Geert Wilders en Abdullah Gül zijn voor velen een inspiratie en een voorbeeld

Heeft de Turkse president Abdullah Gül geklaagd over intolerantie? Wilders zegt het in een tweet: ‘Turkse humor: christen-pester, koerden-mepper, hamas-vriend en islamist Gul klaagt over intolerantie.’ Minister Rosenthal noemde dit op kamervragen van Frans Timmermans (PvdA) tijdens het Vragenuurtje ‘weinig fraai en weinig gastvrij‘. President Gül en Geert Wilders zien elkaar als intolerant en discriminerend.

Ze hebben groot gelijk, want ze zijn allebei intolerant en discriminerend. Waarbij Abdullah Gül islamofobie verwart met religiekritiek. De vrijheid van godsdienst is in Nederland groter dan in Turkije, ook voor moslims. Maar het is nu eenmaal de intimidatie door islamitische landen van de OIC om elke kritiek als islamofobie te bestempelen. Waarbij ze de meningsuiting beknotten, zelfs binnen de Verenigde Naties. Wilders gooit alle moslims op een hoop en vergeet in welke uiteenlopende stadia van emancipatie en individualisering ze zijn.

Twee hardliners als Abdullah Gül en Geert Wilders hebben ons niets te bieden. De tragiek is dat Nederland de een met pluimstrijkerij moet ontvangen alsof-ie een democraat is en een hart voor zijn eigen minderheden heeft. En de ander het tegengeluid dat president Gül anders van alle kanten zou krijgen ongeloofwaardig maakt door zijn eigen geluid. In hun gekef en gemep heffen ze elkaar op tot volledige nietszeggendheid.

Maar in hun ideologie hebben zowel Gül als Wilders iets authentieks. Ze staan waarvoor ze staan. Wat dat ook is. Triest is pas het Nederlandse staatshoofd dat mooie woorden moet liegen: ‘Voor velen is uw land een inspiratie en een voorbeeld.’ Dat kan op vele manieren opgevat worden. Maar het hoort bij haar functie. En het Nederlandse bedrijfsleven wringt zich in bochten om in de Turkse politiestaat een graantje mee te pikken. Gül en Wilders menen ten minste wat ze zeggen. Hoewel velen het onzin vinden wat ze zeggen. Het is niet anders.

Foto: Staatsieportret bezoek Turkse president Gül en zijn vrouw aan Nederland, 17 april 2012. Credits ANP

Stelen Jack de Vries en Hans Hillen van de armen en geven ze aan de rijken?

Voormalig staatssecretaris van Defensie Jack de Vries ziet begin 2011 de overheid als een bedrijf. Die houding van politici om de burger niet langer als onderdeel van de staat te zijn, maar als klant vergroot de afstand die dit type politiek tot de burger aanneemt. De Vries vergroot de kloof met de burger. Zijn vergelijking dat-ie Julian Assange niet als een Robin Hood ziet is een slag in de lucht. Assange claimt dat niet en de vergelijking met een bedrijf gaat mank omdat Assange geen overheidsambtenaar is, maar een buitenstaander.

De Vries gaat in de Haagse politiek door voor gewiekst met een reputatie als goede spindoctor voor Jan-Peter Balkenende. Hij is sinds juni 2011 lobbyist voor de JSF bij het ‘communicatiebureau’ Hill & Knowlton. In landen die dat reguleren is zo’n snelle overstap van beleidsmaker naar lobbyist niet toegestaan. In Nederland wordt deze voormalige staatssecretaris geen strobreed in de weg gelegd om de JSF erdoor te helpen drukken.

Minister van Defensie Hans Hillen is een andere voormalige spindoctor van het CDA die gaat voor de JSF. Als afleiding zegt-ie dat het er minder dan 85 kunnen zijn. Waarom Nederland de JSF moet aanschaffen blijft onduidelijk. Het project loopt vertraging op, het initiële budget is al met 45% overschreden en de toestellen worden steeds duurder. Aanschafprijs en onderhoud gedurende 30 jaar brengt het totaal aan levensduurkosten op minimaal 14,6 miljard euro voor 85 toestellen. Waar blijft de Nederlandse Robin Hood?

