch terrorisme te bestrijden zijn gesneuveld omdat de steun van de beste lokale contra-terroristische troepen uit de regio kort daarvoor was weggevallen. De troepen uit Tsjaad waren teruggetrokken uit Niger in de strijd tegen Boko Haram en ISIS omdat om onbegrijpelijke en onverklaarbare reden Tsjaad door de regering Trump samen met Noord-Korea en Venezuela met een herzien reisverbod (‘revised travel ban’) was geconfronteerd. Voordat de Amerikaanse doden vielen voorspelden Amerikaanse deskundigen het risico dat dit met zich meebracht, zoals Newsweek al op 25 september berichtte.

Door het reisverbod voor reizigers uit Tsjaad heeft president Trump dus het onheil over zichzelf opgeroepen. En dat probeert hij nu te verbergen. In de pers wordt ‘Niger’ rechtstreeks vergeleken met wat Benghazi in 2012 voor toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton was. Maddow verwijst ook naar de rol van de huidige minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson die als voormalig CEO van ExxonMobil een oud geschil met de regering van Tsjaad zou hebben willen vereffenen. Door Tsjaad op de lijst van herziene reisverboden te plaatsen zou Tillerson Tsjaad een trap na hebben willen geven. Bij dat alles komt dat Trump bewust het State Department verwaarloost en vacante staffuncties niet invult. De expertise is weggelekt en dat betaalt zich nu negatief uit door de onverstandige en onbezonnen handelingen van Trump en zijn kabinet.

The Trouble with Donald. De VS als duistere komedie

Donald Trump vervreemdt zich van iedereen die er in Washington toe doet en probeert dat vervolgens om te draaien. Anderen zouden zich van hem vervreemden. Zoals senator Bob Corker of minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson. Trump is de spookrijder die anderen verwijt de regels te overtreden. Die opstelling komt als een boemerang naar hem terug. Want een president heeft parlementaire steun nodig om zijn wetten door het congres te loodsen. Over de hervorming van het gezondheids- of belastingstelsel. Trump haalt bruggen op en presenteert dat alsof hij ze neerlaat. Nog zo’n paradox is dat de ‘kinderjuffrouwen’ toezicht op Trump houden om het te weerhouden van ernstige misstappen. Zoals het beginnen van een oorlog met Noord-Korea of het opblazen van de afspraken met Iran. Tegelijk leest Trump de berichtgeving die hem schetst als een kleuter onder toezicht en dreigt het gevaar dat hij zich daar als een kleuter weer aan probeert te onttrekken.

Hans van Baalen (VVD) stelt conservatief Mike Pence als ‘gematigde kracht’ voor. En raakt verstrikt in zijn leugentje om bestwil

De Billie Turf van de VVD in het Europarlement Hans van Baalen spreekt zich in een opinie-artikel in NRC van 5 september 2017 uit voor de samenwerking van de gematigde krachten in Europa en de VS ‘om Trump te temperen’. Door de druk vanaf de flanken is versterking van centrumpolitiek een uitstekend streven, maar in zijn argumentatie neemt Van Baalen zo’n merkwaardig standpunt in dat het de vraag is of hij weet over wie hij spreekt. Wat verstaat hij onder ‘gematigde krachten’ en waar legt hij de grens met niet-gematigde krachten?

Hij schrijft: ‘Hierbij kunnen ook de gematigde krachten in het Witte Huis worden betrokken, zoals vicepresident Mike Pence, stafchef John Kelly, de minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson en de minister van Defensie James Mattis, die hun invloed kunnen gebruiken om Trump in te kaderen.’ De liberale Van Baalen ziet dus de oerconservatieve Mike Pence die tot nu toe alle radicale beleidsmaatregelen van president Trump met verve in de publiciteit verdedigd heeft als een ‘gematigde kracht’. Mike Pence die als gouverneur van Indiana en als traditionele katholiek een anti-homo wet tekende, familiewaarden verdedigt en zich met jarenlange obsessie tegen abortus uitsprak. Rolling Stone zet het radicale conservatisme van Pence in een artikel op een rijtje. Er valt in de politiek van Pence geen greintje gematigdheid te ontdekken. Pence ligt onder druk voor zijn betrokkenheid bij het ontslag van FBI-directeur James Comey, de supervisie op Mike Flynn als leider van het transitieteam en zijn kennis van onwettige gesprekken met het Kremlin tijdens die transitie.

