Jan Roos begeeft zich op glad Oekraïens ijs met zijn observaties over de kwestie Volodymyr Tsemach en zakt er glansrijk doorheen

Jan Roos laat in een column voor DDS zijn licht schijnen over de kwestie van de pro-Russische Oekraïense Volodymyr Tsemach die onverwacht op last van een Oekraïense rechtbank werd vrijgelaten, terwijl hij getuige en mogelijk dader is van het neerschieten van de MH17 in 2014. We kennen nog niet alle feiten, maar Jan Roos laat niet na om de feiten die we wel kennen verkeerd voor te stellen. Het lijkt er niet op dat hij met kennis van zaken praat en zich op enigerlei verdiept heeft in deze kwestie. Mijn reactie bij deze column:

Eens met de observatie dat er iets merkwaardigs aan de hand is met de  vrijlating van Volodymyr Tsemach. Of de Oekraïense autoriteiten hem toestaan om linea recta naar de Russische Federatie of de twee afgescheiden zogenaamde volksrepublieken in Oost-Oekraïne te vluchten valt af te wachten.

Misschien blijkt hij een leeuwerik aan een touwtje te zijn die door de Oekraïense geheime dienst SBU scherp in de gaten wordt gehouden in de hoop om meer informatie te verzamelen over zijn netwerk.

Tsemach lijkt geen belangrijke speler in dit dossier. Mogelijk is ook dat hij door ondervraging al alles heeft verteld wat hij wist en relevant was voor het onderzoek. Wellicht is gebleken dat zijn wederwaardigheden en contacten in het voorjaar en de zomer van 2014 toch niet zo bijster interessant waren als wordt vermoed.

Op de achtergrond van deze kwestie speelt de gevangenruil met de Russische Federatie. Aan Oekraïense kant zijn er onder meer de zeelui die in de Straat van Kerch gevangen werden genomen door de Russische Federatie en filmregisseur Oleg Sentsov die om politieke redenen in een Russisch schijnproces is veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf. Het is er de Oekraïense president Zelensky heel wat om te doen om deze Oekraïners naar thuis te brengen.

Het is vreemd dat Jan Roos stelt dat het ‘bijzonder vreemd’ is dat Oekraïne een van de deelnemers aan het internationale onderzoek naar het incident met de MH17 is. De rol van Oekraïne is volkomen in lijn met de richtlijnen van de ICAO en IATA zoals dat in Annex 13 wordt uiteengezet.

Klik om toegang te krijgen tot annex_13.pdf

Oekraïne in wiens territorium het ongeluk met de MH17 plaatsvond is de zogenaamde ‘State of Occurrence’. Hoofdstuk 5.1 zegt: ‘The State of Occurence shall institute an investigation into the circumstances of the accident and be responsible for the conduct of the investigation, but it may delegate the whole or any part of the conducting of such investigation to another State by mutual arrangement and consent. In any event the State of Occurrence shall use every means to facilitate the investigation.’ Dat delegeren is in de praktijk gebeurd omdat Oekraïne om praktische en politieke redenen (een deel van) het onderzoek aan Nederland heeft uitbesteed.

Het is dan ook onduidelijk waar Roos zijn kwalificatie op baseert dat het ‘bijzonder vreemd’ is dat Oekraïne deel van het onderzoek uitmaakt. Het is namelijk in lijn met de internationale richtlijnen. Het zou eerder ‘bijzonder vreemd’ zijn als het tegendeel waar was, namelijk als Oekraïne geen onderdeel van het onderzoek zou uitmaken. Het is bovenal ‘bijzonder vreemd’ dat Roos uitspraken doet over zaken waar hij aantoonbaar geen verstand van heeft.

Overigens, volgens de jaarlijkse rapportage over 2018 van Transparency International is niet Oekraïne (120/180), maar de Russische Federatie (138/180) het meest corrupte land van Europa. Waarbij de ontwikkeling in Oekraïne in de richting van minder, en in de Russische Federatie van meer corruptie gaat.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Column Jan Roos: Oekraïne laat MH17-verdachte vrij. Waarom? Wie dat weet, kan de werkelijke daders aanwijzen’ in DDS, 6 september 2019.