Piraten botsen met BREIN over intellectueel eigendom en kiezen tegenaanval

In Nederland kan hoogleraar intellectuele eigendomsrecht Dirk Visser aan de Universiteit van Leiden tevens partner zijn bij het commerciële advocatenkantoor Klos, Morel, Vos & Schaap. Zonder dat dit klaarblijkelijk zijn academische onafhankelijkheid schaadt. Het kantoor is gewijd aan de praktijk van het intellectueel eigendomsrecht en sinds haar oprichting toonaangevend op dit gebied. Dirk Visser volgt in 2003  zijn toenmalige kantoorgenoot bij Stibbe Feer Verkade op als hoogleraar. Het hoofd Juridische Zaken van de Stichting BREIN Bastiaan van Ramshorst werkt tot 2010 bij Klos, Morel, Vos & Schaap en daarvoor bij Stibbe.

Zo’n advocatenkantoor wordt dus in de arm genomen door de Stichting BREIN dat expertise inkoopt. Jurist en publicist Jeroen de Kreek wijst de verstrengeling af: ‘Dirk Visser is niet zuiver op de graad in verband met zijn wetenschappelijke onafhankelijkheid, rol in het onderwijs en belangenbehartiging voor BREIN c.s.‘ Jeroen de Kreek ontkent de Holocaust, roept politieke tegenstand op en verliest daardoor aan geloofwaardigheid. Maar hij volgt trouw de rechtsgang en rechtsontwikkeling over intellectueel eigendom en doet daar verslag van.

‘Internetadvocaat’ Christiaan Alberdingk Thijm pleit evenmin voor een verbod, maar voor vergoedingsrecht. Hij zegt in 2009 voor de VPRO-radio: Die discussie splitst de deelnemers grofweg in twee kampen. In het eerste kamp vinden we Nederland op dit moment, dat koers zet richting het zogenaamde verbodsrecht. (..) Als deskundige sprak hij onlangs de werkgroep auteursrecht toe. “Bij vergoedingsrecht kan een auteur niet verbieden, maar wel incasseren via de organisatie die namens alle auteurs een vergoeding voor gebruik vraagt. De radio is een sprekend voorbeeld. Een muzikant kan het draaien van zijn muziek niet tegenhouden. Het radiostation is op haar beurt verplicht te betalen voor het ten gehore brengen van muziek.

BREIN gaat door met verboden eisen via de rechter. Provider XS4all hekelde al eerder het machtsmisbruik van BREIN en de aantasting van de internetvrijheid. Het recht om vergoedingen voor intellectueel eigendom te eisen stuit niet zozeer tegen de borst, maar de grove methoden die BREIN hanteert. Dit weekend eiste BREIN onder dreiging van een dwangsom van 10.000 euro per dag de verwijdering van zogenaamde proxy’s op de site van een politieke partij, de Piraten. De Piratenpartij bond tijdelijk in, maar kiest nu de tegenaanval. Ze is een procedure gestart om de Stichting BREIN te dagvaarden in een zogenaamd executiegeschil.

Het stoort de Piraten dat ze nota bene als politieke partij niet gehoord werden bij de Haagse rechter terwijl BREIN alle ruimte kreeg. Da’s geen rechtsgelijkheid: De Piratenpartij maakt onder andere bezwaar tegen het feit dat de rechtbank ons uitdrukkelijke en valide verzoek om gehoord te worden naast zich neer heeft gelegd. Dit steekt te meer daar Brein zelf wel in staat gesteld is geweest om met een aangepaste eis te komen nadat ons grijsmakingsverzoek in eerste instantie succesvol was. In Praag kwamen afgelopen weekend Europese Piraten bijeen om zich te verenigen. Ze krijgen steeds meer kansen zich te profileren en aan steun te winnen.

Foto: op http://tpb.piratenpartij.nl/ spreken de Piraten de sympathisanten van andere politieke partijen toe. Verder tips om verder te surfen richting Pirate Bay. De zogenaamde generieke proxy is niet aangepast, 15 april 2012

Schuldvraag Fortis leidt aan Nederlandse bijziendheid

Gehakketak over de vraag wie verantwoordelijk is voor de miljardenverliezen bij de splitsing van Fortis in 2008 is een onwerkelijke discussie. Alsof politici, volksvertegenwoordigers, bewindslieden en ambtenaren in een kamer zich verliezen in een debat over de vraag wie er het laatst binnenkwam. Er daarmee aan voorbijgaand dat ze niets in de kamer te zoeken hebben. Ze hadden er met z’n allen buiten moeten blijven.

