Op weg naar een Nederlands kunstelftal. Met herman de vries op doel

Voor voetballiefhebbers is het slecht presteren van het Nederlandse elftal voor het EK 2016 in Frankrijk een bittere pil. Tot nu toe moest Oranje in groep A vier nederlagen slikken. Afgelopen dagen verloor het van zowel IJsland als Turkije. Er is nog een kansje dat Nederland de derde plaats in de groep haalt die nu ingenomen wordt door Turkije. Dan moet Oranje winnen van Kazachstan en Tsjechië, en moet Turkije of van Tsjechië of van IJsland verliezen. Dan wachten er vier tickets voor de acht ploegen die niet de beste nummers drie in hun poule werden. Omdat IJsland en Tsjechië al geplaatst zijn voor de eindronde staat er voor deze ploegen niet zoveel meer op het spel. Behalve de eer en het vasthouden van de flow. Kortom, speculaties genoeg.

Leedvermaak gaat samen met de slechte prestaties van Oranje. Neemt in de samenleving het professioneel voetbal niet een te dominante plaats in, trekt het te veel fondsen weg dat niet naar zinvolle bestemmingen, maar naar de slecht presterende voetbalmiljonairs gaat die doorgaans niet eens verstandig op hun eigen prestaties kunnen reflecteren, en is het professionele voetbal niet overgewaardeerd als maatschappelijk fenomeen dat kwaliteiten wordt toegemeten dat het niet heeft? Zoals binding en identiteitsvorming.

Er zijn landen en tijden waar kunst de betekenis kreeg die nu voor sport gereserveerd is. Met machthebbers die hun macht bevestigden aan het succes van schilders en beeldhouwers. Sport als de nieuwe kunst. Waarom zou deze ontwikkeling niet omgebogen kunnen worden, zodat kunst de nieuwe sport wordt? Om het niet bij deze constatering te laten, maar deze af te dwingen door het in te vullen hier een voorzet voor een -om te beginnen virtueel- Nederlands kunstelftal: Doel: herman de vries; Verdediging: Aernout Mik, Jeroen Bosch, Niels Post, Ab van Hanegem; Middenveld: Michel Huisman, Theo Jansen, Stijn Peeters; Aanval: Joost Conijn, Jans Muskee, Joep van Lieshout. Vaste reserves: John Körmeling, Peter Klashorst, Paul Blanca. Hoofdtrainer: Rob Scholte en veldtrainer: Jos van Houwelingen. Maak uw eigen elftal en dwing het belang van kunst af.

Foto: Bart van der Leck, Voetballers en scheidsrechter, 1913, particulier bezit.

Porosjenko en Putin ontmoeten elkaar in Minsk. Wat betekent het?

De Russische en Oekraïense president ontmoeten elkaar volgende week 26 augustus in de Wit-Russische hoofdstad Minsk. Op een topontmoeting waaraan ook leiders van de EU en presidenten van Wit-Rusland en Kazachstan deelnemen. Dit is eerder een gevaarlijke dan een geruststellende ontwikkeling. Want het patroon is dat Rusland de schijn van een diplomatieke opening altijd combineert met het opvoeren van de militaire inzet. Uiteraard kennen westerse diplomaten dit patroon, zodat ze Rusland extra in de gaten houden en regeringsleiders als kanselier Angela Merkel president Putin zullen waarschuwen. Maar met welk resultaat?

Omdat Oekraïne eerst haar positie op het slagveld wil versterken door verdere omsingeling van de grote steden Loegansk en Donetsk, het afsnijden van de toevoer van militair materiaal vanuit Rusland door het contingeren in zones van het gebied dat de separatisten bezetten zal ook dat land haar militaire inspanning de komende week opvoeren. Beide landen gebruiken hun ontmoeting in Minsk om zich mooier voor te doen dan ze zijn. Waarbij Oekraïne de eigen soevereiniteit verdedigt, en Rusland die van Oekraïne aanvalt.

De NRC zegt in een opiniestuk over de topontmoeting in Minsk: ‘Omdat Moskou tienduizenden troepen heeft samengetrokken bij de grens met Oekraïne, is het Westen bevreesd voor een mogelijke inval van het Russische leger in Oekraïne.’ Deze bewering gaat voorbij aan de werkelijkheid. De invasie door Rusland van Oekraïne heeft allang plaatsgevonden. De journalist redeneert vanuit een diplomatieke werkelijkheid waarin regeringsleiders in het openbaar geruststellen. Maar die de wereld een schijnwerkelijkheid voorspiegelt.