Advertentie

Surkov Leaks en Glazyev Tapes tonen inmenging Kremlin bij oorlog in Oekraïne aan. Maar Westerse media zwijgen

In een artikel voor Open Democracy besteedt Andreas Umland aandacht aan de Surkov Leaks en de Glazyev Tapes. Deze hacks tonen de betrokkenheid van het Kremlin bij het organiseren van de opstand in Oost-Oekraïne aan.  Ze weerleggen de suggestie dat het in Oekraïne een burgeroorlog betreft en bevestigen de inmenging en orkestratie van het Kremlin in een heuse Russisch-Oekraïense oorlog. Die alleen in het Westen nauwelijks die naam mag hebben. Vladislav Surkov en Sergey Glazyev zijn beide officieel adviseur van Putin.

De onthullingen tonen de nauwe betrokkenheid van medewerkers van president Putin aan in de aanloop naar de recente ontwikkelingen van februari en maart 2014 in Oekraïne, en kort daarna. Ze maken duidelijk dat de zogenaamde burgeroorlog in de zogenaamde Volksrepublieken Donetsk en Loehansk en op de Krim geen reactie was op de Oekraïense opstand (Euromaidan), maar er aan vooraf ging. Met andere woorden, het was een door het Kremlin met behulp van Russische speciale troepen georganiseerde en op touw gezette geheime operatie die tot bezetting door Russische troepen van grote delen van Oekraïne had moeten leiden. Maar dat mislukte omdat de Russisch sprekende Oekraïeners niet warm liepen voor deze agitatie door het Kremlin. Hun ‘bedreiging’ zou een voorwendsel voor een militaire invasie zijn geweest. De ‘burgeroorlog’ was plan B.

Umland stelt de vraag waarom de lekken in de Westerse media zo weinig aandacht kregen. De wereld gonsde de afgelopen maanden over de door WikiLeaks gelekte Podest Emails die de kansen van Hillary Clinton op het presidentschap hielpen verkleinen. Volgens Amerikaanse inlichtingendiensten een actie waarbij Russische hackers en overheidsdiensten waren betrokken. Westerse media pikten dat gretig op. Maar de Surkov Leaks en de Glazyev Tapes kregen weinig tot geen aandacht. Terwijl ze belastender zijn dan de Podesta Emails.

Het is merkwaardig dat als het lekken betreft die het Kremlin in diskrediet brengen Westerse media zo goed als zwijgen. Een verklaring kan zijn dat Russische veiligheidsdiensten professioneler opereren dan Oekraïense. Ook door het verschil aan middelen en financiën. Of dat bij Westerse establishment media te weinig expertise en menskracht voorhanden zijn om Russisch-talige berichten correct te duiden. Gevoegd bij het feit dat de aandacht ervoor commercieel weinig oplevert. Ook oppert Umland dat het mogelijk is dat een deel van de Oekraïense politiek of overheidsdiensten geen belang heeft bij openheid. Want dat er nog steeds mollen hoog in de Oekraïense politiek en overheid opereren die nog in hoge mate ge-Sovjetiseerd is leidt geen twijfel.

De EU in Brussel en in de hoofdsteden van de EU-lidstaten zou er verstandig aan doen om beter dan nu te beseffen en in het openbaar te erkennen hoe veelomvattend de inmenging van het Kremlin in Oekraïne is. En hoe ondermijnend dat uitpakt. Daardoor kan dit land maar steeds geen goede start maken op weg naar democratisering en hervorming. Deels heeft Oekraïne dat aan zichzelf te wijten, maar deels wordt dat veroorzaakt door de Russische militaire interventies en de Russische inmenging tot op het hoogste niveau in de Oekraïense politiek. De EU moet beseffen dat de afspraken van Minsk niet bedoeld kunnen zijn om een agressor te belonen. Het Kremlin als partij die zegt geen partij te zijn in Oekraïne claimt een speciale status voor de zogenaamde Volksrepublieken die het zelf heeft gecreëerd op het grondgebied van een ander land. Dat is volkenrechtelijk onaanvaardbaar. Zelfs in de pragmatische of neorealistische opvatting van geopolitiek.

Russische majoor in Oekraïne op heterdaad betrapt. Het Kremlin ontkent

Euronews spreekt Vladimir Starkov die op 25 juli werd gearresteerd met een vrachtwagen vol munitie bij het Berezove checkpoint. Hij was van Donetsk op weg naar het dorp Yasne in het door het Russische hybride leger gecontroleerd gebied maar raakte de weg kwijt en werd onderschept door een Oekraïense patrouille.