De Vlaamse krant De Morgen reconstrueert naar aanleiding van het in Nederland opgelaaide debat ‘hoe Wouter Bos de Fortismatch verloor.’ In een hoge versnelling gebracht door het uitbrengen van het rapport van de Commissie-De Wit 2. In Nederland groeperen voor- en tegenstanders zich langs partijlijnen. De SP beschuldigt voormalig PvdA-leider Bos. Voormalig VVD-leider Gerrit Zalm die door Bos in 2008 als baas van ABN-AMRO werd aangezocht neemt het weer op voor Bos. En voormalig premier Jan-Peter Balkenende zwijgt.

Volgens De Morgen loopt op 28 september 2008 het regeringscentrum vol met Belgische, Luxemburgse en Franse bestuurders die Fortis willen redden. Bos die lucht krijgt van de gesprekken dient zich aan. ‘Hij was boos dat de Belgen, samen met de Luxemburgers, een deal aan het bedisselen waren achter de rug van de ‘Hollanders‘, aldus de reconstructie. De Belgen zijn verbaasd. ‘Maar eigenlijk was dat best goed nieuws”, zegt een expert. “Wij waren al begonnen met het opstellen van een persmededeling waarin stond dat de Belgische en Luxemburgse overheid alles zouden doen om Fortis te redden. De Belgische premier en vicepremier zijn enorm verrast dat Bos wil betalen.

Het argument dat Bos de implosie van Fortis of zelfs van het Europese financiële systeem voorkomen heeft is potsierlijk. De verantwoordelijkheid lag namelijk in handen van de Belgen en zij waren bezig met een reddingspoging van alle onderdelen van Fortis. Bos diende zich aan omdat-ie dacht gepasseerd te worden en ging daarom naar Brussel. Bos’ onwetendheid en ongeduld hebben Nederland op hoge kosten gejaagd en ons land opgezadeld met onnodige risico’s. De Belgen kenden het dossier beter en hadden zich beter voorbereid. Het was hovaardig van Bos om te denken dat-ie het beter wist. Hij had op de Belgen moeten vertrouwen.

Jan-Peter Balkenende zwijgt omdat-ie met de toenmalige Belgische premier Yves Leterme in de finale onderhandelingen 16,8 miljard euro voor de Nederlandse poot van Fortis bood. Waar later miljarden aan stroppen bijkwamen. Balkenende heeft zich ook gecommitteerd. De Tweede Kamer liet zich buiten spel zetten en onmachtig maken. Nu bazelen alle partijpolitici in die ene kamer waar ze verzameld zijn over de schuldvraag. Ze beseffen niet hoe bijziend ze zijn. Ze hebben allen schuld, maar Wouter Bos het meest.

Foto: © belga. 28 september 2008: De toenmalige Belgische premier Yves Leterme (CD&V), ex-minister van Financiën Didier Reynders (MR), voormalig bestuursvoorzitter van Fortis Filip Dierckx en Wouter Bos (PvdA), destijds Nederlands minister van Financiën, schudden elkaar de hand na het bereikte akkoord.

Irshad Manji vindt moslims het grootste probleem van de islam

Irshad Manji  is een Canadese schrijfster, journaliste en activiste van Egyptische en Gujarati afkomst. Zij ijvert voor de modernisering van de islam en is een uitgesproken feministe. Aldus Wikipedia. Nauman Janjua legt in De Volkskrant uit waar Irshad Manji voor staat. En veroordeelt tegelijkertijd de ‘haatimam’ Haitham al-Haddad. In de Zweedse-Noorse talkshow Skavlan praat Manji met de Noorse Fredrik Skavlan over de islam.

Irshad Manji houdt haar vijf vingers omhoog en vraagt welke vinger naar de moslims zelf wijst. Da’s een echo van de vraag in het debat of de islam een religie van vrede is als de tegenstanders van de stelling opmerken dat moslims altijd de schuld op anderen afschuiven, maar nooit aan zelfreflectie doen. Kritiek krijgt Manji ook.