Hetzelfde geldt voor John Kelly, Rex Tillerson en James Mattis. Zij zijn Republikeinse conservatieven die de traditionele Amerikaanse veiligheidspolitiek vormgeven en de belangen van het bedrijfsleven behartigen. Tillerson is een voormalig CEO van Exxon-Mobil van wie gezegd wordt dat hij is benoemd vanwege zijn goede relatie met de Russische president Putin. En om een investering van 500 miljard dollar van Exxon in Rusland die door de sancties on hold is gezet vlot te trekken als dat politiek mogelijk is. Over Tillersons aftreden wordt al enkele weken gespeculeerd omdat hij door Trump aan de zijlijn is gezet en het State Department uitgekleed is. Maar zoals de meerderheid van de Republikeinse partij inclusief meerderheidsleider in de senaat Mitch McConnell is het niet de politieke koers die Tillerson, Kelly of Mattis van Trump vervreemdt, maar diens onberekenbaarheid, gebrek aan voorbereiding, chaotische manier van regeren, narcisme en instabiliteit.

Hans van Baalen heeft genoeg achtergrondkennis van de Amerikaanse politiek om te weten dat VP Mike Pence geen gematigde kracht is, maar een radicale oerconservatief. Op ethische kwesties is de New Yorkse Trump zelfs gematigder dan Pence. Maar toch presenteert Van Baalen Pence als een ‘gematigde kracht’. Hetzelfde geldt voor Kelly, Tillerson en Mattis. Het maakt zijn opinie er ongeloofwaardig door. Waarom hij de zaken bewust verkeerd voorstelt is gissen. Het lijkt er sterk op dat Hans van Baalen de werkelijkheid vertekent om een reden te vinden voor de voortzetting van de Atlantische veiligheidspolitiek zoals die door ‘de generaals’ in de regering Trump wordt vertegenwoordigd. Daar past dan blijkbaar de vertekening van de werkelijkheid bij.

Foto: Het conservatisme van Mike Pence.

Wie aanwezig waren bij gesprek tussen Trump en Putin op G20 in Hamburg is de beste indicatie voor de uitkomst ervan

Belangrijk bij de ontmoeting tussen de presidenten Trump en Putin, hun ministers van Buitenlandse Zaken Tillerson en Lavrov en twee vertalers vandaag in Hamburg tijdens de G20 was wie er aanwezig waren. Over de twee vertalers is weinig bekend, maar de andere vier zijn ‘Kremlin vriendelijk‘. Naar verluidt waren het juist de Amerikanen die het aantal aanwezigen wilden beperken. Waarom? Een mogelijke reden is Fiona Hill. The Daily Beast legde dat op 5 juli in een analyse uit. Zij is als hoogste ambtenaar voor Europa en Rusland van de   Nationale Veiligheidsraad een harde criticus van Putin, schreef een kritisch boek over hem en doorziet wat hij doet. Zij had kunnen bereiken dat zoals nu niet in de beeldvorming het beeld zou ontstaan dat de uitslag van de wedstrijd Russische Federatie – VS 4-0 is. En ze had inhoudelijk kunnen reageren in het gesprek. Even opmerkelijk was dat haar baas, Nationale Veiligheidsadviseur Herbert McMaster evenmin aanwezig was.

Minister Rex Tillerson zegt niet om te willen zien naar de Russische inmenging in de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016, maar naar de toekomst te willen kijken. Er lopen meerdere onderzoeken van speciale aanklager Robert Mueller en in het Congres naar die Russische inmenging. In oktober 2016 constateerden 17 Amerikaanse inlichtingendiensten na onderzoek van 4 diensten die zich bezighielden met de Russische Federatie dat die inmenging aangetoond is. Trump en Tillerson schieten het liefst in eigen doel.

TYT wijst op Exxon-deal tussen Trump en Putin. Buitenlandse Zaken VS als witwaskantoor

TYT volgt al maandenlang het spoor Exxon – Tillerson – Trump – Rosneft – Putin en nu komt er meer duidelijkheid in. Exxon vraagt om ontheffing (‘waiver’) van de sancties om zaken te doen met de Russen. Tijdens zijn campagne bepleitte Trump herhaaldelijk verzachting van de sancties.