Starkov geeft toe dat hij bij zijn arrestatie majoor in het Russische leger was: ‘At the time of I was detained, I was a regular serviceman in the armed forces of the Russian Federation with the rank of Major. I was chief of missile and artillery weapons service in the military unit in the Russian city of Novocherkassk.’ Hij vertelde tevens munitie te vervoeren die niet in Oekraïne, maar wel in de Russische Federatie wordt geproduceerd.

Maakt de zoveelste getuigenis van een in Oekraïne gevangen genomen Russische militair iets uit? Euronews kreeg gevraagd om commentaar geen antwoord van het Russische ministerie van Defensie en de Russische ambassade in Kiev. Het Kremlin ontkent stelselmatig dat er militairen als onderdeel van het Russische leger in Oekraïne opereren. Ondanks bewijzen van het tegendeel. Starkov wordt beschuldigd van terrorisme. Het wrange is dat de ontkenning van het Kremlin hem de bescherming ontneemt van het oorlogsrecht.

In de Russisch-Oekraïense oorlog vechten militairen tegen burgers

‘Autoriteiten vullen hun zakken en maken ons schuldig’, zo zegt een inwoonster van Avdiivka in de provincie Donetsk dat onder controle van het Russische hybride leger staat. Tegenstellingen zijn soms oorzaak, soms gevolg van de oorlog. Meestal lopen in oorlogen oorzaak en gevolg door elkaar heen. Niemand, maar zeker de bevolking weet dan nog precies waarom de oorlog ooit begon en wat het doel er ook al weer van was.

Wraak, haat, oorlogswinst en machismo voeden de militairen. Zeker de aanvallers gedragen zich als kinderen met hun militair materiaal, vlaggen, uniformen en bravoure. De grootste tegenstelling zit ‘m niet in de strijd tussen partij A en B die met hun bommen en granaten elkaar bestoken, maar tussen militairen en burgers.

De bevolking is machteloos in een oorlog waar het niet om heeft gevraagd en die hun alleen maar materiële en immateriële schade berokkent. Elk land zou in onbewoonde gebieden verplicht een speelterrein voor militairen met een teveel aan testosteron moeten inrichten. Dan kunnen ze in hun zandbak met elkaar spelen.

 

 

Zin van de Russisch-Oekraïense oorlog volgens 80-jarige vrouw

Een 80-jarige vrouw uit Mariynka in de Donbas vraagt zich af wat de zin van de Russisch-Oekraïense oorlog is. Wie hebben de Russen gevraagd om Oekraïne binnen te vallen? Zij niet. Wat hebben de Russen te zoeken in haar streek? Het pro-Oekraïense kanaal Free Donbas tekent het op en maakt haar verhaal tot onderdeel van de informatieoorlog. Vol sentiment. Maar deze vrouw stelt wel de goede vragen. Waarom vechten er mensen in haar achtertuin die suggereren dat namens haar te doen? Waarom wordt ze aan het eind van haar leven opgezadeld met de machtsstrijd van anderen? De vraag die ongenoemd blijft: waarom grijpt de internationale gemeenschap niet in om mensen als deze oude vrouw te beschermen? Zij wordt weloverwogen vergeten.

Cultureel platform ‘Izolyatsia’ verhuist naar frontstad Mariupol

Op 9 juni 2014 bezetten pro-Russen van de zelfbenoemde ‘Volkskrepubliek Donetsk’ het cultureel platform
Izolyatsia in Donetsk om er een detentie- en trainingscentrum van te maken. Gebouwen werden geplunderd ondanks afspraken met separatistische leiders. Zie hier. Het tijdelijk naar Kiev uitgeweken Izolyatsia profileert zich als een cultureel centrum en zegt tegen het pro-Oekraiense Ukraine Today geen partij te kiezen, maar bruggen te willen bouwen tussen bevolkingsgroepen. Het is aangesloten bij de Europese stichting Trans Europe Halles dat het ondanks het streven naar neutraliteit een West-Europees profiel geeft. Izolyatsia zegt naar Mariupol te willen verhuizen. In Oekraïne beïnvloeden cultuur en politiek elkaar. Kunst doet ertoe.