Usman Ahmedani reageert indirect op deze stelling en stelt dat moslims niet enkel vast te pinnen zijn op hun religieuze identiteit. Dat klopt, maar vanuit die identiteit laat-ie na een begin te maken met zelfreflectie en zorgt-ie zo voor een afleiding. Ahmedani stelt dat er een disproportionele fixatie op de kwalen van de islam bestaat en vraagt zich zelfs of of dit in het Westen een politieke truc is om dieperliggende angsten te verhullen. Ook daarin heeft-ie gelijk, maar opnieuw laat-ie de kans op zelfreflectie en zelfkritiek liggen. Een en ander geeft aan hoe gelaagd de vraagstelling over het ontbrekende zelfonderzoek van moslims is.

Irshad Manji steekt als moslimvrouw de hand in eigen boezem, maar staat vermoedelijk toch te veel aan de zijlijn van de islam om veel invloed uit te oefenen. Voor een Nederlands publiek zegt ze eigenlijk weinig opzienbarends. ‘Handsome‘ Fredrik Skavlan verwoordt politiek correct denken dat ouderwets oogt.

Ontpolderen Hedwigepolder vervreemdt Zeeuwen van de Haagse politiek

Update 8 mei 2018: Omroep Zeeland in een bericht: ‘Het actiecomité Red Onze Polders staakt het verzet tegen de ontpoldering van de Hedwigepolder. Twaalf jaar lang heeft het comité geprobeerd de ontpoldering tegen te houden, maar dat is niet gelukt. Zaterdag 26 mei worden alle spandoeken uit die afgelopen jaren verbrand.’ Lees onderstaande reacties over een debat dat niet ging waarover het zou moeten gaan en de bedenkelijke rol van de natuurorganisaties die vuile zaak maakten met het Antwerpse havenschap en de Belgische overheid. En lees het boek ‘Dit is mijn hof’ van Chris de Stoop die zijn pijlen vooral richt op de groenen, en minder op de havenbaronnen die de keten van onteigeningen, ontpolderingen en natuurcompensaties in gang zetten. 

De Hedwigepolder dreigt voor eenderde deel ontpolderd te worden. Als Zeeuws-Vlaming heb ik daar andere gedachten bij dan ik normaal zou hebben. Ik kan me vinden in de bezwaren van de Zeeuwen om geen land terug te geven aan het water. Het doorsteken van de op Deltahoogte gebrachte zeedijk die voor veiligheid zorgt voelt tegennatuurlijk aan. In Zeeland speelt altijd de relatie tot de overkant mee. Antwerpen stelt met een zak geld het eigenbelang veilig, zo is de gedachte. Cynisch is dat het oprukken van de Antwerpse haven tot aan de grens onder het mom van natuurherstel mogelijk wordt. Dat maakt Zeeland wantrouwend.

Staatssecretaris en CDA’er Bleker heeft de Europese Commissie een voorstel gestuurd voor natuurherstel in de Westerschelde waarmee tweederde van de Hedwigepolder gespaard blijft. Vanwege natuurherstel zou de polder onder water gezet moeten worden. De regering claimt dat Nederland hiermee voldoet aan de Vogel- en Habitatrichtlijn. Bleker verwacht dat hiermee alle bezwaren van de Europese Commissie worden weggenomen. Bleker beloofde om de Hedwigepolder te sparen, maar moet nu onder druk van de EU zijn belofte breken.

Het is nog niet zeker of de Tweede Kamer akkoord gaat. CDA-‘dissident’ en Zeeuws kamerlid Ad Koppejan verklaarde altijd zijn voeten in de klei te zetten tegen ontpoldering. Ook hij breekt zijn woord. Statenlid Johan Robesin van de Partij voor Zeeland overlegde met Mark Rutte en gaf zijn stem aan de coalitie in de Eerste Kamer als er niet ontpolderd werd. Hij voelt zich nu belazerd. De PVV en SP blijven tegen ontpoldering. PvdA, GroenLinks en D66 vinden eenderde ontpolderen te weinig. Maar ook partijen kunnen hun belofte breken.