Dit komt op het moment dat Trump steeds meer een koers volgt die als traditioneel-conservatief valt te kenmerken. Geen isolationisme, maar inteventie in de buitenlandse politiek. Geen drooglegging van het moeras in Washington DC, maar ruim baan voor het grote geld van Wall Street dat op alle mogelijke manieren wordt gefaciliteerd. Trump neemt hiermee afscheid van zijn zogenaamde anti-establishment standpunten die hij tijdens de campagne innam.

Maar onveranderd blijft de vermenging van zakelijke en politieke belangen in de Exxon – Rosneft deal. Wie het oog op deze bal houdt en zich niet af laat leiden door schijnbewegingen en afleidingen die een verslechterde relatie tussen de VS en de Russische Federatie moeten suggereren weet dat de zaken achter de schermen gewoon doorgaan. Trump zou beloond zijn met een geheim verhandeld pakket Rosneft-aandelen.

Zo resteert het slechtste van twee werelden. Het algemeen belang van de VS en de Amerikanen wordt ondergeschikt gemaakt aan een zakenelite van Exxon, Goldman Sachs, Trump Org en allerlei Amerikaanse bedrijven die zaken doen met een Russische zakenelite die evenmin de belangen van de Russische Federatie en de inwoners ervan centraal stelt. En in de afleiding om zulke overeenkomsten of schimmige deals aan het gezicht te onttrekken of het karakter ervan te maskeren komt de regering Trump met de meest chaotische en wispelturige maatregelen waarin weinig lijn te ontdekken valt. Begrijpelijk omdat ze secundair zijn aan de belangenbehartiging van Trump en zijn zakenvrienden. De Russische kleptocratie heeft eindelijk een evenknie gevonden. Hoewel de buitenlandse politiek van het Kremlin veel doordachter en consistenter is.

Cenk Uygur wijst op financiële deals van Trump met het Kremlin. Ze worden langzaam zichtbaar

De journalistiek is op zoek naar de ‘smoking gun’ van Trump. De ultieme onthulling over zijn financiële deals met het Kremlin zal hem niet alleen uit het Witte Huis verdrijven, maar betreffende journalist wereldberoemd maken. Zoals met Carl Bernstein en Bob Woodward gebeurde vanwege Watergate. Journalisten volgen hun eigen spoor. Cenk Uygur zoomt in op de relatie Trump-Steve Bannon-Betsy DeVos-Eric Prince-Rex-Tillerson-Mike Flynn-Jhared Kushner-Sergei Kislyak-Putin. Hij wijst op een computer server in Philadelphia met verkeer van de Russische Alpha Bank. Wat is hier aan de hand? Wat bieden partijen elkaar en wie profiteert waarvan?

Stap voor stap wordt het netwerk van president Trump met het Kremlin ontrafeld. Als in een Shakespeariaanse tragedie worden stuk voor stuk de tussenpersoon onschadelijk gemaakt totdat er niemand meer staat tussen de koning (Trump) en de vijand (Kremlin). Een kwestie van tijd. Vertragingen zorgen voor oponthoud en extra spanning. Maar de afloop van het koningsdrama is onherroepelijk. Enkel de duur van het stuk is nog ongewis.

Rachel Maddow slaat alarm over de tekenen van blijvende Russische invloed in de Amerikaanse politiek

Rachel Maddow (MSNBC) is bezig met een sterke serie programma’s over de relatie van president Trump met het Kremlin, en wat dat betekent voor de VS. Maddow legt vast wat de directe relatie tussen het Kremlin en de Trump campagne was toen de Russische regering in 2016 de Amerikaanse verkiezingen beïnvloedde. Ze signaleert tegelijkertijd wat de tekenen van voortdurende invloed van het Kremlin op de huidige regering-Trump zijn. Als een nog steeds doorlopende operatie. Wat van invloed is op een onderzoek, want hoe kan dat onafhankelijk zijn als de Russische inmenging in de Amerikaanse regering tot op de dag van vandaag voortduurt? Vooral de ontmanteling van het ministerie van Buitenlandse Zaken is volgens Maddow een teken van de Russische belangen die in de regering-Trump zijn vertegenwoordigd. Met Rex Tillerson als minister die betere vrienden met Putin is dan met Trump en een 500 miljard dollar oliecontract moet vlottrekken.