Foto: Schermafbeelding van izolyatsia.org/en, 11 juli 2015.

Protest ‘On Vacation’ in Russische paviljoen op Biënnale Venetië

Het paviljoen van de Russische Federatie op de 56ste editie van de tweejaarlijkse Biënnale van Venetië is een soft target. Zoals de Oekraïense Krim dat in maart 2014 voor het Russische leger was. Zogenaamde groene mannetjes met onbestemde camouflagepakken zonder onderscheidingstekens handelden in strijd met de Geneefse Conventie. Ze zouden in hun vakantie de Krim bezetten, probeerde het Kremlin het voor te stellen. Rusland voert in Oekraïne al ruim een jaar een oorlog die het geen oorlog wil noemen. Naar verwachting begint komende week na de overwinningsparade van 9 mei in Moskou de derde escalatie van deze oorlog.

Oekraïense activisten die als nieuwerwetse guerillagirls niet tegen seksisme, maar tegen de Russische agressie ageren en zich On Vacation noemen bezetten het door kunstenaar Irina Nakhova ingerichte Russische groene paviljoen. Vredelievend, dat dan wel weer. Het op een kunstzinnige manier belachelijk maken van militarisme, machismo en agressie tussen landen zou de oorlog moeten vervangen. Met onwennigheid en lacherigheid op de koop toe. Mykhailo Glubokiy, manager van het Donetsk art project Izolyatsia legde het vast op video.

Parade of parodie van milities in Donetsk op 2 mei 2015?

De muziek is beter dan de parade. Bij nader inzien een zielige ogende optocht van een zooitje ongeregeld. Nietszeggend theater dat zo leeg is dat het er weer veelzeggend op wordt. Op 2 mei 2015 in Donetsk, Oekraïne. Of hoe het tegenwoordig genoemd wordt. Separatisten profileren zich als strijdvaardig. Leven ze over een jaar nog? Ach, het valt allemaal te billijken. Zo zijn sommige mannen. Wie een paar jaar in militaire dienst gezeten heeft, zal weinig begrijpen van dit martiale geparadeer. Moet dat het zijn? Schijn door schijn?

Simon Ostrovsky (Vice) interviewt Aleksandr Zakharchenko (DPR)

De vraag die niet gesteld mag worden is de meest interessante. Simon Ostrovsky interviewt de in Donetsk geboren Aleksandr Zakharchenko. Leider van de zogenaamde Volksrepubliek Donetsk (DPR) in Oost-Oekraïne. Waarom kreeg Vice News toestemming om hem te interviewen? Zoals in elke oorlog doen geruchten de ronde dat Zakharchenko ontslagen dreigt te worden. Door het Kremlin dat in Donetsk en Luhansk aan alle touwtjes trekt zonder dat toe te willen geven. In 2014 ontsloeg Moskou de toenmalige Russische leiders van de DPR Igor Girkin en Aleksandr Borodai om de leiders te disciplineren en de opstand een Oekraïens gezicht te geven.

Zolang Moskou de eigen betrokkenheid ontkent kan Zakharchenko niet toegeven dat er reguliere Russische troepen in Oekraïne vechten. De veldslagen bij Ilovaisk en Debaltseve konden uitsluitend gewonnen worden doordat Russische stoottroepen Oekraïne in en uit werden gevoerd. Naast de Russische ondersteuning ter plekke. Zwakte van de zogenaamde Volksrepublieken is dat ze de inwoners weinig bieden aan staatsvorming.

Er is geen perspectief. Er wordt vernietigd, niet opgebouwd. Ostrovsky legt in de kleine marge die hij heeft daarop het accent. Naast de voor de hand liggende onderwerpen als de MH17 en de Russische betrokkenheid. Die niet genoemd mag worden. Maar toch wordt genoemd. Zakharchenko stelt zich voor z’n doen redelijk op.

Bloomberg: Niemand gelooft dat oorlog Oekraïne voorbij is

Ryan Chilcote van Bloomberg Business bezoekt Donetsk. Hij neemt onder meer de woestenij van het vliegveld van Donetsk in ogenschouw. Chilcote ontmoet niemand aan beide zijden van de frontlinie die denkt dat de strijd over is. De oorlog gaat verder. Inclusief de vernietiging. Met talloze video’s als deze in het vooruitzicht.