Foto: Leden van het actiecomité Red onze Polders voeren actie. © ANP

Overheid heeft geen recht anticonceptie verplicht te stellen

Het onderzoeksprogramma van de VARA Zembla besteedt aandacht aan een onderwerp dat het lastig noemt. Mag de overheid ouders die niet voor zichzelf kunnen zorgen verbieden kinderen te krijgen? In een persbericht merkt Zembla ‘Verslaafde moeders, psychiatrische patiënten, verstandelijk gehandicapten‘ aan als probleemgroep. Volgens Zembla zeggen deskundigen uit jeugdzorg, psychiatrie en de rechterlijke macht dat er wetgeving moet komen ‘die in het uiterste geval ongeschikte ouders kan verplichten tot anticonceptie‘.

KNMG reageert met een persbericht onder de titel KNMG: geen anticonceptie onder dwang. Volgens de artsenorganisatie kleven er principiële en praktische problemen aan de oplossing die in de uitzending van Zembla wordt geschetst. KNMG pleit voor terughoudenheid omdat de integriteit van het menseljk lichaam in het geding is. Daar mogen anderen niet over oordelen. De maatregel van verplichte anticonceptie is in strijd met de fundamentele mensenrechten. KNMG vreest ook voor een hellend vlak. Who’s next?

In de uitzending zegt Pieter van Vollenhoven dat de overheid de verantwoordelijkheid heeft om kinderen van probleemgevallen te beschermen. Vorig jaar rapporteerde deze voormalig voorzitter van de Onderzoeksraad van Veiligheid met zijn raad over 27 gevallen van  kindermishandeling met bijna fatale afloop. Specialisten op het gebied van jeugdzorg en geestelijke gezondheidszorg onderschrijven het standpunt van Van Vollenhoven.

De welzijns- en gezondheidswerkers schieten niet alleen door in hun zorg, ook hun analyse schiet ernstig tekort. Slachtoffers zijn er altijd. Deze deskundigen ontlopen hun verantwoordelijkheid. Kinderbescherming moet in individuele gevallen kinderen beschermen. Verplichte anticonceptie ‘in het uiterste geval’ van ouders uit probleemgroepen laat die individuele benadering los. Het is evenmin in te zien hoe zo’n algemene maatregel past bij de beroepsregels van artsen om het belang van alle patiënten voorop te stellen en te eerbiedigen. Verslaafde moeders, psychiatrische patiënten en verstandelijk gehandicapten verdienen zorg.

De vraag over verplichte anticonceptie van probleemgroepen gaat ook over de rol van de overheid in onze samenleving. Hoeveel verantwoordelijkheid moet de overheid hebben? Zembla omschrijft een onderwerp als lastig dat simpel is. Zoals de KNMG puntig en zakelijk in het persbericht zegt. De oproep van Van Vollenhoven en consorten past in de roep om regelgeving en overheveling van steeds meer macht naar de overheid. Maar het perkt burgerrechten in en da’s de verkeerde richting die Van Vollenhoven voorstaat. Een algemene regel om hele doelgroepen te verbieden kinderen te krijgen gaat te ver, is onnodig en strijdig met de grondrechten.

Foto: De Stem, 21 september 2009. Met intensieve begeleiding mogen de verstandelijk gehandicapte ouders hun baby Hendrikus zelf opvoeden. In sommige gevallen biedt begeleiding echter geen soelaas. De PvdA wil gedwongen anti-conceptie bij verslaafde en verstandelijk gehandicapte moeders mogelijk maken. foto Raphaël Drent/GPD.

Nederlanders laten zich door Turkije censureren. En ontkennen censuur.

Zelfcensuur is erger dan censuur. Want het is censuur die verinnerlijkt is en niet opgelegd wordt. Op 11 april besteedde Anton de Goede van VPRO-radio aandacht aan twee gevallen van zelfcensuur. Die niet toevallig allebei met Turkije te maken hebben. Want de Turkse overheid bemoeit zich graag met kunst en heeft een lange arm die tot in Nederland reikt. Vervolgens sprong GeenStijl er gretig op in onder het mom van moslimcensuur. Maar GeenStijl richt de pijlen de verkeerde kant op. Was dat maar aan de orde, het is erger.