Wat doet de EU als tussen nu en 26 augustus de Russen na een provocatie (sabotage, terroristische aanval, raketaanval) dat het als voorwendsel initieert met tienduizenden manschappen Oost-Oekraine binnentrekken? Waarbij ze vanuit Charkov en Mariupol het Oekraïense leger in de tang nemen? Een nieuwe ronde van sancties na een week overleg in Brussel? Europa heeft zich akelig afhankelijk gemaakt van Russische energie zoals een achtergrondartikel van Reuters leert. Ook Nederland is te laat tot inzicht gekomen dat het zich te afhankelijk heeft gemaakt van Rusland en snel alternatieven moet ontwikkelen. Dat duurt minimaal een half jaar. Als diplomatie het gevaar is en niet de oplossing, is de vraag of er een uitweg is uit dit politieke doolhof.

Foto: De Oekraïense president Petro Porosjenko loopt langs de Russische president Vladimir Putin tijdens de herdenking van D-Day in Normandië, 6 juni 2014.

Roel van Duijn, Oekraïne en de slappe knieën van het Westen

‘Is het dan niemand opgevallen dat Poetins strategie dezelfde is als die van Hitler in de jaren dertig? Overal waar hij buiten de bestaande grenzen van zijn rijk “volksgenoten“ [ziet] toetert hij dat deze in gevaar verkeren en dat hij hen moet beschermen. Zo is het is Zuid-Ossetië en Abchazië gegaan, zo gaat het nu in Oekraïne. Zó zou hij het in de Baltische staten willen.‘ Aldus de voormalige Kabouter, Provo en politicus van GroenLinks, alsook pleiter voor geweldloze acties Roel van Duijn in een ingezonden brief in Het Parool en NRC.

Roel van Duijn meent dat er maar een manier is om president Putin te stoppen: ‘Dat is het geven van harde militaire garanties voor alle landen buiten de huidige Russische grenzen.‘ Want het Westen kan wel pleiten voor de-escalatie, maar een escalerende Putin maakt dat pleidooi zinloos. Zoals velen voor hem verwijst Van Duijn naar de overeenkomst tussen Hitler 1938 en Putin 2014. In 1938 gaf de Britse premier Neville Chamberlain ‘Herr Chancellor’ Hitler in 1938 volop de ruimte om het Sudetenland in te lijven. Onder het voorwendsel om de Volksduitsers te beschermen, zoals nu president Putin in de grensgebieden van de Russische Federatie etnische Russen te hulp dreigt te schiet om ze te beschermen. Met militaire overmacht.

Willem de Schaker vindt de opstelling van z’n schaakgenoot Van Duijn verrassend: ‘De PROVO-Kabouter die zijn leven lang gepleit heeft voor geweldloos verzet tegen misstanden in de samenleving, de pleiter (terecht) voor steeds weer geweldloze acties (..) komt tot de conclusie dat er omstandigheden kunnen zijn waarbij kennelijk militaire weerstand, (..) moet worden geboden’. Waarop Van Duijn reageerde: ‘dus blijkbaar moeten we nu realistisch zijn en OOK militaire middelen aanvaarden, verdorie. Met MIJN nadruk op verdorie!‘

Waar ligt de grens van ingrijpen? Er komt een moment dat vrede geen vrede meer is, maar oorlog. Het is als het verhaal van de hoed van Gerard Reve. Elke dag wordt met een schaar een stukje van de rand geknipt. De drager merkt het niet, maar na enige tijd mist de hoed een rand. Waarschijnlijk beantwoorden de Westerse landen het militaire geweld van Rusland niet met militair geweld. Mogelijk kiezen ze ervoor om Rusland en z’n directe bondgenoten als Wit-Rusland, Kazachstan en Armenië economisch en diplomatiek te isoleren.

Vooral de Russische propaganda draait op volle toeren. Als onderdeel van de strijd. Opnieuw een gelijkenis met Hitler. Het verdeelt de westerse publieke opinie die in het Russische frame stapt. Uit onnadenkendheid of gebrek aan historisch besef. Alle Oekraïners zouden fascisten of neo-nazi’s zijn die optrekken in knokploegen om etnische Russen af te slachten. De uitslag van de parlementsverkiezingen 2012 maakt deze claim niet waarschijnlijk. De rechts-nationalistische partij Svoboda moet evenmin iets van het liberale Europa hebben en volgens Wikipedia berucht om ‘haar xenofobe, homofobe, racistische en vooral antisemitische standpunten’ haalde slechts 10,45% van de stemmen. Opmerkelijk dat een antimilitarist oproept tot militair ingrijpen.

Foto 1: ‘Horen, zien en zwijgen‘, Twee maiko en een geisha, omstreeks 1890-1900. Eerder geplaatst in George Knight Kort.