Deze vastlegging van de feiten en de analyse van die feiten is van invloed op de publieke opinie en de congresleden. Wanneer breekt de weerstand van de Republikeinen voor een onafhankelijk onderzoek naar KremlinGate? Mogelijk zijn ze er allang van overtuigd dat Trump het Amerikaanse belang niet behartigt, maar kunnen ze vanwege politieke redenen nu de draai nog niet maken. Gevangen in partijdiscipline. Pas door een omslag in de publieke opinie en maatschappelijke druk kunnen de congresleden de draai maken en afstand van Trump nemen. Zover is het nog niet. Maar aan Maddow zal het niet liggen. Ze levert journalistiek van de bovenste plank waarbij elk woord goed doordacht is en elke invalshoek die ze geeft relevant is. Zelfs urgent.

Tegenstrijdige en minimalistische uitspraken van Witte Huis over EU. Het is er niet tegen en niet voor

CNN bericht over de tegenstrijdige geluiden die uit de Trump-regering komen over de relatie tussen de VS en de EU. Terwijl de ministers Tillerson, Mattis en vice-president Pence gematigd in hun uitingen zijn zonder overigens voluit de EU te willen steunen, zijn strateeg Steve Bannon en president Trump dat geenszins. CNN verwijst naar een gesprek van vorige week tussen Bannon en de Duitse ambassadeur in de VS Peter Wittig waarin eerstgenoemde mededeelde dat de VS bilaterale relaties met landen wil, maar niet met de EU als blok. Dat is een opvallende beleidswijziging van 60 jaar buitenlandse betrekkingen van de VS met Europa.

CNN over dit gesprek Bannon-Wittig: ‘In what was described as a “combative” conversation, the sources said Bannon spelled out a nationalist world view and cited a wave of anti-EU populism as evidence of the bloc’s flaws, a similar refrain to the one he had previously articulated as the chief of the right-wing website Breitbart News.’ Achteraf ontkennen ambtenaren uit de regering-Trump dat het een serieus gesprek was en dat er nauwkeurig verslag is gedaan van Bannons woorden. Zonder dat ontkend wordt dat het heeft plaatsgevonden.

Levensgroot probleem is dat leden van de regering-Trump gemengde signalen geven en dat bijna 5 weken na Trumps inauguratie op hoofdlijnen nog geen eenheid van beleid in het Witte Huis lijkt te bestaan. Zoals over de relatie met de EU waarover Trump en Bannon niet redeneren vanuit praktische politiek die zegt dat een sterke EU in het belang van de VS is, maar vanuit een populistische ideologie met een rol voor natiestaten. De EU weet intussen niet wat het aan de regering-Trump heeft. Het praat de problemen klein en hoopt het beste.

Geruststellend zijn deze geluiden niet. Een functionaris van het Witte Huis zegt dat het buitenlands beleid van de regering-Trump ‘noch pro-EU of anti-EU’ is. Vijanden van de EU kunnen zich geen beter geschenk wensen. De EU moet goed beseffen hoeveel afstand het tot deze regering-Trump wil houden. Voor zolang die bestaat.

Jack Ma legt uit wat er schort aan de besteding van opbrengsten van het globalisme. Tevens een antwoord aan de populisten

De Chinese multimiljonair Jack Ma van het concern Alibaba heeft er belang bij om Trumps kritiek op China te weerleggen. Of om te buigen. De vrees bestaat dat Trump protectionisme tot kern van zijn economisch beleid maakt. Dat is schadelijk voor de internationale handel. Ma presenteert zijn argumenten slim. Hij zegt dat niet zozeer outsourcing van de Amerikaanse maakindustrie naar China of Mexico tot een rampzalige economische situatie in het Middenwesten -en wat hij het Middenoosten noemt- van de VS  heeft geleid, maar de verkeerde aanwending van de winst uit die globalisering. Waar is dat geld gebleven? Dat ging naar recente oorlogen die 14.300.000.000.000 USD kostten. Dat geld had volgens Ma beter besteed kunnen worden aan de verbetering van de infrastructuur die verwaarloosd is. Zeg maar: een nieuwe New Deal. Daarnaast heeft Ma kritiek op de financiële sector van Wall Street die in zichzelf verkeert en opereert ten koste van de reële economie.