In het Rijksmuseum heeft directeur Wim Pijbes een spotprent uit 1683 na onrust in de Turkse media en consultatie met de Turkse ambassade van een bordje met een verklarende tekst voorzien. Het zegt dat het museum een volledig beeld van de geschiedenis geeft, maar ‘Dit betekent echter niet dat het Rijksmuseum de betekenis van de prent onderschrijft‘. De prent is te zien op de tentoonstelling Ottomania over 400 jaar diplomatieke betrekkingen tussen Nederland en Turkije. Het verbeeldt de Ottomaanse sultan ziek in bed na de nederlaag van de veldslag voor Wenen in 1683. Aan zijn voeteneind wordt een koran als toiletpapier gebruikt.

In Utrecht zijn samenstellers van een tentoonstelling over Turkse strips en cartoons ‘Turkatoon‘ in de hal van het stadhuis door de gemeente gevraagd om geen ruige strips en cartoons te tonen. Aldus samensteller van De Inktpot Albo Helm die in een gesprek met Anton de Goede verklaart ‘licht gecensureerd’ te zijn. Mede omdat de hal een openbare ruimte is zegt Helm te hebben ingebonden. Een dag later spreken Helm en een woordvoerder van wethouder Lintmeijer desgevraagd door het ND de eerdere uitspraken van Helm tegen.

In 2011 kreeg het satirische Harikiri een boete van 150.000 Lira (=63.000 euro) omdat drie tekeningen ongepast zouden zijn en werd de verkoop aan minderjarigen verboden. De hoogte van de boete maakte verdere verschijning onmogelijk. Deze tekeningen zijn nu niet te zien op de Utrechtse tentoonstelling. Ze hadden duidelijk kunnen maken welke cartoons de Turkse overheid beboet en met economische middelen uit de publieke ruimte verwijdert. Waarom er niet gekozen is voor de voor de hand liggende oplossing om de blootplaatjes in een apart kabinetje te tonen om kinderogen niet te beschadigen of van een extra gordijn te voorzien is waarschijnlijk te wijten aan de onhandigheid en onervarenheid van de samenstellers.

Al met al resteert er geen mooi beeld van de Nederlandse culturele elite. De zelfverzekerdheid, ambitie en moed ontbreken om zich autonoom op te stellen. Los van politieke druk door de Turkse media en overheid of Nederlandse overheden. En of we in het Rijksmuseum voortaan bijschriften kunnen verwachten die aangeven of de directie de betekenis van een object wel of niet onderschrijft blijft de vraag. Het zou consequent zijn.

Foto 1: Spotprent uit 1683 over het Beleg van Wenen die in betekenis niet wordt onderschreven door het Rijksmuseum

Foto 2: Omslag van het Turkse satirische tijdschrift Harakiri dat in 2011 werd beboet en daarna niet meer kon verschijnen

Mensenrechtentulp beschermt Ni Yulan niet tegen Chinese rechteloosheid

Aan de Chinese advocate en mensenrechtenactiviste Ni Yulan werd vorig jaar de Mensenrechtentulp 2011 toegekend. Dat gebeurt in beginsel door een onafhankelijk jury, maar volgens HP/De Tijd probeerde een lid van de regering Rutte de jury te beïnvloeden de prijs niet aan Ni Yulan toe te kennen. Naar verluidt zou de toekenning op bezwaar stuiten van de Chinese ambassade in Den Haag. Het is een raadsel hoe de Chinese ambassade hiervan op de hoogte was en een gotspe dat vermoedelijk minister Uri Rosenthal een onafhankelijke jury probeerde te beïnvloeden naar aanleiding van bezwaren van de Chinese ambassade.

Eerder zou de prijs in december 2011 tijdens een conferentie over internetvrijheid in Den Haag worden toegekend. Zo’n forum waar beleidsmakers over buitenlandse vrijheid van anderen spreken, maar heimelijk de binnenlandse vrijheid inperken. Door toedoen van Buitenlandse Zaken werd de toekenning uitgesteld. De familie van Ni Yulan zou bezwaar maken. Juryvoorzitter Ciska Dresselhuys was niet blij met de gang van zaken, en ook niet met de reden die Buitenlandse Zaken gaf voor het opschorten van de prijs. Uiteindelijk werd de Nederlandse Mensenrechtentulp op 31 januari 2012 in Den Haag uitgereikt aan een lege stoel.