Foto 2: Opmars van Duitse troepen in Eger (Tsjechië: Cheb) , Sudetenland, 1938. Een interpretatie is dat de huilende vrouw rechts haar ellende verbergt, maar zich gedwongen voelt om de triomferende Hitler te begroeten.

Mediastan. Over WikiLeaks, persvrijheid en de media

Mediastan van Journeyman Pictures kijkt achter de schermen van WikiLeaks. In deze documentaire van Johannes Wahlstrom reist een groepje journalisten naar Centraal-Azië en verder om te kijken welke media de door private Manning gelekte documenten kan publiceren. De verkenning van een grensgebied. Waar eindigt de vrijheid van meningsuiting, en wie mag dat bepalen? Hoe werken media? En waarom werken ze soms niet?

Foto: Affiche van Mediastan, 2013.

Europees Parlement vlucht in bijzaken omdat het de hoofdzaak mist

21 april 2013: Oost-Europese bendes plegen op grote schaal fraude met toeslagen en uitkeringen in Nederland, aldus RTL Nieuws op basis van vertrouwelijk politie-onderzoek. Het gaat vooral om Bulgaarse bendes. Vorig jaar meldde Elsevier dat de Oost-Europese misdaad is toegedekt in de aanloop naar de toetreding van Oost-Europese landen tot de EU. De Utrechtse criminoloog Dina Siegel kwam in 2012 tot deze conclusie. Toen werd in het Europarlement het Meldpunt Midden- en Oosteuropeanen van de PVV veroordeeld. De onthulling over de fraude door Oost-Europese bendes en het wegkijken voor deze misdaad zet vragen bij de slagvaardigheid van de EU.  

Het Europees Parlement spreekt zich over van alles uit. De observatie dat het zich bemoeit met zaken waar het niks mee te maken heeft en zaken laat liggen waar het over gaat is wijdverbreid. Of dat klopt is afhankelijk van de mate van politieke en culturele samenwerking die de observator voor ogen heeft. De minimalist wijst elke samenwerking af en voor de integralist kan samenwerking niet ver genoeg gaan. Wat zegt de realist?

Op 15 maart spreekt het Europees Parlement zich in resoluties uit over Poetin, het Midden-Oosten, Nigeria, Kazachstan en het Nederlandse PVV-Meldpunt. Zo wordt volgens een persbericht Poetin opgeroepen tot een ‘oprechte dialoog‘ met demonstranten en oppositie. En: ‘Van de nieuwgekozen Russische president Vladimir Poetin wordt verwacht dat hij bereid is die hervormingen door te zetten‘. Hoe geloofwaardig is zo’n resolutie? Om Stalin te parafraseren in zijn misnoegen over het Vaticaan ‘Hoeveel divisies heeft het Europees Parlement?

Het EP roept in een resolutie ‘het Nederlandse kabinet op het PVV-meldpunt voor klachten over midden- en oost Europeanen te veroordelen. Een overgrote meerderheid in het EP vindt dat de Nederlandse autoriteiten moeten onderzoeken of de website aanzet tot haat en of die discriminerend is.’ Symboolpolitiek met een dubbel signaal, zo lijkt het. Wat als uit het onderzoek blijkt dat de website niet aanzet tot haat of discriminerend is? Het meldpunt is al een maand in de lucht en iedere burger kan naar de rechter stappen als het meent dat het aanzet tot haat of discriminatie. Waarom moet het EP zich daar dan nog over uitspreken?

In 2005 wees 61,5% van de Nederlandse kiezers het Referendum over de Europese Grondwet af. Hoewel politici als Wouter Bos een nieuw referendum over een verdrag toezegden werd dat de kiezers tegen alle beloften in door de neus geboord. Dat vergrootte de kloof tussen bevolking en Europa verder. Ook ik stemde in 2005 tegen, als me die kans niet ontnomen was had ik dat bij een tweede referendum in 2007 opnieuw gedaan. Het lijkt erop dat het EP zich neerlegt bij het idee dat de inwoners zich van het parlement afkeren.

Kritiek dat alles wat uit Brussel of Straatsburg komt niet deugt deel ik niet. Economisch werkt het, maar politiek niet. Ik ben een voorstander van Europese integratie, maar niet zoals het door de huidige Europese bestuurslagen wordt vormgegeven. Zoals het vluchten in bijzaken omdat consensus over de hoofdzaak ontbreekt. Dat democratisch tekort deed me tegenstemmen bij het Euroreferendum. Tegenargument dat een nieuwe grondwet juist een voorwaarde was om verder te democratiseren is de Brusselse Catch-22. Mandatarissen zeggen, geef ons meer mandaat om ons minder mandaat te geven. Burgers zijn toch niet gek?

Foto: Zitting in het Europees Parlement te Straatsburg. © Europees Parlement