Heeft Ma gelijk? Hij heeft een punt dat de veiligheidsindustrie en Wall Street veel overheidsgeld naar zich toe trekken. Mede door hun invloed op de politiek. Politici worden met geld gekocht om de continue stroom overheidsgeld te garanderen. Dat gaat ten koste van andere sectoren. En van gewone mensen. President Obama past trouwens het verwijt dat hij dat mechanisme niet heeft omgebogen. De tragiek is dat Trump door zijn kabinetsbenoemingen en beleid als geen andere president een vertegenwoordiger van Wall Street en big money is. Hij beloofde het moeras droog te leggen, maar doet het omgekeerde. Hij pompt er extra water in.

Of Trump een aanleiding voor een oorlog met bijvoorbeeld Iran gaat creëren om de veiligheidsindustrie te bedienen valt af te wachten. Hij kan ook volstaan met hogere Defensiebestedingen alleen. Hoewel generaals die wapens dan ook graag in willen zetten, als het geweer aan de muur in een stuk van Tsjechov. Wapens moeten afgaan. In Europa gaan de Amerikaanse ministers Mattis en Tillerson de boer op om de Europeanen te bewegen meer geld uit te geven aan de NAVO. EU-lidstaten moeten de bekende 2%-norm halen. Uiteraard grotendeels te besteden aan Amerikaanse waar. Als Europeanen slim zijn, dan steken ze de 10 of 30 miljard euro extra bestedingen per jaar in hun eigen wapenindustrie. Maar dat rekent buiten de realiteit van de Dick Berlijns, Jack de Vriesen en andere neoconservatieven die door de Amerikaanse wapenindustrie zijn gekocht en lobbyen voor Amerikaanse wapenfabricanten. Dan is er nog de reële Russische dreiging in Oost-Europa die alle wapenfabricanten in de kaart speelt. En niet gewone mensen en hoeders van de democratie die voor een evenwichtige en duurzame verdeling van overheidsgeld pleiten. Gedesillusioneerd hebben ze het nakijken.

Journalistiek is hardnekkig in jacht op Trump en zijn Russische connectie

Amerikaanse media zijn de slaapzucht en schroom voorbij. Ze ruiken bloed, laten zich niet meer imponeren of voorliegen en volgen het spoor naar het Witte Huis. Waar een wankele, incompetente president Trump schade oploopt. De laatste weken leek het er even op dat de Russische connectie van Trump en zijn medewerkers in de doofpot gestopt werd. Maar daar is nu geen sprake meer van. Die fase is door het ontslag van nationale veiligheidsadviseur Mike Flynn definitief voorbij. Het spoor leidt naar president Trump zelf. Vergelijkingen met president Nixon worden gemaakt. Dat moedigt de competitie tussen journalisten aan om hun deel van de eeuwige roem te behalen die ooit de Watergate-journalisten Carl Bernstein en Bob Woodward ten deel viel.

Het helpt niet dat Trump in tweets de inlichtingendiensten blijft beledigen, zoals vanochtend: ‘The real scandal here is that classified information is illegally given out by “intelligence” like candy. Very un-American!’ Dat is geen poging tot schadebeperking -laat staan presidentieel gedrag- maar een oorlogsverklaring. Not smart. Onvermijdelijk blijven de inlichtingendiensten de media voeren met hun informatie over een president die ze niet vertrouwen. De storm gaat niet meer liggen voordat Trump is afgezet en door middel van   onthullingen een verklaring voor zijn onbegrijpelijk welwillende houding tegenover Putin is geopenbaard.

Hardliners als de ministers Tillerson en Mattis distantiëren zich voorzichtig van Team Trump, maar vooral Tillerson lijkt met een 500 miljard USD deal voor ExxonMobil gecorrumpeerd en betrokken bij zakelijke belangen in de Russische Federatie die de president geheim wil houden. En hem chantabel maakt. Intussen wordt het Russische regime in de westerse media zo beschadigd dat het de vraag is of de inspanning om Trump de verkiezingen te laten winnen loont en niet averechts werkt. Weliswaar worden de VS verzwakt door de chaos in het Witte Huis, maar tegelijkertijd zijn de NAVO-lidstaten extra alert op Russische militaire acties.