Kamerlid Alexander Pechtold (D66) kondigde aan de kwestie te blijven volgen. Vandaag heeft-ie kamervragen gesteld naar aanleiding van de recente veroordeling van Ni Yulan tot 2 jaar en 8 maanden gevangenis omdat ze ‘een verstoring veroorzaakt zou hebben’. Haar man Dong Jiqin kreeg 2 jaar straf. Pechtold vraagt minister Rosenthal of door de toekenning van de Mensenrechtentulp Nederland aan de gehandicapte Ni Yulan een morele verplichting heeft om toe te zien op de rechtsgang en de correcte behandeling van de activiste en haar man. Frans Timmermans (PvdA) vraagt in aanvullende vragen om verdere actie door Nederland en de EU.

Antwoorden over Oud-Amelisweerd pleiten voor Chinahuis

Schriftelijke vragen van de VVD’er Jesper Rijpma over Museum Oud-Amelisweerd zijn beantwoord. De antwoorden van het College benadrukken het belang van het Chinese behang en de contacten daarover met Chinese overheden en bedrijven. Het perspectief dat door de vragen heenschemert komt neer op een pleidooi voor de oprichting van een Museum voor Chinoiserie zoals dat ook hier een half jaar geleden werd bepleit.

Eerder al hield de bestuursvoorzitter van de Stichting Museum Oud-Amelisweerd James van Lidth de Jeude op de RIA over Oud-Amelisweerd van 31 januari 2012 een betoog dat het belang van de China voor onder meer de fondsenwerving aanprees. Zijn argumentatie kwam toen uit bij de economische relatie met China. Alsof-ie een Museum voor Chinoiserie toejuichte. De provincie Utrecht kent een jumelage met de provincie Guangdong en op Chinees regeringsniveau lijkt Oud-Amelisweerd prominent in beeld. Zoals de antwoorden suggereren.

Waar laat die aandacht voor China, de economische kracht van de Chinezen en de mogelijkheden tot internationale samenwerking tussen Nederland en China de Armando Collectie? Sinds 2010 is het belang van Armando geleidelijk afgeschaald. Wat eerst een Armando Museum zou worden, werd toen een Museum dat de Armando Collectie huisvestte en draagt nu het perspectief in zich van een museum dat het bestaansrecht aan China ontleend. Tot nu toe is het Museum Oud-Amelisweerd gevoed vanuit het Armando Museum Bureau. Maar een ander inhoudelijk accent vraagt om andere expertise die beter bij dat nieuwe accent past.

Hopelijk zijn de antwoorden voor de Utrechtse raad aanleiding om te doen waar het tot nu toe niet aan toegekomen is. Namelijk verzoeken om een debat over de bestemming van Oud-Amelisweerd. Sinds 2010 is er door vele partijen zakelijk en zinvol gepraat over de voorwaarden waaronder een Museum Oud-Amelisweerd kan functioneren. Dat staat. Binnen die contouren is het nu tijd om over de bestemming te praten. De Stichting Museum Oud-Amelisweerd biedt door de gekozen open opzet zicht op de mogelijkheid dat Museum Oud-Amelisweerd eenduidig kiest voor China en een duidelijk profiel als Chinahuis krijgt.

Resterende vragen over het klimaat en de reserves worden flets beantwoord. Door de plannenmakers is tot nu toe ontkend dat het museum vanwege de vorst gesloten zou worden. Nu wordt erkend dat bij vorstdagen activiteiten naar het koetshuis worden verplaatst. Dat eerst ontkennen tegen beter weten in en nu toegeven maakt geen professionele indruk. Het vraagt om een nieuwe doorrekening die denkt in de richting van kleinschaligheid. De bewering dat de organisatie ‘ernaar streeft om vanaf het eerste jaar een reserve te gaan opbouwen’ is een cirkelredenering. Juist een organisatie die financieel krap zit kan geen reserve opbouwen.

Foto: Keramiek uit Shiwan-Foshan in de Chinese provincie Guangdong